Om 9u de boot naar Pearl Lagoon. Hier zouden nog oude komunies zitten zoals Muskitos. Daar wandelen we eerst naar toe. We stoppen snel om iets te eten. 2X spaghetti en nog rijst. Na 1 u vragen we hoe lang het nog duurde want ik zag niemand meer in de keuken. Ja de gas is op ik heb eerst een bus moeten gaan kopen. Die moeten ze nog brengen. Een nog 20 min later komt ze aan Uschi vragen of ze ook geen spaghetti kan nemen. Dat was een gedoe amai. Een man houd ons al snel tegen. Hij wil ons alles laten zien. Iemand klimt met zijn blote voeten in een hele hoge palmboom om voor ons een cocosnoot te pakken. Amai da was geweldig om te zien. Zo zonder hulpmiddelen. We gaan eerst naar het huis van zijn mama. Hij vertelde ons dat de hond van zijn grootvader 40 jaar geworden was. Ja ik denk dat de mensen hier geen tijds besef hebben. Hier weten ze ook ni hoe oud hun kinderen zijn. Wat later neemt hij ons mee in zijn kano waar ze een zelf gemaakte zijl op zetten. Dit is van plastiek met 2 houten palen. Dat was geweldig,en nat. Ik moest heel de tijd de boot leeg scheppen. Het leek wel of we op de open zee waren. Dat was ook halvelings. Dan hebben we door de jungle bewandelt tot aan de suikerriet plantage. We hebben wel de wapen gemist,spijtig. Het terugvaren was heel wat moeilijker. We hadden hevige wind op. Als we terug zijn moeten we eten kopen voor zijn gezin. We gaan naar een winkeltje voor coconootbrood dan naar een ander winkeltje vr rijst nog een ander vr bonen en nog een ander VR eieren. Dit gehucht is 1 straatje met een paar andere huisjes erachter aan het water. Ongelofelijk! Ze hebben wel 3 pleintjes waar ze sporten spelen. Basket voetbal en belangrijkste baseboll. Als ze in een bepaalde sport echt super zijn. Krijgen ze een ticket vr naar het buitenland te gaan. Maar het is zo mooi hoe al de mensen hier samen leven. Elke avond spelen ze met zijn allen sporten. Iedereen kent elkaar. Zo mooi om te zien. Maar ook hard de vrouwen werken zo hard ze wassen bijna de hele dag met de hand al de kleren en er tussen moeten ze eten maken en nog gaan werken. De jongens gaan vissen op garnalen. Ze beginnen om 3u in de nacht tot 9u in de morgent. Dit 7 op 7. Ze verdienen tussen de 700 en 4000 Córdoba per dag. 4000 was wel heel erg veel zei hij. 31 Córdoba is 1€. Als we buiten zitten op de avond. Krijg ik nog de hele bijbel te horen.

8U op, we hebben ons overslapen. En ben stijf van de oefeningen. We zoeken ons eerst een andere hostel, die vinden we al heel snel. Zelfde prijs maar o zo leuk en proper en we kunnen ons douchen,geweldig! Als we aan het ontbijten zijn komt er een man bij ons zitten. Hij had een tatoeage van een sluipschutter op zijn arm. Hij lijkt vriendelijk,hij verteld ons in alle glorie wie hij is wanneer we merken dat echt iedereen hem begroet. Ze vroegen of zijn apotheek open was. Hij was dus scherpschutter in Amerika US, hij is spion en een huurmoordenaar. En dit verhaal op de morgen was even slikken. Hij zei vertrouw hier niemand. Maar jullie lopen geen gevaar want jullie passeren maar. Mensen die hier wonen hebben allemaal een eigen wapen ondertussen. Dat is gekomen met de oorlog. Het is een heel historie teveel om te schrijven. Heb het gevoel dat ik nooit meer bij geraak met schrijven. We hebben hem vriendelijk goeie dag gezet en zijn naar het eilandje verderop gevaren. Weer een cultuurschok,hier is het feest opengebarsten. Zoveel bars achter elkaar elke bar andere muziek veel te luid. We zijn dan naar een ander kant bewandelt waar het heel rustig was. We kwamen voorbij een man die in zijn hof zat. Hij had gezien dat ik een cocosnoot had opgeraapt die veel te klein was om op te eten. Hij vroeg of ik een wou uit zijn tuin. We hebben er een anderhalf uur bij gestaan. Hij vertelde ons over de schepen. Er zijn Chinezen die ze hier laten maken omdat het hier goedkoper is. Dan laten ze de mensen van hier erop werken ook goedkoper. Dan doen ze aan zware visvangsten. We dachten het eerste land tegen te komen dat vrij was van Chinezen. NIET DUS! Japan komt hier bruggen bouwen inruil voor ilegaale vis, de haai vinnen. Ze snijden de vinnen af en gooien ze terug en laten ze sterven op de zeebodem. Eet smakelijk voor de mensen die de soep bestellen! De Chinezen varen met 40 boten vooral op garnalen. Alles word zo uitgeput. ZE HALEN HET ONDERSDE UIT DE ZEE! Ze moeten steeds dieper! Het word mij weer echt teveel. Konden mensen maar even door onze ogen kijken.

