Goedenavond,
Rondkijkend merkte
hij een groepje van drie meisjes en vier jongens op, die hevig over
iets zaten te twisten. Nu twisten is een groot woord, eerder zaten ze
door elkaar te kletsen. Voor zover hij het kon volgen ging het om de
eenmaking van de Europese munt. Eén van hen merkte dat Camilo
hen zat te bekijken en vroeg Camilo wat hij er dan van dacht, als hij
toch zo geinteresseerd in hen was. Die uitnodiging klonk niet echt
als een uitnodiging maar eerder als wat scheelt er?. Camilo
stond rustig op, nam een stoel, en stelde zichzelf voor. Als het
ok is voor jullie, luister ik graag eventjes mee. De heikneuter
die nogal een vervelend bakkes had, vriendelijk aankijkend. Die vent
merkte wel dat Camilo er mee zat te rammelen, maar de rest van de
groep reageerde enthiousiast, dus kon hij niet anders dan zich
gewonnen geven. Ze hadden meteen door dat hij geen Fransman was, wat die meiden blijkbaar
nogal leuk schenen te vinden. tot grote ergernis van monsieur
sympa.
Omdat hij dit
merkte, begon hij snel te spreken en veel moeilijke woorden te
gebruiken, alsof hij wilde aantonen dat die vreemdeling toch te stom
was om alles te begrijpen. Dat was ook zo, niet dat stom zijn, maar
wel dat hij er niet veel van begreep. Dit stoorde Camilo aan geen
kanten. De normale mensen onder ons, wat er niet echt veel zijn,
amuseren zich best met one-men shows van dergelijke zielige figuren.
Hier spraken niet de hersencellen, in zoverre hij die had, maar zijn
hormonen die hij blijkbaar te over had door een gebrek aan neuken.
Jongen, daarbij kan ik je niet bij helpen, en mocht ik het kunnen
zou ik het nog niet doen. dacht Camilo
Wat Camilo ook
prachtig vond, is dat mensen soms met zoveel vuur iets kunnen
verdedigen alsof ze het zelf uitgevonden hebben en er nog dik voor
betaald worden ook. En die Fransen bleken wel heel heftig te kunnen
zijn. Hoe meer de aandacht van zijn publiek verslapte, hoe meer hij
met wijde handgebaren en op de tafel kloppend zijn argumenten kracht
bijzette. Aan het eind van zijn betoog hijgde hij, en met zijn
bloeddoorlopen ogen keek hij triomfantelijk rond, alsof hij een
toespraak had gehouden in het parlement en de vloer aangeveegd had
met de oppositie.
Oui, c'est vrai.
Vous avez raison. glimlachte Camilo hem vriendelijk toe.
Ah Oui?
In gammel Frans
antwoordde Camilo: Ik heb er niets van begrepen, maar ik denk als
ik je gelijk geef dat je dan mischien 180 tellen die scheur onder je
neus dicht houdt. En als ik je dan nog een pint trakteer en het geluk
heb dat je een kleine blaas hebt, verdwijn je mischien ook nog 5
minuten naar het toilet. Daarom vindt ik dat je gelijk hebt.
Het element was te
verstomd om kwaad te worden, hij stond daar gewoon met een verbaasde
blik te staren. Camilo begon te twijfelen of die kerel zijn gammele Frans begrepen had. Maar blijkbaar had één
van de drie meiden het wel begrepen. Want na een paar seconden
proestte ze het uit. Nu begon ook de rest mee te lachen. Ten tweede
male moest onze heikneuter zich gewonnen geven. Hij probeerde zijn
gezicht te redden door camilo te vragen of hij humorist was.
05-02-2007 om 19:17
geschreven door Tom Lievens 
|
