Saint Chely is een leuk stadje. Zeker een bezoek waard. Helaas wij geen tijd voor toerisme. De pont des pelerins was een plaatje. Onmiddellijk daarna weer naar boven. En stevig.
Zonnetje scheen , maar nog niet te warm. Gelukkig merkte ik voor de klim dat ik mijn hoed vergeten was. Weer terug en dan echt weg.
Na de klim, kwamen we aan een weide met jonge koeien. Een jonge stier was uitgebroken en liep voor ons op het pad. Wij blij dat we vlees hadden. Helaas vond hij het gat waar hij doorgekomen was.
Boven zagen we in het dal wolken liggen alles lag in de watten.
Na een paar km over een oude Romeinse heirbaan, kwamen we bij een mercantiele boer die koffie etc verkocht. 1 euro voor een tas.
We passeerden diverse watervallen, oude brugjes etc. De natuur was vannacht ook precies ontploft. Alles was plots groen. Veel bloeiende bloemen etc.
Verder ging de weg op en af. Felle klim afgewisseld door fikse daling.
Een picknickplaats vinden was niet simpel. Alle schaduwrijke plaatsen waren ingenomen. Uiteindelijk op een muurtje onder een kersenboom gaan zitten. Namiddag beetje zelfde stramien, stijgen en dalen. Op het einde van de dag liep ik nog 2 hertjes tegen het lijf. Ze kwamen uit het bos en eentje stopte midden op de weg. We keken elkaar even aan en weg waren ze.
Na nog een nutteloze klim naar een of andere maagd kwamen we in Espalion. Onze slaapplaats is een gite uitgebaat door een ex pelgrim. We liggen hier samen met 2 andere belgen.hopelijk voor hen snurk ik niet te hard.
Deze ochtend ontbeten onder toezicht van een ex sergeante uit het vreemdelingen legioen of zoiets. Streng... Ontbijt was heel lekker. Een van de betere tot nog toe. Lekkere hesp en kaas etc.
Afscheid viel mij redelijk zwaar. week was erg leuk, leuke babbels etc. Bedankt dat jullie er waren en een stukje aan onze camino gebreid hebben. Wandeling was echt fantastisch. Eerst een stuk door veengebied. Geklommen tot 1370 meter. Er waren tientallen pelgrims op pad. Blijkbaar zitten we op een stukje camino dat tot unesco patrimonium behoort. Pad was zwaarder begaanbaar dan gisteren, maar ook intenser. De combinatie met de actieve lucht zorgde voor prachtige foto's.
In aubrac een oude vesting van de hospitaalridders, onze picknick genuttigd. Na een paar kilometer kwamen we aan de rand van het plateau. Een prachtig panorama ontplooide zich voor ons. De jagende wolken, boven het diepe waar we in moesten was echt spectaculair. Alsof dit nog niet genoeg was, doemde 2 basalt zuilen op. De kratermond van een uitgedoofde vulkaan. We stapten hier net langs af. Naast het landschap waren er ook nog de bloemen. onmogelijk een juist beeld te geven met foto's, maar we hebben een poging gedaan.
Onderweg werden we ingehaald door 2 belgen. Een Waal en een Vlaming, samen op pad. We kwamen ook 2 wandelaars in tegengestelde richting tegen. Een was Amerikaan en vertrokken in Lissabon en onderweg naar Rome via Compostella.
Aangekomen in het dorpje kwamen we wat oude bekenden tegen. Omdat we tijdig binnen waren, was er tijd voor een babbeltje.
' s Avonds zat Marie Christine bij ons aan tafel, samen met een Zwitserse mevrouw die we in de namiddag ontmoet hadden. Gezellige boel. De andere wandelaars, groetjes van Marie Christine. Omdat het behoorlijk druk was, viel slaapplaats zoeken best tegen. Daarom alvast gereserveerd tot en met donderdag.
Regen is aangekondigd En ik heb nog geen regenbroek. God zij geloofd, schuin tegenover het hotel lag een winkel met wandelspullen En jawel een regenbroek op mijn maat. Niet evident.
