De moralisering verschuift. Ben gaan zoeken op internet naar mijn gewezen leraar moraal (zedenleer) op school. Een waarschijnlijk oud perverse man heeft zijn plaats ingenomen, want zijn het de foto's van iemand anders die zich voordoet als de leraar, met name de welbekende Miel Dewilde. In tegenstelling tot vroeger waar godsdienst (op atheneum) het nog voor het zeggen had, waren zijn klassen bomvol. Hij stelde toen bij voorbeeld als vraag aan die vlaamse scholieren of ze een filosoof kenden die toen nog leefde. De meesten kenden niks, en het ander deel kende filosofen, die reeds al lang gestorven waren, in tegenstelling tot Sartre, die toen nog leefde. Het was ook toen de periode, naast Erasmus (door hem besproken) dat ik Dostoïevski las. Ik was ongeveer de enige van de klas dat te doen. Ook zo'n morele analyse want gaat het om casinospelers, en anderszijds een heel arme man die een heel stoute eigenares van woonst vermoordt omdat ze gevoelloos haar geld eist. Miel haalde ook als voorbeeld aan een arbeider, die vermoeid is van het werken en die zijn plaats moet gunnen in de tram aan een oude dame die de ganse namiddag pateetjes heeft zitten eten. Zo dacht ik nu aan die buur hier, neo Franquist, die gezien het lawaai dat hij maakt de week-ends mijn leven tot een hel herleidt. Indien ik zou durven reageren na jaren, dan zou ik moreel verwerpelijk zijn allicht. Nu, het leven gaat verder. Zo heb je dan "communisten" of "socialisten" die aandelen, appartementen, juwelen,..., 'rijkdom' van het volk d.m.v. belastingen willen ontnemen omdat dat volgens hen rijken zijn. Dat is toch naar mijn gevoel mooie idealen verkrachten en gewoon pooier spelen. Of Baron, wat op het zelfde neerkomt in dit land. Dat die multinationals miljoenen zoniet miljarden winst maken, is een feit, maar wat gebeurt er met dat geld is mijn vraag? Kijk ook naar een andere morele nonsens, en dat is dat mensen met kleine uitkeringen ongeveer 2/3 van die uitkeringen moeten afgeven aan mensen die miljoenen hebben, want eigenaar van alles en nog wat. Kom je ook nog in een situatie dat wat (katholieke) macht heet in Vlaanderen eigenlijk overeenkomt met het onderling verdelen van dat geld en postjes onder elkaar waar een gewone burger als ik, zonder relaties en kerkbezoek het eeuwig mag vergeten, ondanks mooie dossiers die bewijzen dat ik cultureel bezig ben, en mijn broek (eraan) scheur. Al is het aan zegels, waarvoor zij, gezien hun hoedanigheid geen last van hebben want is het ook zo dat als je werkelijk machtig en rijk bent, je bijna voor niks betaalt daar waar de anderen voor alles dienen te betalen. En zo is men rond, maar wat baat het daar op de hoogte van te zijn in het kader van de Moraal, vraag ik u beleefd. Als de doorsnee burger zich daar niks van aantrekt, en slechts tevreden is met bier, chips en een zapper voor hem/haar na de files. Dat is een beetje overtrokken, maar dat is zowat de samenvatting. De propaganda met idioten (op tv) zorgt dan voor de rest. Maar wat te melden over wat mij zopas overkwam. Bij het afhalen van kinderen in een bomvolle school, komt er een berimpelde lelijke vrouw naar mij toe om zich op mijn plaats te zetten want slechts een paar zitplaatsen. Ik sta onmiddellijk recht ondanks dat ze mij niets vraagt, zich opdringt en daarbij profiteert ze nog om aan mijn kont te prutsen, waar ik mij dan wel 'verkracht' voel. Is er dan volgend dialoog uit het verre verleden met een feministische karikaturale (lelijke) lesbische. Er zijn er ook heel mooie en brave, troost u. Nadat ik durfde enige kritische opmerkingen te geven aan onze karikaturale vrouwelijke dictator (met mond en vagina dus) snauwt ze mij als antwoord : "Ja, maar jij, jij bent nooit in je kont genepen in de metro!". Mijn antwoord hierop was toen: "Jouw probleem is juist dat er niemand is, die in je kont wil knijpen..." Ze werd woedend. Maar voel me ook in die mate 'veilig' nu want gezien ik mijn bladjes drop op joodse adressen, heb ik dan ook flikken op mijn nek bij elke verplaatsing. Alsof moralisering (en vrijheid) dan toch niet zo