We genieten eerst nog even van ons "appartement" en ontbijt en pakken in om
voort te gaan. Eerst staan de Stamp River Falls op het programma.
Op weg zien we enkele hertjes langs de kant van de weg.




De Stampriver falls zijn mooie watervallen met ook een zalmen-trap. 

Maar we zien de zalmen hier ook wel de natuurlijke weg naar boven vinden.
Ge moet de foto hoeronder wel ongeveer 45° naar boven draaien...

Iets hoegerop is het water kalmer en verzamelen de vissen om allicht op adem te komen
voor het komende gedeelte.

We vinden wel geen berenpoep of de daarbij horende beren.

We worden aangesproken door een local (iemand met zo te zien indiaanse roots van
Winnipeg) die ons ook een tip geeft om langs Youbou te rijden want daar zit een kudden
Roosevelt Elk. Dat is een kleine omweg, dus misschien?

Terug op weg zien we allerlei voorbereidingen en mensen staan langs de weg. Het is
vandaag blijkbaar de 40ste Alberni Toy Run. Dat worden meer dan 1000 bikers die
vanuit ergenns een 30km verderop (waar wij naartoe en langs rijden) naar Port Alberni
rijden om een kadootje (speelgoed) voor kerstmis achter te laten voor de kinderen die
het kunnen gebruiken. Dat is in samenwerking met het legers des heils. Gelukking hebben
we er geen last van.

Het weer is niet slecht maar toch rijden we even in de regen. We beslissen om Youbou en
het Cowichan Lake een kans te geven en slagen de lokal weg in. Na een aantal kilometers
beslissen we om de pijl naar het Cowichan River Provincial Park te volgen. Op de parking
eten we onze boetrhammekes enwe doen een korte wandeling naar de rivier. Maar geen
beestjes te zien.

We laten de natuur achter ons en rijden naar Victoria en onze B&B. Het is druk in het centrum,
het is ook zaterdag en zonnig weer. Voor het parlement van British Columbia is een protestactie
bezig. We zien spandoeken in de stij van "free Gaza".

Dan komen we aan bij Marketa's B&B. Een oud en stijlvol huis. We worden verwelkomd door
een dame die qua uiterlijk en stem zou kunnen meespelen in de Addams Family. Allicht komt
ze uit Transsylvanië.

Wat dat hier vroeger geweest is laat ik even in het midden.

We hebben een echte vintage kamer, kompakt maar goed. De ontbijttafle voor morgen staat
al gedekt en de menu's liggen ook al klaar. Het ziet er veelbelovend uit.
We gaan dan op uitstap naar de fisherman's wharf op enkele minuten stappen.  We zie in deze
wijk nog een aantal mooie oude huizen. De Wharf zelf ligt voor een deel op het water met
woonboten (of eigenlijk pontons) met de mees uiteenlopende huisjes.




Zoals in Vancouver is hier ook een luchtdoop mogelijk met de watervliegtuigjes van Harbour Air.


En verder is er ook een watertaxi als attractie. Het kleine bootje vaart wel vinnig en snel.


Voor het avondeten kiezen we niet voor de fish & chips maar voor een eethuisje (ook al on
een leuke woning) waar eerder wat alternatief/trendy gerechtjes op het menu staan. Het is
anders en lekker en de mensen gaan hier zeker niet met een doggy-bag naar huis.
Ik heb ondertussen de blog van de vorige dagen aangepast en die is dus nu beter leesbaar.

Tot morgen.

Vandaag staat de Pacific Rim op het programma maar het weer speelt niet mee.
Dat hadden we gisteren al gezien op ons weer-appke. En inderdaad regent het.

Het is een rit van meer dan 100km naar Ucluelet en Tofino aan de kust van de Pacific.
De weg op zich is wel leuk. We rijden langs wat kloven en meren maar vanop
de weg is daar niet veel van te zien. Zeker niet als het echt regent wat het nu wel doet.
Het is ook wel redelijk druk op de weg.

