Eerst brood gaan halen in de supermarkt, en dan terug naar de Gr. 500 meter op en 500 meter terug. Beetje dom, maar alles voor de camino. Nog dommer was dat het pad op 50 mt van de supermarkt liep.
Voor de rest een leuke wandeling. De 24 km bleken er 28 te zijn, maar voor de rest een leuke wandeling. Een stevige beklimming, en een matige afdaling.
Wat leuke dingen gezien onderweg: prachtig uitzicht op de loire met 3 bruggen en 2 kastelen. Een kwekerij van parelhoenders. Een lawaai dat die maken. Foto's op de Gmail. Wie niks te doen heeft vanavond mag ze tellen. Ook aan de mensen die niet goed kunnen slapen, hebben we gedacht vandaag. Zij kunnen schaapjes tellen.
Boven de parelhoenders zweefden zeker 4 wouwen. opportunisten op
De uitkijk.
Verder door een uitgedoofde krater gestapt.
Kortom van alles wat.
Uiteindelijk kwamen we in lepuy aan. Eigenlijk rolden we er zo een beetje in. Vezelay zagen we al van ver liggen, lepuy rolden we binnen. Plots sta je er bijna midden in.
Weer een hoofdstuk afgesloten, boekje waarvan niks klopt terug naar België.
VanavoNd slapen we bij de nonneN. Normaal gezien hadden we ook avondeten, maar we waren helaas 1 minuut te laat, de lijst was juisoopgenomen. Gene weg langs, geen eten. De christelijke waarde van " gij zult de hongerigen spijzen ", wordt helaas niet door de katholieke nonnen gehuldigd.
Ondertussen vernemen we dat Ernest niet kan meekomen. Jammer. We hadden graag samen met hem de camino gestapt. Rita komt wel mee. Was ik vorige keer blijkbaar vergeten. Excuses.
Voila we zitten over de 1000 km. Hopelijk volgt de rest ook.
Vanaf woensdag stappen we met 7 en kleine rugzak. Goeie boel.
Bij ons ontbijt bleek dat onze chambre d'hotes mevrouw zelf ook een fervente compostella gangster is. Ze heeft al diverse pogingen achter de rug. Gisteren had ze op een feestje zelf te diep in het glas gekeken zodat hierover vertellen teveel gevraagd was.
We dachten deze morgen, 18 km we hebben tijd. Piece of cake. Niks was minder waar. De zon straalde pittig, in de schaduw 22 graden.
Weg ging eerst wat naar beneden en na Retournac terug omhoog. En hoe. Stappen over keien, manoeuvreren over stroompjes etc. Bijna de ganse dag. Constant uitkijken waar je de voeten zet, op steil
En soms gevaarlijke stukken.
Ik verdenk de mensen van de Gr ervan om linken te hebben met maatschappijen van reisbijstandsverzekeringen.
Onderweg zijn de schelpen wel gestopt. Waarschijnlijk andere route genomen. We zien wel of we ze terug tegenkomen voor Le Puy.
Het belang van water nog maar eens ontdekt, zeker als het geweigerd wordt. Gelukkig was iemand anders behulpzamer.
Morgen laatste etappe naar Le Puy, dagje rust en dan terug op de echte pelgrimsroute.
Onze versgebakken broodjes opgegeten en weg waren we. Begin ging vlotjes. Rustig naar beneden.
Helaas duren mooie liedjes ook hier niet lang. Afdaling werd straffer en straffer. Daarna weer terug naar boven voor ettelijke honderden meters. Soms was klim behoorlijk steil.
Daarna nog eens opnieuw van hetzelfde.
Wandeling was vrij kort tot ca 16 km. Om 15:00 uur waren we al binnen. Helaas was de uitbaatster er nog niet. Dus ons maar wat bezig gehouden met de blog.