evident is blijkbaar, nu alles zich verschuift, ook de problemen natuurlijk. http://unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Het Brussel der Zonen Ben zo vrij geweest om te vragen aan de zoon van een Excellentie (ere-ambassadeur België op pensioen) hoe men erin lukt lang te leven, en zich te verplaatsen van Oostende naar Brussel op 83 ige leeftijd zoals zijn vader, daar waar de anderen met moeite aan hun toilet geraken. Ik moet zeggen dat leven zoals de 'nieuwe' generatie met zo'n ietsje meer dan 1000 euro met kind ten laste met 2/3 te betalen aan huur & Belgacom niet veel helpt in dat verlengen van het leven. Zijn zoon vroeg me te zoeken naar een appartement te huur voor hem. Ik wist dus niet dat het ging om een koop, want tegelijkertijd waren er drie andere appartementen te koop met zicht op de Place de Bastogne te Brussel daar waar zijn zoon zit nu, en nog twee anderen met zicht op de Basiliek, ondertussen alles verkocht. Zijn vader is bewust, meen ik, dat de flat van zijn zoon verkocht werd aan 600 000 BFR zo'n 15 jaren geleden. Want zo klein (jaren '60) als een kamertje met lavabo zonder zicht dan langs achteren te zitten met ook gebonk in de muren. Nu pas betaalde prijs: 80 000 euro. Zo leven de zonen van onze elite met schotelantenne, dus ook waarvan familieleden gesneuveld zijn in 1942 omwille van Duitse soldaten, die dan wel over ruime appartementen beschikken, mèt zicht (soms zelfs in dezelfde gebouwen). Nu heb ik pas 6 000 euro (van mijn gestorven moeder), en ik kan er niks mee aanvangen dan te hopen op een nieuwe auto. Maar als dat is zoals met mijn stofzuiger zijn we te beklagen: een Bauknecht die gedurende 30 jaren alles meezuigt, speelgoed incluis, en nu voor zo'n (meer dan) 150 euro gaat u met uw lichte stofzuiger van China met moeite twee jaren mee, en verstopt dat want geen papieren zakje meer. In een civilisatie waar behoede mensen naar kunst kijken (in de kerk) en geld hebben om zich dat aan te schaffen, ondanks het feit dat ze geen cultuur hebben, dan tv- en internetcultuur. Ik heb daar nx van gemerkt want kunst interesseert hier niemand, of ze moeten dat gratis hebben. Zo ken ik meer dan één universiteitsprofessor (o.m. Eric Corijn,...) met budget om boeken te kopen, en ze kopen mijn boeken niet. Wel heb ik ooit eens geluk gehad: er was iemand die mij zijn kelder voorstelde voor mijn kunst gezien ik geen plaats heb (om verder te doen). Daarna kan een land pronken met wat eigenlijk? Het verwijzen naar een psychiater omwille van elk baas in eigen onderkomen? Het feit dat extreem rechts er steeds op vooruit gaat, en de socialisten in een verdoemhoekje terwijl communisten herleid tot de clandestiniteit. Ik ben dan wel ingedoken in doeken samen met vrouw en kind op weekend te Oostende op 13 & 14 maart a.s.. Zoals altijd moet ik alles betalen, en ondanks statuut invaliditeit van de moeder, en mijn vader aan de NMBS gedurende veertig jaren, geen recht op speciaal tarief. Maar statistisch is er bijna geen kans dat de trein gaat botsen met terminus Auschwitz, dat staat vast (?) want joden op een trein dat is zoals met Cannabis en diamanten, dat is maar Amsterdam-Antwerpen, en vice versa. Naast mijn hotel moet ik zelfs Ensortentoonstelling op dezelfde plaats (Muzee) betalen, ondanks het feit dat ik ze kunstwerken en werk tout court bezorg. Zo gaat dat. En elke keer bij beslissingen van commissies in Vlaanderen word ik geweigerd, door mensen die o.m. reizen worden aangeboden (zonder gepaste diploma's) en zo meer. Zo was dat bij de Post en het vlaamse ministerie van cultuur. Na (gratis) werk wordt men geweigerd. Tegelijkertijd ging onze toekomstige (?) koningin (?) Elisabeth op school in de zelfde klas dan de neef van mijn zoontje, en steunde Herman De Croo mij. Niks kon/kan baten, onndanks alles wat ik opgestuurd heb. Zo is dat met mijn laatste boekje, dat ze allen ook niet betaald hebben. De titel ervan was 'Art on net', en allen zijn ze dat vergeten want heeft niemand betaald, dan Lydia De Pauw en... Herman De Croo (voor de laatste keer). Vroeger kon ik door de