Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
Vandaag tussen 14.00 en 18.00 voerde Dany Grosemans een karaktertest op onze 13 L1tjes. We zijn heel tevreden met het resultaat. Onze kleinste (roodblauw) sprong eruit door zijn enthousiasme en haantje de voorste gedrag.Maar wie de foto's van hem de afgelopen weken zag, kon dit een beetje voorspellen. Je kan niet naast de pretoogjes kijken.
Filip volgde de testen van Dany Grosemans terwijl ik de pups ging halen en terugbracht. Tijdens het wachten op hun beurt, maakte ik van alle pups nog een reeks individuele foto's.
Hieronder enkele foto's van de reutjes (onder elke naam volgen 3 foto's).
Deze namiddag met mama Zulaika en kroost op pad gegaan in de grote wei. De komende dagen zullen ook de andere leo's mee mogen. Ze genoten van de vrijheid en liepen tot helemaal achteraan in de wei, zo'n 200 m van huis.
Maar even vlot liepen ze ook weer mee naar voor. Onderweg was alles goed om mee te spelen: een stukje hout, een pluk leonbergerhaar,...
Een mooie, zonnige lentedag, een echte ZONdag, allemaal blije mensen op bezoek. Blij om het mooie weer , nieuwsgierig om de speelse pups, waaronder hun toekomstige pup, weer te zien en te observeren, blij om kennis te maken en een pup te reserveren, trots omdat ze nog eens met hun leo's van het Hof van Eden op bezoek kunnen komen, welkom om hun bordercollie pup te laten socialiseren, tevreden om hun leo na een weekendje Amsterdam weer bij ons op te halen. De zoete inval noemen ze dat en zo gaat het er bij ons vaak aan toe op zondagen. Ik kreeg vandaag zelfs de opmerking: "dat zou niks voor mij zijn, al die mensen over de vloer". Nu, wij vinden dat wel plezant en reserveren de weekenden daarvoor omdat we zo voeling blijven hebben met onze leobaasjes. Wij kunnen immers op een andere dag van de week zondag houden.
Zo wil ik elke keer wakker worden na mijn nachtdienst: met de zon die me uit mijn bed lokt.
Dat is voor mij de ideale energieboost en ik ben tot vanavond dan ook niet meer binnen te bespeuren geweest.
En niet alleen ik heb genoten. We hebben een wandeling gemaakt met 4 van de jongere honden, dan zijn we meer dan een uur met de pups bezig geweest, tot dat ze zelf weer hun slaapvertrek opzochten. Je ziet ze met de dag actiever worden en meer uithoudingsvermogen krijgen.
De andere honden liggen allemaal in de buurt op de uitkijk, te wachten tot het hun beurt is om aandacht en verzorging te krijgen.
Eerst een kambeurt voor een aantal, dan eten voor allemaal. En om te eindigen de wei in voor een half uurtje echte vrijheid.
Nu liggen ze allemaal moe en voldaan na te genieten.
Het gaat steeds weer zo snel. Maar zo hoort het ook.
Ze willen meer en meer vrijheid, hun grenzen verleggen.
Het was voor mij een zalige zondag voormiddag. De zon van de partij, de pups op ontdekkingstocht terwijl ik de honden één voor één op de picknicktafel installeerde voor een grondige kambeurt (als ik niet selecteer staan ze met 6 gelijk op de tafel), toffe muziek op de achtergrond.
Ik kon de kroost op die manier ongemerkt observeren en meer dan eens zorgden ze voor momenten van plezier, blijheid en vertedering.
Veel mensen zullen me misschien voor gek of raar verklaren dat ik dit een zalige zondag voormiddag vind maar mensen met dezelfde passie als ons weten exact wat ik bedoel.
De pups zijn bijna 6 weken maar nog steeds laat Zulaika haar kroost spontaan zogen. Ze neemt dan ook de tijd om hen te verzorgen en schoon te likken. Het is vertederend om te zien hoe lief en geduldig ze is met haar kinderen. Ze is ook heel verdraagzaam naar alle andere honden. We zijn hier heel blij mee want als een teef voor de eerste keer pups krijgt is het toch altijd afwachten hoe ze het zal doen.
Ik denk dat we hier een groot voordeel hebben dat alle jonge honden die bij ons volwassen worden, het moederschap met de paplepel ingegeven krijgen en ervaring zat hebben tegen dat ze zelf zo ver zijn.
Ook de pups zijn nu heel graag buiten. Ze kruipen overdag zelfs niet meer dicht samen binnen in de manden maar leggen zich na het spelen gewoon buiten neer om een dutje te doen.
De vogels kwetteren en fluiten dat het een lieve lust is. Overal zie je ze ook al takjes en leonbergerhaar verzamelen voor hun nieuwe nestjes.
De katers zijn op versierpad. Allerlei tekens dat de lente in aantocht is. De tuin wordt stilaan wakker.
En onze honden: die zitten vol energie: in de wei lopen en ravotten ze of hun leven ervan afhangt. Het is een lust om te zien (tenminste als je tegen een stootje kan en niet te vlug in paniek schiet als je enkele honden in elkaar ziet vliegen.