In het vistor centre vragen we wat we kunnen doen met zo'n weer. Koffie drinken
zit in elk geval in de aanbieding.

We rijden eerst door naar het Kwisitis Visitor Centre. Daar is een tentoonstelling die
vooral draait rond de walvisvangst door de First Nations. Er is een bijna levensgrote
makette van een kano die op een walvis jaagt. Ge moet u niet inbeelden om daarin
te zitten.

We stappen even het strand op waar telkens gewaarschuwd wordt voor de stroming
en de golfslag. Er zijn verschillende surfers aan de slag, ook in dit weer.

Voor hen maakt
dat natuurijk niet veel uit, ze zijn toch nat. We komen er zelfs enkele tegen tussen
de parking en het strand.

Ook hier weer regenwoud met de nodige bomen en zo.

Dan gaan we op zoek naar iets om te eten. Onze kotmadam hier had de Longbeach
Beachhouse aangeraden. Dit blijkt een luxueus resort te zijn. "Zeg maar dat ge komt
om te eten" en inderdaad mogen we binnenrijden. Helaas is de keuken juist dicht.
Op naar het volgende.

Dat is dan "The POINTE restaurant" in eveneens zo'n luxe resort. Zelfde manier om binnen
te geraken en hier gaat de keuken pas over een kwartier dicht. Lucky we!
Het is er echt wel mooi en we eten een rosti met gerookte zalm, gepocheerde eitjes en zo.
Heel fijn bereid en lekker. We kunen er weer tegen.

We rijden verder tot in Tofino. Dat is duidelijk een stadje met vooral surfactiviteiten,
whale-watching en canoe-renting. Verder niet veel soeps. Het regent nog steeds en we
keren dan maar terug. Iets op de terugweg stoppen we nog even aan een ander strand
wat toch ook mooi is.

Op het strand ligt aangespoelde kelp. Wel vreemd als ge dat ziet. Die stengels zijn echt we
dik en stevig.

En ook vandaag geen beren!

Zo, dat was het dan voor vandaag.

Morgen naar Victoria, en het weer is voorspeld om terug wat droger en zonniger te worden.

Vandaag is het de 12de september, mijn verjaardag. Wanneer ik deze blog publiceer
is het al de 13de (want deze PC staat nog op Belgische tijd). Maar niet getreurd, door
het tijdsverschil blijf ik even langer een jaartje jonger. We staan op met een mooi zicht
op de baai van in ons tuintje. Het is nog juist te fris om buiten te ontbijten.

We vertrekken deze ochtend naar de Elk Falls, weeral een mooie waterval. Die is wel te
hoog voor de zalmen. Maar: geen zalmen, geen beren. Toch de moeite waard.

Ook nog een mooie hangbrug.

Met uitzicht

Dan terug naar de Quinsam River Hatchery. Deze hatchery is groter dan die van Capilano
(Vancouver) en ligt in berengebied. 

We doen eerst een wandeling langs de rivier en we zien de vissen bijeenkomen in het water. 

We vinden ook regelmatig berenpoep. 

De beer heeft blijkbaar ook bessen gegeten! Maar er is geen beer te zien.

Dan volgen we het pad van de hatchery naar een dammetje waar de vissen niet door kunnen en
enkel via een zalm-trap tot in de hatchery geraken. Er zitten er heel wat op dit punt. En blijkbaar
zijn we een kwartier te laat! Zojuist is er een grote beer van de overkant van de rivier gekomen,
een aantal zalmen gepakt en deels opgepeuzeld en na gedane arbeid terug het bos ingetrokken. £
We hebben de beelden gezien van een koppel Nederlanders die het hebben kunnen filmen. Het
was een serieus beest. Brute pech!!!

Hier is hij geweest...

en die meeuwe eet een restje op wat hj heeft achtergelaten. 

