Na ongeveer jaren (ik ben nog steeds dezelfde overdrijver) niets te schrijven, ben ik er weer. Wat is er allemaal gebeurd in mijn leven ondertussen? Gho, ik kan ongeveer met de auto rijden, ik ben tot over m'n oren verliefd (en dat al 7 maand (heb ik net uitgeteld op m'n vingers)) en ik weet nog niet wat ik volgend jaar kiezen moet. Mijn vriendinnen zijn nog steeds vreemd en met ups and downs. De ene dag amuseer ik me er rot mee, de andere dag steekt een moordneiging de kop op als ze hun dagje weer eens hebben. Er is bij de vaste kliek trouwens een onbekende C bijgekomen. C is een leuk, chill persoontje. Helemaal mijn stijl van mensjes. Net een aarde/lucht type als ik. Huh? Aarde/lucht-type? Wel, ik kan het uitleggen (maar wat ik niet uitgelegd krijg, moet dan ook nog uitgevonden worden. Ik kan alles uitleggen als het maar niet voor een groep is). Een tijdje geleden ben ik op bezinning geweest met ons schooltje (traditie voor zesdejaars) naar een abdij. We hebben er in stilte gegeten en mee missen gevolgd. En tussen de misjes en het eten hebben we ook nog iets gedaan. We hebben met een begeleider gepraat om onszelf te leren kennen en te begrijpen. En er was dus ook een spel met types. Het vurige, hevige type vuur, het ik-trek-me-er-niks-van-aan wind type, het empatische water en het eerder realistische, relativerende aarde-type. Aanschouw mij, het het-deert-me-niet-want-ik-relativeer-het-toch-type.
M'n hondje is nog steeds zijn vreemde dikke zelve. Hij slaapt nog steeds veel, hij wordt nog steeds pas wakker als er gegeten wordt en is nog steeds de even lieve lamme loebas. Dat was een alliteratie van formaat (dat even geheel ter zijde, laat ik dat maar op die van Engels steken die ons volpropt met Engelse literatuur van de coole zonnebloemdude (Oscar Wilde) die leeft van de toffe zinnetjes zoals "the foolish asks questions the wise cannot answer". Toffe dude). De cavia's van m'n zusje worden ook lekker dikjes (familie-afwijking, vraag maar aan papa), maar ze zijn nog gezond dikjes en niet verontrustend dikjes.
Nu nog snel een einde verzinnen en ik kan met iets anders beginnen. Dat was een heel leuk rijmpje (belachelijk als ik-weet-niet-wat, maar op mijn maat geschreven). See you later, ....
