Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
19-10-2011
Foto's Popeye 4 maanden en 3 weken
Hieronder een aantal foto's van de jongste van de hoop.
Het is al even geleden dat ik nog eens tijd gemaakt heb om foto's te maken. Ja, hier is altijd wel vanalles te doen, ik moet er echt tijd voor vrijmaken. Dus tussen de buien door foto's gemaakt van de mama's in spe zodat we het groeien van de buikjes beter kunnen vastleggen en van onze jongste telg want hij groeit als kool en deze periode komt nooit meer terug. De mama's doen het prima: Frouke heeft nog geen moment last gehad van misselijkheid of slechter eten of wat dan ookIn tegendeel, ze is constant op zoek naar eten. Fien en Zazy daarentegen waren de eerste weken wel veel kieskeuriger maar op dit moment eten ze weer goed. Ze slapen veel en liggen meestal gans de voormiddag lekker languit hier in de woonkamer. Popeye tenslotte groeit terwijl je toekijkt. Hij blijft een hele rustige pup die enorm kan genieten van knuffelen. Hij is nu volop tanden aan't wisselen. Afgelopen zondag hadden we ook onze jaarlijkse leonbergerwandeling in Bokrijk. Het Hof van Eden was er goed vertegenwoordigd met meer dan 40 deelnemers . Allemaal bedankt om er te zijn. Vanavond begint onze werkweek weer, 5 nachten te gaan.
De meer dan 3000 kilometers die we zo'n kleine 4 weken geleden aflegden om onze teven Fien, Frouke en Zazy te laten dekken, blijken vruchtbaar geweest te zijn.
Bij Fien zagen we een week geleden al een positieve echo, gisteren was het dan de beurt aan Frouke en Zazy. Reeds bij het uiteenwrijven van de gel om de echo te vergemakkelijken, zagen we de eerste vruchtzakjes verschijnen.
Als alles naar wens mag blijven verlopen, zullen we 3 mooie nestjes mogen verwelkomen medio november.
Fien zal zorgen voor het eerste nestje van Of Lions Dream voor Hanna. Hanna zal de 8 weken dat de pups bij ons zijn, zoveel mogelijk in Kortessem verblijven en mee helpen zorgen voor de 3 nestjes.
Voor haar de ideale leerschool om volgend jaar hopelijk haar eerste nestje met Babs te hebben.
De komende weken zullen we hier binnen en buiten nog allerlei klusjes opknappen zodat de maanden daarna alle aandacht kan gaan naar de pups, hun mama's, de toekomstige baasjes en onze andere leo's niet te vergeten.
Met die vooruitzichten wordt de grote kuis, niet echt mijn favoriet bezigheid, een stuk dragelijker.
Morgen wordt een spannende dag voor ons maar zeker voor Hanna. Want morgenochtend om 9.00 gaan we voor de echo van Fien en weten we of het eerste nestje van de kennel Of Lions Dream een feit is.
Wijzelf moeten nog wachten tot begin volgende week voor we weten of Zazy en Frouke drachtig zijn. Ik zie allerhande dingen maar weet intussen ook dat schijn soms bedriegt, dus wachten we de echo's af voor we al dan niet juichen.
Intussen zijn we hier wel volop bezig met het uitvoeren van allerhande werken zodat we, als er pups komen, dan alle tijd aan teven en kroost kunnen spenderen.
Vandaag werd Idefix ook voor de tweede keer vader van weer een mooie kroost : 5 reuen en 4 teven en dit in de kennel Leowico's in Dreumel, Nederland.
Deze namiddag begeleidden Popeye, Cleo en Zulaika me naar de K-dienst om met de gasten te werken. En net als steeds werden zij en ik ook, warm onthaald.
De komende weken komt er een evaluatie van de voorbije periode maar als ik dat zo allemaal hoor, moet ik niet bang zijn. Het ziet er heel positief uit.
Gisteren maar zeker vandaag was het echt genieten geblazen wat het weer betreft. Enigszins beperkt in aantal uren omdat we nachtdienst hebben, werd de namiddag voltijds buiten gespendeerd bij de honden.
Hier is de rust after de loopsheden stilaan terug aan't keren (enkel Java die bij ons op vakantie is zit nog in de risicoperiode en brengt de hormonen van de jonge reuen nog op hol), dus kunnen ook zij meer genieten van de leonbergervriendelijke temperatuur en het aangename zonnetje.
