Beste Barack. Das efkes verschieten hé man. A letter from Belgium. Ik zie u daar al zitten, in dat Witte Huis van u. Deze brief in uw trillende handen. Ik mag toch Barack zeggen he? Niet dat ik geen respect heb voor u. Dan kent ge mij niet. Maar ge zijt toch ook maar ne mens hé. A human being, zoals jullie dat zo mooi zeggen. Gij peutert ook wel eens in uwe neus, daar in het oval office. En allicht laat ge wel eens ongemerkt ne scheet tijdens een banket. Dus we zullen het protocol maar achterwege laten en elkaar bij de voornaam noemen.
Terzake Barack. Ik weet niet welke gazet gij leest. Is dat niet de Washington Post bij jullie? Of de Herald of Free Enterprise of zo ? Niet ? Ik ben niet zo thuis in de Angelsaksische media. Maar zonder twijfel hebt ge het gelezen van pater Damiaan. Onze grootste Belg. Jullie Father Damian of Molokai. Uwe collega wereldleider, den Benedictus heeft gezegd dat ze hem heilig gaan verklaren. Pater Damiaan wordt dus Sint-Damiaan. En nu hoorde ik toevallig dat gij ook afkomstig zijt uit Honolulu, Hawaï. Allé zeg, wat een toeval hé. Misschien waren uw voorouders wel lepralijders in Damiaans kolonie. De wereld is klein Barack.
Enfin, ik kan me voorstellen dat ge goesting hebt om in oktober eens naar Vlaanderen te komen. Voor de heiligverklaring. En dan wil ik uwe gids zijn. Wat denkt ge Barack ? Ik nodig u uit in België, in oktober van dit jaar. We gaan eerst in Tremelo onze kop laten zien en dan toon ik onze streek. We kunnen een pint gaan pakken op Putte-kermis. Of naar de Toverfluit in Zandhoven. Das lachen, man. s Avonds kan mijn vrouw Helga ne waterzooi maken voor u en uw gevolg. En misschien kan ik wel een ontvangst op het gemeentehuis van Essen regelen. Via een collega van Helga, die heeft nog gekuist bij de schepen van sport. Zo gaat dat bij ons. Als ge de juiste mensen kent, krijgt ge veel geregeld.
Wel een verwittiging Barack : Mocht ge afkomen, pas dan wel een beetje op uw woorden. Niet teveel van die Yes-we-can-peptalk. Of dat zelfverzekerde we need change. De Vlamingen zouden u nogal snel een blaaskaak noemen. Mijn volk is erg bescheiden. En van change moeten we al helemaal niet weten. Dat Vlaanderen uitgegroeid is tot de grote natie die het vandaag is, danken we in de eerste plaats aan het feit dat we alles liefst zoveel mogelijk bij het oude laten. Voor ons liever geen change.
Weet ge Barack, als er dan toch eens wat progressieve linkse oproerkraaiers met een nieuw idee afkomen, dan lossen we dat in Vlaanderen erg democratisch op. We organiseren dan een referendum. En dan gaan we met zn allen stemmen en keuren we de verandering gewoon af. Geen ondergrondse parking in Gent. Geen autovrije Grote Markt in Lier. Geen verkoop van Fortis aan BNP. Binnenkort gaan we samen de nieuwe brug over de Schelde afkeuren. We hebben een lange traditie van neen-stemmen.
Dus Barack, ik wil tijdens uw bezoek best een officieel gedeelte in elkaar boksen. Ge moogt speechen in zaal Flora, achter de kerk in de Sint-Jansstraat. Maar laat alsjeblieft uwen tekstschrijver rekening houden met onze typisch Vlaamse volksaard : No we cant. And that will never change.
