Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
12-02-2011
afscheid nemen
Als er één ding is dat ik zou willen veranderen bij de leonberger dan is het de leeftijd die ze gemiddeld bij ons zijn.
Zoals bij alle groet rassen is dat veel te kort.
En afscheid nemen doet toch zo 'n pijn, dat kan je aan niemand uitleggen. Dat moet je zelf meegemaakt hebben.
Ze zijn ook zo trouw en laten hun pijn pas merken als deze ondraaglijk wordt.
Zo hebben Jannes en Anja deze week afscheid moeten nemen van (Ella) Quinta en Katja en David van Bono.
Het waren twee schatten van honden die een grote leegte zullen achterlaten.
Vandaag kregen we Bill en zijn nieuwe baasjes op bezoek. Bill is een reu van 5 jaar en een kruising tussen een leonberger en een Chow Chow, resultaat van een slippertje dus. Het is een toffe hond die goed overweg kon met onze leo's. En binnen enkele maanden krijgt hij, als hier alles zoals gepland verloopt, een echte leopup als speelkameraad.
Gisteren was het voor ons een spannende dag. We zouden allemaal samenkomen met de baasjes en leo's van onze eerste 3 nesten van 2010. Het weer was ons, voor deze periode van het jaar, alvast gunstig gezind. Tegen 14 uur was het zo ver, 24 van de 31 pubers arriveerden met hun families. Het was de eerste 15 minuten een chaotische bedoening met allemaal super enthousiaste leo's en baasjes die vaak moeite hadden om dit enthousiasme te bedwingen. Dan allemaal samen op weg voor een wandeling in de Kortessemse velden, die er wel een beetje modderig bijlagen (ook normaal voor de tijd van het jaar). Maar geen van de leo's die daar erg in had. Er waren er zelfs bij die de plassen extra opzochten. Na de wandeling was er taart en drank voor iedereen (zo'n 85 personen). De cafetaria van de manege zat afgeladen vol en enkele van onze vrienden hebben zich zelfs buiten geïnstalleerd. In laatste instantie was één voorziene ruimte voor ons, plots niet meer beschikbaar waardoor het even krap was voor zoveel mensen en honden. Ik hoop dat dit de pret echter niet heeft kunnen bederven en dat iedereen er toch een goed gevoel aan over gehouden heeft en op weg naar huis blij dacht" die van mij was (waren)toch de mooiste(n)". Wij waren in elk geval heel blij en dankbaar dat jullie er allemaal waren.
Het was
stil op de blog de afgelopen week. Maar meestal is dat net een teken dat
het hier extra druk was.
Zoals ik
al eerder meldde, werden de teven hier massaal loops (8 tegelijkertijd) en met
2 reuen in huis en nog twee op vakantie, is het een heel gepuzzel om iedereen
voldoende vrijheid te geven zonder een PUPPYBOOM te veroorzaken binnen een paar
maanden.
Maar ik
heb nog maar eens kunnen vaststellen hoe flexibel onze leo's zijn en hoe
makkelijk ze zich aanpassen aan de voortdurende veranderde situaties.
Nu was
het uitkijken naar Canelle die wel haar tweede nestje mag krijgen diet
voorjaar.
Maandag
en gisteren was het dan zo ver en als alles naar wens verloopt zal ze begin
april haar kroost mogen verwelkomen
Papa van
dienst is Ice-T from Yellow's Garden, een mooie jonge reu uit Zulte.
