De moralisering verschuift. Ben gaan zoeken op internet naar mijn gewezen leraar moraal (zedenleer) op school. Een waarschijnlijk oud perverse man heeft zijn plaats ingenomen, want zijn het de foto's van iemand anders die zich voordoet als de leraar, met name de welbekende Miel Dewilde. In tegenstelling tot vroeger waar godsdienst (op atheneum) het nog voor het zeggen had, waren zijn klassen bomvol. Hij stelde toen bij voorbeeld als vraag aan die vlaamse scholieren of ze een filosoof kenden die toen nog leefde. De meesten kenden niks, en het ander deel kende filosofen, die reeds al lang gestorven waren, in tegenstelling tot Sartre, die toen nog leefde. Het was ook toen de periode, naast Erasmus (door hem besproken) dat ik Dostoïevski las. Ik was ongeveer de enige van de klas dat te doen. Ook zo'n morele analyse want gaat het om casinospelers, en anderszijds een heel arme man die een heel stoute eigenares van woonst vermoordt omdat ze gevoelloos haar geld eist. Miel haalde ook als voorbeeld aan een arbeider, die vermoeid is van het werken en die zijn plaats moet gunnen in de tram aan een oude dame die de ganse namiddag pateetjes heeft zitten eten. Zo dacht ik nu aan die buur hier, neo Franquist, die gezien het lawaai dat hij maakt de week-ends mijn leven tot een hel herleidt. Indien ik zou durven reageren na jaren, dan zou ik moreel verwerpelijk zijn allicht. Nu, het leven gaat verder. Zo heb je dan "communisten" of "socialisten" die aandelen, appartementen, juwelen,..., 'rijkdom' van het volk d.m.v. belastingen willen ontnemen omdat dat volgens hen rijken zijn. Dat is toch naar mijn gevoel mooie idealen verkrachten en gewoon pooier spelen. Of Baron, wat op het zelfde neerkomt in dit land. Dat die multinationals miljoenen zoniet miljarden winst maken, is een feit, maar wat gebeurt er met dat geld is mijn vraag? Kijk ook naar een andere morele nonsens, en dat is dat mensen met kleine uitkeringen ongeveer 2/3 van die uitkeringen moeten afgeven aan mensen die miljoenen hebben, want eigenaar van alles en nog wat. Kom je ook nog in een situatie dat wat (katholieke) macht heet in Vlaanderen eigenlijk overeenkomt met het onderling verdelen van dat geld en postjes onder elkaar waar een gewone burger als ik, zonder relaties en kerkbezoek het eeuwig mag vergeten, ondanks mooie dossiers die bewijzen dat ik cultureel bezig ben, en mijn broek (eraan) scheur. Al is het aan zegels, waarvoor zij, gezien hun hoedanigheid geen last van hebben want is het ook zo dat als je werkelijk machtig en rijk bent, je bijna voor niks betaalt daar waar de anderen voor alles dienen te betalen. En zo is men rond, maar wat baat het daar op de hoogte van te zijn in het kader van de Moraal, vraag ik u beleefd. Als de doorsnee burger zich daar niks van aantrekt, en slechts tevreden is met bier, chips en een zapper voor hem/haar na de files. Dat is een beetje overtrokken, maar dat is zowat de samenvatting. De propaganda met idioten (op tv) zorgt dan voor de rest. Maar wat te melden over wat mij zopas overkwam. Bij het afhalen van kinderen in een bomvolle school, komt er een berimpelde lelijke vrouw naar mij toe om zich op mijn plaats te zetten want slechts een paar zitplaatsen. Ik sta onmiddellijk recht ondanks dat ze mij niets vraagt, zich opdringt en daarbij profiteert ze nog om aan mijn kont te prutsen, waar ik mij dan wel 'verkracht' voel. Is er dan volgend dialoog uit het verre verleden met een feministische karikaturale (lelijke) lesbische. Er zijn er ook heel mooie en brave, troost u. Nadat ik durfde enige kritische opmerkingen te geven aan onze karikaturale vrouwelijke dictator (met mond en vagina dus) snauwt ze mij als antwoord : "Ja, maar jij, jij bent nooit in je kont genepen in de metro!". Mijn antwoord hierop was toen: "Jouw probleem is