Dag 294-1mei2013
Keivroeg opstaan 4u snachts, maar zo lekker geslapen, zelfs de mieren die krioelde in ons bed hebben we niet gevoeld. Al ons brood was wel zwart van de mieren, maarja die blazen we er gewoon af. Gisteren in onze douche zat er een schorpioen en bij de andere een tarantula, dit is heel gewoon geworden voor ons. Het is pikkedonker, maar we moeten nu vertrekken, weer voor dat de rivier te hoog komt te staan. Wel keileuk zo in de donker in de jungle wandelen! Het was soms wel eng, want soms ritselden de bosjes naast ons en konden niet zien wat het was. Voor we vertrokken hing er ook een aanwijzing voor wat je moest doen als er een poema je aanvalt. Maar twas wel heel spannend. Als we bij de rivier aankomen, zijn we net op tijd, want de grote golven komen al snel en hard aangestroomd. Dan is het al snel licht en kunnen we rustig verder wandelen tot bijnahalfweg daar zitten we vast. Hier moeten we 2uur wachten tot het weer laagtij is om verder te kunnen. We doen hier een siesta! Mijn liefje slaap lekker in mijn armen op de rots. Om 9uur gaan we verder omdat we het wachten beu zijn. Hierdoor moeten we wel over wat rotsen klimmen langs het water, maar dat lukt aardig. Hebben weer veel dieren gezien. Mijn liefje heeft een jaguarundi gezien die over de weg liep. Hij was banger dan ons. Voor de rest dezelfde dieren als gisteren gezien. Andere hadden nog miereneters gezien, die hebben we jammer genoeg gemist! Het was hier ongelooflijk prachtig! De wandeling terug duurde veel langer, omdat we meer genoten hebben van alles. Bij het rangerstation ontmoeten we een meisje die palmolie aant maken was. Voor een 4literbusje palmolie, had je 42 kokosnoten nodig en deze hoop werk werd verkocht voor 30/40 dollar! Ze werden allemaal met de hand geraspt! Als we terug willen vertrekken voelen we de blaren op onze voeten en das een ramp, want we moeten weer 3km over het strand. We liepen als twee oude dames over het strand. Juist op het einde toen we terugreden begon het te regenen, wat een geluk. De truck reed als een gek terug, we vlogen tegen het plafond! Dan door de regen nog iets gaan eten en in ons bed geploft na een frisse douche!
Dag 293-30april2013
Het was weer vroeg, 5u opgestaan voor de bus naar Corcovado national park. We werden op een koeientruck geladen met nog andere bezoekers. 2uren gereden op ne boemelweg! Aangekomen bij het eerste rangerstation, zeiden ze dat we 3,5km moesten wandelen over het strand naar het tweede rangerstation waar de trail begon. Was een zware wandeling door de mulle zand, maar zagen al meteen een hele hoop macaws. Dat gaf ons een fantastisch gevoel om ze zo gelukkig in het wild te zien. Echt wauw! Aangekomen en daar aan onze treck van 16km begonnen! Km's lange ongerepte verlaten beaches, zo mooi. De weg liep naast de beach via een weggetje door de jungle. De wegen waren geweldig mooi en helemaal niet aangelegd, twas soms zoeken. We waren muisstil om meer kans te hebben op dieren, want die kon je altijd en overal tegenkomen omdat ze hier woonden. Er waren mega vette bomen met mega lange wortels die boven de grond krioelden, was heel magisch en mysterieus! Hadden geen gids genomen , maar hebben toch zelf veel dieren gezien. We hebben een racoon, slang, zwartefluogroene kikker, spidermonkeys, white face monkeys, tapir, macaws en andere mooie vogels gezien. De wandeling was een race tegen de tijd, beter gezegd tegen de natuur. Je moest een paar rivieren oversteken, alleen de laatste moest je halen voor hoogtij, anders kon je wel eens te maken krijgen met bullsharks en krokodillen. Ze komen dan eten als de rivier hoog staat. We stonden al in de rivier met zenuwen, want hij was al redelijk hoog, maar toen riep een man aan de overkant dat we aan de zeekant moesten oversteken. Hier lag nog een laatste stukje strand dat veiliger was. Hier was het al te gevaarlijk voor krokodillen. Dus op weg naar de zeekant, staat er tapir op ons pad, hij wandelde samen met ons de rivier in, keileuk. Wat een lief beest, totdat hij kakte in onze stroomrichting. Dat doet hij ter zelfbescherming, om zijn geur niet achter te laten op het land. Vanaf hier was het nog een uurtje. Dan arriveren we bij de rangerstation. Daar hebben we gehoord van 2japanners die vandaag dezelfde trail hebben gedaan dat ze een poema hebben gezien. Wat een gelukzakken, hij lag gewoon op de trail te rusten. Ook een klein meisje zat in de rivier te zwemmen waar we moesten oversteken, vlak naast een krokodil. De familie van het meisje was keitof. Ze zijn al 5jaar onderweg met een zeilboot. Ze hadden de geweldigste verhalen bij, ongelooflijk veel avontuur beleefd. Mijn liefje en ik waren nog niet moe, dus besloten er nog een trail bij te doen. De trail liep rond de jungle van de rangerstation naar de beach. Ook heel mooi. Hier nog vele dieren gezien, waarvan we de naam niet weten. Ik heb nog iets zien bewegen, iets zwart , maar weet niet zeker wat het was. Hebben ons bed gemaakt hier, een vies matrasje met een muskietennet. Onze eiersla was slecht geworden na een hele dag zon, maar daar moesten we het mee doen, want das het enige dat we hadden. En nu als een blok in slaap vallen.
