19-21/05: Papa op bezoek
9-12/05: Kris, Claire en Mathieu op bezoek
18-21/04: vakantie in Oostenrijk
8-12/04: Magda en Leo op bezoek
3-6/04: Fabie op bezoek
25/03-1/04: bezoek aan Belgie
21/02-26/02: bezoek uit Vlimmeren
14/02-17/02: bezoek Uit Mechelen
7/02-12/02: bezoek Uit Zandoven
22/12/12: naar Belgie
7-14/12/2012: naar Frankrijk
23-27/11/2012: Moeke en Els op bezoek
9-11/11/2012: naar de Ardennen
1-4/11/2012: bezoek uit Zandhoven
11-14/10/2012: naar Belgie
4/10/2012: Jelle 3 jaar
28/09/2012: Tobi 5 jaar
21/09/2012: Katrien op bezoek
20/09/2012: bezoek Opa Mechelen
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Het weer
Het leven zoals het is: Obereichsel
28-09-2012
Heet van de naald
We bereiden ons momenteel voor op een bezoek aan België. Het
belooft druk te worden: 3 adressen in 3 dagen Het verslag volgt later.
6/10/2012: we werkten vandaag verder in de voortuin, want het weer was weer mooi en
Gert voelde het kriebelen. We hebben van onze lieve overbuurvrouw een heleboel
plantenstekken gekregen, waardoor ons onkruidperceel nu veranderd is in een
brak stuk grond met hier en daar een gekleurd bloempje.
3/10/2012: nationale
feestdag in Duitsland (feest van de eenmaking van oost- en west Duitsland).
s Morgens leek het alsof we hier ook de ganse dag een drash National zouden hebben,
maar het klaarde gelukkig snel op en in de namiddag was het zelfs heel mooi
weer en zijn we weer aan het werk gegaan in de tuin. Dit keer hebben we een
stuk van de voortuin aangepakt. De jongens hebben goed geholpen door met hun
kleine kruiwagens mee te helpen om het snoeisel naar de composthoop te brengen.
Achteraf vernamen we van de buren wel dat je op zon- en feestdagen in Duitsland
eigenlijk niet mag werken (ttz. Zeker niet in het zicht (dus niet in je
voortuin we hadden de straat ook half ingenomen met snoeisel J) en ook niet iets dat
lawaai maakt)). We hadden zo al wel iets vernomen, maar hadden hier precies
toch ook al anderen horen werken op zondag, enfin, de tuin ziet er toch al weer
een stukje beter uit, al zullen we nog vele dagen van mooi weer nodig hebben om
hem helemaal rond te krijgen.
30/09/2012: uitstapje naar het Titi-meer.Aangezien
het vandaag geen al te slecht weer was, hadden we zin om eens op uitstap te
gaan. Een bezoekje aan de Bodensee leek ons wel leuk, dus we beloofden de kids
om naar de boten te gaan kijken. De gps gaf een 2-uur durende route aan, die
ons door de bergen langs mooie landschappen en voorbij vele skipistes leidde.
Omdat de kids onderweg toch weer bleker werden met het toenemende aantal
bochten, besloten we bij het zien van het eerste meer om geen verdere risicos
te nemen en om dat meer dan maar te gaan bezoeken. We zagen uit de verte dat er
boten op lagen, dus we konden onze belofte alvast waar maken.Eensop de parking aangekomen volgden we de pijlen naar de toeristen zone:
het deed ons wat denken aan de Belgische kust: een aantal winkels, cafés
enrestaurants langs het water, waar je
op zondag sjaaltjes en souvenirs kan kopen. Aangezien het al middag was toen we
aan kwamen, gingen we eerst iets eten, in een restaurant dat van binnen
helemaal uit hout was gemaakt, met zon typische houten Tiroler tafels met
banken errond. Nadien hebben we rond het meer gewandeld (6,5 km) en zijn we met
een roeiboot ook op het water gegaan. Resultaat van de dag: 8 vermoeide benen
en 2 vermoeide armen. Zie link naar foto's onderaan deze rubriek.
Voor het vervolg van de kinderverhalen en update nr 3: zie rubrieken 'kidsstories' en 'nr 3'.
Hierbij het nieuws van de voorbije 10 dagen: Na de lancering van mijn blog is het bezoekersaantal
flink de hoogte in geschoten. Bedankt aan iedereen voor de interesse en voor
alle mails en berichten in het gastenboek! Leuk om te zien dat iedereen
geïnteresseerd is in het reilen en zeilen van ons gezinnetje.
