Koekoek! Hier ben ik weer. Ja, donderdagavond is een rare dag, maar ja. Het is gedichtendag vandaag! Gedichtendag! En ik heb uit ons bib-boekje een leuk gedichtje uitgezocht:
Dit gedicht betekent niets, Ga toch de zin niet zoeken, Er zit niets achter en niets voor, Geen gejuich, geen vloeken
Geen doom en geen herinnering, Geen lettertje dat wil beklijven, Alleen: ik had enorm veel zin Om zomaar wat te schrijven.
Ik vond het wel leuk omdat het ging over schrijven en omdat wij, bloggers, toch ook een soort schrijvers zijn, niet? Wij schrijven ons leven, onze bedenkingen op het net. Anoniem, sommige toch. Andere, al iets bekender voor sommige tot de bloggers die met foto en al op hun blog staan. Ieder kan hier zijn ding doen, zijn gevoelens uiten, zichzelf zijn. Misschien is bloggen.be een geweldige uitvinding. Een online dagboek. Mooi, toch?
Het vorige blog was schandelig kort en ik heb hem vandaag pas erop gezwiert, ook al is hij getypt de 24ste. Maar ja, doesn't matter.
Vandaag bij lo blonken ik en St. weer uit in badmintonnen. Wat een sport trouwens. Onze lo-leerkracht, mevrouw scheeltje, heeft na een kleine analyse van ons spel, zelfs een andere tegenstander gezocht zodat we onze tactiek en onze kunsten volop konden benutten. Ik ga even de dikke nek uithangen maar het was gewoon zo. We hadden als twee tegenstanders het leven zuurgemaakt. We spelen voor elkaar, vrij aanvallend. Veel lange slagen (omdat we beide veel fors hebben) en op hét moment dat de eerste de kans krijgt een genadeloze slag richting grond of richting lichaam te slagen, doén! En ondertussen lachen we ons rot als we één van onze andere vriendinnen zien rondspringen omdat ze bekogeld worden met een shuttle. Het is toch een shuttle, hé? Ik dacht van wel.
O jee, ik moet tegen maandag voor Nederlands een alinea schrijven (met alle nodige regels die een alinea schrijven inhoud natuurlijk) over een BLOGSPOT! Ik moet drie kenmerken vinden dat een blog onderscheid van een gewone webpagina. Aan iedereen die dit leest is dit een warme oproep om mij te helpen met een origneel verschil!
Ik heb zonet 250 Franse woordjes geleerd uit onze voc 2000 boek. Zéér interessant allemaal. Het gaat over "plaire, déplaire, aimer et détester" en "L'argent". Ik ken ze nu allemaal, behalve negen, domme, debiele, arrogante woordjes die ik stilaan begin te vervloeken. Die willen niet in m'n kopje, maar wat zijn negen woordjes op 250? Niks. Nada. Nothing. Rien! Dus, waarom nog inspanningen doen? Vind ik er ook van, se.
Morgen hebben we onze nieuwe module. Joepiedepoepie! Van een rust module naar een werkmodule. Dàt wordt afkicken. Dat wordt de hel. Zie je trouwens niks aan m'n blog? Ik let op dt. Of nee, ik probeer te letten op dt. Noem het de goede invloed van m'n zieke vriendin, noem het zot worden. Ik noem het: ouder worden.
Genoeg gezaagd voor één dag. Ik ga eten. Smakelijk!
Ik werd vanochtend wakker en het eerste wat ik hoorde was dé vogel met hét zomerochtendgeluid bij uitstek. Zo'n oehoeh-achtig geluidje. Het is onbeschrijfbaar, maar ik word er elke zomerdag mee wakker en de laatste dagen blijf ik speciaal in bed liggen tot ik m'n vogeltje gehoord heb. Nee, ik ben niet gek aan het worden. Dat ben ik al lang.
Amai, dat is even lang geleden. Ik heb net gezien dat het ene volledig week geleden is dat ik nog geblogt heb. Een eeuwigheid.
Wat is er ondertussen gebeurd in mijn leven? Gho, vorige week donderdag hadden we onze presentatie van module. 't Viel echt wel goed mee, behalve dan dat ik een dia te vroeg begon dus begon ik tegelijk met degene die die dia ging presenteren. De leerkrachten glimlachten even breed, dus ik denk niet dat ze het zo erg vonden die van Duits en die van Frans (die samen mijn titularissen zijn en samen die module geven) hebben me alleszins graag. Vrijdag was er niets benoemenswaardig, denk ik.
Zaterdag ben ik gaan shoppen. Ik heb drie pullekes gekocht, een super mooi gilet-achtig iets een only broek van 15 euro (goed gekocht, vind 'k dat) en nice shoes! Black and Pink. Lovely.
Zondag dan. Op de middag ben ik gaan fitnessen en na de middag heb ik leuk leuk gestudeerd, maar niet genoeg.
Maandag had ik een toets van wat ik zondag moest studeren, maar om eerlijk te zijn was het een kleine ramp. Ik maak nog steeds ruzie met Li., ongeveer elke dag, op elk moment van de dag. Ze probeert me dan ook zoveel mogelijk te nekken en te kloten. Ja, dit geldt dus voor alle dagen van de week.