Dag 292-29 april2013
Geen oog heb ik dicht gedaan in de hangmat. Heel de nacht heeft het geregent. Om 4u zijn we opgestaan,en het stopte ook opeens met regenen. Gelukkig want we moeten ver wandelen naar de bus. Als we zitten te wachten komt er een echte STORM op ons afgelopen. Zo wild en helemaal het noorden kwijt. Een boxer, alleen het was een hij en minder grof en geen wit aan zijn borst. Maar als ik in zijn ogen keek, was het net STORM! Ik was zo blij, we hebben hem direct eten gegeven. Hij at ons heel zakje hondenbrokken op en een deel van het tweede. En nog had hij niet genoeg. Als ik hem knuffelde of wou spelen met hem was hij echt 2 druppels STORM van karakter en dan die oogjes. Ik was zo verkocht. Wou die echt meenemen! Mijn hart brak als ik hem achterliet. Ik heb wel een papier onder de deur geschoven van het huis waar de hond leeft, waar mijn liefje had opgeschreven, geef u hond eten AUB! We trekken dan van Uvita naar Puerto Jimenez. Als we na uren toekomen komt er een visser naar ons toe gereden. Hij brengt ons naar zijn hostel. Super gezellig en tof, afgelegen in de bossen heeft keuken, terras in zijn tuin. We zijn hier met zijn 4. De 4 meisjes, samen gaan we morgen op 2 daagse trek zonder gids. Dat was te duur. In het Corcovado park. National geographic, discovery channel and bbc komen hier veel filmen. Omdat het hier prachtig is en heel veel willd zit. Ocelots poemas, jaguars, tapirs en vele andere dieren. Vorige keer waren er mensen en die hadden een baby poema gezien en die wilde er een foto van maken. Maar toen was de mama daar. Als een pijl schoten ze in een boom en begonnen met vanalles naar de poema te gooien, zodat die niet in de boom zou klimmen. Daar hebben ze dan 1u30 ingezeten. Grellig. Vandaag hebben we al vele papagaaien gezien en verschillende hele grote rode papagaaien. Das zo geweldig om te zien. De man van onze prive hostel weet echt super veel over planten. Hij heeft ook alles in en rond zijn huis staan. Papagaaien kunnen 100 jaar worden en blijven bij hun partner voor altijd. Als de ene sterft, sterft de ander van verdriet. Zo triest maar mooi tegelijk. Hij vertelde ook dat als je gebeten bent door muggen, je een blad van de vrouwentongen afdoet en het sap erover wrijft het ophoud met jeuken. En het klopt, heb het al uitgeprobeerd. Ook welke planten we kunnen eten, welke bladeren, welke bloemen, en van welke bloem je high kunt worden en wat de muggen en andere insecten weghoud. Als je in de jungle of op een strand gehydrateerd word kun je ook gewoon cocossap rechtstreeks in u bloed laten lopen, volgens een duitse dokter, omdat dat zo puur is. Hij heeft ons weer zoveel bijgeleerd. Nog veel meer dan ik nu heb opgenoemt. Na de wandeling door zijn hof met zijn 2 honden,wat ook nog is leuke boxers zijn . Gaan we onze tickets boeken en eten kopen voor 2 dagen. En dan zijn we klaar voor het gekke plan van morgen.
Dag 292-29 april2013
Geen oog heb ik dicht gedaan in de hangmat. Heel de nacht heeft het geregent. Om 4u zijn we opgestaan,en het stopte ook opeens met regenen. Gelukkig want we moeten ver wandelen naar de bus. Als we zitten te wachten komt er een echte STORM op ons afgelopen. Zo wild en helemaal het noorden kwijt. Een boxer, alleen het was een hij en minder grof en geen wit aan zijn borst. Maar als ik in zijn ogen keek, was het net STORM! Ik was zo blij, we hebben hem direct eten gegeven. Hij at ons heel zakje hondenbrokken op en een deel van het tweede. En nog had hij niet genoeg. Als ik hem knuffelde of wou spelen met hem was hij echt 2 druppels STORM van karakter en dan die oogjes. Ik was zo verkocht. Wou die echt meenemen! Mijn hart brak als ik hem achterliet. Ik heb wel een papier onder de deur geschoven van het huis waar de hond leeft, waar mijn liefje had opgeschreven, geef u hond eten AUB! We trekken dan van Uvita naar Puerto Jimenez. Als we na uren toekomen komt er een visser naar ons toe gereden. Hij brengt ons naar zijn hostel. Super gezellig en tof, afgelegen in de bossen heeft keuken, terras in zijn tuin. We zijn hier met zijn 4. De 4 meisjes, samen gaan we morgen op 2 daagse trek zonder gids. Dat was te duur. In het Corcovado park. National geographic, discovery channel and bbc komen hier veel filmen. Omdat het hier prachtig is en heel veel willd zit. Ocelots poemas, jaguars, tapirs en vele andere dieren. Vorige keer waren er mensen en die hadden een baby poema gezien en die wilde er een foto van maken. Maar toen was de mama daar. Als een pijl schoten ze in een boom en begonnen met vanalles naar de poema te gooien, zodat die niet in de