Vandaag ook nog eens de kracht van de schelp gezien. Toen we bij de eerste beklimming boven kwamen hielden we halt bij de bla bla square. Toen we ons bekloegen dat er geen café was na dergelijke klim, kregen we dadelijk een pintje aangeboden. Er stond muziek van de jaren 30 op. Toen we aan het wachten waren op onze uitbaatster gingen we op zoek naar een cafe. Toen we iemand de weg vroegen kregen we opnieuw een pintje gepresenteerd. Zo is pelgrim zijn plezant en goedkoop.
Vandaag nog eens een bergetappe. We gaan tot ca 1675 meter. Veel hoger zullen wij niet meer gaan verwacht ik.
Door de slaapplaats problemen zitten we tot donderdag in een gite en werken we met een pendeldienst.
We werden gedropt waar we gisteren geëindigd waren. Vanaf Col du Béal gingen we verder naar boven. Opnieuw stevige wind en sneeuw. Soms tot 70 cm. Mijn hoogtevrees kwam stevig opzetten toen we een schuine helling met bevroren sneeuw moesten oversteken. Voor mij een bang moment, voor tony een speeltuin.
Uitzichten waren weer adembenemend. op een leeuwerik en een paar andere vogels na, was er geen beest te zien. Die zijn slimmer dan wij. Men noemt deze route, de historische route. Ik vraag mij echt af, of men vroeger over de top trok ipv door het dal te gaan. Wij met onze moderne uitrusting hadden het nog niks te warm, en het was constant uitkijken voor plassen die met dun ijs bedekt waren, voor sneeuw waarin je wegzakt etc. Met de schoenen van toen, niet simpel.
Plots om uit de wind, onze boterhammen op te eten was niet te vinden.
Dan maar ergens op een plek zonder sneeuw ons neergezet.
Na de boterhammen kwamen we nog maar eens een wandelaar tegen. Was weer lang geleden.
Na nog wat op en af kwamen wij aan onze potentiële slaapplaats. Helaas jaarlijks verlof tot eind april. Gelukkig hebben wij onze gite, anders stonden wij hier schoon te blinken.
Vandaag weer geen restaurant eten, maar Belgische kosT. Allez spaghetti op moeders wijze.
Morgen een tussenetappe. Gezien laatste dag met het thuisfront, even geen blog. Donderdag zijn we er weer, als er wifi is.
Beetje in vakantiestemming. Rustig opgestaan, rustig ontbeten, ingepakt en vertrokken. Vandaag een bergetappe. Kort, maar bijna allemaal klimmen. Goed om te kijken of tony terug klaar is voor het grote werk.
In volle zon vertrokken. Na wat zoeken de GR gevonden. Klimmen begon bijna direct. Tony, Miet en Rudi waren op pad terwijl Maryse en Marcella gingen shoppen. Jawel op paasmaandag zijn hier veel winkels open. Kwestie zelf eens te kokkerellen.
Na een paar 100 mt zagen we al de eerste ijskristallen. Waar beekjes spetterden, ontstonden mooie kristallen. Bij de eerste bomen begonnen we al de eerste sneeuw te zien. Een zomerse wandeling veranderde langzaam maar zeker in een winterse trip.
Soms was het glibberen, soms zakten we echt weg in de sneeuw.
Prachtige wandeling was het. Bos wisselde af met heidegebied, en af en toe kregen we een voorsmaakje van het landschap wat ons te wachten stond.
's Middags boterhammen opgegeten in het zonnetje en uit de wind op 1300 meter. heerlijk.
Verder gestapt naar ons eindpunt. Steeds hoger.
Aangekomen op de col was uitzicht echt adembenemend. 360 Graden uitzicht op onder andere de puy de dome, in de verte mont blanc en de zon maar schijnen. Helaas ook veel wind, wat het frisjes maakte. Bekijk de foto's maar en geniet van het uitzicht.
Na de wandeling een theetje, choco of iets anders gedronken met een bosbessen taart of pannenkoeken.
