Ik kijk naar een lege blog-pagina en in m'n hoofd zitten alle gedachten die ik hier ga neerschrijven al helemaal klaar. Ik weet waarover ik het wil hebben. Ik wil het hebben over mijn ouders, school, damiaan en héél véél over vriendinnenshit!
1. Mijn ouders. Gisteren beweerde m'n papa dat ik altijd hulp weigerde te geven en dat ze niks hadden aan mij. Weet je waarom? Omdat ik van mama de was moest afdoen en papa zei: duw is mee tegen de remorque en ik antwoordde: "nee, ik moet eerst de was afdoen." Maar hij, de dramaking dat hij is, maakt er van dat ik gewoonweg nee zei. Precies of ik ben zo hulpweigerend. Kortom, ze hadden weer niets aan mij, ze zagen me amper, ik zag hen niet graag. Jezus Christ, hoe ziek kan je zijn?
2. School. Ik ben zoooo slecht bezig. Mannekes toch.... Volgende week komt er al zo'n eerste tussentijds rapport en ik ben voorlopig gebuisd op wiskunde en Nederlands. Engels is al opgehaald door m'n voc-overhoring. Dus nu wordt het stress. Dinsdag is er nog 'n kans voor ze allebei op te halen. Wiskunde is misschien wel mogelijk. Ik snap die euclidische deling hélémaal, maar Nederlands. Nederlands is nu 'n studievak. What the fuck hoor ik jullie denken, Nederlands een studievak? Ja, een studievak verdomme! En ik ben gewoon om niet te leren voor 'n vak als Nederlands, net als voor vakken als godsdienst en geschiedenis. Shit, zeg.
3. Damiaan. Die damiaan waar iedereen zo hype achtig over doet, woont in het dorp waar St. woont, Tremelo dus. Ik ben vroeger me de catechese nog naar zijn museum geweest. Ik vind dat ze 'n beetje overdrijven. Ik ben dinsdag daar geweest en al die huizen op de grote baan naar Tremelo hebben een soort stoffen vlagje hangen waar op staat: damiaan inspireert. En voor haar evestraatje was 'n grote parking geweest voor het "dorpsfeest" dat ze gegeven hebben voor hem. En nu gaat vtm nog al het nieuws uitzenden vanuit Rome.
4. Vriendinnen. Ik heb vandaag gebeld met m'n beste vriendin en we hebben besloten het nog 'n kans te geven. We hebben een uur en 26 minuten gebeld. Ik weet 't. Ik was zooo zeker dat we beter stopten. Maar ik twijfel weer. Ik heb haar gewoon écht graag. Ze is m'n eerste echte beste vriendin en ik kan het niet aan om dat zomaar op te geven. De 31ste oktober is er 'n halloweentocht. Daar gaat ze waarschijnlijk bewijzen wat ik beteken voor haar. Of ze hangt 'n ganse avond bij mensen die ik niet ken en dan weet ik genoeg of ze probeert me erbij te betrekken en toont zich als 'n beste vriendin... We'll see, hé.
Ik heb gisteren niets geschreven en daar had ik een goeie reden voor! M'n nieuwe kast is geleverd en ik moest een beetje cheffen hoe ze moest ineen gezet worden en daarna moest ik alles overladen.
Het gaat allemaal zeer goed met mij. Met mij zelf toch. M'n ex-beste vriendin die negeer ik een beetje, omdat ze nog steeds hard haar best doet me Am, iets te hard naar mijn zin. Je snapt wat ik bedoel, zo hard dat het begint op te vallen. Als ik naast Am zit, tussen m'n ex-beste vriendin en Am om precies te zijn, begint ze luid te vertellen tegen Am, terwijl ze het uur voordien tijd genoeg had om alle liefdesstory's te vertellen. M'n zieke vriendin is weer zeer ziek. Ze heeft vanochtend 'n dokter laten komen. Ze heeft nogaltijd last van die steken en nu heeft ze ook nog 'n ontstoken darm. Ja, ze is 'n lucky one. Gelukkig heb ik nu Stijn om 'n beetje tegen de zagen. Arme jongen, hij kent me nog maar net of ik zaag er al tegen. Ach ja, that's me..
Aangezien ik er slecht gezind van word om alles zo op 'n rijtje te zetten. Ik stop ermee voor vandaag voor ik ergens een depressie oploop.... en ja, dat willen we natuurlijk niet, want dan ben ik zestien en verslaafd aan anti-depressiva...
Boe! Vandaag was boring. Ik denk niet dat ik extreem veel kan zeggen. Of misschien enkele feitjes: met Stijn, de jongen van msn, gaat alles goed. Met mij ook. Ik bespreek de hoog-nodige dingen met m'n ex-beste vriendin en met m'n zieke vriendin gaat alles verrassend goed.
Er is daarnet een stil meisje begonnen tegen mij. Ze is nieuw op onze school en ze zit met die bitchen van economie-wiskunde in de klas (die waar we lo mee hebben). En ineens begon ze op netlog 'n klapje te doen. Ze zei zelf dat ze het liever op deze manier probeert in plaats van in het echt. En ik, sociaal als ik ben, motiveer haar om volgende week woensdag tegen mij te praten, in real. Yeah! Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaant, ik heb morgen géééén school! Dat betekent uitslapen, tv-bijkijken en huiswerk maken. Joepie. Dat laatste vind ik echt héél erg fijn.
Ik ben na school mee gegaan met St, we hebben onze taart van Frans gebakken en we hebben gezondigd tegen alles regels waarmee je -blijkbaar- rekening moet houden als je taart bakt.... We hebben géén boter gesmeerd op de taartvorm, we hebben om de vijf minuten in de oven gekeken of de taart al goed was en vooral, we hebben gelachen over domme dingen. En besloten dat vriendschap samen de afwas doen is. Onze clafoutis is goed gelukt, vind ik zelf. Ook al lust ik de ingrediënten eigenlijk niet. Ik moet bekennen dat ik niet veel lust. Rauwe groenten? What the fuck, zie ik eruit als een konijn of zo? Nee, dat lust ik gewoonweg niet. Schandalig en kei ongezond, I know.
Maar ja, ik stop met bloggen. Morgen zal 'n chill dagje worden. Dat weet ik wel zeker...
