Gelukkig is op zondag ook hier rustdag en werden we niet te vroeg gewekt, maar toch mooi op tijd om verder te gaan met onze ontdekkingstocht door "Jasper National Park". We begonnen met een opwarmingswandeling rond Old Fort Point View. Zondagmiddag deden we alsof we thuis waren, en we maakten onze maaltijd zelf klaar in onze kitchenette: spaghetti (je moet niet altijd met het moeilijkste beginnen). Het middagdutje sloegen we over en we begonnen direct aan onze volgende berenzoektocht, want het werd toch de hoogste tijd dat we deze te zien zouden krijgen. Maar helaas, in "The valley of the 5 lakes" hebben ze zich ook niet getoond. Gelukkig waren er eekhoorntjes en rendieren die dan toch weer voor een geslaagde dag zorgden. Moe maar voldoen kropen we weer onder de wol.
Maandag was een dag vol weersverrassingen. Wakker geworden met smeltende sneeuw en hopend dat we het tot "Lake Louise" zouden redden zonder sneeuw, maar helaas. Hoe verder we reden, hoe witter het werd. Prachtig om te zien, iets minder tof voor de chauffeur (maar hij heeft dat goed gedaan ). Aan Athabasca gletsjer probeerden we nog wat van de gletsjer terug te vinden in het ondersgesneeuwde landschap, maar na enkele stappen moesten we toch vaststellen dat dat te gevaarlijk werd en zijn we naar de auto teruggekeerd. Spijtig want dat waren weer 200 nutteloze kilometers. Dan maar terug naar het stadje om wat inkopen te doen en de route voor de volgende dag uit te stippelen.
Vandaag besloten we Jasper achter ons te laten (na toch nog een vroege, korte wandeling in de sneeuw) en proberen tot Clearwater te rijden. We gingen van sneeuw naar smeltende sneeuw, naar regen, maar wel met ABBA als constante op de achtergrond (en luidkeels meezingend natuurlijk ) Onderweg weer genietend van het uitzicht maar het leek wel alsof we in niemandsland terecht gekomen waren. De stadjes onderweg waren niet meer dan kleine spookstadjes (je kan het vergelijken met Genoelselderen in het donker ;-)), ideaal voor Halloween dus! Clearwater bleek eigenlijk al niet meer te zijn, maar aangezien dit aan de ingang van het Wells Gray Provincial Park lag hebben we het er toch op gewaagd. En het bleek de juiste gok te zijn. Dit park bestaat uit 20 watervallen, de ene al groter als de andere, maar allemaal de moeite om langs te wandelen. Morgen gaan we dit park nog verder ontdekken en proberen we terug de bewoonde wereld te bereiken.
Op dag 3 bezochten we het eerste nationaal park op onze route, nl. "Banff National Park". We zijn hier duidelijk aanbeland in het tussenseizoen, want veel uitzichtspunten en verblijfplaatsen zijn gesloten. De natuur is hier wel adembenemend, niet alleen tijdens onze wandeling aan Lake Minnewanka, maar ook tijdens de hele autorit naar het kleine, toeristische plaatsje Banff. Na een paar uurtjes waren we hier uitgekeken en besloten we hogerop een kijkje te gaan nemen bij Lake Louise. Ons besluit om de highway links te laten liggen, werd beloond met prachtige uitzichten (en zelfs een beer)! Aangekomen in Lake Louise bleken de slaapplaatsen daar toch erg tegen te vallen (veel te duur ofwel gesloten). We belandden algauw terug in Banff, waar we ons in het eerste het beste, goedkope motel te slapen hebben gelegd.
Na navraag bij de toeristische dienst, de volgende dag, bleken er drie trekpleisters open te zijn. Wij begonnen direct met de zwaarste, een steile beklimming van de Tunnel Mountain, wat een prachtig overzicht over Banff opleverde. De andere bezienswaardigheden, Hoodoos en Bow River Falls, vonden we overroepen, net als onze volgende verblijfplaats Golden. Het stadje zelf stelde niets voor, maar gelukkig kon de 3 uur durende rit er naar toe ons wel bekoren. Dit voornamelijk door de aanwezigheid van enkele mooie diersoorten, waaronder "big horn sheep" en rendieren.
