Aloha! Ik ben vandaag dus met m'n oudjes gaan wandelen. Geweldig. Mijn vraag aan jullie: Wat doe je als je dertien kilometer wandelt? Waar houd je jezelf mee bezig? Ik heb me bezig gehouden met sms'en. Een bezigheid als een andere, hé. We zijn gaan wandelen in Scherpenheuvel. Jep, dichtbij de basiliek. En daarna hebben we een goeie pizza gegeten. Njam. Met een lekkere pizza kan je me altijd een plezier doen. Dus al je 's nachts pizza eet, maak me zeker en vast wakker!
Wiskunde geleerd? Check. Boekentas gemaakt? Check. Haar gewassen? Check. Kleren klaargelegd? Check. Franse tekst gelezen? Failed. Agenda gepimpt? Failed. Afgesproken met Jan? Failed. Ach, ik heb de meerderheid van de dingen toch gehaald, hé. Dat afspreken met Jan ligt honderd procent aan mij. Ik hou het tegen. Vraag me niet waarom. Ik heb gewoon schrik. Schrik om weer 'n keer op de verkeerde te stoten. En vooral schrik om iets te doen waar ik hem enkel mee kwets. Ja, ik ben een viezerd en een raartje. Maar ja, never mind. Ik beloof dat ik er dinsdag mee afspreek. De andere dagen heeft hij achtstes. Pech.
Morgen is het weer school. Morgen moet ik weer 'n hele dag m'n nikkel afdraaien. Morgen moet ik me weer concentreren. Morgen heb ik weer huiswerk. Morgen moet ik weer de bus op. Morgen.... Conclusie? Ik heb geen zin in morgen.
Boe! Vandaag was 'n rustig dagje. Ik heb lang geslapen en dan een chille voormiddag doorgebracht, ik ben nog altijd dat bustrauma van gisteren aan 't verwerken. Daarmee dat ik zo kalm ben gebleven. M'n mamaatje had pistoles meegebracht toen ze van haar werk naar huis reed en dat wordt hier thuis altijd gesmaakt. Njam. Na de middag heb ik dan nog even de living stofvrij gemaakt en daarna ben ik begonnen met 'n cursus wiskunde. Ik heb gewoon enkele basisdingetjes herhaalt en heb er dan de brui aangegeven. Alle losse bladeren heb ik daarna geperforeerd en in verschillende mapjes gestopt. M'n agenda moet nog gepimpt worden, daar denk ik nu ineens aan, moet ik snel werk van maken. M'n boekentas is ook al gemaakt voor maandag. Twee uur wiskunde en twee uur economie op één dag. Fantastisch. Morgen heb ik geen tijd. Drie vierde van de voormiddag ga ik al slapend doorbrengen en na de middag moet ik met m'n ouders gaan wandelen. Dat ene vierde van de voormiddag ga ik gebruiken om m'n Franse tekst (van drie pagina's) te lezen en te interpreteren. Waarschijnlijk ga ik hem twee of drie keer mogen lezen eer ik alle vragen deftig en mondeling kan beantwoorden. Leuk vak. Maandag heb ik ook natuurwetenschappen en we zitten op alfabet. Op alfabet op voornaam. Ik zit naast Fr. (mijn grote voorbeeld typt ook alle namen afgekort, dus misschien moet ik dat maar eens nadoen), de crush van één van m'n beste vriendinnen. Ze heeft er 'n lange tijd serieus op gecrusht en hij? Hij wist geen eens haar naam. Ik heb daar subtiel proberen mee te delen dat ze moest opgeven en dat het niks werd, tenzij ze hem in real zou gaan aanspreken. Maar how hoor. Dat wou, kon en durfde ze niet. Dus ja, het is niks geworden. Wat 'n heel normale zaak is en wat ik eigenlijk al wist van toen ze de eerste keer over hem praatte. Vorig jaar zat ik al 'n half jaar naast hem bij Engels. Het was dan ook bijna hilarisch om te zien dat ik met hem over domme dingen kon praten terwijl zij moeite deed om hem iets te doen zeggen, maar het nooit lukte. Ach ja. Pech gehad. Er komen nog mensen. Ze hadden eigenlijk al twintig minuten hier moeten zijn. Maar ze zijn altijd te laat. En we houden er dan ook rekening mee. We zeggen altijd kom maar om zeven uur, dan zijn ze rond half acht hier. Ze hebben een geadopteerd dochtertje dat nu naar het eerste leerjaar gaat. Ze is van China.
