Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
04-11-2011
Fotosessie
Veel te fotograferen vandaag. Fien 8 weken drachtig en Frouke en Zazy bijna 7 weken. Van elk wat foto's apart maar ook enkele foto's van de drie dames samen Maar dat is niet alles: Luna wordt vandaag 6 jaar en haar mama Cocaine en nonkel Cooper worden morgen 8 jaar. Ik heb Luna en Cocaine ook samen voor de lens gekregen en als kers op de taart, de 4 generaties: Cocaine, Luna, Frouke en Jade. Voor de fotosessie heb ik eerst alle leo's samen een half uur in de wei laten ravotten zodat de rest van de roedel rustig kon toekijken zonder kabaal te maken en voor de lens te lopen. Hieronder het resultaat
Fien 8 weken drachtig
Frouke bijna 7 weken drachtig
Zazy 7 weken drachtig
De drie aanstaande moeders
De 3 mama's in spe
Cociane morgen 5 november 8 jaar
Cooper, morgen 5 november 8 jaar
Luna vandaag 4 november 6 jaar
De 4 generaties, van links naar rechts: Jade, haar mama Frouke, oma Eluna en overgrootmoe Cocaine
Voor ons en onze leo's moet dat niet meer zijn, een aangenaam herfstzonnetje, windstil en overal prachtige herfstkleuren. De buikjes van Fien, Frouke en Zazy krijgen nu echt ronde vormen. Het staat ze wel, die zwangere buikjes. Ze eten ook alle drie goed en kunnen niet genoeg krijgen van alle knuffels en aandacht van ons en van de bezoekers. Het is nog steeds elke ochtend, namiddag en avond feest voor de honden als ze in de wei mogen. Appels en peren à volonté. Geen één die er neen tegen zegt.
Ons Aagje is 10 geworden vandaag. Zij was de pup met het rode lintje uit ons A-nest en heeft haar naam te danken aan haar nieuwsgierigheid als pup. En 10 jaar lang heeft ze haar naam eer aangedaan. Ze heeft nooit pups gehad, ze mist 1 p1 tandje, maar heeft de afgelopen 10 jaar bijna al onze nesten helpen grootbrengen. Het is nog altijd een hele mooie dame met een prachtige vacht, is nog steeds mooi gebouwd en nog enorm fit voor haar leeftijd. Ze is tot nu toe echt mooi oud geworden. Ze heeft nog 2 zussen en een broer in leven, de bekendste is Aragon, ook nog steeds een hele mooie reu, die je zijn leeftijd niet zou geven. Hij is de koning in de kennel Von Titushof bij Roger en Marcella. Azora en Alexandra zijn er ook nog. We hopen ze allemaal nog lang bij ons te mogen hebben.
Aagje Aagje Aagje Aragon, Milan en Cherry-Blue Aragon, Kissbis en Lynn Aragon
We zijn al enkele weken in blijde verwachting van een pup die we in Zweden bij de kennel Duvasgardens gereserveerd hebben. Een teefje, daar waren we zeker van. Maar welk: geel, rood, oranje of roze? Dat was ongeduldig afwachten. Ze zijn alle 4 heel mooi maar onze voorkeur ging uit naar rood of roze. De fokkers zouden voor ons kiezen. Vanavond kregen we de verlossende mail en wat waren we blij te lezen dat het The Pink Girl geworden was. Haar officiële naam is Duvasgardens Thinkable Thea. Haar roepnaam, daar zijn we nog niet helemaal uit. Misschien wordt het wel Pink (Lady). Hieronder al enkele foto's van haar papa Ch. Fablernas Nice Rebell, haar mama Ch. Furudalens Brianne en van onze Pink Lady herself. Ik kan al bijna niet meer wachten om haar thuis te hebben.