Alle honden passeerden de kamtafel (erop of erlangs) en iedereen ziet er weer meer verzorgd uit.
Ik probeer echt iedereen elke week een kambeurt te geven en dat maakt toch wel een groot verschil.
Voor foto's was de dag te ver gevorderd maar vanavond genoten ze na het eten nog van een uitlaatbeurt in de grote wei.
Een overkomende luchtballon stootte heel even op proest van de bende maar al snel vonden ze de peren en appelen toch belangrijker en lieten de luchtballon links liggen.
Nu is het weer bijna tijd om naar het werk te vertrekken.
Ook daar mag ik elke avond mijn verhaal doen over de dagelijkse avonturen met de honden.
Ik ben nu 3 weken geleden officieel begonnen met het therapeutisch begeleiden van drie meisjes met hulp van de honden.
Het resultaat tot nu toe is nog veel positiever dan ik had durven hopen.
2
weken na het vorige dagboekbericht ben ik hier eindelijk nog eens. En
eigenlijk heb ik veel te vertellen want we hebben niet stilgezeten de afgelopen
weken.Vorige zaterdag 10 september vond de jaarlijkse clubmatch van de
leonbergerclub plaats.We hadden 8 jonge honden ingeschreven. alle 8 kregen ze
een prima rapport en 4 van hen mochten in de erering omdat ze bij de 4 beste
van hun klas behoorden.
Melow
werd 4de bij de jeugdteven, Jade ook 4de in de intermediaire klas. Zazy 3de in
de open klas en Zulaika won de open klas teven en dat van 16 teven. Roos,
Popeye, Magic en Jill kregen ook allen een heel mooie beoordeling met een
belovend, zeer goed of uitmuntend erachter.
Dan
was het vanaf vorige zondag alle hens aan dek om Fien, Zazy en Frouke bij hun
respectievelijke partners te krijgen op het juiste moment en op de juiste
plaats. Na de nodige bloednames, progesteronuitslagen, meer dan 3400 km
autorit, vele telefoontjes,... kunnen we zeggen dat de dekkingen in elk geval
wel al vlot gelukt zijn. Nu is het wachten op de echo's of de dekkingen ook het
gehoopte resultaat zullen geven.
Filip en ik reden beurt om beurt met de teven naar hun partners. De hierblijver zorgde dat thuis alles bleef draaien: met 8 loopse teven en een aantal vakantiegangers moest ook die zich niet vervelen.
Nu zijn we hier weer wat aan't bijwerken (binnen en buiten en o.a. de site en de blog) en morgen is onze vrije, ontSPANNENDE week weer voorbij en begint onze WERKWEEK
Frouke Ice-T Zazy Fien Heron Zazy, open klas Zulaika, open klas Jade, tussenkals
Intussen is voor de kinderen het schooljaar weer begonnen en moeten vele mensen weer naar het werk. Maar toch hebben nog vele mensen recht op verlof. Fijn voor de baasjes. En hun leo's, die komen vaak bij ons op vakantie. Dus ook voor hen dolle pret. Om het voor de honden zo aangenaam mogelijk te maken, hebben we met baasjes die hun honden hier op verlof willen laten komen de afspraak dat hun honden op regelmatige basis een dagje naar ons komen zodat ze een band met ons en onze honden blijven behouden. Op die manier is er voor de honden geen stress, eten ze goed, slapen ze 's nachts goed en kunnen ze zich ongedwongen uitleven. Voor ons is het ook plezant omdat we op die manier de nakomelingen van onze teven nog beter kunnen opvolgen. Hieronder foto's van Jaycooper, Jandro en Juno, 3 kinderen van het nest van ons Fien (en Catalpa) vorig jaar.
Eén van de dingen die de leonbergers met zich mee hebben gebracht is dat we afgelopen jaren heel wat mensen hebben leren kennen en er ook een aantal vrienden aan hebben overgehouden. Thuis komen veel mensen over de vloer en zelf worden we ook regelmatig uitgenodigd om samen iets met de honden te organiseren. Ja, de honden zijn ook wel bijna altijd van de partij maar dat is juist zo plezant.
