Beste blogvolgers, het gaat wel best hard! De teller staat al op 450 en dat is heel bemoedigend voor ons. Blijven volgen!!!
Het was een reuze-ontbijt. Met veel keus aan kaas en vlees, meer dan we gewoon zijn. En ze hebben ook flensjes. Dat wisselt af van de steeds weerkerende eieren. Er ligt inderdaad schuimwijn (rode) maar we moeten straks nog rijden hé.
We starten de rondrit langs de weg via De Rust naar Prince Albert. Ondertussen hebben we al vanalles opgezocht over Prince Albert en zijn we van alles te weten gekomen (ook wat wel niet allemaal voor publikatie vatbaar is ;-)). Maar hoe dan ook heeft het allemaal te maken met Prince Albert, de man van kween Victoria en kozijn van onze Leopold I, die van Saxen-Coburg hé .
Het is een mooie rit en we zien al wat struise vogels hier en daar maar ook veel wegenwerken. Ah ja, dit is Golf I en Golf II land. Er rijden hier (in heel Z-Afrika) bijna geen nieuwe Volkswagens maar wel een groot aantal Golfs van de eerste en 2-se reeks. Dus bakken die echt al old-timer zijn! vreemd...
Bij nader opzoekwerk is dit de Golf-city, een evolutie van de Golf I die hier werd geproduceerd van in de jaren 18 (van de vorige eeuw hé). De productie werd stopgezet in 2009.
Onderweg ook zicht op de Swartbergen waarbij er één doet alsof het een vulkaan is.
Aan de Meiringspoort wandelen we even naar de waterval. Het mag duidelijk zijn dat nen Bobbejaan hier nen baviaan is (die van in de kempen was dan blijkbaar ne zingende baviaan) en ook dat ge ze nie moogt voederen nie.
De waterval is best mooi en hoog maar niet enorm van volume.
Oeps, fotoke vergeten ...
En qua beesten hebben we hier dan gehad met ne kikker.
Prince Albert is wel een best leuk stadje in tegenstelling met Oudtshoorn waar wel enkele mooie oude huizen staan maar verder niet veel moois te bieden heeft.
Terug naar Prince Albert dan. Mooie huizen met ook wat artiesten die er exposeren. Rustige sfeer en vooral mooi weer voor een koffietje op het terras van het lokale hotel.
Dan op weg naar de Swartbergpas.
Dit is een onverharde weg van een dikke 30 km met als hoogste punt zowat 1.400 meter. Mooie panorama's aan beide zijden van de berg (als ge op de top staat natuurlijk).
Op de top komen we een koppel tegen dat juist fietsen uitlaadt om naar beneden te rijden.
Het zijn bovendien (weeral!) Vlamingen. Die komt ge hier ook overal tegen wat (gelukkig) niet kan gezegd worden van de Nederlanders.
Eens aan de andere zijde van berg aangekomen begeven we ons richting de Berluda Ostrich Farm. Maar het noodlot slaat toe! Het is niet echt goed aangegeven en als we aankomen blijkt de toer al vertrokken. Ze sturen ons naar een ander adres maar ook daar staat niemand te wachten. Na telefonische bevraging zeggen ze ons dat er voor ons gereserveerd was in de ochtend .
Nougatbollen dus en geen struisvogels. Dan maar met een pintje in de tuin.
We gaan vandaag de kust ruilen voor het binnenland, met name de kleine Karoo (niet te verwarren met disco Carré). We rijden via Plettenberg naar Knysna (naaisna). Daar gaan we naar het Theben Island, een eiland in de lagune dat sinds het stopzetten van de hout-aktiviteit in 2001 is omgevormd tot een mondaine badplaats met luxe-verblijven en veel bootjes.
Het openbaar toilet is blijkbaar gesponsord...
Het is er redelijk exclusief en je kan ook niet overal in. We drinken een koffie op het terras van het Island café gevestigd in een oude elektriciteitscentrale.
Inclusief zwembad...
Best leuk om tussen de machines te kunnen eten.
In de toiletten kun je je boodschap doen "on the rocks"!
Niet gelogen, het zijn echt ijsblokjes!
We rijden verder door en nuttigen onze picknick nog een laatste maal aan de kust. Het waait er ferm ...
en de zee doet ook haar best.
daar beneden.
Nu het binnenland in en via een pas door de bergen (max. 800m hoog) komen we in Oudtshoorn. Het weer blijft goed, de zon is van de partij en het is niet te warm.
Vanavond hebben zijn we gaan eten in Buffelsdrift: uiteraard van de struisvogel waarvan we er al een paar gezien hebben onderweg. Muzikaal werd het avondeten begeieleid door ... Dana Winner!
We overnachten in de Hlangana lodge. Als we het goed hebben wordt die zelfs uitgebaat door een Belgische familie uit het Brugse.
Een best mooi optrekje en als ze leveren wat beloofd is, hebben we morgen een champagne-ontbijt en kunnen we ook nog onze wagen laten wassen (voor niks).
Morgen staat een rondrit op het programma en gaan we struisvogels lastig vallen.
Na weeral een overweldigend ontbijt (lekker volgetankt met calorieën) kunnen we op weg naar Tsitsikamma. Dat is een park aan de monding van Storms River (die van de kloof van gisteren).
Het weer is veelbelovend maar er zou na 4-en wat regen komen. Het is nu in elk geval warm genoeg (21°) om de eerste wandeling naar de waterval aan te vangen. We zullen de ganse dag mooi weer hebben!
We stappen naast de zee die er het beste van maakt en serieus inbeukt op de rotsen.
We worden vergezeld van een school(tje) dolfijnen vlak voor de kust. Best leuk. Spijtig dat we geen walvissen kunnen spotten.
Aan de landzijde is het ook mooi met de vele bloemen en een tropisch ogend bos.
Na enige tijd wordt het wat moeilijker en moeten we over rotsen kruipen. Dat gaat nog totdat het net iets te uitdagend wordt. Volg het rode lijntje, dat is het pad!!!
We komen ook enkele reuze spinkhanen tegen, zo ongeveer een vinger groot.
We laten de waterval voor wat het is. Het is zo ook al een mooie wandeling geweest.
Teruggekomen eten we onze bokes op en gaan we naar de andere zijde voor de wandeling naar de hangbruggen. Die is minder moeilijk en dat is te zien aan de bussen die hier staan te wachten. Gelukkig zijn de meesten al op de terugweg.
Daar zien ook een aantal klipdassen.
Ondertussen krijgen we dan toch ook een waterval te zien. Deze moet het dan maar doen.