Ben al heel vroeg op. We hebben met 3 in een klein bed op de planken geslapen. We lopen eerst de winkeltjes weer af om eten te kopen. Na ontbijt wandelen we door de 3 naast elkaar liggende gehuchten. De vrijdag na de heilige week is het hier groot feest en doen de 3 dorpjes allemaal spelletjes samen de hele dag door. Iedereen kijkt er al naar uit. Wat grappig is in elk dorpje praten we met mensen die er wonen. Dan zeggen ze ja in mijn land,allen noemde ze het hun land. Welkom in mijn land. Moest daar echt mee lachen,das dan 200 meter op 200 meter bewoond e erachter ligt nog grond voor hen. Echt schattig. We bezoeken het schooltje. Hier zitten enkel de kleine kleuters. Erna moeten ze naar de andere kant van het schiereiland. 1 mama van de kleinste zit in de deur vr als ze naar buiten loopt ze ni weggaat. De kleine van de juf zit ni op de banken maar hangt rond en tussen haar benen. Zo mooi om te zien. Dat zo bij ons dus echt ni kunnen. Op de terugweg vertellen ze ons over de krokodillen. Ze doden ze enkel voor hun huid,de rest steken ze diep in de grond. Omdat de urine zo giftig is dat als je iets fout doet met het te bereiden dat je er aan kunt sterven. Of stieren die het rouw eten ook. Enkel voor hun huid worden ze gedood. Verschrikkelijk! Dus denk eraan wanneer je de handtassen of schoenen koopt. We gaan nog langs zijn fam om goeie dag te zeggen. Een jonge vant dorp, Rabby gaat met ons mee naar bleufield. Hij heeft een vriend in Ramaki zodat we ook daar kunnen langs gaan. Dat kost normaal 90€ om naar daar te gaan. En dan kunnen ze er nog ni verblijven. Dus we hebben super veel geluk! We zijn dan met zijn allen iets gaan eten zodat we hem ook wat leren kennen. Maar das echt ne rare ze. En die spreekt van dat wild engels,ni te verstaan. We zijn benieuwd!

Om 11u30 zijn we pas uit de kamer. Er is vandaag toch geen boot. Als we gegeten hebben vragen ze ons nog is of we geen zin hebben om mee naar de rivier te gaan zwemmen. Das 20km verder. We maken ons klaar en voor we het weten zitten we achterin de pickup. Eerst stoppen we nog bij 2 winkels en moeten we hier en daar nog mensen ophalen in het dorp. De rit naar daar was heel mooi. Waar we toe komen is zoveel volk. We gaan een stukje wandelen. Jongens hebben ons gezien en volgen ons. Ze willen met ons mee. Maar ik zeg dat ik sterk genoeg ben dat het ni hoeft. Ze moeten lachen. Ze schatten mij en Julieke 15 het word steeds beter. Het was er zeer mooi. Vele mensen komen met hun paard. Dus hun manier van feest vieren is gaan zwemmen en vele ervan drinken dan nog. Het was tof zo met een familie mee gaan. Het was een hele belevenis. Thuis is het weer een hele grote ramp om eten te vinden. Dus maar iets genomen van een vettig kraampje op de straat. Maar het smaakte toch. Een clown kwam ons vergezellen en deed een paar trucjes. 1 heeft hij ons geleerde, da was echt leuk. 

Goed geslapen. We hebben misschien een kleine kans dat de boot toch zou varen. We zijn op verschillende plaatsen gaan vragen. De betaalbare gaat enkel zaterdag pas. De para die ons veel uitleg gaf heeft ons 18 19 en 21 geschat. Nooit gedacht dat ze mij nog onder de 20 zouden schatten. Wat een geweldig gevoel. We hebben nog een hele tijd met de man gepraat. Dus dan gaan we vandaag maar is kijken in de paar winkeltjes die toch open zijn om een bikini voor mij. Maar het is gene vette. We zijn dan een hele gezellige mooie leuke wandeling gaan maken rond, door het dorpje. En s'avonds zitten we naast stom dronken mannen een kaartje te leggen. Vele dronken mensen zelfs 10ers al. Dat de heilige week maar snel om is.

