Ontbijt was beperkt. 2 stukjes brood, croissant en chocobrood. Brood bijgevraagd, maar was helaas op. Dan maar zo vertrokken. Gr links laten liggen En kortste weg naar arfeuilles gezocht. Tony ziet echt af.
Stappen gaat moeilijk. Ik kan hem nu bijhouden, wat geen goed teken is.
Vooral langs rustige d wegen gestapt. Landschap wordt echt mooier en mooier. In de verte zien we al wat bergen opdoemen.
In arfeuilles willen wij een pintje drinken. Helaas alles was dicht. Het leven is niet simpel voor een dorstige pelgrim. Hiernaast regende het stevig. Gelukkig konden we schuilen in een bushokje, zonder bus.
Om half 4 werden we afgehaald. Sinds reims onze vrouwen niet meer gezien.
We zullen zien hoe het met tony zijn been evalueert. Best wat rusten en de rest zien we wel.
Het puimsteentje heeft wonderen gedaan. Vandaag de eerste keer vertrokken zonder pijn. Ik wist niet dat eelt zo vervelend kon doen. Vandaag een rustige wandeldag, geen auto's, geen wind, geen regen.
Na de vlakke etappe begon het weer te stijgen. Naast het landschap begonnen ook de koeien te veranderen. Nu bruine koeien met grote horens. Weer viel best mee. Af en toe een buitje, soms niet lang genoeg om de paraplu of poncho boven te halen.
Zoals in het hele traject, heel veel roofvogels gezien. Meestal buizerds en af en toe een sperwer, valk of wouw. Kraaien zijn heer en meester, we zien regelmatig kraaien roofvogels verjagen. Toch gek. Een kraai verjaagt soms meerdere buizerds.
Grotendeels op gps gestapt, maar toch leuke wegen. Af en toe kruistte de gr ons pad. Gr gaat over iedere puist in het landschap terwijl gps makkelijker route zoekt.
Wat minder goed is, is dat Tony problemen gekregen heeft met zijn been. Stappen gaat niet goed en krampen zijn soms pijnlijk.
Na 30 km eens gebeld naar onze slaapplaats. Om uitleg te vragen hoe we best afkwamen. bleek dat we nog 6 km te gaan haddeN. 1.5 km tot stadje en dan nog 4.5 tot hotel. Dat is de ellende met de boekjes van lapere. Je weet stadje wel, maar er kan best nog een hoop kilometers bijkomen. Voor wandelaars echt vervelend. Zeker met pijnlijke voeten of benen.
Gelukkig kwam mevrouw ons halen. Voor de zoveelste keer waren we de enige in het hotel en restaurant. Ook hier zag de eigenaresse het niet meer zitten. Fransen op het platteland zijn precies collectief depressief.
Mevrouw had voor ons de haard aangestoken, wat reuzegezellig was. Hotel lag wat van restaurant af. In restaurant wel wifi, maar op de kamer niet. Vandaar de vertraging van de blog.
Omdat we alleen waren kwam eten erg snel, en zaten we om half negen op de kamer. Ben hier als een blok in slaap gevallen. Om 11 uur heeft tony mij maar wakker gemaakt zodat ik kon gaan slapen.
Morgen slapen we terug met onze vrouwen en is ons slaapprobleem opgelost tot donderdag. Niet simpel om slaapplaats te vinden. Na de ardennen, champagne en bourgogNe, blijkt ook de Auvergne leeg te lopen.
Dag 34 Bourbon-Lanzy - Saligny sur Roudon 27.59 km
Veel goede raad meegekregen om de Voie Verte te volgen. Dit zijn oude spoorlijnen die omgevormd tot fietspaden. Eindelijk eens een vlak parcours.
We vertrokken weer met miezerregen. Na een km moesten poncho's en andere regenkleding aangetrokken worden. De Voie Verte vinden was niet zo simpel. We vonden ze wel Na veel vragen en zoeken.
We kwamen ook oom agent tegen die wat goede raad mee te geven had. Niet de bossen in, teveel modder, in geval van nood nr 17 draaien, ze zouden ons altijd vinden. laat ons hopen dat we het niet nodig hebben.
De tocht kondigde zich aan als makkelijk, 20 km stappen en vlak.
Voor we op de Voie Verte zaten, waren we al een paar km extra aan het stappen.
De oude spoorlijnen waren wel veilig, maar beetje saai, auto's rijden op ettelijke tientallen meters van ons af En we wandelen tussen 2 hagen door.
De brug van de loire overgestoken en tussen de velden door gestapt. in Saligny aangekomen de weg naar onze slaapplaats gezocht. We waren vol goede hoop want afstand was maar 1800 meter. Mon oeuil.
