De benoeming ervan Zondag. Wat zegt de rabbijn? Wel, indien je nu zou roepen (dan toch), betekent het dat het nog geen tijd is om te bidden. "The stereotype of the stern and austere parent of ancient Judaism is far from accurate." ("What is a Jew?", rabbi Morris N. Kertzer). De anderen nooit zot verklaard. Wat zegt de vrijzinnige dan? Wel, die is katholiek (of protestants) en geeft het bewijs dat dankzij ook ode aan de arbeid, de eerste van de klas in groot huis het kan hebben over architectuur, Proust en Seneca. Een glas champagne in de hand, eigenlijk schuimwijn, maar kom. Hij heeft geld om in verscheidene talen vertaald te worden, en in de media te komen. Hij kan zelfs uitleggen over Marx in zijn tijd, en kent al de dagen uit zijn hoofd waar elk regeringslid een vliegtuigticket richting Congo bestelde. Doortastend in 'zijn tijd', maar dat het zowieso 'Arbeit macht Macht' is en moet zijn want desnoods... money, wie weet nog. Zij hebben dan ook een ganse waslijst op Google internet, en worden door intellectuele zenders van de tv uitgenodigd. Althans de paar programma's die zich 'intellectueel' zouden kunnen noemen op deze tv. Bestaan ze echt, is de vraag. Hun job zo saai immers. Geen recht op pessimisme, want dient de nieuwe generatie daaraan te geloven met idealen uit vorige eeuwen. En het probleem nu is dat die idealen niet meer geldig zouden zijn zodat men dient te werken tot men crepeert, zonder pensioen of amper. Komt men dan uiteraard tot de constatering dat er een breuk is tussen populaire en elitaire cultuur, en komt men dan zowieso rituelen te kort bij de seculieren. Tenslotte zijn dat dus de condities en voorwaarden om in die 'intellectuele' programma's aan bod te mogen. Ik twijfel nog steeds of ze dan wel vrijkletselaars met kandelaars op haar kittelaar zouden zijn, des te meer misschien omdat ik b.v. Versailles geen boeredorp vind. Want komt er (na de ku(i)s?) een probleem bij: de pastoor doet zich nu voor als... een Wetenschapper, met uitleg en bekende auteurs (uit het verleden) om zijn rede te ondersteunen, desnoods om het Ritueel te staven. Want moet hij ook werken om aanvaard en gemerkt te worden, en niet andersom. Werken, werken, werken... en dan Delhaize of Aldi. Wat zei u? Lijden? Blijft natuurlijk de propaganda over voor de niet intellectuele arbeider. En wat is dat dan? Welnu, dat is een box-match zien, met daar tussenin drie politici: de socialistische burgemeester, de (rechtse) populist en het (rechts) flamingant varkentje. De massa roept stelselmatig : "OEP ZEIN BAKKES!". En zo ziet men ze dan genieten van/als twee gemuscleerde zwarte mannen elkaar meppen geven. Na een paar minuten merkt men dat de kortharige 'rasta' op zijn knieën valt voor de vuistslagen van de gladgeschoren andere zwarte boxer. En dan maar genieten van dit stoere lijden, kwestie dat de bestiale racistische diereninstinkten, die ons zouden overblijven, door politieke propaganda kan verijdeld worden. Wat gebeurt er daarachter eigenlijk? Het rinkelen van de kassa natuurlijk met in het vooruitzicht van het discours de criminalisering voor/van het overige gedeelte, dat daar niet in lukt. Een symbolische strijd dan met in het perspectief het (hun?) universum dat ze meester zijn, de officiële benoeming ervan, en de definitieve officiële Identiteit die het beoogt. Dat is dan ook wat men lukken is gaan heten, met zicht op het tuintje als relevantie voor dat 'behoren tot' en nooit ondergaan, want deel van 'de top' van de hiërarchie wat inkomens betreft. Blijven wij dan wel over met de kruimels, en geen recht tot zichtbaarheid want geen enkele macht (in dit universum) dan opgerakeld half ziekelijke hoop ertussendoor. http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Doorspoelen