De wandeling vertrok droog het eerste uur. Langzaam kwamen de buien toch door. Iedereen zijn regenkleding aangetrokken.
Landschap was prachtig. Te vergelijken met veengebied in Ierland of Dartmoor etc. Gelukkig waren we in groep, want gedeelde smart is halve smart. Toen we stevig nat waren, honger begonnen te krijgen en de regen er nog niet aan dacht om op te houden, kwamen we aan een hoeve, ingericht als drinkgelegenheid. We konden hier soep en een hapje eten. En niet in het minste, ons even opwarmen. Hier hebben we 2 andere Belgische pelgrims gezien.
Na de onderbreking was de regen er ook mee opgehouden. Nu was het landschap nog mooier. Na een leuke klim gestopt om wat groepsfoto's te maken. De fotograaf ontbrak wel telkens, maar uiteindelijk hebben we iedereen.
Na nog een tussendoortje bij Rosalie, kwamen we in Nasbinal. Ons hotel opgezocht en gaan eten. Hotel lag een stevig eindje van restaurant af. Niks om met naaldhakken te doen. Niemand had die bij dus geen probleem. Tussendoor nog even uit de douche gedonderd, maar zonder erg. Avondeten was dik ok. Daarna terug naar hotel.
In Les Faux vertrokken en een klavertje vier meegekregen. Prachtig weer hadden we. Van 's morgens tot 's Avonds ideaal wandelweer. Wandeling liep verder door het veengebied. Rustig klimmend en dalend.
Eigenlijk niet veel bijzonder te vertellen over de wandeling. Tijd om rustig met elkaar een babbeltje te make, en al wandelend te reseneren over koetjes en kalfjes.
Toen we uit het bos kwamen, was een jonge mevrouw net begonnen een drankstandje op te bouwen. We konden siroopjes, koffie, thee, kweeperenpasta en gedroogde vruchten kopen. De pelgrims zijn soms citroentjes.
We komen ook steeds weer dezelfde mensen tegen. hierdoor ontstaan er contacten en gesprekken die verder gaan dan bon appetit. Voor mij is dit de leukste wijziging tegen de periode voor Le Puy.
Aangekomen in ons stadje zochten we ons hotel en een cafe op. Er w
Was een leuk kerkje in het stadje.
Zodra onze was gedaan was, deze keer met machine, was het weer etenstijd.
Opgestaan met de markt voor de deur. Als je met 4 vrouwen op stap bent, moeten er vodden van komen. Toen het Bagagetransport daar was, stonden de valiezen van een paar shoppers niet klaar. Even alles laten vallen om de valies toch nog mee te krijgen.
Eind goed al goed. Goed voorzien van tomaten, radijsjes en weet ik niet wat nog allemaal, gingen we op weg.
Na wat leuk stapwerk kwamen we in les sauvage. Een oude tempeliers vesting, omgebouwd tot gite. Prachtige locatie. Op een heuvel in veengebied. Er waren massa's narcissen, krokussen etc, maar dan wilde, geen aanplant. Achteraf hoorden wij dat een wandelaar een wolf gezien had. Geen paniek, 1 wolf zou niets doen. Hopelijk weet de wolf dit ook.
De wandeling ging verder door veengebied, met zwarte meertjes, beekjes, granieten brugjes, muurtjes en weipalen. Weer een heel ander gebied dan tot nu toe gezien.
We kwamen voorbij de kapel van Roche met een genezende bron. Curieus of ze onze darmproblemen kan oplossen of enkel vergroot.
In les Faux arriveerden we op onze slaapplaats.. Een heel oud gebouw, gemetseld in graniet. Mooie locatie
Een gin tonic gedronken voor het geval de bron niet hielp.
Maaltijd was weer super, hopelijk gaat gewicht niet terug omhoog.