Zo reden we vorige zondag richting Ronse waar we eerst allemaal samen genoten van een lekkere brunch bij Didier en Martine en daarna een wandeling maakten in Kluisbergen.
Gisterennamiddag zakten we af naar een dorpje nabij Dordmund in Duitsland waar er een puppytreffen was van het P-nest van Popeye samen met het Q-nest. Johanna Engels van de kennel von der Wetterspitze nodigde ons en de andere eigenaars uit voor een gezellige namiddag. Samen met 9 andere pups en nog een aantal leo's en hun baasjes genoten wij en Popeye van een ontspannen samenzijn en lieten we het ons niet aan ons hart komen dat we te weinig hadden geslapen en 's avonds nog moesten gaan werken.
We zijn dus echt wel kilometervreters geworden de afgelopen jaren, maar dat nemen we er graag bij.
Gelukkig kunnen we op de momenten dat we weg zijn rekenen op de jongens en hun vriendinnen om thuis een oogje in het zeil te houden zodat we ook echt met een gerust hart kunnen genieten van er even uit zijn.
Vele bezoekers van onze site nemen regelmatig ook eens een kijkje op de blog. De laatste berichten waren meestal triest maar dat hoort er spijtig genoeg ook bij. Vandaag heb ik niet echt iets speciaals te melden, dat mag ook wel eens, vind ik. Gisteren aan onze werkweek begonnen: dat betekent 's nachts werken en in de voormiddag tot een stukje in de namiddag slapen. Meestal sta ik dan na de eerste nacht op, zoals ook vandaag, met een beetje een zombiegevoel. Eerst een tas koffie en dan een half uurtje in de wei met de honden kan dan wonderen doen. Meer moet dat niet zijn. De honden zien dat ook elke keer weer helemaal zitten. Ondanks alle ruimte die ze al hebben, geeft dat ook voor hen toch nog een veel groter vrijheidsgevoel. Zij blij, wij ook.
Het lijkt wel of het noodlot het K2-nest achtervolgt. Na de dood van het reutje met het groen-oranje lintje door een allergische reactie op het vaccin, trapte King (geeloranje) vorige maandag in een wespennest waarna hij een aantal steken kreeg. Gelukkig herstelde hij vrij vlot. Afgelopen vrijdag een nieuw drama: Kamil (wit-blauw) 's ochtends om 7 uur nog kerngezond en speels stierf een paar uur later ten gevolge van een darminvaginatie (een stukje darm dat in elkaar schuift, iets wat niemand kan voorzien, iets wat niet kan voorkomen worden, iets wat heel zelden voorkomt maar wel meestal bij pups,...)
Zijn baasjes zijn troosteloos want al was hij pas 2 weken bij hen als speelkameraad voor hun 8 jarige reu Cosmo (broer van onze Cooper), hij had hun hart al helemaal gestolen, dat kunnen leonbergers als geen ander.
Troostende woorden zijn dan ook heel moeilijk te vinden.
Vanmiddag toen ik , alweer eens te vroeg, wakker werd, zag ik een gemiste oproep op mijn gsm. Ik herkende het nummer en wist dat het van één van onze laatste puppykopers was en dat deze mensen me alleen bij een probleem zouden bellen.
Ik heb dan ook onmiddellijk contact opgenomen met hen en kreeg het verhaal dat King, hun pup, een uur eerder in de tuin op ontdekking was gegaan en een wespennest had ontdekt in de grond. Hij werd aangevallen door de wespen en kreeg verschillende steken. De pup werd vrij snel suf en slaperig. Ze wisten niet goed wat te doen. Volgens mij moesten ze onmiddellijk naar een dierenarts voor een cortisonenspuit om de zwelling en eventuele gevolgen daarvan tegen te gaan en dat werd bevestigd door onze eigen dierenarts waarop ik altijd kan rekenen voor advies. Hij gaf me ineens de naam van een collega dierenarts in het dorp van die mensen. Dankzij het internet vond ik al snel zijn gegeven. Ik belde hem op, legde de situatie uit en ondanks de feestdag van vandaag, konden ze er onmiddellijk terecht. Ongeveer 10 minuten na hun eerste telefoontje konden ze vertrekken richting dierenarts.
Vanavond tegen 17.00 kreeg ik het verlossend bericht dat de pup weer aan de beterhand was en het speelse al naar boven kwam.
