Wat kan ik over vandaag vertellen? Euhm. O ja, m'n Frans dialoogje, ik mocht als allereerste samen met Stefanie m'n dinkie komen opvoeren. Eerst dacht ik van: "Fuck, als eerste? Eerste dialoogje van het nieuwe jaar, geen enkel idee wat de rest gaat doen en hoe ze het aangepakt hebben." En toen ik terug op m'n plaats ging zitten nà het dialoogje was ik dolblij dat ik als eerste mocht. Normaal gezien krijg ik stress als ik andere bezig zie en nu was ik nog kalm omdat ik als eerste moest. M'n vriendin bibberde toen ik met haar de rekening overliep, zo hard zelfs dat ik het blaadje heb losgelaten omdat m'n hele hand meebibberde. Dus ik was rustig en de enige opmerking die ze had was dat we wat harder mochten spreken, maar we kunnen toch moeilijk gaan brullen? We spraken op 'n gewone toon tegen elkaar, maar dat was net niet luid genoeg blijkbaar.
We gaan onze module doen over incest. Yeah, wat 'n thema. We gaan een eigen Jambers-filmpje maken, die als inleiding moet dienen en daarna gaan we ons boek "Mijn broer en ik" en "Ik was pas twaalf.." linken met de actualiteit. De actualiteit is de zaak Fritzl in Oostenrijk en een gelijkwaardige zaak uit australië. Het zou zelfs kunnen dat we er nog een film bijsleuren ook. Ja, we zien het groots en we gaan het groots doen ook.
M'n zieke vriendin is weer slecht. Vannacht heeft ze zolang opgezeten met pijn dat ze vanochtend zo'n wrak was dat ze niet naar school kon en moest. Het kan zo toch niet verder blijven gaan? Ik denk dat ik seffens nog even een kwartiertje bel, haar even horen, het haar echt horen zeggen hoe erg het gesteld is. Pf, ik wou soms dat ik een beetje pijn kon overnemen. Ik ben veel kalmer als zij. En net dat heeft ze nodig, kalmte en rust.
Halverwege de schoolweek! Yes! Eigenlijk al half gepasseerd, nog beter. Vandaag was erg. Een Oudnederlandse tekst van acht! bladzijde moeten vertalen naar hedendaags Nederlands. Extreem boring. En daarna twee uurtjes lo, Demerloop. Vandaag moesten we drie kilometer en half doen, maar ik had half weg zon last van steken dat ik vijf minuten moest wandelen. Ik kon echt geen poot meer vooruit, maar na het wandelen ging het lopen echt opmerkelijk beter. Ik was trots op mezelf.
Nu ben ik net terug van de Ikea in Sterrebeek. Ik heb een grote spiegel (160cm op 40cm) gekocht voor mezelf in de staan beloeren en een stoel voor mensen op te zetten en kleertjes op te droppen. De kast gaan we in de Kwamtum bestellen, want de kasten uit de Ikea (degene die eventueel goed zouden zijn) zijn allemaal twee meter hoog en ik ben maar een meter zeventig, dus ik zal altijd op mn nieuw stoeltje moeten gaan staan om aan het bovenste leggertje te kunnen, dus dat gaan we lekker niet doen. We zoeken een kastje dat wat lager is voor mij.
Ik heb deze namiddag weer code 37 gekeken. Ik vind het echt n goeie serie en ik had sneller als de flikken door wie het geweest was. Mn mamie die maadag rechtstreeks had gekeken- was zelfs onder de indruk dat ik zo snel in de juiste richting zat. Het plaatje klopte gewoon. De rest van de namiddag heb ik me kalm gehouden. Nog wat nagerust van het lopen, mn boekentasje gemaakt, pottimarronpurree (een soort pompoen) gemaakt met mn mamaatje en mn dialoogje van Frans Au restaurant n beetje bekeken, ik zal het wel kunnen, je pense.
En anders is het improvisatie, dat zal dan wel n minder leuk aspectje worden, maar ik heb het al het eerste uur, dus duim voor me!
Dinsdag, ooh Tuesday, ooh Tuesday... Nee, ik ga geen liedje zingen. Ik kan niet zingen. Ik ben slecht bezig. Een 1/10 voor wiskunde. EEN 1! Man, ik kreeg alle kleuren van de regenboog en nog iets erger. Dat was dus een serieuze streep door m'n rekening, maar!!!!! Ik ben al helemaal bezig met eventule ophaalbewegingen! Ik heb m'n oefeningen gemaakt en normaal laat ik het rekenmachientje helpen met het tekenen van functies en de berekeningen van de domeinen (jep, herhaling van vorig jaar), maar nu heb ik alles zelf gedaan. De ganse berekening, het zoeken van de eis en die dan uitrekenen. En ik had het gevoel dat alles best wel ging. Dus maandag is m'n eerste kans om te beginnen met de miserie op te halen en de meubels te redden. Echt 'n ramp die overhoring, ik geef toe dat ik ze onderschat had. Ik dacht: herhaling van vorig jaar, dat moet nog wel lukken. Ja, daag. Het was helemaal geen herhaling, er zat al 'n hoop nieuwe leerstof in. Nu ben ik op msn een dialoogje Frans aan het afmaken en na dat ga ik bellen met m'n zieke vriendin. Dat zijn m'n plannen voor de nabije toekomst.
Morgen heb ik twee uur Nederlands en twee uur l.o. Lopen, demerloop. Godverdomme. Ik zie het echt niet zitten, ik moet drie kilometer gaan lopen of zo, I hate it. O ja, nu ik eraan denk, ik moet m'n loopschoenen nog gaan halen beneden. Ik ga blij zijn als we morgenmiddag gepasseerd zijn. Dan kan ik m'n dialoogje wat gaan oefenen en daarna naar de ikea, hé.