Eerst een Frans ontbijt met speculaaspasta. Koffieapparaat was kapot en De barman had stress om al die tassen koffie te zetten. Hij vond er niks anders op dan een kan voor fruitsap met koffie te vullen. We zitten in Frankrijk. Brood en andere dingen gekocht voor de picknick.
Landschap was spectaculairder dan gisteren. Dit was ook te voelen aan de steiging. Ondertussen kwamen we pelgrims tegen die we gisteren ook gezien hadden. Leuk.
Eerst een klim tot een sint jacobskapel, gebouwd op de restanten van een oude burcht. De wind blies ons van de sokken, maar uitzicht was adembenemend.
Daarna de afdaling aangevat. Een doenbaar maar pittige afdaling. Eenmaal beneden, jawel goed geraden, terug naar boven. Mijn hoogtevrees kwam even de kop opsteken, maar bleef onder controle. Tijdens de afdaling en de klim, waren we uit de wind, zodat de jassen in de rugzak vlogen. Tijdens de klim, een kapel, een dikke groene hagedis en mooie rotsformaties gezie, waaronder basalt torens. De geoloog in mij was tevreden.
Na de ergste klim onze picknick opgegeten. Op de rand van de weg. Ondertussen waren we de eerste Amerikaanse pelgrim tegengekomen. Hij kwam voor het mooie uitzicht.
Na de picknick werd de wandeling rustiger. 2 km voor het einde konden we een Franse mevrouw nog wat zwarte centjes laten verdienen.
Ze had haar tuinhuis ingericht als drinkgelegenheid. We konden van alles krijgen, waaronder zelf gemaakte taart etc. Daarna de laatste 2 km naar Saugues. Om 16:00 was de klus geklaard.
Mooi hotel deze keer, maar een klein bad, dat dienst deed als douche. Heel de badkamer 2x onder water.
Stadje was leuk. Een pelgrimstempel gehaald bij het onthaal voor pelgrims. Nog nooit iemand zo veel werk zien maken van een stempel. inkten, stempel goed vasthouden en dan met vloeipapier zorgen dat er geen vlekken zijn. Zelfde procedure herhalen voor de datum.
Volgende etappe is begonnen. De via Podiensis. Met zijn 7 verder op stap en dit voor een week. Deze morgen nog 1522 km te gaan, ofwel nog niet halfweg. Geeft stof tot nadenken. Een enorm verschil qua andere pelgrims. Tot vandaag 2, vandaag alleen, 20 of zo. De slaapplaatsen schreeuwen je toe van borden op de weg. Hier vecht men voor de gunst van de pelgrim. ook café te vinden voor pelgrims etc. Toekomst ziet er mooi uit.
Opvallend veel vrouwen op stap. Alleen of in groepjes van 2.
Ons vertrek in Lepuy was wat sukkelachtig. Beetje moeten zoeken om weg te raken. Eerst een stevige klim uit de krater, daarna quasi vlak tot we een klimmetje moesten doen. We stapten over een vlakte, gemaakt door de uitstroom van de vulkaan. Deze vlakte was diep ingesneden door een riviertje. Een kleine canyon was gevormd.
De Gr Moest toch eens een keer ons op het foute been zetten. Niet getreurd, volk genoeg om ons terug op het juiste pad te helpen. In het begin werden we opgewacht door een jonge Fransman met een mercantiele geest. Er werd koffie, thee en siroop met water gratis aangeboden. Een donativo was echter ook mogelijk. Wat iedereen natuurlijk deed. In ieder geval het verschil in sfeer kon niet groter zijn.
Overal borden met uitleg over landschap, natuur etc. Tevens ook informatie over de route en hoever nog te gaan. Massa's kruisen en calvaires langs de weg. Deze zijn tekenend voor de geschiedenis van de camino.
Onder de middag kregen we een airshow van een wouw. Hij pikte iets opvan een veldje iets verder op. Ben echt verliefd op die beesten.
Na de middag nog een pelgrim kerkje gezien. Ondertussen weten we datcSint Rochus onze patroonheilige is.
Daarna nog een pittig klimmetje en afdaling en we waren in onze eindbestemming.
