Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
13-09-2012
L4 pups bijna 5 weken
Volop leven in de brouwerij, zo kan je het noemen als de L4tjes wakker zijn. Intussen verhuisden ze afgelopen vrijdag naar hun buitenverblijf waar ze volop genieten van de ruimte en de vrijheid. Hun onderling spel is in volle ontwikkeling, hun snelheid en beweeglijkheid neemt van dag tot dag toe. Ook de herkenning van de fluittoon die ik gebruik om hen te roepen.
Ze eten nu volop hun geweekte puppybrokjes en vlees. Dat in combinatie met puppymelk en nog steeds melk van Irene en je ziet ze groeien als kool.
Zaterdag worden ze al weer 5 weken en komt de mooiste tijd eraan. De andere leo's liggen allemaal in de buurt. De security is verzekerd.
Hieronder zet ik de portretfoto's en in een ander berichtje nog wat sfeerbeelden.
Bij Zazy gaan we maandag een echo maken, dat is dus nog eventjes afwachten maar ik heb een goed voorgevoel en dat is toch ook al iets.
Als 24 uur in een dag te weinig zijn en als alles vrij vlot verloopt, weet je dat de tijd vliegt en voor we er erg in hebben gaan de L4tjes al naar hun 4de week; Er komt steeds meer actie in de keet en naast eten, drinken en slapen komt er ook steeds meer ontdekken van elkaar, de omgeving en spel in beeld.
Op dit moment liggen ze ook buiten op het gazon te slapen. Ik probeer ze nu elke dag (als het weer het toelaat, enkele uren buiten te laten om zo een vlotte overgang naar hun buitenverblijf, volgende week, te creëren.
Ze eten intussen ook heel vlot. 's Nachts moet ik hen een paar keer wakker maken (want het zijn goede slapers) omdat mama Irene nog steeds enorm veel melk heeft waar ze vanaf wil.
Buiten kregen ze net het gezelschap van onze jonge katers, Mowgli, Willy, Rosse, Beamer, Gringo en Plato.
Voor hen en de katers allemaal heel gewoon, terwijl de roedel van achter de draad toekijkt en ziet dat het goed is.
Ook nu 2 reeksen foto's omdat ik er maar 21 in 1 keer kan plaatsen.
Zaterdag gaan we naar de clubmatch in Deinze. Voor Filip zal het de eerste grote uitstap zijn sinds beroerte, dan dag op dag 5 maanden geleden. Het zal voor hem heel vermoeiend zijn maar hij wil graag mee.
Laat ons hopen dat het allemaal een beetje vlot verloopt. De jongens houden hier de wacht op zaterdag zodat het ook hier vlot verloopt.
Ik kon het niet laten, dus nog een extra reportage van vandaag om een beetje goed te maken dat ik de laatste tijd zo weinig foto's maakte.
Ook nog vertellen dat het met alle andere honden ook goed gaat. Dat Zazy niet in haar kaarten laat kijken, binnen een dikke week weten we of ze drachtig is.
ik weet het, het is weer meer dan een week geleden, maar het lukt op dt moment echt niet om vaker foto's te maken; de zorg voor de pups en honden en ook voor Filip zijn nu primair en ik wou dat ik een aantal uren per dag kon bij toveren.
Gelukkig doen de pups en Irene het heel goed en ook de loopsheden van de teven zijn voorbij zodat het ook een stuk minder puzzelen is en iedereen weer gewoon samen kan lopen.
Vlug voor ik Filip een avond naar huis haal, hieronder de foto's die ik vandaag maakte. De portretfoto's zet ik in een apart stukje.
Ondertussen zijn hun oogjes open, beginnen ze zichzelf en de anderen te ontdekken en gaat het kruipen vrij vlot over in het lopen.
Ze krijgen puppymelk bij en eerdaags beginnen we ook met brij en vlees.
Maar de aanhoudende hitte, een aantal vakantiegangers, 7 loopse teven en ook Filip die heel veel last van de warmte had in het weekend en er zondagavond letterlijk ziek van werd, maakte dat van foto's maken niks in huis kwam.Vandaag werd Zazy dan gedekt door Idefix.
En stonden er nog een aantal taken op het programma zoals mails beantwoorden, rekeningen betalen en dadelijk 60 zakken brokken naar achter rijden.
Dan is het weer tijd om iedereen eten te geven en om naar Filip te gaan in het revalidatiecentrum.
Maar ik beloof dat als er niks speciaals tussenkomt, er tegen morgenavond nieuwe foto's op de site, in het dagboek zullen staan.
Ons L4-nest, met Irene als fiere moeder die het fantastisch heeft gedaan. Ze is nu wel moe, maar je zou voor minder: 14 pups, waarvan 13 in leven (5 reutjes en 8 teefjes).
De pups doen het goed, drinken allemaal vlot, zonder hulp. Ik heb 2 groepjes gemaakt zodat ze niet moeten drummen voor een tepel. Irene heeft net als bij haar eerste nest veel melk. Ze eet en drinkt ook al goed, gaat vlot mee naar buiten, al wil ze snel weer naar haar kroost. Tot nu toe loopt alles dus op wieltjes. Laat ons duimen dat dat zo mag blijven.