boom zou klimmen. Daar hebben ze dan 1u30 ingezeten. Grellig. Vandaag hebben we al vele papagaaien gezien en verschillende hele grote rode papagaaien. Das zo geweldig om te zien. De man van onze prive hostel weet echt super veel over planten. Hij heeft ook alles in en rond zijn huis staan. Papagaaien kunnen 100 jaar worden en blijven bij hun partner voor altijd. Als de ene sterft, sterft de ander van verdriet. Zo triest maar mooi tegelijk. Hij vertelde ook dat als je gebeten bent door muggen, je een blad van de vrouwentongen afdoet en het sap erover wrijft het ophoud met jeuken. En het klopt, heb het al uitgeprobeerd. Ook welke planten we kunnen eten, welke bladeren, welke bloemen, en van welke bloem je high kunt worden en wat de muggen en andere insecten weghoud. Als je in de jungle of op een strand gehydrateerd word kun je ook gewoon cocossap rechtstreeks in u bloed laten lopen, volgens een duitse dokter, omdat dat zo puur is. Hij heeft ons weer zoveel bijgeleerd. Nog veel meer dan ik nu heb opgenoemt. Na de wandeling door zijn hof met zijn 2 honden,wat ook nog is leuke boxers zijn . Gaan we onze tickets boeken en eten kopen voor 2 dagen. En dan zijn we klaar voor het gekke plan van morgen.
VERVOLG OP DAG 291
Ja het is zo mooi dat we echt terug moeten voor de kamera. We moeten ons spoeien anders gaan we het dicht gaan van de zee missen. Als we de kamera bebben en terug gaan zijn er al veel mensen en is de magie in de bergen al weggetrokken. Maar de zee zien dichtgaan ging veel sneller dan ik dacht. Echt heel snel! Het was geweldig om te zien, en dan hoe de golven van de 2 kanten tegen elkaar opbotste. Maar toch blij nu we een herinering hebben. We hebben ons goed geamuzeert en meer dan genoeg kilometers gedaan. Thuis gaan we weer eerst naar de winkel en maken eiersalade meer dan 9 maanden geleden. Amai da smaakte! Hier in Costa Rica leven 3 soort groepen van mensen op 1 de Afro Carribean op 2 de jawel , Chinezen en op 3 Costaricanen. Is dat weer ni om te janken! Heel de wereld palmen ze in! Gisteren hebben we tot laat spelletjes gespeelt vandaag zal het minder laat worden want moeten om 3u40 op. Veel te vroeg! Het zal weer een slechte nacht worden in de hangmat, de regen is terug ole ole!
Dag 291-28april2013
Het is dus een hangmat geworden onder een hutje. Korte nacht bijna altijd geregent teveel straatlicht en teveel muggen. Maar na uren wakker liggen heb ik de slaap kunnen vatten. Een hangmat kan zo leuk zijn maar ni in deze omstandigheden. Om 6u30 liep ik al rond, wat later heb ik eten gemaakt. Om 8u ben ik mijn Liefje gaan roepen voor naar het strand te gaan. Ze verklaarde mij gek want het regent. Maar ik wou supper graag gaan zwemmen en de walvisstaart zien. We nemen onze kamera ni mee omdat het dus regent. We trekken naar het bekende walvisstaartstrand dat noemt Marino Ballena. Het strant lijkt op een staart van een walvis maar is enkel te zien wanneer het eb is. Het is 45 min wandelen. Halfweg stopt het met regenen maar ik wil ni terug voor de kamera. We zijn zo goed als alleen op een gezin na. De optrekkende regen tussen de bergen is zo prachtig! Het lijkt of we in een sprookje zitten! Als we de staart ariveren zijn we zo triest dat we geen foto's kunnen maken. Het is zo geweldig mooi, echt ongelofelijk! Je staat tussen 2 zeeèn op een hoge zandbank.
Dag 290-27april2013
We trekken weer verder naar Uvita. We komen in een leuke hostel terecht waar ze zo wat alles verhuren of je mag lenen zoals fietsen, surfboarden groot en klein, rugzakken, schoenen enzo...... Ze spelen vandaag softball. Ik ga natuurlijk mee spelen. Mijn Liefje gaat naar het strand. Het zijn bijna allemaal oude garden en kinderen. Het was super leuk! Zo plezant dat ik nog is een balletje kon gooien. De mannen konden er ook wat van. Maar het was zo ontzettend warm ni te doen. Kinderen hielden het ni uit op het veld en gingen naar huis. We bebben 1 game gespeeld. Ons team stond altijd voor,tot de laatste ining. Toen is het 10 - 9 geworden voor hen. Maar het spel was ni echt eerlijk,ma ja. Als ik terug naar huis ga, ga ik direct mijn grote liefde zoeken op het strand. Zij was ook net opweg naar huis. Ik herkende ze al van zo ver, zo een schoonheid valt mij meteen op. Ben ze goed in haar armen gevlogen en heb ze ne dikke knuffel gegeven. We zijn dan naar de winkel gegaan en hebben samen lekker gekookt. Nog is spaghetti met smaak. We wilde in de hangmat slapen de rest is ni te betalen. En nu begint het te stortregenen. En nergens is er een droog plaatsje, dat belooft. En in de regen de tent opstellen das echt ni leuk!