Zaterdag vertrokken we vanuit Golden naar het "Yoho National Park", waar we een fikse wandeling maakten rond Emerald Lake. Na deze tocht hadden we weer een lange autorit voor de boeg. Onze volgende stopplaats Jasper, in "Jasper National Park", lag namelijk 300 km noordelijker. Weer waren de uitzichten hier spectaculair (bergen, beestjes, sneeuw, gletsjers, alles was aanwezig) en deze keer bleek het stadje ook mee te vallen. Zeker na het vinden van een mooie en ruime B&B, met een vriendelijke host. Het is nu afwachten of haar kroost ons niet te vroeg wekt op onze eerste zondag, maar dat vertellen we later weer.
Hier zijn we dan eindelijk met ons eerste buitenlandse bericht. De datum waar we zolang naar uitgekeken hebben, 19 oktober, is voorbij, en 20 oktober ook al bij jullie. Dinsdag was zoals gevreesd een lange, saaie dag: trein in, trein uit, vliegtuig in, vliegtuig uit, maar bij aankomst in Calgary wachtten ons toch een aantal leuke verrassingen. Allereerst onze vooraf gereserveerde "compact car", die toch een paar maatjes groter bleek dan verwacht. We konden zelfs een pick-up kiezen, maar voor de veiligheid van de Canadezen hebben we toch maar voor een Chevrolet Impala gekozen, een wel erg ruime gezinswagen, met ruime koffer voor onze toch wel iets te uitgebreide bagage. Ook de rit naar onze eerste B&B was een makkie, ondanks/dankzij de vrouwelijke co-piloot Aangekomen in de kamer kwam het zandmannetje snel voorbij, we waren tenslotte ook al 24 uur wakker. Door de jetlag werden we 's morgens al vroeg gewekt wat hier blijkbaar ook voordelen heeft, namelijk het gebruik van de outdoor jacuzzi op ons privé-terras waardoor hoofdpijn, nekpijn en ochtendhumeur als sneeuw voor de zon verdwenen. Want zonnig werd het vandaag wel, 18 graden en een stralende blauwe hemel, het ideale weer voor een fikse wandeling in het prachtige Glenmore park. Na nog wat "cruisen", slenteren in het centrum en een maaltijd in het panoramisch restaurant van de Calgary Tower, gingen we nog naar het Olympisch park (Calgary '88), maar dat was helaas gesloten bij gebrek aan sneeuw (denken we verstaan te hebben). Dan maar weer naar onze kamer want de vermoeidheid sloeg alweer toe. Nu rest ons nog de route voor morgen voor te bereiden en dan weer terug onder de wol.
Hopelijk hebben we morgen weer zo een vlotte toegang tot internet en kunnen we ons verhaal verder zetten.
Na donderdag onze laatste dag gewerkt te hebben konden we vrijdag beginnen aan ons verlof om alles in orde te maken voor 'the big trip'. Want er moet nog vanalles gebeuren! Ondertussen liggen een aantal slaapplaatsen ook al vast, namelijk Buenos Aires (joepie, joepie, joepie!) en Calgary (onze allereerste verre nacht). We hebben ook al beslist hoe we naar Londen willen gaan, met de trein. Er is alleen nog één groot probleem! De treinstaking, de dag voor we vertrekken! Laat ons gewoon hopen dat dinsdag de 19de alle treinen terug op hun plaats staan en er niet teveel volk mee wilt.
Deze week moet er dan nog heeeeel veel opgeruimd worden voor de grote verhuis. Mijn kleine zus komt morgen al wat spullen brengen, zij is namelijk degene die (samen met haar vriendje) ons huis komt bewaken en natuurlijk komt babysitten op Paulientje (onze schattige kip ). Dus het is opruimen en poetsen geblazen.
maar er zijn ook nog andere dingen te regelen: nog een vlucht regelen (Lima- Cusco), verzekering, vaccinaties (nog eentje), de valies maken (help, help, help) en het ergste... afscheid nemen!! We zullen proberen ons sterk te houden, maar er zullen toch traantjes vloeien...