verkoop mijn zegelkosten recupereren, nu scheur ik er mijn broek aan. De mensen zijn overstelpt, er is Skynet en ondanks alles Canvas op vrt. Dat is dus voor een Canvas-wedstrijd dat ik in het Museum van Oostende (Ensortentoonstelling) zal zijn rond tien uur 's morgens op zondag 14 maart. Mocht u ooit zin hebben in Ensor-middens te weten hoe de vlaamse tv en vlaamse kunstenaars (7900) werken, zou dat niet wonderlijk zijn ons daar eens te ontmoeten? Hoe dan ook ben ik meer gelukkig alleen op het strand met de wind in het gezicht, mijn ziel in het verbrande zand en de golven om mij te vergezellen tot in de z-eeuwigheid (?)... http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Geleide zelfmoord Wat zou het leven van een kunstenaar wel kunnen inhouden, blijkt de vraag. Heb mij ingeschreven voor Canvas-wedstrijd (vrt en rtbf), en moet mijn werken afdroppen heel vroeg in de morgen op zondag in Muzee in Oostende. Dat is op zondag werken dus, en één of twee dagen later alles weer komen afhalen want eens men het heeft over commissies in dit land, en niet katholiek zijnde, mag u het vergeten. Niet eens recht op speciaal tarief bij de NMBS om er te geraken, en ik zou dan wel ook moeten betalen voor Ensor-tentoonstelling waar niet één Oostendenaar naartoe gaat. Zo gaat dat. Maar heb ik affiches gemaakt in oorden waar er perverse mannen en vrouwen zijn want allen ook kaloot. Zij die niet meegaan met onze tijd want zijn ze herleid tot die vrt en rtbf daar waar de elite op duizenden tv-zenders zapt, en zich verwondert over verouderd Europa, nu het duidelijk is dat America dat ook zou zijn, en het 'Yes we can'-syndroom puur fake is, dus ook onmogelijk. Dat is toch wat ze melden. Ik ga dus op maandag het centrum van Brussel in (met die goedkope want geen kleur) affiches. Die rijken met die duizenden zenders en abonnementen op weekbladen in kleur lachen met wat ik doe, en melden dat ik niet mee kan, en de mensen dat ouderwets gedoe niet moeten hebben, nu ze tekeningen (van terroristen?) rechtstreeks van gsm in het nrc krijgen, daar waar wij aan autobevrediging doen. De vrouw van redactie van 'De Morgen' was weer op haar plaats, maar ze begrijpt niet dat ik daar binnen kan als zij daar niet is zodat ze bereid is met mij te spreken nu ze mij kent. Maar dat is de realiteit niet zodat ik met lege handen weg ging. Eens in het centrum verwondert het mij dat het dan toch leraars zijn die leerlingen in kaffees doen binnen gaan met de vraag wat ze nu zien. Want moeten we het toegeven: de mensen zijn blind en niet opgevoed om te zien noch te weten tenzij te doen zoals elk, voor en na die duizenden zenders op tv. Na het afzien vanwege lawaai gedurende gans het week-end omwille van een buur die neo Franquist is, lees ik op maandag op de eerste pagina van 'L'Humanité' : l'Espagne résiste. Er klopt iets niet, zeg ik dan tot mezelf, denkende dat die communisten, of wat er van overblijft, geïnfiltreerd zijn en leugens verkondigen. Maar nee, mijn realiteit is niet de realiteit van de media. Dat is bij elk zo toch. Of niet? Maar de opera dezelfde dag dat zijn dan zo'n vijftigtal jonge leerlingen op bezoek waaruit blijkt dat ze zo hip gekleed zijn dat het dus wel degelijk gaat over een elite. Oef. De nederlandstalige bibliotheek is verhuisd naar juist de andere kant. Dat is nu beter, althans in het 'kanaliseren' van een moeilijkere jeugd met minder poen, met name de allochtone. Daar waar het schoentje wringt, is bij die katholieke scholen of zelfs atheneum net naast de Basiliek. Vulgaire jongens, die roepen bij het aanzien van een overgebleven wandelende bijna ondergedoken 'rabbijn': "Va baiser ta mère!" (neuk jouw moeder). Hun kledij is afschuwelijk want allen in dezelfde donkere kleuren met lelijke jeans. Ze zijn dus carceraal bezig op sommige plaatsen, andere weeral niet. Al dan niet ver van scherm, en wat "de top" van de hiërarchie bezig hield om tot een 'andere' pseudo elite te behoren : Seneca en pater Damiaan. Eigenlijk geleide zelfmoord. Er klopt iets niet. Maar ik zie een opening in het Rits-kaffee (met piano). Ik heb dat gekend als leegstaande pand. Nu is dat onderwijs (?). 