We vertrekken vroeg genoeg om eventueel verloren tijd onderweg te compenseren. We zijn gewaarschuwd dat het aan de grensomvergang met Swaziland al eens lang kan duren.
Tijdens het ontbijt begint het te zeveren (regenen is dat hé). Bij het buitenrijden van Kruger komen we nog een paar neushoorns tegen. En dan op weg naar Swaziland. De weg ligt er voorlopig goed bij en we vorderen door de regen die soms ophoudt maar ook wel eens intens uit de lucht valt, vlot naar de grens.
Aan de grens met Swaziland moeten de nodige formaliteiten gedaan worden. Eerst uitchecken uit Zuid-Afrika, daarna iets verder inchecken in Swaziland en 50 Rand tax betalen. Net voor ons zien we de mensen van het Rotel (Rolling Hotel zie gisteren). De Frau die ons gisteren te woord had gestaan is ook vandaag heel vlot ter taal en begroet ons uitbundig als "die Holländer". Dat hebben we dan ook maar ineens krachtdadig rechtgezet!
Al bij al valt het mee en hebben we (denk ik zo) in minder dan 20 minuten de grens gepasseerd inclusief sanitaire stop. Het wordt nu bergachtig maar vooral ook mistig. De temperatuur daalt gestaag tot een minimum van 14°. Echt niet meer zomers. Swaziland maakt zijn faam waar: lots of potholes waarvoor we al gewaarschuwd waren door een koppel Duitsers in Mohlabetsi. Het valt nog mee omdat er niet echt veel verkeer is en de potholes meestal (maar niet allemaal) goed ontweken konden worden.
Anders is het gesteld met verkeersdrempels die weliswaar aangekondigd worden maar waarvan de verf zo goed als verdwenen is. We passen ons aan en de passagiers worden meestal wel gespaard hoewel er toch een paar roller-coaster ervaringen zijn.
Verder zijn ze hier heel bedreven in de houtkap. Heelder bossen geloven er aan. Maar we denken wel dat ze netjes herplant worden als we ook jongere bossen tegenkomen.
Onderweg ook veel schoolgaande jeugd in hun uniformpjes. We komen nog voor 2 uur 's middags aan in Mlilwane.
Een mooi en groen park waar we weeral aan leuk huisje hebben met zicht op een vallei met veel dieren.
Deze keer vooral gnoe's, zebra's en blesbokken (dixit onze dierenkenner van dienst), koeien en nog wat. Er zitten hier geen katachtigen of andere gevaarlijke roofdieren. Behalve krokodillen maar die zitten enkel in het water.
We maken ook een wandeling. Het is hier veilig zolang ge uit het water blijft (krokodillen!). We komen onderweg wel wat beestjes tegen en inderdaad een krokodil in een vijver.
Het begint wat te regenen maar zijn tijdig binnen.
Het avondeten wordt nog opgeluisterd door een groepje Zulu's die wat gezang en dans ten berde brengen. Bij momenten doen ze me aan de nummers van Paul Simon denken die hij met Zuid-Afrikanen heeft opgenomen (album Graceland). Wel mooi.
Zoals eerder vermeld hebben ze de WiFi afgesloten bij het naar huis gaan van het receptiepersoneel. Dus nog een dagje geduld want morgenvroeg breng ik het niet op om dat nog allemaal te regelen. We staan extra vroeg op om de hippo-boot in St-Lucia morgen niet te missen.
Met de verontschuldiging van de redactie komt dit verslag allicht een dag later wegens geen WiFi in Berg en Dal ;-(. Hier in Mlilwane moet ik me ook behelpen met een betalende verbinding maar die werkt ook al niet . De pipo's of pipa's van de receptie schakelen die WiFi blijkbaar uit als ze naar huis gaan. Dus na het avondeten: nougabollen als dessert. Erger nog voor sommigen anderen die de weg naar hun hut niet meer vinden (te donker, te zat ?).
Er staat en dagje Kruger-park op het programma met niet veel kilometers op het menu. Het zal het toch traag gaan (max 50 op asfalt en max 40 op verharde weg) maar ook omdat er wel eens iets te zien valt (hopen we).
Ontbijt in het restaurant op wandelafstand. De olifanten ontbijten ook aan de andere oever van de Sabie-rivier te zien vanop ons terras. De blauw-metallieke vogels met de gele ogen (we moeten nog eens uitzoeken hoe die heten) zijn heel frank en komen het eten van de tafels pikken. Een show op zich.
In een tunneleke onder het terras zitten enkele hagedissen van de mooiste soort. Die met de blauwe staart kennen we al, maar nu ook één met oranje in het aanbod en een gevlekte die al meer naar een varaan nijgt. Foto's staan op de smart phone van Christel. Dus nu enkel tekst!
We sturen ook kaartjes huiswaarts. De gelukkigen zien ze in hun bus en de anderen moeten het met deze blog stellen. 4 weken later zijn die kaartjes nog niet aangekomen ...
Eigenlijk zien we steeds dezelfde beesten. Nu hebben we wel buffels en olifanten in grotere getalen in het aanbod. Maar er zijn ook neushoorns. Deze keer met volle hoorns. In Mohlabetsi was hun hoorn voor hun bestwil ingekort om stropers te ontmoedigen. Het is wel veel impressionanter en allicht gevaarlijker.
We hebben ook wrattenzwijnen, kudu's (How do kudu? Very good, how do kudu?), impala's (here, there and everywhere) en natuurlijk ook giraffen. Ergens onderweg zien we ook nog een koppel leeuwen in de verte. Van de big-5 zien we vandaag enkel het luipaard niet (hoewel ...).
Op één van de pick-nick plaatsen waar onze boterham opeten zijn ze wel niet zo vriendelijk voor de meisjes ...