Dit weekend knepen wij er samen met de 5 jonste leo's even tussenuit voor een weekendje Ardennen. Samen met Hanna en haar leo's vertrok ik vrijdagnamiddag. Filip kwam na want net een paar uur voor ons vertrek had Ciaobella plots een gezwollen wang die steeds dikker en dikker werd. De dierenarts stelde vast dat ze gestoken werd, waarschijnlijk door een wesp of zo die gestoord werd in haar winterslaap. Zoiets verwacht je natuurlijk niet in deze tijd van het jaar. Dus Filip offerde zich (graag) op voor de verkorte versie van het weekend. Fred(erique) en Jeroen zorgden voor de rest van de roedel. Ook dat is op dit moment iets waar je je verstand bij moet houden want op een week tijd zijn er nu al 6 teven loops. Maar gelukkig is hier ruimte genoeg en kunnen we op een veilige manier groepen maken. Een weekendje weg is hier dus niet zo evident. Maar ik heb genoten van even weg en ik ben er zeker van dat ook de honden die meegingen zich geamuseerd hebben. Meer moet dat niet zijn.
Afgelopen week was in het dagboek niet veel te lezen. Maar we hebben er dan ook weer net 7 nachten opzitten waardoor er naast de zorg over gezin en honden weinig tijd overblijft voor schriftelijke creativiteit. Tot een paar maanden geleden kon ik 's nachts tijdens rustige momenten op het werk af en toe iets neerpennen in het dagboek maar bloggen .be is 's nachts niet meer beschikbaar. Intussen wordt hier sinds een week de ene teef na de andere loops, tot nu toe geen enkele die in aanmerking komt voor een nestje nu in het voorjaar. Op dit moment zijn ze al met 5 en ik verwacht dat er de komende dagen nog een paar zullen volgen. Het is Canelle (Gentille) waarnaar we uitkijken, zij zal normaal voor ons eerste K-nest van 2011 zorgen. Het wordt dus stilaan weer spannend en deze situatie is ideaal om te ontwaken uit onze korte winterslaap en plannen te maken voor de komende weken en maanden.
De sneeuw is hier verdwenen, de activiteit van de leo's des te minder. Leven dat er hier in de brouwerij is, niet normaal. Samen met de vakantiegangersn Juno, Josje (Kanjer)en de bezoekers Laika en Radja, Ilco en Janka hebben ze geravot en gespeeld dat het een lieve lust is. Nu liggen ze allemaal uitgeteld te slapen. Wij zijn aan't wachten op de loopsheid van Heyfrouke en Canelle zodat we weer plannen kunnen maken voor de komende nesten en samen met ons verschillende families die uitkijken naar hun 1ste, 2de of zelfs 3de leonberger. Maar dat is niet alles wat ons hier en nu bezighoudt. Overmorgen wordt onze oudste zoon Frederique eigenaar van zijn eigen Hof van Eden want dan wordt zijn huis beschreven. Het is een ouder huisjen al vrij goed in orde met goedgekeurde verbouwingsplannen, gelegen in volle natuur tussen de paarden en de koeien. Er is een mooie, grote tuin, helemaal omheind, ideaal voor leo's en achter in de tuin kan je rechtstreeks het bos en veld in. Misschien worden daar over enkele jaren dan weer leo's met de naam Fimofreje geboren. Wie weet!!! Eer het echter zo ver is, zullen we allemaal nog de handen uit de mouwen mogen steken de komende maanden. Geloof het of niet, ook daar kijk ik naar uit.
Laat me beginnen met iedereen die dit dagboek leest een tof 2011 te wensen met voorop een goede gezondheid. Dan komt de rest vanzelf. Wij van onze kant hopen dat we ook het komende jaar gezond en wel mogen blijven. We zullen ons uiterste best doen om er ook in 2011 altijd te zijn voor onze leo's, de leo's die bij ons geboren werden en al hun baasjes zodat ze steeds bij ons terecht kunnen. Ook hopen we dat we weer een aantal mensen gelukkig zullen kunnen maken met een pup van het Hof van Eden. We gaan er in elk geval voor.