juist dat er niemand is, die in je kont wil knijpen..." Ze werd woedend. Maar voel me ook in die mate 'veilig' nu want gezien ik mijn bladjes drop op joodse adressen, heb ik dan ook flikken op mijn nek bij elke verplaatsing. Alsof moralisering (en vrijheid) dan toch niet zo evident is blijkbaar, nu alles zich verschuift, ook de problemen natuurlijk. http://unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Het Brussel der Zonen Ben zo vrij geweest om te vragen aan de zoon van een Excellentie (ere-ambassadeur België op pensioen) hoe men erin lukt lang te leven, en zich te verplaatsen van Oostende naar Brussel op 83 ige leeftijd zoals zijn vader, daar waar de anderen met moeite aan hun toilet geraken. Ik moet zeggen dat leven zoals de 'nieuwe' generatie met zo'n ietsje meer dan 1000 euro met kind ten laste met 2/3 te betalen aan huur & Belgacom niet veel helpt in dat verlengen van het leven. Zijn zoon vroeg me te zoeken naar een appartement te huur voor hem. Ik wist dus niet dat het ging om een koop, want tegelijkertijd waren er drie andere appartementen te koop met zicht op de Place de Bastogne te Brussel daar waar zijn zoon zit nu, en nog twee anderen met zicht op de Basiliek, ondertussen alles verkocht. Zijn vader is bewust, meen ik, dat de flat van zijn zoon verkocht werd aan 600 000 BFR zo'n 15 jaren geleden. Want zo klein (jaren '60) als een kamertje met lavabo zonder zicht dan langs achteren te zitten met ook gebonk in de muren. Nu pas betaalde prijs: 80 000 euro. Zo leven de zonen van onze elite met schotelantenne, dus ook waarvan familieleden gesneuveld zijn in 1942 omwille van Duitse soldaten, die dan wel over ruime appartementen beschikken, mèt zicht (soms zelfs in dezelfde gebouwen). Nu heb ik pas 6 000 euro (van mijn gestorven moeder), en ik kan er niks mee aanvangen dan te hopen op een nieuwe auto. Maar als dat is zoals met mijn stofzuiger zijn we te beklagen: een Bauknecht die gedurende 30 jaren alles meezuigt, speelgoed incluis, en nu voor zo'n (meer dan) 150 euro gaat u met uw lichte stofzuiger van China met moeite twee jaren mee, en verstopt dat want geen papieren zakje meer. In een civilisatie waar behoede mensen naar kunst kijken (in de kerk) en geld hebben om zich dat aan te schaffen, ondanks het feit dat ze geen cultuur hebben, dan tv- en internetcultuur. Ik heb daar nx van gemerkt want kunst interesseert hier niemand, of ze moeten dat gratis hebben. Zo ken ik meer dan één universiteitsprofessor (o.m. Eric Corijn,...) met budget om boeken te kopen, en ze kopen mijn boeken niet. Wel heb ik ooit eens geluk gehad: er was iemand die mij zijn kelder voorstelde voor mijn kunst gezien ik geen plaats heb (om verder te doen). Daarna kan een land pronken met wat eigenlijk? Het verwijzen naar een psychiater omwille van elk baas in eigen onderkomen? Het feit dat extreem rechts er steeds op vooruit gaat, en de socialisten in een verdoemhoekje terwijl communisten herleid tot de clandestiniteit. Ik ben dan wel ingedoken in doeken samen met vrouw en kind op weekend te Oostende op 13 & 14 maart a.s.. Zoals altijd moet ik alles betalen, en ondanks statuut invaliditeit van de moeder, en mijn vader aan de NMBS gedurende veertig jaren, geen recht op speciaal tarief. Maar statistisch is er bijna geen kans dat de trein gaat botsen met terminus Auschwitz, dat staat vast (?) want joden op een trein dat is zoals met Cannabis en diamanten, dat is maar Amsterdam-Antwerpen, en vice versa. Naast mijn hotel moet ik zelfs Ensortentoonstelling op dezelfde plaats (Muzee) betalen, ondanks het feit dat ik ze kunstwerken en werk tout court bezorg. Zo gaat dat. En elke keer bij beslissingen van commissies in Vlaanderen word ik geweigerd, door mensen die o.m. reizen worden aangeboden (zonder gepaste diploma's) en zo meer. Zo was dat