Er wordt hier gewaarschuwd voor loslopende luipaarden.
Wat dan ook heel juist is! Ze zitten gewoon een tafel verder!
Blijkt later dat die luipaardin (of is dat dan een luimerrie?) vlaams klapt als ik ze bezig hoor in de winkel van Berg en Dal.
In Berg en Dal rest-camp vinden we ook de passagiers van het "Rotel" terug. Het is "das rollende Hotel" met een dikke 30 Duitsers (dat is niet hetzelfde als 30 dikke Duitsers, hoewel ...) aan boord. Die slapen dus wel met zijn 30-en in die aanhanger! In vakskes van 70 breed , 70 hoog en dikke 2 meter lang. En dat voor 2.500€ voor 21 dagen.
Bij ons gebruiken ze dat voor de duiven van de Barcelonavlucht.
P.S: zoek de (op zijn minst) 2 titels van liedjes in bovenstaande tekst. P.P.S: er geen prijzen te winnen
Deze ochtend hebben we verzaakt aan de ochtend safari. We hebben Hamilton met een fooi omgekocht om ons niet te komen wekken om 5 uur.
De temperatuur is zoals verwacht drastisch gezakt. Wel met 20° denken we. Deze nacht heeft het nog serieus gewaaid. In de tuin worden de bladeren geruimd. We ontbijten wanneer de andere gasten terug zijn van de ochtend safari. Daarna checken we uit. Bij het buitenrijden komen we nog een giraf en een olifant tegen. Impala's vermelden we vanaf nu niet meer wegens te veel aanwezig.
Dan op weg naar Hazyview. Halverwege doen we even een Superspar in Acornhoek. Een heel mooi en modern en proper en nieuw shopping center. We slaan wat inkopen in voor de middag en de aperitief van vanavond.
Even voorbij Hazyview gaan via de Phabeni-gate het Kruger park in. We worden al direkt getrakteerd op olifanten en even verder zelfs op de laatste van de Big 5: de buffel. We hebben ze nu allemaal en kunnen dus naar huis . Tenzij we de ugly-5 nog moeten doen.
We nemen dan even een zijweggeske, dat is dan een zandweg en wat rustiger. We zien weeral vele impala's (oeps, toch weer vermeld). En dan een Gierboom. Of althans een boom vol gieren. Dikke vette beesten.
We spotten ook arenden en één ervan zit iets verderop op een paaltje.
We zien ook nog wat giraffen ook vlakbij langs de kant van de weg. Deze laat zich wel best mooi fotograferen.
En ook nog kiekens, enfin helm-parelhoenen of hoe noemen ze die beestjes.
En dan staat er in de verte midden op de weg nen olifant met zijne slurf te swaffelen. Amaai! Blijkt dat hij dringend naar de tandarts moet voor nen valsen tand.
We zitten nu in Skukuza aan ons hutteke op een bank uit te kijken op de rivier (de Sabie). Aan de overzijde zit een nijlpaard (bestaat dat ook als dwergnijlpaard? want het lijkt niet erg groot).
Er loopt hier ook een wrattenzwijn rond tussen de rondavels. Hij is wel rustig maar toch op zijn hoede. We gaan er in elk geval geen ruzie mee zoeken. De apen zitten verder weg en voorlopig zien we die niet.
We zien nu ook een zwaluw, allicht een Afrikaanse die ook kokosnoten kan transporteren (of was dat de Europese?).
Vanochtend om 5 uur gewekt door Hamilton om een half uurke later op ochtendsafari te gaan. Weeral voor een dikke 3 uur. Maar toegegeven, die safari's zijn klokvaster dan de Belgische treinen! Ze rijden op de minuut nauwkeurig terug binnen. Hoe ze dat lappen in dit (voor ons) onoverzichtelijk kluwen van paden is een raadsel.
Het is wel aangenaam koel, nog wel dik boven de 20°C maar toch heel wat anders dan de 40° en meer die we gisteren en ook vandaag moeten trotseren.
De safari komt maar traag op gang maar we zien al wat beestjes zoals weeral impala en steenbok. Het eerste treffen is met een familie wilde honden. Ze zien er best aaibaar uit maar dat wordt niet aangeraden.
Verderop zien we dan ook giraffen en zebra's en dan ook nog witte neushoorn. Die zitten zich te verfrissen in een poel. Na enige tijd komt een troepje impala's drinken gevolgd door de 4 zebra's van daarjuist. Maar op deze laatste hebben de rhino's het niet begrepen en ze jagen ze weg.
A propos: witte en zwarte neushoorns zijn helemaal niet wit of zwart. Blijkbaar zijn de witte eigenlijk breedsmoel-neushoorns met een "wide" bek om grassen te eten. Wide wordt dan white... De neushoorn met een smaller bakkes die niet graast wordt dan de "niet-de-witte" en dus de zwarte.
We zoeken nog verder naar andere beestjes en komen een verloren gelopen hyena tegen.
Wat verder komen we nog een paar gnoe's tegen. Hier gekend als wildebeesst. Wat daar wild aan is laten ze in elk geval niet zien.
En dan is het weeral raak. Via de bush-radio zijn we op de hoogte van de aanwezigheid van een luipaard. Er staat al wat volk te kijken. We rijden even om tot er terug plaats is gemaakt voor ons.
De luipaard belaagt een haas die zich stil houdt onder een boom/struik zodat de luipaard er niet zomaar aan kan. Het duurt een hele tijd tot de haas plots wegschiet en de luipaard (verbouwereerd?) achterlaat. Die klopt op zijn kin en zal een ander ontbijt moeten zoeken.
We stoppen op de terugweg nog voor koffie en koekjes aan de bush-coffee-bar en komen dan om 9 uur stipt aan voor het ontbijt.