We zien de bruggen al van boven af. Dat belooft: er zijn nog wat trappen te doen !
Aan de hangbrug gekomen zien we volk (oost-europeaans of russisch?) dat er blijkbaar een andere dress-code op na houdt voor zulke wandelingen.
Wij lopen er wat klassieker bij op ons bottinen
Vanop de brug hebben we ook een leuk zicht in de kloof.
In het naar huis rijden zien we de bewolking uit het land komen en nu regent het zelfs een beetje. Geen nood, we zitten droog.
4 & 5 November: St-Lucia naar Storms River village
Nu even 2 dagen in 1 bericht. Niet dat er zo weinig te beleven viel, maar toch. Op ons laatste ontbijt in St-Lucia mochten de omeletten niet ontbreken. Wijselijk wel halve porties gevraagd kwestie van niet met overgewicht te vertrekken.
We hebeen ineens ook al de boarding passen voor morgenvroeg aangemaakt en laten afdrukken door de immer gedienstige Mandy.
Met nog wat goede raad vatten we de weg aan naar Westbrook nabij de King Shaka vlieghaven van Durban. Er is niet te veel te zeggen over de reis. Het weer is minder met wat regen.
We komen iets na de middag aan op onze volgende bestemming bij Michael (de griek) en Deborah (de italiaanse) in hun villa "Venti dell est" (Oostenwind). Het is hier heel design en met een prachtig uitzicht over de oceaan.
Onze gastheer is praatgraag en we praten wat bij, bij een pintje en een koffie. Voor de namiddag stuurt hij ons richting Thompson-beach.
We zoeken het wel maar geraken niet echt bij het strand. Er staan wel een hele hoop mooiere doeningen, wel afgeschermd tegen onnodige blikken.
We rijden terug naar Ballito aan het strand en daar vinden we het pad langs het strand. We verdoen daar onze tijd met een wandeling en kijken naar het strand en de golven.
Het begint wat te zeveren en dus gaan we richting het restaurant dat Michael heeft gereserveerd voor ons: de 45!
Het is er echt lekker en de bediening is meer dan attent. Inclusief cocktails, hoofdgerecht en dessert komen we van tafel voor minder dan 120€ voor ons vieren (duurste tot nu toe).
Als we terug zijn is ook Deborah aanwezig. Al even praatgraag als Michael wil ze alles weten over wat al gedaan hebben en wat de plannen zijn.
's Morgens super vroeg opgestaan en verwelkomd met een fruitvol ontbijt en de nodige richtlijnen. We worden super vriendelijk uitgeleide gedaan. Het was weeral een belevenis.
De vlieger van British Airways doet dat goed. Ik had zetels gekozen helemaal vooraan in economy wat ons een hele hoop extra beenruimte gaf. Het mag al eens wat meer zijn! Ge hebt dan wel ne langen arm nodig om de koffiebeker te nemen.
Bij aankomst in Port-Elizabeth heb ik via Whatsapp al wat tips gekregen van Deborah . Het gaat over Kaapstad en over wijnetablissementen in Franschhoek. De kaart van Franschhoek gaat ons later nog van pas komen.
We hebben nu een andere wagen: een luxueuze Toyota Fortuner met weinig kilometers en alles erop en eraan (elektrisch verstelbare lederen zetels inkluis).
De temperatuur is wat hoger (zo'n 25°), licht bewolkt en soms zonnig. Op weg naar Tsitsikamma stoppen we onderweg voor koffie en een broodje. We spotten de eerste struisvogels in een weide.
Hier verkopen ze ook medicatie uit de automaat!
Next stop: Storms River. We kunnen stoppen op een parking en dan kunnen we over de brug wandelen en genieten van het bij wijlen duizelingwekkende uitzicht op de kloof. Geen idee hoe diep juist, maar wel heel diep!
Iets verder zijn we op onze bestemming en het is weeral best verzorgd. Mooie kamers die uitgeven op een prachtig geurende bloementuin.
We rijden even het stadje in en dat is een aparte ervaring. Enerzijds een soort koloniale stijl en anderzijds een deel dat echt Amerikaans-westerns oogt inclusief de general store en de diner.
Hier (maar ook al elders gespot) verkopen ze nog de Palmolive shampoo in de verpakking van de jaren 60-70. "Very Vintage"!!!
We gaan nu verpozen aan het zwembad en terwijl ik dit schrijf komt de zon er helemaal door en wordt het best (aangenaam) warm.
Ondertussen komt er nog een gezelschap aan van 2 Belgische koppels uit Zoersel en Turnhout (of all places).
Vanavond eten we in de Village Inn in "de oude Martha" restaurant. We eten een Kudu-steak en ook Ostrich steak voor Fabienne. We maken haar wijs dat dat een Oostenrijker is maar ze trapt er niet in!
We zetten nu alvast ons botinnekes klaar voor morgen.
Morgen zit het eerste deel van de reis er (bijna) op. Dan reizen we naar Westbrook vlakbij de vlieghaven van van Durban waar we dan op dinsdag de vroege ochtendvlucht hebben naar Port-Elisabeth.
Maar zover is het nog niet.
Rewind naar gisteravond! We hadden nog één activiteit gepland. Maar we laten jullie nog even in spanning .
We proberen voor de 2de maal in de waterskisclub aan eten te geraken. Maar we hebben weeral geen chance nie! Nu is er geen publieke toegang wegens een feestje voor de vissers die er hun competitie op hebben zitten. We beslissen dat het geen derde keer wordt. Maar deze ochtend zitten we met een Duits koppel aan tafel die er al eerder waren en vol lof zijn. We zullen wel zien. Ondertussen (tegen dat we dit schrijven) weten we dat het vanavond ook gene zal zijn wegens gewoon gesloten .
We zakken af naar Alfredo de italiaan. De pizza, pasta en kalfssauté smaken ons goed en we delen nog een home-made tira-misu.
Ondertussen is het donker geworden en gaan we op jacht. We rijden wat kris-kras door de straten en in Kingfisher-street hebben we beet!
2 volwaardige grazende nijlpaarden met wat auto's er rond. Ze grazen rustig en lopen zo een de straat af. We kunnen enkele fotootjes maken met het weinige licht dat er is.
Na onze verkwikkende nachtrust is het vandaag richting iSimangaliso wetland park. Dat is hier vlakbij en we gaan de oostzijde doen langs de zee. Hier zitten neushoorns, luipaarden en verder de "gewone" kleinere of minder gevaarlijke dieren dieren zoals buffel, kudu, zwijnen en bokken.