De zon schijnt, het is zomer. En wij wachten rustig af tot Irene het startsein geeft voor haar Lnest.
Maar op dit moment is alles nog oké, ze wijkt wel niet meer van mijn zijde en volgt me overal maar verder heeft ze nog vrij goed gegeten en bewaart ook zij de kalmte.
In de roedel zijn het weer hoogdagen wat loopse teven betreft. We tellen er op dit ogenblik al 6 en de reuen weten het ook.
Het is dus groepen maken geblazen. Gelukkig is er veel ruimte en goed hekwerk om iedereen in toom te houden.
Ik weet dat het nu wel heel lang geleden is dat ik nog iets op de blog geschreven heb en dat dat zeker niet mijn gewoonte is maar de afgelopen weken waren zo intensief in verschillende opzichten dat internet en site en dus ook dagboek even op de achtergrond geschoven werden.
De revalidatie van Filip verloopt nog altijd heel intensief en nog steeds is hij enkel op woensdagavond en van vrijdagavond tot zondagavond thuis, zodat ik alle resterende avonden in Herk-de-Stad doorbreng. Hij blijft vorderingen maken vooral wat stappen betreft. Arm, hand en spreken, dat zal nog tijd nodig hebben.
In de weekends probeer ik nu zo veel mogelijk de computer te bannen en tijd samen met Filip en de honden door te brengen.
Nadat de pups van Roos vertrokken waren probeerde ik hier in huis en tuin wat bij te werken, administratie en dergelijke in orde te brengen met het toekomstige nest van Irene in het achterhoofd.
De pups hebben intussen ook allemaal hun draai gevonden bij de nieuwe baasjes.
Vorige week zondag hadden we de stamboomuitreiking van ons K3 en K4nest, het Knest van Hanna en ons L1 nest.
Het werd een fijne namiddag met een grote opkomst van fiere baasjes en hun leo's. Het weer was ons ook gunstig gezind.
Een dag later moest ons Aagje onder het mes. Ze wordt bijna 11 en heel lang had ik deze operatie al uitgesteld omdat ik bang was voor de narcose op deze leeftijd. Ze heeft al enkel jaren een goedaardige huidtumor die vrij klein was maar de laatste maanden erg vergrootte. Met de hitte van vorige week kwamen er ook voor de eerste keer in al die jaren vliegen op af en ik was zo bang dat dat verkeerd af zou lopen waardoor ik toch besliste om haar te laten opereren. Ze was bijna 3 uur onder narcose maar alles is goed afgelopen. Ze heeft nog wel een litteken van ongeveer 30 cm op haar flank, maar dat geneest goed en verder is ze weer de oude, levendige, altijd honger hebbende Aagje.
Afgelopen woensdag waren mijn ouders dan weer 50 jaar gehuwd en werden we daar verwacht.
Intussen is het hier een komen en gaan van vakantiegangers, die wel allemaal blij zijn hun baasjes terug te zien maar evenzeer met tegenzin weer in de auto stappen (vanmorgen nog ondervonden).
Ook voor ons heel triest nieuws zo'n kleine twee weken geleden. Toen werd Billy, één van onze katers 's morgens om kwart voor zeven voor de ogen van onze oudste zoon, doodgereden op straat door iemand die veel te snel reed.
Dat was een echt drama en heel veel emoties kwamen naar boven.
Intussen hebben we hier, wat Fred een uit de hand gelopen rouwverwerking noemt, nl 3 jonge kittens extra.
Maar het is zalig om ze samen met Mowgli bezig te zien.
Nu is het aftellen naar de bevalling van Irene, die niet meer van mijn zijde wijkt. En dat is voor haar bij momenten wel vermoeiend omdat ik niet veel stilzitten kan op een dag. Nu ligt ze hier bij mij aan de computer, voor haar en mij even een rustmoment. Vandaag is ze dag 56, dus nog enkele dagen geduld. Maar de werpkist en al de rest staat klaar.
Jullie lezen het nog maar eens, geen nieuws wil alles behalve zeggen dat het hier saai is.
Als fokker moet je niet enkel denken aan heden en verleden maar ook aan de toekomst. Je moet steeds een paar jaar vooruit denken als je op regelmatige basis een nestje wil blijven hebben.
We weten maar al te goed dat er, alhoewel je als fokker je uiterste best doet om de combinaties zo goed mogelijk te kiezen, toch altijd dingen mis kunnen gaan waardoor je bepaalde honden niet in kan zetten voor de fok. dit kan bvb door het gebrek van een tand of een gebit dat niet de juiste positie heeft, er kunnen oogproblemen optreden, de heupen die niet goed genoeg zijn zonder dat de hond er last van moet hebben,...
Iedere fokker heeft die dingen al meegemaakt.
Ook wij, maar gelukkig zien wij deze honden even graag en hebben ook zij hun plaats in onze roedel. Zij helpen elk op hun manier bij de opvoeding van de pups of gaan mee met mij om mij te assisteren bij mijn therapiewerk.
