Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
30-01-2012
leonbergerweer
Sneeuw, niet echt mijn (ons) lievelingsweer maar dat van onze honden des te meer. Waar ze anders vooral aandacht hebben voor de appels die er nog liggen in de wei, hebben ze daar vandaag zelfs niet aan gedacht. Het leek alsof ze in maanden niet meer gelopen of geravot hadden, het leek wel een run for live. Veel meer moet ik daar niet aan toevoegen, de beelden spreken voor zich. Het volledige album kan je vinden op onze site onder fotoalbums-->winterimpressie-->de map 30 januari 2012
Na een race tegen de tijd: (nachtdienst, dus in de voormiddag slapen, dan bezoek, honden verzorgen) toch nog voor alle pups nieuwe halsbandjes gemaakt, ze gewogen en foto's genomen. Ze worden immers vannacht 1 week. Ik spreek nog steeds met twee woorden maar tot nu toe blijft alles naar wens verlopen. Zulaika blijft zorgend en heeft nog steeds voldoende melk. En de pups, die hebben een zalig puppyleventje van eten en slapen. Hieronder enkele foto's vanavond genomen. En nu op naar mijn laatste nacht. Filip is blij dat ik morgen weer thuis ben, dan kunnen we opnieuw samen op de zetel nabij Zulaika en kroost slapen.
Wat een verademing, een zonnige dag na dagen van miezerig regenweer en donkere luchten.
De honden waren allemaal in hun element en de boomgaard is dan de uitgelezen plaats waar ze hun energie kwijt kunnen. We hebben in die wei 2 bomen staan met hele late appelen (klompjes), die veel langer aan de bomen blijven hangen met als gevolg dat er nu nog onder de bomen liggen. Maar niet meer voor lang want elke avond na hun avondmaal, lopen ze allemaal in die richting voor enkele klompjes als dessert. Ook Kato weet de weg al, van slim gesproken.
Intussen blijft het ook met pups allemaal goed gaan, Zulaika blijft de zorgzame mama met nog steeds voldoende melk voor haar kroost.
De pups slapen van de ene voeding de andere in. We hebben dus geen klagen.
Ik vertrek zo dadelijk weer naar het werk en Filip houdt hier de wacht. Maandag, dinsdag en woensdag zijn we samen thuis en dan wisselen we de wacht.
Sinds vannacht zijn de pups in plaats van in 3 groepjes, in 2 reeksen verdeeld. Ze vinden nu al veel makkelijker alle tepels, ook de onderste rij. Dat maakt dat elk groepje ook langer bij Zulaika kan blijven liggen. Vanmorgen waren alle gewichten ook weer mooi toegenomen. Vanavond weeg ik weer en noteer ik de gewichten. Zonet heb ik ze even allemaal samen bij de mama gelegd voor de nodige foto's. Hieronder het resultaat.
Tot nu toe is alles dik in orde. Zulaika is een superlieve
en bezorgde mama voor haar pups en gelukkig wel heel rustig, ik moet dus niet
alle minuten de kist invliegen omdat ze rechtstaat of zich herlegt. Ik heb de
pups tot nu toe steeds per 5 aangelegd gedurende een half uur. Nu liggen ze
allemaal bij haar voor een paar uur en dan wissel ik vannacht weer af.
Gisteren waren ze allemaal een beetje afgevallen, met 14 is dat wel niet
abnormaal zo de eerste dag , maar vanavond had iedereen op 3 na het geboortegewicht
terug (die drie zitten er nog 10 g onder) en alle anderen zijn al 10 tot 40 gr
bijgekomen en dit zonder extra bijvoeding. Want de eerste 48 uur vind ik (op
advies van onze dierenarts) de biestmelk van de mama heel belangrijk en geef ik nog geen bijvoeding
Wat is biest volgens Wikepedia?Biest is dikker en geler dan melk en bevat veel
afweerstoffen. Een zoogdier dat net is geboren, heeft nog geen eigen afweer,
dus is het heel belangrijk dat het dier colostrum drinkt. 75% van de eiwitten in
colostrum bestaat uit immunoglobulinen en albuminen.
Normaal kunnen deze grote eiwitketens de darmwand niet passeren; alleen in de
eerste 24 tot 36 levensuren staat de darmwand open voor deze afweerstoffen.
Door de hoge concentratie aan zouten in colostrum wordt de darmfunctie
bevorderd. Ook bevat colostrum meer vitamine A en caroteen dan
gewone melk. Daarnaast bevat het meer vetten, wat bevorderlijk is voor het
pasgeboren dier, dat veel energie nodig heeft. De eerste 24 uur na de bevalling is colostrum het rijkst
aan afweerstoffen, daarna loopt ze snel terug en komt de gewone melkproductie
op gang.