Onverricht terzake rijden we dan door langs de kust naar onze bestemming. In Courtenay,
een paatsje langs de kust, vinden we een leuk restaurant waar we ons laten verwennen. Het
is een stijlvolle gelegenheid, vriendelijk personeel en lekkere gerechjes, ook mooi gepresenteerd.
Een lekkere verjaardagslunch!

Dan gaat het richting Beaver-hut. We rijden door een bos (weeral) en omen bij Cathedral Grove.
Een bos met grote en oude bomen. Een mooie stop voor een wandeling. 

Er liggen heel wat bomen op de grond als een grote mikado. Op 1/1/1997 wa er een storm
waarbij heel wat bomen omgevallen zijn. Die liggen er natuurlijk ook tussen.

Voor een foto worden we aangesproken door een lokaal koppel waarvan de man ons met "goeiedag"
begroet. Blijkt dat zijn ouders (Friezen) in de vijftiger jaren naar Ontario verhuisd zijn. Hij is dus een
Nederlander maar spreekt de taal niet op enkele woorden na.

We komen tenslotte aan in de Beaver-hut. Dit is een huis gelegen in de bossen buiten de stad.
Vanop het balkon worden we in het nederlands aangesproken. Zitten we dus in het huis van een
nederlands-canadees koppel (vrouwen). Weer een verhaal! We verblijven in de deluxe-suite
wat eigenljk hun appartement is wanneer er geen gasten zijn. Zijzelf hebben dan een plaatsje
ergens elders (beneden) in het huis. We krijgen wel veel informatie voor de volgende dag.

We zijn gisterenavond in goede orde aangekomen in ons motel aan de vlieghaven van Port Hardy.
Tot onze verrassing is er een ontbijt voorzien. De bagels waren lekker, wel enkel met wat zoet, en
dan nog wat slappe koffie. Daarna nog een muffin meegenomen en op de kamer een kop sterke
koffie gezet.

We gaan eerst naar Telegraph Cove, een klein dorpje waar de eerste telegraaf van Vancouver Island
stond in 1912. Daarna was de houtzagerij de belangrijkst acitviteit maar nu enkel wat toerisme en 
het haventje.

We hebben geluk want we zien meteen een orka. Hij doet een paar dingetjes en dan is hij weer weg.

Naar Campbell River nemen we even een 2de keus weg omdat die naast wat mooie meren (Lake Ida
en Bonanza Lake) gaat. Het is een niet geasfalteerde weg vooral gebruikt voor de houtbouw maar hij
ligt er redelijk bij. Maar helaas, enkel bomen naast de weg en geen mooie uitzichten op de meren en
ook geen beestjes. We belanden na zo'n 3/4 uur terug op de gewone weg. Dat rijdt beter!

Campbell River is een grotere stad (we hebben zelfs een appartementsgebouw gezien) en we hebben
een terrasje voor onze kamer met uitzicht op het water. Er was geen tijd meer voor een koret wandeling
(zalmen en beren?), dus die houden we voor morgen. We hebben dan aan het water in de Riptide pub
wat visgerechten gegeten: de seafood linguine en de halibut. Dat smaakte al naar meer!

Vanochtend, of eerder vannacht?, vroeg opgestaan om kwart voor vijf. Ingepakt en
doorgereden naar de haven een 10-tal minuutjes vederd. We moeten ons 2 uur voor
afvaart aanmelden en we zijn al niet de eerste. En dan is het wachten tot even voor
halfzeven om de boot op te mogen. We hebben ook een kajuit gereserveerd want het
is een lange vaart tot 12 uur vanavond.

De kajuit is een mooie slaapkamer met douche en WC.

Het is een binnenkajuit en dus goed donker als we het licht uitdoen. We hebben
er dan ook geen moeite mee om terug in slaap te vallen voor een paar uurtjes.