Vandaag, vijf oktober 2009, is het officieel. Ik heb geen beste vriendin meer. Ik ben beste vriendinloos! Ik heb haar daarnet, face to face, letterlijk de bons gegeven. Ik heb gezegd dat het niet meer werkt. Dat ze alles maar moet delen met Am (officieel moet delen). En voor de rest van de dag hebben we niet meer gesproken met elkaar. Morgen zullen we wel weer praten. We moesten gewoon allebei even checken hoe het zat of zit. Ik weet niet of ik voor dat deel verleden tijd of hedendaagdse tijd moet gebruiken. Het is wel raar, om het écht gezegd te hebben. Maar eigenlijk, het zat er aan te komen. Het was o zo voorspelbaar. En toch vind ik het ergens wel erg. Ik heb haar echt graag, nog steeds. Maar ik voel het persoonlijk aan alsof ze me meer kwetst dan ze me deugd bezorgd. Altijd alles als laatste vernemen, altijd buitenspel worden gezet bij dingen, het is niet fijn. Het geeft je 'n laag zelfbeeld (en het mijne is al niet veel waard, als zeg ik het zelf), het doet je pijn en het maakt je prikkelbaar. Oké, het was enorm raar om haar te zien omgaan met Am alsof ze net het groot lot had gewonnen. Ze gaf me de indruk dat ze blij was van me af te zijn. Ze zal sowieso seffens op msn beginnen moeilijk doen. Ik heb me voorgenomen kalm te blijven en gewoon te zeggen dat ze morgen alles maar eens in het echt moet komen zeggen.
School nu. Morgen hebben we een schrijfoefening voor Nederlands, dat zei hij toch. Begot geen idee waarover we moeten gaan schrijven. Vanbinnen hoop ik al volle bak dat het niet zal moeten over hoofse en voorhoofse ridderepiek, want dit deel is Boring met de grote B. Onze wiskunde leerkracht is nog steeds afwezig. Het is enorm slecht voor ons karma, maar ik hoop dat ze nog 100 jaar afwezig blijft en dat we snel een vervanger krijgen voorgeschoteld. Een goeie vervanger weliswaar, maar slechter als onze huidige leerkracht kan écht niet. Bij economie heb ik enkele puntjes gescoord op medewerking door zeer snel 'n zeer correct antwoord te geven. Yeah! Hij zei: Logisch denken is lekker iets voor jou. En dat terwijl ik voor de les dacht dat ik eigenlijk niets begreep van het onderwerp dat we aan het behandelen zijn. Goed, hé? Bij Frans moesten we een extreem moeilijke tekst lezen, die ik half begrijp. Daarnet enkele zinnetjes door de vertaler geduwd en nu begint het stilaan te komen. Stilaan, hé.
Ik ga eens naar david kijken en daarna ga ik m'n hart NOG eens uitstorten. Slachtoffer van dienst is deze keer m'n zieke vriendin. Jaja, ik heb het ergens echt moeilijk met onze 'breuk' want ik zag (en godverdomme zie) haar best wel graag. Maar het doet gewoon té veel pijn om goed te zijn.
Snelsnelsnel een blogje schrijven, want ik ben in retard. We gaan binnen 'n kwartier vertrekken en m'n oudjes zijn nog niet thuis van die fucking open bedrijvendag. Ik heb net iets teveel gefuifd in de badkamer. Je kent het misschien wel. De liedjes van de fuif de dag voordien knallen door je boxen en jij staat de shaken voor de spiegel. Alleszins, ik stond zo te shaken.
Dus 't wordt 'n kort blogje.
Even over de fuif van gisteren. Wowie! Mijn beste vriendin wist niet waar kruipen. Zij is 'n vrij losse danser en ik ging gisteren gewoon hélémaal los. Jep, gewoon los op de muziek, geen drank nodig. Ik heb haar even geshowd wat ze aan het verliezen is, want Am was eerder een plantje. M'n (ex?) beste vriendin heeft haar dat enkele keren verteld en op 't einde van de avond heb ik haar gewoon helemaal voor me gewonnen door m'n coole dansmoves. We hadden ook enkele té oude, vieze kerels voor ons gewonnen, maar dat vergeet ik liever. Het was wel even paniek toen ik zag dat iemand een halve pint kriek had leeggegoten over m'n wit pulletje (I know, wie draagt er nu wit op 'n fuif?). Snel in het toilet alles gaan uitwassen én daar, nog 'n verrassing, stonden enkele popu's van op onze school die onmiddellijk begonnen te praten. Alsof ze ons kende (wat ze uiteraard niet doen). Eentje zei zelfs dat ik me geen zorgen hoefde te maken, want kriek gaat er beter uit als gewoon bier. Ik heb daarnet m'n pulletje gecheckt en eigenlijk is al het roze/rood eruit.
Ik stop. Ik heb net gezien dat dit hele verhaaltje is geschreven op amper 5 minuten. Ik ben begonnen op 16:14 en het is nu :19. Yeah. Snel getypt en snel verzonnen. Tot morgen, na wéér de eerste schooldag van de week! Ciao!
Ik ben er vroeg bij vandaag. Ik heb nu even 'n doodmomentje, dus wat kan ik beter doen dan even 'n snuifje van m'n leven op internet zwieren? En wees er maar zeker van dat het zwiert, het vliegt gewoonweg. Om half één moesten we dus bij m'n tante gaan omdat ze voor haar verjaardag met ons allemaal ging gaan eten op de "benefiet" (ik weet geen beter woord) van de school van haar dochter en haar zoontje. Dus, wij hophophop, onze voiture in en tot ginder. Eenmaal ginder aangekomen is er nog geen zieltje te bekennen van hen. Enkel opa en oma zijn al daar. Wij dus, met ons zessen, staan wachten en staan wachten. Om iets na één komen ze daar finally aan. Man, hoelang kan je te laat komen op iets dat je zelf organiseert? Maar ja, wij dus lekker onze vidés binnen gewerkt en gekeken hoe andere mosselen binnen krijgen. Jak, die viezigheid krijg ik echt niet binnengewerkt. Wansmakelijk gewoonweg.
M'n film was gisteren -ondanks het feit dat ik hem al gezien had- zéér goed! Ik blijf het geweldig vinden, zo'n bitch die dan toch niet zo extreem hard blijkt te zijn en 'n good girl that goes bad maar op 't einde toch weer een goei'ke wordt. Ik kan het allemaal wel smaken. Yeah yeah...
Straks de pak de flosj foaf, die hopelijk goed wordt, want ik heb vernomen dat er in Baal (niet extreem veel verder) ook 'n grote chirofuif is (vééél groter als die waar wij heengaan) en als er amper volk is, is dat ook niet fijn, hé.
Morgenavond moet ik gaan eten bij m'n oma voor die geweldige kermis in ons dorpje. Ik kijk er tegen op. Ik heb al die mensen vandaag al gezien en ik heb nu eenmaal niet die geweldige familie. Ik hoop dat ik een blogje kan schrijven morgen ergens....
