Vandaag een uitstap naar het kleine (maar toch heel mooie) “Point Lobos” state park, hier vlak bij.
Dit is ons aangeraden door (weeral ?!?) de walvisexpert en het is ook de moeite.
Eenvoudige wandelingen (wel wat stijgen en dalen) brengen ons in verschillende kleine
baaitjes waar ook weer heel wat leven te bespeuren is. Nu is het de beurt aan zeehonden
(die ook in de baai van Monterey zitten) en zeeleeuwen (iets uit de kust).

Tussendoor zien we een hert van dichtbij (allicht het laatste) en ook een krab die zich onder de rots schuil houdt.

Daarna nog een wandeling (deze keer bij daglicht) door Carmel met zijn peperkoeken cottage huisjes.

 ..
..

Na de middag naar Monterey. Eerst de oude fisherman’s wharf bezocht maar dit is een
aaneensluiting van souvenir, snoep- en eethuizen. Wel eens leuk maar niet wereldschokkend.

In Cannery Row (de oude straat van de conservenfabrieken) is het wat beter vertoeven.

Dan naar het hotel via een “scenic drive” langs de kust met leuke optrekjes aan de ene zijde,
en andere mooie uitzichten op de zee aan de andere zijde.

Morgen is het onze laatste volledige dag en er is niet echt iets gepland.
 Een beetje later opstaan en koffers pakken en dan nog een laatste maal langs de kust tot voorbij Monterey,
 wat boodschappen doen … We zien wel. Zaterdag is het dan  “reisdag” en we komen dan zondag tegen
de middag terug aan in Kontich.

Dit is dan ons laatste verslag tenzij er morgen nog echt speciale dingen gebeuren.

Het was in elk geval leuk dat er zo’n interesse was voor deze blog. De teller staat tegen
de duizend wat toch meer dan 30 bezoekjes per dag is. Van harte bedankt voor de belangstelling.

Maar thuis wacht dan de grootste job: ons verhaal telkens weer met veel enthousiasme brengen,
 het kiezen uit de meer dan 1000 foto’s en de langste taak: het maken van het album
(en dat kan best wel eens een jaartje duren gezien de vorige ervaringen…).

Tot kijk thuis!!!

Philippe & Christel

Wat eerst op een redelijk snelle rit leek is ander uitgedraaid, maar om de beste redenen.

De Highway 1 is een mooie maar eenvoudige weg (1 baanvak per richting) en kronkelt
zich door het landschap. Er zijn onderweg verschillende mooie uitzichtspunten op de
 rotsachtige kust en er zijn weerom wat beesten  te zien.

Zoals ook door de walvisexpert aangekondigd zitten er zee-olifanten langs de kust.
We dachten dat het maar minnetjes zou zijn maar niets is minder waar. Er is daar een
hele strook met een hele kolonie van meerdere honderden beesten. Dat is een deel
van de 26000 die daar in totaal voorkomen. De mannetjes waren uithuizig
(even naar Alaska en terug om te gaan eten) zodat er enkel wat vrouwtjes en
jeugd aanwezig was. Maar hoe dan ook de moeite.

Daarna nog naar een waterval gewandeld die met enige inbeelding ergens op een
exotisch strand zou kunnen  zijn.



En nog ander moois ...

Wat verder dan weer een bos met “redwood”. Dat is een variant sequoia die snel
groeit en hoger maar minder dik.

En dan tenslotte nog de (deels platte en dus dode) slang die naast de auto op een parking lag.

Qua beeste hebben we het dan wel al rijkelijk gehad …

Carmel tenslotte is echt de moeite. Als is het exclusief en voor de happy (very) few,
het staat vol met kleine cottage-achtige huizen. Het was al wel te donker voor de
 fotos (ook al geen straatverlichting!!!).

Maar dan toch al een mooie zonsondergang na een dag waar we toch tot na de 4-en
op de zon hebben moeten wachten. Een zonsondergang die langzaamaan het einde
van onze reis aankondigt…

De dag begint erg overtrokken en we rijden in de mist de heuvels in richting Santa Ynez Valley.
Gelukkig trekt het snel weg en hebben we een mooi zicht op de vallei waar wijn verbouwd
wordt (en al eens vergeleken wordt met Napa valley).

..


Vervolgens richting Solvang. Dit dorp is gebouwd midden de 20-er jaren door Deense
immigranten geheel volgens hun Deense tradities. Het is een soort Bokrijk voor de Amerikanen
die er komen kijken naar vakwerkhuizen, Deense koekjes en gebak komen eten en Europese
snuisterijen (sommige ook al made in China) komen kopen.

..

..

Voor de picknick onderweg moeten er nog aardbeien gekocht worden.
Langs de weg zien we enorme velden waar ze in de volle grond geteelt worden en
waar ze naarstig aan het oogsten zijn.

Vandaag blijven we in Santa Barbara. Wat later opgestaan en het is bewolkt en frisjes.
We dachten vandaag aan Whale watching te doen en na de “fog” van gisteren en nu het
bewolkt weer, hebben we onze bedenkingen.

Hoe dan ook, naar de haven gereden en bij de toeristische dienst verwijzen ze ons verder.
 De zon doet ondertussen haar best en men beweert dat we in het goede seizoen
zitten voor de “gray whale”. Gaan we dan ook doen.

In afwachting doen we een wandeling op het strand en inderdaad de zon komt er door!

Als we aan boord gaan van de catamaran blijken we de enige passagiers te zijn.
Het wordt dus een exclusieve cruise met de DOUBLE DOLPHIN!!!

Er is ook een “expert” aan boord (een volunteer die ook de whales moet tellen).
Interessante gesprekken in afwachting van …

 Het is ook wachten maar op de terugvaart is het prijs. Mits enig geduld komt er
een groepje van 5 (3 volwassenen en 2 “kalveren”) in onze richting.
Die aantallen worden door de bemanning gegeven (wij kunnen alleen zeggen dat er meer dan 2).

We hebben zelfs veel geluk want ze blijven zo’n 20 minuten op 1 bepaalde plaats
 hangen en doen ook enkele “spy-hop’s” (even komen kijken wie er naar hen kijkt).

Op de foto’s is allemaal wat kleintjes want redelijk ver want we komen niet dichter
dan zo’n 100 meter, maar het is elk geval een enorme ervaring.

Op de pier hebben ze ook nog een nieuwe soort dienstverlening: het "Husband day care center".
Lijkt me ook wel wat ...

Daarna op de papier nog een crèmeke gegeten in aanwezigheid van de pelikaan van dienst

En later nog een goede hamburger.

Vandaag stijgt de spanning en de temperatuur want we gaan naar de zee.
 We rijden bewust rond Los Angeles rond en via het achterland dat op momenten
heel groen en Europees lijkt benaderen we de kust.

Ondertussen zien we de bizon en ook een arend (of althans een vogel die daarvoor kan doorgaan).

 


...

En daar is dan de zee … (daar ergens n de verte vermoeden we ze toch ...)

Als we de laatste kilometers langs de snelweg doen ervaren we de sterke mist die uit de zee
komt opzetten. Heel speciaal.

Ons hotel ligt enkele kilometers van het strand en daar hebben we geen last van de mist.
We rusten eerst wat uit aan het zwembad (ook de eerste keer dat het weer dit toelaat) en
daarna gaan we naar de pier.

Die is in elk geval in nevelen  gehuld en we kunnen nog even de ondergaande zon zien
die wat minder mist te verduren heeft.