Om half elf gaan we dan de boot verkennen. Het is eenrecent boot van Duitse makelij
van 2008. De cafetaria is al open en de koffie is sterk en smaakt goed. Dan naar buiten.
Het weer is bewolkt maar niet echt koud. Met een jas aan is het best te doen. We varen
door de inside passage wat zoveel is als door de soms nauwe doorgang tussen de
eilanden en het vasteland. 

Op het achterdek staan nog wat mensen. Dan krijgen we de aanwijzing: daar, een walvis!

Inderdaad zien we de fontijnen van spuitwater van de walvis. We zien er nog een aantal 
en soms zelfs de "schaduw" van een grijze walvis vlak onder ons.

En dan hebben we geluk als nog wat later een zwarte vin boven het water uitkomt.
Omdat ze zwart is, is dat allicht een bultrug.

Dat alles weten we van Daniel Mc-Dinges waarmee we lang praten over vissen, zalmen, walvissen,
beren (bruine en grizzly's) en over nog van alles en nog wat. Hij is hier alleen en op weg met zijn
truck naar Vancouver Island om te gaan kamperen (in een tent!). We vernemen ook hij daar gaat
vissen (hengelen) en misschien ook jagen. Zijn voorkeur gaat naar "elk" dat hij lekkerder vindt als
"moose". Maar hij schiet soms ook een beer. Die kunnen ook opgegeten worden. Dat smaakt blijkbaar
naar varkensvlees.

Hij geeft ons ook nog wat raad om naar de zalmen te gaan kijken bij de riviermondingen want
het is de tijd van de zalmtrek. Dit jaar vooral de roze zalm (niet zo lekker) want die komt elke
2 jaar naar land en dat is nu het geval. De lekkerste zalm zou wel de Chinook zijn.

En waar zalmen zijn, zijn ook de beren. Dat is dus 1+1 gratis! Hopen maar dat het uitkomt
(maar niet te dichtbij).

Wat later zien we aan de andere zijde van de boot weer een bultrug met al wat meer bult.

Deze foto's van de staartvin zijn spijtig genoeg va de kwaliteit van de foto's van het monster van Loch Ness.

Het is nu 9 uur 's avonds en terwijl ik dit schrijf komen we op het laatste stuk van het trajekt.
Dat is nu voelbaar want het schip begint wat te deinen omdat we nu op een stuk open zee
komen. Daniel had het al gezegd.

Dit wordt de laatste dag in het noordelijker deel van British Columbia. Omdat ze gisteren
esloten waren gaan we eerst naar het K'SAN village. Ze zijn nu open maar enkel het (kleine)
museum en de shop zijn toegankelijk. Voor een rondleiding hebben ze nog niet genoeg
bezoekers (dat is ook makkelijk gezegd op een maandag buite seizoen). Het museumke
is al redelijk interessant met wat gebruiksvoorwerpen, sieraden en zo.

Dan maar opgestapt en "en route". Iets voor Terrace zien we een bord voor de Kitselas Canyon.
Daar naar toe en oh verrassing, dit is ook een Indiaanse site vergelijkbaar met K'SAN village.
Er is vooreerst een prachtige wandeling door een redelijk open bos met op de grond een
prachtig mostapijt.

We volgen het pad tot aan de canyon. Ondertussen zijn er wat borden met uitleg over
de vroegere bewoners en hoe ze leefden.

Beneden staan ook nog 4 mooie totempalen.

We komen ook nog een wild beest tegen!

Terug boven raken we nog aan de praat met een lokale indiaan die graag onze vragen 
beantwoordt. We worden weer wat slimmer. Dan zijn er 4 long houses waarvan er 3 open zijn.
De eerste met makettes van de boten van de blanken een ook een mooie prouw. 

In de 2de longhouse staan we (eindelijk?) oog in oog met de beer! Het zijn wel opgezette exemplaren
maar zeker niet minder mooi. Ook nog de lynx, mountain lion, mountain goat (die eigenlijk geen
geit is maar eerder verwant met de muskus-os), nog wat kleinere beesten en dan ook nog het
volledige gamma moose, elk, deer & caribou. Het was goed om daarover eens wat uitleg te
krijgen en de omzetting naar onze benamingen door te nemen. Want het kan verwarrend zijn.


