Jajaja, het einde is in zicht .

Maar eerst worden we nog belaagd door een bende herten, elanden en beren die sinds gisteren

door het stadje paraderen en de nacht zelfs voor onze kamer hebben doorgebracht.

Bij het vertrek zien we ze nog eens passeren op het linker baanvak!

Dan nu de rit naar Colorado Springs met als tussendoel Cripple creek, een oud goudmijnstadje.

Eerst komen we nog een piepklein nationaal parkske tegen: Florissant Fossil Beds. 

Ligt netjes in een mooie vallei. 

We kijken eerst binnen in een boerderijtje.

 Het wemelt hier van de "prairie dogs". Ze komen wel buiten maar zijn heel schuw en duiken 

snel in hun vele hollekes.

Rond het visitor center is een pad langs een aantal versteende sequoias (althans de onderste 3 meter).

Verder is dit een vindplaats van enorm veel fossielen (grotere en vooral kleinere).

Op nu naar Cripple Creek. Dit is een oud mijnstadje dat nu nog enkel leeft van wat toerisme maar 

vooral van casino's. Die zitten netjes verborgen achter de oude gevels maar eerlijk gezegd is 

het maar een dooie boel.

Dan maar verder naar onze slaapplaats in Colorado Springs. 

Daar maken we ons al klaar voor ons vertrek, namelijk het verdelen en laden van de valiezen. 

Morgen nog wat uitslapen, een laatst rondje shopping en naar Denver waar we wagen gaan inleveren 

en na een korte nacht op zaterdag (Christel's verjaardag!) om 8 uur 's morgens opstijgen richting 

Washington en dus huiswaarts.

Ge hebt het al begrepen, dit is de laatste aflevering van deze blog. 

Morgen valt er allicht niet veel te vertellen en zijn we vooral bezig met voorbereiden van het vertrek.

Alvast allemaal bedankt voor het volgen van ons wedervaren en tot binnenkort?

Groetje van Christel & Philippe

Gedaan met canyons, gedaan met rode en andere kleuren rotsen en stenen, geen woestijnen meer! 

Vandaag groene valleien bossen en  bergen.

We rijden even naar Crested Butte, een mooi stadje dat ook dienst doet als ski-station. 

We doen een wandeling in een leuke vallei. Het begint wel met wat regen.

Maar even doorzetten en de zon komt er door. Vandaag temperaturen van maximum een dikke 20°C. 

Best aangenaam na de hogere temperaturen van de laatste dagen.

De bossen tonen hun eerste herfstkleuren al en we krijgen mooie kleurschakeringen.

En we komen dan ook nog een slangetje tegen (allicht een hazelworm of zo). 

Kunnen we ook weeral afstrepen van ons lijstje.

Crested Butte heeft in de hoofdstraat allemaal geklasseerde huizen van rond 1900. Best gezellig.

Ze hebben hier ook een "man parking" voor wanneer de dames binnen kleren gaan passen!

We drinken ook nog de "beste espresso in Colorado" in een huisje bezet met oude autonummerplaten (jaren 50!!!).

Bij het buitenrijden nemen we nog even notie van de drakendoder. 

We beginnen de dag met regen. inderdaad is het volledig overtrokken en het regent 

een beetje. Op weg naar Colorado, naar het oosten dus, zien we rechts van ons dat de 

zon schijnt, links regent het en voor ons, wat tussen 2. De woestijn ligt vol met plassen.

Tegen dat we gaan tanken in Fruita (CO) is het enigszins opgetrokken en vooral droog! 

Zo beginnen we aan Colorado National Monument. Ook hier enige canyons van zijriviertjes 

van de Colorado die in het dal beneden stroomt.

Ze hebben hier ook een balanced rock, misschien niet zo groot als die van Arches 

maar toch een mooie.

We rijden op de bovenste verdieping, dus ook een kronkelweg door enkele tunnels om boven te geraken.

De temperatuur is duidelijk aan te dalen en we halen nog wel de 25°C maar meer niet. 

Het waait bij momenten wel erg stevig, daar in de berg.

Hieronder bij "independence rock" waar ze elke 4de juli (Nationale Feestdag) een vlag op zetten.

Nog een leuke canyon ...

en wat losstaande stenen.

Bij ons middagmaal worden we vergezeld van een 3-tal (vermoed ik) Turkey-vultures (kalkoen-gieren).

Na dit park, op naar Gunnisson. Het is nog een stevige rit (zo'n 200km). 

We rijden dan door een groener landschap (landbouw) en ook wat meer op de Alpen lijkende landschappen.

Gunnisson ligt aan de andere kant van de bergen waar Aspen ligt en is dus ook enigszins op de wintersport gericht. 

Morgen blijven we hier een dag. We moeten nog uitvissen wat we gaan doen.

Canyonlands hadden we vorige keer in 2013 niet gedaan wegens slecht weer. Vandaag maken we dat goed. 

Het weer is wel wat minder wegens bewolkt maar dat is op zich niet slecht want dan is het wat minder heet. 

Het komt dus goed uit. De zon is toch bij momenten van de partij.

Om Canyonlands te bereiken moet je vanaf de highway bij Moab toch nog 25 mijl rijden, 

bij momenten over een gezellig kronkelende weg.

We doen het gedeelte "Island in the sky". Dat is een stuk dat zo'n, 400 m boven de omgeving 

uitsteekt waaronder dan een vlakte ligt waarin de Colorado en de Green River dan telkens weer 

canyons maken die nog eens zo'n 400 m diep zijn.

Eerste stop "Mesa Arch", jajaja, weer een "arch" maar wel een heftige. Je kan er door zien en 

dan zie je het enorme landschap daaronder.

Op "Grand viewpont" krijg je de volle laag (awesome, stunning ...).

Het is gewoon te moeilijk om dat in 1 foto vast te leggen. 

Gelukkig hebben we het weer aan onze kant. We zien het elders regenen en bliksemen maar 

wij blijven droog.

Morgen verlaten we Utah en is het terug naar Colorado. Het begint te korten ...

Het belooft vandaag een warme dag te worden en we gaan naar Arches.

Vorig keer is dat wat in het water gevallen en dat moet goed gemaakt worden.

Eerst naar MOAB een espresso drinken en tanken.

Volgende stop, de verste stopplaats in het park, zo'n half uur rijden. 

Er zijn er die hun huisje blijkbaar bij hebben. Het lijkt echt wel ergens op.

We starten bij een kleintje (eigenlijk al een dubbele) als opwarmer.

Op nu naar de mooiste en meest tot de verbeelding sprekende "arche": Landscape arch. 

Die overspant een volledig voetbalveld.

Het is ondertussen meer dan warm genoeg, de temperatuur gaat weer naar de +90°F dus dik 

boven de 30°C en dus goed blijven drinken.

Volgende stop is de viewpoint voor "delicate arch", zo ongeveer het symbool voor de staat Utah 

dat terug te vinden is op meeste nummerplaten.

Dan nog even langs nog wat arches zoals de dubbele en dan naar "huis".

En ze hebben hier ook wat last van surrealisme (ceci n'est pas un "trail" ?!?) ...