27/09/2012: eerste Duitse
les. Ik was op voorhand bang dat het was moeilijk zou zijn, want mijn
lerares in België had gezegd dat ik zo ongeveer op niveau A2 zat en ik had met
ingeschreven voor niveau A2/B1. Ik had me zowel voor schrijven als voor spreken
ingeschreven, maar schijven had ik in België eigenlijk zo goed als niet
geleerd. We waren met 14 in de les: de jongste 2 waren 14 en 15 jaar, 2
au-pairs uit het Franstalige Zwitserland, die in Rheinfelden Zwitserland
werkten, dan waren er nog twee 18 jarigen die hier één jaar in een gastgezin komen
om hier 1 jaar te studeren. 2 politieke vluchtelingen van 25 jaar uit Macedonië,
een drietal Italianen, die hier komen omdat ze in Italië geen werk kunnen
vinden en hier in de horeca werken, 2 Hongaren en een Japanse. De meesten zijn
hier al 6 maanden tot 1 jaar. Ik was op 1 na de oudste en was hier nog maar het
minst lang. De lerares vond mijn niveau van spreken te hoog voor deze groep,
dus ik mag al een groepje hoger J.
Nadeel is wel dat dat dan 2 avonden per week zijn, waarvan 1 al om 5 uur begint
en de andere om 6 uur, dus Gert zal dan op tijd thuis moeten zijn, ofwel moeten
we hier een babysit geregeld krijgen. We
zien nog wel hoe we dat regelen, maar het is maar tot de kerstvakantie, dus ook
niet zo heel lang.
23/09/2012: zondag stond een wandeling van 16 km op de agenda, met enkele Evonik
collegas. Ik had er op voorhand wat bang van, want 16 km in de bergen in mijn
toestand, is toch niet evident. En dan met de kids er bij we zouden wel een
wandelrugzak en een buggy meenemen bleef het toch een grote uitdaging. Maar
het weer zat mee zondag ochtend, we waren op tijd opgestaan en de pick-nick
stond al klaar. Helaas bleek toen dat Jelle niet zo heel goed was. Hij had last
van zijn buik en wou niks eten. Enfin, we zouden vertrekken en zien hoe het zou
gaan. 100 meter voor de aankomst op de parking, werden de bergbochten hem te
veel en kwam het weinige beetje melk dat hij had gedronken er terug uit in de
vorm van zure room. Ook Tobi had tegen die tijd een iets witter kleurke in zijn
gezicht. Maar na even de frisse buitenlucht ingeademd te hebben, klaarden de
gezichten van de kids op en startten we onze route. De eerste 100 meter
begonnen we met een klim naar boven, maar daarna was het een lange tijd minder
stijl, met afwisselend wat bergop en bergaf. Jelle wou jammer genoeg helemaal
niet stappen en heeft de ganse dag in de buggy gezeten. En een stadsbuggy duwen
op bospaadjes is behoorlijk zwaar voor mama en papa. Chapeauvoor de papa die bijna al het werk op zich
genomen heeft. Tobi heeft wel flink gestapt en had ook zijn loopfiets mee, maar
voor bergop te gaan en na de middag, waren ook zijn benen moe van het
wandelen/fietsen en had de papa dus een zeer zware job: Tobi op de rug en Jelle
duwen in de buggy. Gelukkig was het gezelschap fantastisch: allemaal zeer
sociale en vriendelijke mensen, die allemaal wel eens een klapke kwamen doen
met de nieuwelingen en eens kwamen polsen naar mijn kwaliteiten van de Duitse
taal (waarvan ze vonden dat die zeer goed was (om hier nog maar 3 weken te
wonen)). Op het einde van de dag hebben we dan nog even een ommetje van een
paar km gedaan. Achteraf bleek dat we uiteindelijk eerder 20 à 24 km afgelegd
hebben, maar we zijn wel in schoonheid geëindigd: met 0,5 l bier, frieten en
worsten, op een terrasje in de zon J
21/09/2012: een smsje gekregen van mijn schoon-zusje Katrien: of ze even mocht
binnenwippen/logeren? Natuurlijk! grappig enook heel leuk dat je ook op 700 km
van huis nog de zoeten inval kan hebben J
Heel goed gedaan Katrien!