Het is vandaag weer extra warm: meer dan 40°C! En dat gepaard met een hete wind, alsof ge onder een haardroger zit. Het wordt dus wat overleven met het zwembad dat voor koele verfrissing zorgt, wat in de schaduw zitten en op de kamer uitrusten.
Om 2 uur is het lunchtijd. Juist als we aan tafel gaan in de tuin begint het te regenen, en even zelfs redelijk hard. Donders en bliksems waren al eerder van de partij maar nu ook de nattigheid. We verhuizen dan snel naar binnen. Het duurt evenwel niet lang en het brengt ook geen noemenswaardige afkoeling tenzij de wind die is gaan liggen.
Om 4 uur zijn we op de afspraak voor de avond game-drive, aangevoerd door de immer presente Hamilton en zijn tracker Solly. Buiten de vaste gasten (wijzelf en een Duits koppel) is er nu ook een Oost-europees koppel mee op de wagen. Hamilton brengt ons al introductie wat impala's en steenbokken en dan naar een groepje neushoorns (groepje van 5 die we eerder al eens gezien hebben). We staan even stil vlakbij ne struise die rustig dor gras aan het knabbelen is. We staan zo dicht dat we hem horen kauwen maar ook zo dicht dat Hamilton de motor van de jeep niet mag starten om hem niet nerveus te maken. Dat duurt zo'n 5 lange minuten.
Ondertussen genieten we van mooie panorama's.
Dan gezwind en snel en met de nodige bumps en vliegkunsten naar de andere kant van het domein om naar de leeuwen te gaan. Nu zien we de 3 mannetjes en later de troep vrouwtjes en welpen.
Dan terug en we hopen dat Hamilton ons nog een stel buffels kan tonen maar helaas. Tijdens de bush-bar bij een mooie zonsondergang begint het weer te drashen.
Dan maar snel opgekraamd en de (waterdichte???) poncho's aan. Gelukkig stopt het snel en droogt het ook goed.
Op de terugweg komen we in den donker nog neushoorns tegen en zelfs een luipaard. Het is wel heel ver en moeilijk te zien, maar toch. Straffe ogen hebben die trackers!
Bij het klokvast binnenrijden zien we nog net een genet-kat wegkoersen. Fabienne had eerder de staart van zo'n kat gespot maar dat beestje was dan ook weer snel weggeschoten.
De temperatuur is ondertussen als een baksteen gezakt. Deze nacht en morgen zal het dus aangenamer zijn.
Morgenvroeg doen we geen safari meer. Ondertussen hebben we dit domein al meer dan genoeg verkend en kunnen we dan wat langer slapen om dan naar Skukuza te rijden, onze eerste overnachting in het Kruger park.
Gisteravond in Swadini nog lekker gegeten: T-bone steak, rump-steak met drank en dessert voor nog geen 15€ per persoon. Eten en drinken is hier echt goedkoop en ook lekker. We slapen iets langer want vandaag moeten we echt niet ver. Een dikke 40km.
We rijden via Hoedspruit en stoppen even op een toeristisch centrummeke maar vele winkeltjes zijn gesloten (wegens zondag?).
Iets later zijn we aan de poort naar Mohlabetsi. Dan moeten we nog een 9-tal km op onverharde wegen naar de lodge. Eigenlijk rijden we nu al in het wildpark en kunnen we wilde beesten tegenkomen maar dat gebeurt niet. Er wacht ons een hartelijk welkom en de home-made ice-tea staat al klaar. Allicht werden ze getipt door de poortwachter
We krijgen een prachtige kamer met buiten-douche!
Het is weer erg warm (meer dan40°C) en dan gaan we maar even het zwembad in voor we naar de lunch gaan. Erg lekker, een slaatje met gerookte forel. We worden hier echt wel gepamperd.
De koffie wordt geserveerd door ene Melitha. Zo'n toeval kunt ge zelf niet bedenken!
Er lopen hier wel wat vreemde vogels rond zoals de Zuiderse Geelsnaveltok. Die bestaat ook in een rode variant. Misschien is dit wel een rode ... "Tokking to me?"
Die wordt ook wel neushoornvogel genoemd maar dat is minder leuk om woordspelingen te maken.
Om 4 uur gaan we op game-drive met Hamilton en Solly (sorry Solly) de tracker.
"Hello Bush-babies! Lets' rock'n roll!". De sfeer zit er al direct in!
We zitten met 6-en in de open wagen en krijgen gratis roller-coaster ups & downs als we door het landschap rijden.
De eerste 2 uur zien we eerst wat Impala's en Kudu's en dan een tijdje niks. Dan zien we nog een olifant en giraf vanop enige afstand. Weer een hele tijd verder is het bingo.
Eerst een 3-tal olifanten langs de weg, daarna een leeuwin met 2 (grotere) welpen en daarachter in de plas een trio Hippo's.
En ook nog een paar solitaire giraffen.
Euuhhh... dat klopt niet echt: een paar kan moeilijk solitair zijn, allez, als ze samen zijn toch. In dit geval waren ze niet samen (oef!).
Maar het wordt pas echt speciaal als we een troep (of is dat een zwerm of een tros) leeuwen tegenkomen van meer dan 20 leeuwinnen + welpen (ook hele kleintjes) en dan ook nog 2 mannetjes (dat blijken broers te zijn).
Die komen echt wel rakelings langs de wagen. Best eng als die dan eens in het wit van je ogen kijken van wel heel dichtbij.
Gelukkig zien we er niet uit als hapklare brokken of hebben ze geen honger.
Dan is het tijd om de bush-bar te openen voor een drankje en een versnapering.