Man, het is echt herfst buiten, hé. Ik zit binnen met 'n T-shirt en 'n lange joggingbroek en over m'n T-shirt ben ik al 'n trui moeten aantrekken. Ik ga al van maandag met 'n jas naar school en m'n koude handen zijn ook al terug. Vooral m'n hand waarmee ik de computermuis vasthou, heeft het frisjes. Koud zelfs.
Hebben jullie het gehoord van die jongen op z'n brommer die dood gereden is? Zijn school ligt naast de mijne. Ik ken veel mensen die hem kende, maar zelf ken ik hem niet. Ik vind het toch maar een raar idee dat zomaar ineens, een vriend of vriendin weg is.
Normaal gezien was ik er nu niet. Ik ging normaal gezien joggen, maar het weer was spelbreker. Het werd ineens fris, bijna kil en er hangt hier nog steeds een dreigende regenbui. Dus ik heb samen met m'n papa een plan gesmeed om m'n kamer te herinrichten. Er staat momenteel een grote én een kleine kleerkast. De kleine is van mij en de grote is half van mij, half van m'n ouders. En al jaren (echt jaren), zaag ik over het feit dat ik dat deel ook voor mij wil, maar het komt er nooit van. En vandaag, zei m'n papie: "we doen die kleerkast weg en we kopen een nieuwe, een kleintje voor u en we zetten die groter ergens beneden. "Hij was zo gemotiveerd dat we zelfs bijna naar de Ikea gereden waren, maar mama heeft gezegd: "we gaan dat echt niet kopen op een loopje, hé?" En toen kwam papa tot bedaren.We gaan woensdag achter een kleerkast, een stoel en een spiegel. Jaja, een spiegel. Voor mij, de ijdeltuit. Zodat ik mezelf kan bewonderen in een spiegel van één meter zestig en zeventig centimeter breed.
Ik ben eigenlijk helemaal niet ijdel. Ik zoek gewoon een spiegel om m'n hele outfit in te kunnen zien en met m'n klein mini spiegeltje dat er nu hangt, zal dat niet marcheren. M'n bed ga ik ook verplaatsen, net zoals m'n boekenrek.M'n boekenrek komt naast m'n nieuwe kleerkast te staan, waardoor m'n andere bureau'tje op de plek van het boekenrek komt te staan. M'n bed ga ik dan negentig graden draaien en dan heb ik dus een groot leeg plekje als ik m'n deur open. Op dat plekje kan ik dan staan shaken, vriendinnen te slapen leggen, gewoon staan staan, mezelf staan keuren in de spiegel, me omkleden, kortom het wordt mijn multifunctioneel plekje. Ik zie het eigenlijk echt zitten. M'n kamer kreunde altijd al onder die beer van een kleerkast van mij en m'n ouders en nu, nu gaat die weg. En dat zelfs op korte termijn. Ja, ik kan er niet over stoppen. Ik vind het echt geweldig dat ze eindelijk weg gaat. Yes!
Over school heb ik niet veel te melden. M'n beide overhoringen (wiskunde en Nederlands) vielen serieus tegen. Van wiskunde kon ik echt niets en Nederlands was ineens véél moeilijker dan in de tweede graad. Ik voel het in de toppen van m'n tenen: ik ga serieus mogen leren dit jaar. Verdorie toch.
Goeieavond vriendjes. Vandaag was sporty. Vanochtend stond m'n papa om tien uur aan m'n deur: "opstaan, fitnesstime." Ik m'n nest uit en op exact een 52 minuten was ik klaar. Ik had me aangekleed (en ik moest m'n outfit zelfs nog helemaal kiezen, het werd een sportieve kniebroek en m'n T-shirt van de week die klaar was voor de was), gegeten, gedronken en de nina gelezen en m'n haar gedaan met droogshampoo. Ja, het was vettig en aangezien ik me pas 's avonds ging wassen heb ik m'n vriend de droogshampoo gebruikt. Kennen jullie hem? Ik stel hem even voor. Hij is een leuke spuitbus met een wit goedje in. Je schud de bus goed door elkaar en dan spuit je het witte spul op je haar en wrijft je het er allemaal uit met een handdoek en nadien is je haar lekker door elkaar. En terug droog. Ja, het lijkt een wondermiddel, maar na een paar uur (als je sport anderhalf uur) is het effect helemaal weg. En na de middag gingen we wandelen. Gezellig, hoor. Maar ik had geluk vandaag, we hebben maar zeven kilometertjes afgemaald. Daarna zijn we naar huis gevlogen met onze vliegende auto en op de autostrade hebben we andere auto's liggen keuren en er een spelletje van gemaakt om alle auto's die zo'n speciale functie hebben die piept als je te dicht bij iets komt vanachter, te onderscheiden van de andere. Beetje gefreakt, I know.
Na het wandelen ben ik begonnen met m'n Nederlands zeer leuk schematisch samen te vatten. Ik heb op de achterkant van het vorige blad alles in een leuk schema gezet. Ik weet nu dat het Oudnederlands is ontstaan in 800 en het Middelnederlands in 1150 de fakkel heeft overgenomen. Het Nieuwnederlands is van euhm. Shit, dat ben ik vergeten. Met andere woorden, ik zal straks terug m'n boek kunnen zoeken en het opnieuw bekijken. De andere dingen kan ik echt wel. Morgen heb ik dus overhoring Nederlands en wiskunde. Joepie.
Ik kijk echt enorm uit naar een nieuwe schoolweek. Vooral naar vrijdag, dan is het weer weekend.
Goeiemorgen! Ja, het is avond, maar ik zeg liever goeiemorgen. Er zijn hier weer mensjes in mijn huisje. En diertjes. Ze hebben hun labrador pup bij en onze grote lompe loebas vindt dat kleine beestje best wel vermoeiend. Ze zijn nu allebei binnen en de pup is vol energie m'n zus aan het vermaken terwijl onze grote kerel ergens in een hoekje ligt te hijgen. Ik hoor hem zelfs hijgen als ik hier zo zit. Ja, leuk, hé. Wij hebben een eigen hijger in huis, altijd leuk om eens naar mensen te bellen of zo. Ik vermaak me wel op m'n eentje.