a.u.b. Ziedaar weer een dag en nacht voorbij, een stapje dichter bij ons graf, een stapje verder van een serene gemoedstoestand. Het begin van de avond geschiedde als een etentje met een heilige trotskiste. Niet dat het mij verwondert, maar stel mij steeds de vraag waarom het mensen betaamt zichzelve een etikette te gunnen met de naam van iemand die een eeuw zoniet twee eeuwen geleden leefde met daarbij het voegwoord 'isme'. Met mijn naam zou dat niet eens lukken: Pittemanisme dat past dus niets toe, wel Pittemaniaans, wat trouwens één van mijn vrienden geregeld gebruikte niet zonder spot trouwens. Zijn we dichter... bij de arbeiders of zijn we populair?, dacht ik. Onze trotskiste zit met een 'fin de carrière' bij de RTBF, en kent geen nederlands. Tijdens het etentje hebben we dan ook al de namen opgerakeld die we kennen aangaande haar idealen. Zo herinnerde ik haar Léon Lesoil, en zo herinnerde ze mij Ernest Mandel. Hierop zei ik haar dat ik dat een meer dan charmante man vond, want ook één van mijn professoren. Wel zei ik haar dat zijn één uur durende interview (nu nog weet ik niet) op internet mij de nodige factures bracht bij Belgacom. Die Trotskisten behoren ook tot de vorige eeuw vind ik, maar ik was wel steeds onder de indruk van hun intellect (en capaciteiten) om revolte en betogingen te leiden, niet te boycotten zoals de maoïsten. Maar ze is blijkbaar betaald om het miserabilisme (en katholicisme) op de belgische franstalige zender RTBF te verdedigen. Dat is ook een vrouw die toen ze jong was in gemeenschapshuizen zat, maar zoals elk bekoort, heeft ze nu een groot huis aan de (residentiële) 'rand' met vijf kamers aub, met één groot geworden dochter. Als men bedenkt dat mijn zoontje in de living slaapt van een klein appartement met hoge huur, kunt u blijkbaar de klasseverschillen merken. Ze kent ook heel goed Eric Corijn. Ik zei haar niet eens het volgende: wat mij stoort is de 'dubbele taal' die ze hanteren. Een universiteitsprofessor, die hij is, kan dus heel veel mensen voor hem laten werken, in zijn geval meestal vrouwen. Ze lukken er ook in een goeie synthese te geven van cultuurfilosofen en sociologen om de eigentijdse maatschappelijke (europese?) organisatie te belichten. En meestal zijn die analyses zo juist dat men er niet langs kan. Zo heeft mijnheer de ganse vierde verdieping van het rectoraat die voor hem werkt, en is de zesde verdieping het territorium van een turnleraar dus, waarvan het abominabele niveau op zijn minst te wensen overlaat. In tegenstelling tot een ganse generatie (van ook echte communisten) die in de media geöstraciseerd zijn, komt Eric Corijn ook op de gevestigde (franstalige) tv en de bourgeois pers. Zo las ik een degelijk interview van hem in de 'De (Financieel Economische) Tijd', samen met groot foto waarvoor weer mensen (vrouwen) een grondig intellectueel werk verrichtten. Na het lezen van dit artikel wenste ik de grote Verleider proficiat in het restaurant van de VUB, ondanks het feit dat alle (goeie) ideeën het product waren van (buitenlandse) cultuurfilosofen. Ik had toen één van mijn boekskes, die het ongeveer had over dezelfde thematiek en presenteerde hem dat met de vraag naar 2 euro voor de drukkosten en de moeite. De grote intellectueel weigerde het boekje. Samen met zijn vrouw is dat zo'n een 10 000 euro maandelijks. Ziedaar de paradox dus, net zoals u de paradoxen kan merken in het sexuele leventje van mensen uit de (katholieke) 'Moral Majority'. Zo ken ik populistische politici, die het hebben over miljoenen, maar niet één cent zouden geven aan een sukkelaar. Zo is er ook bij voorbeeld een Parijse magistraat, gespecialiseerd in terroristenzaken, die maar kan klaar komen met hoertjes, die