Vandaag was het relax dag. Das hier ook de juiste plaats voor. Tussen zoveel honden groot en klein, varkens paarden kippen en misschien nog meer. Dus we voelen ons hier super goed! Ook kwamen ze de schildpadjes laten zien. Toen vertelden ze dat ze die hier opeten wanneer ze groot zijn. Dat vonden we al direct heel wa minder. Blijkbaar word dat hier veel gegeten. We hebben een hele mooie wandeling gemaakt langs de rivier. Het eerste deel was over een goeie meter hoge weggetje van hout. Was leuk wandelen. In de namiddag hebben we onze kleren gewassen en zijn we ons gaan verfrissen in de naastliggende rivier. Was kei leuk. Op de avond hebben we kaarten gespeeld en zijn we in de 2 persoon hangmat gaan slapen. Dat hadden we gisteren ook geprobeerd maar toen zijn we moeten gaan lopen. We hadden een stuk van het houten huis afgebroken. En door da lawaai opeens werden de kinderen wakker en begonnen te huilen. Julieke was al weg en ik stond er nog met ons spullen. Op men tippen ben ik weg geslopen. Maar vandaag ging het goed.

We zijn te voet op weg naar het haventje om te vragen of de boot vertrekt zoals ze beloofd hadden. Onderweg is er een mis bezig,het gaat er hevig aan toe. We nemen een kijkje en ze komen ons al binnen halen. Verschillende muziekinstrumenten galmen luid door de zaal,een vrouw die zingt uit volle borst. Iedereen staat recht. Een man neemt het woord en begint zo luid te roepen dat ik echt bang werd. Ik voelde mij in een echte sekte die ons wou opslurpen. Ben naar buiten gegaan zover tot ik het niet meer kon horen. Na een tijdje zijn we dan naar de have verder gegaan. Ze hadden gelogen er is helemaal geen boot. We moeten toch de dure nemen anders zitten we hier nog dagen. De boottocht was heel mooi. Een vrouw die naast ons zat was erg lief. Ze lied haar tas zien ze had er een plastieken flesje inzitten met wijn gevuld. Ze zei dit is goed voor de bloedsomloop, we mochten is proeven. Man da smaakte goed! Als we in Bluefields aankomen zitten we precies weer in een ander land. Zoveel verschillende mensen zwart wit mokka. Een man wandelt met ons mee om naar de hostel te gaan. Ze vertelde ons dat we hier zeker met niemand mochten mee gaan met tattoeages. Maar das moeilijk hier. We vinden een vies hotel. Een piep klein kamertje 3 op3 met een bult in bed geen lakens enkel een blote matras. Echt vieze muren. Al een geluk een heel hoog plafond. We slapen recht tegen over een discotheek we worden bijna uit bed getrild. We maken samen een hoop lol in bed zodat we de muziek helemaal vergeten. Mijn Liefje traint me met allerlei oefeningen. In de nacht worden we meermaals wakker van de geweerschoten.

