Zo. Blog aangemaakt. ik dacht daarstraks zo bij mezelf, wat doe ik met al mijn kostbare tijd die ik in de vakantie heb? Geen idee. En toen kwam m'n lieftallige mamie afgedragen met de joepie die ze had meegebracht. Ik er als een gek op natuurlijk en maar beginnen lezen. Wat doet een luie tiener die zich verveelt anders? En ik had toch wel geen chance, zeker? Tien tips tegen verveling in de vakantie en op nummer één stond beginnen bloggen. Bloggen, dacht ik bij mezelf. De kans om mijn boeiende leven te delen met andere mensen met een nog veel boeiender leven? Die kans kon ik onmogelijk laten liggen. En voila, here I am.
Eigenlijk vind ik het wel beangstigd, zo wetend dat in principe iedereen dit kan lezen. Maar ik ben er vrij zeker van dat mijn schrijverskunsten niet genoeg zullen geappreciërd worden. Dus met enkele bezoekers per jaar zal ik ruimschoots tevreden zijn. Hopelijk haal ik dat duo nog. En als ik ze niet haal, dan heb 'k toch lekker mijn bezigheid, hé.
