Vandaag een hele nieuwe uitdaging voor mij en wel de Foulees de Tihange. Van filmpjes op YouTube van vorige jaren zag ik al dat het een zeer uitdagend en vooral heuvelachtig parcours zou zijn. Des te meer een uitdaging om daar eens van start te gaan. Al vroeg (incl het uur vooruit zetten van de klok) vertrok ik uit Maastricht omdat ik ook al uit eerdere uitslagen gezien had dat daar meestal een grote opkomst is en dus zaak om je auto in de buurt te kunnen parkeren. De reis zelf naar Tihange ging vlekkeloos en een parkeerplaats was ook snel gevonden. Net als in Eschweiler kon je hier ook via een tussenweggetje naar start/finish die amper 100 meter verder was. Ideaal toch. In het inschrijflokaal trof ik Robin Leduc die er zeer afgetraind uitzag. Gezellig even bijkletsen maar dat duurde niet lang want Robin moest dringend naar het toilet. Toch geen zenuwen ? En dat voor een ultra-loper. Nog even wat rondgewandeld en het begin van het parcours even bekeken en toen maar rustig terug naar de auto en alle tijd genomen om me klaar te maken. Een minuut of 20 voor de start weer terug naar start/finish en daar een lichte warming-up gedaan. Robin was ook bezig en van hem kreeg ik nog wat info omtrent het parcours. En vooral een "waarschuwing" dat je al snel in ademnood zou komen want het werd een vliegende start omlaag, gevolgd door een rondje door het park en dan al meteen de eerste steile puist. Al wandelend terug naar de start en daar zag je al een massa mensen staan die allemaal de hoofdloop van 13K zouden doen. Robin ging op de eerste rij staan, ik wat verder naar achter (5e - 6e rij). Al snel kwam het startschot en weg was de meute.De start in dalende lijn op het asfalt was niet zo lang en meteen volgde een wegversmalling voordat je het park in liep. Het was even slalommen en in de rij aansluiten op de smalle paadjes maar na zo'n 2 km kon ik eindelijk wat meer in mijn ritme komen en inderdaad was het al meteen naar adem snakken. Mede door enkele tussensprintjes om lopers te passeren op die smalle paadjes. Het ging constant op en af over grotendeels trail-achtige paden en de nodige hoogteverschillen. Pas rond km 5 kregen we een langer stuk asfalt dat grotendeels omlaag ging en hier nam ik ook de tijd om mijn adem weer onder controle te krijgen wat grotendeels lukte. Daarna weer de velwegen/bospaden op waar het veelal uitkijken was met die ondergrond van bosgrond/dikke keien enz. Na een km of 8 kregen we zelfs een passage door vrij dik stro midden in de koeienstal. Lekker loopt dat natuurlijk niet en tel daarbij de stank van de koeien terwijl je volop in actie bent. Het schoot lekker op en ondanks het zware parcours genoot ik toch hier en daar van de mooie panorama's. Tussen km 12 en 13 een lange steile afdaling over smalle paadjes ri finish waar nog een passerende wandelaar doodleuk over de finishstraat liep en blijkbaar niet in de gaten had dat er hekken stonden waar hij achter moest blijven. Ik kon nog net onder het uur blijven over deze 13 km, handgeklokt 59:48. Aan de finish ruime voorzieningen van drank, voedsel en zelfs een tafel vol chocolade paashaasjes die je kon meenemen. Leuk voor mijn 5-jarig nichtje en dus meteen eentje meegenomen. Na even wat gedronken te hebben teruggewandeld naar de auto voor een opfrissing en weer terug naar huis. Een mooie, uitdagende loop, goed georganiseerd en aangegeven onderweg en ruime voorzieningen en dat voor 6 euro daginschrijving. Chapeau. Zeker de moeite waard om nog eens terug te komen.
Running Robert
