Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
10-04-2012
meeleven
Ik wil allereerst iedereen bedanken voor de steunbetuigingen en de aanmoedigende woordenvan zovele mensen op zoveel manieren en ook voor de aangeboden hulp. Wees niet ongerust, op tijd en stond zal ik die zeker durven vragen. Met zo'n brede vriendenkring kan ik voor bijna alles wel ergens terecht. Ik heb ook een beetje goed nieuws. Sinds deze namiddag zijn we weg van de stroke unit (een soort intensive care voor beroertes en zo). Normaal moest Filip daar zeker nog een paar dagen blijven maar hij sliep daar bijna niet en werd zo onrustig omdat wij er maar twee keer per dag 1 uur mochten zijn dat dit alles behalve goed was voor hem. Op voorwaarde dat iemand van ons 24 op 24 uur bij hem kon zijn, hebben we een kamer alleen gekregen in het Salvatorziekenhuis. Daar zit ik nu dit te typen terwijl hij rustig naast mij slaapt. Hij kan sinds gisteren zijn rechterbeen bewegen en sinds vanavond ook weer met kleine slokjes iets drinken. Hij heeft zelfs een paar keer een paar hoorbare klanken geuit. Dit zijn hele kleine dingen maar oh zo belangrijk en hoopgevend voor ons. Thuis is alles oké met de honden en de pups. Ik ben zo trots op mijn zonen en hun vriendinnen dat zij zonder vraag ons huishouden runnen en voor de honden zorgen de uren dat ik er niet ben.
Het is al gans de dag of ik droom en niet wakker kan worden, ons leven werd vandaag van het ene moment op het andere heftig door elkaar geschud.
Vanmorgen rond 8.30 deed Filip een zware beroerte terwijl we de honden verzorgden.
We zijn nu 14 uur verder en zijn toestand is nog vrijwel niets veranderd.
Ik wil dit langs deze weg gewoon even melden zodat jullie de komende dagen het niet raar gaan vinden als hier weinig nieuws komt of ik niet zoals gewoonlijk heel snel op mails antwoord.
Maar ik wil er nu vooral voor hem, ons gezin en onze honden zijn.
Verdriet: het kleinste pupje van de drie van Magic, het teefje met het gele lintje, t heeft het niet gehaald. Vanmiddag begon ze in één keer te krijsen en naar lucht te happen en minder dan 15 minuten later was ze er niet meer. Nu, we wisten dat de kans zeker zo groot was dat ze het niet zou halen dan wel maar ook dan komt het nog hard aan. Ik kolfde vannacht omdat ze toen niet spontaan wou drinken om de twee uur melk af bij Magic, wat vrij vlot ging en gaf haar die. Vanmorgen begon ze dan wel weer spontaan te zuigen bij Magic maar vanmiddag ging het in één keer mis. Haar broer en zus doen het wel goed.
Vreugde: We waren net bij Bob (onze dierenarts) en Roos is drachtig. Het was vandaag nog maar dag 20 maar de vruchtjes waren heel duidelijk te zien en het waren er vrij veel.
Vreugde en verdriet liggen dus ook bij ons kort samen.
Het is intussen avond en alles blijft voorlopig zoals het wacht, rustig dus. Magic lag gans de namiddag bij de andere honden zodat ze dicht bij mij was terwijl ik wat snoeiwerk in de tuin deed.
Magic at ook vanavond haar brokken nog en ligt nu rustig te slapen op haar plekje onder de trap.
In Nederland in de kennel van de Toogwijkhoeve moet Angel bevallen. Zij werd één dag later gedekt door Idefix. Ook daar nog geen pups op dit moment, al wordt Angel wel stilaan onrustiger. We houden elkaar op de hoogte, is ook wel speciaal en plezant.
Die twee dames lijken een weddenschap afgesloten te hebben wie het het langst volhoudt.
Maar volgens onze dierenarts moeten we zeker nog niet ongerust zijn en kunnen we nog een paar dagen afwachten.
Geduld was nooit mijn sterkste eigenschap, dus dit is een goede oefening.
Gelukkig dat we altijd 1000 en 1 dingen te doen hebben zodat de tijd toch vlot voorbijgaat.