Dag 289-26april2013
We geraken ons bed ni uit,de wekker heeft wel 4x afgelopen. Gegeten en onze picknick gemaakt. We trekken naar het park Manuel Antonio en de bekende stranden. Het is ook echt super mooi! In heel Costa Rica zie je veel dieren,maar hier echt abnormaal veel. Luiaarden, wasberen, slangen, mega kikker, apen, soort grote cavia en verschillende hagedissen. Het was geweldig. De stranden zo mooi,en de zee zo wild. Golven van zeker 3 meter hoog. En die vlogen dan super hoog de lucht in tegen de rotsen. Dat was de moeite om te zien. Een keer was het zo fel dat de golf over de hoge zandpaden stroomde. Dat kwam precies ni vaak voor. Op de avond hebben we weer goed op zijn chinees gekookt met oh zoveel look. Nu ga ik mij klaar maken en hebben we nog een gezellige avond ;-)
Dag 288-25april2013
Ze hebben ons weer goe liggen. We zouden de bus om 6u hebben. Dus wij om 5u op alles klaar. Naar de bus vertrokken. Was die net weg. Ze was 5u20. Nu moeten we wachten tot 8u. Dan zijn we terug naar onze hostel geweest en de mango's dat ik gevonden had opgegeten. En nog een goei dutje gedaan. Dus om 8u hebben we van montezuma de bus gepakt naar paquera. Daar de boot gepakt naar politie in puntarenas. We spraken een politieman aan op straat bij zijn barakje. Kinderen die op de straat speelde liepen zijn kantoortje binnen en buiten. Hij had ni veel te zeggen denk. De brave ziel met 2 tanden. Hier zijn ze ons met de politie wagen komen halen. We werden in een rommelige kamer afgezet. Wat later een hal ernaast. Een man kwam naast me zitten. Hij liet zijn buik zien, helemaal open van zijn boven buik tot onderbuik. Amai da was grellig. En zo slecht genaait. Nooit gezien. Dat was met het vissen gebeurd,op een rots terecht gekomen. Ze roepen ons binnen. Werken kennen ze daar ook ni. Het enige wat ze doen is,zien dat hun haar nog goed ligt. Dus wa kammen, hun bij sminken hun nagels bijwerken. En het was dan ook nog erger dan een kippenhok. Iedereen liep buiten en binnen. Die deden echt ni veel, buiten wa flirten. Er kwam nog iemand binnen die ook net bestolen was. En op de straat zei nog iemand tegen ons. A da zijn de drugs mensen weer. We hebben wel een uur binnen gezeten om te laten op schrijven wat er gestolen was. Nu op de bus naar quepos. We zitten hier in een goedkoop hotel met keuken. Super! We hebben chinees gemaakt met bokke look. Man zooooo goed! Morgen naar manuel antonio. Nu nog profiteren van ee
Dag 287-25april2013
We nemen de bus naar het park Cabo Blanco. Dit is het eerste beschermde park van Costa Rica. Het was super mooi veel wildlife we hebben apen racoons herten vele vogels die we nog niet gezien hadden. En het raarste was vleermuizen in een grote holle boom. Da was wel vet. Aan het einde van het park kwamen we uit aan zee. Een bijna verlaten strand. Op een koppel na. We moeten bijna terug lopen voor de bus te halen. Maar nog kwamen we 10 min te laat. We hebben gewacht op een koppel dat nog in het bos zat. En hopen dat zij ook die kant uit moeten. We hadden geluk. We mochten mee,ze moesten ni helemaal tot daar maar ze hebben ons zo goed als voor de deur afgezet. Toch nog is geluk. En mijn zin in bonen met rijst gefrituurde bananen en advocaat werd ook deze avond vervuld.
Dag 286-23 april2013
Lang geslapen tot 9u30. Nog steeds van ons melk,nimmer weten wat we gaan doen. We zijn dan heeeeel ver over alle stranden gewandeld. De hond van gisteren was er ook weer. Hij zoekt mensen op het stand en vraagd dan dat ze haar stok willen gooien. Ze is geweldig. Een choco Labrador. We hebben een hele tijd met haar gespeeld. Een holander zei dat ze hier elke dag komt al 3 jaar lang. In de morgent komt ze van haar huis met haar stok. En in de avond gaat ze met haar stok terug naar huis. Man zo geweldig om te zien! Alle stranden waren super mooi,de zee zo wild. Hier en daar gingen we zwemmen in zee. Je werd helemaal rondgeslingerd in het water. Golven over ons heen. Op somige plaatsen liep er een rivier over het strand die uitmonde in zee. Op die ene plaats waren hoge rotsen het water vloog wel 5 meters de lucht in of meer. Julieke wandelde door de golven die uitstrekte over het strand. Ze voelde iets tegen haar been. Een portefuille? We snuffelde er in. Een andere man zag ons en vroeg of hij een foto van ons moest trekken. Nee nee we hebben net een portefuille gevonden. Wij wouden die naar de politie brengen. Toen zei zijn vrouw wij zullen dat wel doen. En nu zijn ze er met het geld vandoor. Wij maar steeds denken aan onze karma. Maar ja daar geraken we ver mee. Slechte karma komt terug. En wat gebeurd er met de goede? Slaapwel nu mis ik mijn kaarten wel. Mijn Liefje is volop aan haar 4 dagboek bezig.