Het is er wel mooi en groen met aan de ene zijde lake St-Lucia (zoet/brak water) en aan de ander zijde de Indische oceaan (zout maar wel warm!). Het weer is goed (zon, 30°C, wind, wat wolkjes) en dus genieten we vooral van het eerste contact met de zee.
Aan de mission rocks is het water aan het terugtrekken en kunnen we een strandwandeling maken met de voeten (en soms wat meer) in het water.
Dan verder naar wat uitkijkpunten naar Lake St-Lucia (maar geen vogels of crocs te bespeuren ) en 360° vanop de Kwasheleni uitkijktoren. Dat is wel tof want dan zie je van juist boven de bomen in alle richtingen.
Tijd voor een picknick op Cape Vidal. En ja, waar we voor gewaarschuwd waren overkomt Fabienne nog voor we goed en wel op het strand zijn: de apen pikken het pakje koekjes gewoon uit haar hand, de snodaards!
Dan maar ons bokes opgegeten op het strand, daar zijn geen apen maar wel wat wind en mogeljk wat roofvogels (wouwen denk ik) waarvan gezegd wordt dat ze ook wel een een boke uit de mensen hun handen plukken. Rustig eten is anders...
Voor het wegrijden zien we nog een nest mangoesten van de soort zebramangoesten die ook nog wat ambras maken met de apen.
En hier ook nog ne close-up van die bavianen met hun blauwe edele delen.
Eerst de uitspraakles: wat is de juiste uitspraak voor Hluhluwe? a: hoeloehoeloewee b: holapolaïserwee c: sjloesjloewee d: sjoekemeglasislee e: nonofdieaboof Antwoord onderaan ...
Heerlijk ontbijt vandaag bereid door de gastheer Simon. Worstjes en bacon voor ons, omelet with "emptying the fridge" voor Rudy (die er dan wel weer even tegen kan). Boterhammekes gesmeerd voor de middag en met de frigobox van de gastvrouw op naar Hluhluwe (ge weet ondertussen hoe ge dat moet uitspreken zonder uw tong te verstuiken).
Daar doen we een rondrit met als belangrijkste hoogtepunt de overwinnig van de Z-Afrikanen op de Engelsen voor de rubgy. Daarvoor zijn we juist op tijd in de Hilltop bar.
Verder krijgen we helaas niet veel beestjes te zien in dit groene park. Inderdaad staan de meeste bomen en struiken al mooi groen wat het spotten van beestjes niet eenvoudiger maakt. We zien wel een wrattenzwijn-vrouwtje met haar klein mannen. Later zullen er nog tegenkomen.
Nen olifant zien we ook; ene van dicht langs de kant van de weg en ene wat verder af. Verder wat buffels, gnoe's (how do you gnoe?) en zebra's en ook enkele impala's. Ik had er persoonlijk wat meer van verwacht maar het is wat het is en je kan de beestjes niet voorprogrammeren.
En oh ja, nog wat vogeltjes zoals deze maraboe's (of zo).
En deze arend waarvan de naam me ontsnapt (was het nu Julio of Guillaume?)
Vanavond proberern we nog eens de waterski-club, maar met die rugby overwinning is er een kans dat ze weer een feestje gaan bouwen. We zien wel.
En dan ook nog als het even kan, hippo's by night spotten.
Antwoord c natuurlijk: iedereen weet toch dat 'hl' als 'sjl' wordt uitgesproken!
We zijn nu een week onderweg. Het gaat vooruit! Ook voor jullie blogvolgers een hele boterham want er komen gelijk 3 blogs binnen na de radiostilte van afgelopen dagen!
Bij het opstaan staan de impala's alweer op ons terras.
Bij het ontbijt in Mlilwane laten de apen zich van hun inventiefste kant zien. Ze pikken gewoon de confituurkes en toasten van de tafels. Tistezeggen, zolang er niemand in de weg zit. Zo beleefd zijn ze wel. Maar dan maken ze wel onderling ruzie om de buit.
Dit is een reisdag en we vertrekken vroeg genoeg. Rond 8-en zijn we al vertrokken. Het weer valt niet echt mee, over het algemeen regenachtig met een occasionele drache. Aan de grens met Zuid-Afrika loopt het allemaal vlot en de wegen zijn ook treffelijk. De potholes van gisteren zijn in duidelijk mindere aantallen aanwezig. Toch blijven opletten, ook voor de verkeersdrempels!
Na een break in een Petroport met een lekkere koffie van de Muggs & Beans komen we tegen 2-en aan in St-Lucia. We slapen in een B&B en worden verwelkomd door Mandy die de nodige uitleg geeft over de avondwandelingen van de hippo's.
We slapen in kamers "elephant" en "zebra". Aan jullie te raden wie waar We rijden nog effen rond en doen wat inkopen in de plaastelijke Spar en daarna gaan we op weg naar de Hippo&Croco boottocht.
Gids Dennis (the menace?, de rosse!) is van dienst met interessante verhalen en kwinkslagen.
De eerste Hippo's behoren tot de familie van 17 die 's avonds de straten onveilig (?) maakt.
Een gedrag dat tot navologing leidt...
Daarna gaan we naar de krokodil die ze daar eerder gespot hadden.
En verder naar de wever-vogeltjes (even geel als Bartje?). Die bouwen speciale nestjes die daarna door de vrouwelijke kandidates beoordeeld worden en die bij negatief advies (het nest is niet luxueus genoeg of zo) eigenhandig het nest afbreken. Doe al eens moeite...
Chance dat wij in baksteen gebouwd hebben
De zon gaat ondertussen ook onder.
Daarna rijden we naar de waterskiclub waar ze volgens de gastvrouw de beste "prawns" serveren maar daar is het om 6 uur al volop ambiance en wordt er op de tafels gedanst. Dan maar op aanraden van Reza naar de Ocean's basket waar we ons tegoed doen aan allerhande prawns, calamari, tuna & sushi.
Bij het huiswaarts rijden verwachten we elk moment een hippo tegen te komen maar helaas pindakaas.
We vertrekken vroeg genoeg om eventueel verloren tijd onderweg te compenseren. We zijn gewaarschuwd dat het aan de grensomvergang met Swaziland al eens lang kan duren.
Tijdens het ontbijt begint het te zeveren (regenen is dat hé). Bij het buitenrijden van Kruger komen we nog een paar neushoorns tegen. En dan op weg naar Swaziland. De weg ligt er voorlopig goed bij en we vorderen door de regen die soms ophoudt maar ook wel eens intens uit de lucht valt, vlot naar de grens.
