Hoe gaat het met mevrouw Vansant, dokter ? Weeral Anke, die met haar gesnater de stilte doorbrak. Normaliter kon dokter Vansant intens genieten van kransslagaderoperaties. De operatiekamer was zijn habitat. Hij heerste er als verlicht despoot over het halfnaakte corpus van zijn patiënten. En over zijn legertje devote assistenten, die hem adoreerden en complimenteerden, telkens hij met zijn batterij glimmende scalpels weer een bast openreet, het kloppend hart van zijn patiënt etalerend.
Nee, Anke, ik weet niet hoe het met mevrouw Vansant is, blafte de dokter. Ik heb haar niet meer gezien sinds de rechtbank. En kunnen we alsjeblieft allemaal weer even onze mondjes houden? De assistenten gingen haastig verder met hun werk, de perfusionist verstopte zich wijselijk achter zijn hartlongmachine. Anke verdiepte zich weer in haar boekje. Dokter Vansant was erg geïrriteerd. Sinds Anke zich als nieuwe anesthesiste bij het team had gevoegd, hadden de hartoperaties toch een tikje charme verloren. De dokter schoot niet zo best op met Anke. Haar gekakel begon bij de ochtendbriefing en doorgaans hield ze pas op wanneer het licht van de operatiekamer uitging.
Dokter Vansants aversie voor Anke oversteeg weliswaar het louter persoonlijke. Het was geweten dat hij een bloedhekel had aan alle anesthesisten. Voor de dokter waren zij een noodzakelijk kwaad binnen de geneeskunde. Patiënten houden nu eenmaal niet van een openhartoperatie zonder verdoving. Maar met de essentie van geneeskunde, het weer-beter-maken van mensen, had anesthesie weinig te maken. Een verdovend spuitje geven of wat sevofluraan door de neus van de patiënt jagen. Meer was het niet. Laat ons zeggen dat dokter Vansant anesthesisten tolereerde, maar ze mochten het niet te bont maken.
Nog een minpuntje was dat Anke hem telkens deed denken aan Christel Cabanier. Dat betweterige, truttige jurylid uit de VTM-soap Mijn Restaurant. Even kon dokter Vansant een glimlach niet onderdrukken. Zijn collega-specialisten moestens eens weten dat een man met zijn status fan was van zulk een programma. Weinigen wisten van zijn crush op Rani De Coninck.
En dokter? Weer Anke die de stilte aan flarden schalde. Rustig weekend voor de boeg? Hebt u de kinderen deze week? Dokter Vansant had het helemaal gehad met dit irritante kind. Deze brutale narcotiseuse moest hoognodig op haar plaats gezet worden. Dokter Vansant greep zijn scalpel, een bijzonder scherp dingetje van 0,4 millimeter koolstofstaal. Zonder dat iemand het merkte boorde hij het vertikaal en tot aan het lemmet in de rechterbil van de patiënt op de operatietafel. De gangbare pijnniveaus werden hierbij ruim overschreden. De voordien neutrale gezichtsuitdrukking van de patiënt veranderde spoorslags in een getormenteerde grimas. Zijn benen gingen een tiental centimeter de hoogte in en onder zijn gesloten oogleden gingen de oogbollen héén en weer als volgde hij een tenniswedstrijd.
Onthutst liet Anke haar Humo vallen en snelde naar de endotracheale beademingsbuis. Hierbij struikelde ze onhandig over haar eigen crocks. Dokter Vansant glimlachte tevreden : Niet zo best Anke. Een patiënt die wakker wordt tijdens een operatie. Wat gaat de Orde der Geneesheren daar van vinden ?