Mijn Liefje en ik zijn na ons ontbijt samen paard gaan rijden. We zijn naar een school gaan ien die ze aan het bouwen waren. Allemaal houten huisjes. Tieners zouden hier terecht komen en ook kunnen blijven slapen. Met nog een sporthal bij.  Meisjes en jongens appart. Maar nu moesten ze er natuurlijk ook een harde weg naar toe hebben. Dus de 2 straten die door het gebied lopen zijn ze nu in harde weg aan het leggen. Eenerzijds was het wel een mooi ding waar ze ape trots op waren. Maar ik vond het zo erg dat er weer een deel van de natuur werd weggenomen. Overal nemen ze steeds stukjes weg en denken ze o dit is ni zo veel. Maar als je al de stukken aan elkaar plakt is het apnormaal veel en zou je er dagen door kunnen rijden ondoorbroken. Echt schrijnend , kan er echt ni meer tegen. Ook hier is de natuur stilaan aan het verdwijnen. Al de stukken dat bossen waren komen nu al met stukken tegen elkaar waar af en toe een huis staat en ze blijven maar bij zetten in het groen. Op de terugweg hebben we samen nog is hard met het paard gelopen, super zalig ! Wat een vrij gevoel. We hebben nog chocolade gemaakt, was kei leuk om te doen. Dan zijn we naar de baseball geweest. Een hele wandeling door de bloed kokende hitte het is echt apnormaal warm. Nergens schaduw het was om neer te vallen. Ik was super blij nog eens een match te zien. Iedereen kwam met zijn  paard naar de wedstrijden kijken. Super gezellig. Het waren 5 ploegen tegen elkaar. Maar ze waren echt ni goed. Deze sport leefd hier het meest. En tussen de wedstrijden komen dan kinderen oefenen. Julieke en Uschi waren tegen mij aan het zeggen dat ik ook mee moest doen. En een vrouw zij dan, ja doe maar hier speeld ook 1 vrouw. Na een tijd treuzelen stond ik ook op het veld met knikkende knieen. Iedereen bekeek mij. Ik had geen enkele strike  gemist. Ze waren allemaal echt onder de indruk. Ze kwamen me zelfs feliciteren en gingen tewerk over mijn goede houding. Daar was ik wel blij mee. Dan hebben we nog even gekeken naar de volgende wedstrijd en zijn we terug vertrokken richting het dorpje. Daar hebben we iets gedronken en zijn de kinderen met ons komen praten, gezellig was da. Als het wat koeler was zijn we verder naar huis getrokken. En heb onderweg een hoevijzer gevonden. Dat brengt geluk zeggen ze. Thuis als we aan het eten zijn komt er een man op me af . Hij had me ook zien spelen en hij was zo onder de indruk dat ik hem 2X een  hand moest geven. Was echt tof. Na een gezellige avond gaan we de tent nog eens proberen. Maar dat was van korte duur. Veel te warm in de tent en als we ze open deden kwamen de muggen en de mieren binnen. Dus zijn we weer naar een hangmat gevlucht. Een kleine waar we met 2 in geslapen hebben. En we moesten zo stil blijven liggen anders vlielen we eruit. Maar we hebben de korte nacht goed doorgebracht.

Op de morgent geeft de vriendelijke vrouw ons 3 bananen en ne mango. We zijn niet tijdig klaar dus de vrouw laat de bus langs de hostel passeren en houd 3 plaatsen vrij. Da was super lief van haar. Na de bus verdwijnt ze. Maar we gaan ze terug zien in een ander dorpje. Daar gaat ze ons nog rondlijden. Waar ze samen werkt met mensen vanuit Mol. We nemen een boot naar , in Rio San Ghuan. Het is mooi onderweg. Ik ben met men Liefje op het dek gaan zitten gezellig wij 2. Als we bij de hostel zijn gekomen krijgen we een rondleiding op hun Choco plantage. Was super intresant. De planten moeten 1X per dag in de schaduw staan. dus overal staat een boom. Als de planten ziek zijn genezen ze die met look en appelsien. Met de vrucht kunnen ze meerdere dingen doen. Eerst moeten ze deze openen maar heel voorzichtig. Je kan het binnenste op eten tot op de choco pit. Het ziet wit en is zeer lekker,smaakt als mangosteen. Dan de pel rond de pit maken ze thee mee. En de pit zelf word gedroogd en dan 3X door een draaimolen plat gedaan. man da was zooooooooooooooooooooooo Goed! In Belgie weten ze dan toch ni hoe ze chocolade moeten maken ze. Heb er nu weeral zin in. We hebben nog cocosnoten van de boom gaan trekken. Alles is hier zo vers en nooit met iets bespoten. Zoiet da proeft ge toch. Ze zijn hier zo vriendelijk ni te doen. 1van de 2 eigenaars is vandaag jarig. we zitten ineens op een familie dorpsfeest. Gratis een drankje van rum en cocosnoot. Ni slecht. Is er ne kerel die dezelfde intresse heeft als mij van sport en muziek. Da was super grappig. Als we willen gaan slapen moeten we eerst inbreken in een kabanja. Ze hadden de deur op slot gedaan en niemand wist waar die was gebleven. Ze waren allemaal te zat. Maar dat ging nog vlot bij mij. Als we in de tent kruipen voelen we opeens beten langs alle kanten. De tent zit vol mieren ni normaal. Heel de tent leeg gemaakt en terug naar de zatte kerel en gevraagd of we een kabanja mogen huren. wat een gedoe is da geweest die avond amai. Maar het was wel leuk. om 12u zijn we onder de wol gekropen.