Volg onze blog vooral mee en laat ons ook af en toe genieten van nieuwtjes van thuis.
Binnen 23 dagen is het dan zover en vertrekken wij met ons tweetjes naar 'the wide world'. Op deze blog proberen wij zoveel mogelijk reisverhalen en foto's te zetten zodat jullie onze avonturen kunnen meevolgen.
Voor degene die het allemaal nog niet weten hebben we hieronder onze route en datums nog eens vermeld.
Op 19 oktober vertrekt onze eerste vlucht van Londen naar Calgary (Canada), daar staat al direct een wagen ter onzer beschikking die we op 14 november in Vancouver (Canada) terug moeten afzetten. Op 15 november staat in Seattle (USA) onze volgende auto al klaar. Hiermee trekken we dan verder naar het zuiden van Amerika waar we op 12 december onze vlucht moeten nemen van Los Angeles naar Lima (Peru). Hier trekken we dan ook wat rond en nemen we ook deel (met een klein hartje) aan de Inca Trail (een 4 daagse wandeling naar Machu Picchu). Op tweede Kerstdag (26 december) worden we alweer in Lima verwacht voor onze vlucht naar Buenos Aires (Argentinië). Hier vieren we Nieuwjaar en hopen we ook het vertrek te kunnen meepikken van Parijs-Dakar. Van hieruit gaan we dan verder door naar Brazilië waar het volledig zal afhangen van het weer, onze zin, het vervoersmiddel,... wat we daar gaan bezichtigen. Op 25 januari vertrekken we dan weer vanuit Buenos Aires naar Sydney (Australië). Ook hier staat ons vervoersmiddel weer te wachten, een mobilhome deze keer. Het is de bedoeling dat we de Oostkust van Australië wat gaan verkennen om op 16 februari vanuit Brisbane weer met het vliegtuig naar Singapore te vliegen. Hier verblijven we 2 weken om dan weer op 3 maart verder te vliegen naar Mumbai. Van hier trekken we verder naar Noord-Indië om hopelijk ook een stukje van Nepal te kunnen meepikken, maar ook hier zijn we volledig afhankelijk van het weer, het vervoersmiddel, ... Op 31 maart nemen we dan onze laatste vlucht van New Delhi naar Londen. En dan zijn we terug thuis.
We hopen natuurlijk ook dat jullie af en toe (lees 'dikwijls') reacties plaatsen op onze berichten, maar zelf ook leuke dingen posten en ons op de hoogte houden van de dagelijkse gebeurtenissen op het thuisfront. Bellen is nogal moeilijk door de verschillende tijdsverschillen, maar mailen kan natuurlijk altijd.
). Aan Athabasca gletsjer probeerden we nog wat van de gletsjer terug te vinden in het ondersgesneeuwde landschap, maar na enkele stappen moesten we toch vaststellen dat dat te gevaarlijk werd en zijn we naar de auto teruggekeerd. Spijtig want dat waren weer 200 nutteloze kilometers.
wat hier blijkbaar ook voordelen heeft, namelijk het gebruik van de outdoor jacuzzi op ons privé-terras waardoor hoofdpijn, nekpijn en ochtendhumeur als sneeuw voor de zon verdwenen. Want zonnig werd het vandaag wel, 18 graden en een stralende blauwe hemel, het ideale weer voor een fikse wandeling in het prachtige Glenmore park. Na nog wat "cruisen", slenteren in het centrum en een maaltijd in het panoramisch restaurant van de Calgary Tower, gingen we nog naar het Olympisch park (Calgary '88), maar dat was helaas gesloten bij gebrek aan sneeuw (denken we verstaan te hebben). Dan maar weer naar onze kamer want de vermoeidheid sloeg alweer toe. Nu rest ons nog de route voor morgen voor te bereiden en dan weer terug onder de wol.