Aan de grens met Swaziland moeten de nodige formaliteiten gedaan worden. Eerst uitchecken uit Zuid-Afrika, daarna iets verder inchecken in Swaziland en 50 Rand tax betalen. Net voor ons zien we de mensen van het Rotel (Rolling Hotel zie gisteren). De Frau die ons gisteren te woord had gestaan is ook vandaag heel vlot ter taal en begroet ons uitbundig als "die Holländer". Dat hebben we dan ook maar ineens krachtdadig rechtgezet!
Al bij al valt het mee en hebben we (denk ik zo) in minder dan 20 minuten de grens gepasseerd inclusief sanitaire stop. Het wordt nu bergachtig maar vooral ook mistig. De temperatuur daalt gestaag tot een minimum van 14°. Echt niet meer zomers. Swaziland maakt zijn faam waar: lots of potholes waarvoor we al gewaarschuwd waren door een koppel Duitsers in Mohlabetsi. Het valt nog mee omdat er niet echt veel verkeer is en de potholes meestal (maar niet allemaal) goed ontweken konden worden.
Anders is het gesteld met verkeersdrempels die weliswaar aangekondigd worden maar waarvan de verf zo goed als verdwenen is. We passen ons aan en de passagiers worden meestal wel gespaard hoewel er toch een paar roller-coaster ervaringen zijn.
Verder zijn ze hier heel bedreven in de houtkap. Heelder bossen geloven er aan. Maar we denken wel dat ze netjes herplant worden als we ook jongere bossen tegenkomen.
Onderweg ook veel schoolgaande jeugd in hun uniformpjes. We komen nog voor 2 uur 's middags aan in Mlilwane.
Een mooi en groen park waar we weeral aan leuk huisje hebben met zicht op een vallei met veel dieren.
Deze keer vooral gnoe's, zebra's en blesbokken (dixit onze dierenkenner van dienst), koeien en nog wat. Er zitten hier geen katachtigen of andere gevaarlijke roofdieren. Behalve krokodillen maar die zitten enkel in het water.
We maken ook een wandeling. Het is hier veilig zolang ge uit het water blijft (krokodillen!). We komen onderweg wel wat beestjes tegen en inderdaad een krokodil in een vijver.
Het begint wat te regenen maar zijn tijdig binnen.
Het avondeten wordt nog opgeluisterd door een groepje Zulu's die wat gezang en dans ten berde brengen. Bij momenten doen ze me aan de nummers van Paul Simon denken die hij met Zuid-Afrikanen heeft opgenomen (album Graceland). Wel mooi.
Zoals eerder vermeld hebben ze de WiFi afgesloten bij het naar huis gaan van het receptiepersoneel. Dus nog een dagje geduld want morgenvroeg breng ik het niet op om dat nog allemaal te regelen. We staan extra vroeg op om de hippo-boot in St-Lucia morgen niet te missen.
Met de verontschuldiging van de redactie komt dit verslag allicht een dag later wegens geen WiFi in Berg en Dal ;-(. Hier in Mlilwane moet ik me ook behelpen met een betalende verbinding maar die werkt ook al niet . De pipo's of pipa's van de receptie schakelen die WiFi blijkbaar uit als ze naar huis gaan. Dus na het avondeten: nougabollen als dessert. Erger nog voor sommigen anderen die de weg naar hun hut niet meer vinden (te donker, te zat ?).
Er staat en dagje Kruger-park op het programma met niet veel kilometers op het menu. Het zal het toch traag gaan (max 50 op asfalt en max 40 op verharde weg) maar ook omdat er wel eens iets te zien valt (hopen we).
Ontbijt in het restaurant op wandelafstand. De olifanten ontbijten ook aan de andere oever van de Sabie-rivier te zien vanop ons terras. De blauw-metallieke vogels met de gele ogen (we moeten nog eens uitzoeken hoe die heten) zijn heel frank en komen het eten van de tafels pikken. Een show op zich.
In een tunneleke onder het terras zitten enkele hagedissen van de mooiste soort. Die met de blauwe staart kennen we al, maar nu ook één met oranje in het aanbod en een gevlekte die al meer naar een varaan nijgt. Foto's staan op de smart phone van Christel. Dus nu enkel tekst!
We sturen ook kaartjes huiswaarts. De gelukkigen zien ze in hun bus en de anderen moeten het met deze blog stellen. 4 weken later zijn die kaartjes nog niet aangekomen ...
Eigenlijk zien we steeds dezelfde beesten. Nu hebben we wel buffels en olifanten in grotere getalen in het aanbod. Maar er zijn ook neushoorns. Deze keer met volle hoorns. In Mohlabetsi was hun hoorn voor hun bestwil ingekort om stropers te ontmoedigen. Het is wel veel impressionanter en allicht gevaarlijker.
We hebben ook wrattenzwijnen, kudu's (How do kudu? Very good, how do kudu?), impala's (here, there and everywhere) en natuurlijk ook giraffen. Ergens onderweg zien we ook nog een koppel leeuwen in de verte. Van de big-5 zien we vandaag enkel het luipaard niet (hoewel ...).
Op één van de pick-nick plaatsen waar onze boterham opeten zijn ze wel niet zo vriendelijk voor de meisjes ...
Er wordt hier gewaarschuwd voor loslopende luipaarden.
Wat dan ook heel juist is! Ze zitten gewoon een tafel verder!
Blijkt later dat die luipaardin (of is dat dan een luimerrie?) vlaams klapt als ik ze bezig hoor in de winkel van Berg en Dal.
In Berg en Dal rest-camp vinden we ook de passagiers van het "Rotel" terug. Het is "das rollende Hotel" met een dikke 30 Duitsers (dat is niet hetzelfde als 30 dikke Duitsers, hoewel ...) aan boord. Die slapen dus wel met zijn 30-en in die aanhanger! In vakskes van 70 breed , 70 hoog en dikke 2 meter lang. En dat voor 2.500€ voor 21 dagen.
Bij ons gebruiken ze dat voor de duiven van de Barcelonavlucht.
P.S: zoek de (op zijn minst) 2 titels van liedjes in bovenstaande tekst. P.P.S: er geen prijzen te winnen
Deze ochtend hebben we verzaakt aan de ochtend safari. We hebben Hamilton met een fooi omgekocht om ons niet te komen wekken om 5 uur.