De honden kennen de gang van zaken. Elke namiddag als ik buiten kom na de noodzakelijke aantal uren slaap (na nachtdienst) weten ze dat we de grote wei ingaan, waar rond deze tijd van het jaar de appelen en peren op hen liggen te wachten. Ondanks dat ze gans de dag 15 are ter beschikking hebben, lijken ze de eerste minuten een kudde losgeslagen paarden. Maar al snel maakt dit plaats voor een zoektocht naar sappige peren en appelen en genieten van de vrijheid. Met het mooie herfstweer van de laatste dagen is het extra aantrekkelijk, ook voor mij. Het brengt mij rust en het geeft me een goed gevoel.
Zoals velen onder julle weten, startte ik begin september met een pilootproject TAD op de afdeling Kinderpsychiatrie waar ik werk. Elke week werk ik drie uur met 3 verschillende meisjes en verschillende honden. Afgelopen dinsdag was er een eerste evaluatie over de werking ervan. Deze was positief zowel vanuit mijn standpunt maar ook de leiding van de afdeling deelde mijn mening. De honden vormen een goede spiegel voor de gasten en hun gedrag en dit op een manier die niet bedreigend overkomt. Ze vinden rust bij de honden, het werkt normaliserend, hun gezonde capaciteiten worden aangesproken en versterkt. Ze kijken ook telkens naar de sessies uit. Ook werkt het positief effect door in andere sessies waar ze bvb een dromenvanger maken met haren van hun lievelingshond in verwerkt of wanneer ze als activiteit hondenkoekjes bakken met de begeleiding om de honden daarmee in één van mijn sessies te belonen. Op het terrein van het ziekenhuis kennen velen ons en de honden al en komt er telkens een positieve conversatie op gang. Wat de toekomst betreft, wil men graag het aantal uren sessie uitbreiden. Zowel de gasten als de honden als ik zien dit helemaal zitten. Ik ben fier op onze leo's, het zijn ideale cotherapeuten.
Het is al even geleden dat ik nog eens tijd gemaakt heb om foto's te maken. Ja, hier is altijd wel vanalles te doen, ik moet er echt tijd voor vrijmaken. Dus tussen de buien door foto's gemaakt van de mama's in spe zodat we het groeien van de buikjes beter kunnen vastleggen en van onze jongste telg want hij groeit als kool en deze periode komt nooit meer terug. De mama's doen het prima: Frouke heeft nog geen moment last gehad van misselijkheid of slechter eten of wat dan ookIn tegendeel, ze is constant op zoek naar eten. Fien en Zazy daarentegen waren de eerste weken wel veel kieskeuriger maar op dit moment eten ze weer goed. Ze slapen veel en liggen meestal gans de voormiddag lekker languit hier in de woonkamer. Popeye tenslotte groeit terwijl je toekijkt. Hij blijft een hele rustige pup die enorm kan genieten van knuffelen. Hij is nu volop tanden aan't wisselen. Afgelopen zondag hadden we ook onze jaarlijkse leonbergerwandeling in Bokrijk. Het Hof van Eden was er goed vertegenwoordigd met meer dan 40 deelnemers . Allemaal bedankt om er te zijn. Vanavond begint onze werkweek weer, 5 nachten te gaan.
De meer dan 3000 kilometers die we zo'n kleine 4 weken geleden aflegden om onze teven Fien, Frouke en Zazy te laten dekken, blijken vruchtbaar geweest te zijn.
Bij Fien zagen we een week geleden al een positieve echo, gisteren was het dan de beurt aan Frouke en Zazy. Reeds bij het uiteenwrijven van de gel om de echo te vergemakkelijken, zagen we de eerste vruchtzakjes verschijnen.
Als alles naar wens mag blijven verlopen, zullen we 3 mooie nestjes mogen verwelkomen medio november.
Fien zal zorgen voor het eerste nestje van Of Lions Dream voor Hanna. Hanna zal de 8 weken dat de pups bij ons zijn, zoveel mogelijk in Kortessem verblijven en mee helpen zorgen voor de 3 nestjes.
