Om 1 uur ‘s nachts onze tijd, kregen we onze avondmaaltijd.  Het was dus wel wat laat, maar ik had honger. Het eten was niet slecht (saladegarnituur, broccoli, kip, rijst, brood, pudding en daarbij een flesje wijn en water), maar ja, ik ben op dat gebied wel erg verwend met thuis van die twee goeie koks. Ik heb mooi alles opgegeten. Niets heb ik overgelaten. Na het eten heb ik nog naar een filmpje gekeken (Australia) en ben toen gaan slapen. Oh ja, voor het slapen gaan kreeg ik nog een hele zak met snacks.

Goedemorgen allemaal, ik heb goed geslapen. Vond wel af en toe mijn draai niet. Aangezien ik nu aan het raam zit, heb ik een prachtig uitzicht over de vleugel, de blauwe lucht en de vele wolkjes. Hopelijk krijg ik nu vlug mijn ontbijt, want ik heb weer honger. Ik kan nu wel eens in dat zakje piepen.

Het ontbijt vond ik niet lekker. Je kon kiezen tussen muesli en bacon (worst)…. Ik wou muesli hebben, maar dat hadden ze niet dus dacht ik: ‘waarom dan niet voor een keer een warme maaltijd als ontbijt.’ Het trok op niks. De worst en de champignons heb ik opgegeten, maar vraag me niet wat de rest moest voorstellen. Het chocoladebroodje was wel lekker en nog heerlijk warm. 

En zo werd het weer tijd om naar de volgende vlucht te gaan. Ik nam afscheid van de 2 Fransen (Jean-Paule en  Pakkie? Zie foto) langs mij. Jean-Paule heeft ook zijn GSM-nr. gegeven. Zodat we elkaar eventueel kunnen ontmoeten in Sydney of Melbourne. Zij gingen naar Melbourne op vakantie.

Dit keer was de overstap van de ene vlucht naar de andere vlucht niet zo moeilijk. Ik moest gewoon de gang oversteken en een uurtje wachten. In de vlucht zelf zat ik eindelijk aan het gangpad zodat ik niemand moest storen om mijn  benen te strekken.

Het ergste nu eigenlijk is dat ik pas wekker ben om 7 à 8 uur (onze tijd) en dat het hier nu alweer tijd is om te slapen (1 uur namiddag onze tijd). Hier is het dus donker . Het gaat dus van wakker worden en ontbijten naar avondmaal en slapen gaan.  Ik heb een halve dag gemist.

Het eten dat we hier gehad hebben was minder goed dan als op de tweede vlucht. Ik had weer kip genomen met worteltjes en nog iets (vraag me niet hoe het noemt), salade, broodje met kaas en als dessert (chocolate brownie). De brownie was heel lekker. Ook heb ik weer gezondigd en bij het eten een flesje rode wijn genomen. De Australische wijnen zijn heel lekker.

Bij aankomst in Perth moest ik door heel wat controles. Maar alles verliep vlot. Ik heb ook mijn bagage moeten ophalen en werd daarna met de bus tot aan de Qantas domestic flights gebracht. Het was een kwartier rijden. Nu zit ik hier te wachten tot het tijd is om in te checken. Dit duurt zeker nog meer dan 3 uur. Hier is bijna niemand.

13-02-2010 om 02:33 geschreven door Sigrid  

Dinsdag, de dag van vertrek. De rugzak inpakken verliep nogal moeilijk. Ik mocht 20kg meenemen en mijn rugzak woog 16kg. Dus daar zat het probleem niet. Het probleem was eigenlijk dat ik gewoon achterover viel met een rugzak van 16kg. Dus we hebben er nog wat uitgegooid. Tot hij 13kg woog. Maar het werd moeilijk om te kiezen wat je dan ging meenemen.  