20-22/09/2012: donderdag tot zaterdag bezoek uit Mechelen
gekregen. Op het programma stond een bezoek aan het Vitra Museum (design museum) in Weil am Rhein (ong. 20 min. van
hier). Hoewel het museum zelf gesloten was wegens ombouw tot nieuwe collectie,
was het zeker de moeite waard. De site van het museum bestaat immers uit
verschillende gebouwen. Een 2 uur durende rondleiding bracht ons naar the
Dome, een half bolvormige tent die voor exposities, optredens, etc. gebruikt
wordt. Verder bezochten we de brandweerkazerne van Zaha Hadid en een gebouw met
verschillende vergaderzalen, gebouwd door de Japanse architect Tadao Ando.
Daarnaast is er op de site het Vitra Haus, waarin de ganse Vitra collectie
tentoongesteld is (meubelen, lampen, design hebbedingetjes, etc.). Dat huis op
zich is ook een kunstwerk en je bent er ook zeker een uur zoet om alles te
bekijken. Zeker de moeite waard dus: zie fotos in bijlage. Voor specifiek nieuws ivm de kids: zie onderaan in het item 'Kidsstories'
Dankzij de proffessionele hulp van 3 verhuismannen is alles zonder brokken in Duitsland geraakt. In de dozen met keukenspullen zat wel meer papier/beschermfolie dan keukeninhoud. Ook schilderijen, spiegels en andere breekbare zaken waren supper goed ingepakt, waardoor alles pico bello hier geraakt is.
Voor zij die het nog niet via andere tamtamkanalen vernomen hebben: nr 3 is 'in de maak' en wordt half februari verwacht. Hij/zij laat zich al goed voelen.
4/10/2012: eerste controle bij de Duitse gynaecologe. Na een
zeer grondig onderzoek (dat dubbel zo lang duurde als wat we in België al gehad
hebben), heeft de dokter geconcludeerd dat de baby helemaal in orde is. Verder
werden mijn gevoelens bevestigd: DAS BABY is zeer actief!! Die gaat hele
sterkte beenspieren hebben, ik vermoed dat DAS BABY direct na de geboorte al
zal kunnen lopen, of toch voetballen, want sjotten heeft het al genoeg
geoefend.
Grappig was wel dat toen de gynaecologe hoorde dat we een
goede verzekering hebben, dat we dan plots een pakket aangeboden kregen, met
extra echos etc. We kregen ook een doorverwijzing naar Basel om daar nog eens
met betere apparatuur grondigere checks te laten uitvoeren.
Die extra controle in Basel hebben we de 8ste dan
gehad en ook daar bleek alles in orde te zijn. De baby weegt nu ongeveer 500 g
en is ongeveer 24 cm groot.
* Het huis: we komen langs de straatkant binnen op het gelijkvloer, dat langs de kant van de tuin de eerst verdieping is ('t is hier nogal bergachtig). Om naar de slaapkamers te gaan moet je dus de trap naar beneden nemen en langs de slaapkamers kan je dan in de tuin. Ook vanop het terras dat aan het 'gelijkvloer' grenst en vanuit de keuken kan je naar de tuin. Buitendeuren op slot doen of de garage op slot doen dat hoeft hier allemaal niet, geen kat die de moeite doet om hier tot boven op de berg te komen :) De inrichting van het huis is net iets ander dan thuis: net iets minder modern en de plinten en stopcontacten vallen van de muren als je ze aanraakt, maar voor de rest is het huis best wel degelijk. Al moeten we nog wat wennen aan het feit dat we terug moeten douchen met een plastiek douchegordijn en missen we onze grote regendouche. Verder vraag ik me af wie de voorziening van lichtpunten gedaan heeft: ofwel was die persoon zat, ofwel steekt het hier zo nauw niet, maar geen enkele wandlamp hangt op dezelfde hoogte en de wandlampen hangen goed in 't midden van de muren, zodat het zeer moeilijk is om nog ergens een schilderij aan de muur te hangen, t is alsof je wandlampen de wandversiering moeten vormen... * De tuin: die was een oerwoud wanneer we hier arriveerden, verdeeld in het bovenste deel, dat al een beetje was aangepakt door een tuinman en het onderste deel, enkele meters lager, waar Gert het metershoge groen ondertussen reeds grotendeels in verwijderd heeft. 