Pompompom, ik denk dat ik uitverteld ben. Of nee, ik ga mezelf nog even bestoefen. Ik vond van mezelf dat ik er vrij goed uitzag toen ik vertrok met m'n wit trui'tje van only, m'n zwart T-shirt van vero moda en m'n grijze skinny only-pants. Zeker mét de finishing touch die m'n zwarte enkelaarsje erbij gooiden. Ik zag er verdomd vrouwelijk uit voor mijn doen. Yeah!
Zooooooow. Ik ga vertellen hoe m'n dagje was. Ik heb me doooooooodgeërgerd aan m'n beste vriendin. Really, she can kiss my f*cking ass and run to hell! Jep, geweldig liefdevolle inleiding van m'n blog, maar het is zo. Ze heeft 'n hele dag arrogant gedaan, echt gezaagd aan m'n hoofd, smerig dingen liggen regelen behind my back en zo. Ik zal gewoon beginnen bij het begin, bij het einde zou wat moeilijk zijn. Alhoewel de eindconclusie héél snel gemaakt is. Vanochtend: We moesten 'n broodje maar mevrouw wou liever eerst naar het toilet. Dus, Am en zij snel snel het school binnen en ik en St naar de broodjesbar en 'n broodje halen. Ik heb vandaag echt veel gehad aan St. Toen ging het twee uurtjes vrij goed. Daarna, weer 'n beetje gefluister met Am en heimelijk gepraat richting toilet. Tijdens de middag was ik écht gefrustreerd. "Ga jij mee koffiekoeken halen me St?" Vroeg ze mij. (het was koffiekoekenverkoop t.v.v. de Griekenlandreis en koffiekoeken zijn njam.) Ik vroeg dan wat zij ging doen en weet je wat ze zegt? "Ik ga met Am naar het toilet." Met andere woorden ik had géén keuze. Het laatste uur werden we gered van onze wiskundeleerkracht. Het mens is ziek, dat staat dus gelijk aan 'n feestje. Ze zat naast Am in de studie (verrassing) en ze waren gezellig een fuif aan 't regelen voor met oud op nieuw te doen. Ik ben zo iemand die van thuis niet veel mag en ik moet dus voor alles toestemming gaan vragen. Ze weten dat en het enige wat ze deden was, vermoeden dat iedereen zou meemogen en lekker zelf fuifjes zoeken. Toen ze dan eindelijk vroeg of ik mocht, merkte ze weer schamper op dat zij wel mocht, dat ze eigenlijk àlles mag van haar mama. En ik had het toen echt gehad. Ik zei haar dat ik mijn ouders ook niet had gekozen en dat ze niet zo moest zagen. En als hoofdzin: dat ze gewoon haar bakkes moest houden tegen mij. Ik ben het echt kotsbeu! Ik word er echt ziek van. Ik ben hààr beu! Hààr egocentrische gedrag, haar arrogantie, haar gewoonweg. Ik wil praten, maar zij niet. Zij wil op msn praten. Jezus Christ, we zijn dan wel de 21ste eeuw, maar praten doe je face to face, niet via een pc-scherm! Ik weet waarom ze via de elektronische weg wil praten. Dan is ze stoer, dan is ze grof, dan kan ze me beledigen. Maar zet ze voor mij en ze beledigd niet meer, ze is dan niet meer zo stoer en grof nog het allerminst. Ik praat haar dan onder tafel en die afgang wilt ze niet maken. Het is dus dweilen met de kraan open. Genoeg gezaagd. Ik wil eigenlijk niet meer verder op deze wijze. Ik zie m'n zieke vriendin pakken liever, we hebben daarnet nog een uur en twintig minuten gebeld en gezeverd, I like it! Het is moeilijker en anders, maar het is veel puurder, minder achterbaks. Ze heeft nu klj en ik ga als bezigheidstherapie naar 'The devil wears Prada' kijken. Ik vind die Mirande speelt, echt geweldig. Het is maar normaal dat ze 'n oscar heeft gekregen voor die rol, zo'n geweldige prestatie. Ja, je merkt het goed, ik heb de film al gezien. En dan? Ik zie het graag twee keer.
Tomorrow is het de 'pak de flosj foaf'. De Chiro-fuif van het kereltje next to me bij natuurwetenschappen. En de crush van een vriendin, echt gieren. Ze moest van ons gisteren een voorverkoopkaart gaan kopen bij hem en ze was geweldig. Ze werd enorm rood en kreeg er één zinnetje uit. Hehe. Ik heb by the way 'n coole kerel op msn. Ik zag hem vandaag twee secondjes in 't stad met m'n vriendinnen. Ik zag hem op 'n afstandje en nu blijkt dat hij morgen ook naar die fuif gaat. Misschien kom 'k hem wel nog tegen. En ik geef toe, hij zag er leukjes uit.
Ik moet morgen ook gaan eten voor de verjaardag van m'n tanten. Hoera! Kei saai waarschijnlijk. Nee, kei saai sowieso. Dat is echt 'n paal boven water dat het saai zal worden. Maar ja, ik hoop dat de avond meevalt. Dat de fuif niet verkloot wordt door de vete tussen mijn ex-beste vriendin en mij en anders hebben we gewoon een bitchfight! Elke voordeel heeft z'n nadeel, hé. Dan hebben die mensen toch iets te zien ginder.
Kwart na drie en tijd voor 'n lekker lang blogje. Ik heb het één en het ander goed te maken van gisteren. Ja, we zijn negen maand super goeie vriendinnen (m'n zieke vriendin and me). We kennen elkaar al twee jaar of zo en negen maand zijn al al giga goeie vriendinnen. Rare datum, maar we vieren hem. En daar zullen we niet snel mee stoppen, het is onze dag, elke keer opnieuw, elke maand opnieuw. De 29ste.