Gisteravond was het vers bloed aangekomen. Wij dagje gewacht zodat de rest kon aanpikken en wat terrasjes gedaan. Beetje vakantiestemming. In ieder geval nog 1522 km te stappen tot compostella (of 1645 als we via de Norte stappeN). Nog 300 km te gaan tot halfweg.
Eerst brood gaan halen in de supermarkt, en dan terug naar de Gr. 500 meter op en 500 meter terug. Beetje dom, maar alles voor de camino. Nog dommer was dat het pad op 50 mt van de supermarkt liep.
Voor de rest een leuke wandeling. De 24 km bleken er 28 te zijn, maar voor de rest een leuke wandeling. Een stevige beklimming, en een matige afdaling.
Wat leuke dingen gezien onderweg: prachtig uitzicht op de loire met 3 bruggen en 2 kastelen. Een kwekerij van parelhoenders. Een lawaai dat die maken. Foto's op de Gmail. Wie niks te doen heeft vanavond mag ze tellen. Ook aan de mensen die niet goed kunnen slapen, hebben we gedacht vandaag. Zij kunnen schaapjes tellen.
Boven de parelhoenders zweefden zeker 4 wouwen. opportunisten op
De uitkijk.
Verder door een uitgedoofde krater gestapt.
Kortom van alles wat.
Uiteindelijk kwamen we in lepuy aan. Eigenlijk rolden we er zo een beetje in. Vezelay zagen we al van ver liggen, lepuy rolden we binnen. Plots sta je er bijna midden in.
Weer een hoofdstuk afgesloten, boekje waarvan niks klopt terug naar België.
VanavoNd slapen we bij de nonneN. Normaal gezien hadden we ook avondeten, maar we waren helaas 1 minuut te laat, de lijst was juisoopgenomen. Gene weg langs, geen eten. De christelijke waarde van " gij zult de hongerigen spijzen ", wordt helaas niet door de katholieke nonnen gehuldigd.
Ondertussen vernemen we dat Ernest niet kan meekomen. Jammer. We hadden graag samen met hem de camino gestapt. Rita komt wel mee. Was ik vorige keer blijkbaar vergeten. Excuses.
Voila we zitten over de 1000 km. Hopelijk volgt de rest ook.
Vanaf woensdag stappen we met 7 en kleine rugzak. Goeie boel.
Bij ons ontbijt bleek dat onze chambre d'hotes mevrouw zelf ook een fervente compostella gangster is. Ze heeft al diverse pogingen achter de rug. Gisteren had ze op een feestje zelf te diep in het glas gekeken zodat hierover vertellen teveel gevraagd was.
We dachten deze morgen, 18 km we hebben tijd. Piece of cake. Niks was minder waar. De zon straalde pittig, in de schaduw 22 graden.
Weg ging eerst wat naar beneden en na Retournac terug omhoog. En hoe. Stappen over keien, manoeuvreren over stroompjes etc. Bijna de ganse dag. Constant uitkijken waar je de voeten zet, op steil
En soms gevaarlijke stukken.
Ik verdenk de mensen van de Gr ervan om linken te hebben met maatschappijen van reisbijstandsverzekeringen.
Onderweg zijn de schelpen wel gestopt. Waarschijnlijk andere route genomen. We zien wel of we ze terug tegenkomen voor Le Puy.
Het belang van water nog maar eens ontdekt, zeker als het geweigerd wordt. Gelukkig was iemand anders behulpzamer.
Morgen laatste etappe naar Le Puy, dagje rust en dan terug op de echte pelgrimsroute.
Onze versgebakken broodjes opgegeten en weg waren we. Begin ging vlotjes. Rustig naar beneden.
Helaas duren mooie liedjes ook hier niet lang. Afdaling werd straffer en straffer. Daarna weer terug naar boven voor ettelijke honderden meters. Soms was klim behoorlijk steil.
Daarna nog eens opnieuw van hetzelfde.