Wat ik vandaag gedaan heb hoor ik jullie vragen? Wiskunde. Leren en veel oefeningen maken. Ik heb ook een beetje Nederlands samengevat want het is een doorlopende tekst en ik kan echt niet leren uit een doorlopende tekst. Ik heb in die les de hele fucking tijd zitten fluoriseren, zodat ik toch enkele hoofdzaakjes heb gevonden en daarstraks al drie vierde samengevat. We hebben morgen twee uur wiskunde en twee uur economie. Fijn, hé. Een leuk, bomvol dagje schoolwerk, I like it. Not.
M'n beste vriendin en ik gaan in een zelfontwikkelende therapie. We gaan alle thema's waar we over willen praten opschrijven en dan gaan we daar gewoon een ganse namiddag over praten. En we gaan een blad maken met alle positieve dingen aan elkaar en met alle negatieve dingen die we bij elkaar hebben opgemerkt. We gaan zo onze vriendschap proberen te redden door er aan te werken. Allebei en te samen. Het kan goed zijn dat het totaal niks word en dat we na een tijdje zeggen dat we het beter dood laten gaan. Maar we gaan op z'n minst vechten en ons verzetten tegen een nakend einde. Ik hoop dat we sterk genoeg zijn. Ik hoop het eigenlijk echt, want het zal raar zijn. We blijven sowieso vriendinnen, maar misschien geen beste niet meer. Het zou echt een raar gevoel zijn om haar te bekijken als gewone vriendin, maar ik heb gewoonweg geen zin in een vriendin die zich soms eerder gedraagt als een vijand. Een echte frenemy. Ja, dat heb ik ooit eens ergens gelezen, het woord legt zichzelf uit, denk ik.
Ik ga nu lekker genieten van m'n cocktailtje (voordeel aan bezoek!!) en seffens met 'n chipsje voor de buis. Dit is mijn zielige zaterdagavond.
Bonjour! Vrijdag gehad! Eindelijk weekend. Ik ga m'n blog is even gebruiken om 'n paar dingetjes te overlopen en daarna depressief te worden.
List: 1. Wiskunde moet geleerd worden + er moeten kei veel oefeningen gemaakt worden. 2. Nederlands moet geleerd worden (en het is droge, saaie leerstof over het ontstaan van onze taal!) 3. Er is een fuif, twee dorpjes verder en ik wist van niks, reden tot depressie. 4. Morgen komen er mensjes met een hondje dat dan met ons hondje gaat spelen. 5. Papa gaat willen gaan wandelen dit weekend en we gaan waarschijnlijk allemaal mee mogen (moeten)! 6. Ik ga véél slapen dit weekend, daar kan je van aan.
Ik ga geen nummer zeven verzinnen, met zes zullen jullie vast en zeker al heel tevreden zijn. Ik hoorde net van papa dat hij 'n weekendje centerparcs heeft geboekt voor december en nu ik toch over vakantie bezig ben, m'n zogenaamde Londenreis is veranderd van bestemming. Ik ga naar Parijs. Dé lichtstad, dé stad van de romantiek, dé stad die ik met m'n vriendinnen ga verkennen en onveilig maken. Paris, be prepared!
De persoon die ik beste vriendin noem (ja ik zei noem) heeft me vandaag mateloos geïrriteerd. Maar echt serieus geïrriteerd. Het was zelfs zo erg dat ik tijdens het wachten op m'n busmaatjes gewoon ergens anders ben gaan staan, zodat ik niet opnieuw naar haar belachelijk, ronduit kinderachtig, egocentrisch gezeik moest luisteren. Man, zo'n egoïst. Ik heb het nu echt wel gehad. Ja, ik ben het inderdaad ferm beu. Ze mag m'n rug op. Ze kan m'n achterwerk kussen. Ze kan eraan hangen. Ik heb het nu echt wel even gehad. En eigenlijk, vind ik het nu niet eens zo erg. Ik zal me er maandag eens goed op kwaad maken en dan komt dat weer in orde. Dan let ze er weer op. Voor een kleine week en dan beginnen we gewoon opnieuw. Ja, dit is een echte haat-liefde vriendschap.
Ik was vandaag echt raar. Goed gezind en vrij grappig al zeg ik het zelf. Ik ben zo'n sarcastisch iemand, die het moet hebben van de droge opmerkingen en belachelijke waanideeën. Ik steek het op m'n ziek vriendinnetje, die me er door doet lachen.
Jep, er zijn nog mensen die ik oprecht graag zie en graag heb!
Hello darlings! Ik heb daarnet iemand van het leven beroofd. Ik ben een professionele vliegenkiller! En ik heb het vrij sadistisch gedaan! Na twee keer slagen was het arme beestje nog niet dood en dan heb ik met de platte kant van een mes er eens op geduwd, en dood was het. Onmiddellijk zelfs. Tijdens het doden van het levend wezentje, heb ik met m'n allerliefst op aarde-zetster (m'n mamaatje) een geweldige Engelse conversatie gevoerd. Het ging ongeveer zo: "The fly isn't flyable anymore. But he's still alive." "Ocharme!" "So. He isn't flyable anymore aaaaaand he's a little bit dead, I guess." Even voor de duidelijkheid: dat was voor te zwanzen! We hebben het echt zo gezegd. Allez, ik heb het gezegd en m'n mamie zei ocharme, maar het was niet serieus bedoeld, via de pc kan je niet altijd zo goed sarcasme uitleggen, misschien zou ik er elke keer tussen haakjes "sarcasme" moeten bijzetten, maar daar ga ik me niet mee amuseren.