M'n zogenaamde beste vriendin doet nog steeds haar best met Am en vindt dat ze niets verkeerd doet. Ja, inderdaad. Daarom dat ze als een histerisch wijf door het dak ging toen ik maandag een dagje had doorgebracht met Ca en dat ik veel contact hou met m'n zieke vriendin. Yeah. Dit vind ik nu eens het mooiste voorbeeld van iemand die jou niets gunt en zichzelf alles toestaat. Ik wist nu wel al langer als vandaag dat ze een dikke egoïst was, maar toch. It hurts.. Het lijkt alsof ze niet snapt dat ik een mens ben en géén speeltje zonder hart. Ik denk dat ik zo stilaan begin te snappen waarom ze haar lieven altijd zo snel beu is en zo snel van iemand kan houden. Als het allemaal niet dieper zit als dat, kan je dan wel echt van iemand houden? That's my question. Een question die 'k nooit beantwoord zal zien. De enige keer dat ik en zij goed hebben gepraat was toen ze half zat was. Erg, hé? Ze bleef bij mij slapen en we hadden 'n cocktail gedronken. Per total, genaamd. Ik kan tegen die straffe cocktails van m'n pa en dat dachten we van haar ook. Maar nee, ze was dus serieus in de wind en die nacht hebben we eens deftig en diep kunnen praten. Eindelijk. Zou het allemaal niet beter zijn als we ermee kapten? Veel minder pijnlijk? Het enige probleem is dat ik aan haar gehecht heb en haar graag zie. Maar wat is het beste, leren leven zonder haar of leren leven met de pijn en het lage zelfbeeld dat ze me altijd bezorgd? Ja, soms lijkt ze echt een frenemy.
De groepsbevorderende dag van gisteren was fijn. We deden dingens zoals samen over een trouw, maar in een slinger met de handjes vast, een soort speed date om elkaar beter te leren kennen, een eigenschappen ronde, een ik-schrijf-je-een-vriendelijk-briefje-moment, we bouwden een constructie waarmee de hele klas steunde op enkel acht voeten en acht handen (we zijn met 23, over die opdracht hebben we wel 'n tijdje gedaan) en zo verder. Het was echt leuk, we hebben goed gelachen.
Vandaag heb ik bij lo m'n laatste keer moeten lopen. Eén schamel minuutje sneller als de vorige keer. Ik had eigenlijk wel meer verwacht, maar ik heb toch een 7 op 10 gekregen van ons lo-madammeke voor m'n inzet en m'n geleverde prestatie.
Ik zou eigenlijk Duits moeten beginnen leren (wat 'n werkwoordelijke constructie). De nominatief en akkusatief. Jak. Ik heb dat ooit (in 'n zeer ver verleden) nog geleerd in het Latijn en nu kan ik het opnieuw gaan leren in het Duits. Jongens toch, wat een taal, dat duits. Alles klinkt zo hard en zo ja, zo hard, hé. Jaja, ik heb geen zin om te beginnen leren, echt geen reet goesting. En morgen moet ik natuurkunde leren. Rotvak. Ik wou dat het eeuwig vandaag bleef, maar dat ik me wat beter voelde. Een grote hoop beterschap aan mezelf!
Ondertussen heb ik jullie een halfuurtje geëntertaind.
Ow ja... M'n fietsverhaal: het was ijskoud. Ik ben een verwend buskind, dat elke ochtend met het busje naar school gaat. En nu zat ik daar op m'n velo'ke, kou te lijden (bijna onderkoeld), door weer en wind te rijden, man, ik was kapot.
M'n beste vriendin historie is voor morgen. Promise. Ik heb constant gebeld met m'n zieke vriendin (via msn, lekker gratuit). Want ik moet van m'n mama van de pc en ik heb nog steeds niets geschreven. Schande, I know.
Horst. Het viel mee. Een rondleiding en zoektocht doorheen het kasteel in de voormiddag (ik ben er al een keer geweest voordien, dus ik ken het als m'n broekzak) en na de zalige middenpauze, waarin ik me geamuseerd heb met andere mensen dan m'n beste vriendin (over haar ga ik nog wat vertellen seffens). In de namiddag een wandelzoektocht. Met mijn klas mag je dat echt niet doen als je zelf kaart moet lezen. We waren verloren gelopen. Echt overdreven belachelijk, maar we waren verkeerd gelopen. Gelukkig kende Frederik en ik (we zijn allebei van die kanten) de weg ginder en zijn we gewoon via verkeerde weggetjes naar ons afspreekpunt gewandeld. Yeah.
Nu m'n beste vriendin. Ik zal 't eens expliceren. Het wordt moeilijk voor het aan jullie uit te leggen, ik snap het zelf amper en ik leef ermee. We hebben een klasgenoot, ik noem haar Am en m'n beste vriendin maakt er een nationale sport van om me zoveel mogelijk en zo hard mogelijk jaloers te maken met haar.
Oké, dit stuk is nieuw, vers. Het is iets voor tien en heb ik knallende ruzie met m'n zogenaamde beste vriendin. Alles is weer mijn fout. Ik ben het zat, ik doe echt mijn best het te doen werken, maar zij, zij wilt niet. Ik vind dat eigenlijk echt wel erg. Ik stop met schrijven. Morgen gaan we op groepsbevorderende dag. How the fuck willen ze een klasgroep hechten als twee vriendinnen zich nog niet kunnen hechten? Niet, inderdaad.
Dat heb ik héél letterlijk genomen. Ik heb wiskunde oefeningetjes gemaakt (tegen vrijdag, man ik streef er niet naast) en muziek gedownload. Illegaal gedownload. Is het wel slim omdat te bekennen op 'n blog? Als ze nu m'n IP-adres zoeken en me proberen te vinden? Haha! Snodaards! Ik ben jullie té slim en té snel af. Ik download namelijk op m'n papa zijn pc. Zodat de virussen de weg niet naar hier vinden, want wat een vuiligheid zit er op limewire, zeg!
Oké, ik heb m'n dagelijk zever tien minuutjes zever ook al gehad. Ik ben een kei goede zeveraar, maar dat hadden jullie al wel door, zeker? Ik kan tijdens saaie lessen tegen het slachtoffer naast mij zeveren en van de hak op de tak springen tot ze onder de bank zouden willen kruipen. Maar dan zal de leerkracht hoogstwaarschijnlijk zeggen: kom eens van onder die bank uit, jij! En dat willen ze dan ook weer niet riskeren. Zie je? Ik ben al weer vertrokken op zeverronde.
