Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
21-01-2012
Wachten duurt lang
Wachten duurt lang, zeker voor de toekomstige baasjes die nu met spanning afwachten of er een pup voor hen zal geboren worden.
En hier zie je alles evolueren, je bent erbij waardoor het ook wel spannend maar toch anders is.
Zulaika laat het echter niet aan haar hart komen. Ze heeft nog gans de nacht rustig geslapen, is enkel vanmorgen tegen 6 uur even een paar keer in de mand, die in de keuken staat, gaan rommelen. Intussen zijn we (zij en ik) net binnen van het verzorgen van alle andere honden. Ze ging nog vlot mee de wei in tot helemaal achteraan (zo'n 200 m ver). Brokken heeft ze wel niet meer willen eten, een pannenkoek wel. Na twee uur samen met mij buiten, is ze net weer op haar vertrouwde plaatsje onder de trap gekropen en slaapt ze.
Deze namiddag vertrekken er nog 4 pups naar hun nieuwe baasjes. Dus nog gezinnen die spannend afwachten en een avontuurlijke tijd tegemoet gaan.
Tot later voor meer nieuws.
Hieronder nog wat foto's van Keguapa, één van de pups van ons K4-nest die samen met haar halfbroer Balou de kust onveilig maakt.
Onze pups van ons K3-en K4 nest zijn bijna allemaal bij hun nieuwe baasjes. Op dit moment zijn ze nog met 6 Komende zaterdag vertrekken er nog 4, Kato (wit van het K3-nest) blijft al zeker bij ons en teefje geel van ons K3-nest wacht nog op een baasje. Tegelijkertijd wordt rond die periode ons L1-nest geboren. De mama in spe, Zulaika, is nog steeds in een prima conditie, eet nog goed, gaat nog vlot met de anderen mee de wei in maar rust tussendoor ook heel veel uit hier binnen, dicht bij ons in de buurt. Het einde van ons K-nesten is dus tevens het begin van ons eerste L-nest van het jaar. Wij kijken er al naar uit: hoe zal de bevalling verlopen, hoeveel en wat gaan er geboren worden?... En samen met ons tellen heel wat toekomstige baasjes af. Maar eerst nog wat foto's, de afgelopen dagen gemaakt.
Veel woorden moet ik niet neerschrijven om te laten zien hoe mooi onze Kato wel is. Ze ligt hier binnen in de keuken en is al partner in crime van Pink. Al is ze nog wel een paar maatjes kleiner, ze laat zich zeker niet doen door onze Zweedse spring in het veld. Hieronder enkele foto's van haar vorige week genomen.
De laatste week dat de pups bij ons zijn, is eigenlijk altijd de mooiste, de leukste, de plezantste. Dat ze bijna vertrekken, probeer ik dan even te vergeten. Ik wil nu vooral genieten van de speelsheid, de deugnieterij, de slim- en sluwheid die ze volop ontwikkelen.Ook het onderlinge spel, het testen van elkaar en van de andere leo's. Daar kan ik echt naar blijven kijken en van blijven genieten. Ik weet dat de nieuwe baasjes nu aan't aftellen zijn en uitkijken naar hun komst maar nog heel even zijn ze allemaal van ons, nog even voor ze hun nieuwe families gelukkig gaan maken. Voor mijzelf maak ik er een wedstrijd van om hen allemaal te herkennen zonder hun lintjes te bekijken. Vanaf week 5 lukt dat steeds beter en nu hebben ze echt allemaal hun eigen kopje en al heel vaak hun eigen typische karaktertje. Ongelofelijk boeiend, voor mij zo bijzonder, zo hartverwarmend, onze beloning voor 8 weken intensief bezig zijn.
Gisteren en eergisteren zijn de pups van Fien en dus van het K-nest van Hanna naar hun nieuwe baasjes vertrokken. Voor Hanna zit haar eerste fokkersavontuur erop, al is dat maar gedeeltelijk waar want de komende dagen, weken, maanden jaren zal zijn samen met ons de steun en toeverlaat blijven van de pups en van hun baasjes. Van overal kregen we al positief nieuws en dat is een hele geruststelling. Intussen gaat ons avontuur hier gewoon door. Ondanks dat ze nu nog met 18 zijn, lijkt het al een stukje stiller. De pups van Frouke en Zazy zijn nu 7 weken en rust wordt volop afgewisseld met actie. Zulaika is intussen ook 7 weken dractig en geniet van de extra aandacht die we haar toch proberen te geven ondanks de drukte met de pups. Het is een speciaal leven dat we leiden en veel mensen verklaren ons zot. Mijn schoonmoeder zei vorige week tegen de jongens: jullie ouders vergeten te leven maar zij beseft niet dat we met hart en ziel het leven leiden dat we willen. Hieronder wat foto's van vandaag.