De temperatuur is zoals verwacht drastisch gezakt. Wel met 20° denken we. Deze nacht heeft het nog serieus gewaaid. In de tuin worden de bladeren geruimd. We ontbijten wanneer de andere gasten terug zijn van de ochtend safari. Daarna checken we uit. Bij het buitenrijden komen we nog een giraf en een olifant tegen. Impala's vermelden we vanaf nu niet meer wegens te veel aanwezig.
Dan op weg naar Hazyview. Halverwege doen we even een Superspar in Acornhoek. Een heel mooi en modern en proper en nieuw shopping center. We slaan wat inkopen in voor de middag en de aperitief van vanavond.
Even voorbij Hazyview gaan via de Phabeni-gate het Kruger park in. We worden al direkt getrakteerd op olifanten en even verder zelfs op de laatste van de Big 5: de buffel. We hebben ze nu allemaal en kunnen dus naar huis . Tenzij we de ugly-5 nog moeten doen.
We nemen dan even een zijweggeske, dat is dan een zandweg en wat rustiger. We zien weeral vele impala's (oeps, toch weer vermeld). En dan een Gierboom. Of althans een boom vol gieren. Dikke vette beesten.
We spotten ook arenden en één ervan zit iets verderop op een paaltje.
We zien ook nog wat giraffen ook vlakbij langs de kant van de weg. Deze laat zich wel best mooi fotograferen.
En ook nog kiekens, enfin helm-parelhoenen of hoe noemen ze die beestjes.
En dan staat er in de verte midden op de weg nen olifant met zijne slurf te swaffelen. Amaai! Blijkt dat hij dringend naar de tandarts moet voor nen valsen tand.
We zitten nu in Skukuza aan ons hutteke op een bank uit te kijken op de rivier (de Sabie). Aan de overzijde zit een nijlpaard (bestaat dat ook als dwergnijlpaard? want het lijkt niet erg groot).
Er loopt hier ook een wrattenzwijn rond tussen de rondavels. Hij is wel rustig maar toch op zijn hoede. We gaan er in elk geval geen ruzie mee zoeken. De apen zitten verder weg en voorlopig zien we die niet.
We zien nu ook een zwaluw, allicht een Afrikaanse die ook kokosnoten kan transporteren (of was dat de Europese?).
Vanochtend om 5 uur gewekt door Hamilton om een half uurke later op ochtendsafari te gaan. Weeral voor een dikke 3 uur. Maar toegegeven, die safari's zijn klokvaster dan de Belgische treinen! Ze rijden op de minuut nauwkeurig terug binnen. Hoe ze dat lappen in dit (voor ons) onoverzichtelijk kluwen van paden is een raadsel.
Het is wel aangenaam koel, nog wel dik boven de 20°C maar toch heel wat anders dan de 40° en meer die we gisteren en ook vandaag moeten trotseren.
De safari komt maar traag op gang maar we zien al wat beestjes zoals weeral impala en steenbok. Het eerste treffen is met een familie wilde honden. Ze zien er best aaibaar uit maar dat wordt niet aangeraden.
Verderop zien we dan ook giraffen en zebra's en dan ook nog witte neushoorn. Die zitten zich te verfrissen in een poel. Na enige tijd komt een troepje impala's drinken gevolgd door de 4 zebra's van daarjuist. Maar op deze laatste hebben de rhino's het niet begrepen en ze jagen ze weg.
A propos: witte en zwarte neushoorns zijn helemaal niet wit of zwart. Blijkbaar zijn de witte eigenlijk breedsmoel-neushoorns met een "wide" bek om grassen te eten. Wide wordt dan white... De neushoorn met een smaller bakkes die niet graast wordt dan de "niet-de-witte" en dus de zwarte.
We zoeken nog verder naar andere beestjes en komen een verloren gelopen hyena tegen.
Wat verder komen we nog een paar gnoe's tegen. Hier gekend als wildebeesst. Wat daar wild aan is laten ze in elk geval niet zien.
En dan is het weeral raak. Via de bush-radio zijn we op de hoogte van de aanwezigheid van een luipaard. Er staat al wat volk te kijken. We rijden even om tot er terug plaats is gemaakt voor ons.
De luipaard belaagt een haas die zich stil houdt onder een boom/struik zodat de luipaard er niet zomaar aan kan. Het duurt een hele tijd tot de haas plots wegschiet en de luipaard (verbouwereerd?) achterlaat. Die klopt op zijn kin en zal een ander ontbijt moeten zoeken.
We stoppen op de terugweg nog voor koffie en koekjes aan de bush-coffee-bar en komen dan om 9 uur stipt aan voor het ontbijt.
Het is vandaag weer extra warm: meer dan 40°C! En dat gepaard met een hete wind, alsof ge onder een haardroger zit. Het wordt dus wat overleven met het zwembad dat voor koele verfrissing zorgt, wat in de schaduw zitten en op de kamer uitrusten.
Om 2 uur is het lunchtijd. Juist als we aan tafel gaan in de tuin begint het te regenen, en even zelfs redelijk hard. Donders en bliksems waren al eerder van de partij maar nu ook de nattigheid. We verhuizen dan snel naar binnen. Het duurt evenwel niet lang en het brengt ook geen noemenswaardige afkoeling tenzij de wind die is gaan liggen.
Om 4 uur zijn we op de afspraak voor de avond game-drive, aangevoerd door de immer presente Hamilton en zijn tracker Solly. Buiten de vaste gasten (wijzelf en een Duits koppel) is er nu ook een Oost-europees koppel mee op de wagen. Hamilton brengt ons al introductie wat impala's en steenbokken en dan naar een groepje neushoorns (groepje van 5 die we eerder al eens gezien hebben). We staan even stil vlakbij ne struise die rustig dor gras aan het knabbelen is. We staan zo dicht dat we hem horen kauwen maar ook zo dicht dat Hamilton de motor van de jeep niet mag starten om hem niet nerveus te maken. Dat duurt zo'n 5 lange minuten.
Ondertussen genieten we van mooie panorama's.
Dan gezwind en snel en met de nodige bumps en vliegkunsten naar de andere kant van het domein om naar de leeuwen te gaan. Nu zien we de 3 mannetjes en later de troep vrouwtjes en welpen.
Dan terug en we hopen dat Hamilton ons nog een stel buffels kan tonen maar helaas. Tijdens de bush-bar bij een mooie zonsondergang begint het weer te drashen.
Dan maar snel opgekraamd en de (waterdichte???) poncho's aan. Gelukkig stopt het snel en droogt het ook goed.
Op de terugweg komen we in den donker nog neushoorns tegen en zelfs een luipaard. Het is wel heel ver en moeilijk te zien, maar toch. Straffe ogen hebben die trackers!