'De Markten', vlaams cultureel centrum, een beetje verder is banaal met zijn dagschotels evenals 'habituees' van (katholiek) belgische pers. Men wordt in dat vlaams huis opgediend door franstaligen, die weigeren nederlands te spreken. Mijn bladje wordt er onmiddellijk gescheurd, maar dat overkomt me telkenmale in katholiek onderwijs, in tegenstelling tot ULB waar een andere ware elite me bedankt en erotisch behaagt. De doorsnee student van RITS (filmschool (?)) is dan even passief en egocentrisch dan aan de VUB : ze interesseren zich voor niets, dan dat wat nodig is voor (hun) carrière. De 'achterkant' van concertruimte 'Ancienne Belgique' (Steenstraat) is nu pas verbouwd, maar voor incrowd, dus ook niet meer voor mij. De blonde van het 'Beurs-theater' is dan wel emotioneel, geïnteresseerd, ook vandaag, maar niet zo intelligent want begrijpt nog niet waarom ik cultureel bezig ben (werkt (?)), en in niks luk eigenlijk in tegenstelling tot die katholieken, die ook met de subsidies gaan lopen. Le centre 'Mag' ('Espace Magh'), cultureel huis van de magrebijnse gemeenschap, is dicht op maandag maar met een fantastische culturele & pedagogische openheid (net zoals Sabena indertijd) ; alleen vervallen ze zoals elk nu in dat mediatieke gedoe, zodat voor hen er één dichter is in Vlaanderen, en dat is Tom Lanoye. Net zoals er maar één tekenaar is in Vlaanderen, en dat is Kamagurka. Vandaar zijn pretentie, nu wij in niks lukken. En zo ben ik rond, en ga ik dus dan huiswaarts. Ooit vertel ik u dan wat ik 's nachts doe, tijdens een aardbeving na Belmondo op tv... http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Geleide zelfmoord. Wat zou het leven van een kunstenaar wel kunnen inhouden, blijkt de vraag. Heb mij ingeschreven voor Canvas-wedstrijd (vrt en rtbf), en moet mijn werken afdroppen heel vroeg in de morgen op zondag in Muzee in Oostende. Dat is op zondag werken dus, en één of twee dagen later alles weer komen afhalen want eens men het heeft over commissies in dit land, en niet katholiek zijnde, mag u het vergeten. Niet eens recht op speciaal tarief bij de NMBS om er te geraken, en ik zou dan wel ook moeten betalen voor Ensor-tentoonstelling waar niet één Oostendenaar naartoe gaat. Zo gaat dat. Maar heb ik affiches gemaakt in oorden waar er perverse mannen en vrouwen zijn want allen ook kaloot. Zij die niet meegaan met onze tijd want zijn ze herleid tot die vrt en rtbf daar waar de elite op duizenden tv-zenders zapt, en zich verwondert over verouderd Europa, nu het duidelijk is dat America dat ook zou zijn, en het 'Yes we can'-syndroom puur fake is, dus ook onmogelijk. Dat is toch wat ze melden. Ik ga dus op maandag het centrum van Brussel in (met die goedkope want geen kleur) affiches. Die rijken met die duizenden zenders en abonnementen op weekbladen in kleur lachen met wat ik doe, en melden dat ik niet mee kan, en de mensen dat ouderwets gedoe niet moeten hebben, nu ze tekeningen (van terroristen?) rechtstreeks van gsm in het nrc krijgen, daar waar wij aan autobevrediging doen. De vrouw van redactie van 'De Morgen' was weer op haar plaats, maar ze begrijpt niet dat ik daar binnen kan als zij daar niet is zodat ze bereid is met mij te spreken nu ze mij kent. Maar dat is de realiteit niet zodat ik met lege handen weg ging. Eens in het centrum verwondert het mij dat het dan toch leraars zijn die leerlingen in kaffees doen binnen gaan met de vraag wat ze nu zien. Want moeten we het toegeven: de mensen zijn blind en niet opgevoed om te zien noch te weten tenzij te doen zoals elk, voor en na die duizenden zenders op tv. Na het afzien vanwege lawaai gedurende gans het week-end omwille van een buur die neo Franquist is, lees ik op maandag op de eerste pagina van 'L'Humanité' : l'Espagne résiste. Er klopt iets niet, zeg ik dan tot mezelf, denkende dat die communisten, of wat er van overblijft, geïnfiltreerd zijn en leugens verkondigen. Maar nee, mijn realiteit is niet de realiteit van de media. Dat is bij elk zo toch. Of