Oei Uschi , haar oog zit volledig dicht. Ook hier had een insekt gebeten. Het is nog veel erger geworden. Dus we gaan eerst naar een soort dokter dat eigenlijk geen dokter is. Het is maar een dorpje van 4 straten groot. Wel super gezellig, echt terug in de tijd met paard en kar. Centro de caloet das waar we met Uschi naar toe gingen. Een gangetje met hier en daar een kamer. Met zijn allen gingen we binnen. Een oude eerstehulpdoos hing tegen de muur. We keken recht op de straat. Al een geluk dat we geweest waren, want het was zo erg dat als ze geen medikatie kreeg haar gezicht mischien in chock kon geraken. Na 3 dagen zou het moeten weg zijn. Erna zijn we in een huisje van iemand terecht gekomen via ne para die ons er naar toe bracht. We vragen of ze met ons naar de 3 rivieren die hier door de jungle lopen kunnen varen. Maar we hebben maar 1 van de 3 rivieren gezien. Het was wel mooi. Ook heeft hij langs nog andere kleine eilandjes gevaren. Eens terug gaan we eten en valt alle electriciteid uit en zitten ook zonder water. Er werd door het hele dorp geroepen. Zalig. Toen kwamen alle kaarsen boven, zo gezellig. Een vrouw in onze hostel is super lief en begint te vertellen wat ze allemaal doet. Opeens komen we te weten dat zij werk waar wij naar toe wouden gaan. Julieke haar vriendin die ook Julie noemt haar grootmoeder heeft hier in Nicaragua iets opgericht wat goed is voor vele vrouwen en kinderen. Het juiste verhaal daarvan volgt als we er geweest zijn.Maar wat is de wereld toch klein. Hier zijn ze belgie en de vrouw Elly zeer dankbaar. Spijtig is ze vorig jaar overleden. Men tijd is om, zit in internet kafe wifi kennen ze nog ni.

Lieve ouders ik kan jullie niet sturen dus proberen jullie is eerst te sturen naar mij. Kan zijn dat we wel weer een week zonder internet zitten.

Mijn liefje is vandaag 28 geworden! Heb deze morgen een liedje gezongen in de tent. En na ons ontbijt heb ik mijn tegoedbon voor een ballonvaart gegeven. Is super moeilijk te vinden,en als je het vind staat er geen nummer bij. Dus misschien Nicaragua anders ist in Costa Rica. Vind wel heel erg dat het vandaag ni lukte. Het was een veel te warme luie dag vandaag. Om half 2 zijn we pas uit onze hostel vertrokken. Ja 3 vrouwen bij elkaar da kan soms wa duren. We zijn naar het meer gaan zwemmen. Men Liefje en ik hebben elkaar zat gedraaid in het water. We hadden dolle pret. Ons Uschi bleef op haar hoede voor de boefjes. We hebben met zijn alle wat gedobbert in het water dat veel te warm was en nooit dieper werd dan ons knieën. Het was vandaag een echte babbel dag. Nu gaan we kaarten en straks slaap ik in de hangmat want mijn rug doet teveel pijn voor de tent. Deze morgen heeft een meisje bij mij reiki op mijn rug gedaan. Even dacht ik fat het beter was. Maar na het demonstreren van handstand en rat slag op het strand heb ik mijn rug weer hard bezeert. Hopelijk morgen beter.