Ondertussen gaat de zon onder (heel mooi) en rijden we door het donker terug.
De tracker zoekt met zijn schijnwerper nog naar luipaarden (die hangen normaal in de bomen) maar naast een verloren impala en de ogen van wat een genet-kat verondersteld is, zien we niks meer.
's Avonds is het aperitief en daarna eten we in de "boma". Bruschetta, boeuf Stroganoff en banane-flambé rond het houtvuur (was het nog niet warm genoeg?).
Nu op tijd naar bed want morgen om 5 uur komt Hamilton ons wekken voor de ochtend-safari.
Nu zijn we echt vertrokken. Spijtig genoeg is het weer wat mistig of troebel zodat we de 3 rondavels (de meest bende "view" van deze streek) enkel in de mist zien vanop het terras van het restuarant.
We rijden na het ontbijt gelijk door naar de volgende bestemming: Swadini.
Onderweg komen we apen en koeien tegen op de weg en ook fruitbomen. Deze zijn mango's.
In Swadini hebben we weer een huisje zoals gisteren. Hier lopen de beesten gewoon door het kamp: apen, kudu's en zelfs parelhoenen.
We gaan eerst eens lekker zwemmen, heerlijk! Er is veel jeugd in het zwembad, allicht een uitstap van een school of zo. Ze hebben een ander kleur armbandje.
Deze middag hebben we onze sandwichkes gegeten op ons terras en vertrekken daarna naar het bootje voor een uitstap op het stuwmeer van de Blyde rivier.
Hier zien we ook een "skull" mountain (zoals bij Indiana Jones), wel mooi.
Verder nog wat beestjes zoals nijlpaarden en krokodillen.
Die kroko was wel heel moeilijk te wegens ver weg.
We hebben ook nog eens een zicht op de 3 rondavels, nu met wat minder mist.
De reisdag was de moeite. Voor 3-en ('s morgens !) uit bed en 's avonds netjes om half tien afgezet op de tarmac van Jo-burg Airport. Valiezen ook allemaal op het appel maar het busje kwam niet "zo". De bareel wou plots niet meer opengaan en dat was het begin van de ellende. Na enige tijd was er dan toch ne slimme die den bareel kon opendoen en kwamen we aan in het hotel. Tweede probleem: onze kamers waren doorverkocht door één of andere vermaledijde. Maar de manager ging het oplossen!!! Dat duurde dan wel een dik half uur, terug het busje in naar een ander hotel en na nog wat incheckprocedures waren we dan toch dik na half-één op onze kamers. Goed punt: mooie kamers, vlak aan de luchthaven (geen busje meer) en een super ontbijt!
Om de tijd te doden lezen we de plaatselijke gazet. Groot is de verbazing als zelf Marieke Vervoort hier het nieuws haalt!
Fris en monter na het overvloedige ontbijt hebben we de auto opgehaald. Die stond netjes klaar en ze probeerden geen extra prullaria te verkopen. En daar gingen we dan met onze NISSAN X-trail. Hij had al wat kilometers (dikke 60.000) en had al zowat overal wat krasjes en blutskes. Dat laatste is alleen maar handig zodat ze later geen extra krassen en blutskes kunnen vinden (ook al hebben we een "omnium").
Het weer valt best mee. Het is warm en wat betrokken maar ook dan weer wat zon. Het links rijden valt ook goed mee (met het stuur rechts) en het verkeer is niet te hektisch.
Onderweg stoppen we om wat inkopen te doen (water!) en op de middag doen we de N4 PETROPORT aan, een ferm tankstation met een een aantal food-dinges en ook wat beesten.
De buffel en de neushoorn (in de achtergrond!) kunnen we al schrappen (maar echt wild zijn ze allicht niet dus die punten tellen niet echt mee). Ze hebben er wel goede koffie.
Ook hier is de technologie doorgebroken met de "gospel on wheels". Wat dat te maken heeft met machines een nieuw leven te geven ontgaat me enigszins...
Verderop doen we nog een SPAR aan om wat middageten in te slaan. Wat bokes en wrapkes die verder op de weg opeten aan de "half way kitchen". Een verlaten etablissement waar in de achtertuin nog een opgesmoorde koe ligt van een uit hand gelopen braai.
Ondertussen heeft het wat geregend en na onze picknick begint het zelf serieus te gieten inclusief bliksems. Gelukkig niet voor lang.
Onderweg komen we de eerste beestjes tegen: apen.
Door het gevorderde uur kunnen we enkel nog God's Window doen. Het is overtrokken wat het uitzicht wat vertroebelt.
Het is dan toch nog wat rijden naar onze eerste stek, het Blyde Canyon Resort maar ons huisje staat klaar en we kunnen lekker (goedkoop) gaan eten in het restaurant. Iedereen is hier ook super vriendelijk (op die van het eerste hotel gisteren na die eerder verveeld zaten met de situatie).
We zullen deze nacht alles maar goed afsluiten. Ge weet maar nooit!
Het is (bijna) zover. Morgen reisdag (going home) en vandaag een wat luie dag hier in Santa Cruz. We staan wat later op, het is toch bewolkt en we zorgen ervoor dat alle bagage op de kamer staat zodat we die later netjes kunnen inpakken. In de voormiddag een wandelingetje gemaakt langs de kustlijn noordwaarts wat vooral een rotsige kustlijn is met hier en daar wat strandjes. Hoe dan ook is dit geen echt zwemwater.
Toch is er een plaats waar er gesurft wordt in dit gevaarlijke water waar de golven recht op de rotsen gericht zijn. Er staan zelfs gedenktekens voor de slachtoffers die hier vallen en dat zijn er blijkbaar wel wat. Hoe dom je zijn om met zulke risiko's de juiste golf te willen opzoeken. Maar ja, wij zijn geen surfers hé ...