Zeker nog 5 km gestapt alvorens we aankwamen. Daar ging onze rust. Alles samen weer 27.5 km Ipv 20.
Aangekomen bleek dat we op een paardenfokkerij sliepen. 2 vrouwen, een van Nederland en een uit Zwitserland, kweekten lusitaniers.
Onze slaapplaats was op de grond in een veranda zonder enige verduistering. Naast paarden en kippen, stikte het er van de katten en honden. Eentje moesten we regelmatig uit ons bed jagen. Soms zelfs met harde hand.
's Avonds, heel laat, een vegetarische maaltijd gekregen. Zeker niet slecht.
Gelukkig was er veel bewolking en niet teveel regen zodat we meer dan behoorlijk geslapen hebben.
Wel allergie tabletten tegen katten moeten innemen. Toilet konden we pas gebruiken na een grondige poetsbeurt. Wat er aan de hand was weten we niet, maar het heeft wat geduurd voordat we er op mochten.
Ontbijt was een heerlijk gebakken ei met spek. Lang geleden dat we dit nog eens gekregen hebben.
Onze gastvrouw bood een lift aan naar het centrum van het dorp. Wij dit met 2 handen aangenomen. dit scheelt weer 3 km. Wat brood voor onderweg ingeslagen en weg waren we. Vandaag viel weer mee, wat wolken maar steeds meer zon. In ieder geval waren we blij met het droog weer. Terug gr gevolgd.
Weg was afwisselend tussen de weilanden, bossen etc. De roofvogels waren enthousiast aanwezig.
Om een riviertje over te steken moesten we over een wankel brugje cq loopplank, met gevaar voor een natte broek.
Het valt ons op dat als we reetjes zien, ze alleen zijn. Vandaag weer een mwat nog opvalt zijn de vervallen huizen. huizen raken maar niet verkocht en men laat ze gewoon verkrotten. 10 jaar terug stegen de prijzen enorm, maar door het vertrek van Engelsen en Nederlanders zijn de prijzen geimplodeerd.
' s Avonds kwamen we aan in ons stadje. Eindelijk eens een wat de moeite is om te bezoeken.
Voeten waren al een paar dagen erg pijnlijk door eelt. Een apotheek opgezocht om oplossing te zoeken. Schuursponsje meegenomen, dadelijk gebruikt en morgen resultaat.
Gaan uit eten in een restaurant. Hier was echt een Italiaanse invasie bezig. geen een Fransman enkel Italianen en 2 belgen. Eten heeft ons goed gesmaakt en nu onder de wol.
In de Haut Morvan vertrokken met droog weer. In de heel erg verte schhen de zon. Vandaag was keuze moeilijk. Zeer veel wind, echt beukend en donkere regenwolken met een slecht weerbericht. Keuze was ofwel GR door het woud volgen ofwel de gps met veel wandelen over de weg volgen.
Toch maar gekozen voor de weg langs de D wegen, wegens te gevaarlijk in het bos.
Weg ging constant bergaf tot bijna half 2. Striemende ijskoude regen, wind, die ons bijna van de weg blies, auto's die kort langs ons af reden en 's middags geen plaats om te eten. Plezant was anders.
Pas rond 2 uur in de namiddag vonden we een plaats om te eten. Gelukkig was het brood heerlijk. Meegekregen van onze leuke gastvrouw in Anverse. Deze b&b bij Josje en Pim,was een echte ontdekking. Mooie kamer, lekker avondeten bij de familie, heerlijk ontbijt (eindelijk eens met vlees) etc. een aanrader voor de mensen achter ons. In luzy een maredsous gedronken van 2.3 euro. Goedkoper dan bij ons.
Onze moed bijeen geraapt en vertrokken. Tegen 6 uur onze slaapplaats gebeld, om de weg te vragen. We zaten toen echt kapot. Ganse dag dalen is niet simpel. Je belast je spieren en pezen anders dan gewoon, maar dan uren aan een stuk. Wat waren we blij dat de man aanbood ons te komen halen. Ons op bed laten vallen en 's avonds avondeten met de familie. Dit was een heus feestmaal. Man man man wat hebben we gegeten. Ook dit adres is een aanrader voor trekkers. Ook hier weer een b&b met Nederlandse roots.
Na 4 dagen regen beginnen de voeten lastig te doen. We dachten dat we dit gehad hadden, maar helaas. Gelukkig hebben we zalfjes genoeg bij.
Heb mij ergens van dag vergist. Maar dit is echt dag 31.
's Morgens nog wat rondgebeld voor een slaapplaats. Na een paar telefoontjes eindelijk prijs. Een slaapplaats in Anverse.