'T lijkt echt of hier in geen 4 jaar nog in de tuin gewerkt is. Er moeten veel bomen en struiken gesnoeid worden en er zijn heel wat paadjes en stukken terras die nog ettelijke uren arbeid vragen om het onkruid tussen de stenen uit te halen. We zien nu eens te meer de voordelen van ons kunstgras thuis :) Verder heeft zo'n grote tuin als voordeel dat er een grote trampoline in past. * Van de stad naar het platteland: de grootste ommezwaai is misschien niet om van Belgie naar Duitsland te verhuizen, maar om van de stad naar het platteland (hoewel - plat is het hier niet echt) te gaan. Daar waar alles thuis op wandel en fietsafstand lag, ben ik hier al uitgeput als ik 1 straat verder wandel. Ook het feit dat er in dit dorp, nog in het volgende dorp een winkel is (noch bakker, noch beenhouwer of kruidenier), maakt dat je hier voor alles een auto nodig hebt. De dichtsbijzijnde supermarkt is op ongeveer 7 km, daar waar we in Antwerpen in 2 km omtrek zeker 3 suppermarkten hadden, en een bakker en beenhouwer om de hoek. Mijn ecologische voetafdruk gaat door 'op den buiten' te wonen dus flink achteruit. Desondanks is het wat ecologie betreft hier toch nog heel wat beter dan 'thuis'. Niet alleen de tuin vormt een habitat voor vele soorten, ook in huis is heel wat leven te bespeuren: we hebben al 2 kikkers uit de slaapkamer moeten verwijderen, het aantal spinnen in huis is ontelbaar en er zijn hier nog veel vlinders, ook van die mooie met 'ogen' op hun vleugels. De tuin zit vol krekels, sprinkanen en allerlei kevers waarvan ik de naam niet ken. *School: De kids hebben hun eerste schooldagen bijzonder goed gedaan. Tobi gaat net iets liever dan Jelle, maar ze maken er beiden geen enkel probleem van dat ze in een Duitse school zitten. Tobi krijgt elke maandag een speciale sessie: beweging, muziek en taal. Nadeel is wel dat dat al om 8u 's morgens begint, maandag moeten we dus vroeg uit bed, en dat net na 't weekend... * Taal: Met mondjesmaat leer ik Duits. In één van de gazettkes (zie onder) las ik een titel 'Zeugen gesocht', ik dacht 'OK, we leven op het platteland, de boeren zullen hier zeugen zoeken. Maar toen ik verder las ontdekte ik dat het de politie was en herrinnerde ik me uit mijn lessen Duits dat een Z hier als 'ts' wordt uitgesproken. De politie was dus op zoek naar getuigen... * De Post: anders dan thuis is dat de post hier ook op zaterdag komt en dat ze niets in je brievenbus steken als je je naam niet op je brievenbus hebt staan. Daar waar we in Berchem 4 jaar geen naam op onze bel/brievenbus hadden (wegens 'het komt er maar niet van'), was dat nu dus al snel in orde gebracht. Verder verdelen ze hier ook 4 keer per week gazettekes en reclame aan huis (zelfs 'de Zondag' wordt hier in je bus gedropt), vrij inefficient dus, zeker aangezien de dorpen hier klein zijn, ver uiteen liggen en in bergachtig gebied. Maar wel tof voor de kids, want er is alle dagen iets in de brievenbus te vinden. * Afval scheiden: afval scheiden is hier gelijkaardig maar toch ook anders: je hebt rest, PMD en plastiek. Groen moet je zelf maar doen. Maar in de zak voor PMD mag in in tegenstelling tot in A'pen ook echt alles van plastiek, metaal of drank: dus ook gebruikte doosjes van vleeswaren, vuile yoghurtpotjes, piepschuim, enz. als er maar plastiek of metaal aan hangt, de rest maakt niet uit. * Eten kopen: zoals gezegd is dit een grote aanpassing. Aangezien de winkel ver af is is het nogal vervelend als je bijvoorbeeld een citroen of iets anders klein bent vergeten. Even snel op de fiets springen zit er dan niet in. Kwa keuze is er echter geen gebrek: er is een ruime keuze aan al wat je maar wil: groenten, fruit, diepvries, noem maar op. Wat me wel verbaasde was de afdeling voorgemaakte sausen, die is hier echt ontzettend groot: voorgemaakte kaassaus, voorgemaakte bechamelsaus, honderden soorten prefab saus, je kan het zo gek niet bedenken of er is een potje van in de winkel. Verder is het wel interessant dat het gamma bio producten hier groot is en in tegenstelling tot 'bij ons' (waar is dat nu?) soms goedkoper dan de niet bio producten. De verstoog is hier ook nog groot. Hij is onderverdeeld in een sectie kaas, vlees voor de boterham, vlees voor de pan en vis. Maar: als je én kaas én charcuterie én vlees voor de pan wil, dan moet je wel drie verschillende bedienden aanspreken: die van de kaas kan wel 100 g kaas afwegen, maar geen 100 g vlees. Ik geniet hier wel van de verstoog vis. Zelfrijzende bloem is dan weer iets dat ze hier niet kennen. * Sigaretten kopen: het feit dat er niet in elk dorp een winkel is, is geen probleem voor de Duitse rokers: de sigarettenautomaten staan hier gewoon op de straat. En meer dan genoeg zou je denken: om de 100 m kom je wel een automaat tegen. By By gezonde berglucht...