Amai zalig geslapen. Vandaag zouden we naar de lieve vrouw gaan die samen werkt met mol voor mensen te helpen. We zijn goed optijd aan de bus. Toch is ze al vertrokken meer dan 15 min.van te voren. Das hier nog nooit gebeurt. Ho zo typisch we wouden er zo graag naar toe. We hebben uren moeten wachten voor we de bus hadden. Dan maar naar ergensanders. Want de heilige week is hier begonnen,dus overal feest met als gevolg niemand werkt. Er rijden geen bussen meer vanaf morgen. Enkel sommige zelfstandige met een winkeltje werken. Dus we zijn op de avond verder gegaan naar Rama. Daar zitten we in een mega grote hostel. Maar toch lijkt het of we bij een familie thuis komen. Nu zitten we hier dus vast misschien wel tot dinsdag en nu is het woensdag. We hebben nog een verhaald gehoord van een man. Van een man uit zijn dorp die meerdere vrouwen had. Op een dag was hij gaan varen en zijn boot was gekapseisd. Toen kwamen er opeens 4 vrouwen zoeken naar dezelfde man en allen hadden ze een kind op de arm. Al die kinderen zouden van die man zijn. Hij kon het wel niet meer na vertellen. Maar eigenlijk word het hier ook ni aanvaard dat je meerdere vrouwen hebt.

Op de morgen nemen we de boot terug met pijn in ons hart. Het was hier zo goed en ze waren zo vriendelijk. We mogen weer op het dak van de boot gaan zitten. Als we met de boot terug in San Carlos toekomen zien we de homo terug,das 1 van de 2 eigenaars. Hij vraag ons of we zen hond even kunnen bij houden. En wat later is dier vertrokken. Wij hem buiten terug gaan zoeken. Wat later vinden we hem. Maar hij neemt zijn hond ni terug. Hij zegt ga maar wat eten en een koffie drinken,ik kom jullie wel zoeken. Maar na bijna 2u is hij nog nergens te zien. Hier staan we dan met ne dikke puppy. Ik wou die wel meenemen maar dan staan we daar binnen 2 weken aan de grens. Dus ik zeg laten we hem in het boot ticket kamertje achter. Die man kent hem toch en hij moet hier zeker langs. Wij dat uitgelegd tegen de man dan konden we eindelijk vertrekken. We zitten op de bus als ik er aan denk dat ik men water vergeten ben. Ik loop terug de straat op. Een man holt me achterna met een GSM. De homo hij vraagt via de telefoon of we zijn hond toch ni willen bij houden want hij zit bij de politie omdat de bagage van de Duitsers gestolen zijn. Na een heel gesprek zeg ik sorry geen tijd meer de bus vertrekt. Wat had hij gedacht dat we zijn hond gingen houden. Na de bus zoeken we in het rond voor een hostel. We vragen het aan een paar mensen. De ene neemt ons mee met de auto want hij zag dat we moe waren. Zo lief. Al snel is ons probleem van een hostel zoeken het probleem van heel de buurt. Das hier zo geweldig aan de mensen. We hoeven zelf niets meer te doen. Op de avond moeten we gaan douche,het is een grote vuilnis emmer die gevuld staat met water. We maken veel pret en belanden er met ons gat in. Met ons benen uit de emmer en net ons hoofd boven. Zitten we geplooid in ons badje. Als we eruit komen stoppen we al snel met lachen. Een schorpioentje kruipt over de vloer. Ik heb hem van de schrik dood gedaan. Nu nog spijt van. Maar alles gaat dan zo snel door u hoofd. Nadien was het wel weer gezellig in onze kamer.

Vandaag was het relax dag. Das hier ook de juiste plaats voor. Tussen zoveel honden groot en klein, varkens paarden kippen en misschien nog meer. Dus we voelen ons hier super goed! Ook kwamen ze de schildpadjes laten zien. Toen vertelden ze dat ze die hier opeten wanneer ze groot zijn. Dat vonden we al direct heel wa minder. Blijkbaar word dat hier veel gegeten. We hebben een hele mooie wandeling gemaakt langs de rivier. Het eerste deel was over een goeie meter hoge weggetje van hout. Was leuk wandelen. In de namiddag hebben we onze kleren gewassen en zijn we ons gaan verfrissen in de naastliggende rivier. Was kei leuk. Op de avond hebben we kaarten gespeeld en zijn we in de 2 persoon hangmat gaan slapen. Dat hadden we gisteren ook geprobeerd maar toen zijn we moeten gaan lopen. We hadden een stuk van het houten huis afgebroken. En door da lawaai opeens werden de kinderen wakker en begonnen te huilen. Julieke was al weg en ik stond er nog met ons spullen. Op men tippen ben ik weg geslopen. Maar vandaag ging het goed.