In de gietende regen nog maar eens vertrokken voor een pittig tochtje. We moesten over het dak van de bourgogNe. Van 500 tot 900 meter. Toch al pittig met de tussenklimmen erbij.
Natuur is hier prachtig, het weer heel wat minder.
We moesten, volgens de boekjes bevoorraden in Anost. Daarna de leegte. Helaas, driewerf helaas. Op maandag alles dicht. Van onze gastvrouw gelukkig een stevige homp brood gekregen. Nu hebben we al brood van vrijdag, zaterdag en zondag . We durven niks weggooien, bang om honger te hebben. Nu dat van maandag er nog bij.
Enfin, een leuke en vooral droge picknickplaats gevonden.Met glazen raampjes. Wij daar ons brood van maandag opgegeten. Rest houden we toch maar wat.
Zonnetje liet zich af en toe eens zien. Zodat we al konden beginnen te drogen en eindelijk terug wat foto's maken.
Ganse dag gestapt op kleine d wegen, maar ze waren wel rustig. GR links laten liggen, wegens te nat en te gevaarlijk.
Onze klim afgestapt en terug naar beneden. In glux en glenne is een café voor een frisse pint. Pech. Gesloten Op maandag. Maandag is hier precies een nationale feestdag.
Na nog wat kilometers in Anverse aangekomen in een leuke b&b, beheerd door Hollanders. Sympathieke mensen wel.
Morgen door naar Issy l'eveque, 33 km in hopelijk niet te nat weer. Avondeten en overnachting hebben we al.
Over vandaag niks te vertellen. Rotweer en nog eens rotweer. Nat geworden tot op mijn onderbroek.
In hoog tempo naar onze volgende plaats gestapt. Vertrokken om 09:00 uur Aangekomen om 13:45. En 21 km afgehandeld. Blog bijgewerkt om jullie van onze frustratie te laten genieten.
Morgen veel regen, geen slaapplaats en geen eten. Pelgrim zijn is toch zo plezant.
Voor diegene die naar de Morvan wil komen voor een B&b te starten, doe het niet. Kom eens naar hier tussen november en april. zo dood als een pier.
Wij naar le puy wil via de Morvan, doe het niet, geen eten geen slapen, slechte wegwijzers etc. Geen sympathie voor pelgrims niets. Wie het boekje van lepere heeft, gooi maar weg. Klopt niks van.
Laatste etappe van het eerste grote hoofdstuk. Nog wat gefilosofeerd met onze belezen gastvrouw. Wat titels van boeken en muziek uitgewisseld en weg waren we.
Eerst even langs de bakker gepasseerd, wat foto's van de mooie brug met de Cure gemaakt en terug ribbedebie.
We doken al snel het bos in, waar we de ontmoeting van de dag of zelfs de hele trektocht hadden. Een groep everzwijnen staken op 10 meter afstand al knorrend en krijsend ons pad over. Gelukkig waren ze bamger van ons dan wij van hen. We verzekeren jullie dat we blij waren toen we wat verder uit de buurt waren.
Verder was het bos weer prachtig, dicht kreupelhout, behangen met korst en andere mossen. Voor ons een prachtig zicht.
Uit het bos, een klein dorpje gepasseerd, waar we moesten afwijken van de gr. Om er terug op te komen ontbrak de bewegwijzering Volledig en de omschrijving hielp ook al niet veel. Op zulke momenten zijn we toch blij met de gps. Langs een alternatieve route kwamen we in een klein gehucht, les heradats, waar we terug aanpikten op de gr.
Bij het begin van de afdaling zagen we de basiliek van vezelay liggen. Deed toch wel iets. De afdaling steil en vol stenen was toch niet zonder gevaar. Na nog wat dorpjes gepasseerd te zijn begonnen we aan de beklimming.
Boven aangekomen was beetje afknapper. Basiliek in restauratie, non die ons de toegang ontzegde en enkel geïnteresseerd was of we naar de mis kwamen.
Onze slaapplaats, Cabalus, was ook niksen niks. Niet zo vriendelijke gastvrouw, geen bier, geen wifi, toilet 2 verdiepingen lager en een kamer waar de vloer niet bestand was tegen pelgrims met hun rugzak. We liepen precies over een waterbed. Snel andere oplossing gezocht En gevonden.
We verwachtten hier andere pelgrims te zien. Ook nougatbollen. We liepen hier moederziel alleen rond in een pelgrimstad met een basiliek waar we niet in mogen.
We laten het niet aan ons hart komen. Avond was al gezellig met een lekkere maaltijd. Morgen (vandaag dus) rustdaG.