Het was ook leuk dat onze vrouwtjes al tegemoet gekomen waren.
Na de versnapering terug naar onze gite. Open haard aangestoken. Gezellig. Het is niet echt pelgrimeren maar wel geweldig plezant.
's Avonds genoten van een Belgische maaltijd. Heerlijk na al dat hotel eten.
Ps de afwas had een leuk accentje. Blokje waspoeder in een afwasmachine stoppen is echt geen goed idee. Vraag maar aan marcella.
Alles goed verlopen, hopelijk morgen van hetzelfde. Behalve de afwas dan. Slaapwel en geniet van de foto's.
Ontbijt was beperkt. 2 stukjes brood, croissant en chocobrood. Brood bijgevraagd, maar was helaas op. Dan maar zo vertrokken. Gr links laten liggen En kortste weg naar arfeuilles gezocht. Tony ziet echt af.
Stappen gaat moeilijk. Ik kan hem nu bijhouden, wat geen goed teken is.
Vooral langs rustige d wegen gestapt. Landschap wordt echt mooier en mooier. In de verte zien we al wat bergen opdoemen.
In arfeuilles willen wij een pintje drinken. Helaas alles was dicht. Het leven is niet simpel voor een dorstige pelgrim. Hiernaast regende het stevig. Gelukkig konden we schuilen in een bushokje, zonder bus.
Om half 4 werden we afgehaald. Sinds reims onze vrouwen niet meer gezien.
We zullen zien hoe het met tony zijn been evalueert. Best wat rusten en de rest zien we wel.
Het puimsteentje heeft wonderen gedaan. Vandaag de eerste keer vertrokken zonder pijn. Ik wist niet dat eelt zo vervelend kon doen. Vandaag een rustige wandeldag, geen auto's, geen wind, geen regen.
Na de vlakke etappe begon het weer te stijgen. Naast het landschap begonnen ook de koeien te veranderen. Nu bruine koeien met grote horens. Weer viel best mee. Af en toe een buitje, soms niet lang genoeg om de paraplu of poncho boven te halen.
Zoals in het hele traject, heel veel roofvogels gezien. Meestal buizerds en af en toe een sperwer, valk of wouw. Kraaien zijn heer en meester, we zien regelmatig kraaien roofvogels verjagen. Toch gek. Een kraai verjaagt soms meerdere buizerds.
Grotendeels op gps gestapt, maar toch leuke wegen. Af en toe kruistte de gr ons pad. Gr gaat over iedere puist in het landschap terwijl gps makkelijker route zoekt.
Wat minder goed is, is dat Tony problemen gekregen heeft met zijn been. Stappen gaat niet goed en krampen zijn soms pijnlijk.
Na 30 km eens gebeld naar onze slaapplaats. Om uitleg te vragen hoe we best afkwamen. bleek dat we nog 6 km te gaan haddeN. 1.5 km tot stadje en dan nog 4.5 tot hotel. Dat is de ellende met de boekjes van lapere. Je weet stadje wel, maar er kan best nog een hoop kilometers bijkomen. Voor wandelaars echt vervelend. Zeker met pijnlijke voeten of benen.
Gelukkig kwam mevrouw ons halen. Voor de zoveelste keer waren we de enige in het hotel en restaurant. Ook hier zag de eigenaresse het niet meer zitten. Fransen op het platteland zijn precies collectief depressief.
Mevrouw had voor ons de haard aangestoken, wat reuzegezellig was. Hotel lag wat van restaurant af. In restaurant wel wifi, maar op de kamer niet. Vandaar de vertraging van de blog.
Omdat we alleen waren kwam eten erg snel, en zaten we om half negen op de kamer. Ben hier als een blok in slaap gevallen. Om 11 uur heeft tony mij maar wakker gemaakt zodat ik kon gaan slapen.
Morgen slapen we terug met onze vrouwen en is ons slaapprobleem opgelost tot donderdag. Niet simpel om slaapplaats te vinden. Na de ardennen, champagne en bourgogNe, blijkt ook de Auvergne leeg te lopen.
