Vrijdag stond ons een grote klus te wachten. We waren namelijk van plan een heleboel terug naar huis te sturen. En bij een heleboel bedoelen we echt een hele boel. Uiteindelijk bleek het een doos te zijn van 50cm op 50cm op 50cm hoog, met daarin winterkleren (die we hoopten niet meer nodig te hebben), maar ook heel veel boeken, colablikjes (voor onze bekende cola verzamelaar), CD’s, schoenen (waaronder de welbefaamde UGGS voor kleine zus). Het was ruim middag toen dit alles in orde was. Vlug vlug de auto terugbrengen, maar dat bleek een slecht idee te zijn. Een taxirit naar LA downtown zou ons namelijk 50 tot 60 dollar kosten, terwijl een auto huren voor 1 dag slechts 65 dollar was. Wij dus vlug vlug terug naar een andere maatschappij waar we ons dan ook weer voor 2 dagen een auto aanschaften.
Nu was het eindelijk tijd voor een ritje naar het strand. Bij 25 graden mag dat ook al wel hé! We besloten naar Santa Monica pier te rijden, maar door de oververmoeidheid van de co-piloot belandden we uiteindelijk in Malibu. Wat wel zeer mooi was om te zien, maar wat ook veel te ver was. Dus weer helemaal terug. Aangekomen in Santa Monica pier zagen we nog net een mooie zonsondergang en zo was deze dag ook weer ten einde.

Zaterdag wilden we wat cultuur opsnuiven en trokken we richting LA downtown, waar we onder andere de Walt Disney concert hall en de City hall konden bewonderen. Na lang rondwandelen, wat we helemaal niet erg vonden met vandaag een 28 graden op de thermometer, vonden we een IHOP (International House Of Pancakes). Hier wou Anne al lang eens gaan eten en hadden we dat maar eerder gedaan. Wat een meevaller was dat, heel lekker, heel veel en goedkoop. Wat wilt een mens nog meer?
Met ons buikje rond gegeten reden we weer richting Hollywood want we hadden nog steeds geen foto van de allombekende letters. Maar wat bleek, er was weer een première! Deze keer van de Disney, sciencefiction film Tron Legacy. Wij lieten ons natuurlijk geen tweede keer vangen en besloten al een plaatsje aan de hekken te bemachtigen. We stonden dan ook prima opgesteld toen de wereldsterren passeerden. Algauw bleek wel dat het niet echt ‘wereld’ sterren waren.  Het waren voor ons nogal onbekende personen, maar daarom niet minder interessant om alweer die sfeer op te snuiven.
Na een lekker pannekoekje was het dan weer tijd om onder de wol te kruipen.

Zondag hadden we beloofd met heel de familie te skypen wat natuurlijk op de Belgische lijn tot wachttijden leidde, maar om 14u30 hadden we toch iedereen gehad. Nu was het weer tijd om de auto te verlengen, maar aangezien we hierop blijkbaar een boete moesten betalen, kwam het weer goedkoper uit om de auto terug te brengen en een nieuwe te huren. Met onze nieuw voitureke gingen we dan nog even naar Venice Beach. Hier vonden wij het veel toffer dan aan Santa Monica Beach, veel meer actieve mensen, skaters, dansers wat een heel leuke sfeer opleverde.
Alvorens we ons konden klaar maken voor vertrek besloten we ons een vroeg Kerstcadeau aan te schaffen. We gingen terug naar het groot winkelcentrum in Beverly Hills en kochten daar onze iPod met bijhorende boxen (zodat we in Australië in onze mobilhome al een feestje kunnen bouwen).
Na dit aangenaam besluit was het toch hoog tijd om te wassen, onze valiezen te maken en nog een soepje te eten op  de kamer (voor de zoveelste keer). Weer veel te laat lagen we in ons bed en maandag deed het dan ook pijn aan onze oortjes en oogjes toen om 4u30 de wekker afging.

Stefan besloot  de auto alleen terug te brengen zodat ik nog verder kon opruimen. Om 5u30 stond het shuttle busje ons op te wachten om ons naar de luchthaven te brengen (LAX).  Gelukkig zette de chauffeur ons direct bij de juiste gate af, anders waren we er nu nog niet geraakt denk ik! Zo groot, daar is Zaventem helemaal niets tegen. Om 8u was het dan tijd om in te stappen in ons vliegtuig richting Panama. Hier maakten we een tussenstop richting Lima. Door het slechte weer had onze vlucht vertraging en we kwamen dan ook maar één minuut voor het afsluiten van de vlucht richting Lima aan aan de juiste gate! Alweer veel geluk gehad.
Door het weer veranderen van tijdszone landden we om 23uur eindelijk in Lima. Daar stond Kike (de baas van onze B&B) al met een plaatje met onze naam te zwaaien. Gelukkig maar want tussen al die honderden en honderden mensen daar hadden wij hem en hij ons toch nooit gevonden.

Maandag was het dan weer tijd om onze route verder te zetten naar Cusco. Dit was gelukkig maar een uurtje vliegen en in de vroege middag waren we dan ook al ingecheckt en konden we op verkenningstocht.
Het is toch een hele aanpassing van Amerika naar Peru, weg mooie auto’s, weg mooie stoepen, weg stilte, welkom vrouwen met snorren, getoeter op straat. De taal valt tot nu toe wel goed mee. We kunnen ons nog behelpen en zij begrijpen ons (denken we).
Cusco is wel een mooi stadje en vergt enige verdere ontdekking morgen.
Nu eerst vroeg (proberen te) slapen.