En waar ik ook heel blij mee ben, is dat Zulaika al goed eet
en goed drinkt en vrij vlot een aantal keren per dag mee naar buiten komt zodat
ze niet te stram en stijf wordt.
Zo, ik ga nu de gewichten nog op de gewichtentabel zetten
zodat iedereen weer mee is
Gisterenavond, na dagen van relatief veel slapen en rusten, werd Zulaika, toen we tegen 18.00 binnenkwamen van het verzorgen van de honden, plots heel onrustig, echt van het ene moment op het andere. Net een uur later werd haar eerste zoon geboren.
En zo lang ze ons de dagen ervoor liet wachten, zo snel ging het nu in één keer. Ze kreeg maar liefst 5 pups op 1 uur en 5 minuten.
De niet zo hoge gewichten en toch een dikke buik, lieten ons toen al vermoeden dat het niet bij die 5 ging blijven.
Maar dan laste ze een pauze in (elke bevalling is steeds weer anders, elke bevalling blijft spannend).
Iets na 23 uur ging ze weer van start en weer werden er in snel tempo 4 pups geboren tot middernacht. Door haar ademhaling en de blik in haar ogen was ik er zeker van dat het ook toen nog niet gedaan was.
Intussen laste ze pauze nr 2 in. Maar al die tijd was en bleef ze zorgzaam en lief voor haar pups, vanaf het eerste moment mochten de pups rustig zuigen, alsof dit voor haar de gewoonste zaak van de wereld was.
Ons Kato, die in de keuken slaapt en Billy de kater, haar grote vriend mochten ook in de buurt blijven.
We gingen enkele keren naar buiten. Tussenin at en dronk ze ook voldoende om kracht genoeg te blijven hebben.
Na een dik uur kwam nr 10, even later nr 11. Ik dacht even, ja dat is het: net als bij de vorige 3 nesten: 11 pups, 5 reutjes en 6 teefjes. Maar die blik van "het is nog niet gedaan" bleef ik in haar ogen zien. Uiteindelijk volgden er nog 3, iets voor 4, iets na 4 en de laatste in de lange rij, om 5u30, mooi verdeeld, 7 reutjes en 7 teefjes.
Zij en wij zullen alles doen wat we kunnen om het aantal compleet te houden maar we weten als geen ander dat de eerste week nog heel lang is.
We gaan er in elk geval voor.
Hieronder enkele foto's van toen ik even dacht dat het nest compleet was (er waren er toen nog maar 10).
Voor wie hier graag een geboortebericht had gelezen, moet ik jullie nog even teleurstellen. Zulaika is nog niet zo ver. Ze heeft wel niks meer willen eten en wil mij dicht in haar buurt. Maar verder ziet ze er nog prima uit. Ze heeft ook die fonkelende alertheid in haar ogen die ik bij al onze teven zie als de geboorte nadert. Het is zo'n strijdvaardige, fiere blik. Ze ziet er ook zo mooi uit, haar vacht glanst als een spiegel, haar houding in nog steeds heel elegant.
Intussen ligt ons Kato hier in de keuken samen met haar zusje met het gele lintje. Haar nieuwe baasjes komen haar deze namiddag halen en zullen ook dan haar naam verklappen.
Ik zal de komende dagen proberen voor alle pups een fotoalbum met hun eigen naam te maken op de site.
Wachten duurt lang, zeker voor de toekomstige baasjes die nu met spanning afwachten of er een pup voor hen zal geboren worden.
En hier zie je alles evolueren, je bent erbij waardoor het ook wel spannend maar toch anders is.
Zulaika laat het echter niet aan haar hart komen. Ze heeft nog gans de nacht rustig geslapen, is enkel vanmorgen tegen 6 uur even een paar keer in de mand, die in de keuken staat, gaan rommelen. Intussen zijn we (zij en ik) net binnen van het verzorgen van alle andere honden. Ze ging nog vlot mee de wei in tot helemaal achteraan (zo'n 200 m ver). Brokken heeft ze wel niet meer willen eten, een pannenkoek wel. Na twee uur samen met mij buiten, is ze net weer op haar vertrouwde plaatsje onder de trap gekropen en slaapt ze.
Deze namiddag vertrekken er nog 4 pups naar hun nieuwe baasjes. Dus nog gezinnen die spannend afwachten en een avontuurlijke tijd tegemoet gaan.