Het afscheid met mijn twee lieve schatten viel me zwaar. Vooral bij Myra, daar het een kleine kans is dat ik haar nog levend terug zal zien. Dus de eerste tranen vloeiden al.  Op de luchthaven aangekomen, zijn we onmiddellijk gaan inchecken. Toen was het tijd om afscheid te nemen. We barsten alle vier in tranen uit. Ook hier viel het afscheid zwaar. Ik had dit wel verwacht, maar om dan alleen verder te moeten was dan niet gemakkelijk. De eerste gate vond ik goed en de vlucht verliep prima. Ik zat tussen twee Britten. Met de man rechts van me heb ik wat gebabbeld.

Toen we aankwamen moesten we op een bus stappen die ons naar de luchthaven bracht. Daar in de luchthaven ben ik rechtstreeks naar de vertrekhal naar terminal 3 gegaan. Daar werd ik opgehaald door een bus. Het was 10min. rijden naar terminal 3. Daar weer aangekomen, heb ik moeten wachten tot de gate van Qantas werd geopend.  Het was al een heel geloop van het één naar het ander. Maar het is me tot nu toe gelukt direct op de juiste plaats te zijn.

Nu zit ik hier in het vliegtuig met twee leuke Fransen naast mij. We proberen elkaar wat uit de nood te helpen met de taal hier. Zij kunnen niet goed Engels en alles is alleen maar in het Engels. Ik daarentegen leer op mijn beurt opnieuw een beetje Frans.

Ik kan dit bericht niet onmiddellijk posten, omdat hierboven geen internet is.

Slaapwel xxx

13-02-2010 om 02:01 geschreven door Sigrid  

07-02-2010 om 19:27 geschreven door Sigrid  

Dinsdag heeft Arnold ons rondgeleid in Katherine en ons de plaatsen getoond die wel interessant zouden zijn om eens te gaan bekijken. Namiddag zijn Sara, Kai Kee en ik een tour gaan boeken om de ‘Katherine Gorge national park’ te gaan bezoeken. Daarna zijn we naar de grotten gegaan, maar de laatste tour was al weg en eigenlijk wilden Sara en ik de grotten niet gaan bezoeken, omdat we er al zoveel hebben gezien en alle grotten lijken toch altijd een beetje op elkaar. Dan hebben we daar maar een korte wandeling gemaakt. Terug bij Arnold hebben we even gerelaxt en als laatste voor die dag hebben we dan nog een wandeling gemaakt om de wallabies te gaan zoeken.

We hebben er ook heel veel gezien. Sara en ik zijn het struikgewas ingetrokken, want daar zie je ze pas. Sara heeft ook een slangenhuid gevonden en die wilt ze meepakken naar huis. Ik moet dat niet hebben hoor. Wat moet ik daarmee doen.

Het was deze dag 29°C. Een warme, zalige dag.

Woensdag zijn we dan naar de ‘Katherine Gorge River’ gegaan.

We hadden een tour genomen van een halve dag. Op de boot gingen we de rivier af. Het was daar echt prachtig. We zijn op drie boten moeten overstappen. Onderweg vertelde de gids allerlei verhalen over de rivier en ook over de planten. Bij de laatste halte konden we gaan zwemmen in de ‘Lily pond’. Daar was ook een waterval.

Ik ben niet gaan zwemmen, want zoveel tijd hadden we niet. Ik heb gewoon zitten genieten van de omgeving. Op de terugweg hebben we twee krokodillen gezien. Het waren ‘freshwater crocodiles’.

Deze zijn niet gevaarlijk en vallen dus ook geen mensen aan.

Deze rivier kan je niet bezoeken in de zomermaanden. Dan is het regenseizoen en staat deze rivier meters hoog. Het moet toch mooi zijn in de zomermaanden, want dan zijn er ook veel meer watervallen.

Namiddag hebben we weer zitten relaxen tot het buurmeisje van Arnold kwam. Die heeft ons uitgenodigd bij haar thuis om haar slang eens te komen bekijken. We hebben zelfs de slang vastgehouden. Je moet je geen zorgen maken, deze was niet giftig. ;-)

Daarna heeft Arnold ons meegenomen naar de plaatselijke golfclub, waar hij ons getrakteerd heeft. Dit is het stamcafé van de plaatselijke bewoners.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Sigrid