We kunnen wel het spel van de pelikanen bewonderen die op jacht gaan naar iets lekkers uit de zee. We zien in de verte ook iets groters in de zee. Christel ziet met haar spiedende blik de spuiters van enkele walvissen. Geen idee welke soort maar één ervan laat toch even zijn/haar staart zien. Al is het ver weg, toch blij van het gezien te hebben.
Straks nog een ommetje langs de boardwalk naar het pretpark en nog iets gaan eten. De boardingpass (of althans de confirmation) is mits enige elektronische omweg langs een slechte verbinding afgedrukt geraakt. Onze plaatsen op de Airbus 380 zijn gereserveerd. Ik denk op het bovendek, we zien wel.
Morgen vertrekken we rond 10u langs de kustweg naar de vlieghaven, nog effe tanken en wagen binnenbrengen en dan zijn we op tijd voor de check-in. We vertrekken om 15u en hopen dan tegen zondag 5 uur 's avonds in Kontich station aan te komen.
Het begin van het einde kondigt zich aan. Vandaag verkassen we naar onze laatste slaapplaats in Santa Cruz.
Wat langer geslapen en ontbeten op ons terras met mountain view! Onze buren zijn ook wakker en we gerakken aan de babbel. Het accent verraadde al dat ze uit Australië komen. Ze zijn al enkele jaren met pensioen en hebben al heel wat avontuurlijke reizen achet de rug. Nu hebben ze in Connecticut een 2de hands Harley gekocht waarmee ze 3 maanden rondtrekken en die ze dan meenemen naar huis. Voordien hebben ze al eens hetzelfde gedaan met een motorhome en 5 maanden rondgetrokken tot in Alaska. De motorhome hebben ze daarna wel weer verkocht.
Eerst rijden we tot in Gilroy, naar de premium outlet center waar we de Amerikaanse economie nog een laatste maal een injectie geven. Hier waren we 5 jaar geleden ook al geweest.
Onderweg komen we de landbouw in al zijn glorie tegen met massale plantages.
Pistache noten en amandelen (de laatste waren al geoogst).
Appelsienen (nu nog groen)
En zelfs katoen
Die hele mooie bloemen hebben
Verder zien we nog paprika, aarbeien, frambozen of bosbessen, ... allez, te veel om op te noemen en alles in het groot zoals de treinen hier.
in Santa Cruz verblijven we in de Bay front Inn waar ze blijkbaar letters W en I tekort komen en dan maar de Y gebruiken.
We zitten op wandelafstand van de pier waar we lekker en ook prijselijk vis gegeten hebben. Uiteraard zijn ook de zeeleeuwen present, nu vooral te horen wegens te donker.
We hebben een koude nacht achter de rug in de tentcabin. Dan maar eerst het gaskacheltje opgezet om wat warmte te brengen. Het stevige ontbijt American style brengt wel enig soelaas maar het kan wel beter. In de doening zijn er nog een koppeltje belgen, 2 hollanders (in de tentcabin naast ons) en nog een gezelschap van een zestal catalanen. Die Amerikanen snappen niet echt dat ze die niet kunnen (of maar half) verstaan. De zon klimt hoger en de temperatuur ook al. Op naar de Tioga pas om Yosemite binnen te rijden. Het is al efkes file bij de poort maar we mogen voor alsze zien dat we al een pas hebben en geen extra uitleg van doen is.
Eerste stop bij de Lembert dome. Van dichtbij is zo'n stuk geslepen graniet wel imposant.
Op de tram wachten hoeft hier niet.
We stappen naar de soda springs waar inderdaad borrelend water uit opborrelt.
De Tuolomne (riviertje) is hier heel idyllisch.
Een paar mannen repareren de brug maar hun kruiwagen heeft wel platten tuub ...
We komen een koppeltje wandelaars tegen die al 200 mijl achter de kiezen hebben in 16 dagen en wel snakken naar een echt bed annex douche. Er zijn zo van die volhouders!
Aan het Tanaya lake houden we picnic met onze voeten op het strand.
Op naar de valley via Oldesmed point rijden we echt op de rots.
waar we een eerste zicht krijgen op de Half Dome. Prachtig!
Er volgen nog wat van die zichten zoals vanop het panorama point
El Capitan
We gaan niet in de valley maar rijden verder richting Glacier point. Omdat het al wat te laat begint te worden skippen we dit in het voordeel van Mariposa grove waar we de grote bomen nogmaals gaan bewonderen.
Onderweg zien we de sporen van de brand van deze zomer. Ook zien de soms de rode kleur van de brandvertrager die op de overlevende bomen langs de weg is aangebracht.
Sinds ons vorig bezoek is er heel wat veranderd. Er is nu een welcome center en we moeten met de shuttle naar de grove. In de grove self is alles opnieuw aangelegd en kom je niet meer zo dicht bij de bomen.
De Grizzly Giant is nog steeds paraat.
Evenals de tunnel-boom.
Het 2de deel van de rondwandeling is niet zo strikt ingericht en Christel kan nog een laatste boom knuffelen.
We hebben een kamer/chalet met mountain view.
Dat is niet gelogen maar ondertussen zijn ze vlak voor ons de weg aan het asfalteren. Dat gaat nog lang doorgaan en er zijn lage wachttijden. Dus snel (?) naar het stadje Oakhurst voor een maaltijd in een diner waar we de laatste en enige gasten zijn. Gelukkig is er al nieuwe asfalt als we uiteindelijk onze doening bereiken.
