Na de zware inspanningen van gisteren had ik vandaag eventueel als alternatief de bosloop bij Stramproy maar deze ochtend ondanks lichte klachten aan de luchtwegen (naweeën van gisteren) toch maar naar Alleur getrokken voor de halve marathon. De km's konden we goed gebruiken met het oog op "Stein" over 14 dagen. Al vroeg aanwezig en parkeren was ruimte zat. In het inschrijflokaal was Robin Leduc ook al aanwezig en met hem, na lang niet gezien te hebben, eens goed bij kunnen praten. Robin zou op de korte afstand starten. Toen we beide op het punt stonden om ons klaar te gaan maken, kwam de meute van de Speelhofrunners aangezet en wie had het hoogste woord ? Ja hoor Bakker Marc. Vandaag voor mij geen lange warming-up om die luchtwegen te sparen en dan maar behoudend van start gaan en tijdens de HM de boel goed warmlopen. Doordat alle afstanden tegelijk vertrokken (4,7 - 11 en HM) was het een flinke meute die aan de start stond en dus ging ik vrij vooraan staan zodat ik al snel in mijn eigen ritme verder kon gaan. Dit lukte na de start al vrij snel en in de eerste km ging me bakker Marc al voorbij. De "Battle of the Bakers" zou hij vandaag makkelijk gaan winnen. Maar toch had ik hem steeds in het vizier. Hij liep nooit verder dan 200 meter voor me uit. Ik merkte al snel dat ik behoudend moest blijven lopen want de koude lucht was niet echt bevorderlijk voor mijn luchtwegen en kon dus niet echt aanzetten. Dan maar op de automatische piloot en zo constant mogelijk blijven lopen. Wel hield ik mijn gps in de gaten omdat ik toch dat doel van 1:30 wilde halen. De 39-er van gisteren was door omstandigheden net mislukt maar vandaag wilde ik niet zo maar dat doel opgeven. Bij de drankpost tussen 7-8 km nam ik ruim de tijd om "te tanken" en vervolgde mijn weg. In de stukken bergaf probeerde ik steeds "op het gemak" te dalen om zo de ademhaling onder controle te houden. In de 2e ronde ging het ineens aanmerkelijk beter met de luchtwegen en kon ik weer gas geven want de grens van de 1:30 oftewel 14 km/u gemiddeld was bereikt. Op een gegeven moment gaf de gps 13,9 km/u aan en moest ik gaan versnellen voor dat doel van 1:30. Dat lukte vrij aardig. De benen deden nog goed mee ondanks die zware 10K van gisteren. Bij diezelfde drankpost nog even goed bijtanken voor de laatste 3 km en daarna de gashandel volledig open en nog een klein kwartiertje op de tanden bijten voor dat gestelde doel. Vlak bij de vlag van de laatste km schoot de adrenaline nog even fiks omhoog omdat een halve zool met zijn auto ondanks aanwijzingen van de verkeersregelaars toch tussen de lopers door reed en ik moest uitwijken om niet aangereden te worden. Die adrenaline-stoot gaf mij nog een extra boost om die laatste km een lange sprint ervan te maken en ja hoor na 1:29:49 stopte de klok. Deze doelstelling toch gehaald en zo kan ik toch spreken van een geslaagd weekend met een 40:17 op de 10K op zaterdag en amper 24 uur later een 1:29:49 op de HM van Alleur.
Vandaag weer eens een wedstrijd op het programma en wel de 10K bij de Hardter Straßenlauf in Hardt (Mönchengladbach). Al vroeg onderweg zodat ik de start van de 5K nog kon zien en een parkeerplaats in de buurt van start/finish kon krijgen. Maar ik kende de zijstraatjes nog van in 2011 toen ik daar ook gelopen had en daar was wederom plaats zat om te parkeren. Het startnummer afhalen en hier kwam ik mijn Duitse collega Robert Thönissen tegen die vandaag ook weer eens ging proberen na een tijdje ziek te zijn geweest. Al wandelend ging ik een stuk van het rondje verkennen en had al op de plattegrond gezien dat er in een zijstraat gestart werd om vervolgens een 3-kwart ronde en 3 volle rondes te lopen om aan die 10K te komen. Voor mijn doen een lange warming-up vandaag omdat ik eens heel diep wilde gaan bij wijze van test voor "Stein" en stiekem hoopte op een 39-er. Maar er stond al behoorlijk wat wind. Ondanks de Karnaval toch een 200-tal lopers voor de hoofdloop en weg was de meute. Meteen al een valpartij op de 1e rij waar een collega van de gevallene al luid roepend iedereen waarschuwde maar beide lopers konden al snel weer hun wedstrijd vervolgen. In de 1e ronde viel het nog mee met de wind tegen omdat het peloton nog vrij compact was maar dat zou al snel veranderen. Km 1 en 2 hield ik nog onder de 4 min/km maar al snel begon de wind zijn tol te eisen en vanaf km 3 ging de km-tijd al boven de 4 min/km en kon ik die 39-er al op mijn buik schrijven. Vooral aan de achterzijde van het parcours waar we een lange rechte weg 4x moesten afleggen hadden we de wind vol op de snuffer staan en kostte het veel energie en kracht om het tempo te handhaven en telkens kwam ik daar behoorlijk in ademnood. En vanaf km 4 zat zelfs de hartslag constant boven de 175. Bij de 3e keer die lange weg wind tegen liet ik het tempo ietwat zakken om toch wat op adem te komen want ik was wederom flink buiten adem en zelfs mijn maag begon al wat op te spelen door deze zware inspanning. Maar toch speelde die "snelle" tijd door mijn kop. Waar het lijf schreeuwde om te stoppen, beet ik op de tanden en probeerde het tempo vol te houden. In de laatste ronde probeerde mezelf op te peppen door maar voor te houden dat ik voor de laatste keer overal langskwam. De laatste keer die lange weg waar de wind nog was toegenomen en langs het voetbalveld even temporiseren om vervolgens de lange weg naar de finish met wind mee nog een laatste lange sprint eruit te halen maar het kostte heel veel moeite. Ik zag in de verte de klok al bij de 40-grens komen en helaas geen 39-er vandaag. De wind was vandaag spelbreker. Nu moest ik genoegen nemen met een 40:17 en flink buiten adem. Zelfs mijn borstkas voelde ik als ik diep probeerde adem te halen en ik voelde me niet al te best. Al hoestend ging ik terug naar de auto en waar ik normaal meteen begin te eten als vorm van herstel, kreeg ik nu niks de keel af. Nog even wat uitlopen richting de bosrand om daar nog een sanitaire stop te maken en terug naar de auto voor een opfrisbeurt. Pas na een half uur kreeg ik het gevoel dat ik het eten kon verdragen en begon aan mijn krentebol. Weinig interesse om nog terug naar de kantine te gaan na deze zware inspanningen en dan maar de terugreis naar het thuisfront. Heel diep gegaan en een stevige test over deze 10K.
Running Robert