Allereerst de beste wensen voor 2012 aan iedereen die ons dagboek leest.
Wij zijn aan't werk deze nachten, dus van vieren is niet veel in huis gekomen hier. Voordeel: geen houten kop of kater.
Maar wat een ellendig weer als je een roedel honden hebt. Hen deert het gelukkig niet, maar ze zijn niet om aan te zien of te ruiken als ze nu buiten geravot en gespeeld hebben, de pups inclusief.
Gelukkig hebben zij er veel minder last van dan wij.
Vandaag een aantal seerbeelden van de pups buiten, hier in de blog een impressie, een gans album op de site. Ze doen het goed buiten, ze genieten van hun vrijheid, van de ruimte, van het speelgoed. De komende dagen zullen ze moeten wennen aan alle honden die nu, buiten de mama's, nog aan de andere kant van de omheining blijven. Ze popelen allemaal om erbij te mogen maar we weten uit ervaring dat als we het rustig opbouwen, de honden ook op een wenselijke manier met de pups omgaan. De komende weken worden de pups getest door Danny Grosemans, worden de chips gecontroleerd door iemand van Sint-Hubertus, krijgen we de leonbergerclub nog op bezoek en krijgen ze hun eerste inenting. Dus nog heel wat activiteiten voor de boeg. Tussendoor hebben we ook nog 3 leoteven en 2 leoreuen op vakantie die de afgelopen 4 dagen ook het gezelschap hadden van Trees een Boerboelteef, die sinds vanmiddag weer naar huis is. Aan leven in de brouwerij dus geen gebrek en ineens ook een beetje de reden mindere update van de blog.
Iedereen helpt hier mee aan de socialisatie van onze pups, zelfs Billy, één van onze 2 katers. Hij is zelf nog maar 7 maanden en voelt zich helemaal thuis tussen onze honden en pups. De pups doen het intussen prima. Ze pendelen overdag tussen de veranda en buiten. Daar spelen ze al enthousiast met elkaar en de andere honden. Ze liggen nu ook liefst allemaal op een hoop(je)voor de deur waar ze naar buiten kunnen? Ik ga dadelijk aan mijn laatste nacht van deze reeks beginnen en ben blij om dan weer 7 dagen thuis te zijn.
Na het slechte weer van de afgelopen dagen, eindelijk droog weer zodat de pups naar buiten zijn kunnen gaan, 3 keer een half uurtje vandaag met als gevolg, veel rustigere pups die na de frisse lucht zalig geslapen hebben. Ik mag straks mijn eerste nacht gaan werken en Hanna houdt de wacht bij de pups. Morgen is dan de puppyborrel, de tijd vliegt. Hieronder een impressie van de eerste stapjes buiten.
Na tevergeefse pogingen gisteren om alleen foto's te maken van alle pups individueel, heeft Hanna mij vandaag geholpen om de pups één voor één voor de lens te halen. Er zijn simpelder dingen in de wereld dan pups van 4à 5 weken toonbaar te fotograferen maar het is uiteindelijk weer gelukt. Eigenlijk zou je zo'n sessie moeten kunnen filmen en zeker de onderbrekingen om pups te zoeken, plasjes en hoopjes op te vegen, om een pup 10 keer weer op zijn plaats te zetten tot hij fotogeniek poseert. Rn dan al de geluiden die wij maken om hun aandacht te trekken,.... Wij hopen allen samen op wat beter weer (wat minder wind en droog weer) zodat de pups kennis kunnen maken met de buitenwereld. Morgen echo van Zulaika; spannend!!!!
