Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
31-03-2012
Hoe lang nog?
En? vraagt iedereen, nog alles rustig? Is het voor vannacht of morgen?
Ik kan alleen maar zeggen dat het tot nu toe nog rustig is. Magic heeft vanavond nog goed gegeten en ligt nu langs mij hier te slapen. Haar ademhaling is wel duidelijk zwaarder dan de voorbije dagen en ook kan ze minder lang blijven liggen.
Maar het kan dus nog wel even duren (zelfs een paar dagen).
Intussen vervelen we ons hier zeker niet. Vandaag kwamen er nog twee jonge honden een nachtje logeren. Koda, 9 maanden en Kyra, 4,5 maanden. Samen met de andere vakantiegangers en onze leo's hebben ze zich goed geamuseerd.
Eens ze weer thuis zijn, hoor ik van de eigenaars dat ze een paar dagen uitgeteld bijslapen.
Als je naar onderstaande foto's kijkt, kan je daar in komen.
Koda Koda en Kato
mama Irene (van Koda), kijkt toe Melow staat op de uitkijk
Vandaag werd een groot stuk van mijn dag in beslag genomen door een tandheelkundige ingreep bij Pink.
Een kleine twee weken geleden stelden we vast dat één van haar bovenste snijtandjes afgebroken was. Pink is nog maar 7 maanden maar die tand was niet meer te redden.
We maakten zelf al dadelijk een aantal digitale foto's als bewijsmateriaal want leonbergers die je wil inzetten voor de fok moeten een volledig gebit hebben, liefst een schaargebit, een tanggebit is ook toegelaten
Tegelijkertijd maakten we een afspraak bij Leen Verhaert in Wilrijk, dierenarts, specialist tandheelkunde.
Daar kon ik vandaag dus terecht om 11.30.
Pink werd onder narcose gebracht, vervolgens maakte de dierenarts een RX die als extra bewijs moet dienen voor de keurders op de show en voor de club. Daarna werd de tand uitgetrokken omdat die anders veel pijn en ontstekingsreacties zou veroorzaken. Tenslotte mocht ze rustig wakker worden in de recovery en kreeg ze nog een spuitje tegen de pijn.
Om 13.00 uur ging het dan weer een 100 km huiswaarts.
Eens thuis was Pink snel weer de oude en vanavond at ze haar portie brokken alsof er niks aan de h(t)and was.
Daarna heb ik mezelf getrakteerd op de eerste keer het gazon afrijden. Want naast de honden, hunker ik toch ook nog altijd naar werken in de tuin al is daar dit voorjaar nog niks van in huis gekomen.
Maar als ik nu naar buiten kijk, en eens de pups van Magic er zijn, zal het vooral van binnen naar buiten kijken zijn, is het zicht toch al wat verzorgder.
Filip is vandaag 50 geworden en we zijn 27 jaar gehuwd. En ja we hebben het gevierd, maar dan op onze manier, rustig en heel gewoon zoals alle dagen, genietend van de alledaagse dingen.
Deze namiddag maakte ik nog wat foto's van Magic, vandaag 58 dagen zwanger en ook van Zulaika en Pink, Kato, Lola en haar zus Lenora, die nog een paar dagen hier is. Kovu, zoon van Ice-T en Frouke logeert hier 4 dagen, dus ook van hem enkele foto's speled met Kato.
Gewoon dat spel en geravot gadeslaan en proberen vast te leggen, meer moet dat niet zijn.
Vanavond hebben we de werpkist in de living gezet. Magic laat die echter nog links liggen, zij verkiest het onder de trap te gaan liggen.
Tot nu toe is ze nog fit en eet ze nog goed. Vanavond heb ik bijna alle eigenaars van onze L1pups aan de lijn gehad en overal positieve reacties. Dat doet deugd en is een hele geruststelling voor ons en voor de baasjes ook natuurlijk.