Bij het klokvast binnenrijden zien we nog net een genet-kat wegkoersen. Fabienne had eerder de staart van zo'n kat gespot maar dat beestje was dan ook weer snel weggeschoten.
De temperatuur is ondertussen als een baksteen gezakt. Deze nacht en morgen zal het dus aangenamer zijn.
Morgenvroeg doen we geen safari meer. Ondertussen hebben we dit domein al meer dan genoeg verkend en kunnen we dan wat langer slapen om dan naar Skukuza te rijden, onze eerste overnachting in het Kruger park.
Gisteravond in Swadini nog lekker gegeten: T-bone steak, rump-steak met drank en dessert voor nog geen 15€ per persoon. Eten en drinken is hier echt goedkoop en ook lekker. We slapen iets langer want vandaag moeten we echt niet ver. Een dikke 40km.
We rijden via Hoedspruit en stoppen even op een toeristisch centrummeke maar vele winkeltjes zijn gesloten (wegens zondag?).
Iets later zijn we aan de poort naar Mohlabetsi. Dan moeten we nog een 9-tal km op onverharde wegen naar de lodge. Eigenlijk rijden we nu al in het wildpark en kunnen we wilde beesten tegenkomen maar dat gebeurt niet. Er wacht ons een hartelijk welkom en de home-made ice-tea staat al klaar. Allicht werden ze getipt door de poortwachter
We krijgen een prachtige kamer met buiten-douche!
Het is weer erg warm (meer dan40°C) en dan gaan we maar even het zwembad in voor we naar de lunch gaan. Erg lekker, een slaatje met gerookte forel. We worden hier echt wel gepamperd.
De koffie wordt geserveerd door ene Melitha. Zo'n toeval kunt ge zelf niet bedenken!
Er lopen hier wel wat vreemde vogels rond zoals de Zuiderse Geelsnaveltok. Die bestaat ook in een rode variant. Misschien is dit wel een rode ... "Tokking to me?"
Die wordt ook wel neushoornvogel genoemd maar dat is minder leuk om woordspelingen te maken.
Om 4 uur gaan we op game-drive met Hamilton en Solly (sorry Solly) de tracker.
"Hello Bush-babies! Lets' rock'n roll!". De sfeer zit er al direct in!
We zitten met 6-en in de open wagen en krijgen gratis roller-coaster ups & downs als we door het landschap rijden.
De eerste 2 uur zien we eerst wat Impala's en Kudu's en dan een tijdje niks. Dan zien we nog een olifant en giraf vanop enige afstand. Weer een hele tijd verder is het bingo.
Eerst een 3-tal olifanten langs de weg, daarna een leeuwin met 2 (grotere) welpen en daarachter in de plas een trio Hippo's.
En ook nog een paar solitaire giraffen.
Euuhhh... dat klopt niet echt: een paar kan moeilijk solitair zijn, allez, als ze samen zijn toch. In dit geval waren ze niet samen (oef!).
Maar het wordt pas echt speciaal als we een troep (of is dat een zwerm of een tros) leeuwen tegenkomen van meer dan 20 leeuwinnen + welpen (ook hele kleintjes) en dan ook nog 2 mannetjes (dat blijken broers te zijn).
Die komen echt wel rakelings langs de wagen. Best eng als die dan eens in het wit van je ogen kijken van wel heel dichtbij.
Gelukkig zien we er niet uit als hapklare brokken of hebben ze geen honger.
Dan is het tijd om de bush-bar te openen voor een drankje en een versnapering.
Ondertussen gaat de zon onder (heel mooi) en rijden we door het donker terug.
De tracker zoekt met zijn schijnwerper nog naar luipaarden (die hangen normaal in de bomen) maar naast een verloren impala en de ogen van wat een genet-kat verondersteld is, zien we niks meer.
's Avonds is het aperitief en daarna eten we in de "boma". Bruschetta, boeuf Stroganoff en banane-flambé rond het houtvuur (was het nog niet warm genoeg?).
Nu op tijd naar bed want morgen om 5 uur komt Hamilton ons wekken voor de ochtend-safari.
Nu zijn we echt vertrokken. Spijtig genoeg is het weer wat mistig of troebel zodat we de 3 rondavels (de meest bende "view" van deze streek) enkel in de mist zien vanop het terras van het restuarant.
We rijden na het ontbijt gelijk door naar de volgende bestemming: Swadini.
Onderweg komen we apen en koeien tegen op de weg en ook fruitbomen. Deze zijn mango's.
In Swadini hebben we weer een huisje zoals gisteren. Hier lopen de beesten gewoon door het kamp: apen, kudu's en zelfs parelhoenen.
We gaan eerst eens lekker zwemmen, heerlijk! Er is veel jeugd in het zwembad, allicht een uitstap van een school of zo. Ze hebben een ander kleur armbandje.
Deze middag hebben we onze sandwichkes gegeten op ons terras en vertrekken daarna naar het bootje voor een uitstap op het stuwmeer van de Blyde rivier.
Hier zien we ook een "skull" mountain (zoals bij Indiana Jones), wel mooi.
Verder nog wat beestjes zoals nijlpaarden en krokodillen.
Die kroko was wel heel moeilijk te wegens ver weg.
We hebben ook nog eens een zicht op de 3 rondavels, nu met wat minder mist.
De reisdag was de moeite. Voor 3-en ('s morgens !) uit bed en 's avonds netjes om half tien afgezet op de tarmac van Jo-burg Airport. Valiezen ook allemaal op het appel maar het busje kwam niet "zo". De bareel wou plots niet meer opengaan en dat was het begin van de ellende. Na enige tijd was er dan toch ne slimme die den bareel kon opendoen en kwamen we aan in het hotel. Tweede probleem: onze kamers waren doorverkocht door één of andere vermaledijde. Maar de manager ging het oplossen!!! Dat duurde dan wel een dik half uur, terug het busje in naar een ander hotel en na nog wat incheckprocedures waren we dan toch dik na half-één op onze kamers. Goed punt: mooie kamers, vlak aan de luchthaven (geen busje meer) en een super ontbijt!
Om de tijd te doden lezen we de plaatselijke gazet. Groot is de verbazing als zelf Marieke Vervoort hier het nieuws haalt!
Fris en monter na het overvloedige ontbijt hebben we de auto opgehaald. Die stond netjes klaar en ze probeerden geen extra prullaria te verkopen. En daar gingen we dan met onze NISSAN X-trail. Hij had al wat kilometers (dikke 60.000) en had al zowat overal wat krasjes en blutskes. Dat laatste is alleen maar handig zodat ze later geen extra krassen en blutskes kunnen vinden (ook al hebben we een "omnium").