We zijn te voet op weg naar het haventje om te vragen of de boot vertrekt zoals ze beloofd hadden. Onderweg is er een mis bezig,het gaat er hevig aan toe. We nemen een kijkje en ze komen ons al binnen halen. Verschillende muziekinstrumenten galmen luid door de zaal,een vrouw die zingt uit volle borst. Iedereen staat recht. Een man neemt het woord en begint zo luid te roepen dat ik echt bang werd. Ik voelde mij in een echte sekte die ons wou opslurpen. Ben naar buiten gegaan zover tot ik het niet meer kon horen. Na een tijdje zijn we dan naar de have verder gegaan. Ze hadden gelogen er is helemaal geen boot. We moeten toch de dure nemen anders zitten we hier nog dagen. De boottocht was heel mooi. Een vrouw die naast ons zat was erg lief. Ze lied haar tas zien ze had er een plastieken flesje inzitten met wijn gevuld. Ze zei dit is goed voor de bloedsomloop, we mochten is proeven. Man da smaakte goed! Als we in Bluefields aankomen zitten we precies weer in een ander land. Zoveel verschillende mensen zwart wit mokka. Een man wandelt met ons mee om naar de hostel te gaan. Ze vertelde ons dat we hier zeker met niemand mochten mee gaan met tattoeages. Maar das moeilijk hier. We vinden een vies hotel. Een piep klein kamertje 3 op3 met een bult in bed geen lakens enkel een blote matras. Echt vieze muren. Al een geluk een heel hoog plafond. We slapen recht tegen over een discotheek we worden bijna uit bed getrild. We maken samen een hoop lol in bed zodat we de muziek helemaal vergeten. Mijn Liefje traint me met allerlei oefeningen. In de nacht worden we meermaals wakker van de geweerschoten.

Mijn Liefje en ik zijn na ons ontbijt samen paard gaan rijden. We zijn naar een school gaan ien die ze aan het bouwen waren. Allemaal houten huisjes. Tieners zouden hier terecht komen en ook kunnen blijven slapen. Met nog een sporthal bij.  Meisjes en jongens appart. Maar nu moesten ze er natuurlijk ook een harde weg naar toe hebben. Dus de 2 straten die door het gebied lopen zijn ze nu in harde weg aan het leggen. Eenerzijds was het wel een mooi ding waar ze ape trots op waren. Maar ik vond het zo erg dat er weer een deel van de natuur werd weggenomen. Overal nemen ze steeds stukjes weg en denken ze o dit is ni zo veel. Maar als je al de stukken aan elkaar plakt is het apnormaal veel en zou je er dagen door kunnen rijden ondoorbroken. Echt schrijnend , kan er echt ni meer tegen. Ook hier is de natuur stilaan aan het verdwijnen. Al de stukken dat bossen waren komen nu al met stukken tegen elkaar waar af en toe een huis staat en ze blijven maar bij zetten in het groen. Op de terugweg hebben we samen nog is hard met het paard gelopen, super zalig ! Wat een vrij gevoel. We hebben nog chocolade gemaakt, was kei leuk om te doen. Dan zijn we naar de baseball geweest. Een hele wandeling door de bloed kokende hitte het is echt apnormaal warm. Nergens schaduw het was om neer te vallen. Ik was super blij nog eens een match te zien. Iedereen kwam met zijn  paard naar de wedstrijden kijken. Super gezellig. Het waren 5 ploegen tegen elkaar. Maar ze waren echt ni goed. Deze sport leefd hier het meest. En tussen de wedstrijden komen dan kinderen oefenen. Julieke en Uschi waren tegen mij aan het zeggen dat ik ook mee moest doen. En een vrouw zij dan, ja doe maar hier speeld ook 1 vrouw. Na een tijd treuzelen stond ik ook op het veld met knikkende knieen. Iedereen bekeek mij. Ik had geen enkele strike  gemist. Ze waren allemaal echt onder de indruk. Ze kwamen me zelfs feliciteren en gingen tewerk over mijn goede houding. Daar was ik wel blij mee. Dan hebben we nog even gekeken naar de volgende wedstrijd en zijn we terug vertrokken richting het dorpje. Daar hebben we iets gedronken en zijn de kinderen met ons komen praten, gezellig was da. Als het wat koeler was zijn we verder naar huis getrokken. En heb onderweg een hoevijzer gevonden. Dat brengt geluk zeggen ze. Thuis als we aan het eten zijn komt er een man op me af . Hij had me ook zien spelen en hij was zo onder de indruk dat ik hem 2X een  hand moest geven. Was echt tof. Na een gezellige avond gaan we de tent nog eens proberen. Maar dat was van korte duur. Veel te warm in de tent en als we ze open deden kwamen de muggen en de mieren binnen. Dus zijn we weer naar een hangmat gevlucht. Een kleine waar we met 2 in geslapen hebben. En we moesten zo stil blijven liggen anders vlielen we eruit. Maar we hebben de korte nacht goed doorgebracht.