bij de Post en het vlaamse ministerie van cultuur. Na (gratis) werk wordt men geweigerd. Tegelijkertijd ging onze toekomstige (?) koningin (?) Elisabeth op school in de zelfde klas dan de neef van mijn zoontje, en steunde Herman De Croo mij. Niks kon/kan baten, onndanks alles wat ik opgestuurd heb. Zo is dat met mijn laatste boekje, dat ze allen ook niet betaald hebben. De titel ervan was 'Art on net', en allen zijn ze dat vergeten want heeft niemand betaald, dan Lydia De Pauw en... Herman De Croo (voor de laatste keer). Vroeger kon ik door de verkoop mijn zegelkosten recupereren, nu scheur ik er mijn broek aan. De mensen zijn overstelpt, er is Skynet en ondanks alles Canvas op vrt. Dat is dus voor een Canvas-wedstrijd dat ik in het Museum van Oostende (Ensortentoonstelling) zal zijn rond tien uur 's morgens op zondag 14 maart. Mocht u ooit zin hebben in Ensor-middens te weten hoe de vlaamse tv en vlaamse kunstenaars (7900) werken, zou dat niet wonderlijk zijn ons daar eens te ontmoeten? Hoe dan ook ben ik meer gelukkig alleen op het strand met de wind in het gezicht, mijn ziel in het verbrande zand en de golven om mij te vergezellen tot in de z-eeuwigheid (?)... http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Geleide zelfmoord Wat zou het leven van een kunstenaar wel kunnen inhouden, blijkt de vraag. Heb mij ingeschreven voor Canvas-wedstrijd (vrt en rtbf), en moet mijn werken afdroppen heel vroeg in de morgen op zondag in Muzee in Oostende. Dat is op zondag werken dus, en één of twee dagen later alles weer komen afhalen want eens men het heeft over commissies in dit land, en niet katholiek zijnde, mag u het vergeten. Niet eens recht op speciaal tarief bij de NMBS om er te geraken, en ik zou dan wel ook moeten betalen voor Ensor-tentoonstelling waar niet één Oostendenaar naartoe gaat. Zo gaat dat. Maar heb ik affiches gemaakt in oorden waar er perverse mannen en vrouwen zijn want allen ook kaloot. Zij die niet meegaan met onze tijd want zijn ze herleid tot die vrt en rtbf daar waar de elite op duizenden tv-zenders zapt, en zich verwondert over verouderd Europa, nu het duidelijk is dat America dat ook zou zijn, en het 'Yes we can'-syndroom puur fake is, dus ook onmogelijk. Dat is toch wat ze melden. Ik ga dus op maandag het centrum van Brussel in (met die goedkope want geen kleur) affiches. Die rijken met die duizenden zenders en abonnementen op weekbladen in kleur lachen met wat ik doe, en melden dat ik niet mee kan, en de mensen dat ouderwets gedoe niet moeten hebben, nu ze tekeningen (van terroristen?) rechtstreeks van gsm in het nrc krijgen, daar waar wij aan autobevrediging doen. De vrouw van redactie van 'De Morgen' was weer op haar plaats, maar ze begrijpt niet dat ik daar binnen kan als zij daar niet is zodat ze bereid is met mij te spreken nu ze mij kent. Maar dat is de realiteit niet zodat ik met lege handen weg ging. Eens in het centrum verwondert het mij dat het dan toch leraars zijn die leerlingen in kaffees doen binnen gaan met de vraag wat ze nu zien. Want moeten we het toegeven: de mensen zijn blind en niet opgevoed om te zien noch te weten tenzij te doen zoals elk, voor en na die duizenden zenders op tv. Na het afzien vanwege lawaai gedurende gans het week-end omwille van een buur die neo Franquist is, lees ik op maandag op de eerste pagina van 'L'Humanité' : l'Espagne résiste. Er klopt iets niet, zeg ik dan tot mezelf, denkende dat die communisten, of wat er van overblijft, geïnfiltreerd zijn en leugens verkondigen. Maar nee, mijn realiteit is niet de realiteit van de media. Dat is bij elk zo toch. Of niet? Maar de opera dezelfde dag dat zijn dan zo'n vijftigtal jonge leerlingen op bezoek waaruit blijkt dat ze zo hip gekleed zijn dat het dus wel degelijk gaat over een elite. Oef. De