Voor haar de ideale leerschool om volgend jaar hopelijk haar eerste nestje met Babs te hebben.
De komende weken zullen we hier binnen en buiten nog allerlei klusjes opknappen zodat de maanden daarna alle aandacht kan gaan naar de pups, hun mama's, de toekomstige baasjes en onze andere leo's niet te vergeten.
Met die vooruitzichten wordt de grote kuis, niet echt mijn favoriet bezigheid, een stuk dragelijker.
Morgen wordt een spannende dag voor ons maar zeker voor Hanna. Want morgenochtend om 9.00 gaan we voor de echo van Fien en weten we of het eerste nestje van de kennel Of Lions Dream een feit is.
Wijzelf moeten nog wachten tot begin volgende week voor we weten of Zazy en Frouke drachtig zijn. Ik zie allerhande dingen maar weet intussen ook dat schijn soms bedriegt, dus wachten we de echo's af voor we al dan niet juichen.
Intussen zijn we hier wel volop bezig met het uitvoeren van allerhande werken zodat we, als er pups komen, dan alle tijd aan teven en kroost kunnen spenderen.
Vandaag werd Idefix ook voor de tweede keer vader van weer een mooie kroost : 5 reuen en 4 teven en dit in de kennel Leowico's in Dreumel, Nederland.
Deze namiddag begeleidden Popeye, Cleo en Zulaika me naar de K-dienst om met de gasten te werken. En net als steeds werden zij en ik ook, warm onthaald.
De komende weken komt er een evaluatie van de voorbije periode maar als ik dat zo allemaal hoor, moet ik niet bang zijn. Het ziet er heel positief uit.
Gisteren maar zeker vandaag was het echt genieten geblazen wat het weer betreft. Enigszins beperkt in aantal uren omdat we nachtdienst hebben, werd de namiddag voltijds buiten gespendeerd bij de honden.
Hier is de rust after de loopsheden stilaan terug aan't keren (enkel Java die bij ons op vakantie is zit nog in de risicoperiode en brengt de hormonen van de jonge reuen nog op hol), dus kunnen ook zij meer genieten van de leonbergervriendelijke temperatuur en het aangename zonnetje.
Alle honden passeerden de kamtafel (erop of erlangs) en iedereen ziet er weer meer verzorgd uit.
Ik probeer echt iedereen elke week een kambeurt te geven en dat maakt toch wel een groot verschil.
Voor foto's was de dag te ver gevorderd maar vanavond genoten ze na het eten nog van een uitlaatbeurt in de grote wei.
Een overkomende luchtballon stootte heel even op proest van de bende maar al snel vonden ze de peren en appelen toch belangrijker en lieten de luchtballon links liggen.
Nu is het weer bijna tijd om naar het werk te vertrekken.
Ook daar mag ik elke avond mijn verhaal doen over de dagelijkse avonturen met de honden.
Ik ben nu 3 weken geleden officieel begonnen met het therapeutisch begeleiden van drie meisjes met hulp van de honden.
Het resultaat tot nu toe is nog veel positiever dan ik had durven hopen.
2
weken na het vorige dagboekbericht ben ik hier eindelijk nog eens. En
eigenlijk heb ik veel te vertellen want we hebben niet stilgezeten de afgelopen
weken.Vorige zaterdag 10 september vond de jaarlijkse clubmatch van de
leonbergerclub plaats.We hadden 8 jonge honden ingeschreven. alle 8 kregen ze
een prima rapport en 4 van hen mochten in de erering omdat ze bij de 4 beste
van hun klas behoorden.
Melow
werd 4de bij de jeugdteven, Jade ook 4de in de intermediaire klas. Zazy 3de in
de open klas en Zulaika won de open klas teven en dat van 16 teven. Roos,
Popeye, Magic en Jill kregen ook allen een heel mooie beoordeling met een
belovend, zeer goed of uitmuntend erachter.