Wandeling was vrij kort tot ca 16 km. Om 15:00 uur waren we al binnen. Helaas was de uitbaatster er nog niet. Dus ons maar wat bezig gehouden met de blog.
Vandaag ook nog eens de kracht van de schelp gezien. Toen we bij de eerste beklimming boven kwamen hielden we halt bij de bla bla square. Toen we ons bekloegen dat er geen café was na dergelijke klim, kregen we dadelijk een pintje aangeboden. Er stond muziek van de jaren 30 op. Toen we aan het wachten waren op onze uitbaatster gingen we op zoek naar een cafe. Toen we iemand de weg vroegen kregen we opnieuw een pintje gepresenteerd. Zo is pelgrim zijn plezant en goedkoop.
Vandaag nog eens een bergetappe. We gaan tot ca 1675 meter. Veel hoger zullen wij niet meer gaan verwacht ik.
Door de slaapplaats problemen zitten we tot donderdag in een gite en werken we met een pendeldienst.
We werden gedropt waar we gisteren geëindigd waren. Vanaf Col du Béal gingen we verder naar boven. Opnieuw stevige wind en sneeuw. Soms tot 70 cm. Mijn hoogtevrees kwam stevig opzetten toen we een schuine helling met bevroren sneeuw moesten oversteken. Voor mij een bang moment, voor tony een speeltuin.
Uitzichten waren weer adembenemend. op een leeuwerik en een paar andere vogels na, was er geen beest te zien. Die zijn slimmer dan wij. Men noemt deze route, de historische route. Ik vraag mij echt af, of men vroeger over de top trok ipv door het dal te gaan. Wij met onze moderne uitrusting hadden het nog niks te warm, en het was constant uitkijken voor plassen die met dun ijs bedekt waren, voor sneeuw waarin je wegzakt etc. Met de schoenen van toen, niet simpel.
Plots om uit de wind, onze boterhammen op te eten was niet te vinden.
Dan maar ergens op een plek zonder sneeuw ons neergezet.
Na de boterhammen kwamen we nog maar eens een wandelaar tegen. Was weer lang geleden.
Na nog wat op en af kwamen wij aan onze potentiële slaapplaats. Helaas jaarlijks verlof tot eind april. Gelukkig hebben wij onze gite, anders stonden wij hier schoon te blinken.
Vandaag weer geen restaurant eten, maar Belgische kosT. Allez spaghetti op moeders wijze.
Morgen een tussenetappe. Gezien laatste dag met het thuisfront, even geen blog. Donderdag zijn we er weer, als er wifi is.
Beetje in vakantiestemming. Rustig opgestaan, rustig ontbeten, ingepakt en vertrokken. Vandaag een bergetappe. Kort, maar bijna allemaal klimmen. Goed om te kijken of tony terug klaar is voor het grote werk.
In volle zon vertrokken. Na wat zoeken de GR gevonden. Klimmen begon bijna direct. Tony, Miet en Rudi waren op pad terwijl Maryse en Marcella gingen shoppen. Jawel op paasmaandag zijn hier veel winkels open. Kwestie zelf eens te kokkerellen.
Na een paar 100 mt zagen we al de eerste ijskristallen. Waar beekjes spetterden, ontstonden mooie kristallen. Bij de eerste bomen begonnen we al de eerste sneeuw te zien. Een zomerse wandeling veranderde langzaam maar zeker in een winterse trip.
Soms was het glibberen, soms zakten we echt weg in de sneeuw.
Prachtige wandeling was het. Bos wisselde af met heidegebied, en af en toe kregen we een voorsmaakje van het landschap wat ons te wachten stond.
's Middags boterhammen opgegeten in het zonnetje en uit de wind op 1300 meter. heerlijk.
Verder gestapt naar ons eindpunt. Steeds hoger.
Aangekomen op de col was uitzicht echt adembenemend. 360 Graden uitzicht op onder andere de puy de dome, in de verte mont blanc en de zon maar schijnen. Helaas ook veel wind, wat het frisjes maakte. Bekijk de foto's maar en geniet van het uitzicht.