TijD om wat te rusten, toegang tot de basiliek te forceren, blog bij te werken etc. We gaan ook de dagindeling van de volgende weken herbekijken, wegens te zwaar. We houden jullie op de hoogte.
Toen we wakker werden, en we keken naar buiten, zagen we dat het inderdaad regende. Onze voorspelling was uitgekomen. We zijn een beetje korter bij de natuur gekomen.
Nog iets over onze kamer. er was een speciale optie op de kamer. In plaats van een doodgewone muur tussen douche, wastafel en toilet, hadden we een prachtig gordijn. Toch een beetje wennen.
In ieder geval wij in de regen vertrokken en jawel wij zaten snel tussen de wijngaarden. We dachten ook vertrokken te zijn voor een trip van 29 km. Helaas.u
Na veel berg op en bergaf door de wijngaarden, kwamen we via een oude Romeinse heirbaan in de natuur. Er zijn hier echt nog lange stukken van deze heirbanen. Als liefhebber van geschiedenis doet mij dit telkens iets.
De wandeling was echt mooi. Afwisselend bossen en velden. Het was wel wat frisser en veel wind. De regen was een buitje van een half uurtje, in de namiddag hebben we er nog zo een gehad.
De lucht werkte wel, met af en toe donderwolken.
Het stukje bos langs de Cure was prachtig. Net zoals de vele leuke stadjes als Cravant, vermenton etc. De Cure is mooi. Echt nog een wilde meanderende rivier. Deze keer hebben we boshyacinten kunnen fotograferen. Met een rugzak van 12 kg op de rug en een sluimerende hernia is het geen goed idee close ups te maken.
Ondertussen dreigden de wolken meer en meer. Langzaam maar zeker begon het ook te rommelen. Rommelen ging over in gedonder en gebliksem. Wij onze wandelstokken maar niet omhoog gestoken En flink doorgestapt. Net in een stadje aangekomen, barstte de bui goed los. HaHagel inclusief. Gelukkig hadden we net op tijd een schuilplaats gevonden, nl een afgedankte garage met een kapotte deur. Toen we onze gastvrouw belden, was ze dadelijk bereid ons te komen halen. Een wandeling van normaliter 29 km, had op 3 km van het einde toch nog 32 km geduurd.
Mevrouw was ex pelgrim. Dit helpt ook altijd.
Gesprek was vandaag wel meer spiritueel. Ontvangst was hartelijk en warm, in een leuk huisje met een goed bed en douche.
Tot morgen. Wel rustdag, maar we kunnen de blog bijwerken.
Na ons nachtje in de voetbalclub, waren we compleet geradbraakT. Het was duidelijk waarom de burgemeester verveeld was. Maar het was er warm, droog, toilet was proper, je kan ook niet alles verwachten. Buiten had het stevig gevroren.
Wij al gapend naar de bakker en vertrokken. Opnieuw langs Bourgondisch kanaal. Eigenlijk was dit een dag veel tussen de velde velden en op de weg. Het weer was wel prachtig. Je hebt hier niet zoveel aan, als geen café vind om een terrasje te doen.
' s Middags aten we in een rustig dorpje. Allez op de tgv na die alle 3 minuten door het dorp raasde. Verder zalige picknickplaats.
Na de middag nog maar eens een pijltje gemist. Dankzij de samenwerking van de gps, de kaart en de tekst, toch weer onze weg gevonden. graan, kool en andere velden gingen plots over in wijngaarden. Chablis was in aantocht. de manier van snoeien en opbinden was heel anders dan in de champagne. Alles lijkt meer machinaal te gebeuren. Als je de foto's van de champagne nog hebt, kun je de methodes met elkaar vergelijken. Ik zou zeggen zoek de verschillen.
Toen we een draai om kwamen, zagen we chablis plots liggen in de zon. De activiteit in de velden was groot. Om te laten zien dat onze link met de natuur verbetert, gaan we op basis van de info een weersvoorspelling doen. We vermoeden dat het gaat regenen. De boeren willen waarschijnlijk klaar zijn, zodat water kan indringen. Het is maar een gok.
In chablis aangekomen, terras in de zon gezocht. Niet te vinden. Echt erg was dit. Na onze dagelijkse pintjes, naar het hotel gegaan. Alles zo dood als een pier. Antwoordapparaat stond op om 17:00. Wij bepakt en bezakt terug naar toeristische dienst. Daar gehoord dat baas beetje raar was, en mevrouw beginnen bellen voor andere plaats. Na tijdje zoeken, iets gevonden. Ondertussen was het half 6 al lang voorbij. Wij naar nieuw hotel maar toch maar even gebeld omdat prijsverschil toch pittig was. Bleek dat de brave man hotel pas open deed om half 6. Veel paniek voor niks. Hotel zag er niet uiT. Deuren stonden scheef, alles zag er versleten uit. Het eten was echter heerlijk, het bed was ok en ontbijt mocht er ook zijn. Een heerlijke chablis gedronken.