Dag 34 Bourbon-Lanzy - Saligny sur Roudon 27.59 km
Veel goede raad meegekregen om de Voie Verte te volgen. Dit zijn oude spoorlijnen die omgevormd tot fietspaden. Eindelijk eens een vlak parcours.
We vertrokken weer met miezerregen. Na een km moesten poncho's en andere regenkleding aangetrokken worden. De Voie Verte vinden was niet zo simpel. We vonden ze wel Na veel vragen en zoeken.
We kwamen ook oom agent tegen die wat goede raad mee te geven had. Niet de bossen in, teveel modder, in geval van nood nr 17 draaien, ze zouden ons altijd vinden. laat ons hopen dat we het niet nodig hebben.
De tocht kondigde zich aan als makkelijk, 20 km stappen en vlak.
Voor we op de Voie Verte zaten, waren we al een paar km extra aan het stappen.
De oude spoorlijnen waren wel veilig, maar beetje saai, auto's rijden op ettelijke tientallen meters van ons af En we wandelen tussen 2 hagen door.
De brug van de loire overgestoken en tussen de velden door gestapt. in Saligny aangekomen de weg naar onze slaapplaats gezocht. We waren vol goede hoop want afstand was maar 1800 meter. Mon oeuil.
Zeker nog 5 km gestapt alvorens we aankwamen. Daar ging onze rust. Alles samen weer 27.5 km Ipv 20.
Aangekomen bleek dat we op een paardenfokkerij sliepen. 2 vrouwen, een van Nederland en een uit Zwitserland, kweekten lusitaniers.
Onze slaapplaats was op de grond in een veranda zonder enige verduistering. Naast paarden en kippen, stikte het er van de katten en honden. Eentje moesten we regelmatig uit ons bed jagen. Soms zelfs met harde hand.
's Avonds, heel laat, een vegetarische maaltijd gekregen. Zeker niet slecht.
Gelukkig was er veel bewolking en niet teveel regen zodat we meer dan behoorlijk geslapen hebben.
Wel allergie tabletten tegen katten moeten innemen. Toilet konden we pas gebruiken na een grondige poetsbeurt. Wat er aan de hand was weten we niet, maar het heeft wat geduurd voordat we er op mochten.
Ontbijt was een heerlijk gebakken ei met spek. Lang geleden dat we dit nog eens gekregen hebben.
Onze gastvrouw bood een lift aan naar het centrum van het dorp. Wij dit met 2 handen aangenomen. dit scheelt weer 3 km. Wat brood voor onderweg ingeslagen en weg waren we. Vandaag viel weer mee, wat wolken maar steeds meer zon. In ieder geval waren we blij met het droog weer. Terug gr gevolgd.
Weg was afwisselend tussen de weilanden, bossen etc. De roofvogels waren enthousiast aanwezig.
Om een riviertje over te steken moesten we over een wankel brugje cq loopplank, met gevaar voor een natte broek.
Het valt ons op dat als we reetjes zien, ze alleen zijn. Vandaag weer een mwat nog opvalt zijn de vervallen huizen. huizen raken maar niet verkocht en men laat ze gewoon verkrotten. 10 jaar terug stegen de prijzen enorm, maar door het vertrek van Engelsen en Nederlanders zijn de prijzen geimplodeerd.
' s Avonds kwamen we aan in ons stadje. Eindelijk eens een wat de moeite is om te bezoeken.
Voeten waren al een paar dagen erg pijnlijk door eelt. Een apotheek opgezocht om oplossing te zoeken. Schuursponsje meegenomen, dadelijk gebruikt en morgen resultaat.
Gaan uit eten in een restaurant. Hier was echt een Italiaanse invasie bezig. geen een Fransman enkel Italianen en 2 belgen. Eten heeft ons goed gesmaakt en nu onder de wol.