Ik stop met schrijven. Tot morgen. Dan is het weer zondag en dat betekent dat er een volle schoolweek voor onze neus staat. Shit.
Mede-bloggers! Het is weekend! Jeeeeeeeeeej! Tijd om te slapen, te rusten en deprimerend te denken dat ik ergens dit weekend m'n ganse cursus wiskunde moet herhalen en al 'n reesem Franse woorden moet leren. Jep, het schooljaar is echt onomkeerbaar begonnen. We hebben het hangen, mannen. We kunnen niet meer terug. Het is eigenlijk nog maar drie dagen school (de eerste twee waren half, dus die tellen samen voor één) en ik ben al stikkapot. Ik heb al 'n groot slaaptekort, ik heb precies al 'n hoopje huiswerk, ik heb gewoonweg al nood aan vakantie. Vakantie, where are you? I need you. Dit jaar wordt een jaar vol spreken. Engels, Frans, Duits en Nederlands. En ik ben net zo'n denderende spreker. Ik kijk eigenlijk uit naar de mondelings op 't einde van het jaar, want ik kan beter spreken voor een leerkracht alleen.
We hadden een géwéldige buschauffeur vandaag, zeg. En fantastisch debiele kinders aan boord. Ze maakten er weer 'n sport van om aan elke halte te bellen. En natuurlijk, die chauffeur geïrriteerd de bus stilgelegd en door die bus gebruld dat ze hier wel leuk even wachtte. Daar stonden we dan. Vrijdag, een bus vol arme schaapjes die naar huis willen, bijna stervend van de honger, helemaal uitgedroogd. Ik had bijna naar het rode kruis gebeld zodat ze water konden komen uitdelen, maar na drie minuutjes is ze weer vertrokken, mààr met 'n nieuwe regel. Iedereen langs vanvoor afstappen. Iédéréén door het smalle busgangetje, vol andere mensen met een overvolle schooltas. En soms, voel je ineens iets onder je oksel, verdorie, een eerstejaars gevonden. Die miste we al. Toen het eindelijk onze beurt was om af te stappen, hadden we ons eigen rijtje. Een vijftiental mensjes wringend, murwend, opelkaar geprapt op een bus, achter elkaar langs de voorste deur naar buiten. Het eerste wat ik deed toen ik eindelijk buiten was, was happen naar adem. Adem, frisse lucht. M'n longen begonnen stilaan hun normale grote terug te krijgen, gelukkig want verschrompeld stellen ze niets voor. M'n rode hoofd werd iets bleker, m'n humeur dat beneden peil was gezwakt kwam stilletjes terug. En nu ben ik helemaal terug inorde. Geen letsel overgehouden, wel 'n reuze trauma en een gigantische schrik voor buschauffeurs.
Ik trek me op aan één ding. De miserie begint pas maandag opnieuw!
Hallo lieftallige lezers van m'n leven! Het was 'n chille dag. Voormiddag les, onze gozer van economie was omlulbaar, dus geen les, rustig uurtje vertellen en zeveren over het jaar. Wel al twee uur Duits én een uur Frans aan m'n broek gehad. En ja, natuurlijk. Raad 'n keertje. Het eerste uur en we kregen onze boeken al. Een ganse dag kunnen rondzeulen met die rotboeken. Ik kreeg zo'n acht boeken niet in m'n tas. Wat wil je ook. Drie boeken van wiskunde, drie boeken van economie, negen boeken van m'n drie vreemde talen. En dan nog boeken voor vakken zoals geschiedenis en esthetica. En als kers op de taart: van natuurwetenschappen, Godsdienst, Nederlands en aardrijskunde moet ik nog losse bladen krijgen. Ja, inderdaad, ik ga eruit zien als een ezel. Een muilezel. Maar ik zeg het je, dat ze dat maar op hun hoogopgeleidde buikjes schrijven! Ik ga echt geen kilo's meezeulen, hoor. Ik ben dan maar lekker handboekloos, dan rust ik wel eens een uurtje in de mediatheek.