Wij zoals steeds om kwart voor zeven op, ontbijt wat van de vorige dag al klaar stond opgegeten. We stonden klaar voor de strijd. Het enige wat ontbrak was onze was. Helaas was mevrouw hem vergeten uit de wasmachine te halen de vorige dag. Op zich niet zo erg, maar we hadden pas een bakker op 16 km. Mevrouw beweerde bij hoog en laag dat bakker tot 1500 uur open was. Voor alle zekerheid toch maar aangedrongen om brood mee te krijgen. En gelukkig maar. De enige bakker sloot om 01 uur. We zouden nogal honger geleden hebben. Het is hier echt oppassen om eten te vinden. Vooruitziend zijn is de boodschap.
Voor de eerste keer van ons leven waren we ook echt opgesloten. Diverse hekken waren dicht. Raar gevoel toch wel.
De wandeling daN. Die was echt leuk en afwisselend. Veel bos waar de natuur echt ontploft is. Bosannemonen, daslook, etc etc. Waren in volle bloei. De vogels floten dat het een lieve lust was. Zeer veel tjiftjafs gehoord. Aan waterplassen reigers en zilverreigers. Buizerds met de massa. Leeuwerikken in het veld en eenmaal een geelgors gehoord.
Wat het weer betreft, koud maar droog. Zon erdoor jassen uit, zon weg jassen aaN. Vervelend als je met de rugzak moet stappen.
Naast de vogels nog maar eens een troep reetjes gezien. Prachtig zicht.
Na lang stappen kwamen we in ons dorpje aan. De bewegwijzering was vandaag top. Mag ook eens gezegd worden. in het centrum aangekomen, wij de burgemeester gebeld. Wij de brave man weggehaald uit een of andere verkiezingsmeeting. Wij met onze vuile kleren in de man zijn dikke auto en hij onsafgezet aan de voetbalclub. Samen met de thuisploeg nog een paar pinten gedronken en toen hadden wij het rijk voor ons. Allez rijk. Bekijk de foto's maar. Het was duidelijk dat slapen niet top zou zijn.
Nog een heerlijke pizza gaan eten in het centrum (nog maar eens een km of zo op en terug) en we waren klaar voor de nacht.
Zoals gezegd vandaag vroeg uit de veren om de bus te nemen. Eerst gepasseerd aan de slager om heeeeel lekkere gekookte hesp te halen. Samen met wat notenbrood heerlijk. Met de bus weg uit troyes. Aangekomen was het zoeken naar de weg. Was het de mist of iets anders, maar we gingen wel degelijk de mist in. Kilometers verkeerd gelopen, maar op den duur zaten we toch goed. Wandeling was in het begin saai, koud en mistig. Niks te vertellen dus. Nadat we een bokrijk dorpje gepasseerd waren kwamen we het bos in. Echt een mooi stukje bos. We hoorden weer vogeltjes fluiten en zagen af en toe eens iets passeren. Pad was ook goed bewandelbaar. Op een klein stukje na, dat was echt klauteren en klimmen tussen de takken door.
Op het einde van de dag kwam de zon erdoor. We zagen de zon hollen over de heuvels, een mooi gezicht van boven uit.
Tegen 17:00 arriveerden we aan onze slaapplaats. Een uit de kluiten gewassen tuinhuis met douche, bed etc. Morgen zal het wat minder zijn. We slApen dan in een voetbalkantine.
Voor de kuringenaars onder jullie, we hebben de paardenvijgen, erwtensoep en jenevers gemist.
Vandaag halve rustdag. Net zoals in België speelde de zon een hoofdrol. In de voormiddag een gedeeltelijke zonsverduistering. Omdat we geen brilletje hadden, waren we eigenlijk wel blij met de wolken. Zonlicht werd gefilterd zodat we konden volgen wat er gebeurde. Eigenaardig was dat de vogels volop begonnen te fluiten toen het licht sterker werd. Precies alsof ze dachten dat het terug dag werd. Temperatuurverschil was ook goed te voelen. toeval of niet, maar andere vogels gehoord en gezien: staartmeesjes, tjif tjaffen gehoord etC. Het zonnetje werd sterker en sterker zodat we in de zon op een bank (jawel ze stond eens op de plaars waar ze moest staan).
De rest van de wandeling was niet de moeite om over te praten. Altijd gewone weg tot in troyes. We hadden ook de bus kunnen nemen. Morgenvroeg gaan we dit doen tot we uit de stad zijn.
