Vrouwen, dat is niet hetzelfde als mannen. Dat weet ik heus wel. Uiterlijke verschillen natuurlijk. Maar ook innerlijk. De manier van denken. Weet ik best. Ik heb ooit nog dat boekje van John Gray gelezen. Grays ietwat onconventionele stelling is, dat mannen van de planeet Mars afkomstig zouden zijn. Vrouwen op hun beurt zouden weer van een andere planeet komen, de naam ervan ontglipt me even. Nu ik erover nadenk, mmm het zou Venus geweest kunnen zijn. Giftige atmosfeer, haast geen leven mogelijk Anyway, bottom-line was in elk geval dat vrouwen er een heel andere manier van redeneren op na zouden houden.
Al snel had ik door dat je als man met deze boekjes je voordeel kan doen. Ik heb Grays werk dan ook uitbgebreid bestudeerd. En me daarna verdiept in Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen. Vervolgens Waarom mannen liegen en vrouwen altijd schoenen kopen. Erg verhelderend. Deze literatuur zou elke man in zijn gereedschapskist moeten hebben liggen.
Vrouwen zeggen bijvoorbeeld zelden direct wat ze bedoelen. Het is erg handig wanneer je als man meteen de vertaling kan maken. Wat Ik heb hoofdpijn betekent, behoeft weinig toelichting. Dat weten de meeste mannen wel, door scha en schande ervaren. Andere bekende klassiekers : Het is hier warm. Dat wil zeggen : Doe het raam eens open. Mijn nek doet pijn, wil zeggen Ik wil een massage.
Maar heel vaak is het gewoon een stuk moeilijker. Sandra haar man is directeur, wil bijvoorbeeld zeggen : Wanneer gaat gij eens een goeie job zoeken?. Of Binnen vijf minuten begint Desperate Housewives, betekent Schat, doet gij de kinderen in bad en in bed en hou u daarna in stilte bezig. Niet allemaal even voor de hand liggend. En zelfs ik ga, ondanks al mijn theoretische kennis en bergen praktijkervaring toch nog wel eens hopeloos de mist in.
Vorige zondag in het plaatselijke zwembad. Tijdens het baantjes trekken word ik aangesproken door een vrouw. Ze zuchtte dat het water zo koud was. Een beetje afgeleid door haar lelijkheid vergat ik het hele vrouwen-denken-anders verhaal en antwoordde derhalve op haar letterlijke vraagstelling. Nee, ik vond het niet zo koud. Viel best mee eigenlijk. Begon ze een heel verhaal. Dat het water de dag voordien ververst was en dat het daarom zo koud was. Nee hoor, zei ik (nog steeds niet doorhebbend dat ze met impliciete vrouwencommunicatie bezig was), ik vind het water best.
Nu, ik heb natuurlijk ook geen vetlaag, daarom voelt het zo koud, was het volgende wat ze zei. Oke, achteraf bekeken had ik het toen zeker moeten weten. Al veel eerder, maar ten laatste toen had het vrouwenalarmin mijn hoofd moeten afgaan. Wat zeg ik, op de hoogste alarmfase springen. Maar het was zondagochtend, drukke week gehad, de kinderen waren erbij. Slappe excuses, ik weet het. Ik keek de vrouw onbegrijpend schaapachtig aan. Geen vetlaag ? Huh. Wat bedoelt ze dan ? Heb ik een vetlaag dan? En toen zei ze : Ik ben veertig kilo afgevallen. Hallelujah. Alles werd duidelijk.. In een zwembad betekent : Ik heb het koud Ik ben veertig kilo afgevallen. Weer eentje om te onthouden