Had net mijn heel verhaal geschreven en alles is opeens gewist als ik het wou posten. Echt ..... ! Nu is hert ni meer met zoveel passie want ben dood moe. Bijna ni geslapen dood het teveel licht muggen de hittegolf en mijn Liefje die in de n8 naast mij komt geslopen en men gezicht vastneemt. Heel vroeg op, om de bus weer naar ergens anders te nemen. Jeuj hier mogen we de tent gratis zetten. Vandaag gaan we kajakken. Een stuk over het meer en dan de kleine waterwegen in. Man zo prachtig, zoveel vogels ook een kaaiman lag op de loer waar we naast moesten. Dat was even spannend. Maar ons mooie sprookje was van korte duur. Het water stond laag en konden dus ni ver in de kleine rivier. Was zo erg. We zijn dan nog naar een ander eilandje gevaren ook heel mooi. Man wat een leven hebben ze hier. Op de terug weg hebben we uit ons pijp mogen komen. Wind op, het leek wel de wilde zee. Terug bij de man die de kajak verhuurd. Bij hem hebben we nog even TV buiten gekeken. Zo grappig. We nemen de bus terug, en gaan nog een wandeling doen. We hebben super lekker gegeten en nog een kaartje gelegd. Ook hebben we een super mooie zonsondergang gezien. We hebben ook nog wat met de kaarten gespeeld. Ik heb voor mijn Liefje iets getekend voor haar verjaardag morgen. Wast ze gaat krijgen,want was ni op tijd te regelen. Nu ga ik me wassen want we hingen onder de modder. Ja op sommige plaatsen zaten we in het drijfzand. En zakte we weg tot aan ons knieën en nog dieper. Slaap lekker!

Eerst iets anders. We zijn een hostel tegen gekomen waar de jongens 1€ meer moeten betalen als de meisjes. Dit omdat de jongens in de douche plassen. Amai wij hebben gelachen. We zijn om 8u opgestaan en dan iets gezocht voor te eten. We gaan vandaag met de fiets rijden. Het is weer bloed heet. We hebben 26km gefietst. We hebben hele mooie plaatsen gezien. Dan hebben we een wandeling gemaakt rond het meer in het eiland tot op de mirador. Daar hadden we een prachtig uitzicht over de vulkanen en het grote meer en het meer op het eiland. Uschi is helemaal vuur rood verbrand, net een kreeft. Echt erg. We zijn ook op een plaats gestopt waar je in het droog seizoen tot 1km in de zee kan lopen over een zandbank. Nu was het tot 150 meter maar. Juni is de tijd wanneer het gaat. Maar in de zee kon je nog heel heel ver verder lopen. Dat was wel tof,en het was een zwart strand. Nog nooit gezien. Dat is door de vulkanen. Als we terug naar huis reden kon niemand nog goed op zijn fiets zitten,onze poepen deden zo pijn ni te dien. En na China is er nog hoop. We hebben een jonge van 24 ontmoet die al meer dan 1 eigen zaak heeft. Hij is nu bezig met plastiek te recycleren hier op het eiland en zal dan erna verder door gaan in heel Nicaragua. Hij heeft nu met coca cola en pepsi  nestle en nog een paar vergaderingen. Hij wil dat ze procenten betalen voor het recycleren van de plastiek. Omdat zij de grootste oorzaak zijn van de vervuiling. Zelfs de grootste vervuiler van plastiek van de hele wereld. Vind dat een hele goede zaak. Want die ontvangen alleen maar geld tot nu toe. Ik ga het ni allemaal opnoemen nu maar je kan ni geloven wat ze allemaal hebben, ook van snacks. Plastiek is echt het grootste probleem van deze tijd. Nu ga ik slapen.