De namiddag? Een fantastische, geweldige, mooi film. Hij was echt ultra saai. 't Ging over de opwarming van de aarde. Oké, er moet over gesproken worden, het is een thema dat ons misschien in de problemen kan brengen. Maar een film van twee uur? En het was film zoals in documentaire. Inderdaad, een enorm saaie documentaire ingesproken door Nick Baltazar.
Dudes, de module literatuur-actualiteit is going to be great! En nu stop ik met schrijven voor vandaag, want ik ben exact twee uur geleden begonnen met de eerste regels en het laatste anderhalf uur zit ik gewoon andere dingen te doen.
"De wind blies zachtjes door haar lichtjes vettig haar. Het meisje dat de eigenaar was van de haren had beslist het 's avonds niet te wassen. En het plan om 's morgens toch nog even de douche in te springen had ze laten varen toen ze haar ogen moeizaam opende. "Ik ben een vijfde jaar. Ik permiteer me dat lekker even." Dacht ze en ze draaide zich nog eens om."
Dat was mijn story vanochtend vroeg. Ik had echt geen zin om uit m'n bed te komen en te douchen. En trouwens, zo vettig was het niet. M'n schooldag? Bwaa, ça va, hé. Al keiveel herhaling van wiskunde gezien. Ik dacht dat we dat even chill zouden herhalen, ja droom lekker verder. Op 'n uurtje -zonder boek, alles op 'n los blaadje- hadden we het ganse vierde jaar herhaalt. Indrukwekkend mens. En dan hadden we normaal gezien twee uurtjes LO, maar het laatste uur viel weg. Info over de Londen-en Parijsreis in de aula. Een citytrip met de beste vriendinnen onder de arm. Zie ik dat zitten? Of ik dat zie zitten? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Enkel nog beslissen naar waar we gaan gaan. Ik ben als mini kindje al een in Londen geweest, maar ik herinner me er amper nog iets van. En Londen lijkt zoveel fantastischer. Zoveel levendiger. Zoveel meer een jongerenstad. Londen doet me denken aan New York, maar dan mini. En met iets meer slaap. Maar toch nog steeds niet veel. Niet genoeg. Net zoveel dat je na 'n citytrip nog kan rondwaggelen en functioneren op automatische piloot. Man, eigenlijk hou ik van dat slaaptekort! Genoeg reisgezeik, de reis zelf gaat toch maar door vanaf 11 mei dus ik kan nog wel wat fantaseren..
Morgen heb ik al 'n film. Het vijfde en het zesde uur. En o joepie, ook 'n achtste. Module. Ik heb er begot geen idee van wat m'n module zal zijn. Je ziet, m'n school is enorm snel. Zeer erg snel. Super gigantisch snel. Ik weet nog van niks en ik heb ze morgen al. Super, hé. Ik hoop maar dat ze wat meevallen. Je mocht zelf met cijfers aanduiden wat je zag zitten om te doen, maar je kent scholen, hé. De geliefste dingen zitten onmiddellijk vol en dan zit je snel aan modules die je cijfer 6 of 7 hebt gegeven en je eigenlijk helemaal niet ziet zitten. Zolang ze me maar geen toneel of wiskunde laten doen. God, save me! Ik vrees morgen ergens het eerste of tweede uur m'n boekjes te krijgen. Dan kan ik weer een ganse dag gaan rondzeulen met tonnen werk-en handboeken om dan 's avonds aan een kaftmarathon te beginnen. Geweldig. Wat insinueer je? Ik sarcastisch? Nee, echt niet. Ik ben nooit sarcastisch. Ik leef zeker niet op sarcasme. Ik adem zeker geen sarcasme. Hoe kan je dat nu denken?