Na een dikke halve mijl zijn we al in Nevada. Dat is er aan te zien met de dikke casino-hotels die aan de overkant van de straat staan. We rijden vlotjes richting Bridgeport, het stadje waar we ergens verderop logies hebben voor vannacht. Er zijn duidelijk sporen van recente (bos)branden en er moet aan de weg gewerkt worden wat al eens wat vertraging meebrengt.
Eergisteren hebben we dat ook gezien in de wijnvalleien waar het vorige herfst zo gebrand heeft. Er was een grote bouwactiviteit enkel te verklaren doordat er in de verte brandsporen waren waar ook huizen in betrokken waren. Nu bouwen ze volledig nieuwe wijken op. Ook enkele wijngaarden z!jn nieuw aangelegd.
Maar terug naar vandaag. Na een korte afstand komen we terug in California waar we weer eens gevraagd worden of we geen fruit bijhebben. We gebaren van krommenaas (dat kennen ze hier toch niet) en we smokkelen wat appels en bananen terug de staat binnen.
We rijden eerst naar Bodie.
Een ghost-town waar tussen pakweg 1875 en 1935 goud ontgonnen werd. Het is een echt ghost-town, de huizen liggen er verlaten bij met huisraad en al dat overal in en buiten de huizen nog rondslingert.
Het is niet enkel in Leuven dat ge ne fiets te lang onbeheerd moogt laten staan.
Er word maar sporadisch gerestaureerd en dat geeft een speciale indruk. Om er te geraken moet er eerst een dikke 10 mijlen gereden reden worden op asfalt (ook een door een desolate omgeving) en de laatste 3 miles op onverharde weg om het echte pioniersleven te ervaren zeker?
Een filmke geeft ook een idee van het leven in de mijnstad. Echt niet simpel.
Dan naar Mono Lake.
Een zout meer dan 2 keer zo zout is als de zee waar het via kalkhoudenden bronnen in het meer zelf, 'tufa' gesteente onstaat met grillige schouwachtige vormen.
Omdat de stad Los Angeles in de jaren 40 water van rivieren die het meer voeden hebben afgeleid is het peil met zo'n 15 meter gezakt zodat die tufa torentjes nu boven water staan. Heel fotogeniek.
Ook daar wordt aan pilates gedaan!
Hé, dit is geen foto van mij ... wat komt die hier doen? (wel een mooie...)
We komen er een Duits koppel tegen dat na het pensieon van man-lief ineens 3 maanden naar de US is gekomen. Ze hebben daar hun eigen busje voor meegebracht (goedkoper dan 3 maanden huren). We hebben ze aangeraden om naar Leavenworth (zie hiervoor) te gaan om de thuissfeer op te snuiven.
We overnachten in een tent cabin. Een soort tuinhuis "western style" met campeercomfort. 's Nachts wordt het hier dan wel echt donker.
In de aanloop naar Yosemite gaan we vandaag naar Lake Tahoe, groot meer gelegen op zo'n dikke 1600 meter hoogte en (winter-)sport paradijs.
Het is eerder een reisdag en gaan via Sonoma en Napa richting Sacramento. Het is best druk op de weg. Eens voorbij Sacramento begint het te stijgen. Rond de middag passeren we een stadje dat wel speciaal oogt. Dan maar van de snelweg en we komen in "Hangtown" Placerville!
De hangman tree wordt nog als "monument" bewaard.
Een nog heel authentiek stadje met in main street gezellige winkels zoals een 2de hands boekenwinkeltje gerund door 2 dames op (enige) leeftijd. Blijkt dat die ene in London gewoond heeft, half Europa gezien heeft, ook nog gesurft heeft in Hawai en haar kinderen heeft leren waterskien op Lake Powell.
Wat verder is er een "hardware store" waar je echt alles kan kopen van keukengerief tot decoratiemateriaal, vijzen, draad en lampen ... echt alles!
En uiteraard de "town bell".
We vinden wat verder een park annex sportveld en hondentraining weide waar we onze boterhammekes eten op een BBQ plaats.
En dan in de verte, de "lake" (dat flauwe blauwe streepke tussen de bergen) ...
Aangekomen in Lake Tahoe gaan we naar de Lake op wandelafstand achter ons hotel.
Uiteraard ook met de voeten in het water.
Daar doet Christel een reeks pilates oefeningen die vlot navolging krijgen.
Zelfs door de meeuwen.
En dan is er nog ergens een bus chinezen gelost die per sé met ons op de foto wilden. Allicht zien we er redelijk autochtoon uit.
Op zoek naar eten belanden we in een shop/eet/vermaak center rond de kabelbaan die in de zomer gerbuikt wordt voor zip lines, zomer bobslee enz. We zitten best binnen want de temperatuur daalt fors. 's Nachts is het maar enkele graden en overdag een dikke 20°C.
Dag 16: zondag 16 september - rustdag (?) Santa Rosa
Zoals in elke grote ronde zijn er ook rustdagen voorzien. Vandaag is het zover. Later opgestaan en zelfs eerst gaan ontbijten voor we onze douche nemen.
Zoals ook in de rondes moet er natuurlijk wat losgereden worden. We doen daarom een toerke Napa valley en rijden rond in de wijnstreek. De valley is eerder breed zodat het meer weg heeft van een vlakte.
We rijden eerst naar Calistoga. Dat ligt aan de noordrand van de valley. Een aangenaam stadje, alles heel verzorgd zoals ook de rest van deze trip zal aantonen. Hier wonen duidelijk ook veel meer welgestelde mensen. Dat is onder meer te zien aan het wagenpark (Porsche, BMW en Audi/VW in grotere mate aanwezig), wat meer muscle cars (Mustang, Corvette ...) aangevuld met een enkele Tesla, Maserati en een occasionele Lamborghini.