dag 285-22april2013
We zitten op de bus onderweg naar de boot. Ik vraag aan mijn liefje om mijn rugzak te nemen om te drinken. Als ze mijn rugzak terugzet heb ik een slecht gevoel en neem ik mijn kamera uit mijn rugzak. 10 min later ariveren we. We willen onze kleine rugzakken nemen e ze zijn weg. Ik kan ni geloven hoe dat gebeurde onder mijn neus. Ik heb de heletijd naar de mensen gekeken. Sapte er niks van. Onze tandenborstels en pasta weg mijn kaarten drinken Julieke haar 2 dagboeken! CD van al onze foto's van Nicaragua mijn bril zonnemelk tablet en achteraf realizeerde ik mij dat mijn geheugenkaart er ook in zat. Dus al mijn foto's van Brasilie Cambodia Thailand Mexico Guatemala Honduras en Nicaragua! Amai ik voel me slecht! We zijn nog door de straten gaan zoeken maar ja. Die kerel zal wel blij zijn met onze foto's. Ik kan wel huilen! Mensen onderweg zeiden ons steeds wees voorzichtighier! Maar het was te laat. Blijkbaar super gevaarlijk daar. Niemand mag s'avonds buiten komen of er gebeurd wat. We konden niks meer doen. We hebben nog de boot genomen en een bus. Nu zitten we in Montezoeme. Wouden hier met dieren haan werken maar hoorde van meer mensen dat het slecht was. Ze hebben ons nen borrel gegeven voor ons verdriet. Dan zijn we gaan slapen.
dag 285-22april2013
We zitten op de bus onderweg naar de boot. Ik vraag aan mijn liefje om mijn rugzak te nemen om te drinken. Als ze mijn rugzak terugzet heb ik een slecht gevoel en neem ik mijn kamera uit mijn rugzak. 10 min later ariveren we. We willen onze kleine rugzakken nemen e ze zijn weg. Ik kan ni geloven hoe dat gebeurde onder mijn neus. Ik heb de heletijd naar de mensen gekeken. Sapte er niks van. Onze tandenborstels en pasta weg mijn kaarten drinken Julieke haar 2 dagboeken! CD van al onze foto's van Nicaragua mijn bril zonnemelk tablet en achteraf realizeerde ik mij dat mijn geheugenkaart er ook in zat. Dus al mijn foto's van Brasilie Cambodia Thailand Mexico Guatemala Honduras en Nicaragua! Amai ik voel me slecht! We zijn nog door de straten gaan zoeken maar ja. Die kerel zal wel blij zijn met onze foto's. Ik kan wel huilen! Mensen onderweg zeiden ons steeds wees voorzichtighier! Maar het was te laat. Blijkbaar super gevaarlijk daar. Niemand mag s'avonds buiten komen of er gebeurd wat. We konden niks meer doen. We hebben nog de boot genomen en een bus. Nu zitten we in Montezoeme. Wouden hier met dieren haan werken maar hoorde van meer mensen dat het slecht was. Ze hebben ons nen borrel gegeven voor ons verdriet. Dan zijn we gaan slapen.
Vandaag een drukke dag. Eerst wachten op ons ontbijt,dat na uren pas kwam. En bleek enkel een beetje fruit te zijn. 2 schijven ananas en 3 stukjes banaan. Daar moet ik van recht blijven? Tegen 10u30 trekken we naar een zeer speciale boom! Een Ficus, hij is wel 40 meter hoog. En je kon erin klimmen tot 30 meter hoog. Mijn Liefje was hier al naar toe geweest. Ze had toen een stukje van deze stam bij voor mij. En nu zitten we samen in de top. Hoe geweldig is dat wel ni. We moesten eerst door een bosje. Niet verwacht hier zo een grote boom tegen te komen. Als ik toe kwam stond ik perplex hoe vet die boom wel was. Zo groot en helemaal hol. We hebben er een tijdje ingezeten. Zo gezellig en wat een mooi uitzicht de wind door ons haar. Zalig genieten! Eens terug maken we snel ons eten. Ze komen ons halen voor te zipline 13 kabels waaronder 2 superman. Zipline word je aan u buik vastgemaakt en zit je rechtop. De superman word je aan u rug vastgemaakt en vlieg je werkelijk als een vogel door de lucht. De superman is de langste van centraal America 1570 lang. Dat was zo geweldig! Ongelofelijk bangelijk wat een gevoel van vrijheid! Eindelijk is kunnen voelen wat een vogel voelt. Niet te beschrijven! Maar de grootste KIK was de tarzanswing! HOWJO een vrije val van mega hoog. Dat gevoel kan ik niet beschrijven de adrenaline zit nog in mijn bloed. Ik denk dat ze mij tot in parijs hebben horen roepen zolang als ik slingerde. Toch zou ik het direct opnieuw doen! Was wel even vies als ze het poort je open deden, en dan nog een duw geven AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA maar de pret was van korte duur,spijtig. Thuis hebben we weer weinig tijd. Nu komen ze ons ophalen voor de nacht tour. Maar we hebben geluk. We hebben 2 tarantoelas gezien. Zwart met wit en zwart met oranje, was heel mooi. Ze kunnen tot 20 jaar