De oudere mannen zijn met ons mee gegaan naar de bushalte. De Pieter loopt steeds rond en den andere doe ni anders dan lezen. Wij zitten in droomland tot ik net op tijd wakker schrik. De bus staat er al en vertrekt over 2min. Net op tijd. Nu op de bus nog eventjes regelen dat we naast elkaar zitten. Het is nu 00u45 om 4u komen we bij de douane aan. O nee we moeten betalen hier hadden we ni op gerekend. Ik kon nog net betalen en al een geluk heb ik euro's bij. Nog maar net vertrokken en ze zijn nu al op das ni goed. In Belize aangekomen. De eerste man is zo nors en strikt. Maar de laatste die zei keep it slow en lachte me alles. Tegen 6u zitten we terug op de bus.
Om 7u30 was ik al wakker. Weer een korte n8. We rijden precies door Afrika alle mensen zijn zwart. Dit komt omdat ze hier deze mensen hadden gezet voor slavernij. Om 8u30 zijn we er. We belanden al snel in een auto op weg naar de boot. Alles gaat in een versneld tempo. Ik zit echt in Amerika!!!! Wat een groot verschil met Mexico. Als ze ons met de boot afzetten zijn we in Jamaica terecht gekomen. Was da me al die hippy's hier. Ma ja ze zijn wel heel vriendelijk. We verkennen het eiland heel gezellig met de zwartjes. Maar je kan het ni geloven alle winkels op het eiland zijn ingepalmd door jawel de CHINEZEN! En onze haat word weer groter! Op de middag zo goed gegeten mr nu met lange tanden rouwe groenten op een stokje met een lepel mislukte puree. Al een geluk staan de nootjes van den aldi nog op ons te wachten. Nu een gezellig avondje op onze kamer. En morgen alst ni STORMt gaan we snorkelen. Keep it slow!
Weer veel te vroeg wakker 6u de tijd komt ni overeen met het licht.Ben nog tot 7u bij men liefje gekropen,zalig.
Wat geslenterd door de straten en de bus geregeld naar Belize. Ja de plannen zijn al gewijzigd. Mexico is te duur en men liefje heeft hier al een deel gezien. De oudere mannen gaan met ons richting de beach.
Dit zou het 4de mooiste strand ter wereld zijn. Heb inderdaad nog nooit zo een blauw water gezien echt van licht naar zo zuiver donker blauw. En zo verfijnd wit zand. Maar omgevingen heb ik al veel mooier gezien. De golven waren krachtig. Men liefje had op het strand een cadeautje gegeven dat ze vanuit Belgie mee had voor mij een keting die ik al zo lang wou! Geweldig! Ben er zo blij mee! En we hebben ne goeie coctail gedronken. Het weer is hier zalig 27 graden. Als we terug wandelde zei men liefje dat ze de weg nog kende. Mijn oriëntatie was toch beter. A zo veel km omgegaan en moeten terug keren. En zwarte man hield ons tegen, het was een soort priester. Die met zijn diabetische vrouw en 4 kinderen op reis was. Hij had zijn bagage kwijt dus ook de medicatie van de vrouw, geen geld of bankkaart. Zijn vrouw en kinderen zaten in een andere stad waar hij niet meer geraakte. Hij wou dat we hem een ticket kochten en dan zijn dikke ring van goud met diamand en dikke gouden horloge bij hielden tot hij het geld terug op onze rekening had gestort. Hij vond dat we er betrouwbaar uitzagen. Het was zo triest om te zien. Niemand wou hem helpen. Toch lijken de Mexicanen allemaal zo vrolijk hulpvaardig heel vriendelijk klein en o zo mollig.
Zo een grappige mensjes. Wel jammer dat ik maar een klein stukje kan zien van hen. Ook een beetje geluk want overal winkels van Frida en elke keer opnieuw moet Julieke wel is gaan zien, en den deze kan dan altijd mee naar de prullen gaan zien. Maar ze is zo schattig e. Daarom zie ik ze zo graag ( liedje ) Nu wachten op de bus en dat is deze nacht om 1u man da wordt weer zwaar. Om 7u arriveren we al. Nu is het 9u en ga ik gezellig men nootjes van den Al di opeten.