Dan
was het vanaf vorige zondag alle hens aan dek om Fien, Zazy en Frouke bij hun
respectievelijke partners te krijgen op het juiste moment en op de juiste
plaats. Na de nodige bloednames, progesteronuitslagen, meer dan 3400 km
autorit, vele telefoontjes,... kunnen we zeggen dat de dekkingen in elk geval
wel al vlot gelukt zijn. Nu is het wachten op de echo's of de dekkingen ook het
gehoopte resultaat zullen geven.
Filip en ik reden beurt om beurt met de teven naar hun partners. De hierblijver zorgde dat thuis alles bleef draaien: met 8 loopse teven en een aantal vakantiegangers moest ook die zich niet vervelen.
Nu zijn we hier weer wat aan't bijwerken (binnen en buiten en o.a. de site en de blog) en morgen is onze vrije, ontSPANNENDE week weer voorbij en begint onze WERKWEEK
Frouke Ice-T Zazy Fien Heron Zazy, open klas Zulaika, open klas Jade, tussenkals
Intussen is voor de kinderen het schooljaar weer begonnen en moeten vele mensen weer naar het werk. Maar toch hebben nog vele mensen recht op verlof. Fijn voor de baasjes. En hun leo's, die komen vaak bij ons op vakantie. Dus ook voor hen dolle pret. Om het voor de honden zo aangenaam mogelijk te maken, hebben we met baasjes die hun honden hier op verlof willen laten komen de afspraak dat hun honden op regelmatige basis een dagje naar ons komen zodat ze een band met ons en onze honden blijven behouden. Op die manier is er voor de honden geen stress, eten ze goed, slapen ze 's nachts goed en kunnen ze zich ongedwongen uitleven. Voor ons is het ook plezant omdat we op die manier de nakomelingen van onze teven nog beter kunnen opvolgen. Hieronder foto's van Jaycooper, Jandro en Juno, 3 kinderen van het nest van ons Fien (en Catalpa) vorig jaar.
Eén van de dingen die de leonbergers met zich mee hebben gebracht is dat we afgelopen jaren heel wat mensen hebben leren kennen en er ook een aantal vrienden aan hebben overgehouden. Thuis komen veel mensen over de vloer en zelf worden we ook regelmatig uitgenodigd om samen iets met de honden te organiseren. Ja, de honden zijn ook wel bijna altijd van de partij maar dat is juist zo plezant.
Zo reden we vorige zondag richting Ronse waar we eerst allemaal samen genoten van een lekkere brunch bij Didier en Martine en daarna een wandeling maakten in Kluisbergen.
Gisterennamiddag zakten we af naar een dorpje nabij Dordmund in Duitsland waar er een puppytreffen was van het P-nest van Popeye samen met het Q-nest. Johanna Engels van de kennel von der Wetterspitze nodigde ons en de andere eigenaars uit voor een gezellige namiddag. Samen met 9 andere pups en nog een aantal leo's en hun baasjes genoten wij en Popeye van een ontspannen samenzijn en lieten we het ons niet aan ons hart komen dat we te weinig hadden geslapen en 's avonds nog moesten gaan werken.
We zijn dus echt wel kilometervreters geworden de afgelopen jaren, maar dat nemen we er graag bij.
Gelukkig kunnen we op de momenten dat we weg zijn rekenen op de jongens en hun vriendinnen om thuis een oogje in het zeil te houden zodat we ook echt met een gerust hart kunnen genieten van er even uit zijn.
Vele bezoekers van onze site nemen regelmatig ook eens een kijkje op de blog. De laatste berichten waren meestal triest maar dat hoort er spijtig genoeg ook bij. Vandaag heb ik niet echt iets speciaals te melden, dat mag ook wel eens, vind ik. Gisteren aan onze werkweek begonnen: dat betekent 's nachts werken en in de voormiddag tot een stukje in de namiddag slapen. Meestal sta ik dan na de eerste nacht op, zoals ook vandaag, met een beetje een zombiegevoel. Eerst een tas koffie en dan een half uurtje in de wei met de honden kan dan wonderen doen. Meer moet dat niet zijn. De honden zien dat ook elke keer weer helemaal zitten. Ondanks alle ruimte die ze al hebben, geeft dat ook voor hen toch nog een veel groter vrijheidsgevoel. Zij blij, wij ook.