In de Haut Morvan vertrokken met droog weer. In de heel erg verte schhen de zon. Vandaag was keuze moeilijk. Zeer veel wind, echt beukend en donkere regenwolken met een slecht weerbericht. Keuze was ofwel GR door het woud volgen ofwel de gps met veel wandelen over de weg volgen.
Toch maar gekozen voor de weg langs de D wegen, wegens te gevaarlijk in het bos.
Weg ging constant bergaf tot bijna half 2. Striemende ijskoude regen, wind, die ons bijna van de weg blies, auto's die kort langs ons af reden en 's middags geen plaats om te eten. Plezant was anders.
Pas rond 2 uur in de namiddag vonden we een plaats om te eten. Gelukkig was het brood heerlijk. Meegekregen van onze leuke gastvrouw in Anverse. Deze b&b bij Josje en Pim,was een echte ontdekking. Mooie kamer, lekker avondeten bij de familie, heerlijk ontbijt (eindelijk eens met vlees) etc. een aanrader voor de mensen achter ons. In luzy een maredsous gedronken van 2.3 euro. Goedkoper dan bij ons.
Onze moed bijeen geraapt en vertrokken. Tegen 6 uur onze slaapplaats gebeld, om de weg te vragen. We zaten toen echt kapot. Ganse dag dalen is niet simpel. Je belast je spieren en pezen anders dan gewoon, maar dan uren aan een stuk. Wat waren we blij dat de man aanbood ons te komen halen. Ons op bed laten vallen en 's avonds avondeten met de familie. Dit was een heus feestmaal. Man man man wat hebben we gegeten. Ook dit adres is een aanrader voor trekkers. Ook hier weer een b&b met Nederlandse roots.
Na 4 dagen regen beginnen de voeten lastig te doen. We dachten dat we dit gehad hadden, maar helaas. Gelukkig hebben we zalfjes genoeg bij.
Heb mij ergens van dag vergist. Maar dit is echt dag 31.
's Morgens nog wat rondgebeld voor een slaapplaats. Na een paar telefoontjes eindelijk prijs. Een slaapplaats in Anverse.
In de gietende regen nog maar eens vertrokken voor een pittig tochtje. We moesten over het dak van de bourgogNe. Van 500 tot 900 meter. Toch al pittig met de tussenklimmen erbij.
Natuur is hier prachtig, het weer heel wat minder.
We moesten, volgens de boekjes bevoorraden in Anost. Daarna de leegte. Helaas, driewerf helaas. Op maandag alles dicht. Van onze gastvrouw gelukkig een stevige homp brood gekregen. Nu hebben we al brood van vrijdag, zaterdag en zondag . We durven niks weggooien, bang om honger te hebben. Nu dat van maandag er nog bij.
Enfin, een leuke en vooral droge picknickplaats gevonden.Met glazen raampjes. Wij daar ons brood van maandag opgegeten. Rest houden we toch maar wat.
Zonnetje liet zich af en toe eens zien. Zodat we al konden beginnen te drogen en eindelijk terug wat foto's maken.
Ganse dag gestapt op kleine d wegen, maar ze waren wel rustig. GR links laten liggen, wegens te nat en te gevaarlijk.
Onze klim afgestapt en terug naar beneden. In glux en glenne is een café voor een frisse pint. Pech. Gesloten Op maandag. Maandag is hier precies een nationale feestdag.
Na nog wat kilometers in Anverse aangekomen in een leuke b&b, beheerd door Hollanders. Sympathieke mensen wel.
Morgen door naar Issy l'eveque, 33 km in hopelijk niet te nat weer. Avondeten en overnachting hebben we al.
Over vandaag niks te vertellen. Rotweer en nog eens rotweer. Nat geworden tot op mijn onderbroek.
In hoog tempo naar onze volgende plaats gestapt. Vertrokken om 09:00 uur Aangekomen om 13:45. En 21 km afgehandeld. Blog bijgewerkt om jullie van onze frustratie te laten genieten.
