Laatste weken was het een welles/nietes spelletje tussen de Rurseemarathon en Les 4 Cimes in Battice. Wie zou het worden ? Lang gedacht aan Battice maar in de laatste week toch geswitched naar de Rursee marathon. Mijn jongere broer had immers zijn PR verpulverd in Eindhoven (nogmaals proficiat) en ja dan moet de oudere broer ook weer eens presteren op de marathon en dus was vandaag de ideale gelegenheid na 3 jaar afwezigheid op de marathon. Weliswaar in 2013 de marathon van Meerssen gestart maar na 33 km moeten uitstappen met een liesblessure. De vorm was goed en vrijdag op een laatste trainingsrondje ging het wederom vanzelf dus moest het vandaag maar eens gaan gebeuren. De laatste paar dagen begon de spanning toch al langzaam te groeien en vannacht regelmatig wakker. Vanmorgen toch vrij relaxed toen ik hier rond 8 uur wegging voor de rit naar Einruhr/Simmerath waar start/finish was. Ondanks dat het al vrij druk was in Einruhr was een parkeerplaats snel gevonden en ook het afhalen van het nummer ging vrij vlot. Omdat het in Einruhr toch niet veel warmer dan 5 graden was, bleef ik toch een tijdje hangen in de grote tent waar het gezellig druk was. Daarna nog even een ommetje gemaakt om te kijken waar de start en de finish precies waren en dan maar eens klaar gaan maken bij de auto. Warming-up hield ik vrij kort want die 42 km was tijd genoeg om warm te krijgen/worden. Voor aanvang nog enkele woorden van de organisatie en bleek toch een 500-tal starters te staan voor de hele marathon. Na ons zou nog de 16 km starten en wat jeugdlopen en gister was de 5 km al geweest. Om 10:35 gingen we van start. Ik stond vrij vooraan maar wilde niet al te voortvarend starten. Maar omdat het begin nog asfalt was en vooral vlak of licht dalend toch al km-tijden van 4:32 en 4:31 terwijl ik voor de start een eindtijd van rond de 3:30 in gedachten had oftewel gemiddeld 5:00 per km.(met heel weinig parcourskennis). Km 3,4 en 5 gingen in 4:43, 4:40 en 4:40 maar daarna was het voorlopig afgelopen met de mooie ondergrond en gingen we over bospaden (soms veel pratsch) en grindpaden. Bij km 7 al een eerste steile klim met op het eind nog een trap maar vanwege de pratsch en slechte ondergrond besloot ik hier al een deel te (snel)wandelen. Er kwam immers nog ruim 34 km. Daarna ging het weer al joggend verder. Inmiddels was een Duitse collega-loper bij me komen lopen en die maande me te volgen om samen de km's af te werken. Maar die kwamen weer op 4:40-4:45 terecht met een uitschieter naar 4:34. Rond km 12 stond fotograaf Peter Borsdorff ons weer op de plaat vast te leggen en iedere loper luid aan te moedigen. En dus bij de drankpost rond km 15 liet ik deze loper gaan en ging op mijn eigen tempo verder. Omdat er inmiddels ook stukken ondergrond passeerden die lichtelijk aan "Parijs-Roubaix" deden denken begon mijn hamstring wat op te spelen. O jee, wat zou dat gaan geven ? Ik paste mijn looppas aan naar kleinere pasjes om zo weinig mogelijk rek op dat bovenbeen te krijgen en wonderwel bleven de "klachten" aan de lichte kant en bij de drankposten nam ik ruim de tijd om al wandelend "bij te tanken". Anders zou de kaars langzaam maar zeker uitgaan in het 2e deel. Inmiddels was het 21 km gepasseerd en kon het aftellen beginnen. We waren immers aan de helft. Ineens zag ik die Duitse collega weer voor me lopen die vooral bergop compleet stil viel. Ik passeerde hem maar hij kon niet volgen en dus ging ik alleen verder. Ondanks dat mijn tempo ook langzaam maar zeker wat zakte, kon ik nog hier en daar wat lopers inhalen. Alleen in echte afdalingen kwam de km-tijd nog onder de 5:00 maar ook de pijntjes begonnen hier en daar op te zetten. De hamstring bleek beperkt maar vooral de knieen hadden het te verduren op deze ondergrond en het constant op en af lopen. Maar ja, het is immers een marathon en dus op de tanden bijten en die finish halen. Vooral bij km 33 kon ik het niet laten om even te lachen en een vuist te maken want dat was immers het punt waar ik in Meerssen moest opgeven. Nu had ik het gevoel dat er nog voldoende in het vat zat voor de laatste 9 km. Ook zag ik hier tot 3x toe verschillende lopers voor me die ineens naar de hamstring grepen en een vrouw die de net gedronken cola niet verteerde en kwam er even snel weer uit. Dat hoort er allemaal bij. Inmiddels bij km 37 en daar was ik voor gewaarschuwd. Nog een "monsterlijke" helling van 700 meter lang waarin 60 meter hoogteverschil overwonnen moest worden. Om nog voldoende krachten over te houden voor het laatste stuk ging deze klim weer in (snel)wandeltempo. En zelfs zo kwam ik nog in ademnood boven (hartslag van 187 zegt genoeg). Daarna een moeilijke afdaling met wat pratsch, gras en een bocht van 120 graden over moeilijke ondergrond. Maar ik kon de stal bijna ruiken en dus nog even op de tanden bijten. Bij mij begon het vat ook stilaan leeg te raken en overal begon ik wat te voelen. Toch vond ik in die laatste km nog ergens wat reserve want een kleine versnelling zat er nog in en de finish in dalende lijn deed de rest en kon ik die laatste km nog afwerken in 4:34. De klok bleef steken op 3:34:32 (nettotijd) en was goed voor een 50e plaats overall. De klus was geklaard en vooral dit deed me toch een glimlach tevoorschijn toveren en na nog wat gedronken te hebben al wandelend terug naar de auto want de temp was de hele marathon niet boven de 9 graden uitgekomen. Nu lekker genieten van dit resultaat en goed herstellen en dan op naar de volgende uitdaging.