Velen hebben er op geroepen, iedereen heeft het gekregen: een witte Kerst. Hopelijk kan ook iedereen ervan genieten al weet ik zeker dat heel veel mensen veel extra uren hebben moeten kloppen door dit weer. Alles moet nu gewoon iets trager. Voor vliegers zoals ik, niet altijd makkelijk maar ik pas me aan en al zeg ik het zelf, het lukt aardig. Nu is het wel zo dat we vrij zijn en dus niks echt moet, dat scheelt ook veel. De honden daarentegen, die zitten constant in een hogere versnelling, meerdere versnellingen zelfs. Er lijkt geen einde te komen aan hun energie, ook bij de ouderen niet. Ze zijn bij momenten zo zot als een deur. Hen hoor je niet klagen. En de vogels hier in de buurt ook niet. Afgelopen week werden hier al 10 kg strooivoer en 10 kg nootjes verorberd, het is voor iedereen en alles Kerst, niet!!!
We kunnen er niet meer om heen, we hebben winterse dagen zoals we die al jaren niet meer hebben gekend. Voor wie de baan op moet (zoals wij hier straks met 3 om gaan te werken), niet echt prettig maar verder heeft het wel iets, zeker na het dikke pak sneeuw van de afgelopen uren. De honden hebben in elk geval de tijd van hun leven en sputterden zojuist tegen toen ze naar binnen moesten. Ook krijgen we van overal foto's met winterse taferelen met de leo's in de hoofdrol. Laika en Radja werden vandaag zelfs tot sledehonden gebombardeerd en ze deden dat goed. Dan nog een foto' van Fimofreje Hector en van Jara, de eerste foto's in haar nieuwe heimat.
De meeste pups zijn nu anderhalve week bij hun nieuwe baasjes en we hebben van iedereen al nieuws gehad en vaak zelfs meer dan één keer. En overal hebben de jonge leo's de harten daar al gestolen en nemen de nieuwe eigenaars er het puppy(katte)kwaad graag bij. Ook zijn de eerste foto's voor hun fotoalbum op onze site al gearriveerd en één voor één zijn ze met hun gat in de boter gevallen. Dat is voor ons de mooiste beloning. En voor wie onze Jeroen zijn rijbewijsavontuur heeft gevolgd, hij slaagde gisteren met glans voor zijn praktijkexamen (en dat bij zijn eerste poging) en heeft sinds vanmiddag zijn rijbewijs op zak. Hieronder de eerste foto's van Shwadow, Max, Jhosje en Joline.
Vanmorgen vertrok Jara, de laatste pup, naar haar nieuwe baasjes. Vannacht sliep ze nog naast ons bed opdat ze broers en zussen minder zou missen en dat lukte wonderwel. Om 23.00 sliep ze, om 3.45 werd ze wakker voor een plasje en de rest en dan was het tijd om onze jongste zoon op te halen van zijn zaterdagavonduitstap en Jara reed mee met mij. Om 4.30 lagen we allemaal weer op en in onze slaapplaats. Nu alle pups vertrokken zijn, zitten we dus zoals altijd met het lege nest syndroom al hebben we daar vandaag nog niet veel last van gehad want na het wegbrengen van Jara ging onze reis samen met Zazy, Zulaika, Irene, Roos en Artus (een leo van vrienden die bij ons op vakantie was) verder naar de Kerstwandeling van de leonbergerclub in Beernem. Het was een toffe bedoening daar met heel veel leonbergers en ook andere rassen en allemaal blije mensen. Alles was ook heel goed georganiseerd. We hebben een toffe dag gehad in goed gezelschap. De jongens zorgden thuis voor de anderen. Morgen beginnen we met de opruim van de puppyplaats en -weide en kan voor een tijdje alle aandacht weer gaan naar onze eigen roedel.