Eerst nemen we een bus naar het midden van het weiland. Hier zou je bij families kunnen slapen op organic farms. Waar je dan kan werken en goedkoop slapen en eten. Maar we komen bij een mega hostel aan. De opbrengst gaat wel naar de families, maar helpen hier gaat ni. Dus hier staan we dan weer. Een tegenvallerr. Dan nemen we de fiets om gaan te zwemmen in een bos waar een rivier door loopt. Het zou natuurlijk zijn. We moeten veel bergop en bergaf. Kei plezant. We moeten 3dolar betalen om binnen te mogen. Dan moeten we nog een stukje door de velden wat heel mooi is. We horen mensen en komen uit op een mega toeristische plaats. Dit is echt wel iets wat ze gemaakt hebben. Zo belachelijk en daar hebben we dan voor betaald en gesteund. Echt erg e. Als we terug keren zien we zo mooie zonsondergangen en stoppen we geregeld met de fiets om vele foto's te trekken. Als we thuis komen is het al donker. We nemen ons eerst een douche en gaan dan eten. Erna spelen we nog met de kaarten. Om 22u gaan we slapen in ons iets wat op een bed trekt. Geen matras maar een soort strand ding dat je op een riete stoel ligt. Man man wa was da. Ni goe voor mijne rug!

Vandaag proberen we wat vroeger op te staan. Maar het maakt geen verschil. We hebben wat bij gebabbeld met Sarah en Henry. Het was weer een leuk weerzien. Dan zijn we naar de post geweest. Dan de bus genomen wat weer een heel gedoe was. Iedereen maar roepen dat zij de juiste bus hadden die rechtstreeks ging. Eindelijk opgestapt de bagage op het dak. Zegt er een man dit is helemaal ni de juiste bus. We waren de straat al op. Wij roepen,en doen de deur achteraan open. We hangen uit de bus en Uschi is er al helemaal uit gesprongen. En loopt er achter. Tot ze stopt en onze bagage terug van de bus gooien. Terug rennen naar de andere bus. Maar die vertrok het eerste uur nog ni. Al een geluk dat de boot ni vertrok op het uur dat ze zeiden. Het was een uurtje varen. We hebben de zon zien ondergaan op het meer. We zijn naar het eiland Omatepe. Het ligt in het 2 de grootste meer van centraal Amerika. Het is echt net of we op de zee zitten. Geen land te zien in sommige richtingen. Het eiland is 40km lang. Ongelofelijk dat in een meer. We vinden snel een slaapplaats maar eten zoeken duurde weer langer. Dan hebben we nog even spelletjes gespeeld op de kamer tot we in slaap vielen.