Vanmorgen was het weer eens tijd voor een wedstrijd, ook al was dit meer een "wilde loop" zonder prijzen of klassement. Maar ja, in eigen dorp en met vele bekenden kun je natuurlijk niet nee zeggen tegen deelname. Op het laatste moment besloot Jogger Jo om toch mee te doen aangezien hij in eerste instantie in de Ardennen zou verblijven dit weekend. Samen naar de voetbalvelden van RKSV Heer gejogd vanwaar gezamenlijk naar de start/finish rond de Bemelerweg werd gelopen. Op de Bemelerweg werd de 5 km en de 5 mijl gezamenlijk gestart. Maar al snel na de start lagen Jogger Jo en ik op kop en Jo offerde zich op om te "hazen". De pratsch onderweg viel hier nog mee ondanks de regen van gisteren maar toch gekozen voor de trailschoenen. De eerste km's licht vals plat omhoog over veldwegen/bospaden gingen olv Jo in 4:21 - 4:17 en 4:10. Daarna vals plat omlaag en wind mee gingen we zelfs onder de 4 min/km (3:58). Hier moest ik even een paar meter terrein geven maar al snel maakte ik dit gat dicht in aanloop naar de steile helling waar in 500 meter een hoogteverschil van 40 meter overwonnen moest worden over een moeilijk begaanbaar pad bezaaid met stenen en kuilen/groeven door de erosie van het water. Hier pakte ik de kop over en zat het "haaswerk" van Jo erop. Bovenaan de helling stond mijn vader nog aan de drankpost maar die sloeg ik over aangezien ik behoorlijk buiten adem was. Jo nam hier royaal de tijd om te "tanken". Maar na die helling linksaf en kwam de moeilijkste passage van de dag met behoorlijk wat modder/water en grotendeels sompig gras. Af en toe springen/slalommen om geen natte voeten te krijgen maar omdat er ook nog wandelaars liepen, kon ik een keer niet anders dan door zo'n modderpoel heen te baggeren. Niet echt de kans om op adem te komen na die klim. Eindelijk bereikte ik het eind van dit graspad en kon ik over deels asfalt/veldweg via een afdaling terug naar de finish. Met nog een 3:54 en 3:50 voor km 7 en 8 bereikte ik de finish na 34:04 over deze 8,05 km. Behoorlijk buiten adem maar dat herstelde vrij snel eenmaal over de streep. Een minuutje later kwam Jogger Jo als 2e over de meet bij deze 5 Mijl. Waar ik rustig de tijd nam om te herstellen, ging Jo nog een paar keer dit pad op en neer om andere finishers op te halen. Ondertussen ging ik al joggend richting huis voor een opfrisbeurt en daarna nog even terug naar de Harmoniezaal voor een gezellig napraten over deze geslaagde loop. Chapeau aan de organisate en alle vrijwilligers/sponsors.
Eindelijk was het dan zover. Na een lange voorbereiding konden we ons vandaag opmaken voor de HM van Meerssen. 9 dagen geleden nog een keer met een 11-tal collega-lopers de ronde gaan verkennen. Niets aan het toeval overlaten. Gisteren al het nummer gaan halen. Dus vanmorgen op het gemak samen met Jogger Jo richting de markt in Meerssen. Parkeren was zo gepiept en al wandelend naar de markt om van de sfeer te proeven. Overal zag je bekende lopers en het veld voor de HM en hele marathon was heel sterk bezet. Roger Rousseau (HM), Bert van Wersch (HM), Nadja Wijenberg (HM), Bas Diederen (mar), Roger Smeets (mar), Fons de Bie (mar), Renee Vrancken (mar) en natuurlijk de eerder genoemde Jo Schoonbroodt en vele anderen. Zelf kwam ik Rudy Aarts tegen die ik allang niet meer gezien heb. Er was nog ruim tijd om eens bij te praten. Dan maar eens gaan klaarmaken en terug naar de markt waar de start werd ingezegend door de pastoor. Iets later dan het geplande 11 uur gingen we van start met ongeveer 400 deelnemers voor de hele en halve marathon. Zelf stond ik vrij vooraan. Alleen wilde de gps niet echt meewerken en al in het startvak zag ik om me heen dat meerdere lopers hier last van hadden. De afgelopen dagen had ik constant in gedachte om hier onder de 1:30 te willen eindigen. Dus ongeveer 4:15 min/km. Maar ja, die gps he..... Na 1,5 km begon "het kreng" eindelijk te piepen en kon ik op start drukken zodat ik toch enigszins een indicatie had van mijn tussentijd. Al snel de klim van de Kruisberg langs de A2 en die ging vrij vlot. Maar ik waakte ervoor na die snelle start om me niet al snel over de kop te jagen. Er stond toch behoorlijk wat wind (NNO3) en die was danig voelbaar in het begin. Over de brug van de autoweg en aan de andere kant omlaag richting Bunde om vervolgens de Denneberg te nemen. Ook dat ging vrij goed. Maar eenmaal boven een lang stuk in het open veld waar de wind behoorlijk tegen stond en was het werken geblazen. Terug bij het vliegveld draaiden we naar rechts en kregen we een heel stuk langs de autoweg/vliegveld met wind mee. Hier was ook het 10 km punt (42:14). Dan richting Ulestraten en hier begon ik toch al eea te voelen na die snelle start, 2 klimmen en een lang stuk wind tegen. Na nog een vervelend stuk vals plat omhoog naar de Watertoren (het hoogste punt) volgde een lange afdaling en hier kon ik goed herstellen voor hetgeen nog komen ging. Op de rechte stukken zag ik een eind voor me o.a. Renee Vranken (2e vrouw bij de marathon) lopen en die afstand zag ik alsmaar kleiner worden in het resterende. Dus ondanks steeds zwaarder wordende bovenbenen ging het toch nog vrij aardig qua tempo. Bij 15 km kwam ik door in 1:03. Die 1:30 zou krap worden maar er kwamen nog wat afdalingen dus dan maar vol gas naar beneden en zien waar het schip zou stranden. Rond km 18-19 de klim van Schietecoven en waar ik zelf verwachte daar in de problemen te komen, ging die beter dan verwacht. Vervolgens weer een steile afdaling richting de Visweg, de laatste vervelende klim en halverwege de klim was mijn 20 km tussentijd op 1:25:07. Meteen boven ging het gas erop en in "dolle vaart" naar beneden voor die 1:30 grens. In de laatste km passeerde ik Renee Vranken nog en na de laatste bocht nog een korte versnelling om in 1:29:32 (netto-tijd) te eindigen. Maar wat was ik diep gegaan op dat laatste stuk. Moest toch wel even bekomen maar dat ging vrij rap en na wat bekertjes drinken zeer tevreden terug naar de auto. Het doel was bereikt en daar was het ook voor te doen.