In Calistoga (ik zit alsmaar met Calimero in mijn hoofd) zijn er toffe winkels zoals deze boekenwinkel waar je ook een notaboekje kan kopen om al je paswoorden in op te schrijven. Naar het zeggen van de uitgevers een betrouwbare oplossing! Men zegge het voort.
Gebouwen (zelfs stenen) zijn ook niet allemaal even stevig blijkt.
En verder hebben ze hier ook last van fake publicity.
Daarna via de kleine weggetjes naar Napa afgezakt. De Napa rivier zelf is meer een beek...
Nog een rondje JC Penney voor een kleine aankoop en nu zitten we aan (niet in!) het zwembad, in de zon met het aangename achtergrondgeluid van de snelweg ...
Straks gaan we terug eten in de JB Brewery. Daar was het gisteren ook heel lekker en best te betalen. Ze hebben daar zeker 20 bieren van het vat. Wat betreft buitenlandse bieren enkel belgische (Duvel, piraat, Chimay ...) en een enkele alcoholvrije duitser.
Iets later opgestaan vandaag. Weer op weg naar de "Avenue of the Giants". Dat is de oude highway naast de HWy-101 die (weeral?) door een aantal bossen met giants gaat. We maken een vroege "hike" door het stille bos (gelukkig geen beren op de weg). Verrassend (of misschien niet) staan hier zomaar hortensia's in het bos.
We picknicken ook in het bos tussen de reuzen, onvervaard de wilde dieren trotserend (ze laten zich niet zien).
Daarna via de nodige bochtige wegen van de California Hi-way 1over de bergen tot aan de kust.
We komen ook nog een aftandse bus tegen die blijkbaar een nieuw leven tegemoet rijdt.
Op zee duiken de pelikanen naar vis. Quite spectacular!
Langs de weg komen we nog een arend tegen die zich tegoed wil doen aan een stukje roadkill. Bijna was hijzelf roadkill geworden. Maar iets verder zijn er enkele die we in hun vlucht kunnen vastleggen.
We verlaten nu de kust (nog een laatste blik) tot einde volgende week en rijden naar Santa Rosa waar we 2 nachten zullen verblijven.
Dag 14: vrijdag 14 september - Bomen groot en klein
Bij het opstaan is het frisjes maar helder. Op zee vormt zich een nevel die over het land geblazen wordt. De typische nevel die hier wel meer voorkomt. Het zijn wel speciale beelden. De wolken hangen enkele meters boven de zee en we rijden vlak onder de wolken door.
Langs de Hi-way 101 komen we op een oudere weg waar al heel wat bomen te bewonderen zijn zoals de "corkscrew tree" (in feite 3 - of zijn het er 4 - in elkaar gedraaide bomen).
En ook de Big Tree (what's in a name).
En er zijn er blijkbaar nog ...
Gisteren hebben we ook de permit gekregen voor de Tall Trees Grove. Om daar te geraken moet er eerst 7 miles langs een verharde weg gereden worden tot aan de slagboom. Daar hebben we de cijfercombinatie gekregen om die open te doen (het jaar dat Abba het songfestival wint met Waterloo). Dan nog eens dikke 7 miles op een onverharde weg. Valt nogal mee. Wel heel stoffig. We denken alleen te zijn maar gelukkig staan er nog een 6-tal wagens. We eten eerst onze boterham en gaan dan op weg. De wandeling is een 6-tal km maar we moeten eerst zo'n 200 meter dalen die we daarna natuurlijk ook terug moeten stijgen.
We komen bomen tegen van verschillende maten:
...voor beginners
gevorderden ...
en experten!
De Tall Trees Grove doet in elk geval zijn/haar naam eer aan!
De "redwood" is de sequoia sempervirens niet te verwarren met de sequoia giganteum zoals die van Yosemite. De eerst is hoger de laatste de dikste (in volume).
Qua beesten moesten we normaal ook "elks" gezien hebben maar ze hebben zich niet getoond. Dan maar genoegen genomen met de banaan-slak.
We overnachten in Eureka. Ondertussen nog tussen de wolkenslierten gereden die vanuit de zee over de weg geblazen worden.
Eerst is het nog helder in Eureka maar wat later is het gewoon onaangenaam mistig. Vanavond Hawaiaans gegeten in de Bananahut! Inclusief de Miss Aloha Hula verkiezing op TV.
In Europa (en vooral Frankrijk) hebben we al veel grotten bezocht maar dit is onze eerste in Amerika. Het bezoek gaat over een totale lengte van 1600 meter en 500 treden. Omdat sommige delen erg laag zijn moeten we eerst een testje doen en de "cave man walk" oefenen. Grappig maar praktisch. Het bezoek zelf is leerrijk. De rangeres (of is het rangester) die de rondleiding doet is best grappig en interactief. Ze moet zelf ook regelmatig stoppen om op adem te komen als we een reeks trappen gedaan hebben. Het is n!et de meest spectaculaire grot maar wel tof om te doen. Er is van alles te zien maar daar hebben we geen foto's van. Dan maar de folderfoto...
Bij het verlaten van de grot keren we terug via eenn wandeling met een mooi uitzicht op de Illinois vallei.
Op weg naar de grot rijden we achter een 4-tal old timers. Ze rijden nog erg vlot! Aan de platen van de auto's en de jasjesvan de rijders/passagiers te zien zijn het Fords model-A bouwjaar 1929. In parchtige staat!
Op naar Crescent City, terug aan de pacific coast. We wisselen Oregon voor California. We logeren voor het eerst in een Super 8. Deze is evenals de Cascade Lodge van in Bend uitgebaat door Indiers. Blijkbaar is dat een goed teken want we hebben weer een mooie goed onderhouden kamer.
Het motel ligt aan de haven en we hebben mits een kleine wandeling zicht op het strand en op de zeeleeuwen in de haven.