worden. Er is een soort wesp die in het hol vliegd. Dan op het achterste deel steekt en een eitjes legt. Als de eitjes uitkomen beginnen ze de spin op te eten langs binnen tot die niet meer kan bewegen en sterft. We hebben nog een banaanspin gezien die zijn ook dodelijk voor de mens. Die tasten u hersenen aan zodat die uitgeschakeld worden. Echt grelliger. Ook een zwarte schorpioen, ze zat vol baby's op haar lichaam. Ze draagd die 2 weken mee. Erna verveld ze zoals een slang. Van deze kan men ook dood gaan als men er allergisch voor is. Het probleem is dat niemand dat van te voren weet. Ook een toekan een nachtegaal wasbeer en een uil vlak boven ons. Hoeveel geluk hadden we wel ni. De gids tilde een soldaat mier op en nam een stok. Daar lied hij de mier in bijten de stok bleef hangen! Dat was ongelofelijk,hoe sterk is een mier wel niet. Een mier (koningin) kan 12 jaar worden. Ook een luiaard kwam op ons pad. Ze zeiden dat die mega groot was. Prachtig! Ze had een baby bij. Dat was zo schattig, ongelofelijk! Ze kunnen 30 jaar worden en zijn 1 jaar in verwachting. Vanaf hun 3 jaar zijn ze vruchtbaar. Ze leven appart,ieder op zich. 1 keer in de week komen ze naar de grond om te kakken en te plassen. Dat doen ze voor de vijand dat die minder spoor hebben van waar ze zitten. Echt slimme dieren. ook kruipen ze steeds tot het uiterste om verse bladeren te eten. Anders zit er teveel gif in. Oude bladeren bevatten veel gif. Ze zijn zo traag omdat ze enkel bladeren eten. Grappig. Nog een klein kikkertje maar zo sterk. Ze komen als een kikker uit het ei. Deze zijn aan het uitsterven door opwarming van de aarde. Dus gebrek aan water. Er steeds minder regen valt. Dus deze zwemmen in het ei. Maar als er geen regen is , is er minder vocht in het ei en worden ze niet geboren. Een speciale hagedis hebben we ook gezien. Dat zijn de enige dat hier kunnen overleven. Ze kunnen tegen de kou van hier maar zitten wel hoger in de bomen voor de warmte. We hadden veel geluk op onze tour. Nu ben ik het schrijven meer dan beu. Het was een super dag !
Rond 10u zijn we vertrokken naar het hoogste punt van Monteverde. Overal is het zo mooi. We zitten midden in de jungle. Maar de saaiste weg ooit. Een weg waar we niks op zien. Enkel bomen waar we niet door kunnen kijken. We hebben wel een Racoon gezien. Dat was wel leuk. Helemaal boven komen we uit tussen de TV antennes. Genoeg stralen opgedaan voor een heel jaar. Mannen dat daar aan het werken waren vroegen of we er ook in wilden kruipen. Even later stonden we boven in de paal. Dat was wel echt cool ! Veel wind, we zaten echt in de wolken. Anders ook maar das in de wolken van liefde! We hebben dezelfde saaie weg moeten terug doen. Het was wel enorm stijl! Maar das een goede oefening voor morgen. Nu vandaag doe ik niks meer dan nog een spelletje spelen met mijn Liefje!
We reizen weer van teen naart ander. Met een tussenstop in Tilaran. Daar lopen we een klein mini marktje binnen. We stoppen bij een vriendelijke schoenmaker. Hij vond ons zo sympathiek dat hij mijn sandalen gratis gemaakt heeft. Was echt nen toffe man, die zijn job met heel veel liefde en plezier deed. Dan hebben we onze eerste bonen gegeten met een saus van China. Ik rook het al als ik binnen kwam. Dat achtervolgd ons toch. We hebben nog een bus verder genomen naar Monteverde. Hier zijn we op jacht gegaan naar de chocolade! Daar zit ik nu al zolang op te wachten. Sinds we vertrokken waren op de plaats waar wij de chocolade zelf mochten maken. En nu zien we hier een bord staan. Chocolade tour! We hebben ver moeten lopen om de winkel ervan te vinden. Maar was de moeite meer dan waart! Amai goed dat het was! Toch kon het ni helemaal tippen aan die wij toen gemaakt hadden. Dan zijn we nog naar de vele winkeltjes geweest. En de kerel van hier is nog in het centrum melk gaan halen voor mij. Nu kan ik goed slapen met mijn melkje.
Vandaag reizen we van Los Chiles naar Fortuna. Hier nemen we 2 bussen voor. De laatste bus zijn we vergeten te betalen. Echt per ongeluk. Maar das goed voor ons budget e. Vanaf dat we de grens zijn over gegaan is het weer al hard veranderd. Vandaag kou en regen. Daarom is het hier veel groener. Het regenseizoen is begonnen! O nee e ! Maar wij zien wel bruiner dan de mensen van hier. Hopelijk gaat onze kleur ni te snel weg. Vandaag hebben we nog is kunnen koken. Nu zijn we weer 2 lookteentjes bij elkaar .