hun behoefte doen op hem en de stront er dus van afdruipt. Maar gezien hij zo rijk is dat hij ze heel goed betaalt hiervoor, is iedereen tevreden blijkbaar. Maar Corijn heeft daar uiteraard niks mee te maken want is hij ook gelukkig (getrouwd), maar heeft vijanden, wat in zijn voordeel werkt want meestal zijn die vijanden stout en debiel extreem rechts, zonder tijm op konijn de zondag. En zo is mijn gesprek rond met de oude dame, die nog eens benadrukt dat er documentaires worden gemaakt. Tegelijkertijd was er op Canvas iets om te kotsen. Ook oudevandagen, die ook tot het verleden dienen te behoren, alleen hebben ze macht en een monopoliepositie 'en masse' en verplicht moeten ze ons doen lachen als wij dan zin hebben om te wenen. Zij zijn de besten, of liever zij zijn de enige die men in Vlaanderen kent of dient te kennen, met name de Humo-kliek. Net zoals bij VRT geloven ze er zelf niet in, of toch? Verplicht ook aan zelfverheerlijking te doen, een apotheose van het opportunisme en mediocriteit. Op het einde van de avond keer ik dus huiswaarts, merk de zenuwachtigheid omwille van de lente, en overbevolking aan auto's waarvan het duidelijk is dat na middernacht geen enkel parkingplaats meer over is in de puzzel. Zodat nat van de regen ik eindig met het doorspoelen van mijn eigen stront in de wc net voor het slapen gaan. Dezelfde avond was er een debat bij de joden waarbij de vertegenwoordigerster van het programma 'Ni pute ni soumise' de mensen nog meer zenuwachtig maakte... want verwacht men de dag erop duizend revolutionairen met moto die de binnenstad van de hoofdstad inrijden.
Nepjuwelen & sociologie Het zou best kunnen dat we verscheidene treinen reeds gemist hebben, maar heeft dat nu impakt op het geluk van alledag weet ik niet. Afdeling Sociologie van de universiteit lijkt me zoniet achterhaald maar des te meer karikaturaal, want zijn die mensen herleid tot beroepsmatige bureaupraktijken, maar halen de traagheid van de ministeries van het jaar stillekes want lijkt alles stil (op elkaar) en gaat niks vooruit. De plagiator dan wel productief want is het in America hoe dan ook relevanter, veeleisender en performant, of dat is althans de indruk die ze moeten geven. Een doorsnee (arabische) migrant staat verder dan hen, al is het maar in die parabool- en kabelfunctie, die hen bevrijdt van de schamele etnocentrische tv-kanalen die de kudde zou overblijven. Terwijl de anderen van afdeling Sociologie van de universiteit geen tv hebben omdat ze lezen in hun bed tot één uur 's morgens. Zo is er één die zich ingeschreven heeft voor een kabelmaatschappij, die zegt een onderdeelfirma te zijn van Belgacom. Het is al zes maanden dat hij geen aansluiting vindt, en hij moet reeds 150,42 euro factuur betalen. Zie, toont hij mij. Vandaar dat ook deze universitair geen boeken (meer) kan kopen omdat hij ook nog zopas zijn wagen heeft hersteld. Zo is hij daar dagelijks tijdens de weekdagen want wordt hij hiervoor betaald, theoretisch althans. Zo leest hij ook nog stel het dagblad 'Le Soir' zoals alle ambtenaren en bedienden van dit land. 'Le Soir' dat is geen 'The Saterday Evening Post', nee dat is als het ware een verlengstuk van wat macht is gaan heten over een paar provincies in naam van een hoofdstad. Zo leer je ontzettend niks bij en gebruiken ze hun eerste pagina voor 'ophefmakend' nieuws zoals het aantal dikken in ons land aub, of wie nu juist de Koning (met foto) nu werkelijk (?) inlicht in dit land. Dat interesseert die ambtenaren blijkbaar, niet zo goed op de hoogte van wat Hitleriaanse propaganda wel was. Op tijd en stond moeten de kunstenaars van het establishment dan ook nog het gezicht van de Führer weten te schilderen in bijna 'hyperrealistische' termen, en