Het lijkt wel of het noodlot het K2-nest achtervolgt. Na de dood van het reutje met het groen-oranje lintje door een allergische reactie op het vaccin, trapte King (geeloranje) vorige maandag in een wespennest waarna hij een aantal steken kreeg. Gelukkig herstelde hij vrij vlot. Afgelopen vrijdag een nieuw drama: Kamil (wit-blauw) 's ochtends om 7 uur nog kerngezond en speels stierf een paar uur later ten gevolge van een darminvaginatie (een stukje darm dat in elkaar schuift, iets wat niemand kan voorzien, iets wat niet kan voorkomen worden, iets wat heel zelden voorkomt maar wel meestal bij pups,...)
Zijn baasjes zijn troosteloos want al was hij pas 2 weken bij hen als speelkameraad voor hun 8 jarige reu Cosmo (broer van onze Cooper), hij had hun hart al helemaal gestolen, dat kunnen leonbergers als geen ander.
Troostende woorden zijn dan ook heel moeilijk te vinden.
Vanmiddag toen ik , alweer eens te vroeg, wakker werd, zag ik een gemiste oproep op mijn gsm. Ik herkende het nummer en wist dat het van één van onze laatste puppykopers was en dat deze mensen me alleen bij een probleem zouden bellen.
Ik heb dan ook onmiddellijk contact opgenomen met hen en kreeg het verhaal dat King, hun pup, een uur eerder in de tuin op ontdekking was gegaan en een wespennest had ontdekt in de grond. Hij werd aangevallen door de wespen en kreeg verschillende steken. De pup werd vrij snel suf en slaperig. Ze wisten niet goed wat te doen. Volgens mij moesten ze onmiddellijk naar een dierenarts voor een cortisonenspuit om de zwelling en eventuele gevolgen daarvan tegen te gaan en dat werd bevestigd door onze eigen dierenarts waarop ik altijd kan rekenen voor advies. Hij gaf me ineens de naam van een collega dierenarts in het dorp van die mensen. Dankzij het internet vond ik al snel zijn gegeven. Ik belde hem op, legde de situatie uit en ondanks de feestdag van vandaag, konden ze er onmiddellijk terecht. Ongeveer 10 minuten na hun eerste telefoontje konden ze vertrekken richting dierenarts.
Vanavond tegen 17.00 kreeg ik het verlossend bericht dat de pup weer aan de beterhand was en het speelse al naar boven kwam.
Hij kreeg echt wel een vrij groot aantal wespensteken en zelfs in het dierenartskabinet kwam er, ondanks dat ze hem al volledig op wespen nagekeken hadden, nog eentje uit zijn vacht tevoorschijn gekropen.
Dus weer even zorgen vandaag maar eind goed al goed.
We hoorden het op radio en tv en lazen het in de kranten: de perenoogst is begonnen, bijna een maand vroeger dan de voorbije jaren. Ook onze honden hebben de kranten gelezen want telkens het hek naar de boomgaard opengaat, lopen meer dan 20 koppen en meer dan 80 poten (want ook de vakantiegangers doen mee) in dezelfde richting, allemaal richting perenbomen. Onze Roos verkiest de voetbal boven de peren en Zulaika geniet van het windje dat door haar vacht blaast. Het is genieten geblazen, voor de honden en voor ons, languit liggen in het pas gemaaide gras, in de schaduw van een perenboom, een zacht, aangenaam briesje, rust rondom, echt vakantiestemming, meer moet dat voor ons en voor de honden niet zijn. Intussen is daarstraks Kara, de laatste pup van ons K2-nest, naar haar nieuwe thuis vertrokken. Ik nam al contact op met alle eigenaars van de pups die vorige week vertrokken. Overal doen ze het goed en halen ze puppykwaad uit als ze wakker zijn. Dat betekent dat ze zich thuis beginnen te voelen en dat wij weer op onze beide oren kunnen slapen. Maar dat zal pas voor morgen zijn want zo dadelijk beginnen we aan nacht 2 van 7. Nog even vermelden dat ook onze Popeye (Paddy's Pitt) helemaal in zijn sas voelt bij ons en de rest van de bende. Het is zo'n schat.