nederlandstalige bibliotheek is verhuisd naar juist de andere kant. Dat is nu beter, althans in het 'kanaliseren' van een moeilijkere jeugd met minder poen, met name de allochtone. Daar waar het schoentje wringt, is bij die katholieke scholen of zelfs atheneum net naast de Basiliek. Vulgaire jongens, die roepen bij het aanzien van een overgebleven wandelende bijna ondergedoken 'rabbijn': "Va baiser ta mère!" (neuk jouw moeder). Hun kledij is afschuwelijk want allen in dezelfde donkere kleuren met lelijke jeans. Ze zijn dus carceraal bezig op sommige plaatsen, andere weeral niet. Al dan niet ver van scherm, en wat "de top" van de hiërarchie bezig hield om tot een 'andere' pseudo elite te behoren : Seneca en pater Damiaan. Eigenlijk geleide zelfmoord. Er klopt iets niet. Maar ik zie een opening in het Rits-kaffee (met piano). Ik heb dat gekend als leegstaande pand. Nu is dat onderwijs (?). 'De Markten', vlaams cultureel centrum, een beetje verder is banaal met zijn dagschotels evenals 'habituees' van (katholiek) belgische pers. Men wordt in dat vlaams huis opgediend door franstaligen, die weigeren nederlands te spreken. Mijn bladje wordt er onmiddellijk gescheurd, maar dat overkomt me telkenmale in katholiek onderwijs, in tegenstelling tot ULB waar een andere ware elite me bedankt en erotisch behaagt. De doorsnee student van RITS (filmschool (?)) is dan even passief en egocentrisch dan aan de VUB : ze interesseren zich voor niets, dan dat wat nodig is voor (hun) carrière. De 'achterkant' van concertruimte 'Ancienne Belgique' (Steenstraat) is nu pas verbouwd, maar voor incrowd, dus ook niet meer voor mij. De blonde van het 'Beurs-theater' is dan wel emotioneel, geïnteresseerd, ook vandaag, maar niet zo intelligent want begrijpt nog niet waarom ik cultureel bezig ben (werkt (?)), en in niks luk eigenlijk in tegenstelling tot die katholieken, die ook met de subsidies gaan lopen. Le centre 'Mag' ('Espace Magh'), cultureel huis van de magrebijnse gemeenschap, is dicht op maandag maar met een fantastische culturele & pedagogische openheid (net zoals Sabena indertijd) ; alleen vervallen ze zoals elk nu in dat mediatieke gedoe, zodat voor hen er één dichter is in Vlaanderen, en dat is Tom Lanoye. Net zoals er maar één tekenaar is in Vlaanderen, en dat is Kamagurka. Vandaar zijn pretentie, nu wij in niks lukken. En zo ben ik rond, en ga ik dus dan huiswaarts. Ooit vertel ik u dan wat ik 's nachts doe, tijdens een aardbeving na Belmondo op tv... http://www.unibook.com/nl/Patrick-Pitteman/Geeuwende-Eeuwen
Geleide zelfmoord. Wat zou het leven van een kunstenaar wel kunnen inhouden, blijkt de vraag. Heb mij ingeschreven voor Canvas-wedstrijd (vrt en rtbf), en moet mijn werken afdroppen heel vroeg in de morgen op zondag in Muzee in Oostende. Dat is op zondag werken dus, en één of twee dagen later alles weer komen afhalen want eens men het heeft over commissies in dit land, en niet katholiek zijnde, mag u het vergeten. Niet eens recht op speciaal tarief bij de NMBS om er te geraken, en ik zou dan wel ook moeten betalen voor Ensor-tentoonstelling waar niet één Oostendenaar naartoe gaat. Zo gaat dat. Maar heb ik affiches gemaakt in oorden waar er perverse mannen en vrouwen zijn want allen ook kaloot. Zij die niet meegaan met onze tijd want zijn ze herleid tot die vrt en rtbf daar waar de elite op duizenden tv-zenders zapt, en zich verwondert over verouderd Europa, nu het duidelijk is dat America dat ook zou zijn, en het 'Yes we can'-syndroom puur fake is, dus ook onmogelijk. Dat is toch wat ze melden. Ik ga dus op maandag het centrum van Brussel in (met die goedkope want geen kleur) affiches. Die rijken met die duizenden zenders en abonnementen op weekbladen in kleur lachen met wat ik doe, en melden dat ik niet mee kan, en de mensen dat