Genoeg daarover. Ik heb gisteren nog eens een half uur met m'n zieke vriendin gebeld. Maar ze is echt in orde, maar door haar m'n zieke vriendin te noemen, kent iedereen haar. We hebben een rare vriendschap. Oké, voor mij is het niet raar, maar gewoon anders. Ze woont in Oost-Vlaanderen, redelijk ver van mij. We hebben dus een lange afstandsvriendschap. Onze contacten gaan via msn en telefoon en eigenlijk kan ik het iedereen aanraden. Zo'n vriendin op afstand, het is echt wel leuk. Je hoeft haar niet elke dag te zien, je ergert je amper aan dingen die ze in het echt doet, ze is anders als de andere. De momenten dat we bellen zijn echt intens. Ze kan me een ongelooflijke rotdag doen vergeten op zeven en 'n halve minuut. M'n beste vriendin, die ik elke schooldag zie, zou daar in een ganse dag nog niet in slagen. En damn, ik hou van dat taaltje! Ze bedoelde platte, maar ze zei 'plattn', zo die n die onmiddellijk achter de klinker word geplakt. Wij, in Vlaams-Brabant, wij zeggen die e en laten eventuele N'en zo goed als altjd wegvallen, maar ginder doen ze dat zo heerlijk anders. Nochtans droomde ik altijd van een Limburgse bel vriend(in) omdat ik Limburgs een nog geweldiger dialect vind.
Ik heb m'n tv-programma gevonden! In plaats van boer zkt. vrouw, schoolgaand meisje zk. Limburgse belmaat. Yeah.
Misschien moet ik vandaag nog eens proberen een iets langer blogje te schrijven, want ik heb net opgemerkt dat de twee vorige niet zo denderend lang waren en jullie hebben zeker en vast een grote nood aan wat gezever uit mijn leven.
School was fucking boring! Twee uur Nederlands, achter elkaar en dan nog een zielig thema. Het Nederlands door de eeuwen heen. Hoe het Nederlands is ontstaan is, in welke eeuwen het ontstaan is en uit welke talen het verder kwam. Na Nederlands was het tijd voor lo. Lopen. Met dit weer? Ja, met dit weer als een hond zonder adem naast de Demer lopen. Ja, onze school grenst tegen de Demer (voor de niet-kennes, een rivier in Vlaams-Brabant) en ze maken er een sport van om ons te laten lopen op zijn oevers. Super. Ik heb heel de namiddag hoofdpijn gehad (de aspirine liep geen reet) en ik heb dus enkel m'n nodige wiskunde oefeningen gemaakt en ik ben dan beginnen kijken naar "Code 37", die ik opgenomen had omdat ik op dat uur op de pc zit te chatten en ik kan geen twee dingen super geconcentreerd te samen. Ik vind het eigenlijk wel een goeie serie. Veel bloot, goed speurwerk, leuke acteurs, ja ik vind het goed. Het kan tippen aan Flikken en Zone stad, het leuke eraan is dat er niet altijd iemand dood hoeft te gaan. In Witse en De Cock, zijn het àltijd moordzaken en ik zie liever ook eens iets anders. Oké, nu zijn het altijd zedenzaken, maar de ene keer valt er een dooie, de andere keer gaat het over exibitionisme, altijd iets anders.
Hoor mij bezig, als een volleerd tv-specialist zeiken over tv-programma's. Ik lijk wel m'n oma, zij slaagt erin familie en thuis te volgen, elke mini-reeks te bekijken, de canvascrack tussen door te volgen en m'n opa wil dan nog alle champions league wedstrijden zien. Die mensen zijn echte specialisten in het plannen van hun tv-programma's en de dingen die worden opgenomen. Voor mama zijn die twee weken dat ze op vakantie zijn, dan ook echte horror, want dan staat zij in voor alle opnames van àlle series. En jep, ze gaan in volle tv-periode, niet in de tv-dode zomer. Ik vind dat elk jaar opnieuw een grote ramp, dat de zomer zo doods is op televisie. Net dan, als de halve wereld op vakantie is, heb ik nood om op een dooie, niet zo super warme avond tv te kijken en dan is er niets op. Of jawel, de herhaling van de herhaling van de heruitzending van de kampioenen. Maar die ken ik al vanbuiten, maar voor de rest is er echt niks, nada, nothing op televisie.
Ik ga ooit is een geweldig zomerprogramma maken, eentje waar de mensen voor thuisblijven. Boek dus al maar een vakantie in de paas-of kerstvakantie!
Hallooooooooooooooooooooooooooooooooooo! Ik ben super goed gezind, echt niet te doen. Gisteren had ik dus een dipje, maar ik heb net voor ik ging slapen zeven en halve minuut gebeld met m'n "zieke" vriendin. Ik noem haar zo, maar ze is echt aan de beterhand. En op zeven en halve minuut was ik opgeklaard, terug inorde, opnieuw super vrolijk! Ik heb dus een fantastische dag gehad en ons gesprek van gisteren avond nog twintig keer gehoord in m'n hoofd.
Toen ik haar net leerde kennen, had ik nooit verwacht dat zij iemand zou kunnen zijn die me zo kon opvrolijken. Ik dacht: goed een nieuwe vriendin, waarom niet? Maar nu, de kaarten zijn geschud en de liefde is toegenomen. Ja, ik noem het liefde. Ik vind dat je bij vriendschap elkaar ook graag moet zien. En als je spreekt over graag zien, spreek je over liefde. Alle mensen die je vrienden noemt, zou je graag moeten zien. Anders is er toch iets mis? Ja toch? Bij ons is het normaal dat je elkaar onder vriendinnen kunt zeggen dat je elkaar graag ziet. Elkaar graag hebt. Van elkaar houdt, zoals we zijn. En zoals niemand ons veranderd wil zien.
Normaal ga ik dood tijdens een spreekoefening, maar de troostende, steunende woorden van de vorige avond zaten nog in m'n hoofd. Ik was doodkalm. Geen bibber, geen bonkend hart, kalme stem. Damn, ik was zoals ik ooit hoopte te zijn. Wat kunnen zeven en een halve minuut doen? Super veel in mijn geval. Ik was vandaag een ander mens. Ik was gewoonweg ongenaakbaar.