Tot later voor meer nieuws.
Hieronder nog wat foto's van Keguapa, één van de pups van ons K4-nest die samen met haar halfbroer Balou de kust onveilig maakt.
Onze pups van ons K3-en K4 nest zijn bijna allemaal bij hun nieuwe baasjes. Op dit moment zijn ze nog met 6 Komende zaterdag vertrekken er nog 4, Kato (wit van het K3-nest) blijft al zeker bij ons en teefje geel van ons K3-nest wacht nog op een baasje. Tegelijkertijd wordt rond die periode ons L1-nest geboren. De mama in spe, Zulaika, is nog steeds in een prima conditie, eet nog goed, gaat nog vlot met de anderen mee de wei in maar rust tussendoor ook heel veel uit hier binnen, dicht bij ons in de buurt. Het einde van ons K-nesten is dus tevens het begin van ons eerste L-nest van het jaar. Wij kijken er al naar uit: hoe zal de bevalling verlopen, hoeveel en wat gaan er geboren worden?... En samen met ons tellen heel wat toekomstige baasjes af. Maar eerst nog wat foto's, de afgelopen dagen gemaakt.
Veel woorden moet ik niet neerschrijven om te laten zien hoe mooi onze Kato wel is. Ze ligt hier binnen in de keuken en is al partner in crime van Pink. Al is ze nog wel een paar maatjes kleiner, ze laat zich zeker niet doen door onze Zweedse spring in het veld. Hieronder enkele foto's van haar vorige week genomen.
De laatste week dat de pups bij ons zijn, is eigenlijk altijd de mooiste, de leukste, de plezantste. Dat ze bijna vertrekken, probeer ik dan even te vergeten. Ik wil nu vooral genieten van de speelsheid, de deugnieterij, de slim- en sluwheid die ze volop ontwikkelen.Ook het onderlinge spel, het testen van elkaar en van de andere leo's. Daar kan ik echt naar blijven kijken en van blijven genieten. Ik weet dat de nieuwe baasjes nu aan't aftellen zijn en uitkijken naar hun komst maar nog heel even zijn ze allemaal van ons, nog even voor ze hun nieuwe families gelukkig gaan maken. Voor mijzelf maak ik er een wedstrijd van om hen allemaal te herkennen zonder hun lintjes te bekijken. Vanaf week 5 lukt dat steeds beter en nu hebben ze echt allemaal hun eigen kopje en al heel vaak hun eigen typische karaktertje. Ongelofelijk boeiend, voor mij zo bijzonder, zo hartverwarmend, onze beloning voor 8 weken intensief bezig zijn.
Gisteren en eergisteren zijn de pups van Fien en dus van het K-nest van Hanna naar hun nieuwe baasjes vertrokken. Voor Hanna zit haar eerste fokkersavontuur erop, al is dat maar gedeeltelijk waar want de komende dagen, weken, maanden jaren zal zijn samen met ons de steun en toeverlaat blijven van de pups en van hun baasjes. Van overal kregen we al positief nieuws en dat is een hele geruststelling. Intussen gaat ons avontuur hier gewoon door. Ondanks dat ze nu nog met 18 zijn, lijkt het al een stukje stiller. De pups van Frouke en Zazy zijn nu 7 weken en rust wordt volop afgewisseld met actie. Zulaika is intussen ook 7 weken dractig en geniet van de extra aandacht die we haar toch proberen te geven ondanks de drukte met de pups. Het is een speciaal leven dat we leiden en veel mensen verklaren ons zot. Mijn schoonmoeder zei vorige week tegen de jongens: jullie ouders vergeten te leven maar zij beseft niet dat we met hart en ziel het leven leiden dat we willen. Hieronder wat foto's van vandaag.
Allereerst de beste wensen voor 2012 aan iedereen die ons dagboek leest.
Wij zijn aan't werk deze nachten, dus van vieren is niet veel in huis gekomen hier. Voordeel: geen houten kop of kater.
Maar wat een ellendig weer als je een roedel honden hebt. Hen deert het gelukkig niet, maar ze zijn niet om aan te zien of te ruiken als ze nu buiten geravot en gespeeld hebben, de pups inclusief.
Gelukkig hebben zij er veel minder last van dan wij.
