Vanmorgen was het dan eindelijk zover. Na exact 6 maanden wedstrijdloos mocht ik weer eens aantreden. Mijn laatste wedstrijd was op 11 april en wel de trailrun op en rond de Cauberg. Mijn rentree vanmorgen vond plaats bij de Kranenbroeker Trimloop in de bossen bij Echt. Toch behoorlijk gespannen en vrij vroeg ging ik al richting Echt. De thermometer in de auto gaf amper 4 graden aan. Op de parkeerplaats was nog plaats in overvloed en eenmaal aanwezig was de stress al helemaal verdwenen. Bij de inschrijving trof ik Rudy Aarts die met het hele gezin aanwezig was en waarvan hij en zijn zoon en dochter zouden starten. Omdat we mekaar al een hele tijd niet meer gezien hadden, werd er natuurlijk het nodige bijgepraat. Voor de beide kids was het ook spannend en dus gingen we de kinderloop en het begin van ons eigen rondje verkennen om de kids van de nodige info te voorzien. Terug bij start/finish ging ieder zijn eigen weg in zijn voorbereiding. Een minuut of 20 voor de start kwam ik weer de auto uit voor nog wat warming-up maar ik wilde vandaag eerst weer eens dat wedstrijdgevoel terugkrijgen en mijn eindtijd vond ik vandaag niet belangrijk. Na de kinderloop die door Emma Aarts gewonnen werd, proficiat, waren wij aan de beurt. Falco Aarts ging voor 1 ronde, vader Rudy 2 en ikzelf voor de volle 4 rondes oftewel 9,8 km. Falco ging er als een komeet vandoor en het eerste stuk gingen Rudy en ik gelijk op maar al gauw moest Rudy lossen. Maar dat had hij al voorspeld gezien zijn trainingsachterstand. De eerste ronde gebruikte ik om nog wat parcourskennis op te doen en dan vooral waar wat getemporiseerd moest worden vanwege de oostenwind die al behoorlijk aanwezig was en vooral in het eerste open stuk tegen blies. Halverwege de eerste ronde dacht ik dat het rondje gewijzigd was want daar kwamen we ineens in een open stuk terrein wat eerst vol stond met bomen maar al gauw bleek dat dit het oude rondje was en de bomen "gesneuveld" waren. Mijn loopplan hield goed stand om het tempo bij wind tegen wat te drukken en wind mee redelijk vol door te lopen. Ook conditioneel liep het vrij aardig en pas in de laatste ronde begon de lies/buik wat op de spelen maar dat kon ook de vermoeidheid zijn want deze snelheid gedurende 3 kwartier volhouden had ik op training nog niet gedaan. Het laatste stukje asfalt naar de finish en daar was het verlossende einde na 45:32. De km-tijden varieerden van 4:37 tot 4:49 en in het laatste stukje naar de finish zelfs wat sneller. Met deze rentree kan ik alleen maar dik en dik tevreden zijn. Op naar een volgende uitdaging.
Running Robert