Na de wandeling een theetje, choco of iets anders gedronken met een bosbessen taart of pannenkoeken.
Het was ook leuk dat onze vrouwtjes al tegemoet gekomen waren.
Na de versnapering terug naar onze gite. Open haard aangestoken. Gezellig. Het is niet echt pelgrimeren maar wel geweldig plezant.
's Avonds genoten van een Belgische maaltijd. Heerlijk na al dat hotel eten.
Ps de afwas had een leuk accentje. Blokje waspoeder in een afwasmachine stoppen is echt geen goed idee. Vraag maar aan marcella.
Alles goed verlopen, hopelijk morgen van hetzelfde. Behalve de afwas dan. Slaapwel en geniet van de foto's.
Ontbijt was beperkt. 2 stukjes brood, croissant en chocobrood. Brood bijgevraagd, maar was helaas op. Dan maar zo vertrokken. Gr links laten liggen En kortste weg naar arfeuilles gezocht. Tony ziet echt af.
Stappen gaat moeilijk. Ik kan hem nu bijhouden, wat geen goed teken is.
Vooral langs rustige d wegen gestapt. Landschap wordt echt mooier en mooier. In de verte zien we al wat bergen opdoemen.
In arfeuilles willen wij een pintje drinken. Helaas alles was dicht. Het leven is niet simpel voor een dorstige pelgrim. Hiernaast regende het stevig. Gelukkig konden we schuilen in een bushokje, zonder bus.
Om half 4 werden we afgehaald. Sinds reims onze vrouwen niet meer gezien.
We zullen zien hoe het met tony zijn been evalueert. Best wat rusten en de rest zien we wel.
Het puimsteentje heeft wonderen gedaan. Vandaag de eerste keer vertrokken zonder pijn. Ik wist niet dat eelt zo vervelend kon doen. Vandaag een rustige wandeldag, geen auto's, geen wind, geen regen.
Na de vlakke etappe begon het weer te stijgen. Naast het landschap begonnen ook de koeien te veranderen. Nu bruine koeien met grote horens. Weer viel best mee. Af en toe een buitje, soms niet lang genoeg om de paraplu of poncho boven te halen.
Zoals in het hele traject, heel veel roofvogels gezien. Meestal buizerds en af en toe een sperwer, valk of wouw. Kraaien zijn heer en meester, we zien regelmatig kraaien roofvogels verjagen. Toch gek. Een kraai verjaagt soms meerdere buizerds.
Grotendeels op gps gestapt, maar toch leuke wegen. Af en toe kruistte de gr ons pad. Gr gaat over iedere puist in het landschap terwijl gps makkelijker route zoekt.
Wat minder goed is, is dat Tony problemen gekregen heeft met zijn been. Stappen gaat niet goed en krampen zijn soms pijnlijk.
Na 30 km eens gebeld naar onze slaapplaats. Om uitleg te vragen hoe we best afkwamen. bleek dat we nog 6 km te gaan haddeN. 1.5 km tot stadje en dan nog 4.5 tot hotel. Dat is de ellende met de boekjes van lapere. Je weet stadje wel, maar er kan best nog een hoop kilometers bijkomen. Voor wandelaars echt vervelend. Zeker met pijnlijke voeten of benen.
Gelukkig kwam mevrouw ons halen. Voor de zoveelste keer waren we de enige in het hotel en restaurant. Ook hier zag de eigenaresse het niet meer zitten. Fransen op het platteland zijn precies collectief depressief.
Mevrouw had voor ons de haard aangestoken, wat reuzegezellig was. Hotel lag wat van restaurant af. In restaurant wel wifi, maar op de kamer niet. Vandaar de vertraging van de blog.
Omdat we alleen waren kwam eten erg snel, en zaten we om half negen op de kamer. Ben hier als een blok in slaap gevallen. Om 11 uur heeft tony mij maar wakker gemaakt zodat ik kon gaan slapen.