Het weer valt best mee. Het is warm en wat betrokken maar ook dan weer wat zon. Het links rijden valt ook goed mee (met het stuur rechts) en het verkeer is niet te hektisch.
Onderweg stoppen we om wat inkopen te doen (water!) en op de middag doen we de N4 PETROPORT aan, een ferm tankstation met een een aantal food-dinges en ook wat beesten.
De buffel en de neushoorn (in de achtergrond!) kunnen we al schrappen (maar echt wild zijn ze allicht niet dus die punten tellen niet echt mee). Ze hebben er wel goede koffie.
Ook hier is de technologie doorgebroken met de "gospel on wheels". Wat dat te maken heeft met machines een nieuw leven te geven ontgaat me enigszins...
Verderop doen we nog een SPAR aan om wat middageten in te slaan. Wat bokes en wrapkes die verder op de weg opeten aan de "half way kitchen". Een verlaten etablissement waar in de achtertuin nog een opgesmoorde koe ligt van een uit hand gelopen braai.
Ondertussen heeft het wat geregend en na onze picknick begint het zelf serieus te gieten inclusief bliksems. Gelukkig niet voor lang.
Onderweg komen we de eerste beestjes tegen: apen.
Door het gevorderde uur kunnen we enkel nog God's Window doen. Het is overtrokken wat het uitzicht wat vertroebelt.
Het is dan toch nog wat rijden naar onze eerste stek, het Blyde Canyon Resort maar ons huisje staat klaar en we kunnen lekker (goedkoop) gaan eten in het restaurant. Iedereen is hier ook super vriendelijk (op die van het eerste hotel gisteren na die eerder verveeld zaten met de situatie).
We zullen deze nacht alles maar goed afsluiten. Ge weet maar nooit!
Het is (bijna) zover. Morgen reisdag (going home) en vandaag een wat luie dag hier in Santa Cruz. We staan wat later op, het is toch bewolkt en we zorgen ervoor dat alle bagage op de kamer staat zodat we die later netjes kunnen inpakken. In de voormiddag een wandelingetje gemaakt langs de kustlijn noordwaarts wat vooral een rotsige kustlijn is met hier en daar wat strandjes. Hoe dan ook is dit geen echt zwemwater.
Toch is er een plaats waar er gesurft wordt in dit gevaarlijke water waar de golven recht op de rotsen gericht zijn. Er staan zelfs gedenktekens voor de slachtoffers die hier vallen en dat zijn er blijkbaar wel wat. Hoe dom je zijn om met zulke risiko's de juiste golf te willen opzoeken. Maar ja, wij zijn geen surfers hé ...
We kunnen wel het spel van de pelikanen bewonderen die op jacht gaan naar iets lekkers uit de zee. We zien in de verte ook iets groters in de zee. Christel ziet met haar spiedende blik de spuiters van enkele walvissen. Geen idee welke soort maar één ervan laat toch even zijn/haar staart zien. Al is het ver weg, toch blij van het gezien te hebben.
Straks nog een ommetje langs de boardwalk naar het pretpark en nog iets gaan eten. De boardingpass (of althans de confirmation) is mits enige elektronische omweg langs een slechte verbinding afgedrukt geraakt. Onze plaatsen op de Airbus 380 zijn gereserveerd. Ik denk op het bovendek, we zien wel.
Morgen vertrekken we rond 10u langs de kustweg naar de vlieghaven, nog effe tanken en wagen binnenbrengen en dan zijn we op tijd voor de check-in. We vertrekken om 15u en hopen dan tegen zondag 5 uur 's avonds in Kontich station aan te komen.
Het begin van het einde kondigt zich aan. Vandaag verkassen we naar onze laatste slaapplaats in Santa Cruz.
Wat langer geslapen en ontbeten op ons terras met mountain view! Onze buren zijn ook wakker en we gerakken aan de babbel. Het accent verraadde al dat ze uit Australië komen. Ze zijn al enkele jaren met pensioen en hebben al heel wat avontuurlijke reizen achet de rug. Nu hebben ze in Connecticut een 2de hands Harley gekocht waarmee ze 3 maanden rondtrekken en die ze dan meenemen naar huis. Voordien hebben ze al eens hetzelfde gedaan met een motorhome en 5 maanden rondgetrokken tot in Alaska. De motorhome hebben ze daarna wel weer verkocht.
Eerst rijden we tot in Gilroy, naar de premium outlet center waar we de Amerikaanse economie nog een laatste maal een injectie geven. Hier waren we 5 jaar geleden ook al geweest.
Onderweg komen we de landbouw in al zijn glorie tegen met massale plantages.
Pistache noten en amandelen (de laatste waren al geoogst).
Appelsienen (nu nog groen)
En zelfs katoen
Die hele mooie bloemen hebben
Verder zien we nog paprika, aarbeien, frambozen of bosbessen, ... allez, te veel om op te noemen en alles in het groot zoals de treinen hier.
in Santa Cruz verblijven we in de Bay front Inn waar ze blijkbaar letters W en I tekort komen en dan maar de Y gebruiken.
We zitten op wandelafstand van de pier waar we lekker en ook prijselijk vis gegeten hebben. Uiteraard zijn ook de zeeleeuwen present, nu vooral te horen wegens te donker.
We hebben een koude nacht achter de rug in de tentcabin. Dan maar eerst het gaskacheltje opgezet om wat warmte te brengen. Het stevige ontbijt American style brengt wel enig soelaas maar het kan wel beter. In de doening zijn er nog een koppeltje belgen, 2 hollanders (in de tentcabin naast ons) en nog een gezelschap van een zestal catalanen. Die Amerikanen snappen niet echt dat ze die niet kunnen (of maar half) verstaan. De zon klimt hoger en de temperatuur ook al. Op naar de Tioga pas om Yosemite binnen te rijden. Het is al efkes file bij de poort maar we mogen voor alsze zien dat we al een pas hebben en geen extra uitleg van doen is.
Eerste stop bij de Lembert dome. Van dichtbij is zo'n stuk geslepen graniet wel imposant.
Op de tram wachten hoeft hier niet.
We stappen naar de soda springs waar inderdaad borrelend water uit opborrelt.
De Tuolomne (riviertje) is hier heel idyllisch.
Een paar mannen repareren de brug maar hun kruiwagen heeft wel platten tuub ...