niet? Maar de opera dezelfde dag dat zijn dan zo'n vijftigtal jonge leerlingen op bezoek waaruit blijkt dat ze zo hip gekleed zijn dat het dus wel degelijk gaat over een elite. Oef. De nederlandstalige bibliotheek is verhuisd naar juist de andere kant. Dat is nu beter, althans in het 'kanaliseren' van een moeilijkere jeugd met minder poen, met name de allochtone. Daar waar het schoentje wringt, is bij die katholieke scholen of zelfs atheneum net naast de Basiliek. Vulgaire jongens, die roepen bij het aanzien van een overgebleven wandelende bijna ondergedoken 'rabbijn': "Va baiser ta mère!" (neuk jouw moeder). Hun kledij is afschuwelijk want allen in dezelfde donkere kleuren met lelijke jeans. Ze zijn dus carceraal bezig op sommige plaatsen, andere weeral niet. Al dan niet ver van scherm, en wat "de top" van de hiërarchie bezig hield om tot een 'andere' pseudo elite te behoren : Seneca en pater Damiaan. Eigenlijk geleide zelfmoord. Er klopt iets niet. Maar ik zie een opening in het Rits-kaffee (met piano). Ik heb dat gekend als leegstaande pand. Nu is dat onderwijs (?). 'De Markten', vlaams cultureel centrum, een beetje verder is banaal met zijn dagschotels evenals 'habituees' van (katholiek) belgische pers. Men wordt in dat vlaams huis opgediend door franstaligen, die weigeren nederlands te spreken. Mijn bladje wordt er onmiddellijk gescheurd, maar dat overkomt me telkenmale in katholiek onderwijs, in tegenstelling tot ULB waar een andere ware elite me bedankt en erotisch behaagt. De doorsnee student van RITS (filmschool (?)) is dan even passief en egocentrisch dan aan de VUB : ze interesseren zich voor niets, dan dat wat nodig is voor (hun) carrière. De 'achterkant' van concertruimte 'Ancienne Belgique' (Steenstraat) is nu pas verbouwd, maar voor incrowd, dus ook niet meer voor mij. De blonde van het 'Beurs-theater' is dan wel emotioneel, geïnteresseerd, ook vandaag, maar niet zo intelligent want begrijpt nog niet waarom ik cultureel bezig ben (werkt (?)), en in niks luk eigenlijk in tegenstelling tot die katholieken, die ook met de subsidies gaan lopen. Le centre 'Mag' ('Espace Magh'), cultureel huis van de magrebijnse gemeenschap (Marokko,..), is dicht op maandag maar met een fantastische culturele & pedagogische openheid (net zoals Sabena indertijd) ; alleen vervallen ze zoals elk nu in dat mediatieke gedoe, zodat voor hen er één dichter is in Vlaanderen, en dat is Tom Lanoye. Net zoals er maar één tekenaar is in Vlaanderen, en dat is Kamagurka. Vandaar zijn pretentie, nu wij in niks lukken. En zo ben ik rond, en ga ik dus dan huiswaarts. Ooit vertel ik u dan wat ik 's nachts doe, tijdens een aardbeving na Belmondo op tv...
Een atoom 'ophitsen'. Waarmee moest ik deze keer weer eens beginnen? Misschien met het feit dat het immers zou gaan over Schuld en Boete, terwijl het ging om Schuld & Schurk eigenlijk, of zo iets. Waarom weet ik niet, maar om mij te verlossen van de nodige agressies in muren en plafond van dit huis ga ik dan na één keer Carrefour weeral naar donkere Colruyt, en daar voor eens na zovele jaren is er een heel oude man, die mij spontaan aanspreekt. Hij is echt, want geen tv. Zie, zegt hij, dat zijn ware echte boereworsten. Jawel, antwoord ik hem, daar leef je heel heel lang van. Nee, zegt hij dan, dat zit vol smeerlapperij want spuiten ze er chemische dinges in. Wel ja, zeg ik dan weer, en ook nog meer varkensvlees dan rund, en in vijf jaren tijd de prijs ervan verdubbeld. Toen keek hij mij aan, maakte van zijn vingers in de hand een revolverbeweging, keek mij strak aan en zei dan waarschijnlijk tot zich zelve dat hij nu iemand aangesproken had, die hij niet kende, want ook te jong voor hem. Ook nog dacht (?) hij dat ik wel degelijk een delinquent zoals die anderen zou kunnen zijn zodat hij verder ging naar de kassa zonder mij nog één woord of blik te gunnen, en dan weg in de massa zoals iedereen. Het verwonderde mij niet dat hij nederlands sprak te Brussel, wel dat hij geen dialect knabbelde of blafte want dat gaat door de jaren heen verloren naar het schijnt, althans