Vanmorgen al vroeg op pad samen met Jogger Jo om weer eens een aflevering van Challenge Hesbignon mee te lopen. En eindelijk weer eens de ploeggenoten van de Speelhofrunners te ontmoeten. Mannen, bedankt voor het mooie shirt. Zal volgende week in Meerssen extra hard mijn best doen in dit shirt. Parkeren was geen probleem in Hannut en allebei hadden we zo'n reactie van "wat een groot en mooi complex". Ruime voorzieningen met een dito atletiekbaan waarvan de ondergrond heel soepel liep. Van Mario kregen we al wat info over het parcours en Jo was er als de kippen bij om het "Parijs-Roubaix" gedeelte te gaan verkennen en mij te waarschuwen voor de slechte ondergrond van dat stuk. Omdat ik al sinds Berloz van 9 maart geen afstand van rond de 10 km had gelopen, wilde ik behouden starten. Maar ja, als eenmaal de meute op gang is ga je vanzelf mee. Het rondje over de piste ging vrij soepel, daarna de weg op en na een vlak gedeelte over asfalt kregen we een stuk in dalende lijn en het tempo lag behoorlijk hoog. Eerste 3 km gingen in resp. 3:51 - 3:46 en 3:46. Bij km 4 was het afgelopen met de pret en gingen we rechts licht bergop en een behoorlijk lange grasstrook waar maar een smal paadje beloopbaar was tenzij je in het hoge gras wilde gaan "harken". Km-tijden lagen nu tussen de 4:15 en 4:20. Maar het zwaartepunt van deze 10K lag in de 2e helft zoals de omroeper van dienst al gemeld had bij de start. Golvend maar niet met de hoogtes zoals bijv hier bij ons maar het brak je tempo behoorlijk. Daarbij begon ik het na die grasstrook toch behoorlijk lastig te krijgen. Toch nog de naweeen van die "verkenningstocht" van vrijdag waar de HM van Meerssen werd afgelegd in 1:43 bij 172hm. In de dalende stukken probeerde ik de ademhaling ietwat te controleren wat redelijk lukte maar dan rond km 8 na een langer stuk bergop kregen we de "Parijs-Roubaix" strook. Een behoorlijk stuk kris-kras liggende kasseien met in het midden een smal pad waar je minder last had van de kasseien. Zonder risico nam ik deze passage. Natuurlijk geen blessures oplopen zo vlak voor de HM van Meerssen. Daarna was het gedaan met de hindernissen en liepen we terug naar de piste waar ik nog een lange sprint eruit haalde om zo dicht mogelijk bij de 40min grens te eindigen. Na 40:24 was de finish een feit en met deze tijd was ik dik tevreden aangezien ik bijna een half jaar geen 10K meer had gelopen. Na een opfrissing bij de auto terug naar de kantine voor de prijsuitreiking. Bakker Marc Lenaerts had nog een lekkere vla meegenomen voor zijn 50e verjaardag van vorige week. Marc, nogmaals gefeliciteerd en bedankt voor het lekkers. Bij de Battle of the Bakers eindigde de Hollander (ik dus) als 4e bij de V2 en Belgische bakker Marc als 5e bij de V2. Jogger Jo mocht als winnaar bij de V3 nog naar het podium voor een six-pack Leffe en een paar compressiekousen. De tombola lieten we voor wat het was en tevreden gingen we terug naar huis.