Morgen slaap ik uit. Ik sta om tien na acht op, denk ik. Ja, dat is uitslapen tijdens het school, want normaal sta ik tussen twintig voor zeven en zeven uur op (hangt er vanaf of ik een douche neem 's morgens of niet). En dan spring ik daarna m'n velo'tje op om naar het kasteeltje van Horst te gaan. En daar krijg ik dan een rondleiding met mensen die ik eigenlijk niet af kan, want het is met de andere economie klas. De economie-wiskunde-kinderen & hun ego's. Ja, dezelfde kinderen waar we lo mee hebben. Dezelfde kinderen die zogenaamd enorm veel last hebben van hun regels en dus niet mee kunnen lopen. De kinderen die altijd wel iets hebben om onder de stomme dingen onderuit te komen. De kinderen die ik niet kan hebben. Ik heb in het tweede middelbaar tegen de leidster van de populaire clan gezegd dat ik haar niet fijn vond. Ze vroeg mij of ik haar eigenlijk wel kon hebben en ik heb geantwoord dat ik haar eigenlijk niet fijn vond omdat ze zo'n dikke nek had. En weet je wat? Wonder bij wonder, als ze me passeert, ze gunt me geen blik, maar ze knalt niet tegen me zoals ze tegen andere doen. Op één of andere manier denk ik dat er een soort wederzijds respect is. Ik haat haar, zij haat mij, maar toch. Omdat we weten datde haat wederzijds is en we niet weten wie de grootste bitch kan zijn, gaan we elkaar gewoon uit de weg. Ik vind het prima zo. Ik vind het fijn om anoniem te zijn. Oké, ik droom even. Ik vrees dat m'n naam in hun kliekje gekend is, té gekend.
Ach ja, het is nu zo. Ik overleef het wel, hoor. Zij hopelijk ook ;-).
Zaterdagavond..... en er is geen zak op tv. Geweldig, hé? Ik zit hier met m'n hoofdtelefoon (waar 'one in a million' door klinkt) achter m'n laptop een greep uit mijn leven te schrijven naar iedereen die het lezen wil. Wat een inleidend tekstje, als je na de inleiding nog steeds wil verder lezen, heb ik chance. We gaan nu naar het middenstuk, beter gekend als het zaagstuk:
Te bespreken punt 1: Herfstrock Herfstrock was chill. Ik heb me geamuseerd, een paar kriekjes gedronken (maar toch niet overdreven gerebelleerd tegen het ouderlijk gezag). Ik heb vele ex-klasgenoten tegen gekomen en sommige herkende me beter als andere. Sommige zagen me graag komen, sommige dachten eerder van fuck weg hier. But I don't give a shit. Jh (soort afkorting), een oud-klasgenoot en persoontje dat zich gehuisvest heeft achter m'n oma&opa was er ook. Samen met Jm, m'n beste vriend in de lagere school, good old times. Jm was zo zat dat hij me niet herkende, gelukkig, want hij is er echt niet op vooruit gegaan. Vroeger was hij 'n schattig ventje, nu lijkt hij eerder een beetje op 'n aap. Excuseer, maar ik moet m'n mening ergens kunnen geven. Back to Jh, hij en een vriend (St, bleek later) waren hopeloos op zoek achter een vriendin. Maar vrouwen waren toch zo moeilijk. Man, ik heb me doodgegierd. Ze beweren niets te snappen van vrouwelijke logica en iedereen weet toch ook dat er zo goed als géén vrouwelijke logica bestaat. Zo hebben we nog een tijdje verder gepraat. Daarna kwam zijn type. Hij was snel content, hij wou eentje uit de middenklasse. Eentje dat niet té lelijk is, maar niet té mooi. Een 'krijgbaar' exemplaar bedoelde hij dus. En ik snap hem wel. Ach ja, Jan stond er ook bij en ik schrok van hem. Hij stak nooit onder stoelen of banken dat hij me wel als vriendin wou, maar nu, nu waren we gewone vrienden. Hij heeft het door en ik vond het geweldig met hem om te kunnen gaan als gewone vrienden.
Te bespreken punt 2: vrije dagen (maandag en dinsdag) Maandag gaan we naar het kasteel Van Horst (met de velo!!!!!). Het kasteel van horst is twee kilomter aan de andere kant van m'n school. Gelukkig heb ik toestemming gekregen om rechtstreeks naar daar te fietsen, zodat ik geen tien kilometer omweg hoef te doen. We gaan daar een hele dag overzaagd worden over de Middeleeuwse ridders (hetzelfde thema als we nu behandelen bij Nederlands). Dinsdag hebben we groepsbevorderende dag, omdat we nog twee jaar met dezelfde klasgroep opgescheept zitten, willen ze een hechte groep creëren. Het lijkt me wel fijn, behalve dan dat we om acht uur op school moeten zijn en pas om zes uur opnieuw op school arriveren. Dat is dus half zeven als ik thuis kom en dan moet ik nog eten enz. Leuk is anders, hé. Gelukkig is woensdag zo'n chille dag.
Ik stop ermee voor vandaag. Ik ga nog een beetje op msn en met 'n half oog mee tv kijken, ook al is er geen bal op. See you later, dudes! By the way, Blackout is nu door de hoofdtelefoon aan het dreunen!
Hello there! Seffens gaan we naar Herfstrock, de aftrapper van ons jaarlijkse herfstfeest. Het herfstfeest is zo eigenlijk hét weekend dat onze school moet sponseren. Twee jaar geleden hebben ze met de opbrengst onder andere een nieuw labo gemaakt op het derde verdiep en dit jaar zal een grote hap naar de brandtrap en de verbouwingen van de wiskundeblok gaan. Ze zijn nu pas klaar en ze zijn begonnen in mei (denk ik) vorig schooljaar. Trage werkers, ja! Onze school was net een mini-festivalweide. Een podium, een stukje met houten vloer voor het podium, witte tentjes over onze speelplaats verspreid, tientallen frigo's, tapinstallaties voor de wiskunde gebouwen (hoe ironisch kan het zijn? Wiskunde & bier?). Half het zesde jaar zien sleuren met stoelen en banken uit de refter, klaslokalen die omgetoverd worden als keukens, het heeft wel iets, hoor. Onze school is net een restaurant. Ik hoop maar dat mama niet beslist om daar morgen gaan te eten, want zaterdagavond is rustavond en ik heb geen zin om dan te douchen en me toonbaar te maken, want op school, wie weet wie kom je tegen?
Vandaag nog eens m'n laat busje genomen. Weet je wat ik vind? Die regel van De Lijn, van vooraan op te stappen? Die is belachelijk. Er zijn niet meer chauffeurs als anders die hun deuren vanvoor open doen. Bijna de helft doet ze achteraan nog open. Bullshit, als je 't mij vraagt. In 't stad hebben we nog een beetje zitten tetteren. Onze wat we gaan aandoen op Herfstrock. Ik zou het begot niet weten. Ik wil absoluut geen jas aandoen, dus ik ga voor laagjes. Ik denk aan een T-shirt, m'n V-hals pulletje (dat ik stiekem nog niet in de was heb gedaan) en m'n dikke wintertrui. En er is nog altijd een optie om m'n wit pulletje van donderdag erbij aan te doen. Jaja, ik ben er serieus over nagedacht. Daarnet vroeg iemand me of ik me ging schminken. Weet je wat ik dacht? Ik vroeg me af of ze met me aan het lachen was. Schminken. Yeah right. Niet dus. Ik hou van naturel zijn, dus dan doe ik dat toch ook lekker. Ik ben echt. Helemaal. Oké, nee. Niet helemaal. Ik moet iets bekennen. Ik draag lenzen. Voilà, jullie weten het.