By the way, ik heb lo met m'n allerbeste vriendinnen. Drie trut exemplaren tekende present. But I'll survive. Ik kan ze wel aan. Maak je borst maar nat!
Ik heb het overleefd. Ik heb het gewoonweg overleefd. Godzijdank (en ik ben niet eens gelovig).
Het was eigenlijk een typische eerste schooldag. Ze waren zoals altijd te laat met het indelen van de derdejaars, dus iedereen moest wachten. De vierde-, vijfde- en zesdejaars worden in één klap, in drie verschillende zalen ingedeeld. Wij, de vijfdejaars, wij kregen de blauwe zaal. Onze splinternieuwe refter. Even 'n schetjes, op onze school zitten enkel drie, vier, vijf en zes. De lagere school en het eerste en tweede middelbaar zijn aan de andere kant van het ministadje gevestigd. En drie en vier hebben een eigen refter, eigenlijk een soort kelder, met slechte stoelen en vuile tafels. En de vijfde en zesdejaars hebben een mooie, kleurrijke, refter met veel lichtinval. Ik heb dus eindelijk de mooie refter bereikt. Dus, er zijn drie klassen waarin economie-moderne talen word gegeven. Klas één is een mengeling van economie en humane wetenschappen. Klas twee was een klas helemaal uit economie-people en klas drie was een klas bestaand uit drie verschillende richtingen waar ik de andere twee niet meer specifiek van wist. Je kan je wel inbeelden dat we onmiddellijk hoopte op de klas die enkel bestond uit economie-dudes. Dus, wij met z'n alle, waggelden naar die refter, we zochten onder gebrul van de directeur allemaal 'n plaatsje en lieten het dan allemaal maar op z'n beloop. We luisterden hoe alle mensen die we niet in onze klas wilden, in andere klassen werden geplaatst. Met enkele wannabe die verdween uit de refter, gingen wij iets meer glimlachen. Totdat hij aan de economie-klassen begon. De eerste klas was al niet de onze. We hoopten dus allemaal op klas twee, want klas drie wilden we allemaal absoluut ontlopen. En we hadden geluk. We werden klas twee. Klas twee. Negentien kindjes die ik ken van vorig jaar en vier nieuwe. Een nieuwe voor iedereen die vertrokken is. Onze titularis is een wiskunde leerkracht zoals je ze voorstelt. Een groot fors gebouwd mens, met geblondeerd haar dat in krullen is gezet. Een jaar of vijftig, veel ervaring, veel kennis. De andere (alle vijfdejaars klassen hebben bij ons twee titularissen) is net 'n verwelkte kamerplant.
Dames en heren, 5ECMOb (met één letter zijn wij natuurlijk niet tevreden, hé) gaat rocken dit jaar!
M'n laatste avond. M'n laatste dag vakantie. M'n laatste pizza in de vakantie gegeten. M'n laatste namiddagfilm gezien in de vakantie. M'n laatste computerbijles gegeven aan m'n opie. M'n laatste....
Ik stop er even mee voor ik helemaal depressief word. Ik heb er echt geen f*ck zin in. Ik zie op tegen weer die hele reeks boeken te kaften. Nu ik eraan denk. Shit, ik heb nooit genoeg kaftpapier voor al die stomme handboeken. Ik zie er tegen op om elke avond weer te leren voor overhoringen te leren . Ik zie er tegen op om elke morgen vroeg op te staan. Ik zie er ook tegen op om elke avond op tijd gaan te slapen. Wànt, ik ben een avondtype. Hel, dus.
Pf, ik weet niet meer wat te schrijven. Ik stop voor vandaag. Morgen zal ik wel een hele boek schoolstuff kunnen schrijven. Schoolzever. Schoolgezeik. Schoolbrol. Maar ja, tot morgen.