Vandaag was het weer eens tijd om een wedstrijd te lopen en meteen een zeer pittige, Den Drieschloop in Valkenburg met o.a. de klim van de Keutenberg (23%) en meer dan 3-kwart onverhard. Samen met Jogger Jo richting Valkenburg waar Jo een VIP-parking geregeld had precies naast de jury-auto. Jo nog bedankt hiervoor. Qua resultaat maakte ik me vandaag geen illusies maar was wel in dubio over de kleding. Verwachtingen waren regelmatig buien en temperaturen rond de 13-14 graden tijdens zo'n bui. Maar eenmaal aangekomen vond ik het toch nog warm en hoopte ik eigenlijk op regen tijdens onze HM voor wat afkoeling. Na het afhalen van het nummer nog wat rondgekeken en zag ik Giel van Asten warmlopen voor zijn 5 km. Was heel leuk om Giel nog eens te zien en spreken na zo'n lange tijd. Nogmaals de groeten aan het thuisfront. Na de binnenkomst van Giel op zijn 5 km zelf maar eens gaan klaarmaken. Alles op zijn tijd, zeer relaxed. Vlak voor de start vielen al wat druppeltjes. Zou mijn wens toch uitkomen ? En weg was het peloton. Ik begon zeer behouden en in gedachten was ik vandaag al dik tevreden met een tijd onder de 1:40 gezien de zwaarte van het parcours. Begin vooral bochtig en in de eerste klimmende meters ging ik toch in het tempo van de groep mee en dat zou ik al snel gaan bekopen. Na zo'n 3 km een eerste buitje maar was van korte duur. Meteen kwam de zon door en dat voelde drukkend aan pfff. Veel te warm gekleed met een dikker wedstrijdshirt (korte mouwen) en mijn 3-kwarts broek. Van die weersvoorspellingen kwam weinig terecht. En na een paar serieuze klimmetjes was mijn shirt al drijfnat van het zweten. Drinken, drinken bij de drankpost. Dan na een kleine 10 km de beruchte Keutenberg. Met kleine stapjes ging ik hier naar boven en kwam niet echt serieus buiten adem. Had zoals gezegd meer last van de temperatuur dan van de zwaarte van het parcours. Na de Keutenberg een lang stuk waar je kon recupereren maar na zo'n 12 km kwam ik ineens 2 mensen te paard op mijn pad tegen. Ik riep al dat er een wedstrijdloop bezig was en hierop gingen ze beiden in galop om de lopers voor te blijven. Echter niet veel later nog meer mensen te paard. Wat was hier aan de hand ? Deze blokkeerden letterlijk ons parcours en op mijn opmerking van wedstrijdloop kreeg ik te horen dat zij ook wedstrijd hadden en wij maar ergens moesten gaan lopen. Paden van nauwelijks 1,5 meter breed en dan met 2 paarden naast elkaar lopen. Na even inhouden probeerde ik toch erlangs te komen met als gevolg dat een van de paarden begon te stijgeren. Een tussensprint om hier weg te komen en de adrenaline kropte zich op. Is het dan zo moeilijk om 2 evenementen binnen zo'n korte straal op mekaar af te stemmen. Of inderdaad het parcours van onze HM niet bij de manege te laten passeren ?? Achteraf hoorde ik meerdere lopers klagen over de aanwezigheid van de paardrijders op het parcours. Ik liep me behoorlijk te ergeren over deze "aanvaring" en wilde er eerst de brui aan geven maar ja ik moest toch weer bij de finish komen. Dan maar het beste ervan maken. Maar door de warmte begon het steeds moeilijker te worden en mijn benen voelden behoorlijk zwaar aan. Gelukkig zaten er in het 2e gedeelte nogal wat afdalinkjes in het parcours om wat bij te komen. De klimmetjes werden in rustig tempo genomen en steeds vaker keek ik op mijn klok om te kijken hoe ver nog pffff. In het laatste stuk nog een regenbuitje. Dat hielp toch weer wat want ik kon toch nog een kleine versnelling eruit halen richting de laatste km's. Hehe, eindelijk daar was de finish. En na 1:38:18 zat deze Drieschloop HM erop voor mij met 333 hm. Behoorlijk stuk en daarom snel terug naar de auto om even bij te komen en vooral veel drinken om het vocht bij te vullen. Het was nog gezellig napraten met o.a. Iwan Theunissen (3e overall) en nu op naar de volgende uitdaging.
Eindelijk was het dan zover. Na een slepende voetblessure en allehande zaken die er steeds tussen kwamen, kon me gisteravond niemand weerhouden om weer naar Francorchamps te gaan voor een 2e Jogging de Francorchamps, nu georganiseerd door Course de la Province. Toch wel behoorlijk gespannen en last van zenuwen na zo'n lange inactiviteit. Maar eenmaal op het circuit was het meteen kicken. Daar bleek nog een race van motoren bezig te zijn. Alleen al dat geluid bezorgt je kippenvel. Tenminste als je liefhebber van de racesport bent zoals ik. Op de parkeerplaatsen keek je de ogen uit van de Lamborghini's, Ferrari's en andere soorten sportwagens. Tja, daar sta je dan met je Suzuki Swift. Ach ja, je kunt niet alles hebben. Vanaf de parking tot start/inschrijving was het een ferme wandeling maar voor mij gewoon genieten. Dit circuit op Francorchamps heeft voor mij altijd al een speciaal soort aantrekkingskracht gehad. Na de inschrijving even klaar maken bij de auto en weer dezelfde wandeling terug. Bij deze temperatuur was dit meteen de warming-up pfff. Zelfs hier in de Ardennen was het nog dik 24 graden. En er was een behoorlijk grote opkomst en blijkbaar allemaal na-inschrijving want al gauw werd bekend dat de start minimaal 15 minuten werd uitgesteld. Dit werd zelfs 35 minuten. Ondertussen kwam fotograaf Bigdil op me af. Heel leuk om te zien na zoveel maanden afwezigheid. Na een kinderloop mochten we eindelijk van start. Alle afstanden (7-14-21 km) gingen tegelijk van start vanaf de startgrid van de Formule 1. Het eerste stuk hield ik het nog vrij rustig maar in de afdaling naar Eau Rouge ging het al behoorlijk snel, km 1 in 3:56. Eau Rouge en de lange klim erna werden behouden genomen. Grote verschil met de vorige keer was dat het nu vrijwel windstil was. Vorige keer wind vol op de kop in deze klim. Ondanks het behouden tempo in de klim ging ik al behoorlijk wat lopers voorbij. Toch ging km 2 in 4:49. Dan de lange afdaling langs de vele caravans/campers die nu aanwezig waren vanwege dit motorfestival. Ook hier ging ik zonder risico naar beneden en werd ik hier en daar weer ingehaald maar voor mij was het al genieten dat ik eindelijk weer terug was en nam zelfs de tijd om af en toe om me heen te kijken. Het laatste stuk naar de finish, vooral de chicane, ging nog vervelend omhoog. Bij finish-doorkomst even verfrissen en hup naar de 2e ronde. Hier had ik het toch even moeilijk maar gebruikte de afdaling naar Eau Rouge om even op adem te komen voor die lange klim. Daar ging het toch vrij goed en het groepje waarin ik liep, kon mijn tempo niet volgen. Eenmaal boven besloot ik de afdaling aanmerkelijk harder te gaan dan in ronde 1. Eens kijken waar het schip strandt aangezien dit mijn laatste ronde was. Steeds weer had ik richtpunten van andere lopers die ik kon inhalen en ik stond er zelf van te kijken hoe goed deze 2e ronde ging tegenover ronde 1. Na de lange afdaling weer dat lange stuk "vals plat" omhoog, de laatste chicane nog een keer omhoog en nu de pits in waar de finishboog stond. Hier kon ik er nog een flinke eindsprint uithalen waarmee ik nog 2 lopers kon verschalken in het laatste rechte eind en zo kwam ik aan de finish in (handgeklokt) 1:00:59. Vantevoren had ik een snellere tijd verwacht maar gezien de omstandigheden (het warme weer + 35 minuten later starten) kon ik alleen maar tevreden zijn met deze rentree. Nagenietend van deze mooie ervaring ging ik al wandelend terug naar de auto. Een zeer geslaagde rentree.