Dinsdag. Gisteren dus. Heb ik het mailadres van m'n Waalse vriendin gekregen. We doen een uitwisseling (van één dag hier, één dag ginder) met een Waals college. Ergens begin maart komen zij naar onze school, midden maart gaan wij terug naar hun school. Hopelijk is tegen dan m'n Frans verstaanbaar zodat ik toch iéts kan zeggen tegen dat kind.
En dan vandaag. We hadden een Engels toneel. Een toneel waar je in moet meedoen. Ze halen willekeurig mensen uit de zaal en zetten ze vooraan en dan zeggen ze kort wat van je verwacht word. Natuurlijk zijn er de trukken van de foor, voor mensen als ik. Mensen die misselijk worden als ze denken aan het staan voor een groep, dus gingen we in het midden van een rij zitten, maar Li. eiste ineens dat zij het allermiddenste punt was en we per twee langs haar zouden zitten. Met andere woorden, zij zat goed en wij niet. Ik heb haar even zeer vriendelijk verkondigt dat dat toch in haar dromen zal zijn. En dat we wel een rij achter haar gingen zitten. Ze zong direct een toontje lager en Sa. en Le. stonden met open mond naar mij te kijken. De emmer is ooit vol, hé. Bij iedereen. Voor we binnen mochten, kwamen de twee Britten (het zijn echte Britten, die géén woord Nederlands verstaan) naar buiten om vragen te stellen en ik stond net vooraan. Maar zo'n Brit die je vragen stelt, als alleen je vriendinnen of fake-vriendinnen staan te kijken, doet je natuurlijk niets. Hoewel ik wel moet zeggen dat ze opvallend stil waren en zeker geen moeite deden om het praten over te nemen van mij. Dat was toch net een stapje te ver, denk ik. Maar soit, toen we wel binnen konden, besloot mevrouw Li. toch op dezelfde rij te komen zitten als wij en daar heeft ze geen spijt van gehad. De mensen op haar oorspronkelijke plaats zijn vooraan een schaap mogen gaan spelen.
Diep vanbinnen is ze me dankbaar. Maar het mag héél diep vanbinnen blijven zitten, want als ze mij de kans geeft, maak ik haar met de grond gelijk. In iedereen schuilt een bitch en de mijne komt boven.
Hallo luitjes! Hier ben ik weer een keer. Ja, 'k zie het je al denken, wow, ze blogt drie dagen op een rij! Geen panike, het is maar een eenvoudig accidenje. Waarschijnlijk lukt het me de rest van de week toch niet meer. Daarom dat ik op dit vreemde uur in het midden van de namiddag even blog.
Morgen, donderdag. Joepie! Dé allerlangste dag van de week, maar liefst acht uurtjes les in één dagje. Vier voor het eten, vier na het eten. Het lijkt soms alsof die dag niet stopt. Hij blijft maar gaan. Tijdens de laatste pauze denk je normaal: nog één uurtje. Nu denk je: shit, nog twee volle uren... Gelukkig zijn die twee laatste uurtjes module. En zoals ik ooit al wel eens vermoed zal hebben, is mijn module literatuur en actualiteit. Binnen twee weken springt die module over naar politiek en actualiteit. Morgen hebben we onze voorstelling van onze module. Wij gaan ons thema incest voorstellen aan de klas. We hebben een powerpoint en een telefacts filmpje opgedoken en twee boeken (de literatuur) die gelinkt zijn aan Fritzl (hoe kan het ook anders) en nog twee andere incest schandalen. Eentje gewild en eentje ongewild. Jaja, gewilde incest bestaat. Broer en zus die op elkaar verliefd worden en kinderen krijgen.
M'n tekst voor Frans heb ik al twee keren gelezen, dus ja.. En seffens ga ik nog wiskunde leren, wànt vanaf dinsdag moeten er elke les vier leerlingen aan bord komen en een radialen-hoek-omzet-oefening maken. En die zijn verdomd niet gemakkelijk. En als je ganse klas je aanstaart en in stilte aanhoort hoe de wiskunde lerares je onderbrult, dan heb je wel een motivatie gevonden om te leren.
Zooo. Nu zal ik m'n weekend eens uit de doeken doen.
Vrijdagavond. Toen ben ik met the gang (Li, Am, St) naar een fuif in Heist geweest (snowfever). En 't was beestig leuk. Voor moest ik het nog niet vermeld hebben, het is weer een hel tussen Li en mij. Het is zo'n beetje oorlog met weinig woorden en elke keer bijt ze m'n neus eraf. Maar ja, wie ben ik? Een zielig, onvolwassen persoon die de slechte vriendin ter wereld is. Dus daarom dat ik het vreemd vond dat het zo fijn was. Maar ja..