De tegenstelling tussen de slaapplaatsen kon niet groter zijn
Gisteren grote luxe, vandaag armoe troef. We slApen in een ex seminarie. Bij gebrek aan priesters mogen wij er slapen in een soort internaat cel. Dit hoort bij de camino.
Troyes was als stad de moeite, zeker in het zonnetje en de terrassen open. In een Ierse pub hebben we dan maar even de toerist uitgehangen. Voor de rest een beetje sightseeing gedaan en foto's gemaakt.
Morgen start deel 3 in ons boek, troyes - vezelay. hopelijk halen we deze mijlpaal.
Deze morgen in de familie ontbeten. Reuze gezellig met 2 oudjes die de tv keihard opzetten en kijken naar alles wat beweegt. Ondertussen zitten wij met de rug naar de tv ons boterhammetje met gelei op te eten. Gisteren bij avondmaal hetzelfde scenario.
Half negen waren we weg. Redelijk snel zaten we naast een kanaal waar we 2 statige zwanen tegenkwamen. Halfweg en op het einde kwamen we nog een koppel tegen. Feitelijk werden we de ganse dag door de zwaantjes geEscorteerd
geEscorteerd.
Een kilometer of ettelijk naast dergelijk kanaal is best leuk. 30 km zijn.er wel veel. Het aantal watervogels wat we zagen was echt beperkt: een reiger, wat eenden, een meerkoet en dat was het dan. Wat ook weer ontbrak waren de signalisatie. Op nutteloze plaatsen zag je aanduidingen. Op kruispunten echter niet. Voor vrouwen moet dit stuk niet simpel ziJn. Je moet immers kunnen kaartlezen ). Kanaal lag er ook onbevaarbaar bij. Bomen die de doorgang versperden, sluizen die geblokkeerd waren etc. Het water was wel mooi blauw groen. Omdat de zon verstek gaf hebben we 's middags toch maar een fleece aangedaan. Voor de rest, perfect wandelweer. In het stadje waar we brood kochten, werden we aangeklampt door een mevrouw die ons bij de pastoor wilde.slapen leggen. Enthousiast was ze wel.
Ja 27 km wandelen hadden we de moed opgegeven om nog iets noemenswaardig te zien. En plots uit het niets dook plots een otter op. Weer eens iets nieuws. Ook nieuw waren diverse heeeel klein vogeltjes. We vermoeden winterkoninkjes. Als iemand ons op ornithologisch gebied iets wil bijbrengen, houden we ons ten zeerste aanbevolen. Tot zolang gokken we een beetje.
Onze b&b was dan weer wel een plaatje. Jacuzzi, sauna, massage tafel, douche met muziek, verlichting, zij voor en achtersproeiers, regendouche.... Kortom alles in een. Alleen mochten we alleen de douche gebruiken. A ja, avondeten was er ook niet. We kregen de man zo ver dat hij voor ons ging winkelen en we hebben heerlijke spek en eieren gebakken. Een pelgrim mag geen honger hebben. Later op de avond kregen we nog bezoek. Een veldmuisje kwam even gedag zeggen. Voila morgen naar Troyes. Ne korte zodat we even kunnen recuperen.
Prachtig weer in sezanne. Jean luc van het lokale compostellagenootschap zou een paar uur meewandelen. Wat vandaag bij een leffe beloofd wordt, wordt morgen niet altijd uitgevoerd. In het zonnetje toch meer dan 20 graden. Als je de foto's ziet, is de gevoelstemperatuur niet voor iedereen gelijk. Vandaag de wijngaarden achter ons gelaten. Met een wijnboerin gesproken over hoe snel ze wel niet was (met opbinden van ranken). De weg was heel wat vlakker. We hebben het de "het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel " wandeling genoemd. Bijna uitsluitend akkers gezien in een heuvelachtig landschap. Ook vandaag kregen we bij de minste aarzeling advies over onze route. Echt leuk hoe die Fransen meeleven. Wat minder was, was de bewegwijzering. voor de lezers van de blog die na ons komen, zonder boekje lukt het niet. Soms onlogische pijlen of ontbrekend op kritische plaatsen. lang naast een spoorweg gestapt. Een close encounter gehad met 3 reetjes. Ze werden door ons opgeschrikt en vlogen nog geen 10 meter van ons af uit de struiken. We waren te verrast om foto's te maken. Een beetje verder liep een konijntje tony bijna omver. Die wachten echt tot het laatste moment. Een grote vlucht tsjakkers (vogels die tsjak roepen) zien passeren. naast een massa patrijzen niet veel beestjes meer gezien. Anglure zagen we al ver liggen. Allez de graansilo's dan toch. Er was toch nog een stuk te gaan. We werden opgevangen bij particulieren. Een klein pittig vrouwtje van 1.5 meter ontving ons. Ze maakte eten, deed onze was etc. Naast hotels is dit toch weer eens wat anders.