Na lang zoeken is de oorzaak gevonden van deze vervelende blessure. Het blijkt te gaan om een doorgezakte rechtervoet waardoor er teveel spanning komt te staan op de pees van de dikke teen naar de hiel. Dit moet nu opgevangen worden door steunzooltjes in de schoenen. Vandaag de zooltjes gekregen en nu eerst in de "normale" schoenen aan deze wijziging wennen. Volgens de podoloog kan er in het begin spierpijn, pijn in de onderrug enz ontstaan maar dat is tijdelijk. Na een 3-tal weken gewennen, mag er weer met lopen begonnen worden. Ondertussen conditie blijven op peil houden met fietsen. Hopelijk is dit inderdaad de oplossing en kan ik in de eerste week van juni het lopen weer oppakken en voorzichtig toewerken naar een doel in de 2e helft van het seizoen.
De klachten waren al langer in lichte vorm aanwezig maar sinds de HM van Alleur is dit behoorlijk verergerd en sindsdien geen wedstrijd meer (kunnen) lopen. Op het moment kan zelfs niet getraind worden door een pijnlijke plek onder de voet net voor de hiel. Het is de pees van de dikke teen naar de hiel die voor de miserie zorgt. Inmiddels 4x bij de fysio geweest ter behandeling en er zit vooruitgang in. Maar het is een moeilijke plek aangezien je je voeten de hele dag nodig hebt. Dus nu maar conditie onderhouden door (veel) te fietsen. Dit gaat buiten verwachting goed op de ATB. Sinds het lopen gestopt is, inmiddels bijna 850 km op de teller. En nu geduldig blijven tot de fysio het sein op groen zet om weer met looptraining te mogen beginnen.
Na de succesvolle HM van Francorchamps had ik vandaag snode plannen op het parcours rond Alleur dat 2x gelopen moest worden. Het werd vantevoren aangekondigd als "tres rapide" maar na de loop kan ik alleen maar concluderen dat dit zwaar overdreven was. Al ruim vantevoren was ik aanwezig zodat ik een parkeerplaats kon krijgen vlak bij start/finish. Er waren immers al bijna 500 voorinschrijvingen voor de 3 afstanden die tegelijkertijd zouden vertrekken. Bij het afhalen van het nummer was al een beetje chaos. Was dit een voorteken voor wat komen ging ? Aangezien ik nog niet betaald had, werd eerst mijn nummer op een miniem briefje geschreven, hiermee ging een dame naar de kassa een eind verderop waar ik mijn 8 euro kon betalen. Dan weer terug naar de inschrijfbalie van de HM en daar kreeg ik dan mijn nummer. Een hoop geratel in het Frans waar ikzelf bijna geen woord van verstond en dat voor het afhalen van een nummer. Robin Leduc was ook al gearriveerd en was het wachten op collega Marc Lenaerts die ook de HM zou lopen vandaag. Robin ging voor de korte loop en zou deze ook winnen. Nogmaals proficiat. Eventjes wat rondkijken en dan maar terug naar de auto om eea voor te bereiden. Omdat het nog niet al te warm was, bleef ik lang wachten eer ik naar de wielerpiste ging waar start/finish was. Hier deed ik ook mijn warming-up. Al vroeg ging ik naar de start vanwege het grote startersveld zodat ik niet ergens in de grote massa zou verzeilen. Maar ook hier weer een hoop paniek/geratel waar ik niks van verstond. Aan de gebaren te zien bleek de tijdwaarneming niet te werken. En dus werd er later gestart. En die Franstaligen om me heen maar ratelen pffff. Was ik dan de enige die geconcentreerd wachtte op zijn start. Eindelijk mochten we weg en na een half rondje over de piste gingen we naar de openbare weg. Het begin ging vrij soepel en was inderdaad "tres rapide" zoals aangekondigd. De km-tijden schommelden rond de 4 min/km, soms net eronder, soms net erboven. De zon kwam door en kon ik al gauw de mouwstukken omlaag doen. Maar bij de splitsing van de korte loop en de 11/21 km was het afgelopen met tres rapide. Vervelende stukken vals plat omhoog, stoep op/stoep af, ontelbaar veel gootjes waar je door moest, kiezel en af en toe scherpe bochten waardoor je bijna stil stond. Toch een wereld van verschil met bijv het parcours in Posterholt. Dat is pas tres rapide te noemen. De wind was ook nog nadrukkelijk aanwezig en rond km 6-7 begon ik het tempo al wat te minderen mede door de wind en de vele wisselingen in de ondergrond. Het was de hele tijd oppassen waar je liep pffff. En ik had dezelfde schoenen aan als op het parcours in Francorchamps. Vandaag duidelijk de verkeerde keuze. Meer profiel was op zijn plaats geweest. En ik kreeg al snel het gevoel alsof ik mijn pijlen al verschoten had. Mijn gehoopte 1:25 eindtijd zou er vandaag niet inzitten. De vlag van de laatste kilometer ging ik onderdoor en daar moest de HM linksaf voor een 2e ronde. Heel af en toe keek ik nog naar de km-tijden onderweg maar die hele 2e ronde liep ik voor mijn gevoel te harken. Het liep voor geen meter en de pijntjes begonnen overal voelbaar te worden : kuit, liesstreek, knie. En daarbij steeds maar weer geconcentreerd blijven op die wisselende ondergrond, stoep