Zaterdag dus aangekomen in de drukke stad Queenstown. Zeer gezellig die drukte nog eens. Veel jong volk maar ja, dat zal wel normaal zijn als je kan bungee jumpen, skydiven,
Wij besloten het toch wat kalmer aan te doen en zijn lekker gaan eten in het stadje. s Avonds terug op de camping kwamen we heel toevallig nog iemand tegen van Limburg, ene Zonhovenaar. Leuk gepraat maar het was al snel weer erg laat en tijd voor ons schoonheidsslaapje.
Zondag 27 februari eerst en vooral een heel gelukkige verjaardag papa! Spijtig dat we er niet bij kunnen zijn maar we brengen je cadeau wel mee.
Vandaag reden we naar Glenorchy, gekend als de Gateway to Paradise. Het moet zijn dat wij thuis al veel paradijs gewoon zijn want wij vonden het niet de moeite. Dan maar weer terug naar Queenstown voor een toffe wandeling en een lekker relaxte avond.
Maandag hebben we het oude stadje Arrowtown een bezoekje gebracht en een korte wandeling gemaakt langs het riviertje op. Dan weer verder langs een zeer mooie route door Wanaka (een prachtig meer) en langs de bergen in Haast en de Fox Glacier. Toen we aan de Franz Joseph Glacier kwamen was het al veel te laat om nog iets te ondernemen en besloten we hier te overnachten.
Spijtig genoeg hadden we de hele nacht en de hele volgende dag regen waardoor een wandeling op de gletsjer niet echt aan te raden was. Dan maar weer verder naar Ross, een klein goudmijn stadje. Eindelijk waren er ook weer opklaringen dus begonnen we vol goede moed aan een korte wandeling. Pech alweer want nog geen 5 minuten later kwam de regen weer met bakken naar beneden. Terug de baan op dan, naar Hokitika. Hier zijn we even gestopt om te kijken naar een glasblazer in combinatie met Jade. Prachtige dingen dat die man maakt maar zeer moeilijk heel thuis te krijgen vreesden we 
. Onze volgende stop was Punakaiki voor het mooie uitzicht op de pancake rocks en de blowholes. Omdat de weergoden ons toch niet goed gezind waren besloten we de lange weg tot Murchison af te leggen en hier te overnachten.
Woensdag weeral in het typische Belgische weer wakker worden. Maar gauw vertrokken richting Nelson. Eigenlijk de eerste grote bewoonde stad na Queenstown. Na hier info nagevraagd te hebben besloten we om morgen pas het Abel Tasman National park te gaan bezichtigen. Wat dus inhield dat we eindelijk nog eens een vrije namiddag hadden en de zon was uitgekomen!!! We besloten dus een lekker pannekoekje te gaan eten maar dat was buiten te uitbaters gerekend. We mochten dan wel op het terrasje zitten, om half 5 deed meneerke gewoon zijn deur dicht! Dan maar wat rondwandelen, inkopen gedaan en Stefan nog eens een McDonaldsje gegeten en ik een pasta gehaald. Omdat we op een redelijk grote camping zaten, konden we gebruik maken van verschillende faciliteiten. We besloten dan ook te gaan mini golven! Na een paar holes was het al snel duidelijk dan Anne dat toch precies wel kon. Stefan probeerde nog een inhaalmanoeuvre maar bij de laatste hole bleek Anne toch de winnaar te zijn! Nu maar snel ons bedje in.
Donderdag was het eindelijk tijd voor ons avontuur. Gelukkig met stralende zon! Eerst een boottocht van 2 uurtjes langs de prachtige stranden van het Nationale Park om daarna uitgerust te beginnen aan een ferme wandeling door regenwoud, bos en strand. Er waren geen aangelegde paden dus af en toe kwamen we wat obstakels tegen. Toen we bijna aan het einde waren, kwamen we voor een moeilijke keuze te staan. Over het strand (wat enkel mogelijk is met laag tij) of de omweg door het bos. Het zal jullie niet verwonderen als we jullie zeggen dat wij natuurlijk niet nagevraagd hadden welk tij het was. Dus we gingen voor de korte weg over het strand. Na wat geklauter over de rotsen en springen over plassen moesten we toch tot de conclusie komen dat laag tij, niet echt zo laag was nu. Dan maar weer terug naar de splitsing en de omweg doen. Gelukkig kwamen we nog op tijd aan in Medlands Beach om daar onze boot terug naar het beginpunt te nemen. Redelijk vermoeid moesten we nu nog aan een lange rit richting Kaikoura beginnen. Hier wilden we absoluut geraken om de dag erna direct een walvissentocht te ondernemen. Om half 9 kwamen we dan eindelijk op een camping aan. Gauw een soepje drinken en dan vlug slapen.