Veel te vroeg wakker veel laai en te licht in de kamer. Wel een lekker ontbijt maar duidelijk last van en jetlag. Na ontbijt blijven we doezen op het bed tot 11u. Nog wat eten voor we de bus opgaan richting de beach om 15u30 komen we aan ook hier bijna alles vol. Zitten nu in een hippy hostel echt men ding ni. De 2 oudere mannen gaan met ons uit eten ze schrikken al ze zien hoeveel ik kan eten. Zo moe dat ik weer ben. Zijn om 7 u30 van slapen. Hoop morgen een beter ritme te hebben.
Na een gezellig feestje bij Pallieter brengen Uschi Milo Steppe ons om 4u naar de luchthaven om ons uit te waaien.
Was kei lief!!!
Ook men lieve lieve ouders Jefke2 de Karel en Annie kwamen ons daar nog een laatste knuffel geven. Da was ook super tof en heel lief.
We stappen op een mege grote vlieger ik kan weer amper slapen.
Hoop enal 5u men liefje doet het iets beter. We doen een tussenstop in Cuba maar we mochten ni van de vlieger. Wa later zijn we in Mexico geland. Da ziet er hier zeer streng uit er waren er al verschillende die ni door mochten of naar de politie moesten. Bij ons konden ze voor de 1ste X lachen wa en geluk. Buiten de vlieghaven zijn we allebei lost. Weten ni waar naar toe. We hebben dan een bus naar het busstation genomen om daar verder te gaan. Het is al 14u dan zuiden we in de donker aankomen en das ni slim dus zoeken we hier een . Ni simpel alles zit vol ergens wat afgelegen hebben we een laatste kamertje . We zijn 20u onder weg geweest. Nu nog eten gaan zoeken en een douche nemen. Om 19u ben ik als een blok in slaap gevallen. 46u zijn we wakker geweest op de paar uur na.tot morgen.
Dag 346-22juni2013
We hebben lekker lang geslapen tot half 11. Na ons middagmaal trekken we naar het uiterste punt van het eiland. Een man die ons altijd wilt helpen wijst ons nu ook de weg en zegt: deze hond is van het eiland, hij is de vriend van iedereen. Hij noemt Rasta! Het is 7km lang we moeten ongeveer 2km wandelen. Rasta, de labrador, is ons nog steeds aan het volgen, een kokosnoot vind hij het leukst om mee te spelen. Aan het uiteinde van het eiland zijn we bijna helemaal alleen. Het is super mooi, maar we kunnen er niet zwemmen het is veel te ondiep en dat blijft duren al sta je bijna precies midden in de zee. Julieke is met de Rasta aan het spelen in het water. Rasta is niet te houden, hij doet niet anders dan achter de vissen aan zitten. Julieke probeert naar de flamingo te wandelen die verder in het water geland is, maar daar zet Rasta wel een pootje voor! En nog wat later is het dan gebeurd e, hij vangt er toch wel ene zeker en dan brengt hij die vrolijk naar ons. Ik heb de vis terug in het water gegooit en een paar seconden later heeft hij die terug vast. Dus ik zet hem weer terug. Dan heeft hij weer een andere gevangen die heb ik ook terug gezet. We probeerden hem duidelijk te maken dat we vegetariers zijn maar dat begreep hij ni zo goed. Hij bleef doorgaan en nam de 1ste bijna voor de 3 keer beet. Gelukkig was ik er snel bij nu. Toen zagen we een parende soort ray, een kleine soort. Al parend zwemmend gingen ze verder. Opeens riep ik tegen mijn Liefje , ik heb ook een springende mantaray gezien! We blijven kijken, maar nee dat zijn dolfijnen! We proberen er naar toe te gaan want ze zijn vlakbij. We rennen zwemmen terug en rennen, maar we zien ze niet veel dichter komen. We zijn al super ver in de zee. En plots zijn ze helemaal weg. Het was weer mooi om te zien! Maar zo jammer dat we er ni bij konden op tijd! Als we terug naar huis wandelen heeft rasta al nieuwe vriendjes gemaakt. Maar als die even later voorbij komen gereden met hun golfkar ziet hij ons en laat hij zijn nieuwe vrienden weer vallen voor ons lol! Hij wandelt mee tot we bijna thuis zijn. Als we na het douchen gaan uiteten ligt hij opeens onder onze tafel in het restaurant, helemaal uitgeteld, ocharme! Lekker gegeten, de madam had weinig mensenkennis ze zei dat we met een groot bord toekwamen voor ons twee, die had duidelijk nog nooit hongerige belgen over de vloer gehad, dus we bestellen al snel een volgende portie! Toen hadden we ons buikje wel vol! Erna nog wat rondkuieren en gaan slapen.