Morgen nog eens een lange tocht van 30 km. Men voorspelt iets lagere temperatuur. We zien wel.
Ps om de taalpuristen ook wat bezigheid te geven, hebben we gisteren een dikke taalfout in de blog gestopt. Breien is natuurlijk met korte ei. Andere taalfouten en eventuele dt fouten zijn wel per vergissing gemaakt. ;-))
Wat een prachtige dag vandaag. Na een pelgrimsmaaltijd (boterham met gelei, waren we weer weg. Eerst nog wat brood en kaas ingeslagen voor onderweg. Toen we onze gps aan het starten waren, stopte er een vriendelijke Fransman om de weg naar compostella te wijzen. Daarna bos in. Nog wat leuke foto's gemaakt van landschap in de mist En dan de cadans erin. Het deed wel wat pijn na de trip van gisteren. Aangekomen aan een kerkje van de 11de eeuw, zochten we een bank om een tussendoortje te nuttigen. Opnieuw een vriendelijke Fransman die de weg naar compostella wees. Bleek dat de brave man trucker was en België goed kende. Hij wou ons verleiden om zijn visvijver te bezoeken. Gezien het tijdverlies hebben we dit toch maar geweigerd. Dan nog maar eens een berg op. Tussen de sporen van herten, everzwijnen en God weet wat nog allemaal zijn we naar boven geklauterd. Boven hadden de evers geweldig hun best gedaan. Eens op een vlak stuk hebben we onze croissantjes opgegeten. We raakten vandaag moeilijk in ons ritme. Voor de rest van de dag hadden we vooral een bosrand wandeling. Gelukkig vaak met schaduw want de eerste warmte woog toch wel. De kilometers en de dorpen passeerden onder onze voeten. We waren wel verbaasd dat we geen dieren zagen. Waarschijnlijk ook last van de warmte. We passeerden nog een dorpje met een slotgracht zonder kasteel uit de 11de eeuw. Een beetje verder een engelse mevrouw die een prachtig paard liet grazen op een weide. De bosrand wandeling ging weer verder. Plots zaten we weer tussen de wijngaarden. Van sezanne deze keer. Ook hier hebben ze champagne. De kathedraal zagen we al van ver liggen. Na een trip tussen de druiven kwamen we in sezanne aan. Een welverdiende pint gedronken op een terrasje en dan naar het hotel. Hier was de verantwoordelijke van het compostellagenootschap. De brave man voelde zich geroepen om de beste slaapplaatsen tot vezelay aan te duiden. Helaas kwam het zo snel dat we maar de helft verstaan hebben. 's avonds nog een lekkere maaltijd en bedtijd. Kwam daar geen limburger uit bilzen binnen. Voor de dames onder ons, hij was groothandelaar in brijwol. Hij bekloeg zich wel dat in Hasselt niet veel gebreid werd. We liepen achter. Dus dames geef er een lap op.
Vandaag hebben we in totaal 382.16 km achter de kiezen. We zijn fier op ons zelf. Ondanks de pogingen van de hondeneigenaars hebben we nog niet in een str..... getrapt. Pittig detail in het geheel.
Vandaag hebben we geen wifi. Daarom geen foto's op g mail. Wel een ellendig trage computer om dit verhaal in te geven. Na een beetje gepluimd te zijn in ons hotel, zijn we terug vertrokken.Deze keer voor een lange, vandaar vertrek om 08:30. we begonnen direct met boem klets erop met een pittig klimmetje. Het uitzicht was wel weer om vingers en duimen af te likken. We werden dadelijk overdonderd met de mooiste picknickplaatsen. Helaas waren we er niks mee, wegens te vroeg. de dag begon tussen de wijngaarden en bossen. Gelukkig moesten we niet te fel klimmen en dalen. Het verkeerd lopen liep deze keer goed af. ergens een pijltje gemist, maar de weg werd snel een paar 100 meter korter. Voor de middag moesten we ca 5 km door het bos van Argensolle. We hebben de weg herdoopt in avenue des sangliers. De wilde varkens (ik bedoel niet wij) hebben de hele bosweg omgewroet. Voor ons ook wroeten om deze weg af te leggen. Constant uitkijken dat we niet mistrapten, onze voet niet omsloegen etc. Waar de evers niet geweest waren stond alles onder water. Echt een zwaar parcours. Bij een grote vijver zagen we 6 ooievaars (of iets anders). We probeerden deze vogels op de gevoeilige plaat vast te leggen. De vogels hebben we niet, maar groot was onze verbazing toen we de foto uitvergrootten. We hebben onverwachts een uil gefotografeerd. Morgen krijgen jullie de zoekopdracht op de gmail.