Morgen veel regen, geen slaapplaats en geen eten. Pelgrim zijn is toch zo plezant.
Voor diegene die naar de Morvan wil komen voor een B&b te starten, doe het niet. Kom eens naar hier tussen november en april. zo dood als een pier.
Wij naar le puy wil via de Morvan, doe het niet, geen eten geen slapen, slechte wegwijzers etc. Geen sympathie voor pelgrims niets. Wie het boekje van lepere heeft, gooi maar weg. Klopt niks van.
Laatste etappe van het eerste grote hoofdstuk. Nog wat gefilosofeerd met onze belezen gastvrouw. Wat titels van boeken en muziek uitgewisseld en weg waren we.
Eerst even langs de bakker gepasseerd, wat foto's van de mooie brug met de Cure gemaakt en terug ribbedebie.
We doken al snel het bos in, waar we de ontmoeting van de dag of zelfs de hele trektocht hadden. Een groep everzwijnen staken op 10 meter afstand al knorrend en krijsend ons pad over. Gelukkig waren ze bamger van ons dan wij van hen. We verzekeren jullie dat we blij waren toen we wat verder uit de buurt waren.
Verder was het bos weer prachtig, dicht kreupelhout, behangen met korst en andere mossen. Voor ons een prachtig zicht.
Uit het bos, een klein dorpje gepasseerd, waar we moesten afwijken van de gr. Om er terug op te komen ontbrak de bewegwijzering Volledig en de omschrijving hielp ook al niet veel. Op zulke momenten zijn we toch blij met de gps. Langs een alternatieve route kwamen we in een klein gehucht, les heradats, waar we terug aanpikten op de gr.
Bij het begin van de afdaling zagen we de basiliek van vezelay liggen. Deed toch wel iets. De afdaling steil en vol stenen was toch niet zonder gevaar. Na nog wat dorpjes gepasseerd te zijn begonnen we aan de beklimming.
Boven aangekomen was beetje afknapper. Basiliek in restauratie, non die ons de toegang ontzegde en enkel geïnteresseerd was of we naar de mis kwamen.
Onze slaapplaats, Cabalus, was ook niksen niks. Niet zo vriendelijke gastvrouw, geen bier, geen wifi, toilet 2 verdiepingen lager en een kamer waar de vloer niet bestand was tegen pelgrims met hun rugzak. We liepen precies over een waterbed. Snel andere oplossing gezocht En gevonden.
We verwachtten hier andere pelgrims te zien. Ook nougatbollen. We liepen hier moederziel alleen rond in een pelgrimstad met een basiliek waar we niet in mogen.
We laten het niet aan ons hart komen. Avond was al gezellig met een lekkere maaltijd. Morgen (vandaag dus) rustdaG.
TijD om wat te rusten, toegang tot de basiliek te forceren, blog bij te werken etc. We gaan ook de dagindeling van de volgende weken herbekijken, wegens te zwaar. We houden jullie op de hoogte.
Toen we wakker werden, en we keken naar buiten, zagen we dat het inderdaad regende. Onze voorspelling was uitgekomen. We zijn een beetje korter bij de natuur gekomen.
Nog iets over onze kamer. er was een speciale optie op de kamer. In plaats van een doodgewone muur tussen douche, wastafel en toilet, hadden we een prachtig gordijn. Toch een beetje wennen.
In ieder geval wij in de regen vertrokken en jawel wij zaten snel tussen de wijngaarden. We dachten ook vertrokken te zijn voor een trip van 29 km. Helaas.u
Na veel berg op en bergaf door de wijngaarden, kwamen we via een oude Romeinse heirbaan in de natuur. Er zijn hier echt nog lange stukken van deze heirbanen. Als liefhebber van geschiedenis doet mij dit telkens iets.