Vandaag een aantal seerbeelden van de pups buiten, hier in de blog een impressie, een gans album op de site. Ze doen het goed buiten, ze genieten van hun vrijheid, van de ruimte, van het speelgoed. De komende dagen zullen ze moeten wennen aan alle honden die nu, buiten de mama's, nog aan de andere kant van de omheining blijven. Ze popelen allemaal om erbij te mogen maar we weten uit ervaring dat als we het rustig opbouwen, de honden ook op een wenselijke manier met de pups omgaan. De komende weken worden de pups getest door Danny Grosemans, worden de chips gecontroleerd door iemand van Sint-Hubertus, krijgen we de leonbergerclub nog op bezoek en krijgen ze hun eerste inenting. Dus nog heel wat activiteiten voor de boeg. Tussendoor hebben we ook nog 3 leoteven en 2 leoreuen op vakantie die de afgelopen 4 dagen ook het gezelschap hadden van Trees een Boerboelteef, die sinds vanmiddag weer naar huis is. Aan leven in de brouwerij dus geen gebrek en ineens ook een beetje de reden mindere update van de blog.
Iedereen helpt hier mee aan de socialisatie van onze pups, zelfs Billy, één van onze 2 katers. Hij is zelf nog maar 7 maanden en voelt zich helemaal thuis tussen onze honden en pups. De pups doen het intussen prima. Ze pendelen overdag tussen de veranda en buiten. Daar spelen ze al enthousiast met elkaar en de andere honden. Ze liggen nu ook liefst allemaal op een hoop(je)voor de deur waar ze naar buiten kunnen? Ik ga dadelijk aan mijn laatste nacht van deze reeks beginnen en ben blij om dan weer 7 dagen thuis te zijn.
Na het slechte weer van de afgelopen dagen, eindelijk droog weer zodat de pups naar buiten zijn kunnen gaan, 3 keer een half uurtje vandaag met als gevolg, veel rustigere pups die na de frisse lucht zalig geslapen hebben. Ik mag straks mijn eerste nacht gaan werken en Hanna houdt de wacht bij de pups. Morgen is dan de puppyborrel, de tijd vliegt. Hieronder een impressie van de eerste stapjes buiten.
Na tevergeefse pogingen gisteren om alleen foto's te maken van alle pups individueel, heeft Hanna mij vandaag geholpen om de pups één voor één voor de lens te halen. Er zijn simpelder dingen in de wereld dan pups van 4à 5 weken toonbaar te fotograferen maar het is uiteindelijk weer gelukt. Eigenlijk zou je zo'n sessie moeten kunnen filmen en zeker de onderbrekingen om pups te zoeken, plasjes en hoopjes op te vegen, om een pup 10 keer weer op zijn plaats te zetten tot hij fotogeniek poseert. Rn dan al de geluiden die wij maken om hun aandacht te trekken,.... Wij hopen allen samen op wat beter weer (wat minder wind en droog weer) zodat de pups kennis kunnen maken met de buitenwereld. Morgen echo van Zulaika; spannend!!!!
Jullie zijn zo weinig nieuws echt niet gewoon van ons. Maar naast de puppydrukte kreeg mijn mama afgelopen vrijdag een lichte beroerte en moest ik haar overbrengen naar het ziekenhuis waar ze ook nu nog verblijft. Gelukkig hestelt ze stilaan maar zeker en hopelijk komt alles weer helemaal in orde. De computeruren werden dus afgelopen dagen vervangen door ziekenhuisuren. Maar met de pups en de mama's gaat gelukkig alles prima en gisteren hebben we ze van de woonkamer verhuisd naar de veranda waar ze nu alle 29 samen wonen. De veranda en als het weer het toelaat buiten op het terras moeten de overgang vormen om vanaf volgende week de overstap te maken naar het buitenverblijf. In de zomer is dit allemaal net iets makkelijker door de hogere temperaturen. Maar je voelt het aan de pups, ze hebben meer vrijheid nodig. Ik voeg wat foto's bij de afgelopen dagen genomen en hoop morgen of overmorgen de tijd te vinden om van alle pups nog eens individuele foto's te maken. Op de foto's zie je Pink die het fantastisch vindt als ze onder toezicht bij de pups mag. Ook een paar foto's van Fien en haar kroost waar we zondag wel foto's van hebben kunnen maken. Ook nog een foto van Idefix (Frodo) die afgelopen zondag een Zwitserse schone mocht dekken: Leonida vom Holzland De dekking ging bij ons door omdat het hier ook zo vlot met Zulaika lukte. We duimen dat er binnen 9 weken een mooie kroost mag geboren worden in Zwitserland. Tenslotte enkele foto's van de ganse kroost. Nu vrijdag om 15 uur gaan we met Zulaika voor een echo. Dus weer spannend.