En weet je wat? Ik heb tot in het derde een bril gedragen en ik kan nu als geen ander vergelijken. Mensen met een bril worden braver ingeschat. Ik werd vroeger altijd onmiddellijk als braafje bekenen en omschreven en nu? Fuck, ze, 't is echt 'n pak minder. Nu bekijken ze je als je even lacht al direct van: "wat een stout meisje zit daar in de hoek?" Vroeger keken ze van: "Oei, dat brave meisje in de hoek wordt geïrriteerd door haar buurmeisje. Ik geef die buur even een opmerking." M.a.w. Buiten het feit dat ik er nu beter uitzie (damn, ego), heeft het geen voordelen. Buiten dan dat het makkelijk is, leuk is, super is en dat ik nu niet meer buiten kom zonder m'n rubbertjes op m'n ogen. Kijk eens aan, ik heb jullie net een geheim vertelt. Iedereen die me nog maar recent kent, weet het niet. M'n klas weet het, m'n vrienden weten het, nieuwe mensen weten het lekker niet. Niemand hoeft te weten dat ik een brilsmurfje ben.
Hey. 't Word een korte blog. Morgen is het Herfstrock en m'n ouders hebben een NO gegeven voor te blijven slapen bij m'n beste vriendin. M'n beste vriendin waarmee ik weer eens ruzie had. Weet je waarom? Omdat ik huil om m'n zieke vriendin. Omdat ik bang heb voor de dood. Voor haar dood. Geweldig hé?
De 3de oktober is er een grote fuif in Putte. Dichtbij een andere klasgenoot, die ons aangeboden heeft bij haar te blijven maffen. Als m'n ouders me die fuif gaan verbieden, is het beeld zonder klank. Dan ga je razernij zien zoals je van mij niet zou verwachten. Ik ben godverdomme de braafste dochter die je jezelf kan bedenken. Ik heb nog nooit één reet fout gedaan, gewoon omdat ik weet dat ik zwaar zal gestraft worden. Maar nu gaan ze 't al verkloten zonder dat ik iets deed? No fucking way, José!
En die fuif volgende weekend, daar zal ik ook al vroeg van kunnen naar huis draven. Ik ben echt 'n kalm type, als zeg ik het zelf. Maar behandel me niet oneerlijk, want dan wordt ik een koppige tijger die zal vechten voor vrijheid en hetgene waar ik recht op heb. Mijn uitgangsleven! Mijn sociaal uitgangsleven! De muziek! De dudes! Mijn jongheid. Mijn puberteit. Mijn, mijn eigen leven. Ouders van me, onthoudt het. Keep it in your minds. Keep it in your fucking minds!
Ik denk dat dit volstaat voor vandaag. O ja, m'n zieke vriendin heeft gisteren aan het zuurstofmasker gelegen en een hartmassage ontvangen. Yeah, ik ben vrolijk vandaag. Het is echt m'n dagje.
Ik ben moe. Oké, wat een geweldige inleiding. Maar ik ben moe. Ik ben om twaalf uur vannacht in slaap gevallen en om vijf uur werd ik opnieuw wakker. Twee uur. Twéé ùùr heb ik wakker gelegen. Tot zeven uur en toen ging m'n wekker af. En dan zetten ze me 's morgens twee uur in de Nederlandse les, die kei saai is en wordt gegeven zoals in het hoger onderwijs. Hij vertelt, lelt, doet alles uit de doeken en wij zitten, hangen, liggen op onze stoel en proberen te volgen. Jep, we doen effectief nog een poging om iets op te pikken van de oversaaie lessen van hem.
Daarna, deux heures l.o. Running. Bah. Ik haat het. Maar voor het lopen hebben we nog een relaxt-testding gedaan. Ik vond het echt geweldig. Beeld je in dat je een berg bent. Een berg? Jup, een berg. Ik was een plat liggende berg. Want je mocht zitten of liggen en ik lag. Dus, ik was een platte berg, was ook cool, ze. Back to running. 5.5 kilometer voor iemand met mijn conditie is een hel. Ik heb er 39 minuten over gedaan en ik heb twee keer gestapt. Ik zag er tussen kilometer 2 en 2.5 zo slecht uit dat m'n lo-leerkracht kwam informeren of ik niet ging flauwvallen. Neen, ik ging niet flauwvallen. Maar de volgende keer ga ik wel eten voor ik ga lopen, maar wat ga ik eten? Mijn vreetzuchtige friends vreten een gans worstenbroodje en gaan dan lekker lopen. Als ik dat doe, kan ik lekker lopen kotsen. 't Is en blijft lopen, maar wel een minder aangenaam lopen. Maar ja, daar sta je dan. Sexy, op de rand van de Demer, in je wit T-shirt en je zwarte kniebroek, haren in de wind, speldje in je zak voor als je begint, dat je je haar kan wegspelden en dat het niet heel de tijd in je gezicht zwiept, iPod in de oortjes en door de oortjes van het dingetje weerklonk de eerste van de drie mixen die m'n zieke vriendin (dat kind ziet toch af met mij, hé? Ik noem haar altijd maar ziek, moet fijn zijn) heeft gemaakt. Ze zijn nice. Je loopt met fuifnummerokes in je ears. Ik heb iets met Engelse woordje vandaag. Misschien omdat ik tegen vrijdag acht hoofdstukken moet leren en nog geen zak gedaan heb en ik ben niet van plan vandaag nog te beginnen. Back to running. Die verdomse steken, hé. Ik heb er dus ongelooflijk veel last van en ik weet dat ik door m'n neus moet inademen en door m'n mond moet uitademen en tussen het in-en uitademen zouden er vier tellen moete zitten, ik weet het. Maar het lukt me gewoonweg niet om zo kei chill te blijven ademen. Ach ja, deze namiddag heb ik "Code 37" gekeken en de twee David's die ik gemist had. Ja, het lijkt me wel 'n leuk programma'tje en die David. Hij is zoooooo schattig!
Nu ga ik stoppen. Seffens ga ik vroeg m'n bedje in, hopelijk wat slaap inhalen. Au revoir, mes copains!