De wandeling was echt mooi. Afwisselend bossen en velden. Het was wel wat frisser en veel wind. De regen was een buitje van een half uurtje, in de namiddag hebben we er nog zo een gehad.
De lucht werkte wel, met af en toe donderwolken.
Het stukje bos langs de Cure was prachtig. Net zoals de vele leuke stadjes als Cravant, vermenton etc. De Cure is mooi. Echt nog een wilde meanderende rivier. Deze keer hebben we boshyacinten kunnen fotograferen. Met een rugzak van 12 kg op de rug en een sluimerende hernia is het geen goed idee close ups te maken.
Ondertussen dreigden de wolken meer en meer. Langzaam maar zeker begon het ook te rommelen. Rommelen ging over in gedonder en gebliksem. Wij onze wandelstokken maar niet omhoog gestoken En flink doorgestapt. Net in een stadje aangekomen, barstte de bui goed los. HaHagel inclusief. Gelukkig hadden we net op tijd een schuilplaats gevonden, nl een afgedankte garage met een kapotte deur. Toen we onze gastvrouw belden, was ze dadelijk bereid ons te komen halen. Een wandeling van normaliter 29 km, had op 3 km van het einde toch nog 32 km geduurd.
Mevrouw was ex pelgrim. Dit helpt ook altijd.
Gesprek was vandaag wel meer spiritueel. Ontvangst was hartelijk en warm, in een leuk huisje met een goed bed en douche.
Tot morgen. Wel rustdag, maar we kunnen de blog bijwerken.
Na ons nachtje in de voetbalclub, waren we compleet geradbraakT. Het was duidelijk waarom de burgemeester verveeld was. Maar het was er warm, droog, toilet was proper, je kan ook niet alles verwachten. Buiten had het stevig gevroren.
Wij al gapend naar de bakker en vertrokken. Opnieuw langs Bourgondisch kanaal. Eigenlijk was dit een dag veel tussen de velde velden en op de weg. Het weer was wel prachtig. Je hebt hier niet zoveel aan, als geen café vind om een terrasje te doen.
' s Middags aten we in een rustig dorpje. Allez op de tgv na die alle 3 minuten door het dorp raasde. Verder zalige picknickplaats.
Na de middag nog maar eens een pijltje gemist. Dankzij de samenwerking van de gps, de kaart en de tekst, toch weer onze weg gevonden. graan, kool en andere velden gingen plots over in wijngaarden. Chablis was in aantocht. de manier van snoeien en opbinden was heel anders dan in de champagne. Alles lijkt meer machinaal te gebeuren. Als je de foto's van de champagne nog hebt, kun je de methodes met elkaar vergelijken. Ik zou zeggen zoek de verschillen.
Toen we een draai om kwamen, zagen we chablis plots liggen in de zon. De activiteit in de velden was groot. Om te laten zien dat onze link met de natuur verbetert, gaan we op basis van de info een weersvoorspelling doen. We vermoeden dat het gaat regenen. De boeren willen waarschijnlijk klaar zijn, zodat water kan indringen. Het is maar een gok.
In chablis aangekomen, terras in de zon gezocht. Niet te vinden. Echt erg was dit. Na onze dagelijkse pintjes, naar het hotel gegaan. Alles zo dood als een pier. Antwoordapparaat stond op om 17:00. Wij bepakt en bezakt terug naar toeristische dienst. Daar gehoord dat baas beetje raar was, en mevrouw beginnen bellen voor andere plaats. Na tijdje zoeken, iets gevonden. Ondertussen was het half 6 al lang voorbij. Wij naar nieuw hotel maar toch maar even gebeld omdat prijsverschil toch pittig was. Bleek dat de brave man hotel pas open deed om half 6. Veel paniek voor niks. Hotel zag er niet uiT. Deuren stonden scheef, alles zag er versleten uit. Het eten was echter heerlijk, het bed was ok en ontbijt mocht er ook zijn. Een heerlijke chablis gedronken.