de rest van de kunstenaars (met lelijke donkere kleuren) zich daarachter scharen, namens de Rel-igieuze Partij (cfr. Canvasselectie). Bloot hierin is ofwel verboden, ofwel lelijk. Gezien de tv een meer solitaire en familiale contemplatie inhoudt, gaat de propaganda minder brutaal zijn, maar meer rationeel en meer 'persoonlijk' gericht. Subtiel is althans het woord niet want daar zijn ze te lomp voor. Doch zal dit medium niet grondig de perceptie of opinie veranderen dan wel alles te vereenvoudigen en simpel (cliché's) te houden. De receptiviteit tegenover de psychologische interpretatie van de macht is dan wel afhankelijk van de (sexuele) miserie waarin de mensen overleven. Uiteraard zijn de kenmerken dan zinloosheid en vernedering voor diegene die anders is. Zo heeft propaganda eigenlijk een religieuze oorsprong (Contra-reformatie), daar waar het gaat om invloed te hebben en te behouden, of er voor te zorgen dat de mensen ofwel geen mening hebben, ofwel een mening die de macht(igen) gunstig gezind is. Er is eigenlijk niks zo eenvoudig dan dat maar je moet de middelen hebben, en het werkt. Zo kom je voor mensen te staan die niet (meer) weten wat goed en slecht is, kwaadaardig of lomp. Interessant ook te merken bij manier van spreken dat als ze kunnen kiezen tussen diamanten en nepjuwelen ze zo voor nepjuwelen kiezen want dat is de mode. Uiteraard is dat een beetje overdreven gemeld, maar daar komt het op neer. Komt daarbij een hele groep mensen in deze maatschappij, die er alle baat bij heeft dat men houdt van nepjuwelen, want zijn die mensen rechtstreeks of onrechtstreeks afhankelijk van de verkoop van nepjuwelen. En zo begrijpt u een deel van het probleem.
Het Canvas schandaal Ben zowat een halve eeuw op deze aarde, en ik geraak vermoeid van al hun gedoe weet u, maar normaal zou ik dus moeten meedoen, beamen en denken aan huisje met tuintje zoals iedereen. Ondanks het feit dat ik nu zowat begrepen heb wat deze vlaamse cultuur wel moet inhouden, zijn er mensen (uit de Loge) die aangedrongen hebben dat ik zou meedoen aan de fameuze Canvas (en RTBF-) wedstrijd. Gezien ik weet wie die mensen zijn, of juist niet zijn, trek ik me dat establishment-gedoe al lang niet meer aan, en weet zowieso dat ik niet tot dat vlaams gedoe behoor, maar kom, laten we dus hopen dat we desondanks nog een schijntje van kans hebben, zodat we niet hopeloos aan zelfmoord denken. Ben dan ook dit week-end naar PMMK (Muzee) van Oostende gegaan om mijn werk voor te stellen. Gezien ik ook nog ben gaan wandelen in de badstad en aan zee, zei ik tot mezelf van een paar boeken mee te nemen om ze bij Corman in depot af te geven zodat de mensen mij zouden kunnen lezen. Heel goed wetende dat dit de enige badstad is die nog enigszinds het woordje cultuur zou kunnen hanteren. Presenteer dus met timiditeit en aandacht mijn boeken, waarvan de laatste gepubliceerd dit jaar. De boeken in de winkel zelf zijn kitcherig, en het koppel dat dat verkoopt doet me denken aan ongedierte, waarschijnlijk omdat ze zo lelijk zijn. Na beleefde presentatie van beide boeken, is hun reaktie lomp en ze weigeren de boeken te presenteren aan hun klanten. Waarom weet ik niet. Dus ik verder zoeken maar eigenlijk is dat de enige boekenwinkel, samen met katholieke 'De Standaard' natuurlijk waar ik het helemaal mag vergeten. Nu, wist ik dat de tijden inderdaad veranderd zijn, en we de duisternis inluiden maar had mij dan toch aan een zekere 'opening' verwacht ondanks alles. Weet u dat mijn vader net naast Oostende geboren is (Gistel) en dat sommige Oostendenaars mijn boek zouden willen lezen, zei ik aan de verkoper en zijn meid, maar niks kon baten. Ik dus met die boeken op het strand dan, en daarna een hotelkamertje