Jongens wa ne nacht. Eerst springt Julieke in mijne nek om 23u30 dat ze ons filmpje gevonden heeft op internet. Dus ik wakker vangt verschieten. Kon ik nimmer slapen omdat er stomme mensen aan het roepen waren. Dan nog is wakker van de pijn. En om 7 uur terug wakker. Uschi is al ontbijt gaan halen. Zo lief! Dan ben ik ook is naar ons filmpje gaan kijken. Man zo belachelijk, we komen er maar even in we zijn zo op gelucht. We hebben eerst nog uren gebabbelt voor we aan ons ontbijt begonnen. Tegen 11u zijn we eindelijk de pist in. We gaan met een bus naar dorpje Catarina en daar wandelen we dan zo door naar het volgende dorpje Rio Sanjuan Del Orinte. Het zouden allemaal witte huisjes zijn die van een soort witte lavasteen gemaakt zijn. En waar ze overal nog aan pottenbakken doen. Van de witte huisjes schoot niks meer over. Ze vonden het er saai uitzien en dan lijkt het of de mensen te lui zijn om te schilderen. Dus hebben ze alles maar een laagje gegeven. Vond dit wel heel jammer. Het was nog wel gezellig,maar veel verkoop van,van alles wat ook ni met pottenbakken te maken heeft. Het ding waarvoor de mensen komen is wat verdwenen. Alle eigenlijk waren wij de enige toeristen. Enkel op de mirador,waar we een zicht hadden op het meer in de vulkaan waren nog 2 toeristen. Een man wenkte ons binnen. Hij is 86 maar nog heel goed. Ongelofelijk,nog steeds hield hij van de vrouwen. Hij had 2 zonen, 1 ervan kwam even later ook binnen hij was 25. Hij deed aan pottenbakken en wil ons dit gratis leren. Omdat hij fier is op zijn cultuur en zijn kennis wil door geven. Maar vandaag kunnen we ni want de laatste bus is al om 4u30. Dus op een uurtje kan da ni. Hij geeft zijn nummer en wil ons zondag graag terug zien. Maar ja wij weten nog ni wat we het koment uur doen laat staan tegen dan. Dan hebben we nog wat door het dorp gewandeld en een Jezus seremonie mee gevolgd door de straten. De Jezus werd door de straten gedragen. Erna zijn we over het grootste kerkhof van centraal amerika gewandeld. Dit waren dus wel allemaal witte grote graven. Hier liep politie rond die ons op de voet volgde. Omdat hier veel aanrandingen gebeuren en veel beroving is. Dit was wel een grellig zicht. Even wat belangrijks vergeten! JULIEKE heeft haar haar 2 weken geleden gewassen. Het was echt ni meer te doen. Ze heeft het in de 40 dagen volgehouden. Bij het wassen is ze ongelofelijk veel haar verloren,da had ik noch nooit gezien. Ik zou denken dat ze kaal was. Dus u haar ni wassen is echt ni gezond. Al een geluk verdoezelde haar schoonheid de vettige haar. De haar alleen was ni meer aan te zien. Ondertussen heeft ze haar haar al 3X gewassen en nog steeds verliest ze zeer veel haar. Nu blinkt ze en straal ze terug op alle vlakken ! Op de zotte markt van een paar dagen terug, liep een vrouw en die verkochten wiet en cocaïne. Ze riep zo hard en de politie was daar ook e. Ze liep daar met zakken rond of het snoep was. Thuis hebben we Sahara en Henry terug ontmoet en wat bij gebabeld. Was weer gezellig. Overal heb ik pijn dus ga nu slapen.

We zijn zo zenuachtig , Uschi komt vandaag! We maken ons ontbijt en gaan wachten op de straat. We lopen binnen en buiten. We gaan is naar de bushalte. Maar daar vertellen ze ons dat er bussen aankomen op 5 verschillende plaatsen. Dan keren we maar terug en kijken in elke taxi of ze erin zit. Maar niks. We lopen heel de tijd weer binnen en buiten dan onze mail nog is nazien. Even zijn we iets anders aan het doen en daar komt ze dan. We vliegen in elkaars armen het was een super weerzien! Ze had al direct een goei verhaal bij. Uschi haar onderbroeken zijn al gepikt. Zomaar uit haar grote rugzak. Ze hebben er wel een paar laten zitten. Toch vriendelijk e. Eerst praten we uren bij dat het ondertussen al 4u is. Ik verga van de buikpijn en heb wa plat gelegen op het bed. Maar mijn honger krijgt altijd de bovenhand. Dus we gaan samen eten. Onderweg komt er een ventje naar me toe die me een kadotje geeft. Iets wat hij zelf gemaakt heeft. Een groot hartje met een pijl door en een roosje erbij. Da was zo lief,hij moest er enkel een kusje voor hebben. Ik heb hem dan maar wat geld gegeven. Uschi kreeg ook een roosje. Hij wou iets maken voor Julieke ook een roosje maken. Maar ze wou ni. En erna gaan we een kerk bezoeken waar we bovenop kunnen. En zien de zonsondergang. Was een mooi uitzicht. Dan zijn we nog iets gaan drinken. Maar daar moesten we dan weer gaan lopen omdat Uschi bezegeld werd door de vogels. Nu zijn we onze roete aan het bespreken. En ga direct slapen denk ik.