Vrijdagavond begon heel voorzichtig de leegloop van het J4nest met het vertrek van Joppe (groenoranje). Hij heeft intussen zijn nieuwe baasje Jeroen al goed uit zijn slaap gehouden 's nachts. Zaterdagochtend trotseerden 5 ongeduldige nieuwe baasjes en hun gezinnen de winterse sneeuwbuien en vertrokken Jitse (geeloranje), Jolishadow (geelgroen), Jilbert (Balou witblauw), Jamal (Max witrood) en Joline (rood). Dus legden we de drie overblijvers extra in de watten. Zoals elke keer zet het vertrek van de pups zich vast in de spieren van mijn hele lijf (verlatingsstress!!!) Maar zoals elke keer, weet ik dat dat weer snel voorbij gaat, eens de pups hun draai gevonden hebben bij hun nieuwe baasjes. Gisteren was het dan qua weersomstandigheden een totale offday met echt smodderweer. Gelukkig voor mij en de honden was het vandaag weer wat aangenamer. In de vroege namiddag trok ik nog eens met de hele roedel de fruitwei in. Daarna was het dan de beurt aan Jannes (geelblauw) om ons te verlaten. Nu resten er ons nog Jhosje (geel) en Jara (groen). Zij houden ons nog gezelschap tot het weekend. Vanavond haalden ze samen met Roos, Jill, Jade, Melow en Chita hun hartje hier binnen in huis. Ik kan je verzekeren, zo'n meute jong geweld, houdt je wel bezig.
We zijn weer zo ver geraakt: vanaf vanavond moeten we beginnen met afscheid nemen van onze J4-pups. Gelukkig zijn we bijna 2 weken verder vooraleer ze allemaal bij hun nieuwe baasjes zijn. Het is altijd met gemengde gevoelens dat we ze zien vertrekken. We weten zeker dat ze allemaal goede baasjes krijgen en dat de rust hier dan weer even terug kan keren. Maar de andere kant van de medaille is dat ik de controle uit handen moet geven. Ik weet echter ook dat ook dat, net als altijd goed zal komen. Want de baasjes zijn allemaal heel bezorgd en weten dat ze altijd bij ons terecht kunnen met hun vragen en zorgen maar evenzeer met hun avonturen die ze zeker zullen beleven de komende dagen, weken en maanden. Hieronder nog een laatse keer allemaal samen.
Terwijl de nieuwsberichten kreunen onder de sneeuwellende, hebben de leonbergers, de pups incluis de tijd van hun leven. Zelfs de oudjes, anders al wat stijf en stram, nu niks van te merken. Kijk zelf maar (de rest van de fotoshoot op de site onder winterimpressie--> verse sneeuw).
Wat voor de honden als een feestdag begon, was voor onze Jeroen een ellendig begin van de dag. Hij kijkt al een jaar uit naar zijn praktijk rijexamen (vorige week werd hij 18) en vandaag was the day. Maar dat was buiten het weer gerekend. Normaal moest hij er om 9.15 aan beginnen maar dat werd afgelast. Hij mag nu 13 december (gelukkig geen vrijdag maar een maandag) om 8.20 gaan. Maar de honden en pups lieten die historie niet aan hun hart komen. Voor hen is het feest, echt leonbergerweer.
Vandaag was onze 4de en laatste puppyborrel van dit jaar. In de zomermaanden kon het buiten tussen de honden maar met deze vriestemperaturen was het aangewezen om het binnen in huis te doen. Er was een grote opkomst. Heidi van Smart Doggies heeft de toekomstige eigenaars met allerlei tips en trucs extra voorbereid op de komst van hun pup. Na de uitleg verhuisden we mensen en pups toch even naar buiten om een frisse neus te halen. Deze voormiddag genoten de pups al van een ossestaartbuffet.
We zijn al weer zo ver, de pups zijn bijna 7 weken en bijna klaar om uit te vliegen; Maar eerst gaan we nog lekker genieten van de puppyborrel morgen en een laatste week samen met hopelijk voor de pups en honden de eerste sneeuw met met zekerheid mooie actietaferelen als resultaat. Vanmiddag de kans gegrepen en onder een pover winterzonnetje deze foto's gemaakt.
Gisterenmiddag na het drinken bij Luna en het slokkopachtig eten (het zijn echte hongerlijders), heb ik deze eerste fotoreportage gemaakt in hun buitenverblijf. Nadeel aan een goed fotoapparaat, je ziet alle details, dus ook de kruimeltjes die na de maaltijd op hun gelaat blijven hangen zijn, maar toch deze impressie.