Jullie zijn zo weinig nieuws echt niet gewoon van ons. Maar naast de puppydrukte kreeg mijn mama afgelopen vrijdag een lichte beroerte en moest ik haar overbrengen naar het ziekenhuis waar ze ook nu nog verblijft. Gelukkig hestelt ze stilaan maar zeker en hopelijk komt alles weer helemaal in orde. De computeruren werden dus afgelopen dagen vervangen door ziekenhuisuren. Maar met de pups en de mama's gaat gelukkig alles prima en gisteren hebben we ze van de woonkamer verhuisd naar de veranda waar ze nu alle 29 samen wonen. De veranda en als het weer het toelaat buiten op het terras moeten de overgang vormen om vanaf volgende week de overstap te maken naar het buitenverblijf. In de zomer is dit allemaal net iets makkelijker door de hogere temperaturen. Maar je voelt het aan de pups, ze hebben meer vrijheid nodig. Ik voeg wat foto's bij de afgelopen dagen genomen en hoop morgen of overmorgen de tijd te vinden om van alle pups nog eens individuele foto's te maken. Op de foto's zie je Pink die het fantastisch vindt als ze onder toezicht bij de pups mag. Ook een paar foto's van Fien en haar kroost waar we zondag wel foto's van hebben kunnen maken. Ook nog een foto van Idefix (Frodo) die afgelopen zondag een Zwitserse schone mocht dekken: Leonida vom Holzland De dekking ging bij ons door omdat het hier ook zo vlot met Zulaika lukte. We duimen dat er binnen 9 weken een mooie kroost mag geboren worden in Zwitserland. Tenslotte enkele foto's van de ganse kroost. Nu vrijdag om 15 uur gaan we met Zulaika voor een echo. Dus weer spannend.
We zijn weer een weekje ouder, al voelt het met de weinige slaap van de afgelopen week zelf wat meer. Maar ik weet intussen dat dat gevoel maar tijdelijk is en dat we binnen enkele nachten al een beetje meer ons bed zullen zien. De pups laten het zich gelukkig niet aan hun hart komen en gaan met rasse schreden vooruit. De pups van Fien lopen al heel vlot door de bak en door de woonkamer. Ze hebben elkaar ontdekt en het spel is volop begonnen. Vaak hoor je kreetjes, blafjes, grommetjes tegen elkaar. Ze willen ook al springen en kort draaien en verliezen dan nog vaak hun evenwicht. Het geeft hilarische taferelen. Televisie is hier al lang niet meer nodig. De pups van Zazy en Frouke doen het ook prima, zij zijn vooral nog gefixeerd op drinken bij mama en slapen. Zij zitten nu ook in de krijsfase als ze wakker zijn. Dit duurt gelukkig maar een paar dagen en nachten tot dat ook zij samen gaan spelen. De decibellen die tijdens de krijsfases vrij komen zijn niet te onderschatten. De mama's zijn nu ook allemaal hersteld van de zware beginperiode en kunnen ook meer genieten al is het voor hun ook nog dag en nacht werken geblazen. Ze reageren ook allemaal anders: Frouke ligt al graag enkele uren buiten bij de andere leo's. Zazy gaat slapen onder de trap of in de keuken en Fien, die blijft altijd binnen een straal van een paar meter rond haar pups. Wel hebben ze alledrie dezelfde mening, zij zijn de dames en Hanna en ik zijn een beetje hun meid van alles. Ze laten zich graag op hun wenken bedienen. Hanna geniet ondanks het constant in de weer zijn ook echt van haar pups en van Fien. Voor haar is het allemaal nieuw en zeker nu haar pups beginnen te spelen komt ze soms niet meer bij als de pups in actie zijn. Haar op die momenten zo blij te zien geeft ons weer een goed gevoel en maakt dat we zeker weten dat we een goede keuze hebben gemaakt met haar een nestje te laten hebben met één van onze teven. Het is ook een goede leerschool als ze zelf haar eerste nest zal hebben. Je moet veel van jezelf geven maar je krijgt ook zoveel terug. Al dat werk en de tijd die je erin steekt is het dik en dubbel waard.
Hier ben ik weer eens. De pauzes tussen de berichten zijn langer maar op dit moment zullen jullie het hier helaas mee moeten doen. De zorg van de pups, hun mama's en de andere leonbergers primeert . Niet dat ze het niet goed doen, de pups, die doen het prima. Maar Fien werd zondag op maandag ziek (ongesteld in maag en darmen) en bleef tot gisterenmiddag braken.De rest van de dag sliep ze vooral en had ze weinig of geen eetlust maar intussen is ze aan de beterhand en eet ze ook weer. Haar pups ( 7 van de 10) hebben we de afgelopen dagen dan ook puppymelk bijgegeven met het flesje opdat ze voldoende calorieën zouden binnenkrijgen. Zazy heeft tot gisteren de naweeën van de keizersnede ondervonden, moe, tam, gelukkig wel melk maar heel weinig eetlust, het is te zeggen, ze at enkel kip en bij momenten platte kaas en pannekoeken. Ander vlees of brokken raakte ze niet aan. Filip heeft de afgelopen dagen dan ook voortdurend kippen afgekookt. Vandaag heeft ze voor de eerste keer wel wat brokken gegeten. Haar uitdrukking is ook weer veel levendiger. Gelukkig is er Frouke nog die alles eet wat ze voorgeschoteld krijgt en zelfs nog meer wil en die melk genoeg heeft om haar eigen 11 pups en ook nog de twee kleinsten van Zazy te bevoorraden. Haar pups zijn ondanks dat ze de jongsten zijn, de zwaarsten in gewicht. Dit scenario speelde zich ook vorig jaar af toen zij en Fien samen pups hadden. Maar nu anderhalf jaar later zijn de pups van Fien evengoed mooie, krachtige jonge honden geworden. Mijn wereld beperkte zich de laatste weken bijna uitsluitend tot de woonkamer. Vandaag, omdat Filip de ganse dag opleiding heeft voor zijn werk, ben ik ook weer buiten aan de slag kunnen gaan. Ik moet dat wel timen: eerst binnen alle pups laten drinken, proper leggen en dan samen met de mama's naar buiten, naar de andere leo's, die nu ook in twee groepen zijn onderverdeeld omwille van de loopsheid van 5 van hen. Je leest het, geen dagboek wil niet zeggen dat er niks gebeurt. Maar vandaag is tot nu toe alles onder controle en dat brengt rust.