aan 100 euro de nacht (in het 'zwart' betaald), praktisch zonder chauffage en zonder (zee)zicht. Na een koude nacht presenteer ik mij dus voor die Canvas-wedstrijd in het Museum van Oostende. Dat is daar bomvol, file dus, en we moeten het toegeven (in deze donkere tijden) dat de overgrote meerderheid van de kunstwerken banaal en van slechte kwaliteit zijn, zoniet stuntelig, en 'du déjà vu' voor een deel. Maar kom, wie ben ik om daar over te oordelen, en na lang wachten, is het dus mijn beurt. Ik stel twee doeken voor en een video over mijn schilderen van drie uren lang, waar men mij ziet schilderen, en waar ik commentaar geef in het engels en in het frans. Zonder de doeken al gezien te hebben, heeft men de indruk dat de beslissing al vast staat, en is het een soort verkapte "playboy" die het voor het zeggen heeft. Ze zijn met z'n drieën, maar geen onderling dialoog, bemiddeling of bespreking desondanks dat allen ... negatief advies geven, terwijl er maar één is die spreekt... om niets te zeggen. Negatief advies ook over de video... die ze niet gezien hebben want tv en video op hun tafel functioneert niet. Er is er altijd één die spreekt, de anderen zwijgen. Mag ik u beleefd vragen naar uw argumentatie voor dit negatief advies aub?, stel ik. Antwoord: we nemen de 100 beste en u bent daar dus niet bij. Is dat een argument??? Uw argument aub, benadruk ik. Antwoord: wel ja, dat is academisch niet relevant (anno 2010???) en u past niet in de Canvas-optiek. Mijnheer, mag ik u vragen wat de Canvas-optiek wel is? Geen antwoord, de volgende aub. Op dat academische, zei ik, weet u dat men toch in mei '68 is gaan revolteren. En dan zegt den ouden toch iets: die mei '68ers dat zijn bourgeois. Nu mijnheer zijn BRT-VRT carrière bijna achter de rug heeft, en dubbel betaald is op zondag, lukt het hem niet eens intelligent over te komen. Bij het wachten wou ik een glas water voor mijn zoontje. Antwoord: koffie, frisdrank en koekjes dat is maar voor de Canvas-medewerkers en de jury. Is Vlaanderen boers en onbeschoft en met vriendjes-politiek bezig??? Het antwoord is : JA. Nadat ik ze alles gelaten heb, wil ik met tante Martha Ensor (en Paul Klee) tentoonstelling zien, maar nee, ik moet de file doen (opnieuw een nieuwe file) en men moet (10 euro) betalen per persoon. We zijn dus weggegaan, en ook de boeken heb ik aan die boeren overgelaten, waar ze mij zeiden dat dit laten ook tot niets zou dienen. Daarna ga ik samen met tante Martha aan zee in een bistrot (geen restaurant) niet ver van het station waar ik sinds mijn kinderenjaren met mijn vader garnalen ging eten met een Rodenbach (40 jaren geleden dus). Elke keer ik naar Oostende ga, doe ik het zelfde. Welnu voor de eerste keer kreeg ik een opmerking dat dit niet toegelaten is. "De tijden en de maatschappij zijn veranderd", zegt tante Martha. Daarna zitten we op een trein met een grootmoeder en haar kleindochter, die het heeft over de platte computer van haar dochtertje van negen jaar oud. Ja, zegt ze, het is nu zwoegen om die kinderen dan toch even in een boek te krijgen, want anders is het DVD en tv. Ze heeft een boek van Corman bij. Ik zei haar niet eens dat het schandalig is dat de mensen niet meer lezen, maar dat als ze lezen ook nog boeken hebben die men hen voorschrijft terwijl ze niet eens de mogelijkheid hebben om de besten te KENNEN. En zo ben ik dus terug te Brussel, met zand in de ogen. Deze avond joden met gele ster op Canvas. De selectiemechanismen zijn net dezelfde. Net dezelfde, alleen is de inhoud zich gaan verschuiven. Ik zei tot dat jurylid (want de twee anderen zeiden niets) dat hij niet bewust was dat hij naast een Meester (net zoals Ensor) ook een universitair beoordeelde. Reactie: Ja maar de titels