op/af, gootjes door enz. En of dat niet genoeg was, kwam de begeleidende politie op motor ook nog een paar keer akelig kort langs ons gesuisd op vrij hoge snelheid. Vooral de kuit baarde me zorgen en ging hierdoor wat verkrampt lopen. Tja en toen begon de oude liesblessure ook nog op te spelen. Meermalen wilde ik de brui eraan geven en de rest als "herstelloop"doen. Bij km 16 wilde ik even stoppen om de kuit te masseren maar omdat Marc al snel voorbij kwam, probeerde ik aan te klampen en ging dus weer harkend op weg. Volgen kon ik niet maar het gat werd ook nooit groter dan een meter of 50. De vlag van de laatste kilometer gaf me nog een kleine boost om nog even op de tanden te bijten en zo kreeg ik die laatste km nog net onder de 4 min/km met nog een stukje wielerpiste als afsluiting. Ik maakte al gauw een wegwerpgebaar naar Marc omdat ik absoluut niet tevreden was met een eindtijd van 1:27:41 (handgeklokt) en in de laatste paar km had ik nog legio auto's op het parcours gezien die voorbijreden of je tegenkwamen. Niet bepaald veilig te noemen. Vooral in de straat naar de wielerpiste was het een drukte van jewelste van auto's, lopers, wandelaars enz. Ik maakte nog even gebruik van het zeer ruime buffet dat klaar stond voor de lopers met vele soorten "snelle suikers" en diverse soorten drankjes. Maar al gauw liet ik Marc weten dat ik huiswaarts ging en al wandelend naar de auto was de lies toch behoorlijk voelbaar. Hopelijk van korte duur zodat ik weer snel de draad kan oppakken voor een volgende uitdaging. Maar vandaag was voor mij een deceptie en had ik veel meer van verwacht.
Gisteravond zag ik het niet zitten om vandaag naar Berloz te gaan. Vermoeide bovenbenen en beginnende hoofdpijn. Maar vanmorgen ging het vele malen beter en besliste ik alsnog naar Berloz te gaan. Dan maar een veredelde herstelloop cq duurloop als ik zou merken dat het niet ging. Al vroeg weer op pad aangezien de start al om 10:15 uur was. Het zonnetje scheen al behoorlijk en beloofde dus een heerlijke dag te worden. Eenmaal in Berloz was een parkeerplaats snel gevonden midden op het parcours naast het voetbalveld van de plaatselijke FC. Waar hier rond de voetbalvelden grote en hoge hekken staan, was hier in Berloz het voetbalveld door een muurtje van nauwelijks een meter hoog en een berm gras gescheiden van de openbare weg. Bij de inschrijving trof ik Robin Leduc die vandaag de korte afstand zou doen. Volgens hem zouden we vandaag wel samen vertrekken en na zo'n 4 km zou de 6 en de 11 gesplitst worden. Wat een verschil met gisteren. In Francorchamps stond ik ruim een half uur al bij de start, nu moest ik nog beginnen met omkleden etc. Na een snel praatje met mijn ploeggenoten van de Speelhofrunners terug naar de auto en de laatste voorbereidingen. Van de auto tot de startstreep gebruikte ik voor een kleine warming-up. En daar was de meute op weg. Rustig aan vertrekken was het motto voor mij met die HM van Francorchamps nog in de benen. Km 1 ging dan ook in 4:14. Bakker Marc kwam me al snel voorbij in de eerste km en maakte dankbaar gebruik van mijn rustige start om een kloof te slaan tussen ons beiden. Maar dat deerde me vandaag niet. Had ik vantevoren al aangekondigd. Voor mij was het vandaag zaak op een constant tempo te lopen en proberen nog wat punten te pakken voor de Speelhofrunners zodat we in het ploegenklassement blijven meetellen. Km 2 in 4:03 en mede door een afdaling ging km 3 zelfs in 3:55. Maar ineens na een bocht zag ik Marc vlak voor me lopen. Hoe kon dat ineens ? Na afloop hoorde ik dat hij gevallen was en daarbij enkele schaafwonden had opgelopen. Maar toch werd de kloof tussen ons beiden weer wat groter, vooral op de stukjes onverhard waar ik behouden overheen ging en toch wat last van de benen had na al die inspanningen van gisteren. Op het asfalt probeerde ik met langere passen een constant tempo aan te houden. Maar het viel me wel op dat het allesbehalve vlak was zoals vantevoren aangekondigd was. Naast de stukken onverhard zaten er ook nog wat stukken vals plat op het asfalt bij. Tot mijn eigen verbazing kon ik vooral in het "klimgedeelte" nogal wat lopers voorbij gaan en zo schoof ik toch nog aardig op. De laatste 2 km voelde ik dat er nog wat over was en ging ik versnellen. Ik kon nog 2 lopers inhalen en hoorde een toeschouwer roepen dat ik rond de 33e plaats lag. Viel me nog mee in dit grote veld en met die rustige start. De laatste km richting de meet nog een ferme sprint (3:53 over die laatste km) en nog vrij ontspannen kwam ik over de streep in handgeklokt 45:01 over deze 11 km. Hier zag ik pas de schade bij Marc en kreeg ik uitleg wat er gebeurd was. Deze klus is weer geklaard en nu goed herstellen voor een volgende uitdaging. De 3e aflevering van de Challenge Hesbignon is pas over 3 weken, dus hebben we nog even.