Hij kreeg echt wel een vrij groot aantal wespensteken en zelfs in het dierenartskabinet kwam er, ondanks dat ze hem al volledig op wespen nagekeken hadden, nog eentje uit zijn vacht tevoorschijn gekropen.
Dus weer even zorgen vandaag maar eind goed al goed.
We hoorden het op radio en tv en lazen het in de kranten: de perenoogst is begonnen, bijna een maand vroeger dan de voorbije jaren. Ook onze honden hebben de kranten gelezen want telkens het hek naar de boomgaard opengaat, lopen meer dan 20 koppen en meer dan 80 poten (want ook de vakantiegangers doen mee) in dezelfde richting, allemaal richting perenbomen. Onze Roos verkiest de voetbal boven de peren en Zulaika geniet van het windje dat door haar vacht blaast. Het is genieten geblazen, voor de honden en voor ons, languit liggen in het pas gemaaide gras, in de schaduw van een perenboom, een zacht, aangenaam briesje, rust rondom, echt vakantiestemming, meer moet dat voor ons en voor de honden niet zijn. Intussen is daarstraks Kara, de laatste pup van ons K2-nest, naar haar nieuwe thuis vertrokken. Ik nam al contact op met alle eigenaars van de pups die vorige week vertrokken. Overal doen ze het goed en halen ze puppykwaad uit als ze wakker zijn. Dat betekent dat ze zich thuis beginnen te voelen en dat wij weer op onze beide oren kunnen slapen. Maar dat zal pas voor morgen zijn want zo dadelijk beginnen we aan nacht 2 van 7. Nog even vermelden dat ook onze Popeye (Paddy's Pitt) helemaal in zijn sas voelt bij ons en de rest van de bende. Het is zo'n schat.
Vreugde en verdriet, 2 V-woorden en vorige week aan den lijve ondervonden dat ze samen op hetzelfde moment je leven kunnen passeren. En dat is vermoeiend, heel vermoeiend. Vorige week, onze laatste week met ons K2-nest had nog een agenda vol avonturen voor de pups en onszelf. Maandagavond kregen ze hun inenting, dinsdag gingen we op pad, woensdag zou de fokster en eigenares van hun papa, Heron op bezoek komen en hun neefje en onze nieuwe pup Paddy's Pitt meebrengen. Donderdag kregen ze hun karaktertest en vanaf vrijdag zouden ze druppelsgewijs alle 10 vertrekken naar hun nieuwe baasjes tot we 15 augustus een leeg nest zouden hebben. Maar woensdag werd reutje groen-oranje plots ziek, eerst leek het onschuldig maar al snel leek het ernstig te zijn en ondanks alle moeite en inspanning van onze dierenartsen moesten we hem vrijdag laten gaan, bijna zeker ten gevolge van een traagwerkende allergische reactie op zijn eerste vaccinatie. Er werd een autopsie verricht en er zijn stukjes van zijn organen naar Gent gestuurd voor pathologisch onderzoek om na te gaan wat er precies is gebeurd. Die dagen van woensdagavond tot vrijdag, dan leef je op automatische piloot, je bent doodongerust, je bent verdrietig maar er zijn daar nog 9 pups en onze nieuwe pup, allemaal zenuwachtige en blije nieuwe eigenaars, die je toch goed wil ontvangen en alle noodzakelijke uitleg wil geven, het afscheid van die schatten,...En het ergst van al: Je moet de toekomstige baasjes van reutje groen-oranje op hun vakantiebestemming verwittigen dat de pup, waar ze zo naar uitkeken, er niet meer is. Al die emoties, vrijdagavond was ik een wrak. Zaterdag kon ik alles weer al een beetje relativeren en was ik vooral blij dat alle alle andere pups gezond bleven. Ook de andere honden en onze pup zorgen er ook wel voor dat je niet bij de pakken kan blijven zitten. Gisteren hebben Filip en ik dan eens een dag alleen gehad, wij samen met al onze honden. We zijn gans de dag met hen bezig geweest en dat heeft me weer wat rust gebracht. Gisterenavond nog even op bezoek bij Roger en Marcella van Von Titushof samen met onze pup Paddy's Pitt (Popeye). Veel woorden zijn daar niet nodig opdat zij begrijpen wat we afgelopen week meemaakten en ook dat werkt helend. Dit hoort ook bij het fokken, maar liefst alleen van horen zeggen, zeker niet om het mee te maken. Hieronder nog een paar foto's van reutje groen oranje , die de naam Patschi zou gekregen hebben. De foto's daaronder zijn er van Paddy's Pitt.