Gewoon even om te vertellen dat er nog niet veel te vertellen is. Magic heeft ook vanavond nog goed gegeten en ligt hier rustig langs mij te slapen. Drie van onze logées zijn intussen weer naar huis en zullen ook niet veel meer bewegen na al het geravot de voorbije dagen.
Deze middag voor het bezoek arriveren zou, heb ik mij even gewoon op de grond gezet tussen de honden. Na enkele ogenblikken snuffelen en aandacht vragen, lieten ze me gerust en gingen ze verder met hun spel. Ik moest enkel mijn fototoestel richten en afdrukken.
Melow en logée Kyra Lola bezig met graafwerken Popeye aan't bezinnen
Zazy, fier als altijd Popeye en Pink, een onafscheidelijk duo, in actie
Rust na actie Irene Logée Koda Quai Quai, een pracht van een jonge reu
Kato heeft de fierheid niet van vreemden (dochter van Zazy)
En? vraagt iedereen, nog alles rustig? Is het voor vannacht of morgen?
Ik kan alleen maar zeggen dat het tot nu toe nog rustig is. Magic heeft vanavond nog goed gegeten en ligt nu langs mij hier te slapen. Haar ademhaling is wel duidelijk zwaarder dan de voorbije dagen en ook kan ze minder lang blijven liggen.
Maar het kan dus nog wel even duren (zelfs een paar dagen).
Intussen vervelen we ons hier zeker niet. Vandaag kwamen er nog twee jonge honden een nachtje logeren. Koda, 9 maanden en Kyra, 4,5 maanden. Samen met de andere vakantiegangers en onze leo's hebben ze zich goed geamuseerd.
Eens ze weer thuis zijn, hoor ik van de eigenaars dat ze een paar dagen uitgeteld bijslapen.
Als je naar onderstaande foto's kijkt, kan je daar in komen.
Koda Koda en Kato
mama Irene (van Koda), kijkt toe Melow staat op de uitkijk
Vandaag werd een groot stuk van mijn dag in beslag genomen door een tandheelkundige ingreep bij Pink.
Een kleine twee weken geleden stelden we vast dat één van haar bovenste snijtandjes afgebroken was. Pink is nog maar 7 maanden maar die tand was niet meer te redden.
We maakten zelf al dadelijk een aantal digitale foto's als bewijsmateriaal want leonbergers die je wil inzetten voor de fok moeten een volledig gebit hebben, liefst een schaargebit, een tanggebit is ook toegelaten
Tegelijkertijd maakten we een afspraak bij Leen Verhaert in Wilrijk, dierenarts, specialist tandheelkunde.
Daar kon ik vandaag dus terecht om 11.30.
Pink werd onder narcose gebracht, vervolgens maakte de dierenarts een RX die als extra bewijs moet dienen voor de keurders op de show en voor de club. Daarna werd de tand uitgetrokken omdat die anders veel pijn en ontstekingsreacties zou veroorzaken. Tenslotte mocht ze rustig wakker worden in de recovery en kreeg ze nog een spuitje tegen de pijn.
Om 13.00 uur ging het dan weer een 100 km huiswaarts.
Eens thuis was Pink snel weer de oude en vanavond at ze haar portie brokken alsof er niks aan de h(t)and was.
Daarna heb ik mezelf getrakteerd op de eerste keer het gazon afrijden. Want naast de honden, hunker ik toch ook nog altijd naar werken in de tuin al is daar dit voorjaar nog niks van in huis gekomen.
Maar als ik nu naar buiten kijk, en eens de pups van Magic er zijn, zal het vooral van binnen naar buiten kijken zijn, is het zicht toch al wat verzorgder.
Filip is vandaag 50 geworden en we zijn 27 jaar gehuwd. En ja we hebben het gevierd, maar dan op onze manier, rustig en heel gewoon zoals alle dagen, genietend van de alledaagse dingen.
Deze namiddag maakte ik nog wat foto's van Magic, vandaag 58 dagen zwanger en ook van Zulaika en Pink, Kato, Lola en haar zus Lenora, die nog een paar dagen hier is. Kovu, zoon van Ice-T en Frouke logeert hier 4 dagen, dus ook van hem enkele foto's speled met Kato.