van mensen hebben hier niks mee te maken hé. Noem het een schande, en dit land gaat er niet op vooruit op alle vlakken, als u het mij vraagt. Weet je, zei ik aan tante Martha, dat een Ensor of Einstein vandaag eindigt in een verdoemhoekje bij het OCMW? Ja, zegt ze, maar ze zouden zich nooit laten denigreren door die gevestigde klootzakken. En zo is men rond, en is men in het ijle bezig, want van al de vrienden die ik aangesproken heb om te komen en hun solidariteit te betuigen, is niemand komen opdagen. Ze hebben gelijk gehad. O ja het feit dat de juryleden (boordevol gunsten) met vriendjespolitiek en (katholieke) partij... is bijzaak, net zo goed het feit dat ze geen gepaste (universitaire) diploma's hebben noch talenkennis, maar ze beslissen over kunst a.u.b.. Maar vergeet ook niet dat men nu kan zappen na internet (Google baby?) op 3000 tv-kanalen, want regent het. http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Almacht volbracht. Men heeft het uitgeteld: men zit in het Westen zowat 14 jaren voor een tv en men neemt de aanvangperiode hiervan op vijfjarige leeftijd. De vraag is wat er gebeurt na die 14 jaren. Welnu dat is dan zovele jaren werken zodat de rest slapen is. Gezien alles groei moet betekenen, komt internet daarbij zodat wat u spendeert aan schermen nog zal vermeerderen tenzij dat u geblokkeerd bent in de files zovele jaren van uw leven. Komt daar tussendoor uiteraard sexualiteit, maar gezien duistere duitse periodes (naar het Licht?) in het leven is er ook nog sexualiteit voor dat scherm zodat men het heeft over Communicatie, maar er is geen communicatie. Is er die zotte minderheid, die het blijkbaar uitgehouden heeft want op vijftig jaren zijn ongeveer alle belangrijke media gebleven, en er zijn er bijgekomen. De ware pers(vrijheid) is er dan wel ondergegaan want indien uw bladje niet gepromoot wordt door de Koning himself (cfr. 'De Morgen') mag u het vergeten. Is dat feodalisme met nietjes er blijkbaar ingebleven zodat men zich dient te refereren naar een 'hogere' (die niet verkozen is door stemrecht). Vandaar het verdwijnen van de bladjes zoals 'De Zwijger', 'Pour', 'De Rode Vaan', etc. want geen poen om dat technisch bij te houden, met name dus te behagen in de vrijheid (?) met eventueel bloot in kleur, maar dat is dan niet 'hun' cultuur. Ondanks het feit dat Danièle Gillemon het nog mag hebben over Freud, nu haar zoveelste reis naar Parijs toch ook weeral betaald is. Daar waar wij moeten betalen, en Freud achterwege blijft. Stel het verschil tussen 'Libération' (met vrouw van Freud) en 'L'Humanité' waaruit blijkt dat er dan toch sex zou zijn want hebben de flikken van Toulouse een feministische betoging uiteen gematrakkeerd op de Vrouwendag. Weet je, zegt mij een mooie vrouw, dat het volgende week de week van de friet wordt, en dat is één week op een jaar, niet één dag. Maar zoekt men naar bemiddelende, gematigde mensen die nog een link weten te leggen met de realiteit desondanks het feit dat hun specialiteit is mensen onder narcose te brengen (cfr. Maurice Sosnowski). Terwijl de idioot van het huis verder boort en met hamer slaat in de muren gedurende jaren want gestuurd door... vrouwen. Zo heb je dan wel 'Le Nouvel Observateur' die net zoals 'The Times' stand houdt na decennia nep, en komen de intellectuelen dan sowieso tot de constatatie dat de geallieerden de (dode?) joden in de steek lieten. Bij goed nadenken komt dat misschien overeen met die duistere post traumatische periode, die het heden wel is. Want niets heeft nog impakt, dan wat flikken zenuwachtig maken, en voor de rest gebeurt alles volgens uitgestipelde agenda's & gewoontes, waar de lente wellicht enkele borsten in 3D (drie dimensies) doet ontluiken zodat het