Zoals bij elk nest de afgelopen 2 jaar hielden we vandaag onze puppyborrel. Heidi gaf weer heel wat handige tips en de toekomstige eigenaars luisterden heel geïnteresseerd. Tijdens de uitleg door maakte ik een aantal foto's. Heidi bracht kong speelgoed mee ter illustratie, de pups toonden hoe het te gebruiken. Iedereen dus content.
Het belooft een mooi maar druk weekend te worden. Bij ons op straat is er morgen zaterdag buurtfeest met een barbecue en een boerenbal. Zondag is er dan gans de dag rommelmarkt met zo'n kleine 150 standhouders. Wijzelf zullen hiervan niet zo veel meebeleven want we hebben nachtdienst, dus hoort daar overdag slapen bij maar zondagnamiddag ook onze puppyborrel voor ons K2-nest. Heidi van Smartdoggies komt dan, zoals ook voor een aantal van onze vorige nestjes, de nieuwe eigenaars een aantal handige tips meegeven voor als ze hun pup in huis zullen hebben. De nieuwe eigenaars kunnen dan ook kennis maken met ekaar en zoals elke keer zal ook iedereen al wel een beetje bij iedereen polsen wat hun voorkeurpup is. Voor de definitieve keuze is het nog een weekje wachten tot na de gedragstest door Danny Grosemans. Omdat er morgen nog heel wat voorbereidingen op het programma staan ben ik vandaag al maar aan het fotograferen gegaan voor de 7 wekenalbums. Hieronder al enkele foto's. De volledige albums volgen morgen.
Deze namiddag kregen we hulp van het JJEteam, het is te zeggen Janne, Josefien en Emma. Janne en Josefien hebben Jenta, een jonge leonberger van ons als huigenoot en vroegen afgelopen weekend om eens te mogen komen helpen met de verzorging van de pups en de grote honden. Daar moesten we niet lang over nadenken. Ze brachten hun vriendinnetje Emma mee en natuurlik mocht ook Jenta niet ontbreken. Voor Jenta stond spelen met de rest van de roedel op het programma, Voor de meisjes had ik andere plannen. Eerst werden alle pups uitgebreid geknuffeld en kregen ze een kambeurt, dan waren de grote honden aan de beurt en mochten zij één voor één op de kapperstafel, al waren er enkele die moeilijk hun beurt konden afwachten. Intussen deden de pups hun namiddagdutje. Na hun schoonheidslaapje mochten ze samen met de meisjes op het grasplein. Tegen 17.00 was het hoog tijd voor het avondmaal van zowel de pups als de grote honden. Om af te sluiten trokken we na het eten met de grote honden de fruitwei in. Iedereen blij en tevreden. De pups weer enkele ervaringen rijker. Zeker voor herhaling vatbaar.
Straks beginnen we weer aan onze werkweek. Echt mooi zomerweer hebben we niet gehad afgelopen vrije week. Maar omdat we gans het jaar om de andere week vrij zijn, zijn daar regelmatige mooie periodes bij en kunnen we met dit weer leven. Veel erger is het voor de mensen die net nu hun enig grote verlof van het jaar hebben. Dat moet heel erg zijn. Gelukkig deert dit weer onze honden helemaal niet, het is eigenlijk ideaal leonbergerweer, vanuit hun standpunt bekeken dan: niet te warm, regelmatig een bui zodat ze nat kunnen worden. Eergisteren heb ik van een droge namiddag gebruikt gemaakt om nog eens wat foto's te maken van een aantal teven. Hieronder een indruk. De pups genieten intussen van ons, de honden en van elkaar. Het is een bende aanhankelijke bengels die overal hun tanden inzetten en elke dag hun avonturengebied uitbreiden. Van hen de komende dagen meer foto's.
