Het vergt enige moeite de dingen des levens te begrijpen, en eens men vat heeft op de dingen is eigenlijk alles voorbij. Zo had ik een hoge dunk over Holland, maar moet ik vaststellen dat ook zij provinciaals overkomen. En wat zeggen als men bedenkt dat deze contreiën zowat de hoogbloei betekende voor het intellect, maar des te meer men hier ook op vele plekken niet welkom zou zijn, en dit niet alleen voor de Canabisrokers. Voor de promotie van mijn nieuw boek voelde ik mij desnoods verplicht 'het schiereiland' te verlaten en te verzaken aan enig capitalistisch 'houvast' waarvan het zeker zo is dat ook daar de meesten denken aan huisje en tuintje, maar net zoals met Gent ben ik voor een universitaire bibliotheek in bloeirijke cultureel Amsterdam ook niet welkom, zo ook bij een zogenaamd mediateam van ... de bibliotheek van Breda (nr.6 Molenstraat) waarvan men zich waant in de Inquisitie want is het dat team dat beslist of al dan niet een boek zo hoort te zijn en dus gelezen mag worden door de inwoners. Het mijne wordt dan ook stande pede afgezwaaid naar de prullemand, en dus afgeketst. Men zal nooit weten om welke reden ze een mooi kunstzinnig sexueel hedendaags boek weigeren des te meer dat men afkomt met een betere taal en een betere kaft dan het doorsnee leesvoer maar niks kan baten. Maar wat betekent deze taal vraag ik u beleefd. Heel zeker zou bie voorbeeld een Jeroen Brouwers daar dus beter over kunnen schrijven dan ik, zonder fouten. Te melden dat dit AaBeNe weliswaar de kardinaal, de tv en de ambtenaren van dienst vertolkt en men eens over de grens heen geraakt zonder snuivende duitse herdershonden aan je kont men wel degelijk aan roddelpraktijken toe is. In een land van schermen, waar iemand zoals ik nergens nog heen kan, nu de parkingplaatsen volzet zijn en men voor alle opgepepte prijs nu een woonst moet weten te vinden daar waar in de puzzel alles volzet blijkt, met geen plaats meer om zich ertussen te wringen. Dat is met alles zo, ook met literair katern van die schoon geworden gazetten (als deze ten minste nog bestaat), die slechts de incrowd nog interesseren kunnen. Voor de oude generatie was het dan ook indien je geen artikel kreeg in krant en tijdschrift je boek ook nergens verkocht. Nu is dat een beetje anders, maar het is niet internet dat ons weerhoudt het rotsooi ook daar voorgeschoteld te krijgen via opgedrongen advertenties (in Blogs) met boekbespreking in elke notoire krankzinnige krant mijnheer, maar waarom dan rotsooi en lelijkheid welnu omdat ze betaalden voor deze media-attentie zoniet klinkt het nog enigszins ideologisch. Stel voor het nieuwe boek van de katholieke hoofdredactrice over verwijvelingen (na het rijke Nato en Parijse verleden als toerist) en die alle media haalt terwijl de betere niet katholiek in alle talen verzwegen wordt. Nu nog?, fluistert men. Nu, heel zeker. Zodat men komt aan twaalf lezers voor den besten (subversief?), en honderdduizenden exemplaren, voor extreem rechts en/of die katholieken natuurlijk zodat niks nieuws onder de zon is, ware ze nu even oud koud hebben dan wij als ze buiten schuilen. Zo gaat dat mijnheer en madam zodat het uitkomen van een nieuw schoon boek in een land waar men terecht niet graag leest gezien lelijkheid en masochisme een ware lijdensweg is. Heel zeker dus niet het charmante capitalisme van Betty Midler, maar eerder de toestanden van de intellectueel uitgever van Indië, steeds aan de rand van de zelfkwelling gezien armoede en geen erkenning. Zijn er nog uitzonderingen uiteraard, en doen we des te meer nog verder ondanks de jaloersie van de gevestigde arrivisten -(die de kont likken uit opportunisme maar die de jood van dienst bekakken)-evenals de tot waanzin en stront gedreven kunstenaars, maar zijn het allen hier herkauwende boeren of koeien gebleven. Met dat soort volk gaan we dus nieuwe planeten verkennen, en zijn ze allen gedoemd tot 'vriendschap' als steeds minder betaalbaar wordt. Ook een logica. Het is wat Louis-Paul Boon ooit stelde: waarom zich zorgen maken en is er geen malaise toch te ontdekken want worden er nog voordrachten gegeven aan de universiteit. En is iedereen nu voor schermen want buiten onhoudbaar. Alleen merk je aldaar, en niet alleen maar bij die geperverteerde katholieken, dat in wezen niemand zich spontaans nog interesseert voor kunst of cultuur want zorgen Marokkanen voor hun vuilbakken. Zo zette ik bladjes in hun universiteitsbibliotheek (met mooie lay out en met de slagzin 'Bewustzijn?') en na één maand is er daar niet één jongeling (student(e)) die één bladje uit eigen initiatief genomen heeft om het te lezen. Scheelt er iets? Jawel.