Tobi taal : mama, wie best du, Ikke: neen tobi, het is
wie bist du. Tobi: BEIEIEI
Tobi taal: mama, hoe noemt Magda madeliefjes? Ik zeg
misschien, margrieten? Tobi: jaaa!! Dat is het! Hij vind het duidelijk heel
tof dat ik dat ook weet. Ik leg hem uit dat Margrieten grote madeliefjes zijn.
Bij het bezoek aan de gynaecoloog in Basel waren de kinderen
mee gegaan. Na het voor hen langdradige bezoek werden ze beloond doordat ze een
speeltje mochten uitkiezen uit een pot. Hadden ze toevallig toch geen klein
joske zeker! Tobi zijn collectie is dus nogmaals uitgebreid: in zijn bed liggen
er 3 pluchen en 3 opwindbare die in bad kunnen trappelen en dan nu de nieuwe
nog. Hij ontfermt zich echt als een zorgzame papa-Jos over zijn kroost en
vertelt s avonds in bed ganse verhalen aan zijn kleintjes.
7/10/2012: vandaag hebben we de verjaardag van Jelle gevierd. Net zoals voor Tobi was het
een feest geheel in stijl, met de nodige ballonnen, vlaggen, cadeautjes en een
taart in de vorm van een boot. Jelle loopt ondertussen nog steeds met zijn
kroon op en vraagt af en toe om nog eens gelukkige verjaardag te zingen
29/09/2012: vandaag hebben we de verjaardag van Tobi gevierd, met alles er op en er aan:
cadeautjes, kaartjes (merci aan iedereen voor de postpaketten en kaarten) een
huisjestaart, kaarsen, ballonnen, slingers en lang zal hij leven zingen. Hij
heeft er enorm van genoten!!
Aangezien Tobi ondertussen groot is (5 jaar en 2 tanden er uit, dan ben je al
eigenlijk zelfs al heel groot), moet hij vanaf nu ook slapen zonder pamper,
met wisselend succes voor Tobi en voor de wasmachine. Hij voelt zich nu ook
zodanig groot dat hij denkt alleen zijn achterwerk schoon te kunnen krijgen.
Ook daarbij moet de wasmachine soms nog wat helpen en ook de WC-ontstopper
heeft al in actie moeten schieten, want de hoeveelheid WC-papier die nodig is,
is blijkbaar omgekeerd evenredig met de ervaring in gatvegen.
Zie onder: 2 links naar foto's verjaardagen kids.
Het leukste cadeau dat Tobi voor zijn verjaardag kreeg was
het boekje met al wat je nog kan kopen van Brio (trein-attributen). Je kent dat
wel: van die reclameboekjes waarin een merk andere artikelen afbeeld, in dit
geval bruggen, tunnnels, wissels, stationnen, een hele hoop treinen, etc. En
jawel, meneer heeft zijn keuze al gemaakt voor wat hij nog wil: een
stationnetje met een aantal deuren met een draaischijf ervoor. We hebben het
eens opgezocht op internet om eventueel te vragen aan de Sint of de Kerstman en
wat bleek: meneer heeft het duurste uit de catalogus gekozen! De appel valt
niet ver van de boom zeker
28/09/2012 :Tobi wordt5 jaar!! Bedankt aan iedereen die een postpakket stuurde!! Om het met Tobi zijn woorden te zeggen, hij vind al die brieven, kaarten en cadeautjes GEWELDIG. Ook bedankt voor de telefoontjes en skypjes met gelukwensen.