De afspraak met Jan is verzet naar donderdag omdat vandaag niet zo goed uitkwam. We Het wordt niks en zo is het maar goed ook. Ik voel me helemaal niet verliefd, dus dan is het beter zo. Hij is gewoon een toffe vriend van me, daar ben ik helemaal uit. Ik heb echt geen behoefte aan 'n lief.
Dudes, ik ga er weer eens mee stoppen! Vrolijke groetjes van mij!
't Word een kort blogje vandaag. Ik heb eigenlijk zeer weinig te vertellen en dan denk ik dat het beter is niet te langdradig te beginnen zagen. School was euhm hoe zeg je dat? Ongelooflijk saai en langdradig? Morgen heb ik al 'n spreekoefening van Nederlands over je beste karaktertrek. What the fuck is de mijne? Ik heb gezocht en dan zag ik daar nuchter liggen. Ja, dacht ik in mezelf, ik ben wel lekker down to earth, snel dat kaartje onder al die gozers en gozerinnen hun neus gepakt en op m'n plekje gaan zitten. Ik vind het moeilijk om voor de klas te gaan zeggen waarom ik die genomen heb.
"Beste klas, ik heb het kaartje nuchter genomen omdat ik erg down to earth ben. Ik ga niet snel zweven en bekijk alles met een realistisch oog. Soms té realistisch. Deze eigenschap is voor mij dus zowel positief als negatief. Door alles té nuchter te bekijken, denk ik soms al op voorhand dat ik het niet zal redden of niet zal halen. En geef ik sneller op. Gelukkig heb ik ook een slechte eigenschap genaamd: koppigheid. Die me er dan weer aanhoudt de mensen die voorspeld hadden dat ik het niet zou halen, geen gelijk mag geven."
Ik stop ermee voor vandaag. Ik ben eigenlijk enorm slecht gezind. M'n bloggen.be viel uit net toen ik ergens een reactie postte. Ik hoop dat ze aangekomen is, ik hoop het echt. Ik ben ermee weg
Aloha! Ik ben vandaag dus met m'n oudjes gaan wandelen. Geweldig. Mijn vraag aan jullie: Wat doe je als je dertien kilometer wandelt? Waar houd je jezelf mee bezig? Ik heb me bezig gehouden met sms'en. Een bezigheid als een andere, hé. We zijn gaan wandelen in Scherpenheuvel. Jep, dichtbij de basiliek. En daarna hebben we een goeie pizza gegeten. Njam. Met een lekkere pizza kan je me altijd een plezier doen. Dus al je 's nachts pizza eet, maak me zeker en vast wakker!
Wiskunde geleerd? Check. Boekentas gemaakt? Check. Haar gewassen? Check. Kleren klaargelegd? Check. Franse tekst gelezen? Failed. Agenda gepimpt? Failed. Afgesproken met Jan? Failed. Ach, ik heb de meerderheid van de dingen toch gehaald, hé. Dat afspreken met Jan ligt honderd procent aan mij. Ik hou het tegen. Vraag me niet waarom. Ik heb gewoon schrik. Schrik om weer 'n keer op de verkeerde te stoten. En vooral schrik om iets te doen waar ik hem enkel mee kwets. Ja, ik ben een viezerd en een raartje. Maar ja, never mind. Ik beloof dat ik er dinsdag mee afspreek. De andere dagen heeft hij achtstes. Pech.
Morgen is het weer school. Morgen moet ik weer 'n hele dag m'n nikkel afdraaien. Morgen moet ik me weer concentreren. Morgen heb ik weer huiswerk. Morgen moet ik weer de bus op. Morgen.... Conclusie? Ik heb geen zin in morgen.
Boe! Vandaag was 'n rustig dagje. Ik heb lang geslapen en dan een chille voormiddag doorgebracht, ik ben nog altijd dat bustrauma van gisteren aan 't verwerken. Daarmee dat ik zo kalm ben gebleven. M'n mamaatje had pistoles meegebracht toen ze van haar werk naar huis reed en dat wordt hier thuis altijd gesmaakt. Njam. Na de middag heb ik dan nog even de living stofvrij gemaakt en daarna ben ik begonnen met 'n cursus wiskunde. Ik heb gewoon enkele basisdingetjes herhaalt en heb er dan de brui aangegeven. Alle losse bladeren heb ik daarna geperforeerd en in verschillende mapjes gestopt. M'n agenda moet nog gepimpt worden, daar denk ik nu ineens aan, moet ik snel werk van maken. M'n boekentas is ook al gemaakt voor maandag. Twee uur wiskunde en twee uur economie op één dag. Fantastisch. Morgen heb ik geen tijd. Drie vierde van de voormiddag ga ik al slapend doorbrengen en na de middag moet ik met m'n ouders gaan wandelen. Dat ene vierde van de voormiddag ga ik gebruiken om m'n Franse tekst (van drie pagina's) te lezen en te interpreteren. Waarschijnlijk ga ik hem twee of drie keer mogen lezen eer ik alle vragen deftig en mondeling kan beantwoorden. Leuk vak. Maandag heb ik ook natuurwetenschappen en we zitten op alfabet. Op alfabet op voornaam. Ik zit naast Fr. (mijn grote voorbeeld typt ook alle namen afgekort, dus misschien moet ik dat maar eens nadoen), de crush van één van m'n beste vriendinnen. Ze heeft er 'n lange tijd serieus op gecrusht en hij? Hij wist geen eens haar naam. Ik heb daar subtiel proberen mee te delen dat ze moest opgeven en dat het niks werd, tenzij ze hem in real zou gaan aanspreken. Maar how hoor. Dat wou, kon en durfde ze niet. Dus ja, het is niks geworden. Wat 'n heel normale zaak is en wat ik eigenlijk al wist van toen ze de eerste keer over hem praatte. Vorig jaar zat ik al 'n half jaar naast hem bij Engels. Het was dan ook bijna hilarisch om te zien dat ik met hem over domme dingen kon praten terwijl zij moeite deed om hem iets te doen zeggen, maar het nooit lukte. Ach ja. Pech gehad. Er komen nog mensen. Ze hadden eigenlijk al twintig minuten hier moeten zijn. Maar ze zijn altijd te laat. En we houden er dan ook rekening mee. We zeggen altijd kom maar om zeven uur, dan zijn ze rond half acht hier. Ze hebben een geadopteerd dochtertje dat nu naar het eerste leerjaar gaat. Ze is van China.