Zaterdag. Vroeg op en slaperig zijn en dan haast haast richting station, want we (mama, m'n zus en ik) gingen een dagje naar Oostende. Shoppén! Veel treinshit door die afgebroken bovenleiding tussen Brussel en Gent, waardoor we overal tien minuten à een kwartier te laat waren en dus onze aansluitingen misten. Rot. En dan eenmaal in Oostende zelf, eerst 'n McDonalds'je gedaan en dan begonnen met shoppen. Ik heb een wit pulleke gekocht, een blauwe riem, blauwachtige oorbellen, twee jeansbroeken, sokken en ondergoed. En dan zwijg ik nog over wat m'n mama en m'n zusje hadden gekocht!
Zondag. Mijn oom kwam met z'n vrouw en z'n kinderen naar ons voor de traditionele nieuwjaarsbrief van hun kinderen. Ze kwamen op tijd zodat m'n oom en m'n papa nog samen naar de cross konden kijken en na de cross begon ik aan m'n huiswerk (dat in de voormiddag niet was afgeraakt) en het was toevallig de cosinusfunctie uitzetten op grafiek en m'n oom geeft in een technische school iets wiskunde-achtig, want hij is van opleiding burgelijk ingenieur. Maar dus, ik was m'n taak aan het maken en hij zag ergens staan waar de sinus en cosinus werd afgelezen (op andere notities). En ineens begon hij te beweren dat de sinus op de x-as werd afgelezen en de cosinus op de y-as. En ik in discussie dat het andersom was. En hij eiste een blad en ging het me bewijzen en verrassend genoeg bleek het nog te kloppen, maar toen had ik m'n ultieme bewijs gevonden. Mijn handboek. Ik sprintte naar m'n kamer en ik haalde m'n handboek tevoorschijn. Ik toonde dat het handboek mij gelijk gaf, dat de sinus op de y-as wordt afgelezen en de cosinus op de x-as. En toen hij het handboek zag liggen en het er in zag staan, begon hij zelfs het handboek in twijfel te trekken. Een over het ganse land verdeeld handboek, dat al vijf jaar meegaat in onze school, zou een fout bedragen en niemand heeft dat ooit opgemerkt. Yeah right. We zijn onze discussie gestaakt toen hij ook wist dat hij ging verliezen.
Ik kan enorm koppig zijn en ik ben vastberaden mijn gelijk te verliezen. Mama zei vandaag nog dat ik een sterk karakter heb. Li, watch out. I'll prove you something.
Zoals m'n blog zegt shit happens, maar wat die leerkracht Ronald Janssen heeft gedaan tart toch elke verbeelding? Een jong koppel kloedbloedig afmaken en dan hun auto in de fik steken en een ander jong meisje van op een fuif volgen en dan gewoonweg afmaken. Ik kan me niet voorstellen dat ik vandaag les heb gekregen van een moordenaar. Een lieve, vriendelijke leerkracht die jonge mensen iets wil bijbrengen, blijkt een moordenaar van jongeren te zijn. What the fuck???
Wie kan je eigenlijk nog vertrouwen? Blijkbaar niemand. Zelfs je eigen buurman kan je kinderen afgeslacht hebben. Ouders vermoorden hun kinderen en/of elkaar. Buren vermoorden elkaar. Vreemde vermoorden elkaar. Chauffeurs slaan op je gezicht als je niet snel genoeg rijdt. Je wordt bedreigd om je geld, letterlijk je geld of je leven. Vroeger was het een smoes, nu is het harder realiteit. Het lijkt alsof 't niemand nog iets doet om een einde te maken aan het kostbaarste bezit van iemand anders. Het leven. De vrijheid om te leven. De vrijheid om iets te maken van je leven en de vrijheid om het te verneuken, sorry.
Ben ik té cynisch? Sorry, ik kan het vandaag niet helpen. Ik ben gewoon cynisch opgestaan. Daaaaaaaaag, soms wel leutige sarcasme. Hello, verbitterdheid. Slecht geslapen, slecht wakker geworden, slecht ontvangen op school en koud gehad... Wat wil je nog meer? O ja, net vijf op tien op wiskunde. En morgen opnieuw toets van dezelfde shit. Sinusfuntie, cosinusfunctie, tangensfunctie, radialen.... En nog een mondeling van Frans. Quoi? Het enige positieve aan vandaag is dat er snel een einde aan komt. Aan de dag, niet aan het leven. En dat ik donderdag en vrijdag op z'n minst vier uren studie heb. Gelukkig, want ik moet nog 450 bladzijde lezen in m'n boek en in zo'n stilte studie waar je drie à vier plaatsen uit elkaar zit, kan je toch niet veel anders doen.
Waarom mogen we trouwens nooit zelf onze boeken kiezen? Ik hou wel van lezen. Maar zo'n boek over de oorlog is niét m'n ding. M'n allereerste Aspe was verdorie op drie dagen uit. Als ik aan da tempo m'n 500 bladzijde dikke oorlogsroman zou uitlezen, zou hij op zeven à acht dagen uit zijn. Dàt zou geweldig zijn. Ik heb nu nog twee weken om het boek te lezen, te begrijpen en een taak te maken over de evoluties van de karakters, de gebruikte grammatica, de tijden en de ruimtes waarin het verhaal zich afspeelt. Alles moet geanalyseerd worden. Tof, hé?
