Hallo luitjes! Hier ben ik weer een keer. Ja, 'k zie het je al denken, wow, ze blogt drie dagen op een rij! Geen panike, het is maar een eenvoudig accidenje. Waarschijnlijk lukt het me de rest van de week toch niet meer. Daarom dat ik op dit vreemde uur in het midden van de namiddag even blog.
Morgen, donderdag. Joepie! Dé allerlangste dag van de week, maar liefst acht uurtjes les in één dagje. Vier voor het eten, vier na het eten. Het lijkt soms alsof die dag niet stopt. Hij blijft maar gaan. Tijdens de laatste pauze denk je normaal: nog één uurtje. Nu denk je: shit, nog twee volle uren... Gelukkig zijn die twee laatste uurtjes module. En zoals ik ooit al wel eens vermoed zal hebben, is mijn module literatuur en actualiteit. Binnen twee weken springt die module over naar politiek en actualiteit. Morgen hebben we onze voorstelling van onze module. Wij gaan ons thema incest voorstellen aan de klas. We hebben een powerpoint en een telefacts filmpje opgedoken en twee boeken (de literatuur) die gelinkt zijn aan Fritzl (hoe kan het ook anders) en nog twee andere incest schandalen. Eentje gewild en eentje ongewild. Jaja, gewilde incest bestaat. Broer en zus die op elkaar verliefd worden en kinderen krijgen.
M'n tekst voor Frans heb ik al twee keren gelezen, dus ja.. En seffens ga ik nog wiskunde leren, wànt vanaf dinsdag moeten er elke les vier leerlingen aan bord komen en een radialen-hoek-omzet-oefening maken. En die zijn verdomd niet gemakkelijk. En als je ganse klas je aanstaart en in stilte aanhoort hoe de wiskunde lerares je onderbrult, dan heb je wel een motivatie gevonden om te leren.
Zooo. Nu zal ik m'n weekend eens uit de doeken doen.
Vrijdagavond. Toen ben ik met the gang (Li, Am, St) naar een fuif in Heist geweest (snowfever). En 't was beestig leuk. Voor moest ik het nog niet vermeld hebben, het is weer een hel tussen Li en mij. Het is zo'n beetje oorlog met weinig woorden en elke keer bijt ze m'n neus eraf. Maar ja, wie ben ik? Een zielig, onvolwassen persoon die de slechte vriendin ter wereld is. Dus daarom dat ik het vreemd vond dat het zo fijn was. Maar ja..
Zaterdag. Vroeg op en slaperig zijn en dan haast haast richting station, want we (mama, m'n zus en ik) gingen een dagje naar Oostende. Shoppén! Veel treinshit door die afgebroken bovenleiding tussen Brussel en Gent, waardoor we overal tien minuten à een kwartier te laat waren en dus onze aansluitingen misten. Rot. En dan eenmaal in Oostende zelf, eerst 'n McDonalds'je gedaan en dan begonnen met shoppen. Ik heb een wit pulleke gekocht, een blauwe riem, blauwachtige oorbellen, twee jeansbroeken, sokken en ondergoed. En dan zwijg ik nog over wat m'n mama en m'n zusje hadden gekocht!