Fimofreje Fien, 4 jaar en 8 maanden
Fimofreje Heyfrouke, 3 jaar en 2 maanden
Jade van het Hof van Eden, 14 maanden
Jill van het Hof van Eden, 13 maanden
Majitha v. Löwengarten, 1 jaar
Melody v. Löwengarten, 1 jaar
Miss Magic v. Welland, 3.5 jaar
Roos v. Kaniberg, 16 maanden
Zazy (Zybilla Zarina v. d Hexenbrücke)
De teef op de kleine foto naast het bericht is Zulaika Zulla v.d. Hexenbrücke
Intussen zijn we weer een weekje verder en zijn de pups van het K2-nest 6 weken. Eén en al leven in de brouwerij. Zij hebben totaal geen last van het herfstachtige weer. Integendeel, ik denk, ik ben er zeker van dat onze honden dit weer met grote voorsprong verkiezen boven echte zomerse temperaturen. En als zij content zijn, wij ook. Afgelopen dagen hebben we hard gewerkt aan de verblijfplaats van de honden. Donderdag de 21 ste hebben we overal OSBplaten gezet onder de daken om de isolatie te verbeteren. Dankzij de hulp van Bart lukte dit wonderwel. Hanna heeft mij dan weer de ganse dag geholpen. Met ons tweetjes hebben we 17 van de 20 leo's een echte hondenkapsalonbeurt gegeven. De laatste 3 heb ik gisteren dan nog gedaan. Intussen liepen alle pups en honden bij ons. Zalig gewoon. Ik heb nog niet vaak zo'n plezante Nationale feestdag beleefd. Gisteren hebben Filip en ik dan de ganse dag grote poets gedaan in het hondenbuitenverblijf. Al dat kabaal van de laatste dagen, al die beweging en dat volk, ideaal voor de pups en voor onze vakantiegangers die waarschijnlijk bij hun thuis niet zo'n drukte kennen. Op dit moment hebben we 2 keer twee zussen van twee jaar, 2 zussen van 1 jaar en 2 broers en 1 zus van 9 maanden op vakantie. En zij zoeken elkaar heel veel op in het spel, mooi om te zien. Ik heb nu al wat foto's van de pups gemaakt. Als het weer het toelaat, wil ik er straks nog wat maken van de roedel in het algemeen.
De wekelijkse fotoshoot en bijhorend filmpje zijn weer een feit en alles staat op de site. Ik doe dit heel graag en kan ervan genieten de pups zo bezig te zien. Maar in onze werkweek is het vaak een run tegen de tijd. Een mens moet ook nog slapen he! En als er dan ook nog een zoon naar Spanje vertrekt die graag alles netjes gewassen en gestreken meeneemt, bezoek langskomt en je de regen voor wil zijn, is het goed dat we rustig kunnen blijven. Maar we zijn er net op de valreep weer in geslaagd. Ik weet dat we niks moeten maar weet evenzeer dat velen wachten op de nieuwe foto's en nieuws. Wij zijn zelf net zo als we ergens een pup gereserveerd hebben. Maar de pups laten het niet aan hun hart komen, al dat gejaag. Ze hebben hun eerste nacht in hun buitenverblijf achter de rug en het lijkt of ze zich daar al helemaal thuis voelen. Het nieuwe extra afdak van 6 op 4 m lijkt net op tijd af te zijn als we de weerberichten mogen geloven. Zij kunnen nu naar hartelust buiten spelen zonder nat te worden. Intussen hebben ook alle honden kennis gemaakt met de nieuwe kroost. Zij zijn ook blij dat ze er weer bij mogen en deel uit kunnen maken van het plaatje. Nu wordt het alleen maar plezanter de komeden dagen en weken.
Met pups van 4 weken is dit een utopie. Maar dat vinden we ook helemaal niet erg. Want wat kan je je meer wensen: mooi weer, pups die elke dag speelser worden. Aangename bezoekers. Al deze ingrediënten zijn er bij ons voorradig. Dus een kort dagboekverslag vandaag zodat we verder kunnen gaan genieten.
Straks beginnen we weer aan onze werkweek. Echt mooi zomerweer hebben we niet gehad afgelopen vrije week. Maar omdat we gans het jaar om de andere week vrij zijn, zijn daar regelmatige mooie periodes bij en kunnen we met dit weer leven. Veel erger is het voor de mensen die net nu hun enig grote verlof van het jaar hebben. Dat moet heel erg zijn.