Ponsjoer! Ik kwam daarnet thuis van m'n nieuwe kast te bestellen (we waren direct na school doorgereden) en het eerste wat ik zag, was .....mezelf. In m'n nieuwe spiegel. En wat heb ik toen gedaan? Hetzelfde als waarschijnlijk elk meisje zou doen. Ik heb mezelf staan keuren dat het geen naam meer had. Ik had m'n blauw/paars V-hals trui'tje van de L&L aan, m'n grijs met zwarte bolletjes topje van H&M (en ja, het past bij het trui'tje) en m'n zwarte only pants. Yeah. M'n haar lag verrassend goed. Ik was dus, mezelf aan het keuren en de bevindingen waren: dat het erger kon. Nee, ik ben zeker en vast niet mooi. Maar lelijk zou ik ook niet durven zeggen. Lelijk is net overdreven. Er zijn trouwens amper lelijke mensen. Vind ik toch persoonlijk. Nu kom ik waarschijnlijk over als een trut die zichzelf het einde vind. Nééé, ik vind mezelf totàààl niet het einde. Ik ben gewoon eindelijk zover dat ik kan zeggen: het kon erger. Natuurlijk kon het ook veel beter. Ik wil altijd wel 'n beetje groter, beetje 'n mooiere huid hebben, een beetje meer van vanalles en 'n beetje minder van sommige andere dingen. Maar ik heb mezelf niet gemaakt. Zeer spijtig, anders was ik volmaakt geweest! Dus conclusie van de dag: het kon erger.
Wat heb ik voor de rest uitgevreten today? Ik ben om twintig VOOR zeven (onmenselijk vroeg uur) uit m'n bed gevallen en rechtstreek de douche ingekropen. Een halfuur laten zat ik aan de keukentafel 'n bo'ke met choco te eten. Om tien na acht (een half uur te laat) was mijn bus eindelijk aan m'n halte. Het eerste uur had ik wiskunde. En ik snapte er niks van. Echt niks. Lichtelijke paniek. Daarna Nederlands, Godsdienst (was saai) en Economie (was ook saai, want het gaat over stomme berekeningen en ik heb liever denk economie, if you know what I mean). Daarna, eindelijk, middagje. Boterhammetje eten in 't reftertje. En "stiekem" sms'en, want die blonde toezichthoudster stond zoals elke dag diep in haar krant gedoken. Na de middag, als vertering van m'n lekker, door m'n mamie geprepareerd, voer: Engels en Frans. Twee super relaxte uurtjes. Mini groepjeswerkje bij Engels en daarna ook bij Frans. Twee keer met 'n andere partner. Ik ben niet monogaam, jongens! Laatste uur, weer economie. Fucking saai. Té saai. Ik hoop dat we snel andere dingen gaan doen.
Nu ga ik een beetje msn'en en ondertussen met 'n half oog Thuis volgen. Morgen moet ik weer die demerloop doen. Ik heb er geen reet zin in. En shit, ik moet mn iPod nog opladen, anders ben ik -net zoals last week-
een muziekloos, conditieloos, karakterloos scheetje in onze maatschappij. Yeah!
Koekoek! M'n dagje was ça va. Hij is wel slecht begonnen. Ik viel doodmoe uit m'n bed en dan kreeg ik te horen dat het echt slecht ging met m'n zieke vriendin. Nu hebben we net een uurtje gebeld en gelachen dat we hebben. Man, echt lang geleden dat ik nog zo gegierd heb. Natuurlijk hebben we eerst een beetje depri geweest en 'n traantje weggepinkt. Maar de volgende drie kwartiers waren geweldig. Ze waren fantastisch. Echt de beste momenten van de afgelopen week.
Wat heb je vandaag op school gedaan, kindje? Een wiskunde overhoring gemaakt en veel saaie dingen gezien. Napoleon. Karel ende Elegast. Kunststoffen. Prijselasticiteit tegenover de vraag. Veeltermen. Dat zijn zo wat de kernwoorden, verdeeld over verschillende vakken. Het was boring, dus. Ik ben daarna nog met m'n busvriendjes naar 't stad geweest om daar op het busje te wachten. We hadden geen zin om ons vroeg busje te nemen en zo vroeger thuis te zijn. Morgen ga ik dat wel doen, want dan ga ik in de kwantum m'n nieuwe kast bestellen. Joepie jee! Morgen gaan we spreken over ons Frans project. Yeah. Project. I don't like it.
En zonet, heb ik een reactie gelezen van iemand die mij beter kent als wie dan ook. Iemand die ik beter kan als wie dan ook. Het is raar om elkaar zo "te zien". Maar ik vind het raar. Ik weet dat ze weet dat ik haar bedoel. E'tje. Ik zal er voor je zijn!
ik weet effe geen betere welkomswoorden als die. Ik heb het fucking rotgevoel dat het voor elke dag kan zijn. M'n zieke vriendin, hé. Ik vrees dat ik me mag voor bereiden op een begrafenis waar iedereen al van mij gehoord heeft, maar niemand me kent. Niemand een gezicht kan plakken op mij. Ik ben bekend bij haar vrienden, maar ze hebben me nog nooit gezien. Ook niet verwonderlijk als je vrij ver uit elkaar woont. Zie je me daar al staan? Oog in oog met haar ouders, haar zus, haar klasgenoten, de mensen waar ik zoveel over weet. De mensen waar we uren over verteld hebben. Ik weet eigenlijk alles van hen. Van wanneer hun haar geknipt is, tot welke schoenen ze dragen (even extreem doen). En zij weten niet super veel over mij. Ik ken haar familie, de goeie en de slechte dingen. Ik kan die mensen introduceren in hoe haar leven was. Hoe het écht was. En niet hoe ze denken dat het was. Ik wil haar niet kwijt! Fuck, ik overdrijf. Ik moet gewoon kalm blijven. Niet panikeren. Ik moet niet hopeloos gaan denken dat alles verkeerd loopt. Het komt allemaal wel goed. Ja, ze blijft leven en we doen gewoon verder. We vertellen ons leven aan elkaar en zo gaan we door tot in de eeuwigheid. Please, laat het zo zijn.