Ik stop met schrijven. Tot morgen. Dan is het weer zondag en dat betekent dat er een volle schoolweek voor onze neus staat. Shit.
Mede-bloggers! Het is weekend! Jeeeeeeeeeej! Tijd om te slapen, te rusten en deprimerend te denken dat ik ergens dit weekend m'n ganse cursus wiskunde moet herhalen en al 'n reesem Franse woorden moet leren. Jep, het schooljaar is echt onomkeerbaar begonnen. We hebben het hangen, mannen. We kunnen niet meer terug. Het is eigenlijk nog maar drie dagen school (de eerste twee waren half, dus die tellen samen voor één) en ik ben al stikkapot. Ik heb al 'n groot slaaptekort, ik heb precies al 'n hoopje huiswerk, ik heb gewoonweg al nood aan vakantie. Vakantie, where are you? I need you. Dit jaar wordt een jaar vol spreken. Engels, Frans, Duits en Nederlands. En ik ben net zo'n denderende spreker. Ik kijk eigenlijk uit naar de mondelings op 't einde van het jaar, want ik kan beter spreken voor een leerkracht alleen.
We hadden een géwéldige buschauffeur vandaag, zeg. En fantastisch debiele kinders aan boord. Ze maakten er weer 'n sport van om aan elke halte te bellen. En natuurlijk, die chauffeur geïrriteerd de bus stilgelegd en door die bus gebruld dat ze hier wel leuk even wachtte. Daar stonden we dan. Vrijdag, een bus vol arme schaapjes die naar huis willen, bijna stervend van de honger, helemaal uitgedroogd. Ik had bijna naar het rode kruis gebeld zodat ze water konden komen uitdelen, maar na drie minuutjes is ze weer vertrokken, mààr met 'n nieuwe regel. Iedereen langs vanvoor afstappen. Iédéréén door het smalle busgangetje, vol andere mensen met een overvolle schooltas. En soms, voel je ineens iets onder je oksel, verdorie, een eerstejaars gevonden. Die miste we al. Toen het eindelijk onze beurt was om af te stappen, hadden we ons eigen rijtje. Een vijftiental mensjes wringend, murwend, opelkaar geprapt op een bus, achter elkaar langs de voorste deur naar buiten. Het eerste wat ik deed toen ik eindelijk buiten was, was happen naar adem. Adem, frisse lucht. M'n longen begonnen stilaan hun normale grote terug te krijgen, gelukkig want verschrompeld stellen ze niets voor. M'n rode hoofd werd iets bleker, m'n humeur dat beneden peil was gezwakt kwam stilletjes terug. En nu ben ik helemaal terug inorde. Geen letsel overgehouden, wel 'n reuze trauma en een gigantische schrik voor buschauffeurs.
Ik trek me op aan één ding. De miserie begint pas maandag opnieuw!
Hallo lieftallige lezers van m'n leven! Het was 'n chille dag. Voormiddag les, onze gozer van economie was omlulbaar, dus geen les, rustig uurtje vertellen en zeveren over het jaar. Wel al twee uur Duits én een uur Frans aan m'n broek gehad. En ja, natuurlijk. Raad 'n keertje. Het eerste uur en we kregen onze boeken al. Een ganse dag kunnen rondzeulen met die rotboeken. Ik kreeg zo'n acht boeken niet in m'n tas. Wat wil je ook. Drie boeken van wiskunde, drie boeken van economie, negen boeken van m'n drie vreemde talen. En dan nog boeken voor vakken zoals geschiedenis en esthetica. En als kers op de taart: van natuurwetenschappen, Godsdienst, Nederlands en aardrijskunde moet ik nog losse bladen krijgen. Ja, inderdaad, ik ga eruit zien als een ezel. Een muilezel. Maar ik zeg het je, dat ze dat maar op hun hoogopgeleidde buikjes schrijven! Ik ga echt geen kilo's meezeulen, hoor. Ik ben dan maar lekker handboekloos, dan rust ik wel eens een uurtje in de mediatheek.
De namiddag? Een fantastische, geweldige, mooi film. Hij was echt ultra saai. 't Ging over de opwarming van de aarde. Oké, er moet over gesproken worden, het is een thema dat ons misschien in de problemen kan brengen. Maar een film van twee uur? En het was film zoals in documentaire. Inderdaad, een enorm saaie documentaire ingesproken door Nick Baltazar.
Dudes, de module literatuur-actualiteit is going to be great! En nu stop ik met schrijven voor vandaag, want ik ben exact twee uur geleden begonnen met de eerste regels en het laatste anderhalf uur zit ik gewoon andere dingen te doen.
"De wind blies zachtjes door haar lichtjes vettig haar. Het meisje dat de eigenaar was van de haren had beslist het 's avonds niet te wassen. En het plan om 's morgens toch nog even de douche in te springen had ze laten varen toen ze haar ogen moeizaam opende. "Ik ben een vijfde jaar. Ik permiteer me dat lekker even." Dacht ze en ze draaide zich nog eens om."