Op de morgent geeft de vriendelijke vrouw ons 3 bananen en ne mango. We zijn niet tijdig klaar dus de vrouw laat de bus langs de hostel passeren en houd 3 plaatsen vrij. Da was super lief van haar. Na de bus verdwijnt ze. Maar we gaan ze terug zien in een ander dorpje. Daar gaat ze ons nog rondlijden. Waar ze samen werkt met mensen vanuit Mol. We nemen een boot naar , in Rio San Ghuan. Het is mooi onderweg. Ik ben met men Liefje op het dek gaan zitten gezellig wij 2. Als we bij de hostel zijn gekomen krijgen we een rondleiding op hun Choco plantage. Was super intresant. De planten moeten 1X per dag in de schaduw staan. dus overal staat een boom. Als de planten ziek zijn genezen ze die met look en appelsien. Met de vrucht kunnen ze meerdere dingen doen. Eerst moeten ze deze openen maar heel voorzichtig. Je kan het binnenste op eten tot op de choco pit. Het ziet wit en is zeer lekker,smaakt als mangosteen. Dan de pel rond de pit maken ze thee mee. En de pit zelf word gedroogd en dan 3X door een draaimolen plat gedaan. man da was zooooooooooooooooooooooo Goed! In Belgie weten ze dan toch ni hoe ze chocolade moeten maken ze. Heb er nu weeral zin in. We hebben nog cocosnoten van de boom gaan trekken. Alles is hier zo vers en nooit met iets bespoten. Zoiet da proeft ge toch. Ze zijn hier zo vriendelijk ni te doen. 1van de 2 eigenaars is vandaag jarig. we zitten ineens op een familie dorpsfeest. Gratis een drankje van rum en cocosnoot. Ni slecht. Is er ne kerel die dezelfde intresse heeft als mij van sport en muziek. Da was super grappig. Als we willen gaan slapen moeten we eerst inbreken in een kabanja. Ze hadden de deur op slot gedaan en niemand wist waar die was gebleven. Ze waren allemaal te zat. Maar dat ging nog vlot bij mij. Als we in de tent kruipen voelen we opeens beten langs alle kanten. De tent zit vol mieren ni normaal. Heel de tent leeg gemaakt en terug naar de zatte kerel en gevraagd of we een kabanja mogen huren. wat een gedoe is da geweest die avond amai. Maar het was wel leuk. om 12u zijn we onder de wol gekropen.

Oei Uschi , haar oog zit volledig dicht. Ook hier had een insekt gebeten. Het is nog veel erger geworden. Dus we gaan eerst naar een soort dokter dat eigenlijk geen dokter is. Het is maar een dorpje van 4 straten groot. Wel super gezellig, echt terug in de tijd met paard en kar. Centro de caloet das waar we met Uschi naar toe gingen. Een gangetje met hier en daar een kamer. Met zijn allen gingen we binnen. Een oude eerstehulpdoos hing tegen de muur. We keken recht op de straat. Al een geluk dat we geweest waren, want het was zo erg dat als ze geen medikatie kreeg haar gezicht mischien in chock kon geraken. Na 3 dagen zou het moeten weg zijn. Erna zijn we in een huisje van iemand terecht gekomen via ne para die ons er naar toe bracht. We vragen of ze met ons naar de 3 rivieren die hier door de jungle lopen kunnen varen. Maar we hebben maar 1 van de 3 rivieren gezien. Het was wel mooi. Ook heeft hij langs nog andere kleine eilandjes gevaren. Eens terug gaan we eten en valt alle electriciteid uit en zitten ook zonder water. Er werd door het hele dorp geroepen. Zalig. Toen kwamen alle kaarsen boven, zo gezellig. Een vrouw in onze hostel is super lief en begint te vertellen wat ze allemaal doet. Opeens komen we te weten dat zij werk waar wij naar toe wouden gaan. Julieke haar vriendin die ook Julie noemt haar grootmoeder heeft hier in Nicaragua iets opgericht wat goed is voor vele vrouwen en kinderen. Het juiste verhaal daarvan volgt als we er geweest zijn.Maar wat is de wereld toch klein. Hier zijn ze belgie en de vrouw Elly zeer dankbaar. Spijtig is ze vorig jaar overleden. Men tijd is om, zit in internet kafe wifi kennen ze nog ni.