Zondag. Mijn oom kwam met z'n vrouw en z'n kinderen naar ons voor de traditionele nieuwjaarsbrief van hun kinderen. Ze kwamen op tijd zodat m'n oom en m'n papa nog samen naar de cross konden kijken en na de cross begon ik aan m'n huiswerk (dat in de voormiddag niet was afgeraakt) en het was toevallig de cosinusfunctie uitzetten op grafiek en m'n oom geeft in een technische school iets wiskunde-achtig, want hij is van opleiding burgelijk ingenieur. Maar dus, ik was m'n taak aan het maken en hij zag ergens staan waar de sinus en cosinus werd afgelezen (op andere notities). En ineens begon hij te beweren dat de sinus op de x-as werd afgelezen en de cosinus op de y-as. En ik in discussie dat het andersom was. En hij eiste een blad en ging het me bewijzen en verrassend genoeg bleek het nog te kloppen, maar toen had ik m'n ultieme bewijs gevonden. Mijn handboek. Ik sprintte naar m'n kamer en ik haalde m'n handboek tevoorschijn. Ik toonde dat het handboek mij gelijk gaf, dat de sinus op de y-as wordt afgelezen en de cosinus op de x-as. En toen hij het handboek zag liggen en het er in zag staan, begon hij zelfs het handboek in twijfel te trekken. Een over het ganse land verdeeld handboek, dat al vijf jaar meegaat in onze school, zou een fout bedragen en niemand heeft dat ooit opgemerkt. Yeah right. We zijn onze discussie gestaakt toen hij ook wist dat hij ging verliezen.
Ik kan enorm koppig zijn en ik ben vastberaden mijn gelijk te verliezen. Mama zei vandaag nog dat ik een sterk karakter heb. Li, watch out. I'll prove you something.
Zoals m'n blog zegt shit happens, maar wat die leerkracht Ronald Janssen heeft gedaan tart toch elke verbeelding? Een jong koppel kloedbloedig afmaken en dan hun auto in de fik steken en een ander jong meisje van op een fuif volgen en dan gewoonweg afmaken. Ik kan me niet voorstellen dat ik vandaag les heb gekregen van een moordenaar. Een lieve, vriendelijke leerkracht die jonge mensen iets wil bijbrengen, blijkt een moordenaar van jongeren te zijn. What the fuck???
Wie kan je eigenlijk nog vertrouwen? Blijkbaar niemand. Zelfs je eigen buurman kan je kinderen afgeslacht hebben. Ouders vermoorden hun kinderen en/of elkaar. Buren vermoorden elkaar. Vreemde vermoorden elkaar. Chauffeurs slaan op je gezicht als je niet snel genoeg rijdt. Je wordt bedreigd om je geld, letterlijk je geld of je leven. Vroeger was het een smoes, nu is het harder realiteit. Het lijkt alsof 't niemand nog iets doet om een einde te maken aan het kostbaarste bezit van iemand anders. Het leven. De vrijheid om te leven. De vrijheid om iets te maken van je leven en de vrijheid om het te verneuken, sorry.
Ben ik té cynisch? Sorry, ik kan het vandaag niet helpen. Ik ben gewoon cynisch opgestaan. Daaaaaaaaag, soms wel leutige sarcasme. Hello, verbitterdheid. Slecht geslapen, slecht wakker geworden, slecht ontvangen op school en koud gehad... Wat wil je nog meer? O ja, net vijf op tien op wiskunde. En morgen opnieuw toets van dezelfde shit. Sinusfuntie, cosinusfunctie, tangensfunctie, radialen.... En nog een mondeling van Frans. Quoi? Het enige positieve aan vandaag is dat er snel een einde aan komt. Aan de dag, niet aan het leven. En dat ik donderdag en vrijdag op z'n minst vier uren studie heb. Gelukkig, want ik moet nog 450 bladzijde lezen in m'n boek en in zo'n stilte studie waar je drie à vier plaatsen uit elkaar zit, kan je toch niet veel anders doen.
Waarom mogen we trouwens nooit zelf onze boeken kiezen? Ik hou wel van lezen. Maar zo'n boek over de oorlog is niét m'n ding. M'n allereerste Aspe was verdorie op drie dagen uit. Als ik aan da tempo m'n 500 bladzijde dikke oorlogsroman zou uitlezen, zou hij op zeven à acht dagen uit zijn. Dàt zou geweldig zijn. Ik heb nu nog twee weken om het boek te lezen, te begrijpen en een taak te maken over de evoluties van de karakters, de gebruikte grammatica, de tijden en de ruimtes waarin het verhaal zich afspeelt. Alles moet geanalyseerd worden. Tof, hé?