Vandaag is het toch gebeurt. Uschi en Djuran gaan samen een andere kant op dan ons. We gaan nog samen ontbijten gezellig in een kopiecenter. Grappig maar het is goedkoop en lekker. Al 3 maanden en 17 dagen rijst met bonen. Soms tot 3X op een dag. Ik heb er de smaak goed van te pakken. Dan nog naar de Pali. Das een goedkope winkel van hier. Want Costa Rica is duur. Wij gaan Uschi en Djuran uit wuiven. Dat was ni leuk. Maar we zien haar snel weer. Wij trekken met de bus naar de boot. we spelen een spelletje op de bus en vallen als een blok in slaap. Dan stappen we over op een boot en varen we zo Costa Rica binnen. Met een boot de border over. Das leuk,nog nooit gedaan. De route is heel mooi, amai! Onderweg hebben ze op de boot de Nicaraguaanse vlag binnen gehaald en de vlag van Costa Rica buiten gehangen. Dat was wel grappig. Maar dit was wel de saaiste border. Na de border moeten we te voet verder. Door het centrum van 50 huizen bwvs. Je ziet toch een groot verschil. Ze zijn hier veel rijker. Ze hebben zetels interieur dikke auto's. Echte huizen ook proper. En ze lachen veel minder. Ja hier lijken ze minder gelukkig en meer gehaast. Maar we kunnen nog ni veel zeggen op onze eerste uren. Enkel dat het hier stront duur is. 3 voor een brood. Ja nu gaan we onze sneden tellen. Enkel de bussen zijn goedkoop. Nu ga ik genieten van onze kamer van 3 op 3 van 7 dollar.
Wat een dag. We zijn in de morgen gaan winkelen. Heb een nieuw bloesje woehoew! Op internet vinden we Arcas terug! Ze gaan 17 spidermonkeys vrijlaten en 79 papegaaien. Ik moest huilen als ik het hoorde zo blij! Dit zou in juni gebeuren. Ondertussen zijn ze verhuist naar de laatste kooi voor ze naar het wild gaan. Met de vogels heb ik gewerkt! Wat een geweldig gevoel! Nu zijn we halsoverkop aan het zoeken geweest voor een vlucht naar daar. Heel onze planning overhoop. Want hadden net 5 min ervoor een mail gestuurd naar een ander vrijwilligers werk met dieren in Costa Rica. Dus groot dilemma wat we nu gaan doen. Normaal vertrokken we vandaag naar Costa Rica, nu dus ni. Nog maar is door de winkels gelopen, in de schommelstoel gaan zitten. Met als gevolg een wandeling gaan maken naar het beruchte park. Er staan 3 bomen,maar het staat in de gidsen bekent als koppels die er komen kussen. En dat was zo nog ook. Het was een scheet groot. Dan zijn we verder gewandeld het stadje uit. We komen langs een speeltuin met rommel in het rond. We lopen binnen en beginnen met de mensen te praten. Een oudere man en kinderen. 1 meisje was denk 16 of 17 zeker ni ouder dan 18. Ze had er 2 kindjes bij. 1 van 5 jaar en nog 1 van 16 maanden. Mijn Liedje was bezig met het kleine meisje van 16 maanden. De oude man zege, wil je haar hebben? Neem ze maar mee. We lachte er wat mee. Na veel blablabla is dit dus de vader van de kinderen. Das toch echt erg! Ziek! We zijn dan verder gegaan naar de rivier. Het leek mooi maar als je de rivier volgt zag je een ander riviertje komen vanuit het stadje. Een klein water valletje daar stond zoveel schuim op dat heb ik nooit gezien. Een meter hoog zeker, en wit net badschuim. Het water zag zo blauw! Een beetje terug waar de rivier samen komt zag het vuil wit. Daar was het bijna stilstaand water en was het dus gemengd. Vreselijk is dat. Je mag er absoluut niet in zwemmen. We hebben achteraf gehoord dat er gif in het water zat. Maar daar verschieten we ni van. Voor de rest hebben we niks meer gedaan dan overwegen wat we gaan doen.
