Bonjour et bonsoir. Oui oui, c'est mon moment. C'est un moment fantastique. C'est magnifique. C'est VACANCES!
Dat denk 'k ervan, sé. Vandaag heb 'k echt geen reet uitgevoerd. Lekker proper verteld, maar 't is echt zo. Of jawel. Ik ben vanochtend wonderwel nog eens gaan fitnessen. 't Was lang geleden, amai m'n spiertjes. Morgen kan ik waarschijnlijk m'n bed niet uit. Joepie! Ik kijk er al naar uit. Da's altijd fijn. Je ligt in je bed, je wordt wakker en je vraagt jezelf af of je spierpijn gaat hebben. Je beweegt je been en je denkt: yes/shit. Je beweegt je armen en je denkt weer één van die twee. En pas als je jezelf uit bed hijsen (met of zonder spierpijn) voel je hoe erg het écht gesteld is met je ledemaatjes. Jaja, pijnlijke bedoening.
Daarna heb ik pasta gegeten. Maar niet veel, ik had geen honger. Goed voor m'n lijn tijdens de feesten. Ach nee, lijnen daar doe ik niet aan mee. Ik eet té graag chips, chocolade en koekjes! Njam! Dan begon m'n zusje te zagen dat ze singstar wou spelen. En ik, de goede grote zus, zei oké. Dus we speelden singstar, hét spel waar ik geen star in ben. Mààr ik was verrassend goed in de rap van The Peas in het liedje 'Shut up' van 'The Black Eyed Peas'. Voor de rest was het geen hoogvlieger. Enkel 'These Words' van 'Natascha Bedingfield' was nog benoemenswaardig. Alle andere overwinningen waren voor m'n kleine zusje. Nog pijnlijker als die spierpijn.
Zonet heb ik nog gezellig naar de avondcross in Diegem gekeken en ik heb gezien hoe Niels Albert won en hoe Nys opgaf! Nysje toch! Blijven lopen, ook al hangt het kettinkje in het achterwieltje! Je hebt je klassementje verkloot! Stouterik.
Daarstraks, toen m'n mamie en ik m'n zus gingen wegbrengen naar een vriendinnetje waar ze blijft slapen, zijn we nog even binnen gesprongen in de spar. En we stonden aan de beenhouwerij-afdeling en mama begon te zeggen wat ze wou en ik was dat meisje aan het bekijken dat het vlees afsneed en inpakte. En toen vroeg ik me af: Waarom hebben die handschoenen aan? In een gewone slagerij nemen ze het vlees vast, pakken alles is en dan nemen ze het vieze geld aan, stoppen het in hun kassa, zeggen dag en beginnen aan de volgende klant. - Natuurlijk even ter vermelding: In de spar kleven ze er een etiketje op en je betaalt aan de kassa. Maar door het meisje dat in de spar werkte, dacht ik er ineens aan.
Dus, conclusie van de dag.. Wat doe je eraan? Als allereerste gaan klaar staan als je plaatselijke slager open gaat en hopen dat hij nog niet in z'n kassa gesnuffeld heeft? Of in elke slagerij een geldaannemer zetten? Een bediende die geld aanneemt en het in de kassa stopt en eventueel wisselgeld terug geeft? Of allemaal met visa of bankcontact betalen. Of een machine in de slagerijen zetten waarin je geld kan stoppen en die machine geeft dan wisselgeld terug?
Ik ben er niet uit en waarschijnlijk raak 'k er niet uit. Ik ga nu van de pc. Ik ga straks ook op tijd slapen. De beenhouwerij in ons dorp opent namelijk al héél vroeg.
Mn rapport is goed! Yes, yes, yes! New Years Eve, here I come. Ik ben echt blij ermee. Wiskunde en economie zijn zoals verwacht op het randje, maar op het positieve randje. Dus alles ziet er goed uit voor de rest van het jaar, want ik heb me voorgenomen meer te gaan opletten bij economie. Duuuuuuuuuuuuuuuuuuus! Ik kom er wel, dit jaar. Ik hoop er alleszins te komen.
Eergisteren ben ik naar Aalst geweest, naar m'n zieke vriendin. Het was fijn, echt leukjes. Maar het heeft wel enkele gevolgen: - Gevolg 1: M'n zogenaamde beste vriendin is kwaad op mij, - Gevolg 2: Ik heb 'n fantastisch leuk kleedje gekocht voor met kerstavond (waarover seffens meer) en met nieuwjaar. - Gevolg 3: Ik ben nog zotter van haar! (vriendschappelijk natuurlijk)
Ik had enkel wat treinperikelen. Ik had gezocht naar een rechtstreekse trein van Leuven naar Aalst. En ik kom nét op tijd in Leuven aan (de bus had vertraging) en ik zie op het scherm dat die trein is afgeschaft. Daar sta je dan in Leuven, geen idee welke trein te nemen. Was even spijtig, zeg. Ik dus naar het loket, aan 'n vriendelijke NMBS-medewerker gaan ask'en hoe ik het best zo snel mogelijk naar Aalst kon. Hij heeft me de trein richting Oostende doen nemen en in Brussel-Noord over te stappen op een treintje (drie wagons) met als eindstation Aalst. Gelukkig was 's avonds de rechtstreekse trein niét afgeschaft en kon ik snel en makkelijk in één ruk naar Leuven om daar m'n busje back home te nemen. Wat een karwei!
Gisteren dan. Kerstavond gevierd met de familie. Zoals altijd een ongezellige boel met als hoogtepunt het kaarten waarbij ik altijd als vierde man moet fungeren. En we hebben verloren.
Nieuwsflash! Ik heb officieel geen beste vriendin meer. Ze heeft net zonet voor alles verweten. Zielig, onvolwassen en vooral de slechtste vriendin ooit. Nu weet ik waarom ze zeggen dat je best zo weinig mogelijk vrouwelijke vriendinnen hebt, want ze zijn niet te vertrouwen.
Voilaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Back in Belgium! Ik ben enkele uren terug van de Hollandse kust waar hooguit vijf centimeter sneeuw lag. Hier is het een ietsiepietsie meer. Amai, begot. Komen we hier op ons terreintje aan en zien we dat alles terug vol ligt. Papa had vrijdagochtend -net voor we vertrokken- ons ganse geleeg (oprit enz. Is dat algemeen Nederlands?) sneeuwvrij gemaakt en nu lag er evenveel als toen. Jeetje toch. Ineens zagen we dat er een rijtje voetstapjes ging naast ons muurtje door richting voordeur. Hé, wie was dat? Wij ook naar binnen en we voelden het onmiddellijk toen we onze living binnenwandelden. Oma was hier geweest om onze verwarming op te zetten. We hadden vrijdag nog zo gezegd dat ze door dit hondenweer niet moest komen met de auto. En ze had geluisterd. Ze was toch lekker te voet gekomen, zeker!