Dat was mijn story vanochtend vroeg. Ik had echt geen zin om uit m'n bed te komen en te douchen. En trouwens, zo vettig was het niet. M'n schooldag? Bwaa, ça va, hé. Al keiveel herhaling van wiskunde gezien. Ik dacht dat we dat even chill zouden herhalen, ja droom lekker verder. Op 'n uurtje -zonder boek, alles op 'n los blaadje- hadden we het ganse vierde jaar herhaalt. Indrukwekkend mens. En dan hadden we normaal gezien twee uurtjes LO, maar het laatste uur viel weg. Info over de Londen-en Parijsreis in de aula. Een citytrip met de beste vriendinnen onder de arm. Zie ik dat zitten? Of ik dat zie zitten? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Enkel nog beslissen naar waar we gaan gaan. Ik ben als mini kindje al een in Londen geweest, maar ik herinner me er amper nog iets van. En Londen lijkt zoveel fantastischer. Zoveel levendiger. Zoveel meer een jongerenstad. Londen doet me denken aan New York, maar dan mini. En met iets meer slaap. Maar toch nog steeds niet veel. Niet genoeg. Net zoveel dat je na 'n citytrip nog kan rondwaggelen en functioneren op automatische piloot. Man, eigenlijk hou ik van dat slaaptekort! Genoeg reisgezeik, de reis zelf gaat toch maar door vanaf 11 mei dus ik kan nog wel wat fantaseren..
Morgen heb ik al 'n film. Het vijfde en het zesde uur. En o joepie, ook 'n achtste. Module. Ik heb er begot geen idee van wat m'n module zal zijn. Je ziet, m'n school is enorm snel. Zeer erg snel. Super gigantisch snel. Ik weet nog van niks en ik heb ze morgen al. Super, hé. Ik hoop maar dat ze wat meevallen. Je mocht zelf met cijfers aanduiden wat je zag zitten om te doen, maar je kent scholen, hé. De geliefste dingen zitten onmiddellijk vol en dan zit je snel aan modules die je cijfer 6 of 7 hebt gegeven en je eigenlijk helemaal niet ziet zitten. Zolang ze me maar geen toneel of wiskunde laten doen. God, save me! Ik vrees morgen ergens het eerste of tweede uur m'n boekjes te krijgen. Dan kan ik weer een ganse dag gaan rondzeulen met tonnen werk-en handboeken om dan 's avonds aan een kaftmarathon te beginnen. Geweldig. Wat insinueer je? Ik sarcastisch? Nee, echt niet. Ik ben nooit sarcastisch. Ik leef zeker niet op sarcasme. Ik adem zeker geen sarcasme. Hoe kan je dat nu denken?
By the way, ik heb lo met m'n allerbeste vriendinnen. Drie trut exemplaren tekende present. But I'll survive. Ik kan ze wel aan. Maak je borst maar nat!
Ik heb het overleefd. Ik heb het gewoonweg overleefd. Godzijdank (en ik ben niet eens gelovig).
Het was eigenlijk een typische eerste schooldag. Ze waren zoals altijd te laat met het indelen van de derdejaars, dus iedereen moest wachten. De vierde-, vijfde- en zesdejaars worden in één klap, in drie verschillende zalen ingedeeld. Wij, de vijfdejaars, wij kregen de blauwe zaal. Onze splinternieuwe refter. Even 'n schetjes, op onze school zitten enkel drie, vier, vijf en zes. De lagere school en het eerste en tweede middelbaar zijn aan de andere kant van het ministadje gevestigd. En drie en vier hebben een eigen refter, eigenlijk een soort kelder, met slechte stoelen en vuile tafels. En de vijfde en zesdejaars hebben een mooie, kleurrijke, refter met veel lichtinval. Ik heb dus eindelijk de mooie refter bereikt. Dus, er zijn drie klassen waarin economie-moderne talen word gegeven. Klas één is een mengeling van economie en humane wetenschappen. Klas twee was een klas helemaal uit economie-people en klas drie was een klas bestaand uit drie verschillende richtingen waar ik de andere twee niet meer specifiek van wist. Je kan je wel inbeelden dat we onmiddellijk hoopte op de klas die enkel bestond uit economie-dudes. Dus, wij met z'n alle, waggelden naar die refter, we zochten onder gebrul van de directeur allemaal 'n plaatsje en lieten het dan allemaal maar op z'n beloop. We luisterden hoe alle mensen die we niet in onze klas wilden, in andere klassen werden geplaatst. Met enkele wannabe die verdween uit de refter, gingen wij iets meer glimlachen. Totdat hij aan de economie-klassen begon. De eerste klas was al niet de onze. We hoopten dus allemaal op klas twee, want klas drie wilden we allemaal absoluut ontlopen. En we hadden geluk. We werden klas twee. Klas twee. Negentien kindjes die ik ken van vorig jaar en vier nieuwe. Een nieuwe voor iedereen die vertrokken is. Onze titularis is een wiskunde leerkracht zoals je ze voorstelt. Een groot fors gebouwd mens, met geblondeerd haar dat in krullen is gezet. Een jaar of vijftig, veel ervaring, veel kennis. De andere (alle vijfdejaars klassen hebben bij ons twee titularissen) is net 'n verwelkte kamerplant.
Dames en heren, 5ECMOb (met één letter zijn wij natuurlijk niet tevreden, hé) gaat rocken dit jaar!
M'n laatste avond. M'n laatste dag vakantie. M'n laatste pizza in de vakantie gegeten. M'n laatste namiddagfilm gezien in de vakantie. M'n laatste computerbijles gegeven aan m'n opie. M'n laatste....
Ik stop er even mee voor ik helemaal depressief word. Ik heb er echt geen f*ck zin in. Ik zie op tegen weer die hele reeks boeken te kaften. Nu ik eraan denk. Shit, ik heb nooit genoeg kaftpapier voor al die stomme handboeken. Ik zie er tegen op om elke avond weer te leren voor overhoringen te leren . Ik zie er tegen op om elke morgen vroeg op te staan. Ik zie er ook tegen op om elke avond op tijd gaan te slapen. Wànt, ik ben een avondtype. Hel, dus.
