Schrijf, zever, filosofeer, breek af waar U zin in heeft !
07-06-2007
Kind (2)
Goedemorgen,
Terwijl het moedeloos voor zich uit staren doorging was haar dochtertje aan haar aandacht ontsnapt. Het kind liep op de stoep voor het cafe te spelen. Op de drukke steenweg raasde het verkeer voorbij. Het hinkelen was een leuk tijdverdrijf zo leek het. Het kind dacht wellicht: "Hier krijg ik tenminste geen klappen van mama." Met een gefronst voorhoofdje en de tip van haar tong in een mondhoek geperst probeerde ze een steentje op een tegel te mikken die een eindje van haar af lag. Bij het neerkomen ketste het keitje de straat op. Ze bekeek het steentje dat daar weerloos overgeleverd was aan de verpletterende wielen van de vehikels. Na een paar seconden nam ze een besluit en besloot het steentje te redden. Toen ze gedecideerd de straat opstapte en het steentje in haar hand nam schrok ze op van piepende remmen. Op amper een paar centimeter van haar kleine tere lijfje kwam een auto tot stilstand. Iedereen kwam het cafe uitgerend, meer uit sensatielust dan om te zien of er hulp nodig was. Toen de vriend van de moeder het kind midden op de straat bespeurde riep hij door de openstaande cafedeur de moeder. Die zat nog steeds in haar trance. Bij het buitenkomen zag ze haar kind daar nog steeds de straat staan, de chauffeur van de wagen zat nog in zijn vehikel met het stuur in zijn handen geklemd en doodsbleek. De vriend liep naar de auto toe rukte de deur open en begon de arme ziel de huid vol te schelden. Ondertussen was moederlief bezig met haar nakomeling nog een paar rake kletsen te geven. Na een klein tijdje hield het tumult op. Iedereen was tevreden, er was tenminste iets gebeurd vandaag. Nu iedereen terug voorzien was van drank vergaten ze alras weer het kind dat stilletjes zat te huilen op een stoel waar ze niet mocht vanop staan. Ze opende haar hand en keek naar het steentje dat nu haar vriend geworden was en prevelde: "Gelukkig heb ik jou nog."
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