Vreugde en verdriet, 2 V-woorden en vorige week aan den lijve ondervonden dat ze samen op hetzelfde moment je leven kunnen passeren. En dat is vermoeiend, heel vermoeiend. Vorige week, onze laatste week met ons K2-nest had nog een agenda vol avonturen voor de pups en onszelf. Maandagavond kregen ze hun inenting, dinsdag gingen we op pad, woensdag zou de fokster en eigenares van hun papa, Heron op bezoek komen en hun neefje en onze nieuwe pup Paddy's Pitt meebrengen. Donderdag kregen ze hun karaktertest en vanaf vrijdag zouden ze druppelsgewijs alle 10 vertrekken naar hun nieuwe baasjes tot we 15 augustus een leeg nest zouden hebben. Maar woensdag werd reutje groen-oranje plots ziek, eerst leek het onschuldig maar al snel leek het ernstig te zijn en ondanks alle moeite en inspanning van onze dierenartsen moesten we hem vrijdag laten gaan, bijna zeker ten gevolge van een traagwerkende allergische reactie op zijn eerste vaccinatie. Er werd een autopsie verricht en er zijn stukjes van zijn organen naar Gent gestuurd voor pathologisch onderzoek om na te gaan wat er precies is gebeurd. Die dagen van woensdagavond tot vrijdag, dan leef je op automatische piloot, je bent doodongerust, je bent verdrietig maar er zijn daar nog 9 pups en onze nieuwe pup, allemaal zenuwachtige en blije nieuwe eigenaars, die je toch goed wil ontvangen en alle noodzakelijke uitleg wil geven, het afscheid van die schatten,...En het ergst van al: Je moet de toekomstige baasjes van reutje groen-oranje op hun vakantiebestemming verwittigen dat de pup, waar ze zo naar uitkeken, er niet meer is. Al die emoties, vrijdagavond was ik een wrak. Zaterdag kon ik alles weer al een beetje relativeren en was ik vooral blij dat alle alle andere pups gezond bleven. Ook de andere honden en onze pup zorgen er ook wel voor dat je niet bij de pakken kan blijven zitten. Gisteren hebben Filip en ik dan eens een dag alleen gehad, wij samen met al onze honden. We zijn gans de dag met hen bezig geweest en dat heeft me weer wat rust gebracht. Gisterenavond nog even op bezoek bij Roger en Marcella van Von Titushof samen met onze pup Paddy's Pitt (Popeye). Veel woorden zijn daar niet nodig opdat zij begrijpen wat we afgelopen week meemaakten en ook dat werkt helend. Dit hoort ook bij het fokken, maar liefst alleen van horen zeggen, zeker niet om het mee te maken. Hieronder nog een paar foto's van reutje groen oranje , die de naam Patschi zou gekregen hebben. De foto's daaronder zijn er van Paddy's Pitt.
Zoals bij elk nest de afgelopen 2 jaar hielden we vandaag onze puppyborrel. Heidi gaf weer heel wat handige tips en de toekomstige eigenaars luisterden heel geïnteresseerd. Tijdens de uitleg door maakte ik een aantal foto's. Heidi bracht kong speelgoed mee ter illustratie, de pups toonden hoe het te gebruiken. Iedereen dus content.