Het zijn drukke tijden hier, vandaar niet zo vaak nieuws op de blog. Maar het gaat goed met de mama's en hun kroost.. Frouke nam vanaf het begin een goede start. Ze at onmiddellijk goed, had en heeft veel melk. Haar pups zijn dan ook de zwaarste ondanks ze de jongsten van de drie nesten zijn. Fien had net als bij haar vorige 2 nesten even wat aanlooptijd nodig wat het eten en de melk betreft maar is nu ook goed vertrokken. Zij is wel de meest bezorgde van de drie en ligt bijna constant bij haar pups. En als ze al eens uit de werpkist komt, legt ze zich een meter ervoor neer zodat ze een oogje in het zeil kan houden.
Voor Zazy is het allemaal nieuw. Daar komt nog bij dat ze een keizersnede heeft gehad en ook hiervan moet recupereren.
Maar ze doet het goed en zorgt prima voor haar pups.
Vanmorgen hebben we wel het teefje met het rode lintje van Zazy nog moeten afgeven. Zewas de kleinste op dit moment, kwam niet zo goed bij. Sinds gisteren 17.00 weigerde ze te drinken. We hebben nog de ganse nacht geprobeerd om haar weer op krachten te krijgen maar het heeft niet mogen baten.
Zulke dingen wegen zwaar, zeker als je al niet veel slaapt en voortdurend in de weer bent voor mamas en pups. Maar op die momenten moet je verstand het halen boven je gevoel. De natuur heeft nog altijd het laatste woord.
Gelukkig doen de 29 anderen het wel prima.
Popeye en Pink, beleven het hele gebeuren van dichtbij, zij slapen in de open keuken van de woonkamer gescheiden door een hekje. Ze vinden het allemaal heel gewoon, het hoort erbij.
De onderstaande fotos zijn van eerder deze week. De laatste dagenben ik niet meer aan fotos nemen toegekomen. Wat ik nog bijna vergeet te vertellen is dat dinsdagavond onze Zulaika gedekt werd door Idefix van het Hof van Eden. Het was een vlotte natuurlijke dekking. Als alles naar wens verloopt worden haar pups rond 20 januari geboren.
Straks komt Hanna voor het ganse weekend helpen op onze materniteit.
Hopelijk kunnen we morgen de andere leos een kambeurt geven en nieuwe fotos maken. Ook komt het eerste bezoekweekend eraan en komen de nieuwe baasjes een glimp opvangen van hun toekomstige viervoeter.
Dat is het minst wat ik van afgelopen week kan zeggen.
Pink kwam vorige donderdag naar huis, diezelfde nacht beviel Fien van haar 3de nest, haar nestje voor Hanna, heel speciaal: 11 pups geboren op 11/11/2011.
Zondag moesten we helaas 1 reutje afgeven.
Dinsdag ook weer een trieste start van de dag omdat we Ciaobella moesten laten inslapen. Ondanks ze nog maar 8 jaar en 4 maanden was, ging het niet meer en was ze op, sterk vermagerd, slechte bloedcirculatie, niet meer willen eten.
Volgens onze dierenarts moesten we haar een waardig afscheid geven en haar laten gaan. Wij en al onze honden hebben dan dinsdagvoormiddag afscheid kunnen nemen.
Met Zazy was op dat moment nog alles oké, dus ik kon 's namiddags nog met de honden naar het werk om Kynotherapie te geven.