weer eens op de tast wordt in tegenstelling tot die lichtglinstering op het scherm. Maar hoe dan ook lukte het de echte chagrijnige schrijver een zachte hommage te krijgen door liberale ministers en professoren in de Linguïstiek, stel u voor. Zovele jaren na zijn dood, Hem te zien op een uitnodigingskaart want getekend door een Kunstenaar, alleen zijn de kleuren niet mooi, waarschijnlijk zoals het hoort bij funeraire aangelegenheden waar Carrière (?) & Kennis (?) dienen samen te pronken. Terwijl de collaboratiepers openstaat tot de linkervleugel, de muze van Béjart terwijl hij geen muze had, althans geen vrouwelijke. Zodat het dociele caramelledichterke betaamt zijn kleine plaats te verwerven door mee te doen, te zwijgen en het te hebben over taalkronkels An Sich : de bevestigende almacht van de uitleg van/over deze Taal, waar men de "toet toet, doe moa" verwart met het "tote mie, tote mie" van de geilige heilige zanger handlanger er net naast. Poëtica des volks is niet meer verboden, stel u voor, maar wordt didactisch doorgelicht door mensen zonder diploma's, maar met partij- en vakbondskaart zodat wij tot niks dienen, nu er zogenaamd niks meer gebeurt en gezien alles à la limite functioneert in de inflatie en (blinde, knagende) Groei. Net zoals een boodschap op internet: een naald in de hooiberg. Tot de tijd zal komen in deze collaboratiepers dat er weer eens geen plaats meer zal over zijn voor deze Poëtica, dan grote foto's van Ubermenchen die er geraken, terwijl men het heeft over leraars en/of ambtenaren zoals Matisse, niemand anders. Maar dat is dus niet zoals Obama die Europa nodig heeft en vice versa. Nee, dat is zoals de Fransen de Congolese en Zwitserse literatuur hebben. We horen er niet bij, en toch zijn we daar want gaat het om een (dialecten)taal. Geef je ze zelfs ook hiermee (sex)cultuur in die collaboratiepers want anders hebben ze dat niet, en kom je dan terecht tussen wolven en crocodillen met de timiede vraag : "is dat wel een goed idee?". Antwoord van de vakbonden en partij die daaraan meedoen: "Ja, dat is een goed idee". Waarom? Omdat je een loon krijgt en o.m. je appartement hiermee kan betalen. Maar is men blijkbaar nog steeds niet bewust (in partij & vakbond) dat de oude remedies niet werken (noch de monetaristische, noch die van middeleeuwse Keynes, Friedman of Galbraith). Vergeet niet dat Japan voeding moet importeren, hoe oceanisch ook hun treffen met de natuur en het einde van de toekomst, nu ze na de Bom uit Bonn & Auschwitz kunnen zinspelen over de Zenzin der Dingen eens onder de ontelbare steentjes historistische doden net zo goed verdwijnen in het ijle. Hoe staat het Italiaanse volk bij voorbeeld tegenover de vulgaire fascistische machtsgreep van de laatste jaren? Hoe zeer het een post traumatisch tijdperk is, leeft men met de gevolgen van de massale afvloeiingen van de elite naar schermen toe, want hebben ze ook nog recht op een depressie zonder dertiende maand, stel u voor... Hoe zeer ook kunst en gehandicapten hen overblijft als alibi voor een goed geweten, dat ze al lang verloren zijn nu deze & andere almacht tot een goede einde volbracht is. Het vervolg op 'Modern Times' moet echter nog komen. http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