Amper 6u geslapen. Nog steeds veel pijn. Men liefje ligt nog in droomland als ik naar de winkel ga. Loop door de straten opzoek. De winkel was nog gesloten. Opent pas om 8u dus nog 20 min wachten. Er is al veel beweging op het plein en er rond. In de winkel kan ik geen melk vinden. Enkel te grote verpakkingen. Dus ik zoek in nog andere straten,niks. Terug thuis hebben ze me buiten gesloten. Ikke maar roepen toen kwam men liefje me redden. De man van de hostel zei,hier op de hoek kan je melk vinden. Ikke terug op de straat. Niks gevonden weer loop ik 5 blokken rond en terug zonder melk. Ik zeg tegen men Liefje er is hier nergens melk te bespeuren. 1 winkel ja maar daar moesten ze de koeien eerst nog melken. Want das pas over een groei uur. Men Liefje de straat op en amper 5 min later is ze terug met melk. De winkel was eerst nog gesloten. Daarom vond ik die ni. Dit heeft dus 1u30 geduurd e! Voor 1 bus melk! Alle na het eten zijn we op een super leuk terrasje iets gaan drinken. Mega hoge stoelen waar je op moest klimmen. Dan zat je aan een rond tafeltje. Kei gezellig. Was zeker 3a4 meter hoog. Dan hebben we de bus genomen om een frisse duik te gaan nemen in een krater. Als we uitstappen zien we het meer. Het lijkt wel aan de andere kant van de wereld onder ons. Zo ver! We moeten eerst een uur naar beneden wandelen denk. En da op men slippers, ni simpel. Ik zeg tegen men Liefje da water kan ni dieper zijn dan een halve meter. Na jaren wandelen komen we aan helemaal over hit. Moet ik eerst voor men Liefje nog poseren , ze weet haar momenten altijd zo goed uit te kiezen e . Ik wil snorkelen maar ik kan net men hand zien in het water. Dus ik spring achterop bij men Liefje die een band gekocht heeft. Zo dobberen we een heeeeeeele tijd en spelen wat in het water. Als we terug willen ben ik blij dat we ni de berg terug op moeten. Als we op de bus aan het w8en zijn komen er 2 mannen bij me staan. Die dan hun uiterste best beginnen doen met muziek te maken. Hij lied mij ook even proberen op een grote triangel. Maar ik bakte er niks van. Ze bleven maar spelen, en de gitaar zo vals en helemaal versleten. Ik moest nogal lachen. Die dachten echt te versieren e. Kusjes gooien met hun ogen van die rare dingen doen. Die ene zo zat als een patat. De andere was sa-va. Ik vroeg aan Julieke da ze ni bij me kwam zitten. Zei kan goed Spaans en kon dan toch iets zeggen tegen hen. Want die vroegen altijd van alles maar Kanne kik da ni e. Het enige wat ik versdtond was men leeftijd en of we grenkos waren. Wil zeggen of we amerikanen zijn. Een groep jongere dat er wa later aankwamen vroegen aan de mannen. Of we grenkos waren. Nee nee riepe ze. Dan waren ze vriendelijk. Ik was toch blij dat de bus er was na een uur wachten. Maar iedereen stapte ook op. Op de bus zaten nog 2 vervelende die op iedereen zaten te roepen. Die wilde ook drugs verkopen op de bus en riepen hardop wat ze hadden. Ook op ons begonnen ze te roepen. Zijn jullie grenkos of wa duitsers?lalalalala. Het is echt ni normaal. Als je Amerikaans ben en je komt hier reizen dat komt ni goed. Duitsers hebben ze ook ni zo graag. Die komen hier de dikke nek uit hangen en de prijzen naar boven jagen. Man was zo blij thuis te zijn. Dat we van armoede aan de overkant snel iets gaan eten zijn. Ja als het donker word roepen ze echt vaak. Door de dag gebeurt da ook wel maar das toch anders. In het restaurant komt er iemand op me af gestormd. Amerika of europa? Ik zeg eurtopa. Das goed zegt hij en steekt zijn duim op. Wa later komt hij terug voorbij en is die super vriendelijk. Echt das hier ni normaal. Wij hebben tot laat nog samen spelletjes gespeeld.