Het is speelsheid van de bovenste plank. Ik vind dit zalig om te zien. Voor mij geen shoppen of een dagje uit. geef mij dit schouwspel maar, gewoon onbetaalbaar.
Deze namiddag was het dan zo ver, de pups verhuisden omstreeks 15.00 naar hun buitenverblijf. Ze zijn nu al een kleine week gewoon van om de zoveel uur even naar buiten te mogen. Maar sinds vanmorgen vonden ze dat niet meer genoeg. Na elke slaapbeurt luid protest aan de deur van de veranda: "wij willen naar buiten". En met 13 krijsende pups is slapen na je nachtdienst niet evident.
De tijd was dus aangebroken dat ze naar een ruimte kunnen waar ze zelf kiezen, binnen of buiten met veel meer plaats om nieuwe dingen en geluiden te ontdekken, veel meer speelgoed, verschillende soorten ondergronden om te leren kennen,...
Ook de grote honden dichterbij (enkel een hek ertussen als wij er niet bij kunnen zijn).
Intussen hebben ze hun eerste maaltijd daar verorberd, heb ik ze ontwormd en gewogen en zijn ze nu lekker dicht bij elkaar gekropen in 2 manden in hun binnenvertrek. Daar slapen ze als roosjes.
Weekend betekent naast dat één van ons beiden nachtdienst heeft ook veel bezoek, proberen foto's te maken van de pups die weer bijna een weekje ouder zijn.
Nu wordt foto's maken ook plezant, er is meer beweging, meer speelsheid, meer guitigheid. Eigenlijk zou je nu niets anders moeten doen.
Met Magic waren we gisteren bij de dierenarts voor een echo en ons en haar gevoel werd bevestigd: ze is drachtig.
Het zou wel een kleiner nestje zijn, dat wordt dus afwachten.
Zij laat het niet aan haar hart komen, ze ligt voortdurend ergens in onze buurt, slaapt heel veel, is kieskeuriger op haar eten, echt zwanger dus.
Hieronder al een aantal foto's vandaag gemaakt van onze kroost. De volledige reportage kan je vinden op de site onder fotoabums nesten, L1nest.
Ik probeer zo dadelijk, als de pups weer wakker, zijn nog een fotosessie te doen. Daarstraks kwam er bezoek toe en zijn we gestopt , dus van enkele pups nog geen individuele foto.
Hieronder een foto van elk van onze L1tjes, aanstaande maandag worden ze 5 weken. Het zijn stuk voor stuk toffe pups die er ook qua uiterlijk mogen zijn: brede voorborst, mooie hoekingen, goede maskers en qua gedrag echte leonbergertjes in spe.
Straks tegen 14.00 weten we het: is Magic drachtig of niet. Een echo zal ns het antwood geven. Ons en haar gevoel zegt ja,nu het officiëel bewijs nog. De pups hebben er intussen hun eerste nacht in de verndanda opzitten, meer ruimte, ze kunnen vandaar rechtstreeks naar buiten en het is op die manier ook een vlotte overgang naar het buitenverblijf volgende week. Ik ben benieuwd of ze een rustige nacht hebben gehad (ik ben nog op het werk en Filip is thuis van wacht). Ze veranderen nu van dag tot dag zo snel, worden snel, guitig en speels: zalig. De bezoekers gaan zondag op de puppyborrel verschieten. Straks dus meer nieuws.
Hoe is het spreekwoord: als je ze een vinger geeft, willen ze je arm? Bij de pups gaat het ook zo: gisteren al even naar buiten en ook regelmatig in de woonkamer om bij Zulaika te drinken en wat te verkennen. Gevolg: ze zijn niet meer content in hun puppyvertrekken. En dat laten ze horen als ze wakker zijn. Speeltjes kunnen daar maar even hun interesse wekken. Aan de andere kant is meer te beleven. Gelukkig zijn ze nu even (al jammerend weliswaar) in slaap gevallen . Tegen dat ze wakker worden, kunnen ze straks weer even naar buiten.
Vanmorgen had het licht gevroren maar je kon voelen dat het een mooie dag zou worden. En het was al vroeg dag want om 5.30 gingen 13 kelen open "IK HEB HONGER" en dan is liggen blijven geen optie meer. Ik ben dan maar opgebleven om op te ruimen en te dweilen. Dit omdat ik vandaag echt tijd wou maken om foto's van de pups te maken voor hun 4 weken en dan nog liefst buiten als het weer mee zou werken tenminste. En het is gelukt. Er bleef zelfs nog tijd over voor foto's van Kato en haar broer Kobus die een paar dagen bij ons logeert. Tenslotte geraakten ook Pink, Jill, Roos en Melow nog op de foto. Waar vroeg opstaan maar vooral mooi weer toch goed voor kan zijn. Nu liggen Magic (die zelf er zeker van is dat ze zwanger is, maar wij wachten toch maar op de echo vrijdag) en Zulaika hier langs mij en Pink, Kobus en Kato uitgeteld in de keuken en ook de pups zijn opvallend riustig na hun eerste buitenlucht.