We komen een koppeltje wandelaars tegen die al 200 mijl achter de kiezen hebben in 16 dagen en wel snakken naar een echt bed annex douche. Er zijn zo van die volhouders!
Aan het Tanaya lake houden we picnic met onze voeten op het strand.
Op naar de valley via Oldesmed point rijden we echt op de rots.
waar we een eerste zicht krijgen op de Half Dome. Prachtig!
Er volgen nog wat van die zichten zoals vanop het panorama point
El Capitan
We gaan niet in de valley maar rijden verder richting Glacier point. Omdat het al wat te laat begint te worden skippen we dit in het voordeel van Mariposa grove waar we de grote bomen nogmaals gaan bewonderen.
Onderweg zien we de sporen van de brand van deze zomer. Ook zien de soms de rode kleur van de brandvertrager die op de overlevende bomen langs de weg is aangebracht.
Sinds ons vorig bezoek is er heel wat veranderd. Er is nu een welcome center en we moeten met de shuttle naar de grove. In de grove self is alles opnieuw aangelegd en kom je niet meer zo dicht bij de bomen.
De Grizzly Giant is nog steeds paraat.
Evenals de tunnel-boom.
Het 2de deel van de rondwandeling is niet zo strikt ingericht en Christel kan nog een laatste boom knuffelen.
We hebben een kamer/chalet met mountain view.
Dat is niet gelogen maar ondertussen zijn ze vlak voor ons de weg aan het asfalteren. Dat gaat nog lang doorgaan en er zijn lage wachttijden. Dus snel (?) naar het stadje Oakhurst voor een maaltijd in een diner waar we de laatste en enige gasten zijn. Gelukkig is er al nieuwe asfalt als we uiteindelijk onze doening bereiken.
Na een dikke halve mijl zijn we al in Nevada. Dat is er aan te zien met de dikke casino-hotels die aan de overkant van de straat staan. We rijden vlotjes richting Bridgeport, het stadje waar we ergens verderop logies hebben voor vannacht. Er zijn duidelijk sporen van recente (bos)branden en er moet aan de weg gewerkt worden wat al eens wat vertraging meebrengt.
Eergisteren hebben we dat ook gezien in de wijnvalleien waar het vorige herfst zo gebrand heeft. Er was een grote bouwactiviteit enkel te verklaren doordat er in de verte brandsporen waren waar ook huizen in betrokken waren. Nu bouwen ze volledig nieuwe wijken op. Ook enkele wijngaarden z!jn nieuw aangelegd.
Maar terug naar vandaag. Na een korte afstand komen we terug in California waar we weer eens gevraagd worden of we geen fruit bijhebben. We gebaren van krommenaas (dat kennen ze hier toch niet) en we smokkelen wat appels en bananen terug de staat binnen.
We rijden eerst naar Bodie.
Een ghost-town waar tussen pakweg 1875 en 1935 goud ontgonnen werd. Het is een echt ghost-town, de huizen liggen er verlaten bij met huisraad en al dat overal in en buiten de huizen nog rondslingert.
Het is niet enkel in Leuven dat ge ne fiets te lang onbeheerd moogt laten staan.
Er word maar sporadisch gerestaureerd en dat geeft een speciale indruk. Om er te geraken moet er eerst een dikke 10 mijlen gereden reden worden op asfalt (ook een door een desolate omgeving) en de laatste 3 miles op onverharde weg om het echte pioniersleven te ervaren zeker?
Een filmke geeft ook een idee van het leven in de mijnstad. Echt niet simpel.
Dan naar Mono Lake.
Een zout meer dan 2 keer zo zout is als de zee waar het via kalkhoudenden bronnen in het meer zelf, 'tufa' gesteente onstaat met grillige schouwachtige vormen.
Omdat de stad Los Angeles in de jaren 40 water van rivieren die het meer voeden hebben afgeleid is het peil met zo'n 15 meter gezakt zodat die tufa torentjes nu boven water staan. Heel fotogeniek.
Ook daar wordt aan pilates gedaan!
Hé, dit is geen foto van mij ... wat komt die hier doen? (wel een mooie...)
We komen er een Duits koppel tegen dat na het pensieon van man-lief ineens 3 maanden naar de US is gekomen. Ze hebben daar hun eigen busje voor meegebracht (goedkoper dan 3 maanden huren). We hebben ze aangeraden om naar Leavenworth (zie hiervoor) te gaan om de thuissfeer op te snuiven.
We overnachten in een tent cabin. Een soort tuinhuis "western style" met campeercomfort. 's Nachts wordt het hier dan wel echt donker.
In de aanloop naar Yosemite gaan we vandaag naar Lake Tahoe, groot meer gelegen op zo'n dikke 1600 meter hoogte en (winter-)sport paradijs.
Het is eerder een reisdag en gaan via Sonoma en Napa richting Sacramento. Het is best druk op de weg. Eens voorbij Sacramento begint het te stijgen. Rond de middag passeren we een stadje dat wel speciaal oogt. Dan maar van de snelweg en we komen in "Hangtown" Placerville!
De hangman tree wordt nog als "monument" bewaard.
Een nog heel authentiek stadje met in main street gezellige winkels zoals een 2de hands boekenwinkeltje gerund door 2 dames op (enige) leeftijd. Blijkt dat die ene in London gewoond heeft, half Europa gezien heeft, ook nog gesurft heeft in Hawai en haar kinderen heeft leren waterskien op Lake Powell.
Wat verder is er een "hardware store" waar je echt alles kan kopen van keukengerief tot decoratiemateriaal, vijzen, draad en lampen ... echt alles!
En uiteraard de "town bell".
We vinden wat verder een park annex sportveld en hondentraining weide waar we onze boterhammekes eten op een BBQ plaats.
En dan in de verte, de "lake" (dat flauwe blauwe streepke tussen de bergen) ...
Aangekomen in Lake Tahoe gaan we naar de Lake op wandelafstand achter ons hotel.
Uiteraard ook met de voeten in het water.
Daar doet Christel een reeks pilates oefeningen die vlot navolging krijgen.
Zelfs door de meeuwen.
En dan is er nog ergens een bus chinezen gelost die per sé met ons op de foto wilden. Allicht zien we er redelijk autochtoon uit.
Op zoek naar eten belanden we in een shop/eet/vermaak center rond de kabelbaan die in de zomer gerbuikt wordt voor zip lines, zomer bobslee enz. We zitten best binnen want de temperatuur daalt fors. 's Nachts is het maar enkele graden en overdag een dikke 20°C.
.
.