Gewoon dat spel en geravot gadeslaan en proberen vast te leggen, meer moet dat niet zijn.
Vanavond hebben we de werpkist in de living gezet. Magic laat die echter nog links liggen, zij verkiest het onder de trap te gaan liggen.
Tot nu toe is ze nog fit en eet ze nog goed. Vanavond heb ik bijna alle eigenaars van onze L1pups aan de lijn gehad en overal positieve reacties. Dat doet deugd en is een hele geruststelling voor ons en voor de baasjes ook natuurlijk.
Lola en Lenora
Kato(rode band) en Kovu
Lenora Zulaika bijna 10 weken na de bevalling, ziet er nog prachtig uit Lola
Zulaika en Pink
Kovu (zoon van ons Frouke en Ice-T from Yellow's Garden Kato (dochter van ons Zazy en Heron vom Löwengarten Magic 58 dagen drachtig
Afgelopen maand verscheen er een artikel over mijn therapeutisch werk met de leo's in het tijdschrift Masster, een nieuw tijdschrift uitgebracht door het Psychiatrisch centrum Asster met verwijzers als abonnees. Ik ben hier heel blij mee. Het geeft aan dat ook de leidinggevenden in de instelling waar ik werk, geloven in deze manier van therapeutisch werken met honden. Dat ze openstaan voor vernieuwing en de zorg voor patiënten centraal stellen. Dit geeft een enorme voldoening en werkt zeker motiverend
Dit afgelopen weekend tussen vrijdag en zondag vertrokken 11 van onze 13 L1tjes met hun nieuwe baasjes naar hun al even nieuwe thuis. Lynn, Lelouch en Legend (Patchi) vertrokken naar Nederland, Llowietje, LDexter, Leo, Laika naar de provincie West-Vlaanderen, Lucille en Lara naar de provincie Antwerpen, Leader naar de provincie Luik. Lexi bleef net als onze Lola in Limburg. Lola heeft nog één weekje het gezelschap van teefje blauw, die de komende dagen haar naam krijgt en volgend weekend evenzeer richting provincie Antwerpen vertrekt. Dat vertrek geeft altijd zo'n dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat we ze weer allemaal gezond en wel op deze leeftijd gekregen hebben. Anderzijds is er ook de bezorgdheid om ze uit handen te geven (in mijn geval: geen controle meer hebben, te moeten loslaten). Maar als ik al die blije gezichten zag afgelopen weekend, het ongeduld om hun pup mee naar huis te mogen nemen na al die weken wachten en als ik de plezante sfeer, die er heerste afgelopen zaterdag, gadesloeg: allemaal gezinnen die intussen, door bij ons verschillende zondagnamiddagen samen door te brengen, al een zekere band gekregen hebben, dan weet ik dat het goed is. Intussen kregen we ook al van een aantal pups geruststellend nieuws dat ze de eerste dagen en vooral nachten flink hebben doorgebracht. en dat ze volop hun nieuwe omgeving aan't verkennen zijn. Daarbij het nodige bewijsmateriaal in de vorm van foto's. Bedankt aan alle lieve mensen die onze pups een zalig leonbergerleven zullen geven.