Hieronder enkele foto's van onze toekomst, jonge teven die als alles goed blijft gaan, de komende jaren moeders zullen zijn van pups van het Hof van Eden.
Even ter verduidelijking, die uitspraak komt niet van mezelf maar van enkele baasjes wiens leo bij regelmatig op vakantie komt.
Maar het is wel zo: leo's en ook andere rassen, bvb Trees de Boerboel die regelmatig bij ons verblijven, kunnen zich uitleven samen met onze roedel.
En ik kan je verzekeren, 's nachts is het muisstil, iedereen moe maar voldaan. Ook hoor ik dan meestal van de baasjes dat hun leo of wat dan ook, de eerste dagen thuis, nog moet bijslapen als waren ze op een survival geweest.
Veel mensen vragen ons: en gaat dat zoveel honden samen?
Ja, dat gaat perfect, mits je een aantal regels in acht neemt.
Honden die bij ons op vakantie komen, moeten op regelmatige basis minstens een dag bij ons door brengen vanaf pup (zo één keer om de paar maanden). Als mensen hun hond brengen, verwittigen ze mij 10 minuten op voorhand en zet ik alle andere honden binnen.
De toegekomen vakantieganger kan dan eerst enkele minuten op verkenning gaan vooraleer ik onze honden met tussenpauze van ongeveer een halve minuut er weer bij laat. Dus na een klein kwartier loopt iedereen samen. Onze honden zijn zo gewoon dat er bijna altijd wel iemand extra is en weten heel goed hoe zich te gedragen. En de vakantiegangers zelf, die weten dat ook omdat ook zij dat ritueel kennen.
Er zijn baasjes die moeite hebben om hun hond in toom te houden als ze hier aankomen. Ze zouden aan de poort binnenvliegen omdat ze weten dat het plezant gaat worden. En de baasjes, die zijn gerust omdat ze weten dat ook hun hond een fijne vakantie heeft.
Ik wil ook nog meegeven dat onze L3pups het allemaal goed maken bij hun nieuwe baasjes. Ik kreeg al mails en foto' binnen en heb vandaag al iedereen proberen te bereiken wat bij de meeste ook al gelukt is. Buiten enkele die 's nachts nog wel eens durven jammeren en een enkeling die zijn brokjes nog niet allemaal op eet, lukt het verder vrij goed, zijn ze al voor een groot stuk zindelijk en hebben ze al het nodige kattenkwaad uitgespookt.
En ons Irene, nu 5 weken drachtig heeft echt al een ferm buikje, nog niet vaak gehad dat teven op dit moment van de dracht al zo dik zijn. Dat belooft dus.
Het is weer bijna zo ver. Morgen vertrekken de eerste 7 pups naar hun nieuwe baasjes. Bij de teefjes weten we al wie naar wie gaat, de reutjes worden morgen gekozen. Zaterdag vertrekken nr 8 en 9 en dan is het weer even een beetje stiller.
Even, ja want binnen zo'n 4 weken is het de beurt aan Irene om haar tweede nestje op de wereld te zetten. Gisteren bevestigde een echo wat we dachten en voelden. Ze is nu 31 dagen ver en je voelt al een echt buikje. De echo maakte duidelijk waarom.Als alles naar wens verloopt zal ze bevallen van een kroostrijk nestje.
Deze namiddag heb ik voor een laatste keer wat sfeerbeelden getrokken van de hele roedel samen, onze honden, de pups en de vakantiegangers. Het zijn ondanks de actie daar toch rustgevende beelden, het leonbergerras waardig.
De ochtend begon regenachtig. De pups lieten het niet aan hun hart komen en zagen er na eventjes al niet meer uit.
Gelukkig werd het vanmiddag droger en zagen ook de pups er weer toonbaar uit. Zonet ben ik even gaan uitwaaien in de grote wei samen met Roos en haar kroost. Mijn vader maaide gisteren het gras zodat je ze ook kan zien lopen.
En of ze genoten hebben van de vrijheid.
Nog een paar dagen en we weten of Irene drachtig is. Heel haar lijf en gedrag zegt ja en wat de echo zegt, weten we woensdag.
Filip is samen met onze oudste zoon naar de koers aan't kijken, dus heb ik even tijd om het dagboek aan te vullen.
Hij maakte deze voormiddag soep en bakte kip. Dat kostte heel veel moeite maar het lukte en helemaal zelfstandig. Je kan je niet voorstellen hoe blij we zijn met wat hij stilaan al allemaal kan.
Ik zet de foto's in een paar reeksen want ik kan maar 21 foto's in één keer publiceren.
Morgen is de gedragstest en woensdag krijgen ze hun vaccinatie en dan zijn ze klaar om het leven van hun nieuwe gezinnen te verrijken. Vanaf vrijdag vliegen ze uit. Een dag met gemengde gevoelens, blij omdat we ze weer gezond en wel aan de meet hebben gekregen, ongerust of de nieuwe baasjes wel alles zien, horen en voelen in het begin.
Maar ik weet dat ze allemaal in fijne gezinnen terechtkomen waarvan er verschillende het ras al door en door kennen.