In de laatste zijn wat maskers en zo te zien die recent gemaakt zijn.


We stoppen nog even om een Terrace-ke te doen bij de Mexikaan Don Diego. Die heeft wel
geen terras in Terrace maar we eten er onze lunch van quesadilla en burrito.

Dan volgen we nog steeds de immer groter en breder worden Skeena river tot in Prince Rupert.
Het ziet er hier wat actiever en mooier uit met de bedrijvigheid in de haven maar een echt leuke
"warf" hebben ze hier niet. 

Morgen vroeg uit de veren want om 7u30 vaart de boot af en we moeten ze 2 uur op voorhand zijn.

Voor we doorsteken naar Prince Rupert voor de overvaart naar Vancouver Island blijven
we nog een dagje hangen in New Hazelton en omstreken. Hier zijn een aantal sites te
bezoeken van de First Nations, of de orginele "Indiaanse" bevolking.

Maar eerst nog de mooie zonsondergang van gisteravond.


We starten met het vistor centre, hier vlakbij. Helaas is het zondag en dan zijn ze niet open ?!?
Maar gelukking is er een farmer's market aan de gang. Klein maar gezellig en er wordt van alles
verkocht van groenten en fruit tot gebak en confituur. We kopen ons een potje marmelade van
appelsien, citroen en pompelmoes.

We rijden nu verder door het dal van de Skeena river. Maar we steken eerst de kloof van de
Bulkey river over.

Dan komen we aan het K'SAN village in Hazelton. 

Dat is een kunstmatig dorp dat dienst doet als community centre. Daar staan totempalen
en een aantal gebouwen met onder meer een tentoonstelling. Maar ook hier slaat het noodlot toe.
De gebouwen zijn vandaag gesloten wegens personeelsgebrek. We zullen dan morgen
eens terugkomen zeker?

Op weg dan naar Kispiox, een dorpje iets verderop. Hier staan ook nog totempalen, netjes op 
een rij. Zoals deze...

en deze

eerst Christel gaan bevrijden...

en deze

??? dat zijn er blijkbaar geen!!!

Verderop komen we dan in de Kispiox River Lodge. Die hadden we op Google maps
gevonden met een aanbod voor eten wat beter was dan in de direkte omgeving van
het motel waar er vooral chinees gegeten kan worden. Er is op zondag een "brunch"
wat inhoud dat er vooral nog ontbijt is. Helaas zijn de waffles op maar er is nog de keus
met eieren, bacon,een worstje en zo ... Christel kiest voor een Shaksouka , iets met
gepocheerde eieren en tomatensaus.

En daarna gaan we nog voor een gedeelde portie pancakes als dessert!
Allemaal goed bereid en mooi gepresenteerd.
Daar gaan we het zeker mee doen.

We hebben nog tijd over en dan gaan we nog naar Gitanyow. Nog een first
nations dorp met totempalen. Nu zijn het er nog wat meer.

In het terugrijden passeren we langs Kitwanga waar de aandacht gaat naar de
battle-hill.

Op deze bult heeft eind jaren 1700 een opperhoofd van de ene stam
een soort fort gebouwd. Terwijl hij andere stammen bestookte om land te veroveren
kon hij hier weerstand bieden aan hun tegenaanvallen.

Terug naar het motel nu. Deze dag was een lange broeken dag met lagere
temperatuur (14°C) en regen in de voorspelling. Gelukkig hebben we het (bijna)
droog kunnen houden. Bij de terugrit vallen er wel wat druppels en op de parking
staat nu een grote plas. Voordeel is dat de auto langs de buitenkant wat properder
is en de as van de bosbranden er nu niet meer op ligt (of zichtbaar is).