volgens linguïesten op internet. Maar owé: ik zou nu passen bij senioren ; nog zo'n afschuwelijk woord, want vijftigplusser, eens te meer geen nobel woord als u het mij vraagt. Nu dat mijn hart aangetast is omwille van een moordenaar die mij omver reed, voel ik inderdaad een soort ouderdom in mij ontluiken, deze die mij zegt dat de dood nabij is, eens men alles zogenaamd zou begrepen hebben. Heel zeker wat dat geld betreft. Maak 40 of 400 miljoen schulden aan de staat, en men wordt of is Baron in dit land. Maakt u voor 50 euro schulden want 1000 euro uitkering met 600 euro huur en een ganse waslijst aan kleine (af)betalingen (100 euro Belgacom, 200 euro kabeltv, etc...) dan stuurt men u een deurwaarder waarvoor u een ganse administratie met secretaresse moet kunnen waarmaken, steeds op zoek naar vertalers en uitgevers maar men vindt er geen, dan bij die technocraten aan de EEG, die bureaucratie vertalen aan gouden prijzen, weliswaar zonder belastingen. Zodat er één dol draait de zesde dag van de maand en staat te schreeuwen : 'Who are you, you in fact?!!'. Dienen we het te begrijpen en au sérieux te nemen, desondanks dat we in geen jaren nog eens 'The Times' of 'The Guardian' in ons handen gehad hebben, stel uit idealisme ondanks Bananas van Woody Allen op Skynet, daar waar ze geabonneerd zijn op de 'Economics', stel u voor. Het volk herleid tot trivialiteit dan, en de rijken herleid tot wat als kennis overkomt, mathematica incluis. Rechts staat dan zowat synoniem voor gevoelloze efficiëntie. Alleen zijn ze gevoelloos, maar niet efficiënt. Wat te denken over herstructureringen? Nu ze zijn gaan lopen met de poen van de staat. Zoals de deze bij Carrefour, die meent na 42 jaren dienst dat dat haar winkel is, waar kaas verkocht wordt van koeien uit eigen bodem aub. Wat te denken over mensen als ik die zeventig jaren lang in de zelfde lawaaierige rotwoonst overleven, huur betalen tot men ze buitengooit want is de eigenaar na 100 jaren het OCMW geworden en/of de kinderen van de capitalist. Zij recht op een schotelantenne, wij niet want nog socialer dan de sociale gevallen (uit vreemde landen). Met prijzen die verviervoudigd zijn. Zodat, om u maar een voorbeeld te geven, u nu net dezelfde prijs betaalt voor nieuwe vensters dan dat u vroeger betaalde voor het appartement zelve te Brussel een paar jaren geleden. Zodat ze nu wel degelijk (ik bedoel de kinderen) met een paar miljoenen zitten, maar die miljoenen zijn niks meer waard. Zo eenvoudig is dat. Dan kunnen ze u nog uitleggen dat America eigenlijk ontstaan is door protestanten (die Indianen uitroeiden) en dat die rijken eigenlijk een 'keuze' overblijft in deze 'bevrijding', en dat is een mooiere en spannender jeans te dragen samen met baskets voor en na de tv met duizenden kanalen, zoals iedereen dan in het Westen van de 21ste eeuw. Zo komen er bij voorbeeld dan toch rellen (op tv) met de politie omwille van massabijeenkomsten voor concert en voetbal op zondag want minder tv en minder hoeren bij die sociale gevallen (politiek mag niet of strikt gecontroleerd). Welnu al diegene, die die flikken oppakken (Hooligans?) zijn mannen die witte baskets dragen en een jeans. Zijn dat geen vermomde flikken, bendeleiders en/of gangsters eigenlijk? Of maken ze allen deel uit van het Algemeen Komplot namens mediatieke scenario's? Gotlib heeft het nog getekend: eigenlijk zijn er twee soorten mensen: helden die sukses hebben, en anderen zoals ik. Die helden, die sukses hebben, dragen spannende jeans, die passen. Diegene die geen helden zijn, zijn mensen waarvan de jeans te lang en te groot aan hun kont hangen. Het zijn ook mensen, die naar Carrefour gaan als er file is aan de zestig openstaande kassa's terwijl kunstenaars meestal geen medaillons, kaas of chocolade kunnen betalen in dezelfde oorden. Eens thuis elk zijn cubus met schotelantenne, en komt dat dan overeen met wat het volk een onderkomen is gaan heten, zoniet definiëren. Daarin is de communicatie nihiel, dan wel als ze anderen nodig hebben om hen te helpen. Maar gezien men die anderen om te