|
21 november, zondag, rustdag, maar niet voor ons.Vandaag stond er heel wat op het programma.
We reden eerst via Glenn Canyon Dam langs Lake Powell, wat toch wat minder was dan we ons hadden voorgesteld waardoor we al snel bij onze volgende stopplaats aankwamen, Horseshoe Bend. Gelukkig want hier hadden we precies wat meer tijd nodig dan verwacht. Niet alleen door de felle wind (we aten letterlijk zand) maar vooral door de prachtige kloof die de Colorado River hier gemaakt heeft.
Daarna was het tijd voor de alom bekende Grand Canyon! Bij het eerste uitzichtspunt konden we al volop van dit wonder te genieten, maar de harde wind blies de wolken al in onze richting en bij de volgende stop was het prijs. Een hevig sneeuwstorm had zich aangemeld en het uitzicht was dan ook nul! Aan 10 mijl per uur gleden we verder tot Tusayan (net buiten het park). Hier brachten we de nacht door in de hoop 's morgens een klare hemel te kunnen verwelkomen.
Maandag vertrokken we dan ook al vroeg het park in, maar de wegen bleken nog steeds een schaatsbaan en de Canyon zat nog verdoken achter de wolken. Spijtig, maar voor alles is er een oplossing. We besloten dan maar door te rijden naar Las Vegas en bij helder weer terug te keren.
De lange rit naar Las Vegas werd wat verzacht door onze nieuw gevonden radiozender, de jaren '90 op 9! 24 uur lang hits uit onze jeugd. Al zingend reden we dan ook (alweer) de feeststad tegemoet. Deze keer was ons hotel een copie van New York met een achtbaan, langs, voor en door het hotel. Na een heerlijke nacht besloten we hiervan onze uitvalsbasis te maken voor onze geplande uitstapjes van de volgende dagen. De kamer was goedkoop en Las Vegas ligt centraal tussen Death Valley en Grand Canyon.
Dinsdag lasten we eindelijk een rustdag in. Na wat skypen en slenteren op de strip was het 's avonds tijd voor Anne haar langverwachte show:
Cirque du Soleil Zumanity (bijna ieder hotel heeft hier wel zijn eigen Cirque du Soleil show). Na afloop bleek zelfs Stefan verkocht te zijn! Het was dan ook wat anders dan wat we gewoon zijn van hun. Sensueel en een grote hoeveelheid bloot, zeer komisch gebracht! Het was voor ons beiden een topper! Jammer genoeg mochten we geen foto's maken 
Woensdag moesten we weer vroeg uit de veren want we gingen naar Death Valley. Dit landschap is zo gevariëerd dat wij toch ruim 8 uur nodig hadden om het park te doorkruisen. De zandduinen, de zoutvlakte, de uitzichtspunten, ze waren allemaal adembenemend. De zoutvlakte van Badwater is het laagste punt van Amerika (86 m onder zeeniveau) en is op sommige dagen het heetste punt op aarde. Alleen spijtig dat dat bij ons niet het geval was met slechts 12 graden...
Toch hadden we nog energie genoeg om eens een stapje in de wereld te zetten. Coyote Ugly bar leek ons wel wat. En ja, het was helemaal zoals in de film: mooie vrouwen op de toog, veel drank achter en voor de toog en hoofdpijn de dag erna 
Almaar goed dat we voor donderdag ook niet veel op het programma hadden staan. Veel actiever dan skypen en naar McDonalds gaan werd het niet.
Morgen laten we deze wereldstad achter ons en gaan we terug richtig Grand Canyon.
26-11-2010 om 05:23
geschreven door Stefan en Anne 
|