Lieve ouders ik kan jullie niet sturen dus proberen jullie is eerst te sturen naar mij. Kan zijn dat we wel weer een week zonder internet zitten.

Mijn liefje is vandaag 28 geworden! Heb deze morgen een liedje gezongen in de tent. En na ons ontbijt heb ik mijn tegoedbon voor een ballonvaart gegeven. Is super moeilijk te vinden,en als je het vind staat er geen nummer bij. Dus misschien Nicaragua anders ist in Costa Rica. Vind wel heel erg dat het vandaag ni lukte. Het was een veel te warme luie dag vandaag. Om half 2 zijn we pas uit onze hostel vertrokken. Ja 3 vrouwen bij elkaar da kan soms wa duren. We zijn naar het meer gaan zwemmen. Men Liefje en ik hebben elkaar zat gedraaid in het water. We hadden dolle pret. Ons Uschi bleef op haar hoede voor de boefjes. We hebben met zijn alle wat gedobbert in het water dat veel te warm was en nooit dieper werd dan ons knieën. Het was vandaag een echte babbel dag. Nu gaan we kaarten en straks slaap ik in de hangmat want mijn rug doet teveel pijn voor de tent. Deze morgen heeft een meisje bij mij reiki op mijn rug gedaan. Even dacht ik fat het beter was. Maar na het demonstreren van handstand en rat slag op het strand heb ik mijn rug weer hard bezeert. Hopelijk morgen beter.

Had net mijn heel verhaal geschreven en alles is opeens gewist als ik het wou posten. Echt ..... ! Nu is hert ni meer met zoveel passie want ben dood moe. Bijna ni geslapen dood het teveel licht muggen de hittegolf en mijn Liefje die in de n8 naast mij komt geslopen en men gezicht vastneemt. Heel vroeg op, om de bus weer naar ergens anders te nemen. Jeuj hier mogen we de tent gratis zetten. Vandaag gaan we kajakken. Een stuk over het meer en dan de kleine waterwegen in. Man zo prachtig, zoveel vogels ook een kaaiman lag op de loer waar we naast moesten. Dat was even spannend. Maar ons mooie sprookje was van korte duur. Het water stond laag en konden dus ni ver in de kleine rivier. Was zo erg. We zijn dan nog naar een ander eilandje gevaren ook heel mooi. Man wat een leven hebben ze hier. Op de terug weg hebben we uit ons pijp mogen komen. Wind op, het leek wel de wilde zee. Terug bij de man die de kajak verhuurd. Bij hem hebben we nog even TV buiten gekeken. Zo grappig. We nemen de bus terug, en gaan nog een wandeling doen. We hebben super lekker gegeten en nog een kaartje gelegd. Ook hebben we een super mooie zonsondergang gezien. We hebben ook nog wat met de kaarten gespeeld. Ik heb voor mijn Liefje iets getekend voor haar verjaardag morgen. Wast ze gaat krijgen,want was ni op tijd te regelen. Nu ga ik me wassen want we hingen onder de modder. Ja op sommige plaatsen zaten we in het drijfzand. En zakte we weg tot aan ons knieën en nog dieper. Slaap lekker!