Bij het binnenrijden Cresent City hebben we al een voorproefje gehad van de giant redwoods zomaar langs de weg maar morgen wordt het een hele dag bomen kijken.
Ik wordt verwend met een all-american breakfast bij McKay, verkozen tot best breakfast in Bend! Een aangename gegelegenheid waar het gezellig druk is en de bediening erg goed en gemoedelijk. We nemen Eggs Benedict voor mij en Pancakes met ricotta en citroen voor Christel. Allemaal erg lekker en zeker een goeie "fond" om de dag te beginnen.
Op weg nu naar Crater Lake via een "scenic byway" langs Mt Bachelor (een skigebied) die zich ook wat in nevels hult. Er zijn veel bossen (hoe komen ze er op) en een reeks meertjes waar ook wat ontspanning op te vinden is.
Opgelet: het kan hier ook sneeuwen en dan hebben ze daar iets beter voor dan gewone banden.
Het laatste stuk weg richting Crater Lake is van het rechte type.
Ook hier zijn de laatste jaren vele bosbranden geweest. Hier en daar zie je ook opruimingswerken.
Crater Lake is een meer in een krater (hoe komen ze daarbij?) van een vulkaan ontstaan bij uitbarstingen zo'n 7700 jaar geleden. De krater heeft zich dan gevuld met regenwater en sneeuw en heeft geen in/uitgangen. Het water is er daarom ook ontzettend zuiver en als de zon even meewil heel blauw.
De liefhebbers kunnen de rondrit doen met de "trolley".
En jawel, we zijn hier allebei wel degelijk aanwezig. Kwade tongen beweren dat we ergens in Beieren zaten, maar niets is minder waar!
Op weg naar Grants Pass hangen er in de verte weeral rookwolken die het zicht wat belemmeren.
Vanavond in Grants Pass hebben we een snelle wasoperatie gedaan (op 1 uur tijd gewassen en gedroogd!) zodat we weer voort kunnen. Daarna ook een all-american burger gaan eten 2 huizen verderop, ook weer de "best burger in town".
Ook vandaag weer regen bij het opstaan en het vertrek. Maar gaandeweg komt de zon toch ook regelmatig piepen.
We volgen de Columbia aan de noordzijde tot aan Hood River. Eens de brug over rijden we richting mount Hood en krijgen al snel een voorproefje.
Spijtig genoeg blijft die wolk er rond hangen zodat de berg ook al minder te zien zal zijn. Ze zijn hier wel erg origineel met de naamgeving van de camp grounds rond mount Hood: Campground Sherwood en Campground Nottingham...
We gaan verder via kleine wegjes naar de scenic route. We hebben wat geluk als we een stel herten zien passeren. We volgen de Mc Kenzie river voor enkele mooie watervallen die in niks moeten onderdoen van degene die we gisteren gemist hebben. een korte wandeling geeft al snel mooie uitzichten.
Dan de pass op en we komen in een vulkaanrots omgeving. Grote lavastromen (de meest recente zo'n 1500 jaar oud) maken een soort maanlandschap vergelijkbaar met Lanzarote. Het is er hoog (meer dan 5000 voet), fris en desolaat.
Daarna komen we in Sisters. Een heel leuk stadje met gebouwen in Western stijl, mooi onderhouden met veel groen en bloemen. Een must. Zeker ook de winkel met de windmolentjes.
Er lopen ook zomaar wat herten rond die op de gazons komen grazen en niet echt bevreesd zijn voor ons.
In Bend aangekomen zitten we in allicht het goedkoopste motel van onze reis. Maar zeker niet het slechtste, integendeel!!!
Dag 10: maandag 10 september - naar de Columbia gorge
Op weg na van Oceanside naar de binnenlanden van Oregon. Maar eerst naar de Safeways voor proviand en ook nog even tanken. De Nissan Sentra zit aan zo'n 41 mpg (miles per gallon) en kan zo'n dikke 10 gallon tanken als die op zijn reserve staat. Aan 3,35$/gal valt de brandstofkost nog best mee. Niet?
Van bij de start regent het serieus. Gelukkig klaart het later al wat op zodat we niet de hele dag in de regen gaan zitten.
Maar nu eerst richting Portland voor wat shopping. Eerst even in een shopping centre met een JC Penney. Daar hebben ze altijd goeie aanbiedingen en dan naar Troutdale Outlet center. We zijn efficient en succesvol (en dat met een sales tax van 0%)! Op nu naar de Columbia Gorge!!!
De vallei van de Columbia river is redelijk breed maat toch impressionant. Langs de oude kronkelige highway 30 liggen een aantal watervallen die de moeite waard zijn.
We parkeren naast een witte Sentra. Met een nummerplaat die maar een honderdtal nummertjes verschilt van de onze en duidelijke tekenen heeft dat ook een Avis auto is, is het (bijna) een tweelingbroertje.
De mooiste waterval hebben ze echter afgesloten en kan je enkel bereiken vie een shuttle bus. Dat is buiten onze timing gerekend want we moeten tijdig in Cascade Locks zijn voor een bootvaart van 2 uur. Het weer is nu droog maar de wolken komen vanaf de kust opzetten. Gelukkig zonder erg.
Om 6 uur op de boot: een sternwheeler, zo ene met een rad achteraan! Best cool. Die is blijkbaar toch redelijk wendbaar en vaart erg zacht. Een rondvaart op de Columbia is best rustgevend.
Het rad aan het werk ...
Niet alrijd even spectaculair maar de mooie brug (teh Bridge of the Gods!) en een zonsondergang aan de stuwdam zijn best fotogeniek.
. De pipo's of pipa's van de receptie schakelen die WiFi blijkbaar uit als ze naar 
. 