Lola en Lenora
Kato(rode band) en Kovu
Lenora Zulaika bijna 10 weken na de bevalling, ziet er nog prachtig uit Lola
Zulaika en Pink
Kovu (zoon van ons Frouke en Ice-T from Yellow's Garden Kato (dochter van ons Zazy en Heron vom Löwengarten Magic 58 dagen drachtig
Afgelopen maand verscheen er een artikel over mijn therapeutisch werk met de leo's in het tijdschrift Masster, een nieuw tijdschrift uitgebracht door het Psychiatrisch centrum Asster met verwijzers als abonnees. Ik ben hier heel blij mee. Het geeft aan dat ook de leidinggevenden in de instelling waar ik werk, geloven in deze manier van therapeutisch werken met honden. Dat ze openstaan voor vernieuwing en de zorg voor patiënten centraal stellen. Dit geeft een enorme voldoening en werkt zeker motiverend
Dit afgelopen weekend tussen vrijdag en zondag vertrokken 11 van onze 13 L1tjes met hun nieuwe baasjes naar hun al even nieuwe thuis. Lynn, Lelouch en Legend (Patchi) vertrokken naar Nederland, Llowietje, LDexter, Leo, Laika naar de provincie West-Vlaanderen, Lucille en Lara naar de provincie Antwerpen, Leader naar de provincie Luik. Lexi bleef net als onze Lola in Limburg. Lola heeft nog één weekje het gezelschap van teefje blauw, die de komende dagen haar naam krijgt en volgend weekend evenzeer richting provincie Antwerpen vertrekt. Dat vertrek geeft altijd zo'n dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat we ze weer allemaal gezond en wel op deze leeftijd gekregen hebben. Anderzijds is er ook de bezorgdheid om ze uit handen te geven (in mijn geval: geen controle meer hebben, te moeten loslaten). Maar als ik al die blije gezichten zag afgelopen weekend, het ongeduld om hun pup mee naar huis te mogen nemen na al die weken wachten en als ik de plezante sfeer, die er heerste afgelopen zaterdag, gadesloeg: allemaal gezinnen die intussen, door bij ons verschillende zondagnamiddagen samen door te brengen, al een zekere band gekregen hebben, dan weet ik dat het goed is. Intussen kregen we ook al van een aantal pups geruststellend nieuws dat ze de eerste dagen en vooral nachten flink hebben doorgebracht. en dat ze volop hun nieuwe omgeving aan't verkennen zijn. Daarbij het nodige bewijsmateriaal in de vorm van foto's. Bedankt aan alle lieve mensen die onze pups een zalig leonbergerleven zullen geven.
Al een aantal dagen geen dagboekverhalen meer gezien.De mensen die hier regelmatig komen, weten dat het dan druk is . Even een relaas van de afgelopen 6 dagen. Afgelopen zaterdagochtend vertrok ik met Roos naar Drochtersen in Duitsland, ongeveer 5,5 uur rijden om haar partner voor haar eerste nest, Lennox Zolo vom Lowengerten te ontmoeten. Het was een ontspannen ontmoeting met een vlotte dekking als logisch resultaat. Nu hopen dat er pups van komen. Ik vertrok zaterdagavond nog terug huiswaarts. Zondag werden de eerste 3 reutjes van ons L1nest gekozen. Maandag werd naast het huishouden en de honden ook tijd gemaakt voor foto's van de pups van Roos en van Magic. Maar mijn plan om 's avonds alles op de site te zetten, moest ik enkele dagen aan de kant schuiven. Toen ik zaterdag met Roos in Duitsland was, vertelde Rahel Schale van Von Löwengarten mij dat ze haar teef Zola graag zou laten dekken door Idefix en dat ze hoopte dat het voor deze week donderdag zou zijn want dat ze eerder onmogelijk onze richting uit kon komen. Ze kreeg immers puppykopers uit Engeland op bezoek, die ze van en naar de luchthaven moest brengen en opvangen. Je kan het al raden. Progesterontest op maandag wees uit dat het dinsdag de dag zou zijn. Dus ben ik maandagavond Idefix gaan ophalen bij zijn baasjes en zijn we richting Zola vertrokken. Telkens hij mij ziet maakt hij mij een groot feest. Want ik ben voor hem de sleutel naar de teefjes. Dinsdagochtend hadden we een eerste dekking en tegen middernacht een tweede. Tussendoor genoot Idefix van het enthousiaste gezelschap van alle andere teven van von Löwengarten. Gisterenochtend vertrokken hij en ik dan weer richting België om tegen 15.00 thuis te komen. Na eerst wat tijd doorgebracht te hebben met de pups, de honden en natuurlijk met Filip, volgde een paar ur slapen want ik moest immers beginnen aan mijn reeks nachten.. Dus daarom pas vanavond eindelijk weer een dagboekverhaal.
Morgen vertrekt Lynn, de eerste pup. Al is het nog niet 100 % zeker, ik vermoed dat haar baasjes voor roze gaan. Zaterdag vertrekken er dan 9 (Llowietje, LDexter, Leo, Leader, Lelouh, Lara, Lucille, Lexi en Laika. Op zondag 1, Legend en eentje blijft nog een weekje langer. Lola blijft bij ons.
Magic gaat haar laatste 12 dagen in en heeft een mooi buikje. Ze ligt vooral graag onder de trap en 's nachts legt madame zich in de living in de zetel.
Zulaika ziet er nog altijd prachtig uit, ondanks een kroost van 13 pups.
Roos is super aanhankelijk maar zij niet alleen. Als ik zo een paar dagen weggeweest ben, willen ze allemaal extra geknuffeld worden.
Hieronder enkele foto's van Roos en van Zolo, in en tweede dagboekverhaal, foto's van Magic en ook een paar van Idefix door Rahel gemaakt en om af te sluiten, een aantal foto's van onze L1vedetten.
Vandaag tussen 14.00 en 18.00 voerde Dany Grosemans een karaktertest op onze 13 L1tjes. We zijn heel tevreden met het resultaat. Onze kleinste (roodblauw) sprong eruit door zijn enthousiasme en haantje de voorste gedrag.Maar wie de foto's van hem de afgelopen weken zag, kon dit een beetje voorspellen. Je kan niet naast de pretoogjes kijken.