Eerst iets anders. We zijn een hostel tegen gekomen waar de jongens 1€ meer moeten betalen als de meisjes. Dit omdat de jongens in de douche plassen. Amai wij hebben gelachen. We zijn om 8u opgestaan en dan iets gezocht voor te eten. We gaan vandaag met de fiets rijden. Het is weer bloed heet. We hebben 26km gefietst. We hebben hele mooie plaatsen gezien. Dan hebben we een wandeling gemaakt rond het meer in het eiland tot op de mirador. Daar hadden we een prachtig uitzicht over de vulkanen en het grote meer en het meer op het eiland. Uschi is helemaal vuur rood verbrand, net een kreeft. Echt erg. We zijn ook op een plaats gestopt waar je in het droog seizoen tot 1km in de zee kan lopen over een zandbank. Nu was het tot 150 meter maar. Juni is de tijd wanneer het gaat. Maar in de zee kon je nog heel heel ver verder lopen. Dat was wel tof,en het was een zwart strand. Nog nooit gezien. Dat is door de vulkanen. Als we terug naar huis reden kon niemand nog goed op zijn fiets zitten,onze poepen deden zo pijn ni te dien. En na China is er nog hoop. We hebben een jonge van 24 ontmoet die al meer dan 1 eigen zaak heeft. Hij is nu bezig met plastiek te recycleren hier op het eiland en zal dan erna verder door gaan in heel Nicaragua. Hij heeft nu met coca cola en pepsi  nestle en nog een paar vergaderingen. Hij wil dat ze procenten betalen voor het recycleren van de plastiek. Omdat zij de grootste oorzaak zijn van de vervuiling. Zelfs de grootste vervuiler van plastiek van de hele wereld. Vind dat een hele goede zaak. Want die ontvangen alleen maar geld tot nu toe. Ik ga het ni allemaal opnoemen nu maar je kan ni geloven wat ze allemaal hebben, ook van snacks. Plastiek is echt het grootste probleem van deze tijd. Nu ga ik slapen.

Eerst nemen we een bus naar het midden van het weiland. Hier zou je bij families kunnen slapen op organic farms. Waar je dan kan werken en goedkoop slapen en eten. Maar we komen bij een mega hostel aan. De opbrengst gaat wel naar de families, maar helpen hier gaat ni. Dus hier staan we dan weer. Een tegenvallerr. Dan nemen we de fiets om gaan te zwemmen in een bos waar een rivier door loopt. Het zou natuurlijk zijn. We moeten veel bergop en bergaf. Kei plezant. We moeten 3dolar betalen om binnen te mogen. Dan moeten we nog een stukje door de velden wat heel mooi is. We horen mensen en komen uit op een mega toeristische plaats. Dit is echt wel iets wat ze gemaakt hebben. Zo belachelijk en daar hebben we dan voor betaald en gesteund. Echt erg e. Als we terug keren zien we zo mooie zonsondergangen en stoppen we geregeld met de fiets om vele foto's te trekken. Als we thuis komen is het al donker. We nemen ons eerst een douche en gaan dan eten. Erna spelen we nog met de kaarten. Om 22u gaan we slapen in ons iets wat op een bed trekt. Geen matras maar een soort strand ding dat je op een riete stoel ligt. Man man wa was da. Ni goe voor mijne rug!

Vandaag proberen we wat vroeger op te staan. Maar het maakt geen verschil. We hebben wat bij gebabbeld met Sarah en Henry. Het was weer een leuk weerzien. Dan zijn we naar de post geweest. Dan de bus genomen wat weer een heel gedoe was. Iedereen maar roepen dat zij de juiste bus hadden die rechtstreeks ging. Eindelijk opgestapt de bagage op het dak. Zegt er een man dit is helemaal ni de juiste bus. We waren de straat al op. Wij roepen,en doen de deur achteraan open. We hangen uit de bus en Uschi is er al helemaal uit gesprongen. En loopt er achter. Tot ze stopt en onze bagage terug van de bus gooien. Terug rennen naar de andere bus. Maar die vertrok het eerste uur nog ni. Al een geluk dat de boot ni vertrok op het uur dat ze zeiden. Het was een uurtje varen. We hebben de zon zien ondergaan op het meer. We zijn naar het eiland Omatepe. Het ligt in het 2 de grootste meer van centraal Amerika. Het is echt net of we op de zee zitten. Geen land te zien in sommige richtingen. Het eiland is 40km lang. Ongelofelijk dat in een meer. We vinden snel een slaapplaats maar eten zoeken duurde weer langer. Dan hebben we nog even spelletjes gespeeld op de kamer tot we in slaap vielen.