Vrijdag was de dag waarop we lang gewacht hadden, de walvissen. In Canada, USA en Argentinië waren ze altijd net weg. Benieuwd of we er vandaag zouden spotten.
We hadden geluk! Na 20 minuutjes op de boot kwamen we al zeer kort bij een potvis. Na 2 en half uur varen konden we toch zeggen dat we 3 potvissen gezien hadden (de grootste walvissen met tanden), een paar albatrossen en wel 400 dolfijnen die hun mooie kunstjes toonden! Dit was dus wel al ons geld waard geweest. Nu maar vlug door naar Picton voor onze ferry van deze avond.
Via Facebook hadden we al kunnen lezen dat Ronnie Compère ook in Nieuw-Zeeland zat. Het toeval wilt nu dat hij 2 autos achter ons op de ferry geparkeerd stond. De 3 uur durende vaart was dus direct om met zulk leuk gezelschap! Gek, hoe klein de wereld kan zijn.
Om half 2 s nachts kwamen we aan in Wellington (op het Noordereiland). Veel te laat dus voor een camping, dan maar ergens langs de weg de nacht doorbrengen. Het voordeel hiervan is natuurlijk wel dat je niet op een bepaald uur moet uitchecken en wij dus wat konden uitslapen zaterdag. Wat ook wel inhoudt dat de dagindeling iets minder actief was. We konden Wellington natuurlijk niet zomaar voorbij rijden. Het is tenslotte de hoofdstad. Onze lunch hebben we verorberd aan Mount Victoria met een prachtig uitzicht over een stad. Na nog wat bezienswaardigheden te hebben aangedaan was het alweer tijd voor de volgende overnachtiging. Die vond plaats in Levin.
Zondag reden we rechtstreeks door naar Tongariro National park. Dit park bestaat uit meerdere vulkanen, waarvan er enkele nog actief zijn. Spijtig (alweer) van de regen en de hevige wind, een wandeling zat er dus weer niet in. Dan maar ons busje op het hoogste punt geparkeerd om daar tijdens de lunch weer van een prachtig uitzicht te genieten. Vervolgens maar weer verder naar Taupo. Hier vonden we al redelijk vroeg in de namiddag een leuke camping met heet water baden (rechtstreeks gevoed met het water van de natuurlijke heet water bronnen ondergronds). Het werd dus een wel heel relaxte namiddag en avond waar we allebei ten volle van de rust genoten hebben alvorens een zeer koude nacht tegemoet te gaan.
Het was alweer maandag (Time flies when youre having fun!!). Aangezien rond Taupo (en richting Rotorua) wel wat te doen is rond die baden besloten we vandaag geen lange afstanden af te leggen. Eerst een korte wandeling bij de Wairake Terraces (met de daarbijhorende geiser) dan naar Waiotapu en Waimangu Volcanic Valley. Spijtig dat alles hier zo duur is (om te wandelen moest je al 25 euro per persoon betalen) want al die geisers hadden we toch graag gezien. We moeten misschien ook wel melden dat de stank in deze buurt niet te harden is. Die geisers produceren een geur die veel weg heeft van rotte eieren!!
In het stadje Rotorua was het ook al niet simpel om een geurloze campeerplaats te zoeken. We vonden uiteindelijk toch een mooi plekje aan het meer waar we direct aan onze lekker dinner begonnen. Hier overlegden we nog eens wat de plannen voor de volgende dagen zouden zijn. We wilden graag nog naar het stadje Napier maar omdat de weg ernaartoe voor 40km onverhard is was dat ook al onmogelijk. We besloten dan morgen nog hier te blijven en wat actievere bezigheden te ondernemen.
Meer daarover volgende keer!