Morgen slapen we terug met onze vrouwen en is ons slaapprobleem opgelost tot donderdag. Niet simpel om slaapplaats te vinden. Na de ardennen, champagne en bourgogNe, blijkt ook de Auvergne leeg te lopen.
Dag 34 Bourbon-Lanzy - Saligny sur Roudon 27.59 km
Veel goede raad meegekregen om de Voie Verte te volgen. Dit zijn oude spoorlijnen die omgevormd tot fietspaden. Eindelijk eens een vlak parcours.
We vertrokken weer met miezerregen. Na een km moesten poncho's en andere regenkleding aangetrokken worden. De Voie Verte vinden was niet zo simpel. We vonden ze wel Na veel vragen en zoeken.
We kwamen ook oom agent tegen die wat goede raad mee te geven had. Niet de bossen in, teveel modder, in geval van nood nr 17 draaien, ze zouden ons altijd vinden. laat ons hopen dat we het niet nodig hebben.
De tocht kondigde zich aan als makkelijk, 20 km stappen en vlak.
Voor we op de Voie Verte zaten, waren we al een paar km extra aan het stappen.
De oude spoorlijnen waren wel veilig, maar beetje saai, auto's rijden op ettelijke tientallen meters van ons af En we wandelen tussen 2 hagen door.
De brug van de loire overgestoken en tussen de velden door gestapt. in Saligny aangekomen de weg naar onze slaapplaats gezocht. We waren vol goede hoop want afstand was maar 1800 meter. Mon oeuil.
Zeker nog 5 km gestapt alvorens we aankwamen. Daar ging onze rust. Alles samen weer 27.5 km Ipv 20.
Aangekomen bleek dat we op een paardenfokkerij sliepen. 2 vrouwen, een van Nederland en een uit Zwitserland, kweekten lusitaniers.
Onze slaapplaats was op de grond in een veranda zonder enige verduistering. Naast paarden en kippen, stikte het er van de katten en honden. Eentje moesten we regelmatig uit ons bed jagen. Soms zelfs met harde hand.
's Avonds, heel laat, een vegetarische maaltijd gekregen. Zeker niet slecht.
Gelukkig was er veel bewolking en niet teveel regen zodat we meer dan behoorlijk geslapen hebben.
Wel allergie tabletten tegen katten moeten innemen. Toilet konden we pas gebruiken na een grondige poetsbeurt. Wat er aan de hand was weten we niet, maar het heeft wat geduurd voordat we er op mochten.
Ontbijt was een heerlijk gebakken ei met spek. Lang geleden dat we dit nog eens gekregen hebben.
Onze gastvrouw bood een lift aan naar het centrum van het dorp. Wij dit met 2 handen aangenomen. dit scheelt weer 3 km. Wat brood voor onderweg ingeslagen en weg waren we. Vandaag viel weer mee, wat wolken maar steeds meer zon. In ieder geval waren we blij met het droog weer. Terug gr gevolgd.
Weg was afwisselend tussen de weilanden, bossen etc. De roofvogels waren enthousiast aanwezig.
Om een riviertje over te steken moesten we over een wankel brugje cq loopplank, met gevaar voor een natte broek.
Het valt ons op dat als we reetjes zien, ze alleen zijn. Vandaag weer een mwat nog opvalt zijn de vervallen huizen. huizen raken maar niet verkocht en men laat ze gewoon verkrotten. 10 jaar terug stegen de prijzen enorm, maar door het vertrek van Engelsen en Nederlanders zijn de prijzen geimplodeerd.
' s Avonds kwamen we aan in ons stadje. Eindelijk eens een wat de moeite is om te bezoeken.
Voeten waren al een paar dagen erg pijnlijk door eelt. Een apotheek opgezocht om oplossing te zoeken. Schuursponsje meegenomen, dadelijk gebruikt en morgen resultaat.
Gaan uit eten in een restaurant. Hier was echt een Italiaanse invasie bezig. geen een Fransman enkel Italianen en 2 belgen. Eten heeft ons goed gesmaakt en nu onder de wol.