Jongens wa ne nacht. Eerst springt Julieke in mijne nek om 23u30 dat ze ons filmpje gevonden heeft op internet. Dus ik wakker vangt verschieten. Kon ik nimmer slapen omdat er stomme mensen aan het roepen waren. Dan nog is wakker van de pijn. En om 7 uur terug wakker. Uschi is al ontbijt gaan halen. Zo lief! Dan ben ik ook is naar ons filmpje gaan kijken. Man zo belachelijk, we komen er maar even in we zijn zo op gelucht. We hebben eerst nog uren gebabbelt voor we aan ons ontbijt begonnen. Tegen 11u zijn we eindelijk de pist in. We gaan met een bus naar dorpje Catarina en daar wandelen we dan zo door naar het volgende dorpje Rio Sanjuan Del Orinte. Het zouden allemaal witte huisjes zijn die van een soort witte lavasteen gemaakt zijn. En waar ze overal nog aan pottenbakken doen. Van de witte huisjes schoot niks meer over. Ze vonden het er saai uitzien en dan lijkt het of de mensen te lui zijn om te schilderen. Dus hebben ze alles maar een laagje gegeven. Vond dit wel heel jammer. Het was nog wel gezellig,maar veel verkoop van,van alles wat ook ni met pottenbakken te maken heeft. Het ding waarvoor de mensen komen is wat verdwenen. Alle eigenlijk waren wij de enige toeristen. Enkel op de mirador,waar we een zicht hadden op het meer in de vulkaan waren nog 2 toeristen. Een man wenkte ons binnen. Hij is 86 maar nog heel goed. Ongelofelijk,nog steeds hield hij van de vrouwen. Hij had 2 zonen, 1 ervan kwam even later ook binnen hij was 25. Hij deed aan pottenbakken en wil ons dit gratis leren. Omdat hij fier is op zijn cultuur en zijn kennis wil door geven. Maar vandaag kunnen we ni want de laatste bus is al om 4u30. Dus op een uurtje kan da ni. Hij geeft zijn nummer en wil ons zondag graag terug zien. Maar ja wij weten nog ni wat we het koment uur doen laat staan tegen dan. Dan hebben we nog wat door het dorp gewandeld en een Jezus seremonie mee gevolgd door de straten. De Jezus werd door de straten gedragen. Erna zijn we over het grootste kerkhof van centraal amerika gewandeld. Dit waren dus wel allemaal witte grote graven. Hier liep politie rond die ons op de voet volgde. Omdat hier veel aanrandingen gebeuren en veel beroving is. Dit was wel een grellig zicht. Even wat belangrijks vergeten! JULIEKE heeft haar haar 2 weken geleden gewassen. Het was echt ni meer te doen. Ze heeft het in de 40 dagen volgehouden. Bij het wassen is ze ongelofelijk veel haar verloren,da had ik noch nooit gezien. Ik zou denken dat ze kaal was. Dus u haar ni wassen is echt ni gezond. Al een geluk verdoezelde haar schoonheid de vettige haar. De haar alleen was ni meer aan te zien. Ondertussen heeft ze haar haar al 3X gewassen en nog steeds verliest ze zeer veel haar. Nu blinkt ze en straal ze terug op alle vlakken ! Op de zotte markt van een paar dagen terug, liep een vrouw en die verkochten wiet en cocaïne. Ze riep zo hard en de politie was daar ook e. Ze liep daar met zakken rond of het snoep was. Thuis hebben we Sahara en Henry terug ontmoet en wat bij gebabeld. Was weer gezellig. Overal heb ik pijn dus ga nu slapen.

We zijn zo zenuachtig , Uschi komt vandaag! We maken ons ontbijt en gaan wachten op de straat. We lopen binnen en buiten. We gaan is naar de bushalte. Maar daar vertellen ze ons dat er bussen aankomen op 5 verschillende plaatsen. Dan keren we maar terug en kijken in elke taxi of ze erin zit. Maar niks. We lopen heel de tijd weer binnen en buiten dan onze mail nog is nazien. Even zijn we iets anders aan het doen en daar komt ze dan. We vliegen in elkaars armen het was een super weerzien! Ze had al direct een goei verhaal bij. Uschi haar onderbroeken zijn al gepikt. Zomaar uit haar grote rugzak. Ze hebben er wel een paar laten zitten. Toch vriendelijk e. Eerst praten we uren bij dat het ondertussen al 4u is. Ik verga van de buikpijn en heb wa plat gelegen op het bed. Maar mijn honger krijgt altijd de bovenhand. Dus we gaan samen eten. Onderweg komt er een ventje naar me toe die me een kadotje geeft. Iets wat hij zelf gemaakt heeft. Een groot hartje met een pijl door en een roosje erbij. Da was zo lief,hij moest er enkel een kusje voor hebben. Ik heb hem dan maar wat geld gegeven. Uschi kreeg ook een roosje. Hij wou iets maken voor Julieke ook een roosje maken. Maar ze wou ni. En erna gaan we een kerk bezoeken waar we bovenop kunnen. En zien de zonsondergang. Was een mooi uitzicht. Dan zijn we nog iets gaan drinken. Maar daar moesten we dan weer gaan lopen omdat Uschi bezegeld werd door de vogels. Nu zijn we onze roete aan het bespreken. En ga direct slapen denk ik.