helpen dient te betalen, is er dus geen communicatie noch sociabiliteit meer aan. Misschien wel door wat vrijwilligerswerk heet in parochie, partij (?) en/of sekte maar die zijn dan van verre te betrouwen want die nemen dan ook alles mee, cubus inbegrepen, zeker als je crepeert. Het Goede Doel, heet dat. Is er dan wel politiek, maar sinds dat extreem rechts bijna de meerderheid heeft, merkt u dat politiek zich herleidt tot laag bij de grondse 'slogans' of pseudo scheldpartijen tussen narcistische monnikken, want geen ideologie noch idealisme meer aan, nu dochter of zoon een job heeft. Daarom ook is er geen verschil tussen Claes en Eyskens want dat is rechts, die collaboreert. Zij menen het te zeggen hebben (over kernbommen), maar ze hebben daar niks in te zeggen. De theorie zegt dan dat ze ook magistraat kunnen worden (hiermee) in dit land. Maar hoe komt het dat een doorsnee magistraat met moeite kan schrijven (in drie, vier talen) als de manager van multinational dat wel kan? Maar dat is dat er ook nog een verschil is tussen zij die meedoen, en anderen weeral niet. Zo heb je dan in tegenstelling tot een paar liberalen geen enkele VUB-er of ULB-er die magistraat wordt in Vlaanderen, dan wel producten van het katholiek onderwijs (UCL, Saint Louis, etc.). Dat is in het kader van de Restauratie, noem maar daar waar het (filosofisch) dialoog tot het heilige verleden behoort. Raar toch allemaal, als u het mij vraagt. Blijven de documentaires over, stel deze van Claude Lanzman (Shoah). Wat nieuw is, is niet zozeer dat men moet weten om te gaan met (rijk geworden) beulen, maar dat men nu geen enkele macht daar tegen kan/zou hebben, want te kleins en miezerig in wat nu reeds de toekomst zal zijn : Stadsbeheer als een hoop onpersoonlijke gecanaliseerde mieren, en dat krioelt met beperkte levenskansen met vaste sexuele (of wat er aan overblijft) en agressieve (of wat ervan overblijft) kanalen. In de wetten van de fysica dienen ze dan ook een atoom 'ophitsen' om er iets uit te krijgen. Zo hebben ze te pas en ten onpas sensatie nodig om overeind te blijven, en hun gezicht te tonen, stel zoals de Koninklijke Familie (?) op Paris Match affiches, maar dat gaat verloren in de massa van de mierenhoop, en betekent niks meer, zelfs en zeker in termen van management of propaganda. Dat is wat ik denk. En als ik verkeerd zou denken, indien ik dat zou mogen, wel bewijs mij dan het tegenovergestelde. Met uiteraard in het opgelegde landschap de versmelting van de tegengestelden nu politiek vercommercialiseerd is, en de media net zo goed immuun voor (intern) protest of revolte, eens Geld & opportunistische rotsooi producten het voor het zeggen hebben zoals altijd. Want is het niet Louis-Paul Boon die ooit schreef : ook de afbreker bouwt op.
De schilder van het tweede schilderij dat deze tekst volgt, was 14 jaren oud toen hij deze verf met die fantasmen materialiseerde. Toen al was hij aan het oefenen om decennia later ooit een meesterwerk te kunnen klaarstomen op een Computer, om het einde van een tijdperk in te luiden. Niet zo zeer de 'ismen' te miskennen, dan wel de nodige syntheses over wat nu wel scherm is en niet, in de omringende grauwe realiteit. Waar Brussel de hoofdstad van de nivellering wordt, eens Gérard Mortier dat weer eens mocht zeggen op kloot kaloot tv. Jawel, is er Restauratie, is er geen buitenwereld meer aan, is de mentale taboesfeer herleid tot niks mendalle, en de torpedering van eiland Eros voltooid, eens de symptomen ingetoomd met afschuwelijk decor nu ze allen op pensioen zijn. Terwijl het zo en zo moest zijn, eigenlijk. Kijkt hij ook zonder ik na MTV naar Kiosque op TV5-Monde want geen Skynet gemaakt door de concurrent de Chinees, in een zij-aan-zij refrein daar waar ze de zondag gebruiken om de vitrines te kuisen, niet eens meer in de weer met het zeer na het geweer want weer of geen weer is er... tweedracht met zeep na het eten, of zo iets. Gedaan de stille dichters op straat, gedaan de hippiekaffees, gedaan de Peepshows, gedaan de opera van Gérard Mortier, gedaan de coffeeshops net