Al een aantal dagen geen dagboekverhalen meer gezien.De mensen die hier regelmatig komen, weten dat het dan druk is . Even een relaas van de afgelopen 6 dagen. Afgelopen zaterdagochtend vertrok ik met Roos naar Drochtersen in Duitsland, ongeveer 5,5 uur rijden om haar partner voor haar eerste nest, Lennox Zolo vom Lowengerten te ontmoeten. Het was een ontspannen ontmoeting met een vlotte dekking als logisch resultaat. Nu hopen dat er pups van komen. Ik vertrok zaterdagavond nog terug huiswaarts. Zondag werden de eerste 3 reutjes van ons L1nest gekozen. Maandag werd naast het huishouden en de honden ook tijd gemaakt voor foto's van de pups van Roos en van Magic. Maar mijn plan om 's avonds alles op de site te zetten, moest ik enkele dagen aan de kant schuiven. Toen ik zaterdag met Roos in Duitsland was, vertelde Rahel Schale van Von Löwengarten mij dat ze haar teef Zola graag zou laten dekken door Idefix en dat ze hoopte dat het voor deze week donderdag zou zijn want dat ze eerder onmogelijk onze richting uit kon komen. Ze kreeg immers puppykopers uit Engeland op bezoek, die ze van en naar de luchthaven moest brengen en opvangen. Je kan het al raden. Progesterontest op maandag wees uit dat het dinsdag de dag zou zijn. Dus ben ik maandagavond Idefix gaan ophalen bij zijn baasjes en zijn we richting Zola vertrokken. Telkens hij mij ziet maakt hij mij een groot feest. Want ik ben voor hem de sleutel naar de teefjes. Dinsdagochtend hadden we een eerste dekking en tegen middernacht een tweede. Tussendoor genoot Idefix van het enthousiaste gezelschap van alle andere teven van von Löwengarten. Gisterenochtend vertrokken hij en ik dan weer richting België om tegen 15.00 thuis te komen. Na eerst wat tijd doorgebracht te hebben met de pups, de honden en natuurlijk met Filip, volgde een paar ur slapen want ik moest immers beginnen aan mijn reeks nachten.. Dus daarom pas vanavond eindelijk weer een dagboekverhaal.
Morgen vertrekt Lynn, de eerste pup. Al is het nog niet 100 % zeker, ik vermoed dat haar baasjes voor roze gaan. Zaterdag vertrekken er dan 9 (Llowietje, LDexter, Leo, Leader, Lelouh, Lara, Lucille, Lexi en Laika. Op zondag 1, Legend en eentje blijft nog een weekje langer. Lola blijft bij ons.
Magic gaat haar laatste 12 dagen in en heeft een mooi buikje. Ze ligt vooral graag onder de trap en 's nachts legt madame zich in de living in de zetel.
Zulaika ziet er nog altijd prachtig uit, ondanks een kroost van 13 pups.
Roos is super aanhankelijk maar zij niet alleen. Als ik zo een paar dagen weggeweest ben, willen ze allemaal extra geknuffeld worden.
Hieronder enkele foto's van Roos en van Zolo, in en tweede dagboekverhaal, foto's van Magic en ook een paar van Idefix door Rahel gemaakt en om af te sluiten, een aantal foto's van onze L1vedetten.
Vandaag tussen 14.00 en 18.00 voerde Dany Grosemans een karaktertest op onze 13 L1tjes. We zijn heel tevreden met het resultaat. Onze kleinste (roodblauw) sprong eruit door zijn enthousiasme en haantje de voorste gedrag.Maar wie de foto's van hem de afgelopen weken zag, kon dit een beetje voorspellen. Je kan niet naast de pretoogjes kijken.
Filip volgde de testen van Dany Grosemans terwijl ik de pups ging halen en terugbracht. Tijdens het wachten op hun beurt, maakte ik van alle pups nog een reeks individuele foto's.
Hieronder enkele foto's van de reutjes (onder elke naam volgen 3 foto's).
Deze namiddag met mama Zulaika en kroost op pad gegaan in de grote wei. De komende dagen zullen ook de andere leo's mee mogen. Ze genoten van de vrijheid en liepen tot helemaal achteraan in de wei, zo'n 200 m van huis.
Maar even vlot liepen ze ook weer mee naar voor. Onderweg was alles goed om mee te spelen: een stukje hout, een pluk leonbergerhaar,...
Een mooie, zonnige lentedag, een echte ZONdag, allemaal blije mensen op bezoek. Blij om het mooie weer , nieuwsgierig om de speelse pups, waaronder hun toekomstige pup, weer te zien en te observeren, blij om kennis te maken en een pup te reserveren, trots omdat ze nog eens met hun leo's van het Hof van Eden op bezoek kunnen komen, welkom om hun bordercollie pup te laten socialiseren, tevreden om hun leo na een weekendje Amsterdam weer bij ons op te halen. De zoete inval noemen ze dat en zo gaat het er bij ons vaak aan toe op zondagen. Ik kreeg vandaag zelfs de opmerking: "dat zou niks voor mij zijn, al die mensen over de vloer". Nu, wij vinden dat wel plezant en reserveren de weekenden daarvoor omdat we zo voeling blijven hebben met onze leobaasjes. Wij kunnen immers op een andere dag van de week zondag houden.