ouderwets gedoe niet moeten hebben, nu ze tekeningen (van terroristen?) rechtstreeks van gsm in het nrc krijgen, daar waar wij aan autobevrediging doen. De vrouw van redactie van 'De Morgen' was weer op haar plaats, maar ze begrijpt niet dat ik daar binnen kan als zij daar niet is zodat ze bereid is met mij te spreken nu ze mij kent. Maar dat is de realiteit niet zodat ik met lege handen weg ging. Eens in het centrum verwondert het mij dat het dan toch leraars zijn die leerlingen in kaffees doen binnen gaan met de vraag wat ze nu zien. Want moeten we het toegeven: de mensen zijn blind en niet opgevoed om te zien noch te weten tenzij te doen zoals elk, voor en na die duizenden zenders op tv. Na het afzien vanwege lawaai gedurende gans het week-end omwille van een buur die neo Franquist is, lees ik op maandag op de eerste pagina van 'L'Humanité' : l'Espagne résiste. Er klopt iets niet, zeg ik dan tot mezelf, denkende dat die communisten, of wat er van overblijft, geïnfiltreerd zijn en leugens verkondigen. Maar nee, mijn realiteit is niet de realiteit van de media. Dat is bij elk zo toch. Of niet? Maar de opera dezelfde dag dat zijn dan zo'n vijftigtal jonge leerlingen op bezoek waaruit blijkt dat ze zo hip gekleed zijn dat het dus wel degelijk gaat over een elite. Oef. De nederlandstalige bibliotheek is verhuisd naar juist de andere kant. Dat is nu beter, althans in het 'kanaliseren' van een moeilijkere jeugd met minder poen, met name de allochtone. Daar waar het schoentje wringt, is bij die katholieke scholen of zelfs atheneum net naast de Basiliek. Vulgaire jongens, die roepen bij het aanzien van een overgebleven wandelende bijna ondergedoken 'rabbijn': "Va baiser ta mère!" (neuk jouw moeder). Hun kledij is afschuwelijk want allen in dezelfde donkere kleuren met lelijke jeans. Ze zijn dus carceraal bezig op sommige plaatsen, andere weeral niet. Al dan niet ver van scherm, en wat "de top" van de hiërarchie bezig hield om tot een 'andere' pseudo elite te behoren : Seneca en pater Damiaan. Eigenlijk geleide zelfmoord. Er klopt iets niet. Maar ik zie een opening in het Rits-kaffee (met piano). Ik heb dat gekend als leegstaande pand. Nu is dat onderwijs (?). 'De Markten', vlaams cultureel centrum, een beetje verder is banaal met zijn dagschotels evenals 'habituees' van (katholiek) belgische pers. Men wordt in dat vlaams huis opgediend door franstaligen, die weigeren nederlands te spreken. Mijn bladje wordt er onmiddellijk gescheurd, maar dat overkomt me telkenmale in katholiek onderwijs, in tegenstelling tot ULB waar een andere ware elite me bedankt en erotisch behaagt. De doorsnee student van RITS (filmschool (?)) is dan even passief en egocentrisch dan aan de VUB : ze interesseren zich voor niets, dan dat wat nodig is voor (hun) carrière. De 'achterkant' van concertruimte 'Ancienne Belgique' (Steenstraat) is nu pas verbouwd, maar voor incrowd, dus ook niet meer voor mij. De blonde van het 'Beurs-theater' is dan wel emotioneel, geïnteresseerd, ook vandaag, maar niet zo intelligent want begrijpt nog niet waarom ik cultureel bezig ben (werkt (?)), en in niks luk eigenlijk in tegenstelling tot die katholieken, die ook met de subsidies gaan lopen. Le centre 'Mag' ('Espace Magh'), cultureel huis van de magrebijnse gemeenschap (Marokko,..), is dicht op maandag maar met een fantastische culturele & pedagogische openheid (net zoals Sabena indertijd) ; alleen vervallen ze zoals elk nu in dat mediatieke gedoe, zodat voor hen er één dichter is in Vlaanderen, en dat is Tom Lanoye. Net zoals er maar één tekenaar is in Vlaanderen, en dat is Kamagurka. Vandaar zijn pretentie, nu wij in niks lukken. En zo ben ik rond, en ga ik dus dan huiswaarts. Ooit vertel ik u dan wat ik 's nachts doe, tijdens een aardbeving na Belmondo op tv...
