You could buy an actual and sensitiv Art-book please Achetez donc un livre d'art actuel de qualité s.v.p. Koop eens een hedendaags en duurzaam kunstboek a.u.b.
In de Verenigde Staten en bij onze diplomaten wordt men per krant ingelicht ; bvb. 'The Herald Tribune' over Blog van Georges Orwell, niet Jacques Prévert of hoe de groep Octobre de revolutie naar het volk toe predikte, want dat was'Le Monde'. Verleden vergleden tijd dus. Maar dat zijn zeker niet de duitse kwaliteitskranten die kwa niveau de belgische overstijgen, alsof deze laatste schoolkinderen gebleven zijn. Maar lukt men in zekere zin scenario's vanuit parlementaire zitjes te herhalen om (internationale) aandacht te krijgen, en het lukt, maar ongeacht zovele flamingante amnesieën en conflicten om te kunnen blijven bestaan (in de media) interesseert dat niemand meer, en is er geen impakt meer, ongeacht een paar (lelijke) wapperende flamingante vlaggen in boeredorpen en driekleuren wappering desnoods in hoofdstad, terwijl Alexander I even weer te voorschijn komt namens die scenario's in deze media (ook pagina 6 van 'le Monde' voor eens aub). Tegelijkertijd, -en waar geen haan over kraait-, worden weer die belastingsformulieren automatisch overal naar toegestuurd, waarvan men derhalve moeite heeft om dit belgenland te begrijpen want invaliden met minimuminkomen en hoge huren met nog eens belastingen erbovenop, en tegelijkertijd plots dezelfde invaliden 100 euro meer gevraagd worden (in naam van de index!) naast de kerk voor hun maandhuur. Bedrag van minimuminkomens te betalen (sinds eeuwen?) aan mensen zonder cultuur die multimiljionair zijn. Met of zonder mayonnaise. Allemaal katholiek immers, maar raar toch ook want wat hebben we in hemelsnaam te klagen over alles en nog wat : zij hebben huizen (naast de kerk) waarvan de waarde sinds de euro met 400% gestegen is. Waarom dan klagen? Ook het feit dat men nergens gepubliceerd wordt (in deze media). Waarom toch? Zij hebben nu die poen, met zelfs 'vrije' mogelijkheid (op papier) de 'Y en a marre' te doen zinspelen als papegaaien door hun knechten ; alleen hebben ze geen ideeën. Je kan niet alles hebben in dit land. Dat klinkt dus vol paradoxen, maar een deel van de realiteit is dan dat een jonge vlaamse student niet weet wie Georges Orwell wel is, maar ook niet McCarthy, noch Soljenitsyne. Nood dan aan pedagogen zult u mij zeggen. Maar mijn vraag is: zijn deze 'onwetenden' niet gelukkiger in deze nieuwe eeuw? Stel ook de lezers van poëzie een minderheid in dit land. Bij voorbeeld de lezers van Pablo Neruda nog een kleinere minderheid. En stel diegene die bij de 2de en 3de druk merkte dat het gedicht 'De Stroom uit de Cordilleras' door elkaar gevallen want het begin staat midden de bladzijde en wat volgt staat bovenaan. Wordt het dan muggeziften in de 'geometrie', maar blijft over in deze minderheid : één enkele persoon op de hoogte van deze fout, en dat is Willy Spillebeen, de vertaler zelf. Wat is bewustzijn, dan? De moeder van mijnen kleinen las zopas het boek 'Guérir, sans psychanalyse ni médicaments' door familie van JJSS (Jean-Jacques Servan-Schreiber). Maar wie van die vlaamse universitairen las 'Le défi Américain' en 'L'Express', toen in volle glorie? Maar dat ik haar meldde dat haar boekje mij aan kwakzalverspraktijken deed denken, evenals het feit dat het slecht geschreven is, in tegenstelling tot dat boek dat ik zowat paar weken geleden weer even hernomen heb : 'Le sexe de la femme' van dr. Gérard Zwang, met grotere literaire capaciteiten, open en vochtig. Ik herhaal dat het ook typisch is dat één van de laatste boeken van Hugo Claus 'Het einde van de verhalen' als titel had, en zo dik en zo zwaar dat bij het melden van zijn dood alle (vlaamse) journalisten bewezen hebben dat ze ook dat niet meer gelezen hadden. Maar laat mij toe tot een citaat, dat ik trouwens in mijn vorige boekjes publiceerde : "Si le sujet échoue en suivant la ligne principale, il emprunte des chemins de détour névrotiques, l'"explosion" de la névrose ou de la psychose se produisant à la faveur d'un changement de forme et d'une augmentation d'intensité de la fiction directrice." Dr. Alfred Adler. Tegenover het rotsooi van deze en andere realiteit blijkt der halve een zin te zijn voor het mentale in het leven, een noodlot met de dood als gevolg en des te meer een visie op deze 'wereld' in wording en ontbinding, al dan niet uit zijn context van perceptie, verward zelfs in zijn verwaarlozing want ondanks alles chaos en onwederkeerbaarheid van het entropisch denken (?). Want had men ook nog vergeten dat in Orwelliaans oogpunt het de bedoeling is dat het volk apatisch & postmodern beaamt, zonder vocabularium of grammatica, laat staan smaak of mening na de culture genocide, die o.m. Pasolini zo duidelijk heeft geformuleerd. Want ook dat nog een product uit vorige eeuw. Toen u nog niet de meeste van uw tijd spendeerde in de files of achter een scherm. Elkeen in een geatomiseerde wereld waar men u wel meldt via die schermen dat er nog publiek, politiek, kunst en cultuur zou zijn. Maar in wezen in die realiteit is dat al lang voorbij. Eigenlijk het einde van een civilisatie (in zijn diversiteit). De vraag blijkt of deze Civilisatie wel ooit bestaan heeft in de (hun?) wereld door de eeuwen heen. Waar het Vrije Denken steeds heeft moeten inboeten voor religies van de recuperatie en ideologieën van mandarijnen. Daarin is Zich-Zelve blijven (on)mogelijk ; alleen komt u er gekwetst en verbrijzeld uit, ook wegens die poen natuurlijk. Een vergelijking werd gemaakt met de periode tijdens de tweede wereldoorlog ; eigenlijk is het tien keren erger en is Orwell des te meer voorbijgestreefd.