28/09/2012: Vandaag hebben de kids voor het eerst gaan turnen. Ze zitten samen in 1 groep en Tobi deed direct mee, terwijl Jelle de eerste 5 minuten liever vanuit de veilige basis achter mamas benen toekeek. Ze vonden het allebei heel leuk en nadien was er nog een klein beetje energie om thuis op de trampoline te springen, maar daarna was de kaars helemaal uit.
26/09/2012: Tobi moest naar de schooldokter: vooraleer je naar het eerste leerjaar gaat
moet je hier een soort PMS-test /CLB-test doen. Zijn zicht, oren, spraak en
motorische vaardigheden zijn getest. Zicht: zoals verwacht: prima. Oren: ook
prima (ondanks vele oorontstekingen, buisjes en regelmatige vragen zoals mama,
zeg het eens wat harder). Spraak: we moeten nog wat op de R oefenen, voor de
rest OK en motoriek: ook zoals we van Tobi gewoon zijn: geen ramp, maar ook
geen uitblinker. We moeten nu ook nog een U-9 test laten maken bij een privaat
kinderarts. Dat is een soort onderzoek dat alle kids hier rond 5 jaar ondergaan
(ook zoiets standaard, zoals dat bij ons door Kind en Gezin wordt geregeld) en
die gaat ons dan nog doorverwijzen naar een kiné, waar we waarschijnlijk op een
wachtlijst zullen komen.
24/09/2012: Jelle was nogziek en is hij thuisgebleven van
school.Ik was bang dat Tobi niet graag
alleen zou gaan, zonder zijn Nederlandstalige kompaan, maar dat vormde totaal
geen probleem.
22/09/2012: Tobi had
een tweedelosse tand
onderaan (de eerste tand is in augustus uitgevallen). Zondag ochtend stond hij
er nog in en na het ontbijt was hij verdwenen. Woensdag kwam al een eerste
nieuwe tand piepen in het gat dat in augustus ontstond. Voor zij die het
tandenverhaal in augustus gevolgd hadden: t zal dus toch geen accidentje
geweest zijn J
Dinsdag 18 sept: De school belt omdat Jelle op zijn hoofd gevallen is, ze hebben de dokter ook al verwittigd. Resultaat: gaatje in zijn hoofd, veel bloed verloren, maar geen hechting nodig. Wel wat flauwkes, maar een uurke later al weer hevig op zijn fiets. Ik had gehoopt dat hij er uit zou leren. De dokter weten we ondertussen dus wonen, wat ook handig kan zijn voor de toekomst. De man was bovendien supper vriendelijk, dus dat valt mee.
Zaterdag 15 september: Tobi moet gaan slapen en vraagt of hij morgen weer naar school mag (t is alsof er in Belgie geen weekends waren) Vrijdag 14 sept: we zitten 's avonds aan tafel, Tobi vraagt of hij morgen weer naar school mag
Na 2 schooldagen: ik moet de jongens bijbenen naar school. Eens geparkeerd, kunnen ze niet vlug genoeg in de school zijn.
Na 10 dagen in Duitsland: Jelle: "mama, mag ik de Milch" Tobi: "ik wil ook Milch mama"
Maandag 10 sept Tobi: "de huizen plakken hier niet aan elkaar " (vertaling: het zijn hier allemaal alleenstaande huizen, in Berchem 'plakken de huizen wel aan elkaar' Tobi vind aan elkaar plakkende huizen leuker dan huizen die niet aan elkaar plakken
Er wordt geskyped met Zandhoven Jelle: "oma en opa plakken aan elkaar" (dat lijkt zo omdat ze een beetje voor elkaar zitten om samen in beeld te kunnen Jelle vindt het ook heel belangrijk om te vermelden dat er in de Duitse school 2 vuilbakken zijn (heeft hij zeker 3 keer gezegd tijdens het 10 min skypen)
Jelle heeft panische angst van vliegen en vooral van bijen. Hij moet nog wat wennen aan het buitenleven. We helpen hem wat door de vliegen een naam te geven, zo hadden we Nina de vlieg op bezoek, die kwam eens naar ons kijken. Vliegen die op je arm komen zitten die kriebelen, als je dat niet graag hebt moet je hen terug kriebelen en dan vliegen ze wel weg. Met bijen/wespen valt het wat moeilijker...