De moralisering verschuift. Ben gaan zoeken op internet naar mijn gewezen leraar moraal (zedenleer) op school. Een waarschijnlijk oud perverse man heeft zijn plaats ingenomen, want zijn het de foto's van iemand anders die zich voordoet als de leraar, met name de welbekende Miel Dewilde. In tegenstelling tot vroeger waar godsdienst (op atheneum) het nog voor het zeggen had, waren zijn klassen bomvol. Hij stelde toen bij voorbeeld als vraag aan die vlaamse scholieren of ze een filosoof kenden die toen nog leefde. De meesten kenden niks, en het ander deel kende filosofen, die reeds al lang gestorven waren, in tegenstelling tot Sartre, die toen nog leefde. Het was ook toen de periode, naast Erasmus (door hem besproken) dat ik Dostoïevski las. Ik was ongeveer de enige van de klas dat te doen. Ook zo'n morele analyse want gaat het om casinospelers, en anderszijds een heel arme man die een heel stoute eigenares van woonst vermoordt omdat ze gevoelloos haar geld eist. Miel haalde ook als voorbeeld aan een arbeider, die vermoeid is van het werken en die zijn plaats moet gunnen in de tram aan een oude dame die de ganse namiddag pateetjes heeft zitten eten. Zo dacht ik nu aan die buur hier, neo Franquist, die gezien het lawaai dat hij maakt de week-ends mijn leven tot een hel herleidt. Indien ik zou durven reageren na jaren, dan zou ik moreel verwerpelijk zijn allicht. Nu, het leven gaat verder. Zo heb je dan "communisten" of "socialisten" die aandelen, appartementen, juwelen,..., 'rijkdom' van het volk d.m.v. belastingen willen ontnemen omdat dat volgens hen rijken zijn. Dat is toch naar mijn gevoel mooie idealen verkrachten en gewoon pooier spelen. Of Baron, wat op het zelfde neerkomt in dit land. Dat die multinationals miljoenen zoniet miljarden winst maken, is een feit, maar wat gebeurt er met dat geld is mijn vraag? Kijk ook naar een andere morele nonsens, en dat is dat mensen met kleine uitkeringen ongeveer 2/3 van die uitkeringen moeten afgeven aan mensen die miljoenen hebben, want eigenaar van alles en nog wat. Kom je ook nog in een situatie dat wat (katholieke) macht heet in Vlaanderen eigenlijk overeenkomt met het onderling verdelen van dat geld en postjes onder elkaar waar een gewone burger als ik, zonder relaties en kerkbezoek het eeuwig mag vergeten, ondanks mooie dossiers die bewijzen dat ik cultureel bezig ben, en mijn broek (eraan) scheur. Al is het aan zegels, waarvoor zij, gezien hun hoedanigheid geen last van hebben want is het ook zo dat als je werkelijk machtig en rijk bent, je bijna voor niks betaalt daar waar de anderen voor alles dienen te betalen. En zo is men rond, maar wat baat het daar op de hoogte van te zijn in het kader van de Moraal, vraag ik u beleefd. Als de doorsnee burger zich daar niks van aantrekt, en slechts tevreden is met bier, chips en een zapper voor hem/haar na de files. Dat is een beetje overtrokken, maar dat is zowat de samenvatting. De propaganda met idioten (op tv) zorgt dan voor de rest. Maar wat te melden over wat mij zopas overkwam. Bij het afhalen van kinderen in een bomvolle school, komt er een berimpelde lelijke vrouw naar mij toe om zich op mijn plaats te zetten want slechts een paar zitplaatsen. Ik sta onmiddellijk recht ondanks dat ze mij niets vraagt, zich opdringt en daarbij profiteert ze nog om aan mijn kont te prutsen, waar ik mij dan wel 'verkracht' voel. Is er dan volgend dialoog uit het verre verleden met een feministische karikaturale (lelijke) lesbische. Er zijn er ook heel mooie en brave, troost u. Nadat ik durfde enige kritische opmerkingen te geven aan onze karikaturale vrouwelijke dictator (met mond en vagina dus) snauwt ze mij als antwoord : "Ja, maar jij, jij bent nooit in je kont genepen in de metro!". Mijn antwoord hierop was toen: "Jouw probleem is juist dat er niemand is, die in je kont wil knijpen..." Ze werd woedend. Maar voel me ook in die mate 'veilig' nu want gezien ik mijn bladjes drop op joodse adressen, heb ik dan ook flikken op mijn nek bij elke verplaatsing. Alsof moralisering (en vrijheid) dan toch niet zo evident is blijkbaar, nu alles zich verschuift, ook de problemen natuurlijk. http://unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