over de grens heen van alles en nog wat, gedaan de pokerzalen, gedaan de tweesterrenhotels, gedaan de aanspreekbare meisjes indien niet hoer of spion, gedaan gedaan gedaan. Wat blijft er over? Schermen. En uiteraard geen communicatie meer. Noch communisten in het parlement. Zodat we eindelijk eens moeten toegeven: jawel, na, tijdens en voor de files is extreem rechts aan de macht. Welke macht? Deze van de schermen, die geen mensen meer zouden temmen. Kom ik eigenlijk dan in liefde-haat taferelen terecht waar net zoals bij Françoise Sagan een Shakespeariaanse achtergrond te herkennen valt. Van deze die boven de poen schuilt, of er net onder, nu ze allen miljonairs geworden zijn, zeker de kapo en zijn suite. Haal ik bij voorbeeld uit mijn mouw het volgende: weet je, vraag ik, waarom sommige nudisten een masker dragen? Antwoord: nee. Wel dat is om geen verkoudheid op te doen. Reactie: hahahahaha..! Vervolg ik: weet je dat ik die mop zelf uitgevonden heb? Reaktie: dat is niet waar, dat is niet waar,... En zo verloopt de "communicatie" dan. Van gebouw G naar gebouwY, en vice versa. Vandaar als dat extreem rechts het voor het zeggen heeft, met Aziaten in een rijtje met foto-apparaat, het wel degelijk zo is dat men de problemen verplaatst. Stel zoals bij de bakker net naast de Basiliek. Nu zijn dat geen americaanse sirènes of klokken van de kerk, die de ganse buurt moeten wakker schudden vroeg in de morgen op zondag, maar bij de bakker van het brood zelf dat men nu van zich moet laten horen. Alsof een brood maken zowieso zoals tijdens de oorlog de muren en de gemoedstoestanden moet doen trillen en beven, weliswaar achter het gordijn van de rijken waar het stil is, en moet. Met elk zijn gewoontes zodat in het kader van Pavlov elk nu dingen doet zoals vroeger, maar niet eens bewust dat extreem rechts aan de macht is, zodat al de plaatsen (Peepshow en Cabaret inbegrepen) van joden leeg zijn, terwijl al de rest volzet is en boordevol frustratie. Maar, er is een maar... Liza Minelli heeft het overleefd... op internet. Net zoals die vuile (?) joden en/of Marokkanen op internet. Want tik gewoon eens als voorbeeld Samir Bakhat (clandestiene elite?) op uw internet, dan weet u net wat establishment en/of jezuïetisme betekende voor hen, en avant garde voor ons. Waar 'daarnaast' (erboven?) een Blog van Teitelbaum een ware 'Burcht' is (met zieke Buchhälter) waar men censureert, met fascistoïde cartoons en indien men er niet bij hoort komt u daar ook niet bij, maar waar het anderzijds bij kunstenaars de vrije loop gaat, zodat bijna uiteraard in tegenstelling tot Teitelbaum de facebooks van de elite met tal van anderen komen te staan, die zich voordoen voor deze elite want doet men zich voor als danser, sterkunstenaar of bankier, maar is men dat hoegenaamd niet. Maar Samir Bakhat is vindbaar en zijn video's de moeite waard te zien. Dan pas krijgt u dat gevoel van behagen, vrijheid en intellectuele ACTUELE verkenning (pedagogie van Lemkin?) dat zo hoort te zijn bij elk universeel intelligent en vrij cultureel product. Zo haat ik opera op tv, en zo sloot Mortier ook een tijdperk af in de opera, want na hem routine en provinciaalse snot met pretenties, maar toneel blijft tenslotte toneel zodat de kleren blinken en de droom zingt in dit binden voor blinden. Hetzelfde is gebeurd bij de kranten. Hetzelfde is gebeurd met die radio-en en tv-zenders, waar elk het spelletje speelt, gedoemd mee te doen aan de Restauratie, van de nivellering en immitatie (intimidatie?) want lijkt alles op elkaar. Zo gaat dat, ook met de banken. Zeker de Russische... Want net zoals bij de prelude van de wereldoorlogen tegen extreem-rechts is er een avant garde hiermee ingeluid, bewust dat Béjart dood is, en Anne-T. Dekeersmaeker tot vervelenstoe afgezaagd, want geen CVP-fantasmen meer aan dan 'hippe' pedagogen, die carrière maken in het katholieke vlaams onderwijs. Middeleeuwen, domheid en archaïsme dus. Maar zelfs geen fantasmen meer, stel u voor. Van uw journalist terplaatse. http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