Vandaag was het dan zover. Enkele maanden geleden al ingeschreven en sindsdien met rood aangestipt als een van de doelen voor 2014. De laatste dagen begon de wedstrijdspanning al voelbaar te worden en vannacht nog heel lang wakker geleden voordat ik de slaap kon vatten. Vanmorgen al behoorlijk zenuwachtig en dus maar heel vroeg vertrokken om alles redelijk op het gemak te kunnen regelen eenmaal in Francorchamps. Aangezien ik voorheen vaker naar de F1 of trainingsdagen kwam, had ik de tomtom niet nodig en reed zo naar de parking. Alleen kwam ik er later achter dat de lopers naast start/finish konden parkeren. Nu kon ik nog een flinke wandeling maken naar de pit-straat waar afhalen van de nummers was en ook de start zou zijn van de HM. Maar dat mocht de pret niet drukken. Zo vaak de F1 gezien op TV of in het echie en nu mocht ik zelf gaan "scheuren" over het circuit. Eau Rouge lag er indrukwekkend bij. Alleen al dat hoogteverschil. Nauwelijks voor te stellen dat die F1 wagens daar met snelheden van rond de 250-300 naar boven rijden pfff. Terug bij de auto toch maar gekozen voor de lange broek en mouwstukken want er stond een behoorlijk koude bries. Veel vroeger dan normaal ging ik al naar de start. Voor mij als F1-fan was het gewoon genieten van de eerste tot de laatste minuut. Drinken had ik meegenomen aangezien het nog meer dan een half uur tot de start van de HM was. Zo kon ik vanaf het bordes de start zien van de 7 km. Daarna rond de pit-straat mijn eigen warming-up. Tussendoor nog de start van de 14 km. Maar of Eau Rouge nog niet zwaar genoeg zou worden, stond ook de wind in de klim vol op de snuffer. Dat zou werken worden pfff. Eindelijk was het zover. De HM startte in de pit-straat waar de 7 en de 14 op de officiele startplaats van de F1 was gestart. Iwan Theunissen had al meteen pole-position ingenomen en zou na de start ook van start tot finish leiden en winnen. Nogmaals proficiat Iwan. Dan mijn eigen wedstrijd. Nog even alles checken. Het polsbandje zat goed vast. Dit diende voor de officiele tijdwaarneming. En weg was de meute. Meteen de bekende bocht van 180 graden en vol tegen de wind. Hier ging het nog bergaf maar het onding (Eau Rouge) was niet veraf. Tot mijn verbazing liep ik vrij voorin en met de klim van Eau Rouge erbij ging km 1 toch in 4:10. Maar het stuk erna bleek nog zwaarder te zijn, want daar gaat het ellenlang omhoog en nu die wind vol tegen pffff. En dat bleef maar duren maar toch hield ik een constant tempo aan want er moest toch 21 km afgelegd worden. Km 2 ging dan ook in 4:55. Bovenaan het rechte eind naar rechts en dat ging ook nog omhoog. Maar na de 1e drankpost konden we ons naar beneden laten vallen in een lange en soms steile afdaling. Km 4 en 5 gingen dan ook in 3:44 en 3:55. En dan het lange stuk richting finish maar waar ik uit de Tv-beelden dacht dat het mee zou vallen, ging het hier ook de hele tijd bergop. Op de kartbaan was op dat moment een race met motoren bezig wat voor behoorlijk wat stankoverlast zorgde en een aanslag voor je ademhaling was. In de verte kon je de hoofdtribune weer zien maar toch een behoorlijk hoogteverschil. Zelfs de bus-stop chicane en het eerste stuk naar start/finish ging bergop. Eerste doorkomst ging in iets meer dan 29 minuten. Voor de start had ik Iwan nog gezegd te hopen op een tijd rond de 1:30. Maar was die 29 minuten niet te hard ? De afdaling naar Eau Rouge en de koude wind was volop aanwezig. Eau Rouge werd behouden genomen maar vooral dat ellenlange stuk erna had ik het voor mijn gevoel zwaarder. Mijn km-tijden lagen nu al een 10 seconden hoger dan de 1e ronde bij deze klim en boven begon ik de bovenbenen toch al flink te voelen en was ik behoorlijk buiten adem. In de lange afdaling zoveel mogelijk proberen te herstellen maar mijn tussentijden liepen toch op. Ik had wel het gevoel dat ik in de wedstrijd vrij vooraan liep en dus ging ik meer lopen om mijn positie te handhaven en de tijd werd minder in de gaten gehouden. Bij mijn 2e doorkomst zat ik net boven de 59 minuten maar het voelde al behoorlijk zwaar aan. En daar lag die puist weer pfff. Met kleine stappen alsof ik een trap op liep, ging ik naar boven en in de lange klim hield ik deze kleine passen aan maar het ging steeds moeizamer. Ik moest nu behoorlijk diep in de reserves tasten om boven te komen en tuurde steeds maar weer naar die verlossende bocht waar de afdaling zou beginnen. Ik probeerde me op te peppen en pfff eindelijk boven. Mijn ademhaling ging behoorlijk te keer en zelfs mijn hoofd begon al wat te bonken. Het steile gedeelte van de afdaling kon ik nog in 3:59 doorkomen maar daarna nog dat lange stuk vals plat omhoog richting finish. Wat had ik het zwaar en steeds maar weer op die klok kijken hoe lang het nog duurde pfff. Mijn maag begon op te spelen en ik zat tegen de misselijkheid aan. Maar nog even op de tanden bijten in de bus-stop chicane en dan eindelijk finish pfff. Nog een laatste aanmoediging van Iwan die al binnen was en een laatste sprintje naar de meet. Ik klokte zelf af in 1:30:00. Wat was ik diep gegaan vandaag. Ik besloot dan ook zsm terug naar de auto te gaan voor een verfrissing maar zelfs het traplopen deed zeer in de benen. Maar eenmaal bij de auto na het eten van 2 krentebollen en het legen van een fles sportdrank zorgde ervoor dat de opkomende misselijkheid net zo snel verdween. Nog even een laatste blik op die verdomde Eau Rouge en dan terug naar Maastricht waar ik op de verjaardag van mijn moeder de verloren calorieën kon gaan aanvullen. Handgeklokt 1:30:00 over deze 21,1 km en maar liefst 418 hoogtemeters. Een loodzware opgave maar wel zeer enerverend en voor mij staat deze HM voor 2015 weer genoteerd in de agenda.