Okeeeej, ik ben weer volledig in orde. Ik moet m'n frustraties er gewoon eens kunnen uitgooien en waar beter als hier? Ik dacht het ook, nergens beter als hier. Vandaag heb ik Frans gedaan, een voorbereiding op een grote taak, wiskunde geleerd (ik moet nog veel ophalen, remember) en natuurkunde overgeschreven van de verbetersleutel. Die domme koe zegt tegen ons: "maak je oefeningen en verbeter ze dan met elov". Ja, dat is zoveel als zeggen: "schrijf de oefeningen over van elov, dan heb je het al eens gezien". Ik ga nu m'n Franse opzoekingen afdrukken en straks ga ik naar de zaak Alzheimer kijken. De mini-serie wordt uitgezonden op één en ik hou wel van zo'n echte Vlaamse producties. Want nu Dossier K is opgenomen, zou ik graag kunnen volgen moest ik hem gaan kijken. Ik heb nog cinematickets liggen. Oké, sorry. Ik dacht ineens aan de tickets die hier nog lagen. Ik moet seffens eens gaan kijken tot wanneer ze geldig zijn.
Morgen is het maandag. Een nieuwe schoolweek mét ons nieuw lessenrooster. Het sucks. En hard. Morgen beginnen met Frans en twee uur wiskunde hebben we ook nog. Jaja, we gaan er direct serieus invliegen. Té serieus en té direct.
Vandaag was chill. Zeer chill. Wat heb ik gedaan? Opgeruimd en gedacht over m'n nieuwe inrichting van m'n room. Ik heb rommeltjes van vier jaar (en langer) geleden terug opgediept en dan ineens beseft dat ik er niets meer mee kan doen. Weggooid dat ik heb, niet normaal. De vuilkar zal hier volgende keer even kunnen kamperen met alles mee te nemen wat ik uit m'n kamer en af de zolder heb gesleurd.
Ik heb ook -leuk, leuk- wiskunde oefeningetjes gemaakt en gedacht over een uitwerking van de Engelse vocabulary organiser. Een zeer leuk boekje met 100 hoofdstukken dat we in het vijfde en zesde helemaal moeten geleerd hebben. Vijftig hoofdstukken per jaar, dus. Maar in het boekje staan de woorden los door elkaar, in het midden van een soort oefening, die door het boek zelf al gemaakt is, vind je zomaar woorden. Dus we moeten zelf lijsten maken. En ik ga echt niet in m'n eentje vijftig lijsten maken van meer als één pagina per lijst. Ik heb dus, zeer goed gezien van mij, een lijst-team gemaakt. We gaan die lijsten maken met vier. Normaal met zes, maar die twee andere vonden het nodig al wat lijsten te dealen met andere zodat ze lekker niets zouden moete doen, maar zo gaat de kar niet op. Echt niet. Het is vrij gemeen, want het zijn vriendinnen, I know. Maar ik heb ze gewoon buitenspel gezet. Ze mogen hun lijsten maken met die mensen die niet te vertrouwen zijn. Dan maken wij lekker onze eigen lijsten met mensen die wel te vertrouwen zijn. Voilà, ik vind dat als je zo'n dingen afspreekt, je zelf het werk doet en geen halve lijsten gaat geven omdat je ze gekregen hebt van mensen die begonnen zijn, maar het ook erg snel beu waren.
Man, kijk wat ik nu geschreven heb over iets stoms. Over het oplijsten voor een boekje vol woordenschat. Hoor me geven, hoor me gaan. Joepie! M'n voorverkoopkaart voor de fuif de 3de oktober is besteld. Morgen ga ik m'n puppy-oogjes nog eens proberen te gebruiken in de hoop dat ik toch nog bij m'n vriendin mag blijven slapen na Herfstrock, volgende weekend. Het zou moeten werken, denk ik. Ik heb vandaag nog een beetje vertelt over andere mensen tegen m'n mamie, hoeveel zij wel niet mogen en hoe ze er dan nog eens misbruik van maken. En dat ik zo'n braafje ben (wat ik ook echt ben). Ik ga ervoor gaan. Het zou goed zijn als ik er kon blijven slapen. Dan zijn we nog eens alleen, kunnen we proberen het eens over onze vriendschapsrelatieproblemen te praten en misschien iets op te lossen en/of uit te klaren, want het gaat al beter, hoor. We komen er wel door. We komen er àllemaal wel door.
Frans. Je le déteste! Nu moeten we tegen midden oktober een een typisch Frans gerecht komen voorstellen vooraan in de klas. Hoe spreek je in godsnaam tien minuten met twee personen over een Frans gerecht? What the fuck vertel je zolang? En weet er iemand een gerecht dat simpel is om zelf at home te prépareren? Ik zie eigenlijk niet onmiddellijk een gerecht, hoor. Ik ben inspiratieloos. Echt erg.
En ik ben ambetant op m'n ouders. Volgende week vrijdag is het Herfstrock. Dat betekent optredens en daarna een fuif in de fietsenkelder van onze school. M'n beste vriendin had me uitgenodigd om te blijven slapen en m'n ouders zeggen nu dat ik naar huis moeten komen OMDAT "ze hun meer op hun gemak voelen als ik thuis ben". Mijn idee daarover? Dikke, dikke bullshit. De vorige keren mocht ik wel ergens blijven slapen en nu gaan ze ineens moeilijk doen om moeilijk te kunnen doen. Daar word ik ambetant van, mààr ik heb het verstandig aangepakt. Ik heb braaf stilletjes gebleven en door me niet dik te maken hou ik alle kansen open om toch nog te mogen blijven slapen. Zeer slim van mij, I know.
Oké, nu zal ik de titel expliceren. Nee, ik heb niet in m'n broek gepist, was het dat maar. Ik heb gebeld met m'n alom gekende zieke vriendin. En nee, we hebben ons niet geamuseerd. We hebben onze eigen poging gedaan om het wereldrecord huilen aan de telefoon te verbreken. En in het midden van mijn geweldige huilbui was het enige wat ik vond om m'n tranen mee te drogen, m'n pyjama blouse, dus ja. Ik heb mezelf gered met de middelen die ik had. Ze is weer niet naar school geweest, want ze was nog wakker om vijf uur vannacht. Met veel pijn kan je niet slapen, natuurlijk. Ik voelde -en nog steeds voel eigenlijk- me zo stom en lomp. Ik lig aan mijn kant te wenen, zo hard dat ze me vraagt of het gaat. Zij vraagt mij of het gaat? Ze was meer als half dood en het enige waar ze aan denkt is hoe ik me voel? Dat heb ik haar dan ook gezegd. Dat we in de omgekeerde wereld leven, dat ik dat normaal aan haar moest vragen. Ik huil niet. Ik ben geen ween-type. Ik huil echt zelden. M'n beste vriendin (en dat is ze ondertussen al drie jaar) heeft me nog maar één keertje weten huilen. En dat was om m'n zieke vriendin. Dus zij heeft me al twee keer doen huilen op ongeveer zo'n twee jaar?
Jep, ik ben een harde. Maar soms net niet hard genoeg.