Pf, ik weet niet meer wat te schrijven. Ik stop voor vandaag. Morgen zal ik wel een hele boek schoolstuff kunnen schrijven. Schoolzever. Schoolgezeik. Schoolbrol. Maar ja, tot morgen.
Koekoek! Hier ben ik weer. Helemaal opgeladen van 'n namiddagje zetel met chinees en véél soep. De film "she's the man" heeft me door de laatste uren van de dag geloodst. Ja, mijn dag stopt wanneer ik achter m'n pc kruip. Het enige wat ik hierna nog doe ik m'n pyjama aantrekken, m'n tanden poetsen en in m'n bed kruipen. Ik ben trouwens lekker moe. Hestival was echt leuk gisteren. Die Jasper Erkens gezien, hij viel eigenlijk best wel mee. Het ventje had enkel wat problemen met z'n gitaar. Z'n ene gitaar is twee liedjes lang gerepareerd en die twee liedjes heeft hij dus genoodzaakt solo moeten brengen. Enkel de eerste twee rijen gaan er lichtelijk over. Een hoop tienermeisjes (ja, ik ben ook 'n tiener) die schreeuwend, gillend, krijsend voor het podium staan met allerlei bordjes waar je van gaat denken: "my dear, hoe oud zijn jullie?" Ach ja, zij moeten het weten natuurlijk. Toch had ik één favoriet bordje gevonden: "Voor 50 cent krijg je een kus en voor 1 euro laat ik je gerust."
M'n 'zieke' vriendin was vannacht weer niet goed. Nachtje ziekenhuis en de ouders waren opgebeld voor moest het fout aflopen. Ik weet niet of je het aan mij merkt, maar ik ben een binnenvreter. Ik vertel er niet over, enkel tegen één iemand, die gewoon aan m'n gezicht zag dat ik slecht nieuws kreeg. En toen kon ik geen kant meer uit, ik moest het zeggen. Voilà, nu weet zij het ook.
Morgen, maandag, is het de aller, aller, allerlaatste dagje voor ik naar het vijfde ga. Het vijfde middelbaar. Daarna nog ééntje en het is tijd voor de hogeschool of universiteit. Ik ga economie-moderne talen doen. Ik kijk al op tegen de achtstes. Ik ga er waarschijnlijk twee aan m'n broek hebben. Donderdag sowieso eentje voor module. Een module die ik nog niet weet en waarvan ik hoop dat het eentje uit m'n top drie is. Je kon kiezen uit tien dingen en dan delen ze de groepen zo in. En liefst geen springuur. Oké, klinkt raar, maar ik ga met de bus naar school en m'n busuren kloppen niet met een springuur. Ik zal dus nooit kunnen genieten van langer slapen, want ik zal 'n stukje te voet moeten gaan. M'n bus heeft een schoolronde en een gewone en op het springuur uur van de bus is het al de gewone ronde. Dus kan ik de hele stad nog eens te voet doorkruisen. School. School. School. Ik kan eigenlijk niet goed geloven dat het gedaan is met het mooie leventje.
Ik ben er vroeg bij vandaag. Kwart voor drie in de namiddag en ik zit al op pc. Goed bezig. 't Is vandaag m'n dagje niet. Gisteren was ik super goed gezind en vandaag ben 'k depri. En ik weet waarom. Een meisje dat enorm veel betekent voor mij ( nee, niet m'n lesbische vriendin of zo. Een speciaal soort vriendin. Ik noem haar niet mijn beste vriendin, maar eigenlijk is ze dat wel zonder titel. Het is een moeilijke uitleg, maar we hebben een speciale en goeie band.) Zij dus, zij is ziek. Hart, maag en hoofd (niet gek, gewoon pijn, steken...) Vorige week had ze een hartstilstand thuis en twee dagen erna lag ze in coma in het ziekenhuis. En bovenop die coma kwam nog maar eens hartstilstand. Al die dingen samen maakt dat ik nu elke nacht als ik ga slapen en weet da zij pijn heeft, ongerust ben. Zeker als ik 's morgens niet onmiddellijk antwoord krijg. Het is een langslaper, I know. Maar soms té lang. Soms heb ik al vijf sms'en gestuurd uit pure angst dat er iets gebeurd zou zijn. Ik zou graag één momentje gerust zijn. één moment weten dat ze veilig is en niet dood zal gaan. Het vreet aan mij. Zachtjes, maar ik voel het. Toen ik te horen kreeg dat ze haar aan het reanimeren waren en dat ze al bijna een uur bezig waren, wist ik echt niet hoe reageren. Hoe reageer je op zoiets? Het klonk zo irreëel. Ik kon het niet geloven. Een meisje van zestien hoort echt geen uur gereanimeerd te worden. Oudere ook niet, natuurlijk. Maar dan kan je het ergens plaatsten, dan kan je het ergens begrijpen. Dit kan ik niet snappen...
Genoeg gezevert. Iets anders nu. O ja, de buren. Onze buren hebben een jonge katje. En ik bedoel ook écht jong. De jongste dochter is nu twee jaar afgestudeerd als dierenarts en heeft gisteren ergens naast de weg een katje van amper vier weken oud gevonden. Het arme beestje weegt 290 gram. Gram! Kan je het je voorstellen? Toen ik het in m'n handen had leek het net alsof ik enkel beenderen vasthad met een laagje vel omheen, zo mager is het. Arm beestje.
Morgen Hestival! Yeah. Om drie uur ga ik al naar een vriendin die er dichtbij woont en dan gaan we ons nog een avondje en nachtje amuseren, want we blijven bij haar slapen. Again yeah. Dus mensjes, morgen zal ik hier geen zever komen posten. Morgen is het jullie beurt om zever te posten bij mij!
O ja, het is nu twintig na acht en ik ben net klaar met typen. Lang leven de opslag als kladversie!