's Middags nogmaals op een heerlijke picknickplaats gezeten. Over weer beginnen heeft geen zin. Blog wordt dan te saai. Weeral prachtig weer gehad. Zon schijnt, alles uit moeten doen. In het zonnetje ca 19.5 graden. Vandaag ook onze eerste hagedis gezien. Teken dat het al lekker warm is. Ook onze eerste konijn gespot. Bleef zitten tot we een halve meter van hem af waren.
Iets na de middag arriveerden we in Montmort Lucy. Zoals steeds was er niets te vinden. geen winkeltje of niets, en we hadden water nodig. We hebben een vriendelijk vrouwtje om water gevraagd en gekregen. Een fles Louize water (zou stoelgang bevorderen we zien wel) gekregen van mevrouw in ruil voor een praatje. Toen de velden in voor 11 km. Weer een stuk recht toe recht aan. Onderweg weer veel trekvogels gezien. Ook een grote wolk kleine vogels (spreeuwen of zo). Morgen ook hier een zoekopdracht : zoek de vogels. Dit is wel een makkie. Ook een zeer grote vogel gezien, namelijk een Awacs vliegtuig dat laag overvloog. Na nog wat bos en velden gezien te hebben arriveerden we in Baye. Een deel werkmannen gezien die een praatje maakten over onze tocht. Hotel is gene grand luxe. De tijd heeft hier wat stilgestaan. De mensen zijn wel vriendelijk en het eten is lekker. Bij aankomst ontspon er zich met wat stamgasten een boeiende discussie over de kwaliteit van onze schoenen, en hoe het in het leger er aan toeging. Ik heb het niet goed begrepen maar het had iets te maken met te grote schoenen en 2 paar sokken.
Voor degenen die dit als bedverhaaltje lezen : oogjes dicht en snaveltjes toe. Anders geen verhaaltje meer van Mijnheer de Uil.
Nadat we afscheid genomen hadden van onze vrouwtjes, gingen we weer op weg. Het wandelen ging niet zo vlot vandaag. Het afscheid zal er niet vreemd aan zijn. In ieder geval, weg waren we. Nog even langs de weg en dan het bos in. We hoorden allerlei kleine vogeltjes zoals koolmezen, suskewieten en vele anderen. Spechten waren ook regelmatig van de partij.
Na de obligate modderpoel doorworsteld te hebben, kwamen we aan een vijver in het midden van het bos. Mooi zicht zo 's morgens. Zeker als je het bos bijna alleen hebt. Aan de vijver was een bordje met wc op een boom genageld. Voor de rest niets te zien. Al verder stappend passeerden we diverse wildsporeN.
Na een paar kilometer kwamen we in belvue. Het was inderdaad een mooi zicht Over de vallei van de marne. Na nog wat kilometers arriveerden we in hautvillers. Aan de auto's zag je dadelijk dat we bij de champagneboeren gearriveerd waren. De meeste gevels waren versierd met een uithangbord wat uitbeeldt wat er achter de gevel zich afspeelt. Kapper, brandweer, druivensnoeier etc. Alle champagnehuizen waren open, helaas hadden we geen tijd om te proeven. Onze picknickplaats was weer een plaatje. Mooi uitzicht op de wijngaarden van hautvillers. Na een passage langs het graf van dom perignon doken we tussen de wijngaarden. Hier hebben we onze obligate vergissing van de dag gemaakt. we staken de marne over en na een stevige klim kwamen we aan de andere kant van het dal met opnieuw wijngaarden. Bovengekomen werden we getrakteerd op ons derde uitzicht, deze keer op epernay. We hielden een tijdje zicht op epernay. Na nog een paar stevige afdalingen en klimmen kwamen we in onze slaapplaats. We slApen in een hotel waar tony nog geslapen Heeft in een ver en grijs verleden. Of we vandaag kunnen slapen zullen we nog zien, er is hier een dikke fuif bezig met een enthousiaste dj.
). Kanaal lag er ook onbevaarbaar bij. Bomen die de doorgang versperden, sluizen die geblokkeerd waren etc. Het water was wel mooi blauw groen. Omdat de zon verstek gaf hebben we 's middags toch maar een fleece aangedaan. Voor de rest, perfect wandelweer. In het stadje waar we brood kochten, werden we aangeklampt door een mevrouw die ons bij de pastoor wilde.slapen leggen. Enthousiast was ze wel. 
