Bij het wakker worden, merk ik op dat ik dringend moet plassen. Dus al stommelend en slaapdronken zoek ik het toilet op. Na het voor deze karweien geschapen werktuig opgediept te hebben uit de middelste regionen van mijn lijf, geef ik mij over aan het ons aller bekend gevoel van je blaas leegzeiken. "Geen discriminatie alhier, zowel de vrouwen als de mannen beschikken over het juiste materiaal om dit gevoel te kunnen opwekken.” Nadat alles leeggelopen en veilig opgeborgen is, slof ik richting keuken. Want ik kan niet zonder mijn mok slappe koffie 's ochtends. Vanop mijn kleine balkonnetje sla ik gade hoe Barcelona tot leven komt. Op dit vroege uur, het is amper zeven uur, valt het nog mee qua drukte. Een zwerver rommelt in een vuilniscontainer, de barman haalt met veel kabaal het rolluik op en laat de eerste klanten binnen. Ja, die Spanjaarden kunnen er wat van als het op drinken aankomt. De meeste metselaars, loodgieters en ander volk dat werkzaam is in het bouwwezen beginnen meestal hun dag met een paar flinke borrels, dat ze dan het hoogste werkongevallencijfer in de europese unie hebben is dan ook niet te verwonderen. Die kerels donderen hier met de regelmaat van de klok van één of andere stelling af. Mijn oog valt op het leegstaande pand waar al een tijdje een kraker leeft. een kerel met een moeilijk te schatten leeftijd. Voor dag en dauw verlaat hij het pand om pas laat in de avond terug te keren. Steeds loopt hij met een plastic zak met zijn hele hebben en houden de ganse dag in de stad. Je kan hem regelmatig in het park hier om de hoek zien zitten op de bank. Alleen. Zegt nooit niets. Eigenlijk is hij geen kraker, eerder is hij een zwerver die in plaats van in het station of in het park gaat slapen zijn eigen condo heeft gevonden. Vandaag is hij er al vandoor of hij heeft zich overslapen. Genoeg koffie gelurkt. Ik giet inhoud van de koffiekan in een thermos en begin te denken wat ik vandaag ga uitvreten. Ik moet nog een paar websites ontwerpen en een prijsofferte maken voor een computer maar heb daar eigenlijk totaal geen zin. Met het geld dat ik geerfd heb van mijn overleden grootmoeder kan ik het wel een tijdje uitzingen zonder mij te vermoeien of mijn kop te breken over een bedrijf dat niet zonder website kan. Ik loop de keuken door, richting badkamer. Deze tweekamerflat, gelegen aan Calle Balmes, kost mij wel een rib uit het lijf maar het is er netjes en gerieflijk. Na gedoucht te hebben stap ik
de straat op.

24-05-2007 om 18:22 geschreven door Tom Lievens