Filip volgde de testen van Dany Grosemans terwijl ik de pups ging halen en terugbracht. Tijdens het wachten op hun beurt, maakte ik van alle pups nog een reeks individuele foto's.
Hieronder enkele foto's van de reutjes (onder elke naam volgen 3 foto's).
Deze namiddag met mama Zulaika en kroost op pad gegaan in de grote wei. De komende dagen zullen ook de andere leo's mee mogen. Ze genoten van de vrijheid en liepen tot helemaal achteraan in de wei, zo'n 200 m van huis.
Maar even vlot liepen ze ook weer mee naar voor. Onderweg was alles goed om mee te spelen: een stukje hout, een pluk leonbergerhaar,...
Een mooie, zonnige lentedag, een echte ZONdag, allemaal blije mensen op bezoek. Blij om het mooie weer , nieuwsgierig om de speelse pups, waaronder hun toekomstige pup, weer te zien en te observeren, blij om kennis te maken en een pup te reserveren, trots omdat ze nog eens met hun leo's van het Hof van Eden op bezoek kunnen komen, welkom om hun bordercollie pup te laten socialiseren, tevreden om hun leo na een weekendje Amsterdam weer bij ons op te halen. De zoete inval noemen ze dat en zo gaat het er bij ons vaak aan toe op zondagen. Ik kreeg vandaag zelfs de opmerking: "dat zou niks voor mij zijn, al die mensen over de vloer". Nu, wij vinden dat wel plezant en reserveren de weekenden daarvoor omdat we zo voeling blijven hebben met onze leobaasjes. Wij kunnen immers op een andere dag van de week zondag houden.
Zo wil ik elke keer wakker worden na mijn nachtdienst: met de zon die me uit mijn bed lokt.
Dat is voor mij de ideale energieboost en ik ben tot vanavond dan ook niet meer binnen te bespeuren geweest.
En niet alleen ik heb genoten. We hebben een wandeling gemaakt met 4 van de jongere honden, dan zijn we meer dan een uur met de pups bezig geweest, tot dat ze zelf weer hun slaapvertrek opzochten. Je ziet ze met de dag actiever worden en meer uithoudingsvermogen krijgen.
De andere honden liggen allemaal in de buurt op de uitkijk, te wachten tot het hun beurt is om aandacht en verzorging te krijgen.
Eerst een kambeurt voor een aantal, dan eten voor allemaal. En om te eindigen de wei in voor een half uurtje echte vrijheid.
Nu liggen ze allemaal moe en voldaan na te genieten.
Het gaat steeds weer zo snel. Maar zo hoort het ook.
Ze willen meer en meer vrijheid, hun grenzen verleggen.
Het was voor mij een zalige zondag voormiddag. De zon van de partij, de pups op ontdekkingstocht terwijl ik de honden één voor één op de picknicktafel installeerde voor een grondige kambeurt (als ik niet selecteer staan ze met 6 gelijk op de tafel), toffe muziek op de achtergrond.
Ik kon de kroost op die manier ongemerkt observeren en meer dan eens zorgden ze voor momenten van plezier, blijheid en vertedering.
Veel mensen zullen me misschien voor gek of raar verklaren dat ik dit een zalige zondag voormiddag vind maar mensen met dezelfde passie als ons weten exact wat ik bedoel.
De pups zijn bijna 6 weken maar nog steeds laat Zulaika haar kroost spontaan zogen. Ze neemt dan ook de tijd om hen te verzorgen en schoon te likken. Het is vertederend om te zien hoe lief en geduldig ze is met haar kinderen. Ze is ook heel verdraagzaam naar alle andere honden. We zijn hier heel blij mee want als een teef voor de eerste keer pups krijgt is het toch altijd afwachten hoe ze het zal doen.
Ik denk dat we hier een groot voordeel hebben dat alle jonge honden die bij ons volwassen worden, het moederschap met de paplepel ingegeven krijgen en ervaring zat hebben tegen dat ze zelf zo ver zijn.
Ook de pups zijn nu heel graag buiten. Ze kruipen overdag zelfs niet meer dicht samen binnen in de manden maar leggen zich na het spelen gewoon buiten neer om een dutje te doen.
De vogels kwetteren en fluiten dat het een lieve lust is. Overal zie je ze ook al takjes en leonbergerhaar verzamelen voor hun nieuwe nestjes.
De katers zijn op versierpad. Allerlei tekens dat de lente in aantocht is. De tuin wordt stilaan wakker.
En onze honden: die zitten vol energie: in de wei lopen en ravotten ze of hun leven ervan afhangt. Het is een lust om te zien (tenminste als je tegen een stootje kan en niet te vlug in paniek schiet als je enkele honden in elkaar ziet vliegen.
Het is speelsheid van de bovenste plank. Ik vind dit zalig om te zien. Voor mij geen shoppen of een dagje uit. geef mij dit schouwspel maar, gewoon onbetaalbaar.