Vanmorgen al vroeg op pad voor de 1e aflevering van de Challenge Hesbignon en wel in Fernelmont voor een afstand van iets meer dan 11 km. Samen met Jogger Jo naar Fernelmont. Voor hem een laatste testcase voor de 6 uur van Stein. Daar aangekomen was het al behoorlijk druk maar gelukkig was er nog plek op de parkeerplaats bij start/finish. Van de Belgische collega's was Robin Leduc ook al aanwezig. Bakker Marc, mijn "tegenstander" voor de Battle of the Bakkers was nog onderweg. Na de inschrijving omkleden en met Jo op pad om een korte parcoursverkenning te doen. Al snel kwamen we erachter dat het allesbehalve lekker lopen was ondanks het zonnetje. De wind was ook nadrukkelijk aanwezig vanuit het ZO en voelde koud aan. Marc was inmiddels ook gearriveerd. Na de warming-up even een sanitaire stop, de laatste aanpassingen aan kledij etc en dan naar de start. Daar was het weer een gezellige boel samen met Marc en zijn collega's. Ook hier weer even onduidelijkheid toen de lopers van de korte afstand ineens naar voren werden geroepen. Net als in Hozemont vorige week stond dit nergens aangegeven. Maar alla, dat mocht de pret niet drukken. Vlak erna mocht de meute voor de hoofdloop van start. Ik besloot om er meteen in te vliegen en kijken waar het schip strandt. Hopelijk hiermee een 1-0 voorsprong te pakken in de Battle of the Bakkers. Km 1 ging dan ook in 3:50. Maar daar dook de strook van "pratsch" al op. Vorig jaar was dit pas na 2,5 km nu al na gauw 1 km. Toch een aanpassing in het parcours. Maar ook hier laverend tussen de modderstroken en plassen water ging ik er vol door. Km 2 door deze strook ging in 4:02. Tot mijn verbazing passeerde ik Jo hier en die riep nog dat hij zijn dag niet had en rustiger van start zou gaan. Een klein stukje vals plat omhoog op deze modderstrook zorgde voor 4:05 voor de 3e km. Daarna weer asfalt/beton en na 5 km kwam ik door in 20:09. Hier kwam de grasstrook met nogal wat linke bochten maar die nam ik zonder risico. Hier voelde ik wel dat ik me al behoorlijk op de adem had getrapt. Kwam ook door de koude wind natuurlijk. Na deze grasstrook even temporiseren, 4:08 en 4:07 maar terug naar de brug over de autoweg kregen we eindelijk wind van achter en daar ging de gashandel weer volledig open. Vandaag wilde ik mijn tijd van vorig jaar evenaren/verbeteren en zoveel mogelijk punten pakken in deze openingsloop. Tussen km 9 en 10 kwam Jo weer langszij en maande me te volgen. Dit kon ik maar even volhouden. Ik probeerde mezelf op te peppen om dit langer vol te houden aangezien de finish dichtbij was maar liet Jo toch gaan. Wel hield ik het tempo nog behoorlijk hoog om niet meer verrast te worden door andere lopers en keek een paar keer achterom. Maar een toeschouwer riep me al toe dat het gat groot genoeg was. De laatste bocht en lichte afdaling bracht me naar 45:46. Welgeteld 1 seconde sneller dan vorig jaar maar de gps gaf 11,39 aan tegenover 11,35 vorig jaar. De tempoversnelling van mijn "haas" Jogger Jo had gezorgd voor die 1 seconde winst, merci Jo. En natuurlijk 1-0 voor de Hollanders bij de Battle of the Bakkers. Maar volgende week in Berloz zal het ongetwijfeld 1-1 worden aangezien ik de dag ervoor de HM van Francorchamps ga lopen en op zondag de 11 km in Berloz (pfffff). Maar ik had toch wel even nodig om weer op adem te komen en nadat Marc niet veel later binnenkwam, ging ik al snel naar de auto voor droge kleren en daarna terug naar de kantine voor de prijsuitreiking. Na de opfrissing zag ik Marc lopen met zijn collega's en ging nog even daarheen. Natuurlijk voor al dat lekkers dat Marc weer vanuit de bakkerij had meegenomen. Dank je Marc, die snelle en extra suikers hadden heel goed gesmaakt. Terug naar de kantine waar onder het genot van een glas Belgisch bier (als beloning voor het goede lopen van vandaag) gewacht werd op de prijsuitreiking. Ondanks dat Jo zijn dag niet had zoals hij zelf zei, was dit toch goed genoeg voor een 2e plaats bij de V3 en een mooie schotel met lekkers als prijs. Voor vertrek terug naar Maastricht nog even langs de auto van Marc om nog wat snelle suikers mee te nemen en werd de afspraak gemaakt voor volgende week. Nogmaals bedankt Marc en collega's voor deze gezellige zondag.
Running Robert