We zijn al goed ingeburgerd, in België lopen we met een paraplu voor de regen en hier voor de zon. Veel te warm hier, we kunnen het ni meer uithouden van de hitte. Gisteren zijn we nog is naar een kerk geweest in de avond. Man die was geweldig goed. Ik moest bijna huilen zo goed. Als je hier slecht gezind bent ga je gewoon naar de mis en het is zo over. Daar werd gezongen en gedanst. een heel koor vooraan, en de drummer. Het was geweldig! De kerk was zo vol dat ze stoelen moesten bij zetten. 1 meisje was aan het huilen. Iedereen die wil mag naar voor komen en iets vertellen over zijn leven. Problemen enz, dat vind ik wel tof. Iedereen word erbij betrokken,wat geweldig toch. Dan zijn we iets gaan eten en een man kwam naar ons toe. Hij begon te vertellen over hoe de naam Nicaragua ontstaan is. Het noemde eigenlijk eerst Nicarau dat was de naam van een indiaan die belangrijk was. Dit betekend drijvend land. En dit komt door de vele vulkanen. Die holen maken onder de grond , en zich daarna vullen met water. Maar toen zijn de Spanjaarden gekomen en zij hebben dit veranderd naar Nicaragua dus betekend land op water. Het ging ook over de politiek FSLN deze partij is zeer goed voor iedereen. Boeren krijgen allemaal 1 of meerdere dieren bij of planten bomen. Ze beschermen de stammen die hier nog leven. Hij geeft zo iedereen rechten. Geeft geld aan gemeente die het nodig hebben. Enzo..... Wat ik mij dan wel af vraag is , van waar dat geld blijft komen? Ze krijgen veel van Venezuela. Olie krijgen ze bijna gratis van hen inruil voor bananen? Ze betalen wel een beetje belastingen maar zal ni veel zijn. Nog iets anders, vele mensen komen hier in Pearl Keys in de rivier (meer) vissen. Omdat ook hier de rivieren aan het leeg raken zijn. En wat er dan nog zit van vis mond uit op het meer hier. Zo erg. Nu als ik gaan duiken was is er iets verschrikkelijk gebeurt. Opeens zegt iemand tegen mij. Wil je de hamerhaai zien? Ja natuurlijk! Toen zei hij ga maar in die boot kijken ze hebben net de laatste gevangen van die er hier nog zitten. Ik was helemaal van mijn melk. Wist totaal ni wat er gebeurde, en of het waar was. Ik zeg ik wil ze enkel zien wanneer ze in het wild zijn. Thuis vertel ik het tegen mijn Liefje. Ze zegt misschien heb je het verkeerd begrepen. Maar Djuran had er ook wat van gehoord. Dus Julieke en ik zijn dit nog is gaan navragen. Maar het was zo, het zouden de laatste geweest zijn hier in dit deel van de Caraïbische zee. Hoe kunnen ze zoiets doen. Waarom laat die goede ??? Regering dit toe! Geld? Het is voor te huilen en nooit te stoppen. Laten we hopen! Wat de regering nog doet is veel undercover mensen , toeristen drugs proberen te verkopen. En zodra ze kopen gaan ze hier de gevangenis in. Vele hebben aan ons ook al gevraagd of we niks wilde kopen. Ze zijn zo vriendelijk je weet dus nooit. Wie weet zat er daar ook 1 of meer tussen. Gelukkig houden wij ons er ni mee bezig. Maar de undercovers trekken nu van de hele beruchte plaatsen naar de kleine mensen. Daar bedoel ik mee. De Spanjaarden die vroeger naar hier getrokken zijn voelen zich beter dan de mensen die eigenlijk echt van hier zijn. Zoals de miskito en Rama en vele andere stammen. Ze dwingen bijna de mensen om te kopen, stoppen het zo goed als in hun handen. En dan steken ze die ook de bak in. Hoe verschrikkelijk is da ni! Man hier is veel meer aan de gang dan wij weten. Deze man wist echt veel maar mocht niks vertellen. De drugs hier is abnormaal veel in het rond. Het is hier zotter dan ik dacht. Maar als toerist zie en merk je da niet e. En wij maar denken dat alles goed gaat. Vandaag moesten we vroeg op de bus vertrekt om 5u. We trekken nog met zijn allen naar Rama,daar gaan we splitsen. De weg lijkt een beetje op Mongolië. Ook hobbelig,dit tot 9u. Dan beslissen ze toch om allemaal naar Juigalpa te gaan. Dus we blijven weer wat samen. Deze bus duurde ook weer uren. Hier in het stadje zijn we gaan winkelen omdat het hierna duur word. Maar we hebben niks gevonden. Morgen nog is. Nog een wereldramp staat te gebeuren. Gehoord van uit België. Nu willen ze in Brazilië de grootste dam ter wereld bouwen. Brazilië en China strijden tegen elkaar op economie wie het sterkst is. China heeft net de grootste gebouwd. Dus nu gaat Brazilië in de jungle meer dan 5000 hectaren afdoen. En er zouden rond de 17.000 stammen moeten verdwijnen. Alle stammen die er leven moeten weg. Anders gaan ze dood door de vervuiling van de dam. Het ergste is dat ze eigenlijk genoeg dammen hebben maar die laten ze allemaal maar op 20 of 25% draaien. Ze doen dit puur voor te concureren tegen China. Hoe verschrikkelijk erg is dit wel ni! De mensen waren aan het huilen toen ze het nieuws vernamen. Al de dieren die er zitten gaan uitsterven want geen plaats meer. Ze trekken waarschijnlijk naar de dorpen steden waar ze een gevaar vormen omdat ze honger hebben want ze hebben geen eten genoeg meer en plaats te kort. Vissen zullen nog sneller sterven. Ze kunnen niet naar de plaats om hun eieren te leggen. De groene long van de wereld is aan het verdwijnen! Niemand houd hen tegen niemand slaat alarm. Wat scheelt er toch met de mensen! Wat moet er nog gebeuren in de wereld vooraleer er mensen aan de alarmbel trekken. Beseft niemand nog iets!? Blijft iedereen met oogkleppen lopen!? Ik denk dat ik zot ga worden.
. Gaan we onze tickets boeken en eten kopen voor 2 dagen. En dan zijn we klaar voor het gekke plan van morgen.