Om kwart voor 4 telefoon: Zazy haar vruchtwater was gebroken en zij perste.
Ze wachtte tot ik een 20 minuten later thuis aankwam om haar eerste pup met heel veel lawaai op de wereld te zetten. Daarna werden nog 4 pups op een natuurlijke manier geboren en toen niks meer. Een kleine 4 uur later werd het keizersnede en kwamen nog 6 pups tevoorschijn waarvan de eerste dood was en waarschijnlijk de oorzaak dat ook de anderen niet geboren werden.
Zazy heeft de keizersnede kennelijk goed doorstaan en herstelt heel vlot. Ze heeft 9 pups in leven.
Verder met het verhaal: de nacht daarna was Frouke aan de beurt.
Zij zette op 11 uur tijd 11 gezonde pups op de wereld, ook 5 treuen en 6 teven.
We moeten op de lotto gaan spelen, 3 teven bevallen alledrie van 11 pups, telkens 5 reuen en 6 teven, de eerste bevalt op 11/11 en de 3de op 11 uur tijd.
Intussen zijn we twee dagen later. De mama's doen dat prima, ze zijn alledrie heel zorgzaam. Onze living is een echte materniteit en we zijn dag en nacht in de weer. Frouke en Zazy liggen al samen in de grote werpkist.
Het is heel hard werken maar het is zalig om dit te kunnen zien en mee te maken.
En Pink en Popeye, die slapen in de keuken en genieten mee van het spektakel.
Fien heeft na 3 dagen haar taille van voor het zwanger zijn al bijna terug. Daar zouden veel vrouwen jaloers op zijn. Ze is een zalige mama voor haar pups. Zazy heeft een mooi buikje dat vooral in de diepte hangt. Frouke daarentegen, staat op ontploffen. En toch kan ze nog vlot overal aan maar niet meer overal door. Ik maakte bij valavond nog enkele foto's van de dames. Pink voelt zich hier al helemaal thuis en heeft ook de appelen al ontdekt. We kunnen dat kleien ding al niet meer missen.
Vandaag werden we weer maar eens met onze voetjes op de grond gezet. Na de euforie van de voorbije dagen met een vlotte bevalling en het 11.11.11nest, hebben we vandaag het kleinste reutje (met het zwarte lintje) moeten laten gaan. Hij bleef ondanks de eerste dag en nacht,vrij goed zuigen, toch afvallen in gewicht en sinds vanmorgen dronk hij steeds minder en ging het stilletjes kreunen over naar heviger kreunen omwille van darmkrampen. Hijzelf zag af en Fien werd er helemaal rusteloos van. Om hem verder leed te besparen lieten we hem gaan. De andere pups doen het gelukkig wel goed. Na allemaal afnemen in gewicht gisteren, zit vandaag bijna iedereen aan of reeds over het geboortegewicht. Frouke en Zazy liggen hier intussen rond te zijn. Hun buikjes beloven!!!
Een dag en een gebeurtenis om nooit te vergeten; het derde nestje van ons Fien, haar nest voor Hanna en Of Lions Dream werd geboren op 11/11/20011 met als resultaat 11 pups. In alle eerlijkheid zijn 2 pups nog op 10 november geboren maar de grote meerderheid toch op 11 november. Hanna had al vaker haar hoop uitgesproken dat haar pups dat aantal zouden hebben en op die datum zouden geboren worden. Maar niemand kon vermoeden dat haar wens ook in vervulling zou gaan. 6 mooie teefjes en 5 reutjes zijn het resultaat. Fien heeft het dit keer vlot afgehandeld op net geen 7 uur tijd. Nu kan Hanna hier bij ons gaan genieten van haar eerste nestje. Fien doet het in elk geval al.
En alsof dat nog geen vreugde genoeg is, kan ik ook vertellen dat onze Duvasgardens Thinkable Thea (we zullen haar Pink noemen vanwege haar roze lintje dat ze droeg) gisterenavond ook hier bij ons is aangekomen. Rahel Shale van de kennel vom Löwengarten, is haar samen met haar broertje Emil voor ons gaan halen in Zweden, waarvoor onze hartelijke dank. Filip is haar dan samen met Marcella van Von Titushof, gisteren gaan halen bij Rahel. Pink legde deze week dus bijna 3000 km af en dat is helemaal niet te merken. Ze is lief, aanhankelijk en bij momenten heeeel levendig. Zij en Popeye hebben elkaar al gevonden. Ze maakte ook al kennismet de rest van de roedel. Morgen zal ik buiten foto's proberen te maken.
